บ้านที่มีความรักและความอบอุ่นคือจินตนาการของคนไทยยามนี้ !
Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2548
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
10 ตุลาคม 2548
 
All Blogs
 
ความรัก ความงดงาม และกำลังใจ


















เมื่อวานได้ไปงานเผาศพคุณตี้ กรรมาชน เราไปถึงช่วงก่อนเที่ยงและได้เห็นบรรยากาศในงานโดยตลอดจึงอยากมาถ่ายทอดความรู้สึกดี ๆมาเล่าสู่กันฟัง



สายสัมพันธ์

คำร้อง-ทำนอง แสง ธรรมดา



ท่ามกลางหัวใจรักมั่นผูกพัน

ด้วยสายสัมพันธ์คิดถึงทุกครา

เธอฝากย้ำเตือนคำมั่นสัญญา

ฉันยังตรึงตรามั่นในใจเธอ

คำมั่นของเราร่วมกันสร้างสรรค์

จักสร้างสวรรค์ฟ้าใหม่สีทอง

ความหวังของเราสดใสเรืองรอง

ความฝันสมปองเราต้องร่วมใจ

เมื่อเธอจากไป ใจฉันห่วงหา

ฉันปรารถนา ฝันถึงดวงดาว

นภามืดมัว เธอยังพร่างพราว

เธอส่องสกาวท่ามกลางใจฉัน

โอ้ความรักเรา นั้นไม่แปรผัน

ห่วงโซ่สัมพันธ์แห่งปวงประชา

เธอคือสายใย แห่งกาลเวลา

เชื่อมความศรัทธาให้เรามั่นคง




เมื่อใดที่ความรักของคนหนุ่มสาวได้นำด้านที่เป็นบวกของความรักมามอบให้แก่กัน สิ่งที่จะได้เห็นก็คือชีวิตคู่ที่สมหวังเติมเต็มให้กำลังใจซึ่งกันและกัน........

ตี้และนิดกรรมาชนเป็นคนหนุ่มสาวอีกคู่หนึ่งของคนเดือนตุลาที่ได้ตัดสินใจใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน ภายหลังกลับออกมาจากป่าทั้งคู่กลับไปเรียนต่อจนจบและได้ใช้วิชาชีพที่เรียนมาไปรับใช้สังคมในถิ่นบ้านเกิด ตั้เรียนจบด้านเภสัช ส่วนนิดจบครู ก่อนตี้เสียชีวิตเขาเป็นข้าราชการระดัย 8 ดูแลงานด้านสาธารณสุขชุมชนในเขตจังหวัดพระนครศรีอยุธยาทั้งหมด ในขณะที่เวลาว่างที่เหลือจากการทำงานเขาก็ยังได้สร้างสรรค์งานเพลงเพื่อชีวิตอย่างต่อเนื่อง งานชุดกำลังใจ 1,2,3 ออกมาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยและเป็นงานด้านวัฒนธรรมที่เกิดขึ้นท่ามกลางการต่อสู้ของการเมืองภาคประชาชน การเมืองที่เน้นการมีส่วนร่วมของประชาชนในการกำหนดนโยบายสาธารณะต่าง ๆ

ภายหลังวิกฤตการณ์ทางเศรษฐกิจปัญญาชนที่เคยเข้าป่าได้กลับคืนไปเยี่ยมเยียนมวลชนในเขตฐานที่มั่น มีการรวบรวมรายชื่อผู้เสียชีวิตและร่วมกันสร้างอนุสรณ์สถานเพื่อเป็นอนุสรณ์ ตี้และนิดเข้าป่าในเขตอีสานใต้.....ลองมาดูเนื้อหาบางส่วนของหนังสือที่ผมได้รับจากในงานนะครับ

