แหะ! แต่งด้วยความรู้สึกดีๆ
เมื่ออากาศดี ยามเช้า
หวังว่า คงมะเป็นไรนะคะ

เขียนถึงความรัก คนรัก คนในกลอนอ่านแล้วคงแอบยิ้มหวาน

เรื่องความรักมีให้เขียนถึงไม่รู้จบจริงๆ

ระยะหลัง
ไม่ได้เขียน โคลง เขียน กลินเลยคะ

เครียดกับงาน จนสมองส่วนสุนทรีย์ภาพหายหมดเลย

อ่านแล้ว..เริ่มรู้สึกล่ะ ลองไปแต่งสักนิดดีกว่า

ขอบคุณค่ะ น้องรีฟ (เป็นน้องแน่นอน )

ความรัก เป็นเรื่องที่เขียนแล้วมีความสุขค่ะ
อารมณ์รื่นรมเมื่อเขียน

ปล.ความจริง
กลอนนี้(แม้จะเป็นกลอนความรัก)

แต่ก็ตั้งใจเขียน
เพื่อมอบเป็นกำลังใจให้ "น้องสาวคนเก่ง" คนนึง
ที่อุตส่าห์มีน้ำใจ มาเยี่ยมบล๊อก(เหงาๆนี้) ถึงสองครั้ง

เป็นคนที่น่ารัก
แลสมควรที่จะ(ถูก)รักอย่างยิ่ง...(จริงๆนะ)^ ^

คุณ run to me

ขอบคุณมากค่ะ
อ่านแล้ว ยิ้มแฉ่งเลย
เขียนแล้ว บอกกันบ้างนะคะ
จะไป ment



ขออนุญาตแอ๊ดบล๊อกคับ^ ^

>

อ่านแล้วอบอุ่นจังค่ะ

ประกอบกับลูกแมวกับแม่แมวด้วยแล้ว ดูเป็นความรักที่ไม่ได้หวังจะครอบครอบดีนะคะ

ความรักไม่ว่าแบบไหนก็สวยงามเสมอจริง ๆ นะคะ

หวัดดีค่ะ คุณแม่คนสวย
แล้วจะขอไปเยี่ยมบล๊อก(ให้สดชื่น)บ่อยๆนะคะ



คุณดุ่บดั่บ ..
(อิอิ.. อดฮาชื่อ มะได้อ่ะ...)

นิทานหมีน้อย น่ารักจิงๆ
ยังไม่ได้อ่าน ละเอียด แต่ชอบมากคะ

แต่งบ่อยๆนะ
จะไปดู

ทำทุกอย่าง ด้วยใจ ที่เป็นสุข
หากมีทุกข์ หม่นเรื่องเศร้า หมดราศรี
ทำเถิดทำ แม้เพียงน้อย ทำความดี
มีสิ่งดี อยู่ทุกวัน ทำเรื่อยไป

ฝากเก็บ ความรู้สึก







..ยังคงใช่..


ไม่เจอเธอ เนิ่นนาน ไม่พานพบ
ไม่ประสบ พบใจ นานแค่ไหน
นึกว่าผ่าน ปานว่าล่วง. ไม่สนใจ
คงจะใช่ ..ไร้เยื่อ.. มิเหลือใย

หากกลับมา พานพบ บรรจบใหม่
คนของใจ ยังคะนึง ยังหวั่นไหว
ไม่ว่าผ่าน เนิ่นนาน กาลเท่าใด
ยังคงใช่.. คนของใจ.. ไม่อาจลืม..

..ยังคงใช่..(คนของใจ)




ไม่เจอเธอ เนิ่นนาน ไม่พานพบ
ไม่ประสบ พบใจ นานแค่ไหน
นึกว่าผ่าน ปานว่าล่วง. ไม่สนใจ
คงจะใช่ ..ไร้เยื่อ.. มิเหลือใย

หากกลับมา พานพบ บรรจบใหม่
คนของใจ ยังคะนึง ยังหวั่นไหว
ไม่ว่าผ่าน เนิ่นนาน กาลเท่าใด
ยังคงใช่.. คนของใจ.. ไม่อาจลืม..

กลอนกับภาพอบอุ่นดีจังค่ะ