ขณะที่ฉันกำลังสัมผัสหูตัวเองให้กับ Humbug ด้วยความตื่นเต้นระคนรอมร่อจะง่วงอยู่นั้น ข้อความของโปรแกรมสนทนาผ่านอินเตอร์เน็ตจากเพื่อนคนหนึ่งก็โผล่เข้ามาสอบถามอาการและสรรพคุณอัลบั้มใหม่ของสี่หนุ่มขวัญใจวัยโจ๋จากเชฟฟิลด์ หลังจากที่เห็นฉันฟังเพลงในอัลบั้มนี้

ฉันทิ้งค้างข้อความนั้นไว้และไม่ได้ตอบกลับไปเป็นเวลาพักหนึ่ง ครั้งแรกฉันกำลังจะพิมพ์กลับไปแล้วด้วยซ้ำว่า มันน่าผิดหวัง น่าเบื่อ และโปรดลืมวงที่ชื่อ Arctic Monkeys แบบเดิมๆไปได้เลย แต่พลันนิ้วมือที่กำลังเริงร่ากระแทกแป้นคีย์บอร์ดก็ถูกทำให้ค้างชะงักไว้โดยห้วงความคิดภายใต้จิตสำนึกเล็กๆ ว่าแล้วฉันก็ทำเสมือนตนเองเป็นตัวละครในภาพยนตร์ สร้างแฟลชแบ็กให้กับตนเอง ปรากฏภาพขาวดำมึนทึมพร้อมเสียงประกอบก้องๆดังสะท้อนเป็นห้วงของบุคคลคนหนึ่งที่เคยบอกฉันไว้ว่า อย่ารีบตัดสินอัลบั้มหนึ่งใดว่ามันดีหรือไม่ดีเพียงแค่การฟังไม่กี่รอบ  แต่ได้โปรดให้เวลากับมันอย่างน้อยสักอาทิตย์และฟังให้ลึกซึ้งจริงๆแล้วค่อยประเมินค่ามันเถิด

เป็นเรื่องทั่วๆไปที่ใครก็ต้องทราบอยู่แล้วในการฟังเพลง เราไม่สามารถตัดสินอะไรโดยความคิดฉับพลันได้ ยิ่งการฟังทั้งอัลบั้มด้วยแล้ว มีอย่างที่ไหนที่จะไปด่วนทึกทักเอาว่านี่มันห่วย หรือเจ๋ง

ประสบการณ์ฉันก็เคยมีมาแล้วให้ได้เห็น

เพลานั้นฉันจึงตั้งกฎให้ตัวเองว่าจะยังไม่ออกความเห็นต่ออัลบั้มนี้จนกว่าตัวเองจะแน่ใจ
ฉันจึงส่งสารกลับเขาผู้นั้นไปว่า อย่าเพิ่งรีบไต่ถามเอาความเลยนะคะคุณ รอให้ดิฉันฟังไปอีกสักอาทิตย์ถึงจะด่า เอ๊ย! บอกได้ถูกจุดนะคะ
(จุดนี้แสร้งปรับภาษาให้สุภาพเกินกว่าความเป็นจริง เพื่อให้สามารถพิมพ์ลงบล็อกที่ไม่มีการจัดเรตได้)

ฉะนั้น ใครมีท่าทีมาถามในวันนั้นอันเป็นวันแรกที่ฉันได้ฟังอัลบั้ม ฉันก็จะฟาดงวงในทันใดว่า อย่าเพิ่งรีบมาถามกรูได้ม้ายยยยย

นอกจากจะเป็นการให้เวลาปรับสภาพจิตใจตนเองแล้ว ยังช่วยไม่ให้ตนเองหน้าแหกอีกด้วย
คือว่า เดี๋ยวเขาจะมาเอะใจ อ้าววว ตอนแรกพูดอย่าง มาเห็นอีกทีพูดอย่าง