"ตี้จ๋า....นิดเกือบหมดพลังใจอยู่แล้ว มีแต่เพื่อน ๆ ที่คอยปลอบใจให้กำลังใจ ตี้ยิ่งใหญ่เหลือเกิน ทุกคนร่ำไห้เสียใจกับการจากไปของตี้ เพื่อน ๆ ให้กำลังใจว่า เราจะไม่ทิ้งกัน จะสานงานของตี้ต่อ นิดขอภาวนาว่าขอให้เป็นเช่นนั้น และนิดก็เชื่อมั่นว่าพวกเราไม่ทิ้งกัน พลังใจ หลั่งไหลมางานตี้ ขอให้ตี้หลับให้สบาย พักเหนื่อย...เถิดนะสหายแดงของฉัน เพราะทำมามากแล้ว นิดกับลูกของเรา ลูก ๆ ชาวเขา และเพื่อนที่แสนดีทุกคนจะทำหน้าที่ที่ตั้งใจไว้ ตี้จำได้ไหมตี้เคยเข้ามากอดนิดแล้วบอกว่า "พ่อแต่งเพลงพลังใจให้แม่" แม่ภูมิใจและดีใจแต่ก็ยังรู้สึกว่าตัวเองยังทำงานไม่ได้ดีเท่ากับอีกหลายคน นิดบอกตี้ว่าเราเอาไปร้องเป็นเพลงให้พลังใจกับทุกคนที่เป็นนักต่อสู้ พวกเราเหมือนใบไม้ที่พลัดถิ่นมารวมกัน เป็นพี่น้องที่ห่วงใยกัน หลังจากนั้นตี้ก็พยายามปรับปรุงเติมให้เนื้อหามันสมบูรณ์ขึ้น ......."



ดาวดับลับไปอีกดวง คนบนเส้นทางถนนดนตรี วันที่ 2 ตุลา 48 12.46 ตี้ กรรมาชน ผู้ยิ่งใหญ่ของฉัน จากไปท่ามกลางความเสียใจ รัก และอาลัยของญาติสนิท มิตรสหาย ถ้าตี้รับรู้ได้จริง ตี้จะเห็นความยิ่งใหญ่ของตัวเอง ทุกคนรักตี้ มาด้วยความรักรักในตัวตี้ รักในผลงานของตี้

ตี้จ๋า....นิดขอเป็นตัวแทน ขอบคุณเพื่อนผู้ร่วมงานของตี้ทุกคน ทีมแพทย์ พยาบาล ที่ระดมช่วยตี้อย่างไม่ยอมเหน็ดเหนื่อย

ขอขอบคุณอีกครั้ง จากน้ำใจของมิตรสหาย

หลับให้สบาย วีรชนคนกล้า อยู่ในใจของฉันตลอดกาล"















>










เดี๋ยวจะมาเล่าบรรยากาศในงานให้ฟังต่อนะครับ

วันนี้หัวฟูแน่เลย หมกงานไว้เยอะครับ

=========================================

ดูเหมือนห้วงเวลาที่ไปจังหวัดน่านเมื่อปีที่แล้วช่วงปีใหม่

มันเพิ่งผ่านไปไม่นานมานี้เอง.......

การเดินทางไปครั้งนั้นได้มีโอกาสคุยกับคุณตี้แบบไม่ใกล้ชิดนัก แต่รู้ว่าเขาเป็นคนเดือนตุลาอีกคนหนึ่งที่ดูห่วงใยกับปัญหาการศึกษาในสังคมไทย ท่ามกลางอากาศที่หนาวเย็นประมาณ 4 องศา เด็ก ๆ ที่เล่นดนตรีช่วงหัวค่ำแทบจะขยับนิ้วมือไม่ออก อากาศที่หนาวเย็นมันเป็นบทพิสูจน์ความทนทานต่อความยากลำบากในการทำงานของพวกเขา แม้ตัวเองจะไม่เคยมีประสบการณ์ในป่าเหมือนเพื่อน ๆ หลายคนที่ตัดสินใจเข้าไปในช่วงนั้น แต่การได้เข้าไปสัมผัสกับบรรยากาศจริงในนั้นก็รู้เลยว่า การหล่อหลอมตนเองท่ามกลางความยากลำบากที่รุมล้อมทั้งทางวัตถุและการเอาชีวิตเข้าแรกนั้นเป็นความเสียสละที่ใหญ่หลวงเพียงใด....ใช่ยุคนั้นมันคือยุคสงครามและการปฏิวัติที่มีแต่ความสูญเสียของทั้งสองฝ่าย ยิ่งช่วงสงครามใกล้จะยุติความสูญเสียยิ่งมีมาก.....มันผ่านไปแล้วเหลือไว้เพียงความทรงจำ ก็หวังว่าสังคมไทยจะพบทางออกที่ดีในท่ามกลางปัญหาพื้นฐานเดิม ๆ ที่ยังดำรงอยู่อย่างหนาแน่น คนส่วนใหญ่ยังคงยากจนและที่สำคัญมีหนี้สินพ่วงท้ายมากขึ้นในยุคประชานิยม มันเป็นเรื่องที่ท้าทายมากสำหรับผู้ที่จะมาแก้ไขปัญหาเหล่านี้ได้อย่างยั่งยืนและไม่สร้างภาระให้กับคนรุ่นลูกรุ่นหลานในอนาคต........

