มีรีเควซ หลังไมค์ ว่าเรา "โหดไปมั้ง" ที่บอกว่า มีแต่คนตาบอดเท่านั้นแหละ ที่ "ต้องการ" ให้ เดินจูงมือ.....

งั้น เปลี่ยนเป็น.....

ว่าแต่ เปลี่ยนเป็นอะไรดี.....

^_^

  

โลกที่สดใสของคน....บางทีก็ต่างกันค่ะ

โลกที่คุณเห็นมีสองใบ...
ใบแรกเป็นของคนทั่วไปที่แสดงความรู้สึกรักที่ครอบครอง ห่วงใย อย่างเปิดเผย การเกาะเกี่ยวจูงมือจึงแสนจะเรื่องธรรมดา

โลกใบที่สอง โลกที่คุณไปสัมผัสโรงเรียนตาบอด การจูงแขนเดินไปโน่นมานี่ ไม่ใช่แค่คุณอยากเดิน แต่คุณต้องรู้สึกอยากพาเค้าไปไหน อยากบรรยายภาพตรงหน้านั่นให้ฟัง อยากให้เค้าสัมผัสอีกโลกที่คุณมองเห็น มันไม่ใช่แค่การจูงมือ แต่เราว่ามันลึกซึ้งกว่านั้น นั่นคือการทำด้วยใจที่อยากทำจริงๆ

+++เราอยากไปเป็นอาสาสมัครเหมือนกันค่ะ แต่อย่างที่คุณเคยเขียนไว้ อาสาสมัครตามสาขาที่ต้องการขาดแคลน เราไม่เก่งอะไรเลย ก็เลยแอบส่งใจไปอย่างเงียบๆเท่านั้น ตราบเมื่อถึงเวลา...คนไกลอย่างเราคงมีโอกาสได้ช่วยบ้าง ไม่มากก็น้อย

  

ถ้าผมตาบอด...
ผมอยากได้คนตาดีสักคนโอบเดินไปด้วยกัน
มันดูอบอุ่นกว่าการจูงเยอะ
แต่ก็ไม่ค่อยเห็นภาพอย่างงี้นะ

  

ไม่โหดหรอกพี่
ความรักทำให้คนตาบอด
และแม้แต่คนตาบอด(ทางกายภาพ)เองก็ต้องการความรัก

สู้ ๆ เย้ ๆ

(จริง ๆ เดี๋ยวผมตั้งกลุ่ม Blog ใหม่เอาเลยดีกว่า แล้วจะทำ Link ให้พี่โหลดได้...แต่เป็น wma นะครับคุณภาพจะไม่เท่า wav หรือ mp3 เพราะเครื่องผมไม่มี FTP Add ไฟล์ใหญ่ ๆ ยาก)

  

อืม..นะ อ่านแล้วจี๊ดใจดีค่ะ