บทที่ 20 ความผิดของช่อทิพย์

บทที่ 20 ความผิดของช่อทิพย์

สิ่งที่ได้พบเจอในวันนี้มันทำให้ช่อทิพย์ยังไม่มีกระจิตกระใจที่จะกลับไปบ้าน หญิงสาวกดเงินทุนงวดสุดท้ายที่เหลือเพียงสามพันบาทออกมาจนหมด เมื่อแสงตะวันลาลับขอบฟ้าจึงตรงเข้าสู่สถานบันเทิงที่เธอไม่เคยย่างกรายเข้าไปเลยสักครั้ง แสงสีและเสียงดนตรีอันครื้นเครงและเร้าใจนั้นไม่ได้ทำให้ความเศร้าหมองและเจ็บช้ำในหัวใจของเธอเบาบางลงได้เลย หญิงสาวสั่งเหล้ามาดื่มแก้วแล้วแก้วเล่าจนเริ่มเมาไม่ได้สติ ตอนนี้ชีวิตเธอพังพินาศไม่มีอะไรดี มันล้มครืนลงเพราะผู้ชายเพียงคนเดียว ผู้ชายที่ทำให้เธอได้รู้จักกับคำว่าเจ็บอย่างแท้จริง

หญิงสาวกรอกเหล้าเข้าปากจนหมดแก้วก่อนที่สายตาจะเบิกโพลงเมื่อมองเห็นชานนท์กำลังควงแขนหญิงคนรักเข้ามาในผับด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเบิกบาน
โทสะของช่อทิพย์มันพุ่งพรวดขึ้นทันทีที่ได้เห็นเขากำลังมีความสุขอยู่กับผู้หญิงคนใหม่ หญิงสาวปราดเข้าไปหาแต่ก็ถูกเหล่านักเต้นที่ยืนเบียดเสียดดันร่างจนเซไปอีกทาง หากแต่ว่าช่อทิพย์ก็ยังไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เธอแทรกกายออกมาจากเหล่าขาแด๊นซ์ก่อนจะมาถึงโต๊ะที่ชายหนุ่มกำลังนั่งดื่มอยู่ในที่สุด

ชานนท์ย่นคิ้วอย่างตกใจ เบ้ปากด้วยความอารมณ์เสีย “ยังตามราวีไม่เลิกอีกเหรอช่อ...” เขาขบกรามแน่นพร้อมกับเชิดหน้ามองเธอ แววตาอันอบอุ่นได้จางหายไปแล้ว... เขากลายเป็นปีศาจร้ายที่ช่อทิพย์ไม่เคยรู้จัก

“ทำไมนนท์ถึงทำแบบนี้กับช่อ ช่อรักนนท์มากนะ ช่อขาดนนท์ไม่ได้...ได้โปรด อย่าทิ้งช่อไปเลยนะ” คำอ้อนว้อนที่ได้ยินทำให้แพรดาวต้องสะบัดกายลุกขึ้นยืนก่อนคว้าแก้วเหล้าสาดใส่หน้าอีกฝ่าย

“แกนี่มันหน้าด้านจริงๆนะ ไปกันเถอะค่ะพี่นนท์ ดาวว่าเราไปผับอื่นกันดีกว่า” หญิงสาวคว้ามือชายหนุ่มมากุมไว้ก่อนที่เขาจะวางธนบัตรสีเทาสองใบลงบนโต๊ะ รีบเดินดุ่มๆ ออกจากสถานบันเทิงในขณะที่ช่อทิพย์ตะลีตะลานวิ่งตามมาติดๆ

หญิงสาวคว้ามือชายหนุ่มไว้แน่นก่อนที่ชานนท์จะกระชากข้อมือกลับแต่ช่อทิพย์ก็ถลาเอาสองแขนโอบร่างเขาไว้พร้อมกับร้องไห้อย่างไม่ลืมหูลืมตา แพรดาวรีบดึงร่างเธอออกอย่างไม่พอใจก่อนที่ชานนท์จะแกะมือทั้งสองข้างของหญิงสาวออกจากเอวเขาได้จากนั้นจึงเหวี่ยงเธอจนล้มคว่ำลงใส่ฟุตบาตข้างถนนอย่างแรง