คนเดือนตุลาอาจเคยสร้างวีรกรรมให้กับสังคมนี้มากมาย แต่เมื่อเวลาผ่านไป ท่ามกลางปัญหาที่เกิดขึ้นใหม่ ๆในสังคม สังคมอาจคาดหวังไว้กับคนเดือนตุลาที่จะเข้ามาช่วยแก้ปัญหาบ้าง แต่มาถึงวันนี้เคยถามตัวเองเหมือนกันว่าเวลาที่ผ่านไปในอดีตเราได้ทำอะไรให้กับสังคมนี้บ้าง...


มาเข้าประเด็นที่บอกไว้ก่อนเกี่ยวกับการเล่าบรรยากาศในงานนะครับ.........


หลังจากที่ได้นำศพคุณตี้ไปไว้บนเมรุแล้ว พิธีการต่าง ๆที่ผู้จัดงานตระเตรียมไว้ก็เริ่มขึ้นครับ......

-เริ่มด้วยการยืนไว้อาลัยเป็นเวลา 1 นาที
หลังจากนั้นก็เป็นการแสดงจินตลีลาของเด็กชาวเขาในโครงการเรียนรู้กู้บ้านเกิดในชุด "พลังประชาชน" ซึ่งเพลงนี้มาจากกลอนของคุณกุหลาบ สายประดิษฐ์หรือศรีบูรพาที่ได้ประพันธ์ไว้ให้กับเหตุการณ์ 14 ตุลาคม 2516 โดยมีเนื้อหาดังนี้


หยดฝนย้อยหยาดฟ้ามาสู่ดิน
ประมวลสินเป็นมหาสาครใหญ่
แผดเสียงซัดปฐพีอึงมี่ไป
พลังไหลแรงรุดสุดต้านทาน

อันประชาสามัคคีมีจัดตั้ง
เป็นพลังแกร่งกล้ามหาศาล
แสนอาวุธแสนศัตรูหมู่อันธพาล
ไม่อาจต้านแรงมหาประชาชน


ต่อด้วยการฟ้อนรำของเด็กอีกหนึ่งชุด
ตามมาด้วยการขึ้นมาร้องเพลงของศิลปินเพลงเพื่อชีวิตนับตั้งแต่คุณหงา คาราวาน,วงโฮป,วงกรรมาชนกับบทเพลงที่แต่งใหม่-->ใจและใจ ที่ฟังแล้วก็กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่จริง ๆ ครับ ฟังเสียงคุณจิ้นแล้วเหมือนได้ฟังเพลงกรรมาชนเก่า ๆ มันให้บรรยากาศที่ดีมากครับ นอกจากนี้ก็มีคุณพงษ์เทพ กระโดนชำนาญที่มาด้วยเพลง "วันเวลา" ฟังเพลงนี้มาหลายครั้งก็เพิ่งจะรู้จักชื่อเพลงจริง ๆ ก็วันนี้แหละครับ

หลังจากการแสดงก็ตามมาด้วยการอ่านบทกวีโดยศิลปินแห่งชาติครูแจ้ง คล้ายสีทอง ขับเสภาที่แต่งโดยคุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ที่ร้องเพลงเห่กล่อมได้ไพเราะจับใจมากเลยครับ

