ไม่น่าเชื่อเลยแฮะว่าเวลามันจะผ่านไปช่างรวดเร็วปานจรวดติดเทอร์โบขนาดนี้นะคะ.....

เผลอแป๊บบบบบบบบบ.... เดียว.... อิชั้นมาอยู่ร่วมใต้ชายคาบล็อกแกงค์ ครบ 1 ปีแล้วหรอเนี่ยยยยย...

..... ที่จริงน่ะ ครบไปตั้งแต่วันที่ 1 กันยา แล้วล่ะค่ะ.... แต่ลืมค่ะ... คลับคล้ายคลับคลาค่ะ....

พอดีไปเจอบล็อกของพี่บัดดี้ (อ้วนดำปึ๊ดปื้อ) แจกของสมนาคุณมิตรรักแฟนเพลงน่ะค่ะ..... เลยนึกขึ้นได้ค่ะ.... แล้วไปแอบถามวิธีการดูวัน เดือน ปีมาน่ะค่ะ.....

อ้อ.... เลยรู้ว่า.... นี่บล็อกอิชั้นก็ครบกะเค้ามั่งแล้วนี่นา.... (เลยไปหน่อยนึงด้วยค่ะ.... )

แล้ววันนี้พี่แพท ก็ครบรอบ 1 ขวบเช่นกัน.... อิชั้นก็เลยแบบว่า อยากจะฮอตฮิต เกาะติดกระแสกะเค้ามั่งน่ะค่ะ.... อิอิ

....... ก็ไม่มีอะไรจะสมนาคุณหรอกค่ะ.... นอกจากความรักและภักดี.... ความคิดถึงและห่วงใย ผสมกะความจริงใจที่มีให้กับทุก ๆ คนเสมอค่ะ.....

....... หวังว่าแค่นี้คงไม่น้อยเกินไปนะคะ...........

ที่จริงก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ.... แค่อยากบอกว่า... (อันนี้จากใจเลยนะคะ.... ไม่ได้โม๊)....

........ ขอบพระคุณมิตรรักแฟนเพลงอย่างมากมายก่ายกอง แบบหาที่สุดไม่ได้เลยค่ะ.... สำหรับทุก ๆ ความห่วงใย กำลังใจ และมิตรภาพดี ๆ ที่มีให้กันเสมอมา ทั้งใหม่-เก่า... ขาจร- ขาประจำ... ทุก ๆ ความรู้สึกเหล่านี้มันช่างมีคุณค่ามากมายมหาศาลที่ทำให้รัตน์มีแรงกาย แรงใจ ที่จะยิ้มสู้อยู่ได้ทุกวันนี้นะคะ.....

.......... ถึงแม้ว่าเราจะไม่เคยประสบพบหน้ากันมาก่อนก็ตามนะคะ.... แต่มันก็คือกำลังใจสำคัญที่มีความหมายมาก ๆ จนไม่รู้จะบอกว่ายังไงดีน่ะค่ะ..... รัตน์ซาบซึ้งใจยิ่งนักเลยค่ะ....

.......... สาบานว่าจะไม่มีวันลืมเลยค่ะ.......

........ อีกอย่างที่คิดจะทำบล็อกขึ้นมาในตอนแรก ก็คือเพียงเพื่อให้เป็นที่ระบาย.... แค่อยากให้บล็อกแกงค์นี้เป็นเพื่อนยามเหงา.... ยามเศร้า ยามท้อแท้.... และหวังว่าแค่อยากจะใช้เป็นปลดปล่อยอารมณ์ยามไม่มีใครรับฟัง (ซึ่งปรกติก็ไม่มีอยู่แล้ว)..... แค่อยากเขียน ๆ บอก ๆ เล่า ๆ ออกมาบ้างไม่ให้มันจุกอกตายก็เท่านั้นเอง

........ ไม่ได้ทำบล็อกขึ้นมาเพื่อหวังเรตติ้ง หรือเรียกร้องความสนใจ ....ไม่ได้อยากเด่น อยากดัง อยากเป็นที่นิยม ชมชอบหรอกค่ะ....

ก็หวังเพียงแค่มีใครมาให้กำลังใจบ้าง..... สัก 2-3 คน.... แค่นี้ก็หรู เลิศสะแมนแตนแล้วค่ะ....

