ติด ติด ติด
หายไป...ในโลกว่าง
กี่วันกี่เดือน...ก็แค่ ไม่กี่เดือนแต่มันได้ลากเอาความเป็นฉันคนที่เคยวิ่งเล่นใน พันทิปในไทยโพม ในบล็อกแกงก์ ในบางกอกซิตี้ ฯลฯ ไปหมดแล้ว ฉันก็ไม่ได้ไปไหน ยังคงนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เข้าอินเตอร์เน็ตทุกวันและทุก ๆ วัน ถ้าไม่คิด ประดิษฐ์ การฝีมือใหม่ ๆ ที่ฉันคิดมันขึ้นมา เพื่อกำจัดขยะแสนสวยนั้น ก็จะเล่นเกมของพวกเด็ก ๆ เกมที่เขาส่งมาให้เล่นกันทางอินเตอร์เน็ต เล่น ม้น ตลอด 10-20 ชั่วโมง เพื่อให้เข้าใจว่าทำไม เด็ก ๆ จึงติดเกมนัก เล่นไปทุกวี่ทุกวัน มีเพื่อนก๊วนใหม่พวกเด็ก ๆ ที่ขะมักเขม้นเล่นเกมเพื่อเอาชนะกันอยู่ในโลกใบนั้น แล้วเวลาก็ผ่านไป มันช่วยดึงเอาความทุกข์บางประการในใจออกไปด้วย เล่นเกม สร้างเมือง ถูกตีเมือง ตีเมืองชาวบ้านอะไรแบบนั้น ฉันถูกเกมดึงดูดไว้ ให้อยู่หน้าจอ ทุกเวลาอาหาร ทุกเวลานอนเพื่อจะได้ลืมเรื่องทุกข์สารพันในหัวใจ ในโลกจริง ๆ นี้เสียที ไม่ต้องไปไหน ไปเฉพาะที่จำเป็น ไม่ต้องใช้เงิน ใช้เท่าที่จำเป็น ไม่ต้องรับรู้ รู้เท่าที่อยู่ตรงหน้า ใครมารับให้ไปทำบุญ ปฎิบัติธรรม ก็จากหน้าจอไปสักวันสองวันแล้วแต่ ฆ่าความเป็นฉัน ฆ่าตัวตน ของฉัน ฆ่าหัวจิตหัวใจของฉัน ให้มันหมดไป เผื่อว่า บางครั้ง น้ำตามันจะได้ไม่ต้องหยดมา และฉันก็เพิ่งเข้าใจว่า ทำไมเด็ก ๆ มันถึงติดเกมต่อสู้ พวกนี้นัก อย่างน้อย มันทำให้เกิดความชาชิน เย็นชา และ ไม่สนใจโลกจริงนี้ขึ้นมา นั่นไง....*****************************************บันทึก ระหว่าง บันทัด .........ความห่างหายมิได้แปลว่าหายไปแต่แปลว่า ปันใจให้สิ่งอื่น....ความว่างเปล่ามิได้เขลา หรือ ขมขื่นแต่ชาเย็นเป็นจุดยืนสุดทาง จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 21:13:46 ถูกใจ : giwgaw16 ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ความคิดเห็นที่ 1 อืมมม์ความห่างหายบางครั้ง บางคน บางทีก็เหมือนตายจากกันไปเลยตลอดกาลแฮ่ะๆๆมาอ่านครับ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 22:54:00 ถูกใจ : tiki_ทิกิ ความคิดเห็นที่ 2 ๑ บางคนหายไป เราห่วงใยไปไหนหนอ๒ แต่บางคนที่เฝ้ารอ..อยากขอให้ตาย (ซะ)ขอบคุณ คุณ ไซโคแมน อ.จีไม่พบกันนานค่ะห่างแบบแรกไม่เข้ากลุ่มแบบหลังนะคะ อิอิ จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 08:08:54 ถูกใจ : Lady_Ren ความคิดเห็นที่ 3 ในบันทึก.....ก่อให้เกิดบรรทัดความห่างหาย....เกิดจากช่องว่างแห่งความใกล้ชิดบางคราวเล็กมากจนไม่รู้สึก...สังเกตุบางครั้งมีเหตุให้ช่องว่างยาวนาน...จนหว้าเหว่ความห่างหายที่ปรากฎบ่อยครั้งทำให้เราได้ทบทวนเรื่องราวอย่างจริงจัง...อยู่นอกกระแสเพื่อกลับมาเริ่มต้นกันใหม่...อย่างมั่นคงในความว่างเปล่าที่สุดหนทางสายนั้นที่มั่นศรัทธาได้ก่อตัวขึ้นใหม่อย่างถาวรจากคุณ : อากิก แห่งบ้านจอมยุทธ เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 09:33:36 A:202.57.173.227 X: ความคิดเห็นที่ 4 ขีดเส้นใต้บรรทัดเขียนเป็นบันทึกหายไปจึงรู้สึกสาสม....