นอกจากนี้ก็เป็นการขึ้นมากล่าวคำไว้อาลัยจากองค์กรของภาคประชาชนในส่วนต่าง ๆ เช่นกลุ่มประชาชนที่มาจากบ้านกรูดที่คัดค้านการสร้างโรงไฟฟ้าหินกรูด-บ่อนอก,ตัวแทนจากชนกลุ่มน้อยในจังหวัดน่าน,ตัวแทนประชาชนในจังหวัดศรีสะเกษ,และสมัชชาคนจน

หลังจากนั้นก็ปิดท้ายด้วยการวางดอกไม้จันทน์

เสร็จพิธีประมาณ 5 โมงเย็นเศษ

=================================

ดูภาพงานและข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ //www.thaioctober.com
































































Create Date : 10 ตุลาคม 2548
Last Update : 11 ตุลาคม 2548 3:49:01 น. 15 comments
Counter : 514 Pageviews.

 
สวัสดีตอนเช้าค่ะ
คนดีมักจะจากไปเร็วค่ะ


มีความสุขกับการทำงานนะคะ ^^



...


โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 10 ตุลาคม 2548 เวลา:7:17:54 น.  

 
ขอร่วมแสดงความเสียใจด้วยนะคะ


โดย: Batgirl 2001 วันที่: 10 ตุลาคม 2548 เวลา:8:48:29 น.  

 
ร่วมไว้อาลัยด้วยค่ะ สำหรับคนดีอีกคนที่ต้องสูญเสียไป


โดย: Black Tulip วันที่: 10 ตุลาคม 2548 เวลา:8:59:30 น.  

 
มีคนรักมากขนาดนี้ น่าภูมิใจนะคะ


โดย: ป้ามด วันที่: 10 ตุลาคม 2548 เวลา:9:19:25 น.  

 
เป็นกำลังใจให้...........


โดย: เด็กแม่โดม (ครีเอทีฟ หัวเห็ด ) วันที่: 10 ตุลาคม 2548 เวลา:10:20:38 น.  

 


โดย: erol วันที่: 10 ตุลาคม 2548 เวลา:10:36:33 น.  

 
judt want to say hi ka


โดย: Tumble วันที่: 10 ตุลาคม 2548 เวลา:11:08:43 น.  

 
เหมือนเคยได้ยินชื่อศิลปปินอะ คุณ แสง ธรรมดา


โดย: อินทรีทองคำ วันที่: 10 ตุลาคม 2548 เวลา:11:12:13 น.  

 
มาร่วมไว้อาลัยกับครอบครัวพี่ตี้ด้วยค่ะ

เมื่อวานก็ไปงานศพพี่ตี้มาเช่นกัน
ได้เจอพี่แสง ธรรมดาในงานด้วย
พี่แสงยังไม่ค่อยแข็งแรง
เพราะเพิ่งผ่านการทำบอลลูนหัวใจมาค่ะ

เมื่อสองเดือนก่อน.....
พี่ตี้....ไปส่งพี่ต้อม(สองวัย)ที่วัดชลประทานรังสฤษดิ์

เมื่อวานนี้...น้องสาวพี่ต้อมไปส่งพี่ตี้ที่วัดสุวรรณดาราราม
ป่านนี้พี่ทั้งสองคงได้พบกันแล้วนะคะ.....
ชีวิต....ก็เป็นเช่นนี้เอง.....


โดย: สเลเต วันที่: 10 ตุลาคม 2548 เวลา:14:36:09 น.  

 
รู้สึกเหมือน
ญาติสนิท และ หนึ่ง ฮีโร่ คนนึงในชีวิต จากไปค่ะ
แต่ถ้าถือการจากกันครั้งนี้ ของพี่ตี้ จะเป็นเพียง
การคืนดาวดวงหนึ่งกลับคืนสู่ฟ้า
เพื่อให้ ดาว ที่เต็มไปด้วย ศรัทธาอย่างพี่ตี้
ได้พักผ่อน กับความสงบ หลังจากการต่อสู้
อันยาวนาน และความทุ่มเท สุดใจ สุดแรง มาตลอดได้พัก
ก็ นับว่า เป็นการคืนดาวกลับสู่ฟ้า ที่สวยงาม ที่สุดแล้ว

