น่าน เมื่อแรกเราพบกัน
เผลอแป๊บเดียว มาอยู่น่านได้อาทิตย์นึงแล้ว
คิดว่าคงทำความคุ้นเคยกันได้ไม่ยาก
ไม่ได้มาอัพบล็อกหลายวัน วุ่นวายกับอะไรใหม่ๆ ทั้งที่อยู่ทั้งงาน วิถีชีวิตใหม่ๆ ใช้เวลาปรับตัวสักเล็กน้อย
.......................................................................
เมืองที่ล้อมรอบด้วยภูเขาที่สงบเงียบแห่งนี้ ต้องตั้งใจมากันจริงๆ
เพราะไม่ได้เป็นทางผ่านไปจังหวัดอื่น
ถ้าเปรียบเป็นคนก็คงเป็นคนเงียบๆ เข้าถึงยากไปหน่อย
แต่ถ้าได้รู้จักกันมากกว่านี้ ก็คงคุ้นเคยในนิสัยใจคอและคบเป็นเพื่อนได้อย่างสบายใจ
เพื่อนผมเคยสบประมาทว่า
คนหลงแสงสีอย่างมึงเนี่ย จะทนอยู่ในเมืองเงียบๆ ได้ซักเท่าไหร่กัน จะคอยดู
ผมบอกพวกมันไปว่า ผมอยู่ที่ไหนก็ได้ ขอมีหนังสือดีๆให้อ่าน มีหนังให้ดู เพลงให้ฟัง เน็ทให้เล่น
กับคนรู้ใจซักคนก็พอแล้ว (ซึ่งอย่างหลังนี่ หายากนะเนี่ย)
ก็ต้องดูกันต่อไป.....
ชีวิตที่นี่ เป็นไปอย่างง่ายๆ สบายๆ ไม่เร่งรีบ ตื่นเช้ามา จิบกาแฟ สูดอากาศเย็นๆ มองวิวภูเขา
แล้วค่อยๆเดินจากบ้านลงเนินเขาไปทำงาน
เย็นๆ ขี่มอเตอร์ไซค์ ไปตลาดหาของกินมากักตุน
ดึกๆมองออกไปนอกหน้าต่าง ท่ามกลางความมืด เห็นดาวเต็มท้องฟ้า
บางคืน มีหิ่งห้อยบินกระพริบแสงอยู่ข้างหน้าต่าง
โรแมนติกชะมัด (ถ้าไม่ได้อยู่คนเดียวแบบผม)
.........................................................................
ลืมบอกไปว่า ผมไม่ได้อยู่ในตัวเมืองน่าน
ตอนนี้อยู่ที่อำเภอปัวไกลมาอีก 50 กิโล (ทางไปดอยภูคา ซึ่งไว้เดี๋ยวค่อยไปสำรวจ)
ปัว ภาษาเหนือ คำเมือง หรือ ภาษาอีสาน แปลได้ว่า ดูแล รักษา เยียวยา
ก่อนมามีคนแซว จะไปรักษาแผลใจเหรอ ??
ผมว่าบรรยากาศดีๆอย่างนี้ แผลคงแห้งเร็วกว่าปกติ
ว่าแต่ว่า ก็ยังต้องการคนมาช่วยทำแผลให้อยู่ดี... 
| Create Date : 09 มิถุนายน 2550 |
| Last Update : 9 มิถุนายน 2550 23:20:58 น. |
|
10 comments
|
| Counter : 1020 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
น่านเป็นจังหวัดเล็ก ๆ ที่น่าอยู่เชียวค่ะ มีความสงบ และยังคงธรรมชาติอยู่มาก มาอ่านในบล็อกแล้วรู้สึกคิดถึงบ้านจัง....เวลากลับบ้านที่น่านเมื่อไหร่ ไม่อยากกลับเข้ามาสู่ความเร่งรีบในกรุงเทพเลย...
ในรูปสุดท้ายน่าจะเป็น รพ.ปัว ใช่มั้ยเอ่ย