+ - + - ชีวิตเป็นของเรา ตราบที่เราใฝ่ฝัน + - + -

กลับมายืนที่เดิม

ตอนนี้พยายามกลับมาใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านมากขึ้น อาจจะเป็นเดือนละครั้งสองครั้ง กลับเย็นวันศุกร์-เสาร์-อาทิตย์ กลับมานั่งๆนอนๆ กินข้าวฝีมือแม่ คุยเรื่องเก่าๆ ไม่ก็ เรื่องอนาคตกันตามประสาพ่อแม่ลูก

คิดถึงเมื่อก่อน พยายามนักหนาที่จะเดินออกจากบ้าน ไปเผชิญโลกกว้าง เดินทางไปอยู่ถิ่นแปลกใหม่ สังคมอื่นที่แปลกหน้า ปีนึงกลับบ้าน 2 ครั้ง แต่เมื่อกลับมาทีไร ก็ยังรู้สึกอบอุ่นคุ้นเคยเหมือนเดิม กลับมาเป็นเด็กชายในสายตาพ่อแม่ นั่งๆนอนๆอยู่เฉยๆ ทำตัวขี้เกียจ ตื่นสายให้แม่บ่น (ทั้งที่อายุปาไปตั้งเท่าไหร่) แต่มันก็สบายใจน่ะ

เคยคุยกับเพื่อนเมื่อเร็วนี้ว่า ทำไมเราดิ้นรนออกไปจากบ้าน ทั้งๆที่อยู่บ้านมันสบายขนาดนี้ คำตอบอาจจะเป็นได้ว่า ในช่วงเวลานั้นเราอาจต้องการพิสูจน์ตัวเอง และมองหาความหมายบางอย่างจากชีวิตนอกบ้าน

มีพี่ชายที่ผมนับถือคนหนึ่ง เขาเขียนกลอนมาให้ผมเพื่อนำไปลงในวารสารเล็กๆที่ผมทำแจกในที่ทำงาน มีบทหนึ่งที่ผมอ่านแล้วชอบมาก แกบอกว่าหมดเบียร์ไปหลายขวดกว่าจะกลั่นออกมาเป็นกลอนได้ แต่ที่สุดแล้วก็ไม่ได้เอาลง ขออนุญาตเอามาให้อ่าน เหมือนจะเข้าบรรยากาศ


ที่เดิม

เป้ใบเก่ารองเท้าสีจาง
ออกเดินทางด้วยกันอีกครั้ง
ดุ่มเดินเหินห่างจากบ้านโดยลำพัง
เพื่อความหวังถึงฝันที่ปลายฟ้า

จากทะเลถึงภูเขา
ฝ่าลมหนาวสายฝนทนแดดจ้า
ค่ำคืนสบสายตากับดวงดารา
เมื่อวิญญาณ์อ่อนล้าจากเดินทาง

รอนแรมพเนจรเหมือนไร้ราก
แต่ยังฝากสายลมคิดถึงคนไกลห่าง
ความใกล้ไกลคงไม่ทำรักจืดจาง
สักวันคนเดินทางจะกลัยมา

กลับมาเพื่อหาคนที่รัก
กลับมาเพื่อพักความอ่อนล้า
กลับเพราะรู้บ้านที่จากมา
คือสุดยอดปรารถนาของคนจร

-วายุ-

สุดยอดครับ







 

Create Date : 24 มิถุนายน 2550
10 comments
Last Update : 24 มิถุนายน 2550 1:11:40 น.
Counter : 807 Pageviews.

 

เป็นบทกวีที่เยี่ยมค่ะ สะท้อนถึงอารมณ์ของคนจรนะคะ อุ๊ย ขอโทษทีที่แอบมาอ่านค่ะ

 

โดย: Nok_Noah 24 มิถุนายน 2550 9:27:11 น.  

 

อ่านกลอนนี้แล้วอยากกลับบ้านเลยคับ จากมา 13 ปีแล้ว

 

โดย: frank3119 24 มิถุนายน 2550 12:17:31 น.  

 

เราเป็นอีกคนหนึ่งที่มีความรู้สึกแบบนี้
วันหนึ่งอยากกับไปเป็นลูกชายขี้อ้อน นอนตื่นสาย ให้แม่มาปลุกเหมือนกัน

กลอนเพราะมากครับ

 

โดย: ตะวันออกไม่แพ้ 24 มิถุนายน 2550 13:08:06 น.  

 


ยอดเยี่ยมเลยค่ะ

 

โดย: แซนด์ซี 24 มิถุนายน 2550 14:50:05 น.  

 

เป็นอารมณ์ของคนไกลบ้าน ที่คนไกลบ้านเท่านั้นจะเข้า
ใจจริง เข้ามาทางบ้าน คุณสัญจร ดาวส่องทาง

 

โดย: แพรจารุ (แพรจารุ ) 24 มิถุนายน 2550 20:22:09 น.  

 

ผมเป็นคนนึงที่ออกจากบ้านมาตั้งแต่จบ ป.6 จวบจนวันนี้ก้อ 15 ปีแล้วแต่เวลากลับบ้านครั้งใดมันเป็นความรู้สึกผ่อนคลาย ปลอดภัย อบุอ่นทุกครั้ง.....

 

โดย: monster IP: 203.157.170.7 25 มิถุนายน 2550 2:26:08 น.  

 

บางครั้งเราออกเดินทางเพื่อตามหาบางสิ่ง

ก่อนที่จะได้รู้ว่า

สิ่งนั้นอาจจะอยู่ในที่ที่เราเพิ่งจากมาก็ได้


 

โดย: ฟ้าดิน 25 มิถุนายน 2550 3:37:40 น.  

 

อยากกลับบ้านแล้วอ่า

แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

โดย: เล่งฮู้ IP: 59.18.181.56 25 มิถุนายน 2550 18:57:44 น.  

 

เห็นด้วยกับคุณฟ้าดินอย่างแรง
ว่าแต่..ทำงานที่น่านแล้วบ้านอยู่ที่ไหนอ่ะค่ะ
เดินทางทุกอาทิตย์ไม่เหนื่อยเหรอ

 

โดย: idLer IP: 202.44.72.3 26 มิถุนายน 2550 15:51:03 น.  

 

ขับรถขึ้นเขาลงห้วย 2 ชั่วโมงกว่าๆก็ถึงบ้านละครับ
มีช่วงนี้ได้กลับบ่อยหน่อย ซักพักคงเดือนละครั้ง
นะ หวังว่า..

 

โดย: calcium_kid IP: 203.156.36.151 27 มิถุนายน 2550 12:14:18 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


calcium_kid
Location :
น่าน Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




อยู่ในที่อากาศปลอดโปร่ง
ทำงานสร้างสรรค์
ปราศจากความทะเยอทะยาน
รักใครสักคน
Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2550
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
24 มิถุนายน 2550
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add calcium_kid's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.