ความรู้สึกครั้งแรกของฉันต่อ Humbug คือ ความผิดหวัง
คำสบถแรกของฉัน คือ เชี่ยยยยยแล้วไง!!!
และคนแรกที่ฉันอยากเอาปังตอไปสับให้แหลกคามือ คือ Josh Homme

แต่เนื่องด้วยความสามารถที่ฉันเป็นคนหลอกตัวเองเก่ง ฉันจึงเฝ้าบอกตัวเองให้ฟัง ฟัง และฟัง อัลบั้มนี้ต่อไป จนกว่าจะจับประประเด็นเข้าถึง Humbug ได้อย่างลึกซึ้งถ่องแท้

Humbug จึงอยู่เคียงข้างรูหูฉันไปทุกที่ ไหลหลั่งแทรกซึมเข้าไปทุกอณูแห่งอวัยวะ ว่างเมื่อไหร่คือต้องจับยัด
นี่ฉันลองมันมาแล้วแทบทุกเวลา สถานที่ ตั้งแต่ตื่นมาขยี้ตา ขณะกำลังแหย่แปรงสีฟันขึ้นลงในปาก ตอนที่เอาคุณอึ๊ออกจากรูตูด ตอนที่วิ่งขึ้นตึกไปเรียน ขณะรับประทานอาหาร หรือตอนก่อนเข้านอนก็สวดมนต์ภาวนาก่อนนอนฟังว่าขอให้ชอบอัลบั้มนี้ขึ้นเรื่อยๆสักที ฯลฯ

ตอนแรก ฉันกะไว้ที่หนึ่งอาทิตย์อาจสัมฤทธิ์ผล แต่มันดันไวนรกติดจรวดเพียงแค่สองสามวันเท่านั้นก็ทำให้ฉันประทับใจงานชุดนี้ในท้ายที่สุด

ในเช้าวันที่ฉันตื่นขึ้นมาขณะหูฟังยังประทับอยู่ตำแหน่งเดิมและเพลงจาก Humbug ก็เล่นไปเรื่อยๆนั้น (ปกติเป็นคนนอนหลับทั้งๆเพลงเปิดอยู่) เสมือนหนึ่งมีพญามารซาตานตนใดมากระชากหูแล้วดลใจให้ฉันชอบอัลบั้มนี้อย่างฉับไวและรวดเร็วราวสายฟ้าฟาด มันแปลกประหลาดจนฉันยังเอะใจว่าเป็นความรู้สึกของฉันเองจริงๆหรือไม่ หรือเพราะ Humbug มันดีอยู่แล้ว เพียงแต่ฉันเพิ่งรู้สึกและค้นพบ หรือเพราะฉันบีบบังคับให้ตัวเองฟังมากเกินไปกระทั่งชอบเอาเอง?!?

ฉันพบว่าหลายแทร็กมีความพิเศษในแบบที่ฉันอยากค้นหาให้มากขี้นไปอีก โดยเฉพาะ Crying Lightning เพลงซิงเกิ้ลแรกที่สรุปแล้วฉันต้องใช้เวลานานกว่า 6 เดือนตั้งแต่ได้ยินครั้งแรก (แบบไลฟ์และสตูดิโอเวอร์ชั่น) และใช้แรงงานหูในการฟังไปเกือบร้อยรอบกว่าจะชอบได้แบบลึกซึ้งกินใจ

มีข้อแนะนำสำหรับผู้ชอบความโจ๊ะ สะเด่าดิบทรวงดั่งอดีตกาลของวงนี้ว่า ควรเปิดใจให้กว้าง และทิ้งความรู้สึกนี้ไปสักหน่อยก่อนฟังทั้งอัลบั้มจะเป็นผลดีอย่างยิ่ง
แต่อันที่จริง เชื่อว่าแฟนๆ Arctic Monkeys เมื่อทราบข่าวคราวการมาโปรดิวซ์ร่วมของ Josh Homme แห่ง Queens of the Stone Age หรือได้ฟัง Crying Lightning ไปแล้ว คงเตรียมตัวเตรียมใจไว้พอดู