“รีบไปกันเถอะค่ะพี่นนท์” แพรดาวว่าเสียงเหนื่อยหอบ รีบควงแขนชานนท์เดิ่นดุ่มๆ ไปยังรถยนต์ในขณะที่ช่อทิพย์กัดฟันลุกขึ้นวิ่งตามทั้งคู่ไปทั้งน้ำตา แต่ทว่าหญิงสาวก็ทำได้เพียงแค่มองรถยนต์คันงามที่ค่อยๆ หายลับไปกับถนนเบื้องหน้าโดยที่เธอไม่สามารถทำอะไรได้

ช่อทิพย์ทรุดลงนั่งบนพื้นทางเดินขอบถนนด้วยความเหนื่อยล้าและอ่อนแรง หญิงสาวก้มหน้าร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร ทำไมเธอถึงต้องรักเขามากมายขนาดนี้ด้วยนะ เขาคิดกับเธอแค่เพียงของเล่นชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้นแหละ หยุดอาลัยอาวรณ์กับเขาได้แล้วช่อทิพย์...

หญิงสาวเอาสองมือปาดน้ำตาออกจากใบหน้าอย่างลวกๆ คว้าเอากระเป๋าสตางค์ที่ตกอยู่ขอบถนน ในนั้นมีเงินไม่ถึงร้อย หากกลับบ้านไปในสภาพหมดเนื้อหมดตัวแบบนี้แล้วจะเอาเงินที่ไหนให้พ่อใช้จ่าย ไหนจะค่ายาค่ารักษาพยาบาลอีก หยดน้ำตารินไหลลงอาบแก้มอีกครั้งเมื่อเธอจนตรอกไม่มีทางไปก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นหญิงสาวสะสวยคนหนึ่งที่เพิ่งก้าวลงมาจากรถยนต์คันงาม เธอโบกมือลาแขกก่อนจะหยิบเอากระเป๋าออกมานับเงินหลายพันที่ได้รับเป็นค่าตัว...

ไหนๆ ชีวิตมันก็เหลวแหลกแล้ว มันจะมีอะไรที่เลวร้ายไปกว่านี้อีกเล่า ช่อทิพย์ฝืนยิ้มทั้งน้ำตาก่อนจะค่อยๆ ก้าวขาเดินไปยืนใต้ร่มไม้ที่มีหญิงขายบริการหลายคนยืนอยู่ ไม่นานนักก็มีรถยนต์สีดำสนิทคันหนึ่งมาจอดเทียบตรงหน้าก่อนจะชูธนบัตรสีเทาหลายใบขึ้นล่อใจ หญิงสาวตัดสินใจขึ้นรถคันนั้นไปอย่างไม่ลังเลอีกต่อไป...


กล่อมแก้วย่นคิ้วด้วยความแปลกใจทันทีที่ได้รับข้อความจากณภัทร์ที่ส่งมาทางโทรศัพท์มือถือ แต่หญิงสาวก็ยอมมาตามนัดแต่โดยดี ไม่นานนักเธอก็มาถึงบริเวณร่มไม้หน้าห้องสมุดก่อนจะได้พบกับร่างเพรียวลมของเพื่อนหนุ่มที่ยืนรออยู่

ณภัทร์จ้องหน้าอีกฝ่ายตรงๆ สายตาอันกร้านกร้าวคู่นั้นทำให้กล่อมแก้วเริ่มจะไม่พอใจขึ้นมาก่อนที่เธอจะต้องเบิกตาโพลงเมื่อหญิงสาวคนหนึ่งที่ยืนอยู่ด้านหลังณภัทร์ค่อยๆ เอี้ยวตัวหันกลับมาประจันหน้ากับเธอ

“กิ่งดาว...” กล่อมแก้วอุทานเสียงเบาหวิว สายตาของกิ่งดาววันนี้เรียบเฉยเย็นชา ใบหน้านวลเนียนดูซูบซีดปราศจากรอยยิ้ม ทั้งสองจ้องมองเธอประหนึ่งคนที่ไม่เคยรู้จักกัน

“ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงได้เกิดเรื่องนี้ขึ้น ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเธอกับเทพพิพิธถึงได้...” กิ่งดาวชะงักงันก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอและเชิดหน้ามองหญิงตรงหน้า ณภัทร์สะบัดหน้าหนีด้วยไม่อยากมองหน้ากล่อมแก้วนานๆ กลัวว่าจะห้ามอารมณ์ตัวเองไว้ไม่อยู่

“มันไม่สามารถจะแก้ไขอะไรได้อีกต่อไปแล้วดาว...เทพพิพิธเขาเป็นของฉัน !” คำที่ได้ยินแทบจะทำให้คนฟังยิ้มเย่าะ กิ่งดาวเม้มปากแน่นก่อนสูดอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่ ดวงตากลมใสจ้องหน้ากล่อมแก้วตรงๆ

“ฉันท้องกับเทพพิพิธ...” สิ่งที่ได้ยินทำให้กล่อมแก้วรู้สึกหนาวยะเยือกจับขั้วหัวใจ “คืนเทพพิพิธให้ฉันเถอะนะ” กล่อมแก้วเบ้ปากเมื่ออีกฝ่ายพูดจบ

“ไม่...เธอโกหก ฉันไม่มีวันเชื่อแน่”

“กิ่งดาวพูดความจริง พวกเราไม่ได้โกหก” ณภัทร์แย้งเสียงแข็ง สายตาอันเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ทำให้กล่อมแก้วพูดอะไรไม่ออก กิ่งดาวจ้องหน้าหญิงสาวตรงหน้า พยายามบอกเธออีกครั้งอย่างใจเย็น

“ลูกของเทพพิพิธอยู่ในท้องของฉัน เธอไม่ละอายแก่ใจบ้างเลยเหรอแก้ว ฉันกับเทพพิพิธ เราสองคนรักกันและฉันก็กำลังท้องกับเขา...”

“ไม่...ต่อให้เธอท้องจริงฉันก็ไม่มีวันจะยอมคืนเทพให้เธอหรอกดาว ฉันเองก็รักเทพพิพิธไม่น้อยไปกว่าเธอเลย อาจจะรักมากกว่าเธอซะด้วยซ้ำ” กล่อมแก้วว่าเสียงแข็ง

“ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะทำกับฉันได้ลงคอ ไม่คิดว่าเธอจะเป็นเพื่อนที่ทรยศฉันแบบนี้” กิ่งดาวกัดฟันพูด ดวงตารื้นด้วยม่านน้ำตาใสๆ “ฉันจะไปบอกเทพพิพิธเอง...” กิ่งดาวเอี้ยวตัวหันหลังกลับก่อนที่กล่อมแก้วจะรีบปราดไปคว้ามือเธอไว้

ณภัทร์เดินตามหลังมาก่อนกระชากแขนกล่อมแก้วออก ชายหนุ่มหันมามองคนตรงหน้าตาขวาง ความเป็นเพื่อนที่มีให้ได้หมดสิ้นลงไปแล้ว “เธอกล้าทำกับดาวได้ลงคอ เธอยังมีความเป็นคนอยู่รึเปล่ากล่อมแก้ว... เลว เลวที่สุด” คำบริภาษที่ได้ยินทำให้กล่อมแก้วหน้าชา

“แล้วแกคิดว่าตัวเองดีนักรึไงภัทร์ ตัวเองเป็นเด็กบ้านแตก ต้องหอบผ้าหอบผ่อนหนีหัวซุกหัวซุนออกจากบ้าน” รอยยิ้มเหยียดหยันจากคนที่เคยเป็นเพื่อนรักกันทำให้ณภัทร์นิ่งค้างพูดอะไรไม่ออก กล่อมแก้วเชิดหน้าขึ้นสูง เอนสายตาไปจ้องกิ่งดาวที่ยืนเม้มปากแน่นอยู่

