Bloggang.com : weblog for you and your gang
Survival Canada
Group Blog
G U E S T B O O K
มาเขียนทำไม
ตอนที่ 1 : ทำไมอยากมาอยู่ต่างประเทศ
ตอนที่ 2 : โอกาสมาถึง
ตอนที่ 3 : Canada Permanent Resident Visa
ตอนที่ 4 : Before Landng
ตอนที่ 5 : Landing
ตอนที่ 6 : 2 Weeks after Landing
ตอนที่ 7 : ย้ายเข้าห้องใหม่
ตอนที่ 8 : ลูกเข้าโรงเรียน
ตอนที่ 9 : ทำงานที่ร้านอาหารไทย
ตอนที่ 10 : ทำงานที่ต่างจังหวัด
ตอนที่ 11 : ทำงานที่ร้านอาหารฝรั่ง
ตอนที่ 12 : OSAP (Ontario Student Assistance Program)
ตอนที่ 14 : ในที่สุดก็ได้งาน Application Developer จนได้
ตอนที่ 15 : Niagara Falls
ตอนที่ 16 : Cyprus Lake
ตอนที่ 17: ใบขับขี่
ตอนที่ 18: Benefit
ตอนที่ 19: การย้ายที่อยู่
All blogs
ทำไมอยากมาอยู่ต่างประเทศ
ทำไมอยากมาอยู่ต่างประเทศ
พ่อกับแม่ผม อยากจะเรียนให้มีความรู้สูงๆ แต่ไม่มีโอกาสได้เรียน จึงให้ความสำคัญกับการศึกษาของลูก มากๆ สมบัติอย่างอื่นก็ไม่มีจะให้ลูก แต่ถ้าเรื่องเรียน ขอให้บอก พ่อกับแม่พูดเสมอ ว่าให้พยายามขยันเรียนเอาความรู้ที่ได้ไปเป็นสมบัติติดตัว จะได้เป็นเจ้าคน-นายคน พ่อ-แม่พยายามทุกวิถีทางที่จะสนับสนุน พ่อรับราชการ เงินเดือนไม่มากนัก ส่วนแม่มีอาชีพหลายอย่างสารพัดสารเพ เช่น ขายกล้วยแขก แกะขนุนขาย ขายผลไม้ ขายผัก ขายของเล็กๆ น้อยๆ ขับมอเตอร์ไซค์รับจ้าง เลี้ยงเป็ด เลี้ยงไก่ เลี้ยงหมู หาเงินส่งให้เรียน
ผมจบ ม.6 เมื่อปี 1985 ก็ออกจากบ้าน ไปเรียนที่คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์ จังหวัดนครปฐม ใช้ชีวิตในหอพักอยู่ 4 ปี หลังจากเรียนจบ ผมไม่ได้กลับไปหางานทำใกล้บ้าน แต่ตามเพื่อนๆ มาเช่าอพาร์ทเมนต์ ทำงานในกรุงเทพ โหนรถเมล์ขสมก.โดนประตูรถเมล์หนีบอยู่บ่อยๆ หาเงินมาได้ก็เที่ยวอุตลุด สำมะเลเทเมา เข้าๆ ออกๆ งานหลายที่ ใช้ชีวิตตามประสาคนโสดอยู่หลายปี จนกระทั่งมีโอกาสพบกับแฟน ซึ่งปัจจุบันได้เลื่อนตำแหน่งเป็น ผบ.ทบ. (ผู้บังคับบัญชา-ที่บ้าน) แต่งงานมีครอบครัว มีลูกสามคน ก็พยายามกระเสือกกระสนเป็นหนี้ ซื้อบ้าน ซื้อรถ หน้าที่การงานประสบความสำเร็จตามสายอาชีพที่ตนเองได้เล่าเรียนมาพอสมควร ขณะเดียวกันก็ยังชอบหาโอกาสพบปะสังสรรค์กับเพื่อนฝูง รุ่นพี่ รุ่นน้อง ทั้งกลุ่มเล็กๆ กลุ่มใหญ่ ในงานแต่งงานบ้าง งานชุมนุมศิษย์เก่าบ้าง ร้านเหล้า ร้านคาราโอเกะก็บ่อย ได้คุยกับเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ เรื่องการทำงาน บางคนเป็นเจ้าของธุรกิจ บางคนขายประกัน ขายตรง หลากหลายไปหมด รวมทั้งการเดินทางไปต่างประเทศ ไปเที่ยว ไปฮันนีมูน บริษัทส่งไปทำงานที่ต่างประเทศ ผมคิดว่าไกลเกินฝัน จะไปเองก็เห็นเขาว่ากันว่าต้องใช้เงินเยอะ ต้องมีเงินในบัญชีเข้าๆ ออกๆ เป็นจำนวนมาก เลยได้แต่ดูสารคดี หรือดูหนัง ผมจะชอบดูฉากด้านหลังมากๆ ถือโอกาสเที่ยวผ่านสื่อพวกนี้อยู่บ่อยๆ
