วัฒนธรรมสี่ภาคที่มีอยู่ในภาคกลาง,ภาคอีสาน,ภาคเหนือและภาคใต้นั้น
ได้สะท้อนให้เห็นถึงความเป็นชาติเก่าแก่ที่มีมรดกทางวัฒนธรรมที่ควรอนุรักษ์ไว้ให้กับคนรุ่นลูกรุ่นหลาน


เป็นคำพูดที่ถูกที่สุดอะ

เห็นด้วยครับ บางสิ่งบางอย่างดีๆในอดีตกำลังหายไป

บางอย่างกำลังเปลี่ยนไปคนรุ่นหลังเริ่มไม่เห็นคุณค่าชอบมองข้ามวัฒนะธรรมของตน แต่ก็ชอบเห็นค่าวัมนะธรรมของคนเมืองอื่น ....น่าเสียดายแทน..........

คนเราควรพัฒนาสิ่งต่างๆจากรากเหง้าค่ะ
การลืมรากเหง้าเหมือนลืมตัวตน แล้วจะมานั่งเรียนรู้กับสิ่งใหม่ที่ไม่คุ้นเคยมาก่อน
แล้วมันจะดีรึ

วัฒนธรรมเงินตรา.............ฟังดูน่ากลัวจัง

มันจะเข้าไปแทนที่ในทุกท้องถิ่นหรือเปล่านี่

มัชมองเรื่องนี้ว่ามันมีผลมาจากค่านิยมเรื่องการศึกษาด้วยนะคุณคนเดินดิน
คนส่วนใหญ่มักมองว่าการศึกษาที่ดีคือ
จะต้องเรียนแล้วก็เรียนต่อให้สูงขึ้นไปอีก
เพื่อที่จะได้มีโอกาสทำงานที่คิดว่า ดี
ดีของคนส่วนใหญ่คือ มีเกียรติ มีหน้ามีตา และทำเงิน
หลักสูตรการศึกษาของไทยที่มีก็เหมือนตัดขาดจากความเป็นชุมชนท้องถิ่น

ในหมู่บ้านชาวประมง....เด็กเรียนคอมพิวเตอร์
เรียนภาษาอังกฤษ...แต่เด็กไม่รู้วิธีจับปลา


แล้วอาชีพในท้องถิ่นก็ถูกดูถูกโดยคนที่กำลังประกอบอาชีพนั้นๆ อยู่
ขาดความภาคภูมิใจในตัวเอง ชุมชนของตัวเอง

เงินถูกจัดให้เป็นตัวตั้งในการประกอบอาชีพ
เป็นตัวตั้งในการเป็นเป้าหมายของการเรียน

ไม่แปลกที่วัฒนธรรมดั้งเดิม วัฒนธรรมชุมชนจะถูกกลืนหาย



ขาดความภาคภูมิใจ

เหอ..พูดยากค่ะ

พี่ชาย จะนอนดึกไหมนี่?
คนอายุมากๆๆ ๆๆ นอนดึกไม่ดีนา

อย่าง คุณ me เค้านอนดึก เพราะเค้าติดภาระกิจนี่คะ


เรื่องวัฒนธรรม ในท้องถิ่น นี่ หนูว่า มันขึ้นอยู่กับแต่ละท้องถิ่น ซึ่งมาต้องมาจาก ความภาคภูมิใจและความรักในท้องถิ่นนั้นๆ ซึ่งต้องอาศัยพึงพิง ผู้นำในชุมชน มังคะ
ถึงความเจริญเข้ามา แต่ถ้าเค้าตระหนักในคุณค่า และ
ความ น่าชื่นชมของวัฒนธรรมที่มี เค้าก็จะรู้วิธีรักษาและดูแล ซึ่งเดี๋ยวนี้ หนูเห็นหลายๆ ชุมชน เริ่มเข้าใจ
อย่างตลาดร้อยปีที่สามชุก เมืองเก่าที่ น่าน

ส่วนระบบ เศรษฐกิจฉาบฉวยแบบล้างสมอง ด้วยเงิน
ของ ตาคนนั้น ฮึ

ไม่อยากพูดตรงนี้ ค่ะ พี่

ฝันดี ค่ะ

สังคมแบบชุมชนดั้งเดิมของไทย...อ่อนแอลงทุกขณะ..

เฮ้ออออ...

เห็นด้วยค่ะ

แบลดพิชที่รัก







แบลดพิชที่รัก

การเวลาเปลี่ยนไปสภาพสังคมก้อเปลี่ยน
เดี๋ยวนี้...แต่ละบ้านแข่งขันกันรวย เหอๆ โดยการแต่งงานกับสามีฝรั่ง...โอ้วว แล้วผมจะขายออกมั้ยเนี่ย

แต่อย่างว่าแหละ ทุกอย่างมันต้องเปลี่ยนไป ไม่ว่าวันใดก้อวันหนึ่ง ....เราเองก้อคงได้แต่มองดู..และเข้าใจในความเป็นไปอ่ะนะ

อยากเห็นวัฒนธรรมเก่า ๆที่ทรงคุณค่าคงอยู่อย่างไม่หวาดหวั่นอิทธิพลใด ๆเพราะหนูคาดหวังที่จะได้เห็นมันดำรงอยู่ต่อไปเรื่อย ๆ

ส่งดีๆ ในชุมชนมันไม่หายไปไหนหรอก เพียงแต่ว่าจะมีใครเห็นหรือว่าจะมีใครที่ให้ความหมาย ให้ความสำคัญมากน้อยขนาดไหน อยางน้อยๆ เราต้องมีความเชื่อว่าสิ่งที่เราต้องการยังมีอยู่รอบๆข้างเรานีเอง

ก็ดีค่ะ

ก็ดีค่ะ