อ้อมกอดอันอบอุ่นที่สุดในโลกของแม่…. หนูไม่ได้สัมผัสมานานแค่ไหนแล้ว.... หนูจำไม่ได้หรอก...

ตักนุ่ม ๆ ของแม่ ที่หนูเคยหนุนนอน...... มันนานเท่าไหร่แล้ว ที่หนูห่างหายมา..... หนูนึกไม่ออกจริง ๆ

คำว่ารัก.... ที่แม่เคยบอกหนู….. มันจางหายไปนานแสนนาน...... นานจนหนูก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าหนูเคยได้ยินหรือเปล่า

...... ใช่ว่าหนูไม่ต้องการ
...... ใช่ว่าหนูไม่อยากสัมผัส
...... ใช่ว่าหนูไม่อยากได้ยิน

แต่คงเป็นเพราะ..... ความห่างเหิน และความไม่คุ้นเคยกับการแสดงออกแบบนี้ของครอบครัวเรา...
รึอาจคงเป็นเพราะ..... แม่ไม่ได้เลี้ยงหนูมาตั้งแต่แรกเกิด และกระทั่งเติบโต มันจึงอาจไม่มีความผูกพันกันเท่าที่ควร....

...... แต่ความรักและความห่วงใย แม่ยังมีให้กับหนู และลูก ๆ ของแม่แน่นอน.... หนูรู้ดี

ไม่เช่นนั้น..... แม่จะทนเหนื่อย ทนลำบาก ทนอดและอดทนทำไม....
ไม่เช่นนั้น..... แม่จะดุจะด่า จะว่าจะตี จะคอยบ่นทำไม
ไม่เช่นนั้น..... แม่จะเครียด แม่จะทุกข์ แม่จะร้องไห้ แม่จะเสียใจทำไม

ทุกครั้งที่แม่บ่น ที่แม่ว่า และที่แม่ด่า (ที่มันรุนแรงเกินกว่าที่หนูจะรับได้และไม่เหมือนแม่กับลูก) หนูไม่เคยโกรธ.... แต่ก็ยอมรับว่าน้อยใจแทบทุกครั้ง..... และก็อดคิดไปไม่ได้ว่า.... แม่ไม่ (ค่อย)รักหนู เหมือนลูกคนอื่น ๆ เพราะกับลูกคนอื่น ๆ ทำไมแม่พูดด้วยดี ๆ..... แม่ไม่อารมณ์เสียเหมือนที่พูดกับหนู

บ่อยครั้งหนูก็อดคิดไม่ได้ว่าทำไม..... เพราะอะไร.... กับลูกสาวคนนี้ แม่ถึงอารมณ์เสีย และหงุดหงิดง่ายเหลือเกิน.... และทำไมบ่อยครั้งที่เหมือนกับว่า แม่จ้องคอยแต่จะจับผิดหนูอยู่ตลอดเวลา

....... จนหนูอดน้อยใจ และอดร้องไห้ออกมาไม่ได้

ใคร ๆ ต่างก็พากันอิจฉาแม่.... ชื่นชมและยกยอลูกสาวคนนี้ของแม่ซะเหลือเกิน ต่างก็ถามกันใหญ่ว่า แม่เลี้ยงลูกยังไง ลูกแม่ถึงได้ดี ถึงได้เก่ง ถึงได้น่ารัก ถึงได้ขยันอย่างนี้.... แต่ดูเหมือนแม่ไม่ค่อยจะหลงใหลได้ปลื้มใจกับลูกสาวคนนี้ของแม่สักเท่าไหร่....

ถึงแม้ว่าแม่จะไม่ได้เลี้ยงหนูมาตั้งแต่เล็ก ๆ และเราอาจจะห่างเหินกันบ้าง แต่ที่ผ่านมา หนูไม่เคยสร้างปัญหา ไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้แม่เลย และหนูก็ระลึกถึงพระคุณอันล้นพ้นที่แม่ให้หนูได้เกิดมา.... ได้ลืมตาดูโลกใบนี้.... ได้มีอวัยวะครบ 32 (ถึงแม้จะไม่ค่อยสมบูรณ์) อยู่เสมอ .....

แค่นี้ กี่ชาติกี่ภพ หนูก็ทดแทนบุญคุณของแม่ไม่มีวันหมดสิ้นแล้ว....

...... ตลอดเวลาที่ผ่านมา หนูคิด (เอาเอง) ว่า.... แม่น่าจะปลื้มและภาคภูมิใจในตัวลูกสาวคนนี้ของแม่บ้าง..... ทุกครั้งที่หนูได้รับการประกาศเกียรติคุณเป็นลูกดีเด่นบ้าง เป็นนักเรียนดีเด่นบ้าง.... และแม่ก็ได้รับการยกย่องเป็นแม่ดีเด่นด้วยทุกครั้ง.....