อากิกมาเยี่ยมหนึ่งความชื่นชมหอบคำลอยลมผ่านไปขอบคุณที่แวะเยี่ยมค่ะ ท่านอากิกแม้นว่าจะหาบ้านจอมยุทธไม่เจอ(หลายหน) จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 12:27:54 ความคิดเห็นที่ 5 ...เมื่อเรากลับมาเขียนหน้าบทกวียังรู้ว่ามีความหมายเวลามีมากไยมิเยี่ยมกรายฤๅว่าห่างหายระอา(นาน ๆ กลับมา ขอเขียนบันทึก ระหว่าง บรรทัด ตามอารมณ์ขอบคุณ อากิก ที่บอกให้รู้ว่า สะกดผิดอีกแล้ว ) จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 12:31:59 ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีครับ หายไปนานเลยนะครับ จากคุณ : garnet19th เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 21:07:43 ความคิดเห็นที่ 7 แม้นเธอไม่มา... ฉันรู้ดีว่า เธออยู่ไหน อยู่ในซอกหลืบของหัวใจ อยู่ในสวนดอกไม้งาม จากคุณ : เตติญญ่า เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 08:34:36 A:125.24.130.89 X: TicketID:153756 ความคิดเห็นที่ 8 ถึงทุกท่านผู้เข้ามาอ่านมีงานต้องไปข้างนอกจึงรีบเข้ามาบอกก่อนไป จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 11:41:42 ความคิดเห็นที่ 9 ๒ แต่บางคนที่เฝ้ารอ..อยากขอให้ตาย (ซะ)////ชอบจังค่ะคุณทิกิ ขีดเส้นใต้บรรทัดวัดในความรู้้สึกความห่างหายลึกๆคือใจนึกอยากใกล้ชิดเธอ จากคุณ : Lady_Ren เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 18:56:04 ถูกใจ : tiki_ทิกิ ความคิดเห็นที่ 10 ที่เห็นหายมิได้หมายว่าหายแน่ความจริงแท้หายห่างอย่างที่เห็นบางครั้งเข้าอ่านกลอนตอนบ่าย เย็นบางครั้งเป็นเบื่อกลอนถึงถอนใจแต่ที่หายมิกรายเข้าเกลือกกลิ้งอีกความจริงนิยายหายไฉนหอบงานพิมพ์ต้นฉบับเปิดลับไปเผื่อผู้ใดกรุณาหาที่พิมพ์มันสับสนปนเปจึงเหห่างมิใช่ร้างแตะร้ายคล้ายสนิมอาจต้องเข้าคลุมครอบขัดรอบริมเผื่อรอยยิ้ม เพยิดพยักจักได้คืนอะไรทำนองนี้แหละค่ะ คุณ garnet19th ...ยังอยู่ในหัวใจทุกครั้งไปดูมือถือยินเสียงคนร่ำลือเราตาปรือลงพักนอนเป็นประจำค่ะ คุณ : เตติญญ่า บางครั้งเป็นเช่นนั้นเห็นกันชักเบื่อเกินทนขอบคุณ คุณ : Lady_Ren มาเยี่ยมเยือนนะคะวันนี้ เห็นทีจะตอบทุกท่านเท่านี้ก่อนว่าจะออกไปทำธุระหลายแห่งว่างแล้วจะมาใหม่ค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 09:11:56 //www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8078321/W8078321.html --------------------------------------------------------------------- หน้านี้ ตอบได้ที่ กระทู้ตอบรวม//www.bloggang.com/mainblog.php?id=tiki&month=28-03-2009&group=2&gblog=34
นานเหลือเกินนะคะ
นานมาก ที่มิได้ จรดปลายนิ้วบนแป้นคีย์บอร์ดเพื่อจะบันทึก ไดอารี่ที่พันทิป......มันยาวนานมากด้วยจำนวนวันที่ห่างไปและ มันยาวเยิ่นเย้อด้วยเรื่องราวสารพัดที่ไปรับ ไปรู้ ไปติด ไปต่อไปเติม อะไรมาตลอดสองสามเดือนที่ผ่านไป และยังอยู่ในสภาวะที่เขียนอะไร เพื่อสังคม ไม่ออกเลยค่ะ --------------------------------------------------------------------- หน้านี้ ตอบได้ที่ กระทู้ตอบรวม//www.bloggang.com/mainblog.php?id=tiki&month=28-03-2009&group=2&gblog=34
สวนดอกไม้ในฝัน...