การเปลี่ยนแปลงและเติบโตของพวกเขาหรืออิทธิพลและแนวทางของอัลบั้ม ก็มีข่าวมาอยู่เรื่อยๆ
ฉะนั้น การที่จะช็อคตาตั้งอกแตกตายกับการฟังงานใน Humbug จึงไม่อยู่ในวิสัยที่ควรจะเป็น
เว้นเสียแต่ว่า คุณจะเกลียด The Last Shadow Puppets แบบเข้ากระดูกดำเท่านั้น

ใน Humbug ส่วนแรกที่ต้องยอมรับคือ การขาดซึ่งความน่าตื่นตาตื่นใจ หรือสิ่งปลุกเร้าอารมณ์ให้กับอัลบั้มนี้มีเสน่ห์ตั้งแต่ครั้งแรกฟัง
อาจเป็นเพราะความไม่คุ้นชินกับดนตรีที่ช้าลงกว่าเดิม แม้อัลบั้มนี้เพิ่มความหนักหน่วงมากกว่าที่เคยทำมาของวง เสริมความมืด เนี้ยบ เงียบ งามสง่าในแบบผู้ใหญ่มากประสบการณ์ขึ้น เวลาได้บ่มเพาะให้พวกเขาเรียบเรียงดนตรีให้พิถีพิถันงดงามกว่าเดิม ลดความเร่าร้อนเมามันส์แบบเด็กวัยรุ่นอย่างที่เคยเป็น พ่วงกลิ่นไซคีเดลลิค ทิศทางที่น่าสนใจขึ้น และที่พัฒนาขึ้นไปอีกก็คือ เนื้อเพลงอันฉลาดหลักแหลมแฝงซึ่งอารมณ์อมยิ้มและความงง

ในแทร็กแรก My Propeller กลองกระหน่ำมาในช่วงอินโทรหลอกคนฟังว่ามันจะโจ๊ะได้แบบ Brianstorm แต่พอเพลงเปิดตัวเสียงแบบกำลังจะง่วงของ Alex Turner ก็ดุนดันคนฟังให้รีบถลาเข้าไปสู่อ้อมกอด Josh Homme ในทันใด

Crying Lightning เสียงเบสในโทนมืดมนที่ไม่ค่อยได้เห็นของวงเริ่มต้นสอดรับกันกับการกระแทกกลองเร้าใจของ Matt Helders ก่อนที่ Alex จะพาเสียงอันเกลี้ยงเกลากว่าเดิมมาตัดพ้อหญิงสาวตัวแสบที่ "เล่นเกมบ้าบออะไรของมันก็ไม่รู้ ที่หล่อนเรียกว่า ครายอิ้ง ไลท์นิ่ง"  แม้ท่อนฮุคจะซ้ำไปซ้ำมาในโทนเดียวจนเกินควรและเนิบนาบจืดชืด  แต่จังหวะเพอร์คัสชั่นเนิบๆถูกเร่งเร้าให้เร็วและหนักขึ้นไปเรื่อยๆ ในช่วงท้ายชักชวนให้คึกคักในอารมณ์ดิบประหนึ่งคนกำลังเมากรุ่มกริ่ม แปลกขึ้น โตขึ้น แต่เนื้อหาเพลงคือ Arctic Monkeys ดังเดิม เสียแค่เอ็มวีที่..เอ่อ ขอโทษ ห่วยแตก!!!