“ถึงเทพพิพิธได้รู้ว่าเธอท้องกับเขาก็ไม่มีประโยชน์ เพราะฉันหมั้นกับเขาแล้ว” น้ำเสียงยโสโอหังนั้นทำให้ณภัทร์ต้องยักไหล่ก่อนแสยะยิ้ม

“หมั้นแล้วก็ถอนหมั้นได้ไม่ใช่เหรอ?... เคยเอากระจกส่องดูหน้าตัวเองบ้างรึเปล่า คิดเหรอว่าเทพพิพิธเขาจะรักเธอ คนที่เขารักคือกิ่งดาว...ไม่ใช่เธอ !” กิ่งดาวหรุบตาลงต่ำพร้อมกับถอนหายใจแผ่วเบา หญิงสาวเบือนหน้าไปอีกทางก่อนที่หยดน้ำตาจะร่วงหล่นลงมาจากสองตาแดงก่ำ กล่อมแก้วฝืนยิ้มพร้อมกับจ้องหน้าณภัทร์อย่างไม่ยอมแพ้ก่อนจะหันมามองกิ่งดาวที่ยืนร้องไห้อยู่ตรงหน้า

“ก็ได้...ถ้าจะไปบอกความจริงกับเทพก็เชิญเลย ไปบอกตอนนี้เลยนะ แต่จำไว้ด้วยว่าฉันจะทำทุกวิถีทางไม่ให้เทพเขากลับไปหาเธอเด็ดขาด...กิ่งดาว”


ช่อทิพย์มายังสถานบันเทิงแห่งใหม่เมื่อรู้ว่าชานนท์จะไปที่นั่น หากแต่คราวนี้เธอมากับชายคู่อริของชานนท์ที่เคยมีเรื่องกันมาหลายครั้ง เขาตกลงซื้อหญิงสาวหนึ่งคืนก่อนที่เธอจะอ้อนให้เขาพามายังผับแห่งนี้ เมื่อได้เห็นชานนท์ที่นั่งดื่มอยู่ใกล้กันร่างสะโอดสะองในชุดกางเกงขาสั้นและสายเดี่ยวเข้ารูปก็กระโดดออกไปเต้นหน้าเวทีเล็กๆ ยั่วเย้าเหล่าบุรุษที่รายล้อมรอบกายพร้อมกับส่งสายตาท้าทายมายังชานนท์ที่จ้องมองเธออย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา

ชายหนุ่มมากหน้าหลายตาที่รายล้อมร่างกายช่อทิพย์พร้อมกับยื่นมือมาสัมผัสส่วนโค้งเว้าอย่างหลงใหลทำให้ชานนท์ต้องดีดตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ ชายหนุ่มตรงมาหาร่างอรชรที่ส่ายสะโพกอยู่อย่างเมามันก่อนจะเอื้อมมือไปแตะต้นแขนเธอเบาๆ

ช่อทิพย์หันขวับมาหาเขา แวบแรกที่ได้สบตากันสายตาเธอเต็มไปด้วยความขึ้งโกรธแต่ต่อมามันก็กลับกลายเป็นแววตาของความโหยหาอันไม่มีที่สิ้นสุดก่อนที่คู่อริของชานนท์จะเข้ามาแทรก เขาดึงตัวเธอให้มายืนแนบกายก่อนชูนิ้วกลางส่งให้ชายหนุ่มตรงหน้า

“ช่อ...” ช่อทิพย์คว้าเอาแก้วเหล้าจากมือชายข้างกายก่อนสาดใส่หน้าชานนท์อย่างแรง

“ฉันเกลียดนาย...” รอยยิ้มเหยียดหยันทำให้ชานนท์ต้องขบกรามแน่นก่อนที่หญิงสาวจะสะบัดกายควงแขนชายหนุ่มแปลกหน้าเดินจากไป