ถ้า เพื่อนร่วม ศรัทธา ที่เหลืออยู่ จะ ใช้เวลา
ที่สั้นเข้ามาทุกเวลานาที ของทุกๆคนให้ คุ้มค่า ที่สุด
แม้ไม่เท่าพี่ตี้ แต่ก็ได้สานศรัทธา เชื่อมต่อ
ให้ ยาวนานต่อไป ร่วมกัน

ให้กำลังใจ ผู้หญิงกล้าหาญ
ที่ยืนเคียงข้างพี่ตี้มาโดยตลอดอย่างพี่นิดค่ะ


โดย: ประกายดาว วันที่: 10 ตุลาคม 2548 เวลา:15:47:16 น.  

 
สวัสดีทุก ๆ ท่าน ครับ

เมื่อวานรู้สึกดีใจที่ได้ไปร่วมงานของคุณตี้ครับ แม้จะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ก็ตาม มีความรู้สึกว่ามันเร็วเกินไปจริง ๆ ครับที่คุณตี้ได้จากไปก่อนวัยอันสมควร และอย่างที่หลายคนบอกไว้ สิ่งที่คุณตี้ได้ทำไว้ในโครงการเรียนรู้กู้บ้านเกิด มันเป็นสิ่งที่เราจะต้องสร้างสรรค์โอกาสแห่งการเท่าเทียมกันในสังคมตั้งแต่เดี๋ยวนี้ มันไม่ใช่สิ่งที่ไกลเกินฝัน มันเป็นสิ่งที่คนในสังคมต้องช่วยกันในการสานต่อกับปัญหาเหล่านี้......

ปัญหาที่ยากยิ่งในสังคมประเทศพัฒนาก็คือการหนีให้พ้นกับความยากจนของคนส่วนใหญ่ การแก้ปัญหาที่ผ่านมาเราได้เห็นความพยายามของรัฐบาลหลาย ๆ รัฐบาล แต่ถึงที่สุดแล้วสังคมคงต้องช่วยกันคิดและหาทางออกร่วมกันเพื่อให้ปัญหาเหล่านี้บรรเทาเบาบางลง การจัดลำดับความสำคัญของปัญหาบ้านเมืองยังคงมีความสำคัญและควรจะเป็นวาระแห่งชาติที่ทุกภาคส่วนในสังคมจะต้องเข้ามาร่วมกันในการคิดและทำในสิ่งเหล่านี้ครับ เพื่อให้ปัญหาที่สำคัญที่สุดได้รับการแก้ไขก่อน ก่อนที่สภาพของสังคมไทยจะหมักหมมและยุ่งเหยิงเกินกว่าที่จะจัดการแก้ไขใด ๆ ได้.......


โดย: คนเดินดินฯ วันที่: 10 ตุลาคม 2548 เวลา:16:46:35 น.  

 
แก้ไขข้อความ--ปรเทศด้อยพัฒนาครับ


โดย: คนเดินดินฯ วันที่: 10 ตุลาคม 2548 เวลา:16:48:49 น.  

 
ร่วมเสียใจกับการจากไปด้วยน่ะค่ะ


โดย: Tumble วันที่: 11 ตุลาคม 2548 เวลา:4:51:02 น.  

 
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ


โดย: prncess วันที่: 11 ตุลาคม 2548 เวลา:7:51:20 น.  

 
สวัสดีตอนเช้าค่ะ ^^




...


โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 11 ตุลาคม 2548 เวลา:7:54:50 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

คนเดินดินฯ
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]








ปณิธาน

การเดินทางของชีวิตของทุกผู้คน
ทุกคนต่างต้องการประสบความสำเร็จในชีวิต
แต่จะมีสักกี่คนที่จะก้าวไปถึง
เมื่อเราก้าวถึงจุดนั้น
ขออย่าลืมการแบ่งปันและเจือจาน
แก่ผู้ด้อยโอกาสในสังคม

เราจะเติบโตและก้าวไปข้างหน้าพร้อม ๆ กัน
เพื่อสร้างสรรค์สังคมใหม่ที่ดีงาม

เพื่อให้อนุชนคนรุ่นหลัง
ได้ใช้ชีวิตของเขา
ตามศักยภาพและความตั้งใจของเขา
ตราบเท่าที่เขาต้องการ