หากใครสักคน คิดปลูกต้นไม้ พรวนดิน รดน้ำ เก็บหนอนตั้งหน้าตั้งตาทำสวน เพื่อให้เด็กน้อย ๆ เหล่านั้นวิ่งเล่นเย็นใจก็อาจจะรู้สึกเหมือนฉันที่กำลังมองไปในสวนแห่งความฝันนั้น... แม้นจะเป็นความฝันที่หนักเอาการ งานเลี้ยงยังมีวันเลิกราหน้าที่การงานของฉันก็เหมือนกันก็ถึงเวลาต้องพิจารณาเลิกราในเรื่องที่กำลังทำอยู่ไม่เว้นแต่ละวัน นั้นลง หันไปมองมุมใหม่ อาชีพใหม่ ที่กำลังให้การสนใจหลายอย่าง เพื่อ ผลักดันให้โครงการใหม่ในอนาคตของการงานของฉัน ดำเนินต่อไปได้ ชีวิต ไม่มีอะไร แน่นอน และทุกอย่างในชีวิต ก็ไม่ใช่ของเราอยู่ที่เราจะ จัดการ ส่วนนั้น ๆ ให้เกิดคุณประโยชน์ แก่ท่าน และ แก่ตนได้อย่างไร จึงจะนับเป็นสิ่งที่มีค่าควรแก่การจดจำ ถึงวันนี้ ฉันยอมรับ ด้วยใจอันมั่นคง ไม่เจ็บปวดรวดร้าวเหมือนปีก่อน ๆ ที่ว่า ทำไมงานของเราจึงพบอุปสรรคร้อยแปดอยู่เสมอ ฉันกำลังคิด เหมือนที่เคยคิด มาเสมอว่า เมื่อถึงจุด จุดหนึ่ง ซึ่ง ไม่อาจจะเข็นอะไรต่อไปให้เหนื่อยหนักเข็นอยู่ได้ สร้างให้อยู่ได้ ลงท้ายทุกอย่างที่ลงทุนให้ไปทั้งเงินทองทรัพย์สิน เวลา น้ำใจ แรงกาย สารพัด มันก็ ถูก ล่ม จม ลง ฉันคงไม่เข้มงวดพอ หรือ เข้มงวดไป ฉันคงไม่ใจแข็งพอ หรือ อาจใจแข็งไป ฉันคงไม่อ่อนโยนพอ หรือ อาจอ่อนโยนมากไป การบริหาร ศิลปิน เจ้าอารมณ์นั้น... บางทีการอยู่เฉย ๆ คงบริหารเขาได้มากกว่าการวิ่งเต้น ฉันคิดว่า ฉันจะเลิกวิ่งเต้นใด ๆ แล้วแต่ก็อดไม่ได้ ถึงเวลาฉันก็ยังวิ่งเต้นอีกขาดนักคิด นักวิเคราะห์ นักริเริ่มอย่างฉันสักคนเขาจะทำอะไรได้หนอ... อะไร ๆ ที่มันพัง ๆ ทิ้ง ๆ อยู่ ก็ช่างมันเถิด อะไรที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วดับไปอยู่ตรงหน้า ไร้ประโยชน์ที่จะไปดึงมันให้กลับมา เวลาที่ทอดยาวมานับสิบกว่าปีนี้ ไม่ได้ให้อะไร นอกจากสัจธรรม ... เป็นสัจธรรมราคาแพงพอสมควรแต่ฉันก็ยังเป็นฉัน ผู้ยินดีจะเป็นผู้ให้ ผู้สร้าง ผู้สรรค์ ผู้มองมองคนที่วิ่งเล่นในสวนดอกไม้ในฝันของฉัน...%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%% --------------------------------------------------------------------- หน้านี้ ตอบได้ที่ กระทู้ตอบรวม//www.bloggang.com/mainblog.php?id=tiki&month=28-03-2009&group=2&gblog=34%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
