บทที่ 27 น้ำตาของสุรเดช

บทที่ 27 น้ำตาของสุรเดช

“ผมคิดดีแล้วครับพ่อ ยังไงผมก็ต้องถอนหมั้นกับกล่อมแก้ว” เทพพิพิธประกาศก้องกลางโต๊ะอาหาร หลังจากที่วันนี้กล่อมแก้วขอตัวกลับบ้านไปหาพ่อและแม่ ชายหนุ่มจึงถือโอกาสคุยกับนายทรงยุทธ์อย่างเปิดอก

“นี่แกว่าอะไรนะเทพพิพิธ” ผู้เป็นพ่อถลึงตาใส่ แต่ลูกชายก็ยังคงวางหน้านิ่งไม่สะทกสะท้าน เขาจะต้องหยุดเรื่องทุกอย่างไม่ให้บานปลายไปมากกว่านี้ ความจริงจะต้องถูกเปิดเผยออกมา เขาไม่ได้ล่วงเกินกล่อมแก้วในคืนนั้นและลูกในท้องของกิ่งดาวก็เป็นลูกของเขา

“ถ้าหากว่าทางนั้นเขาเอาเรื่องของแกไปแจ้งตำรวจจะว่ายังไง ทางคดีน่ะอาจจะไม่เท่าไหร่ พ่อไม่อยากเอาอนาคตของแกมาเสี่ยงนะ...”

“แต่พ่อครับ...” ชายหนุ่มเบิกมองบิดาตรงๆ สูดลมหายใจเข้าปอดด้วยความฮึกเหิม “ตอนนี้กิ่งดาวกำลังตั้งท้อง และลูกในท้องของเธอก็เป็นลูกของผม...”

“อะไรนะ...หนูกิ่งดาวท้องงั้นเหรอ?” ทรงยุทธ์ว่าเสียงค่อย หากเป็นจริงดังคำที่บุตรชายว่าจริงเขาก็เริ่มจะเห็นปัญหาและความยุ่งยากที่รออยู่ข้างหน้านี้แล้ว

“แต่พ่อได้ยินหนูแก้วเขาบอกว่าตอนนี้กิ่งดาวกำลังคบหากับสุรเดชอยู่นี่...” ชื่อที่ได้ยินทำให้เปลวไฟแห่งความคับแค้นในใจของเทพพิพิธลุกโชนขึ้นมา กล่อมแก้วเป็นผู้หญิงที่เขาจะเกลียดไปตลอดชีวิต !

กล่อมแก้วกลับไปหาบิดาและมารดาที่บ้านแต่เธอก็หวนกลับมายังบ้านชายหนุ่มโดยที่ไม่ได้แจ้งไว้ล่วงหน้า เมื่อผลักประตูเข้ามาได้หูก็เผอิญได้ยินบทสนทนาของสองพ่อลูกพอดี

หญิงสาวพยายามประคับประคองลมหายใจและร่างกายที่สั่นระรัวให้เป็นปกติ ขณะที่หยดน้ำตาอุ่นๆ ค่อยๆ รินไหลลงมาจากดวงตาที่ร้อนผ่าว ยิ่งเมื่อได้ยินเสียงของเทพพิพิธที่ย้ำนักหนาว่าจะตัดขาดความสัมพันธ์กับเธอให้จงได้ ก็ยิ่งรู้สึกเหมือนถูกมีดอันแหลมคมจ้วงแทงเข้าไปกลางหัวใจ


กว่าหลายวันแล้วที่กิ่งดาวเอาแต่นั่งเหม่ออย่างใจลอย ในขณะที่สุรเดชเทียวไปรับไปส่งและดูแลอย่างดี แต่เธอกลับอยากจะอยู่คนเดียวเสียมากกว่า หัวใจที่บอบช้ำและเจ็บปวดยังไม่พร้อมที่จะเปิดใจรับใครในตอนนี้

กิ่งดาวก้มลงเก็บเอาหินก้อนเล็กก้อนน้อยมาไว้ในอุ้งมือ เดินไปทรุดนั่งอยู่ริมตลิ่งหนองน้ำใหญ่ที่อยู่ปลายนา ก่อนโยนมันลงไป ก้อนแล้ว...ก้อนเล่า... จนกระทั่งสุรเสียงของหญิงสาวอีกคนจะดังขึ้นจากด้านหลัง

“กิ่งดาว...” คนที่ถูกเรียกรีบหันกลับมาทันที กล่อมแก้วยืนกำมือแน่น สองตาของเธอแดงก่ำคล้ายว่าผ่านการร้องไห้มาอย่างสาหัส เป็นครั้งแรกที่กิ่งดาวรู้สึกสงสัยในอาการและสีหน้าของอีกฝ่าย รับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดที่แสดงผ่านสายตาและสีหน้าของเธอ

“แกไปยุให้เทพเขาถอนหมั้นฉันใช่มั้ยดาว...?” กล่อมแก้วตะโกนถามเสียงสั่นเครือ สิ่งที่ได้ยินทำให้กิ่งดาวต้องเบิกตากว้างอย่างตกใจ เธอไม่ได้ทำอย่างที่อีกฝ่ายกล่าวหาเลยแม้แต่น้อย

“อย่าเอาฉันไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของพวกเธอสองคนอีกเลย” ตอบกลับเสียงแข็งแต่กล่อมแก้วกลับปั้นยิ้มเหยียดหยันใส่ด้วยความหมั่นไส้

“ไม่ต้องทำเป็นตีหน้าซื่อเลยนะ...ฉันกับเทพพิพิธหมั้นกันแล้ว เธอก็ยังคิดจะพรากเขาไปจากฉัน ตกลงจะเอายังไงก็ว่ามากิ่งดาว” หญิงสาวสะบัดเสียงห้วน กิ่งดาวแทบจะยิ้มเหยียดทั้งน้ำตา คำต่อว่าของอีกฝ่ายทำให้เธอเจ็บใจยิ่งนัก เธอควรจะเป็นคนต่อว่ากล่อมแก้วว่าแย่งเทพพิพิธไปจากเธอเสียมากกว่า

กิ่งดาวสะบัดหน้าหนี เอี้ยวตัวกลับและรีบออกเดินหนีไปแต่กล่อมแก้วก็รีบเดินดุ่มๆ ตามมา ก่อนจะคว้าแขนอีกฝ่ายและดึงให้กิ่งดาวหันกลับมาเผชิญหน้ากัน

กล่อมแก้วฟาดฝ่ามือลงยังแก้มซ้ายของกิ่งดาวอย่างแรง คนที่ถูกตบหน้าเซล้มลงกับพื้น กล่อมแก้วดึงแขนอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นโดยหมายจะฟาดเรียวมือใส่แก้มขวาของกิ่งดาว แต่หญิงสาวที่ถูกกระทำก็รู้ทันจึงเหวี่ยงกล่อมแก้วจนกระเด็นล้มไปอีกทาง เมื่อกล่อมแก้วหยัดกายลุกขึ้นได้ก็รีบกระโจนใส่ร่างกิ่งดาว ทั้งสองกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอย่างเอาเป็นเอาตาย หมดสิ้นแล้วสำหรับมิตรภาพอันงดงามในอดีต

Create Date : 19 มกราคม 2555 Last Update : 19 มกราคม 2555 17:24:40 น. Counter : 1003 Pageviews.		7 comments
Share Tweet