Dangerous Animals มีเสียงร้องที่แปลกไปของ Alex และท่วงทำนองในโทนเดียวนอนมาตอนแรก เพลงยังเป็นการเริ่มต้นเปิดฉากให้ความเร้าใจหลังจากสองแทร็กแรกผ่านไปแบบเนิบๆ โดยเฉพาะโหมดสะเด่าเร้าอารมณ์ช่วงท้าย ทั้งยังมีการสร้างความโดดเด่นให้ Nick กับการโชว์ลีลาเสียงเบส เพลงนี้ฟังแรกๆแล้วยังไม่สุด ไม่อิ่ม เผลออยากจะเร่งสปีดให้เพลงมันเร็วกว่านี้ คงจะมันส์ได้พิลึก แต่หากเป็นเช่นนั้นคงผิดคอนเซ็ปต์ Humbug ไป

Secret Door ไพเราะด้วยลิงขั้วโลกในกลิ่นเดิมที่ยังสัมผัสได้ หลังจากเริ่มต้นด้วยความนุ่มนวลชวนฝัน ช่วงที่กลองรัวตุบตับขึ้นมานั่นกินใจฉันเป็นอย่างดี เพลงมีการการร้องในโทนที่รัวเร็วขี้นมาบ้าง สลับไปมากับการเข้าไปสู่โหมดเชื่องช้า ช่วงนาทีสุดท้ายของเพลงเจ๋งมาก

Potion Approaching ยอมรับว่าตอนฟังครั้งแรก นี่เป็นแทร็กที่หงุดหงิดที่สุด และก็ยังคงเป็นเพลงโปรดน้อยสุดในอัลบั้มอยู่ ที่ฉันชอบคือกีต้าร์ริฟฟ์และช่วงจังหวะช้าๆก่อนจบลงที่โจ๊ะตรงท้ายเพลงซึ่งถือว่าฟังแล้วโอเค แต่พอ Alex มาร้องแล้วมันแปลกและรัวมั่วกันเกินไป

Fire and The Thud แม้เริ่มต้นดูน่าเบื่อ แต่แสดงให้เห็นว่าพวกเขาตัดสินใจถูกที่ทำมันในเวอร์ชั่นใหม่ที่แปลกกว่าเดิมเข้าไปแทนที่แบบอคูสติกเวอร์ชั่นซึ่งเคยมีมา อันนี้อาจสร้างความแปลกใจให้สำหรับที่เคยได้ยินเวอร์ชั่นนั้นมา เสียงที่โผล่มาของ Alison Mosshart ในช่วงท้ายเพลงและจังหวะเร่งเร้าขึ้นลบความน่าเบื่อของเพลงไปได้ดี

Cornerstone นี่คืออีกเพลงที่สามารถเลือกเป็นซิงเกิ้ลได้สบายๆ (จากที่ให้สัมภาษณ์ NME มาก่อนหน้า ดูเหมือนพวกเขาเกือบจะเลือกเพลงนี้เป็นซิงเกิ้ลนำ) ด้วยความหวานของสรรพสำเนียงกีต้าร์นำทางอารมณ์เพลงที่ดูเศร้าสร้อยกับเสียงกลองกระทบตุบๆนุ่มนวลเป็นจังหวะ และเนื้อเพลงซึ่งเล่าเรื่องได้เยี่ยมยอดมหัศจรรย์น่าสนใจที่สุดในอัลบั้ม

Dance Little Liar เป็นเพลงไคลแม็กซ์สำคัญที่ดีและชวนฟังมากในชุดนี้ ท่วงทำนองไพเราะแบบอ่อนหวาน การก่อร่างตัวของเมโลดี้ ไปจนถึงจุดไคลแม็กซ์ในจังหวะหนักหน่วง การร้องแบ็กประสานเสียงตรงช่วง ฮูววว ฮาาาา งดงามหมดจด  การร้องซ้ำคอรัสตอนสุดท้ายของเพลง และกีต้าร์ริฟฟ์บรรเจิด สมบูรณ์แบบ!