เมื่อกลับมาถึงบ้านชานนท์ก็ต้องถูกบิดาที่เพิ่งบินกลับมาจากต่างประเทศต่อว่าอย่างหัวเสียเกี่ยวกับความประพฤติของผู้เป็นลูกชาย อีกทั้งยังมีนางสินีนาฏที่เดินทางมายังบ้านพักของเขาด้วย หญิงสูงวัยท้วงถึงเรื่องของช่อทิพย์ที่เขาทอดทิ้งเธอไปอย่างไม่มีเยื่อใยและไร้เหตุผล เรื่องทั้งหมดนี้พวกผู้ใหญ่จะไม่มีทางรู้แน่หากว่าสุทธิดาไม่ไปบอก

“ถ้าแกมีเวลาให้ลูกชายแกมากกว่านี้ มันก็คงไม่ไปทำให้คนอื่นเขาเดือดร้อนหรอก” นางสินีนาฏว่าภายหลังที่หลานชายเดินคอตกขึ้นห้องไป

“ผมต้องทำธุรกิจคุณแม่ก็รู้นี่ครับ” ฝ่ายลูกชายยกข้ออ้างขึ้นพูดก่อนที่นางสินีนาฏจะส่ายศีรษะไปมาอย่างเอือมระอาในขณะที่สุทธิดาพลอยได้ถอนหายใจอย่างโล่งอกไปได้บ้าง หวังว่าชานนท์คงจะเริ่มคิดได้ในสิ่งที่เขากระทำลงไป เขาโตมาพร้อมกับความห่างเหิน ขาดซึ่งความรักและความอบอุ่นในครอบครัว เขาจึงอยากเห็นคนรอบข้างเป็นเช่นเขาบ้าง อยากให้คนเหล่านั้นรู้สึกว่าการถูกทอดทิ้งมันเจ็บปวดสักแค่ไหน?


เมื่อลงจากรถช่อทิพย์เดินตามชายหนุ่มเข้ามายังห้องพักภายในโรงแรมม่านรูดด้วยความกลัว หนก่อนเธอถูกนำไปที่โรงแรมใจกลางเมืองที่รู้จักดี แต่คราวนี้ชายหนุ่มผู้ซื้อบริการกลับพาออกมานอกเมือง เมื่อเปิดประตูให้หญิงสาวได้เข้าไปแล้วช่อทิพย์ก็ค่อยๆ ทรุดนั่งลงบนเตียงนอนนุ่มนิ่มขนาดไม่ใหญ่นัก เบื้องหน้าคือจอโทรทัศน์ที่กำลังฉายการร่วมรักของชายและหญิงอย่างดุเด็ดเผ็ดมัน

ชายตรงหน้าถอดเสื้อแจ็คเก็ตออกก่อนพาดมันไว้ที่ขอบเก้าอี้ขณะที่เขาเดินดุ่มๆ ตรงเข้ามาหาประตูห้องก็ถูกเปิดออกกว้างด้วยชายหนุ่มแปลกหน้าอีกคน พลันนั้นช่อทิพย์ก็ต้องเบิกตากว้างอย่างตกใจ ผู้ชายคนแล้วคนเล่าต่างเดินผ่านประตูห้องเข้ามาล้อมรอบกายเธอไว้

“นี่มันอะไรกัน...” เสียงร้องอย่างงุนงงถูกกลบด้วยเสียงหัวเราะชอบใจของผู้ชายนับสิบที่รายล้อม ก่อนที่จะมีเสียงของชายคนที่ยืนอยู่หน้าประตูเอ่ยถามพรรคพวก

“พวกเอ็งพร้อมแล้วใช่มั้ย งั้นข้าเริ่มถ่ายเลยนะโว้ย...” ชายคนดังกล่าวถือโทรศัพท์มือถือตรงมายืนที่ขอบเตียงก่อนที่ช่อทิพย์จะถูกเหล่าชายฉกรรจ์ผลักร่างให้นอนแผ่ลงยังเตียงนอนก่อนขึงพาดไว้ในขณะที่หญิงสาวได้แต่กรีดร้องและดิ้นทุรนทุราย...

Create Date : 15 พฤศจิกายน 2554 Last Update : 15 พฤศจิกายน 2554 18:42:52 น. Counter : 407 Pageviews.		6 comments
Share Tweet