หนูภาคภูมิใจและดีใจเหลือเกิน..... แต่หนูไม่รู้ว่า แม่จะแอบภูมิใจกับหนูด้วยหรือเปล่า.... เพราะแม่ไม่เคยบอก ไม่เคยชื่นชม ไม่เคยยินดี ไม่เคยแสดงออกกับความสำเร็จของหนูเลยสักครั้ง..... ไม่เคย

...... ใบประกาศฯ เป็นกระตั้ก ๆ ของหนู.... ที่มันอาจเป็นแค่กระดาษธรรมดา ๆ ไร้ค่าสำหรับแม่ แต่มันก็เป็นความภาคภูมิใจในชีวิตของหนู และเป็นกระดาษที่ใคร ๆ หลาย ๆ คนเค้าอยากได้รับ (แต่ไม่มีโอกาสเหมือนหนู) และอยากได้เป็นเจ้าของ ..... มันเป็นกระดาษที่เค้าชื่นชม ยินดี ยกย่อง และให้เกียรติลูกสาวของแม่คนนี้.... หนูไม่เชื่อหรอกว่าแม่จะไม่รู้สึกยินดีกับหนูเลยสักนิด.... ใช่ไม๊แม่

ถึงแม้ว่าลูกสาวคนนี้ของแม่ จะไม่เอาไหน.. ไม่ได้เรื่องในสายตาของแม่สักเท่าไหร่… แต่หนูก็อยากบอกแม่ว่า... หนูก็รักและเคารพแม่จนหมดหัวใจ ไม่ได้น้อยไปกว่าลูกคนอื่น ๆ ของแม่เลยสักนิด.....

....... หนูมันอาจไม่ได้เรื่องตรงที่ไม่สามารถช่วยแม่แบ่งเบาเรื่องค่าใช้จ่ายในบ้านได้เลย.... ทำงานมา 3 ปีกว่า แทบจะไม่เคยแบ่งให้แม่เลย.... แต่นั่นไม่ใช่เพราะหนูเห็นแก่ตัว ไม่นึกถึง ไม่อยากช่วย....

แต่เท่าที่ผ่านมา เงินเดือนกระจิ๊ดริดของหนู มันยังใช้จ่ายได้ไม่ชนเดือนเลย.... หนูพยายามแล้วนะแม่ หนูระลึกและฝังมันอยู่ในสมองของหนูตลอดเวลา ว่าทำยังไงหนูถึงจะช่วยแบ่งเบาภาระตรงนี้จากแม่ได้บ้าง.... และทำยังไงให้แม่ทุเลาความเหนื่อยลงได้บ้าง

..... ตลอดเวลาที่ผ่านมา มันมีแค่เพียงแรงกายเท่านั้นที่หนูพอจะช่วยแบ่งเบาแม่ได้บ้าง.... ก็มีแค่นั้นเอง.... มันคงน้อยเกินไป.... น้อยมากเหลือเกิน.... เกินกว่าที่มันจะมีความหมายใด ๆ สำหรับแม่

..... ส่วนเรื่องเงิน...หนูยังไม่พร้อมจริง ๆ หนูยังไม่มี หนูยังไม่เหลือ ทุกวันนี้หนูยังเป็นหนี้เป็นสินที่ยังไม่มีปัญญาจะจ่ายอีกเพียบเลย....

หนูจึงอยากให้แม่เชื่อมั่นในตัวหนู และให้โอกาสลูกสาวคนนี้ (ที่มันอาจไม่ได้เรื่องได้ราว) ได้พิสูจน์ตัวเองว่าทุกสิ่งทุกอย่าง ที่หนูอดทน ที่หนูทำอยู่นี้.... หนูทำเพื่อแม่นะ.... หนูอยากให้แม่สบาย ไม่ต้องเหนื่อยอีก แม่เหนื่อยเพราะลูก ๆ มามากแล้ว.... เหนื่อยมาตลอดทั้งชีวิต....

....... แม่ต้องเชื่อมั่นในตัวลูกสาวของแม่คนนี้นะ.... แม่รอหนูหน่อยนะจ๊ะ....

หนูสัญญาว่าสักวันนึง หนูจะเลี้ยงแม่เอง หนูจะไม่ให้แม่ต้องเหนื่อยและลำบากอย่างที่เป็นอยู่นี้อีก.....

+++ หนูสัญญา..... +++