เดินไปสู่ความใฝ่ฝัน


ชีวิตหนึ่งร่วงหล่นไปตามกาลเวลา
คลื่นลูกใหม่ไล่หลังคลื่นลูกเก่า
นั่นคือวัฏจักรของชีวิตที่ดำเนินไป

เยาว์เธอรู้บ้างไหม
ว่าประชาราษฎรนั้นทุกข์ยากเพียงใด
เสี้ยวหนึ่งของชีวิตที่เหลืออยู่
เธอเคยมีความใฝ่ฝันที่แสนงามบ้างไหม

สักวันฉันหวังว่าเธอจะเดินไปตามทางสายนี้
ที่อาจดูเงียบเหงาและโดดเดี่ยว
แต่ภายใต้ฟ้าเดียวกัน
ฉันก็ยังมีความหวัง
ว่าผู้คนในประเทศนี้
จะตื่นขึ้นมา
เพื่อทวงสิทธิ์ของพวกเขา
ที่ถูกย่ำยีมาช้านาน
และฉันหวังว่าเธอจะเดินเคียงคู่ไปกับพวกเขา

เพื่อสานความใฝ่ฝันนั้นให้เป็นความจริง
สัญญาได้ไหม
สัญญาได้ไหม
เยาว์ที่รักของฉัน


***********



ขอมีเพียงเธอเป็นกำลังใจ




ทอดสายตามองออกไปยังทิวทัศน์ข้างหน้า
แลเห็นต้นหญ้าโบกไสว
เห็นดอกซากุระบานอยู่เต็มดอย
ความงามที่อยู่ข้างหน้า
เป็นสิ่งที่ฉันจะเก็บมันไว้
ยามที่จิตใจอ่อนล้า...

ชีวิตยามนี้แม้ผ่านมาหลายโมงยาม
แต่จิตใจข้างในยังคงดูหงอยเหงา
หลายครั้งอยากมีเพื่อนคุย
หลายครั้งอยากมีคนปรับทุกข์
และหลายครั้งต้องนั่งร้องไห้คนเดียว

รางวัลสำหรับชีวิตที่ผ่านมา
มันคืออะไรเคยถามตัวเองบ่อย ๆ
ความสำเร็จ...เงินตรา...เกียรติยศชื่อเสียง
มันใช่สิ่งที่เราต้องการหรือเปล่า
ถึงจุดหนึ่งชีวิตต้องการอะไรอีกมากไปกว่านี้

หลายชีวิตยังคงดิ้นรนต่อสู้
เพื่อปากท้องและครอบครัว
มันเป็นความจริงของชีวิตมนุษย์
ที่ต้องดำรงชีพเพื่อความอยู่รอด
มีทั้งพ่ายแพ้ มีทั้งชนะ
แต่ชีวิตต่างต้องดำเนินไป
ตามวิถีทางของแต่ละคน

ลืมความทุกข์ ลืมความหลังที่เจ็บปวด
มองออกไปข้างหน้า
ค้นให้พบตัวตนของตนเองอีกครั้ง
แล้วกลับไปสู้ใหม่
การเริ่มต้นของชีวิตจะต้องดำเนินต่อไป
จะต้องดำเนินต่อไป

ตราบจนลมหายใจสุดท้ายของชีวิต....




@@@@@@@@@@@




การเดินทางของความรัก

...ฉันเดินไปด้วยหัวใจที่ว่างเปล่า
สมองได้คิดใคร่ครวญ
ความรักในหลายครั้งที่ผ่านมา
ทำไมจึงจบลงอย่างรวดเร็ว

ฉันเดินไปด้วยสมองอันปลอดโปร่ง
ความรักทำให้ฉันเข้าใจโลก
และมนุษย์มากขึ้น
และรู้ว่าความแตกต่าง
ระหว่างความรักกับความหลงเป็นอย่างไร?