.......... แต่เอาเข้าจริง...... ไม่คิดไม่ฝันเลยค่ะ...... ว่าจะมีเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ มาให้กำลังใจกันมากมายขนาดนี้.... ดีใจ ปลื้มใจ ซาบซึ้งใจ ตื้นตันใจสุด ๆ เลยค่ะ…



บ่อยครั้งนะคะ.... บอกอย่างหน้าไม่อายเลยค่ะ.... อ่านคอมเม้นท์ไป น้ำตาไหลไปอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวเลยค่ะ (สาบานได้ ไม่ได้เว่อร์ค่ะ)..... มันตื้นตันใจอย่างบอกไม่ถูกนะคะ.... ที่ใครก็ไม่รู้ ไม่เคยเห็นหน้าคร่าตากันเลย แต่เค้ากลับห่วงใยเราซะราวกับว่าเป็นญาติสนิท มิตรสหายตั้งแต่เด็กแต่เล็กค่ะ.... มันซึ้งนะคะ..... ซึ้งสุดใจเลยค่ะ

ทั้ง ๆ ที่มันวัดไม่ได้หรอกค่ะ.... ว่าคนไหนจริงใจหรือไม่จริงใจ...... แต่รัตน์ก็คิดเพียงแต่ว่า.... ในเมื่อเรามีความจริงใจและความปรารถนาดีให้กับเค้า.... เค้าก็ต้องรู้สึกกับเราเช่นนั้นเหมือนกันน่ะค่ะ..... รัตน์สัมผัสถึงความจริงใจ ความห่วงใยที่ทุก ๆ คนมีให้ได้ด้วยตัวเองนะคะ.....

มิตรภาพและความจริงใจมันมี และเกิดขึ้นได้ในทุก ๆ ที่แหล่ะค่ะ..... แม้กระทั่งในโลกไซเบอร์ใบนี้....

....... กราบขอบพระคุณทุก ๆ คนอีกครั้งนะคะ.........


โดยเฉพาะทางทีมงานบล้อกแกงค์ทุก ๆ คนค่ะที่เอื้ออำนวยบ้านหลังใหญ่ที่แสนอบอุ่นหลังนี้มาให้.... และขอบคุณทีมงานมาก ๆ ค่ะ ที่ทุกครั้งเวลารัตน์มีปัญหา ก็พร้อมจะช่วยเหลือเสมอ...

และขอบพระคุณป้ามด อาจารย์ใหญ่ผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชาความรู้ ในการทำบล็อกขึ้นมา ให้รัตน์ได้มีโอกาสมีบล็อกเป็นของตัวเองอย่างเต็มภาคภูมิ.....

ถึงแม้ว่าจะโง่ จะเซ่อร์ ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง.... ก็ต้องขอขอบคุณมาก ๆ ค่ะ.... รวมถึงทุก ๆคนเลยนะคะ ที่ช่วยกันสอนสั่ง แนะนำ และมีของตกแต่งสวย ๆ งาม ๆ มาฝากกันเสมอค่ะ..... (ขออภัยที่มิได้เอ่ยนาม)

รวมทั้ง..... ทุก ๆ คนที่ทำให้รัตน์ยิ้มได้ หัวเราะได้ อารมณ์ดีทุก ๆ ครั้งที่แวะเวียนไปหานะคะ....

.......... ที่สำคัญ...... ขอบคุณโลกไซเบอร์ใบนี้ ที่ประทานคนที่แสนดีที่สุดในชีวิตมาให้รัตน์ด้วยค่ะ

++++++ ขอบพระคุณอีกครั้งค่ะ +++++++

....... สำหรับคนแรกเลยที่มาเจิมกระหม่อมบล็อกรัตน์คนแรกเลยก็คือ.... พี่กบ.... พี่สาวคนสวย ใจดีอยู่เดนมาร์กค่ะ... จากวันแรกจนป่านนี้ เราก็ยังไม่เคยเจอหน้ากันเลย..... แต่พี่กบก็คือพี่สาวใจดี ที่น่าร๊ากกกกกกกกกกสุด ๆ เลยค่ะ.... ตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกัน....... มาจนทุกวันนี้....

........ ส่วนสมาชิกบล็อกแกงค์คนแรก ที่มาให้กำลังใจ คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก พี่อินทรีทองคำ.... พี่สาวที่แสนดีอีกคนนึงค่ะ.... จนป่านนี้ก็ยังไม่เคยเจอหน้ากันสักครั้ง.... และช่วงนี้จะห่างเหินกันไป.... แต่รัตน์ก็รับรู้ถึงความห่วงใยที่พี่มีให้รัตน์เสมอค่ะ ....ขอบคุณถึงน้ำใจไมตรีที่มีให้อย่างมากมายนะคะ.... รัตน์ไม่เคยลืมเลือนค่ะ