จะโดยเจตนาหรือไม่ก็ตามบ่อยครั้งเรามักดูถูกบางคนที่พูดอะไรโง่ ๆ หรือ ทำอะไรเปิ่น ๆ ใช่ไหมครับ? จะโดยตั้งใจหรือไม่ก็ตามเรามักมีปฏิกิริยาฉับพลันต่อผู้อื่นที่ด้อยกว่าเราในด้านฐานะ(ต่ำแหน่ง)สถานภาพ การศึกษา การแต่งตัว การกระทำหรือความสามารถ จนบางครั้งอาจถึงขั้นแสดงท่าทางเหยียดหยาม

ถ้าคุณอยากรู้ว่าผู้ที่ได้รับปฏิกิริยาเช่นนี้จากคุณจะรู้สึกอย่างไร ก็ขอให้คุณลองจินตนาการดูว่า หากผู้อื่นกระทำต่อคุณเช่นนั้น คุณจะรู้สึกอย่างไร? นั่นแหละคือความรู้สึกของเขาที่เกิดขึ้นจากท่าทีของคุณ

  โดยธรรมชาติและวัฒนธรรมคนเราไม่ว่าเชื้อชาติภาษาใดมีทั้งภูมิใจและดูถูกคนอื่นที่กระทำบางสิ่งผิดวัฒนธรรมที่เรายึดถือปฏิบัติมา อย่าที่คนจีนเรียกคนต่างชาติว่า “ฮวนนั้ง” ที่แปลว่าคนป่าเถื่อน คนยิวเรียกคนที่ไม่ใช่ยิวว่า “คนต่างชาติ”(Gentile) พวกยุโรปหรืออเมริกาเรียกคนที่ไม่มีวัฒนธรรมอย่าพวกเขาว่า ”พวกอนารยชน” (Barbarians) บางทีคนในประเทศเดียวกันยังดูถูกกันเองผ่านท่าทีและคำพูด เช่นคนเมืองเรียกคนชนบทหรือคนต่างจังหวัดว่า “พวกบ้านนอก” (คอกนา)

  หากมาจากภาคอีสาน (ที่มีเชื้อสายมาจากฝั่งลาว) ก็จะถูกดูถูกว่าเป็น “พวกเสี่ยว” หรือบางทีคนมีฐานะและการศึกษาดีมีชาติตระกูล ก็อาจจะถูกชาวบ้านทั่วไป (แม้อยู่ในเมืองด้วยกัน)ว่า “พวกไร้การศึกษา”

  บางทีคุณมองดูคนบางคนที่อยู่ร่วมชุมชนหรือสังคมของคุณ และมีท่าทีที่ไม่ค่อยเป็นมิตรกับคนเหล่านั้นที่ไม่ได้ประพฤติปฏิบัติตามบรรทัดฐานของคุณ เพราะคุณรู้สึกว่าพวกคนเหล่านั้นแย่กว่าคุณ มีคุณค่าน้อยกว่าคุณ หรือไม่มีคุณค่าเลย ซึ่งหากคุณคิดเช่นนั้น คุณกำลังกระทำความผิดพลาดอย่างมหันต์

  เพราะว่าองค์พระเป็นเจ้าไม่ได้ทรงสร้างผู้ใดให้ไร้ค่าเลยไม่ว่าเขาจะมีชนชั้นวรรณอะไรก็ตาม คุณค่าของตัวเขามิได้ด้อยกว่าผู้ใด แต่ทรงกำชับให้เรารักและให้เกียรติคนเหล่านั้น เหมือนที่เรารักและให้เกียรติตัวของเราเอง

  จงตระหนักเสมอว่า ไม่มีบุคคลใดที่จะสมบูรณ์หรือดีเลิศกว่าบุคคลอื่น ๆ ในทุกด้าน

  คุณอาจเป็นคนที่ประสบความสำเร็จในอาชีพการงานของคุณ แต่ฝีมือการทำอาหารของคุณอาจจะแย่กว่า “คนไร้การศึกษา” ข้างบ้านของคุณ คุณอาจจะเป็นคนที่ประสบความสำเร็จเป็นอย่างยิ่งด้านการศึกษา แต่การซ่อมส้วมหรือท่อประปาที่เสียในบ้านอาจจะแย่กว่า “พวกเสี่ยว” ที่เป็นช่างผู้เชี่ยวชาญ ฯลฯ

  ดังนั้น แทนที่คุณจะหลงผิดว่าคุณดีเลิศ และคนอื่นแย่ คุณควรมองดูคนอื่น (ที่แม้จะบกพร่องมีข้อน่าตำหนิ) ด้วยสายตาแห่งความเห็นใจ โดยสำนึกเสมอว่า  คุณเองก็อาจมีจุดด้อยที่ผู้อื่นตำหนิหรือดูถูกได้เช่นกัน

  ดังนั้น วันนี้ ขอให้เรามาตั้งใจว่าเราจะไม่ดูถูกใครอีกเลยเพราะความรู้สึกถูกกระทำเช่นนั้นช่างเจ็บปวดเกินจะรับและไม่มีใครปรารถนา แม้แต่ตัวของคุณเอง จริงไหมครับ?

บทความโดย : ศจ.ธงชัย ประดับชนานุรัตน์

ที่มา : หนังสือพิมพ์โลกวันนี้วันสุข  วันที่ 13-19 มีนาคม  2553