ฉันเดินไปด้วยดวงตาที่มุ่งมั่น
บทเรียนของรักในครั้งที่ผ่าน ๆ มา
มันย้ำเตือนอยู่เสมอว่า
อย่ารีบร้อนที่จะรัก
แต่จงปล่อยให้ความสัมพันธ์
ค่อย ๆ พัฒนาอย่างค่อยเป็นค่อยไป
เรียนรู้และทำเข้าใจกันให้มากที่สุด

ก่อนที่จะเริ่มบทต่อไปของความรัก...




*******************



จุดไฟแห่งศรัทธาและความมุ่งมั่น

เข้มแข็งกับอ่อนแอ
สับสนหรือมุ่งมั่น
จะยอมแพ้หรือลุกขึ้นท้าทาย
กับชีวตที่เหลืออยู่
ทุกสิ่งล้วนอยู่ที่ใจเราจะกำหนด

ไม่ใช่เพราะอิสระเสรี
ที่เราต้องการหรอกหรือ?
ที่มันจะนำทางชีวิต
ในห้วงเวลาต่อไป
ให้เราก้าวทะยานไป
สู่วันพรุ่งที่สดใส

มีแต่เพียงคนที่รู้จักตนเองอย่างดีพอเท่านั้น
จะสามารถทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ได้
เมื่อผ่านการสรุปบทเรียน
จากปัญหาต่าง ๆ ที่ประสบ
เราก็จะมีความจัดเจนกับชีวิตมากขึ้น
และการเผชิญกับอุปสรรคต่าง ๆ
ในอนาคตก็จะเป็นเพียงปัญหาที่เล็กน้อยสำหรับเรา
ในการที่จะก้าวผ่านไป



ด้วยศรัทธาและความมุ่งมั่นที่มีอยู่ในใจ
ที่จะต้องย้ำเตือนตัวเองอยู่เสมอ
หนทางในการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ
ย่อมอยู่ไม่ไกลห่างอย่างแน่นอน

*********************



ก้าวย่างที่มั่นคง

บนทางเดินแคบ ๆ ที่เหลืออยู่
หากขาดความมั่นใจที่จะก้าวเดินต่อไป
ชีวิตก็คงหยุดนิ่งและรอวันตาย
แม้ทางข้างหน้าจะดูพร่ามัว
และไม่รู้ซึ่งอนาคต
แต่สิ่งที่ดีที่สุดในปัจจุบัน
คือก้าวย่างไปอย่างมั่นคง
และมองไปข้างหน้าอย่าเหลียวหลัง
เก็บรับบทเรียนในอดีต
เพื่อจะได้ระมัดระวังไม่ให้ผิดพลาดอีกในอนาคต

"""""""""""""""""""""""""""""""""



ใช้สามัญสำนึกทำงาน

ไม่มีแผนงานที่สวยหรู
ไม่มีปฏิบัติการใดที่สมบูรณ์แบบ
ในยามนี้มีเพียงการทำงานด้วยการทุ่มเท
ลงลึกในรายละเอียดเท่านั้น
จึงจะสามารถคลี่คลายปัญหาของงานลงได้
บางครั้งโจทย์ที่เจออาจยากและซับซ้อน
แต่เมื่อลงไปคลุกคลีอย่างแท้จริง
โจทย์เหล่านี้ก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป

""""""""""""""""""""""""""""""""



เรียบ ๆ ง่าย ๆ


อย่ามองสิ่งต่าง ๆ ด้วยแว่นสีที่ซับซ้อน
เพราะในโลกนี้มีเพียงสิ่งสามัญที่เรียบง่าย
สำหรับคนที่สงบนิ่งเพียงพอเท่านั้น
จึงจะแก้โจทย์และปัญหาต่าง ๆ
ด้วยกลวิธีที่เรียบ ๆ ง่าย ๆ
ไม่ซับซ้อนและตรงจุดได้อย่างเพียงพอ

""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

ใจถึงใจ

บนหนทางไปสู่ความสำเร็จ
บนหนทางของการสร้างสรรค์สิ่งใหม่
มีเพียงคนที่เข้าใจในสภาพจิตใจของคนทำงานเท่านั้น
จึงจะสามารถนำทีมงานไปสู่เป้าหมายได้
อย่างมีประสิทธิภาพและยั่งยืน








Friends' blogs
[Add คนเดินดินฯ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.