ห่างกันวันละก้าว...ช่วงเท้าเรายาวไม่เท่ากัน
เป็นเรื่องธรรมดา ที่คนรู้จักกัน เมื่อถึงวันหนึ่ง...ก็จำต้องเดินห่างหายไปตามเส้นทางชีวิตของแต่ละคน บางคนอาจลบเลือนจากสมองไปนานแล้ว ว่าเคยพบ เคยคบ เคยเจอ แต่บางคนก็ยังคงสถิตเสถียรอยู่ ในความทรงจำรอเพียงบางสิ่งมาสะกิดก็คิดออก
เมื่อผมได้รับโทรศัพท์ ... จากใครคนหนึ่งที่เคยรู้สึกว่าเธอคือคนพิเศษ(ในช่วงนั้น)
...จะแต่งงานนะ วันที่............ที่ชลบุรี อยากให้.... (ผม)ไปนะ
ผมไม่ได้รู้สึกเศร้าหรือผิดหวังใดๆแม้แต่น้อย
. กลับกัน รู้สึก ยินดี และ ดีใจ
กับเธอจริงๆ ที่ได้รับรู้ว่า เธอมีความสุข และกำลังจะมีครอบครัว และคงเป็นครอบครัวที่มีความรักอันอบอุ่น
ยินดีที่เธอเดินผ่านพ้นความโดดเดี่ยวไปได้ ส่วนเรา คงยังต้องเดินทางหารักแท้ต่อไป
.....ที่เดินผ่านมา ก็เหมือนว่าได้พบและได้เจอคนที่มาเดินทางร่วมด้วยแล้ว แต่ว่า.. ยังไม่เจอคนที่มีจุดหมายปลายทางเดียวกันกับเรา...เท่านั้น
แม้ช่วงเท้าที่เธอก้าวเดิน อาจมีระยะที่ใกล้และสั้นกว่า แต่เธอก็เดินไปได้ไกลกว่าฉัน.... และห่างไกลเกินกว่า ฉันจะเดินตามทัน...เธอ
... มีความสุขมากๆนะ ... จาก...เพื่อน คนนี้
------------------------------------------------------------------
Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2551 |
|
38 comments |
Last Update : 8 มีนาคม 2551 22:25:02 น. |
Counter : 476 Pageviews. |
|
|
|