เห็นเพื่อนๆ รุ่นพี่ๆ รุ่นน้องๆ ดาราหนัง ดารานักร้อง ดาราตลก ส่งลูกเรียนเมืองนอกเมืองนา โรงเรียนนานาชาติ เซนต์โน่นบ้าง นี่บ้าง ดูสื่อต่างๆ ทั้งโทรทัศน์ วิทยุ หนังสือพิมพ์ เห็นเด็กเหล่านี้กล้าแสดงออกทั้งทางที่เราชอบบ้าง ไม่ชอบบ้าง พูดภาษาอังกฤษกันเป็นเรื่องธรรมชาติ เป็น DJ เป็นนักร้อง นักแสดง หรือทำงานในบริษัทข้ามชาติ มีโอกาสได้ทำงาน ทำเงิน ทั้งในและต่างประเทศ ก็มีความคิดอยากให้ลูกสามคนเก่งภาษาอังกฤษกกะเขาบ้าง อยากให้ลูกได้ภาษาอังกฤษเป็นสมบัติติดตัว เพราะตอนนี้และต่อไปในภายภาคหน้าโลกจะแคบลง การแข่งขันจะสูงขึ้น ปริญญาตรี ปริญญาโท จะกลายเป็นเรื่องที่ใครๆ ก็สัมผัสได้ ผมไม่อยากกะเกณฑ์ว่าลูกจะต้องเป็นนั่นเป็นนี่ แค่ขอให้เป็นคนดี คิดดี มีภาษาอังกฤษติดตัวก็น่าจะเอาตัวรอดได้
สืบไปสืบมา ตายห่าล่ะหว่า รายได้ครอบครัวเดือนละแสน อย่าว่าแต่จะส่งเรียนเมืองนอกเลย ส่งลูกเรียนโรงเรียนนานาชาติก็ไกลเกินฝัน ทำไงดี (วะ) หันกลับมาดูครอบครัวตัวเองอีกที ทำงานสองคนกับผบ.ทบ. ทำ 12 เดือน เสียภาษี เดือนกว่าๆ อัตราการขึ้นเงินเดือนก็ไม่ทันอัตราเงินเฟ้อ ข้าวของขึ้นราคากันเป็นว่าเล่น ภาษีที่เราจ่าย ลูกก็ได้เรียนฟรีที่โรงเรียนรัฐบาล ค่ารักษาพยาบาล 30 บาทรักษาได้ทุกโรค ก็ไม่ค่อยอยากใช้ เพราะคนเยอะไม่อยากไปต่อคิว เบียดเสียดกับคนอื่น สงสารตัวเอง สงสารลูกเมีย ยอมเสียเงินเข้าโรงพยาบาลเอกชนดีกว่า
เย็นลงกลับมาก็มานั่งดูทีวีอยู่บ้าน ดูละคร ดูเกมส์โชว์ สุดสัปดาห์ก็กินเหล้า ร้องคาราโอเกะ ตั้งวงเล่นรัมมี่กับเพื่อนฝูง ตอนหายเมาก็คิดอยู่ตลอดเวลา ทำไงจะรวย (วะ) มีเพื่อนชวนไปขายประกันชิวิต ขายตรงโน่นดรงนี่ ก็ไปทำกับเขา ทำอยู่พักเดียวก็ขี้เกียจไม่ทำอีกซะแล้ว กลับถึงบ้านก็ นอนดูหนัง หรือไม่ก็หาเรื่องไปกินเหล้า เล่นรัมมี่ กับเพื่อนดีกว่า เป็นวัฎจักรอย่างนี้อยู่หลายปี
Create Date : 07 กันยายน 2548
Last Update : 31 มกราคม 2549 10:59:38 น.
4 comments
Counter : 1445 Pageviews.
Share
Tweet
โอววว..เจอเพื่อนร่วม'ถาบันแล้วเรา อิ อิ
อยู่โตรอนโตเหรอคะ...อยากฟังเรื่องราวที่นั่นจัง...จะรออ่านอีกนะคะ
โดย:
ลำพูริมน้ำ
วันที่: 7 กันยายน 2548 เวลา:15:13:33 น.
หวัดดีค่ะ มาทักทายค่ะ
โดย:
Kitsunegari
วันที่: 7 กันยายน 2548 เวลา:15:15:57 น.
แวะมาทักทายครับ...
โดย:
เชสเตอร์
วันที่: 7 กันยายน 2548 เวลา:15:50:38 น.
ชอบเที่ยวเหมือนกัน เที่ยวทุกโอกาสที่มี
จะเสียดายเวลามากๆ หากไม่ได้ไปเที่ยว
มาเชิญไปเที่ยวด้วยกันที่ blog ค่ะ
โดย: ชื่อแหม่มค่ะ (
แตนต่อย
) วันที่: 7 กันยายน 2548 เวลา:21:02:10 น.
Tripple Jack
Location :
Ontario, Canada
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [
?
]
Friends' blogs
กิ่งไม้ไทย
Baby I love you
ลำพูริมน้ำ
Kitsunegari
เชสเตอร์
smartupid
uggie*
beautyswan
spiralhead
รำเพย
WIWANDA
rigor
Batgirl 2001
oryzaja
tukata001
ลูกโป่งลอยฟ้า_ชิงช้าสวรรค์
Waffleice
RebmemeR
JumboNanaimo
เอื้องอัยราวัณ
แมวน้อยข้างบ้าน
ไร้นาม
grassroot
BoydKansasCity
thaispicy
แม่น้องแคท
Webmaster - BlogGang
[Add Tripple Jack's blog to your web]
Links
http://tripplejack.hi5.com
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
อยู่โตรอนโตเหรอคะ...อยากฟังเรื่องราวที่นั่นจัง...จะรออ่านอีกนะคะ