Pretty Visitors ในอารมณ์ที่ก้ำกึ่งหรือหยวนๆได้ว่าให้ความรู้สึกพอๆกับเพลงในสไตล์โจ๊ะแดนซ์แบบที่ผ่านมาซึ่งคุ้นเคยกันดีของวง และนี่ก็คือสิ่งที่ใกล้เคียงที่สุดแล้วสำหรับคนที่ตั้งตาคอยอะไรแบบนั้น การสาดกลองของ Matt Helders อย่างเมามันส์ในท่อนคอรัสคือไฮไลท์สำคัญ

ท่อนนี้ “what came first, the chicken or the dickhead” ฮาาาาาา

The Jeweller's Hands โอววว The Last Shadow Puppets ชุดที่สองหรอกหรือเนี่ย ตรงอินโทร ตึ่ดๆๆๆๆๆ ฟังแล้วคิดไม่ออกว่ามันดูเหมือนอะไรสักอย่าง คิดว่าประมาณสกอร์สักอันหนึ่งในหนัง Ocean's ไม่ก็สกอร์ James Bond แทร็กนี้ฟังดูยาวเกินความจำเป็นไปนิด แต่โครงสร้างโดยรวมของเพลงไม่ได้เลวร้ายอะไรมากมาย

Arctic Monkeys ไม่ใช่วงที่ฉันเคารพบูชามากมาย ถึงบางครั้งจะออกหมั่นไส้ในความโด่งดัง แต่แน่นอนว่าฉันยังยอมรับในความสามารถพวกเขาเสมอ และยังคงมองว่าในยุคนี้พวกเขาคือความหวังในการเป็น Beatles เจนเนเรชั่นของพวกเรา

พิจารณาว่า Alex และผองเพื่อนยังอยู่ในวัยยี่สิบต้นๆ เวลาที่พวกเขาจะเติบโตและการพัฒนาตนเองในอาชีพยังอีกยาวไกลแค่ไหน
นี่คือก้าวแรกของการเปลี่ยนแปลงเท่านั้น และสำหรับใครที่ไม่ชอบการเปลี่ยนแปลงและไม่สมถวิลกับอัลบั้มนี้ เพราะการโหยหาความรู้สึกเดิมๆ สไลต์เดิมๆ  ขอฝากคำถามไว้สักนิดว่า หาก The Beatles สักแต่แหกปากแต่เพลงในประมาณ "ชี เลิฟฟสฺ ยูวว เย๊ เย๊ เย" ออกมาเรื่อยๆ โลกแห่งดนตรีมันจะพัฒนาไปในทางแบบปัจจุบันนี้ได้หรือเปล่า
พวกเขาก็คงย่ำอยู่กับที่และไม่มีอะไรแบบ Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band ออกมาไม่ใช่หรือ
ที่สำคัญคุณคนฟัง จะเบื่อไหม หรือว่าชอบฟังอะไรซ้ำๆซากๆ

ฉันไม่สามารถยืนยันได้ว่า Humbug เป็นอัลบั้มที่ดีที่สุดของวง
การพูดแบบนั้นปัญญาอ่อนและเป็นอัตวิสัยมาก

มีสิ่งหนึ่งที่ฉันขอนั่งยันได้เลยว่า อัลบั้มนี้มันยิ่งฟัง ยิ่งจะดีขึ้น และจะเติบโตในจิตใจคุณสัมพันธ์กับครั้งของการฟังที่เพิ่มขึ้น
ดังนั้น จงฟังมากกว่าสิบรอบขึ้นไป บางทีคุณอาจจะมองเห็นมัน

รายชื่อเพลง

1. My Propeller
2. Crying Lightning
3. Dangerous Animals
4. Secret Door
5. Potion Approaching
6. Fire and The Thud
7. Cornerstone
8. Dance Little Liar
9. Pretty Visitors
10.The Jeweller's Hands

เพลงแนะนำ : Dance Little Liar

* หมายเหตุ : กำหนดวางขายที่  UK คือ 24 ส.ค. ส่วนแผ่นลิขสิทธิ์โดย platinum นั้น ฉันจะมาบอกอีกทีว่าวันไหนจึงจะวางแผง

Create Date : 02 สิงหาคม 2552
Last Update : 2 สิงหาคม 2552 20:35:11 น.		17 comments
Counter : 3146 Pageviews.
Share Tweet