ปาร์ตี้ริมน้ำ พัทยา..Harley และ คาราบาว Pattaya Harley,Carabao
แม้นว่าจะไม่มีเวลา หรือ พูดให้ถูกว่า เวลาน้อยมากแต่ก็จะต้องไป พัทยา ยัง โฮเต็ลลูกค้าซึ่ง เชื้อเชิญมาแต่สองสัปดาห์ก่อนว่า คืนนี้ เขาจะจัด ปาร์ตี้ริมน้ำ ให้ก๊วน ฮาร์เล่ย์ต่างชาติ ลูกเขยเขาทั้งก๊วนมาดู คาราบาว ทั้ง ลูกเขยชาวนอร์เวย์ และ เจ้าของโรงแรม บูทีค ดังว่า ต่างโทรศัพท์มาหา คุณผู้ชายที่บ้าน สั่งว่า อย่างไรก็ต้องไปให้ได้ เพราะ หนึ่ง คุณผู้หญิง(ตัวข้าพเจ้า) เคยบอกว่า อยากดูวงคาราบาว แบบไม่มีคนอื่นยุ่ง ขอดูกลุ่มเล็ก ๆ จริงไหม ? (เอ้า จริงค่ะ) สอง คุณพ่อเจ้าของโรงแรม หรือที่เราเรียก กันว่า พี่ นั้น..ท่านบอกว่าหมอตรวจพบ มะเร็งที่ใหม่ ที่ไม่ใช่บริเวณ ตับอีกแล้ว ดังนั้น งวดนี้ ไม่เฉพาะคุณมัณฑนากร ที่บ้านนี้ ที่จะต้องไป(แน่ ๆอยู่แล้ว ) คุณผู้หญิง ต้องไปด้วยนะ....k> --------------------------------------------------------------------- หน้านี้ ตอบได้ที่ กระทู้ตอบรวม//www.bloggang.com/mainblog.php?id=tiki&month=28-03-2009&group=2&gblog=34%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
๏ บางครั้งคนเราเฝ้าคิดฝัน
ว่าตนช่าง สำคัญหาใดเหมือน
เฝ้าเคาะนิ้วหน้าจอ รอใครเยือน
แล้วลางเลือนหายไปในเวลา
๏ บนโลกจริงทุกสิ่งช่างปลาบแปลบ
ชีวิตช่างยอบแยบเสียจริงหวา
สมัครโน่นนี่นิดพิศทุกครา
มิสมค่าตัวตนคนอย่างเรา
๏ กวีฉันตกหายไปหลายเดือน
วางสมองฟั่นเฟือนและโง่เขลา
เผื่อตัวเลขจะผุดแทนแม้นเหมือนเงา
เผื่อกวีอับเฉาเกือบถูกกลืน
๏ แต่กระนั้น วันนี้ นาทีนั้น
อย่างฉับพลัน หน้าจอ ขอแช่มชื่น
อย่างคิดถึง พันทิป...จึงหยิบคืน
ล้อระรื่น บางคำ..เคยดำเนิน
๏ โอ้สิบนิ้วพี่นี้ที่เคยเคาะ
บ้างฉอเลาะ บ้างซึ้ง ถึงขัดเขิน
ประดิษฐ์ตัวอักษรวอนอ่านเพลิน
อืมม์..... คิดถึงเหลือเกิน...นะ ชาวกวี ๚
เคาะหน้าจอถึงทุกคนด้วยระลึกถึงวันก่อนเก่า
ใครนะว่า จะเลิกเขียนกลอนหน้าจอ แล้ว
ช่างตัดใจจากได้ยากเย็น.....
จากคุณ : tiki_ทิกิ
เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 16:44:27
-Thanks for all*
ขอบคุณทุกท่านผู้มาเยี่ยมเยือนค่ะ