|
|
|
ทำงานที่ร้านอาหารไทย
กลางเดือน December 2004 พี่ชื่นแนะนำให้ไปทำงานที่ร้านอาหารไทย กำหนดทำงาน 11 โมงเช้าถึง 4 ทุ่มครึ่ง จันทร์ – ศุกร์ ส่วนเสาร์ - อาทิตย์ทำ 5 โมงเย็น - 4 ทุ่มครึ่ง ทำหน้าที่เป็นคนออก Appetizer (ของขบเคี้ยวเช่น Spring Roll หรือ Soup ก่อนที่จะกินอาหารจานหลัก) นอกจากนี้ก็มีหน้าที่เตรียมของต่างๆ หุงข้าว หั่นผัก ที่นี่ได้ใช้ที่ไสผักครั้งแรกในชีวิ วิธีใช้ก็คือเอามือจับผัก เช่น Carrot ไสลงไป มันก็จะถูกตัดทั้งแนวนอนและแนวตั้งออกมาเป็นเส้นๆ
บอกตรงๆ เห็นครั้งแรกผมไม่อยากทำเลย เสียง Carrot กระทบใบมีด มันใจหวิวๆ ยังไงพิกล วันที่ 2 ของการทำงาน ได้เรื่องจนได้ เมื่อออกแรงกดลงไปแล้วนิ้วโป้งพลาดไปโดนใบมีด เป็นแผลลึกขนาดตัดเล็บไปด้วย ห้ามเลือดยังไงก็ไม่หยุดไหล เพราะปากแผลกว้าง เลือดแห้งไม่ทันแรงดันของเลือดที่ปุดๆ ออกมา
เมื่อห้ามเลือดไม่หยุด ก็เอาผ้ากดเอาไว้ เจ้าของร้านกรุณาขับรถพาไปหา Family Doctor ของเขา พอไปถึงปรากฏว่าหมอไม่รับทำแผลให้ บอกให้ไป Emergency ของโรงพยาบาล พอไปถึงโรงพยาบาล (ตอนนั้นผมเพิ่งมาที่นี่ได้ประมาณเดือนครึ่ง Ontario Health Insurance Plan (OHIP) ยังไม่ coverage) เมื่อไปถึงโรงพยาบาลผมมีแต่ PR Card เจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลเอาเอกสารมาให้เซ็นต์ เพื่อให้ยอมรับค่าใช้จ่ายที่จะเกิดขึ้น ค่าใช้จ่ายแรกคือ administration fee 228 CND ยังไม่ค่าตรวจรักษา และค่ายาที่จะเกิดขึ้น
ผมต่อคิวรอพบหมอที่ Emergency Section ประมาณครึ่งชั่วโมงเลือดก็ยังไม่ยอมหยุดไหล เลือดหยดติ๋งๆ ออกมานอกผ้าที่หุ้มไว้ จนพยาบาลทนไม่ไหวต้องมาทำแผลให้ การพันผ้าพันผ้าพันแผลตรงนิ้วลักษณะนี้ไม่ง่าย แต่พยาบาลเขามีวิธี หลังจากนั้นประมาณ 10-15 นาทีเลือดก็หยุดไหล
รอหมออยู่นานประมาณ 5 ชั่วโมงกว่าจนกระทั่งผมทนรอไม่ไหว ก็เลยนั่ง Taxi กลับบ้าน ระหว่างทางผมนั่งมองรถที่วิ่งผ่านไปผ่านมา เห็นรถยี่ห้อเดียวกัน รุ่นเดียวกันกับที่เคยขับอยู่ที่เมืองไทย อดคิคถึงภาพตัวเองที่เมืองไทยไม่ได้ ขับรถเข้าบริษัท ยามทั้งตะเบ๊ะ ทั้งโค้งกันเป็นแถบ ลงจากรถยามก็มาช่วยถือโน่นถือนี่ ส่งจนถึงห้องทำงาน ผมนั่งมองนิ้วตัวเองอย่างเศร้าใจ บอกตัวเองว่า นี่เพิ่งเริ่มต้น ขณะเดียวกันก็คิดถึง ผบทบ.ไม่อยากให้เขาลำบากมาทำงานหั่นผัก หั่นหญ้าอย่างเรา เพราะขนาดหั่นอยู่ที่บ้าน เธอยังโดนอยู่บ่อยๆ
รุ่งขึ้นอีกวันพยายามไปทำงาน โดยเอาถุงมือยางมาใส่ไว้ ทำไป ทำไป ถุงมือยางมันกดทับ เลือดก็เลยไหลออกมาชุ่มไปหมด ช่วงนั้นร้านกำลังยุ่งมาก คนก็น้อย เกรงใจเจ้าของร้านมาก ผมขอกลับบ้านมาทำแผลใหม่ ปล้ำอยู่นานเหมือนกันกว่าเลือดจะหยุดไหล
ผมตัดสินใจขอหยุดงานหลายวัน สับสนตัวเองว่าจะไปทางไหน ลองไปทำงานร้านอาหารที่ Oakville ได้ชั่วโมงละ 7 CND ทำได้วัน-สองวัน ก็ต้องถอย ไกลที่พักเกินไป ครั้นจะย้ายไปทั้งครอบครัวก็ไม่ไหว ไหนจะค่าขนย้ายค่าเช่าห้องล่วงหน้า
ตกงานอยู่ประมาณ 2 อาทิตย์ ต้นเดือนมกราคม 2005 พี่ชื่นพาไปสมัครร้านอาหารไทยอีกร้านนึง ที่นี่ผมมีหน้าที่ที่เขาเรียกกันว่าคนเตรียมของ ก็คือหั่นผัก หั่นเนื้อ และจิปาถะทั้งวัน ตั้งแต่ 10 โมงเช้า ถึงประมาณ 5-6 โมงเย็น ทำทุกวัน ยกเว้นวันอาทิตย์ ได้ชั่วโมงละ 7 CND รับเงินสดทุก 2 อาทิตย์ หลังเลิกงานผมไปเรียนภาษาอังกฤษฟรีที่หน่วยงานที่ช่วยเหลือ Immigrant ที่แถวๆ บ้าน วันจันทร์และวันพุธ เหนื่อยมากๆ กับการยืนวันละหลายๆ ชั่วโมง แต่ผมเห็นบางคนยืนตั้งแต่ 10 โมงเช้าถึง 4-5 ทุ่มก็มี
| Create Date : 02 ตุลาคม 2548 | | |
| Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2551 20:48:59 น. |
| Counter : 4401 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [