|
|
22-อเมริกันวิปโยค-9/11
เรื่องเล่านิวยอร์ก 1
ตอน อเมริกันวิปโยค 9/11
9/11-NEW YORK-WTC....ครบรอบ..๔..ปี..
..ผมอยู่ NEW YORK มานานพอที่จะอดมีความรักความหลังฝังใจกับตึกแฝด WORLD TRADE CENTER ไม่ได้...
วันนี้11 กันยา.อีกครั้งแล้วครับ ครบรอบสี่ปีกับเหตุการณ์ไม่น่าเชื่อ ที่ติดตาสลดใจ มาตลอด..
เมื่อวานนี้ผมได้ดูสารคดี จาก national geography channel ชื่อINSIDE 9/11
ดูอีกก็เศร้าอีกครับ ภาพต่างๆที่ไม่เคยลืม ก็กลับมาเตือนให้ยิ่งคิดถึงตึกแฝดคู่นี้ ภาพน่าตกใจ ภาพน่าสพรึงกลัว และสยดสยอง ที่ติดตาอยู่แต่วันนั้นมา
ก็ต้องน้ำตาซึม นั่งนิ่งสงบไปนานพักหนึ่ง
..ขอมอบกลอนบทนี้ เป็นคำอาลัย
..จากผม แด่...ผู้สูญเสีย และพลัดพราก......................
...สิบเอ็ดกันยามาถึงอีกหนึ่งรอบ
ความเศร้าครอบคลุมซ้ำเพราะจำได้
กับเหตุการณ์เกินคาดอนาถใจ
ความสูญเสียยิ่งใหญ่ที่ได้พบ
........เคยเห็นอยู่คู่กันทุกวันเอ๋ย
.........เป็นคู่เคียงข้างเคยไม่เลยหลบ
.........เป็นคู่สร้างคู่สมนิยมนบ
.........ชื่อสองเจ้าลือจบพิภพนี้
......สองเจ้าเงียบเทียบทานตระหง่านฟ้า
......เป็นจุดจ้างามฉากจากทุกที่
......เป็นศรีเมืองเลื่องลือชื่อเสียงดี
......ใครได้เห็นเป็นมีรี่ถามทัก
......เจ้าอยู่มานานครัน..แล้ววันหนึ่ง
..........วันที่ซึ่งทำให้ใครอกหัก
..........เจ้าจากไปทั้งที่ยังมีรัก
..........เศษสลักหักพังเหลือฝังใจ
......เขาฆ่าเจ้าทั้งเป็นเช่นนั้นหรือ
.....ภาพที่เห็น..เป็นถือว่าไม่ใช่
......กับความตายหลายชีวิตที่ปลิดไป
......จะคงจำ..เจ้าไว้..ไม่มีลืม..............
....................................
.................................
น่าเศร้า น่าใจหาย น่าน้ำตาไหล จริงๆครับ
เพราะตึกแฝดคู่นี้ ผมเห็นมาทุกวัน ขับรถข้ามสะพานมาก็เห็นเด่นสูงสง่าอยู่ตอนล่างของเกาะแมนฮัทตั้น
เป็นฉากที่เป็นแลนด์มาร์กสำคัญขอนิวยอร์ก ยิ่งได้เห็นสะพาน brooklyn bridgeประกอบเข้าในภาพด้วย ยิ่งทำให้ภาพนิวยอร์กสวยงามยิ่งขึ้น ไม่ว่าจะมองจากมุมไหน เวลาไหน
ผมกับตึกแฝดนี้รู้สึกจะผูกพันกันมานาน ตอนผมมานี่ใหม่ๆ ก็เป็นช่วงที่ตึกนี้เพิ่งเปิดทำการไม่นาน
เคยพาใครต่อใครขึ้นไปชมวิว กว่าสิบห้าครั้ง เคยพาเพื่อนจากเมืองไทยไปนั่งกินดินเนอร์ บนชั้นที่ตั้งภัตตาคารหรู Window of the world ชั้นที่หนึ่งร้อยสาม
เมื่อผมมาขับแทกซี่ก็ชอบไปจอดรับผู้โดยสาร นักท่องเที่ยวที่หน้าตึกนัมเบอร์สอง ที่เป็นที่ตั้งของโรงแรม VISTA INTERNATIONAL ด้วย
ผมมีเลขที่เกี่ยวพันกับผมที่จำได้ง่ายกับตึกแฝดนี้ เลขนั้นก็ 2/ 2 6/ 93 กับเลข 9/11/01
ไอ้เลขห้าตัวแรกนั้น เป็นเลขวันเกิดผมวันที่ 26 กุมภา เลข 93 ไม่ใช่ปีเกิดผมหรอกอะ แต่เป็นปีที่ตึกนี้ โดนลอบวางระเบิดครั้งแรก
ก็ทำให้มีคนตายคนเจ็บไปหลายสิบคน ที่พวกก่อการร้าย นำรถติดระเบิดพลังสูง ตั้งเวลาด้วยรีโมทคอนโทรลไปจอดที่ชั้นใต้ดิน ซึ่งเป็นที่สำหรับจอดรถ
ก็เป็นการศูนย์เสียครั้งแรกของตึกแฝดคู่นี้ สิบสองปีแล้วครับ
วันนั้นจะเรียกว่าเป็นวันเคราะห์ยังดี ของผมก็ได้ คือเป็นวันเกิดผมนะ ผมหยุดขับแทกซี่วันนึง
เวลาช่วงที่เกิดระเบิดเป็นตอนบ่ายๆ วันนั้นใครจะไปรู้ ผมอาจจะไปจอดรอผู้โดยสารที่หน้าตึกเหมือนทุกวันก็ได้
ช่วงนั้นอากาศยังอยู่ในหน้าหนาว วันเกิดเหตุร้ายนั้นนั้นมีหิมะตกด้วย
นักท่องเที่ยวคงไม่มากนักที่จะขึ้นไปชมวิวบนยอดตึก แต่ผมก็อาจจะมาคอยที่โรงแรมวิสตา เพื่อหาผู้โดยสารลูกค้าไปสนามบินก็ได้
ยิ่งบ่ายๆเป็นเวลาสำหรับ CHECK OUTพอดี ช่วงที่เกิดระเบิดจนตึกส่วนล่างพังไปตั้งแต่ชั้นใต้ดินสองชั้น ขึ้นมาถึงชั้นลอบบี้ของโรงแรม
ผมอาจจะเป็นคนหนึ่งผู้โชคร้ายก็ได้นะ หากวันนั้นไม่ใช่วันเกิดผม
ผมจำสองวันนี้ได้ดีก็ด้วยการเอาเลขนี้แหละมาจำ
2- 2- 6 93 และอีกเลข 9-1-1-01
เลขนี้ 911 เป็นเลขที่บอกความหมายได้กับทุกคนทั่วโลกแล้วนะ
โดยไม่ต้องบอกเกริ่นว่าหมายถึงอะไร
และก็911 เป็นหมายเลขโทรศัพท์สำคัญคนอเมริกัน ที่ใช้รายงานเหตุฉุกเฉิน เหตุร้าย ทุกเรื่อง ของไทยเราใช้ 191 ใช่เปล่าครับ
เอ้อ มีเรื่องที่คนนิวยอร์กที่ชอบเล่นหวยรัฐ มาเล่านิดนึงด้วย
คือเลข 911 นี่จะเป็นเลขที่หาซื้อได้ยากมาก ตั้งแต่วันเหตุถล่มตึกเป็นต้นมา
หากไม่รีบซื้อหรือใช้ระบบผูกซื้อเป็นเดือนเป็นปี จะไม่มีโอกาสได้เลขนี้เด็ดขาด ทางรัฐนิวยอร์กก็จำกัดการขายด้วยครับ
ผมจำไม่ได้ว่าเขาล็อกอั้นการจ่ายรางวัลไว้กี่ล้านเหรียญ แต่เลขนี้ SOLD OUT ทั้งปีหละ
ผมว่าเลขนี้มันเป็นเหตุให้ชาวนิวยอร์กบ้าหวยยังคงงุนงงมาจนทุกวันนี้ ว่าเป็นไปได้หรือ หากเป็นที่เมืองไทยก็กล่าวหากันไปว่า เป็นเลขล็อกไปเลย
ก็คือวันที่เลขนี้ออกตัวตรง 911นั้น ก็คือวัน 9-11-ปี 02 วันที่11 กันยาปี 2002
ก็ครบรอบหนึ่งปีพอดีของเหตุการณ์เศร้าสลดนี้
ผมและใครๆ ก็อยากได้เลขนี้ แต่เขาบอกโซลเอาท์ไปนานแล้ว
คืนที่เขาถ่ายทอดสดการออกเลขนั้น คนที่ดูเชียร์กัน เมื่อเลขตัวแรกเลขเก้านำมาก่อน ไนน์ - วัน -เฮ้ วัน -ไนน์ วัน วัน
แล้วเรื่องเลขที่ออกนี้ คนทั่วไปเขาคิดกันว่า ทางรัฐนิวยอร์ก ล็อกเลขเก้าหนึ่งหนึ่ง เพื่อเป็นของขวัญปลอบใจผู้สูญเสีย
ซึ่งก็น่าจะเป็นไปได้ว่า ผู้ที่ได้เห็นเหตุการณ์นี้ หรือได้ผลกระทบกับการสูญเสียญาติหรือใครในครอบครัว เพื่อนที่รู้จัก คงจะเอาวันนี้เป็นเลขประจำตัว
แล้วอาจต้องมีบ้างมากมายหลายคนที่จะคิดซื้อลอตเตอรี่ ก็ซื้อหนึ่งเหรียญ หากเลขออกตัวตรงก็ได้ห้าร้อยเหรียญ
แต่ยังดีที่ว่าคนที่คิดว่า ที่เลขล็อกเลขนี้ ไม่ได้คิดแบบทางลบมากเท่าไร ส่วนมากจะบอกดีแล้วละ ออกเลขนี้ รัฐเขาให้พิเศษนะ เลขนี้ 9-11......
.....ปี-01
วันนั้น เขามีพิธีการรำลึก ไว้อาลัยแก่ผู้สูนย์เสีย บรรยากาศชวนให้เศร้าใจเมื่อระลึกถึง
มีการถ่ายทอดออกทางทีวี มีเกล็ดที่ไม่เคยรู้เคยเห็นมาให้ชมกัน
ที่ผมได้ดูและอัดเทปเก็บไว้ ก็ของ HBO ชื่อ สารคดีชุดนี้ คือ IN MEMORIAL น่าไปหากันดูนะครับ หาgoogle ก็คงได้นะครับ
เขารวมภาพเหตุการณ์ ที่ไม่เห็นทางทีวีทั่วไป รวมถึงตอนเครื่องลำแรกบินชนตึก north towerด้วย
........................................
.........ผมหยุดขับแท็กซี่หลายปีก่อนเหตุการณ์ 9/11 แต่ก็มีเหตุที่เกี่ยวพันกับแท็กซี่ในวันที่เกิดเหตุการณ์อีกจนได้
วันที่ 11 กันยาปี 2001
ก็วันนั้นตอนเช้านะ
ผมนั่งแทกซี่เป็นผู้โดยสารครับ เที่ยวนี้ไม่ได้ขับเองอะ วันนั้นผมไปติดต่อธุระเรื่องโรงเรียนของหลานชายผม
ที่เรียนอยู่ ..???........High school โรงเรียนดังของนิวยอร์ก ที่อยู่ใกล้กับตึกแฝดนะครับ
ขามาผมก็มากับหลานทาง SUBWAY พอธุระเสร็จเช้าแปดโมงครึ่งกว่าๆ เกิดขี้เกียจเดินไปขึ้นซับเวย์หรือรถไฟใต้ดิน ก็เรียกแทกซี่ไป QUEENS ซึ่งเป็นย่านที่ผมอยู่อาศัยครับ
ผมบอกให้แท็กซี่ขึ้นสะพาน BROOKLYN BRIDGE แล้วเข้า B.Q.E EXPRESSWAY
พอแท็กซี่เข้า WEST STREET หรือด้านใต้ของWESTSIDE HIGHWAY ซึ่งเป็นที่ตั้งของตึก WTC ไม่ทันสักสองนาที
ผมอยู่ในรถก็ได้ยินเสียงสนั่นกัมปนาท เสียงดังเหมือนระเบิด ที่เราคงเคยเห็นในหนังนะ แต่นี่เป็นเสียงจริงๆ สดๆ ผมก็เดาไม่ได้ว่าเสียงเกิดจากอะไร อย่างไร
ในครู่นั้น รถที่ขับบนถนนมาด้วยกันก็เบรกแบบกระทันหัน แล้วก็จอดกันหมด
ผมก็ยังไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น แต่คนขับแทกซี่คนผิวดำ โผล่หน้าไปดูแล้วอุทานเสียงลั่น โอ มายก้อด
แล้วกระโดดออกจากรถ คนขับคันอื่นที่ผมเห็นก็ทำแบบนั้นกันหมด
ตอนนั้น ผมก็ออกจากรถ แบบงงๆ ด้วย เห็นคนชี้ไปที่ตึก WTC ผมก็แหงนดูด้วย
โอ้ย น่ากลัว น่าระทึกขวัญที่สุด ภาพตึกนัมเบอร์หนึ่ง north tower
ส่วนเกือบค่อนสุดยอดตึก เห็นจากด้านนอกตึก เหมือนกับแหว่งเว้าทะลุเข้าไปด้านใน
เห็นไฟลุกแดงฉานปนกับ กลุ่มควันดำทึบลอยเร็วสบัดๆ ขึ้นท้องฟ้า ในเช้าที่อากาศสดใส จะเริ่มฤดู FALL ของกันยายนอีกไม่นาน
คนที่เห็นเหตุการณ์ช่วงเดียวกับผมนั้น ไม่มีใครรู้สาเหตุครับ
ผมก็อยากรู้อยากเห็น ก็เดินไปให้ใกล้กว่านั้น ลืมแท็กซี่ที่นั่งมาไปแล้วละ เพราะเหตุการณ์ใหญ่โต อย่างนี้ มันจะมีไรตามมาอีกมาก
เมื่อได้อยู่ในเหตุการณ์ก็ต้องอยู่ดูเป็นพยานสายตา เพื่อจะได้จำเอาเป็นช่วงหนึ่งกับ MEMORY ของตัวเอง ผมเริ่มได้ยินคนบอกกล่าวแก่กันว่า
เห็นเครื่องบิน บินชน ตึกเวิร์ลเทรดทะลุ เข้าไปในตัวตึก
โห จริงหรือ แค่ได้ยินผมก็ตกใจแล้ว คงเหมือนในหนังเลยสิ
ผมก็คิดว่าเป็นอุบัติเหตุนะ
แล้วผมก็ได้ยินเสียงหวอ ของรถดับเพลิง รถตำรวจเริ่มดังใกล้มาๆ คันแล้วคันเล่า
ตาทุกคู่ของทุกผู้คนที่ลงมาจากรถมายืนบนถนน ต่างเพ่งมองไป ที่ตึกแฝด
บ้างก็วิ่งไปให้ใกล้ตัวตึก ด้วยความอยากรู้ อยากเห็น
เสียงตะโกน เรียกกัน เสียงหวีดร้อง คละคนปนกันไปหมดทั่วบริเวณ
สักกว่าสิบกว่านาทีหลังจากนั้น
ทุกคนก็ได้ยินเสียง เครื่องบินที่บินต่ำผิดปกติจากด้าน SOUTHWEST
คนตะโกนบอกกัน ว่า that plane 's coming ,it's coming
ผมก็ได้เห็นเหมือนที่ทุกคนเห็น โอย เฮ้ย ทำไมเครื่องบิน บินต่ำแบบนี้ละ
นี่เกิดสงครามแล้วหรือ
แค่ครู่ไม่กี่วินาทีต่อมา
เครื่องบินลำนั้นบิน ตรงลิ่วเข้าหาตึกอีกตึกหนึ่ง ตึกนัมเบอร์สอง south tower
โอ้ย นี่อะไรกัน ผมร้อง ทั้งหวาดเสียว ทั้งน่ากลัว ทั้งงงไปหมด สมองไม่วิ่ง ไม่รู้อะไรกัน
กับภาพที่เห็น เป็นได้ยังไง เสียงดังสนั่นอีกครั้ง
แต่ภาพที่ตอนเครื่องบินพุ่งชนนั้น เห็นกี่ครั้ง ก็ต้องสบัดหัว ถามตัวเองว่านี่เป็นภาพจริงหรือเขาถ่ายหนังกันแน่
เครื่องบินลำนี้มันดิ่งหัวพุ่งชนทะลุเข้าไปในตึก ก็ประมาณชั้นบนๆเกือบชั้นสูงสุดเหมือนลำแรก ที่ทลวงตึกแรก
ไฟลุกท่วมพร้อมกับกลุ่มควันโขมงเหมือนที่เห็นจากตึกแรก
ผมเหมือนร้องไห้ออกมาเลยนะ ทั้งตกใจ ทั้งขวัญเสีย นึกไปไกลถึงว่านี่คง เกิดสงครามกันแล้วแน่ เพราะยังไม่รู้รายละเอียดไรเลย
เสียงและภาพคนที่เห็นเหตุการณ์ตอนนั้น พร้อมกับผม รอบข้างผม เห็นสีหน้าตกใจ บ้างร้องไห้ออกมา บ้างก็หวีดร้อง บ้างเหมือนกับช็อก หน้าตาเหมือนคนขาดสติไปชั่วขณะ
ผมเดินผ่าเข้าไปใกล้อีก ตอนนั้นตำรวจยังไม่มาจัดการกับการปิดทาง
ผมก็ยืนดูบนถนนสมองผมตอนนั้นงงจนไม่อาจจะอยากรับรู้ไรมากกว่านี้ได้แล้ว
กับภาพอีกไม่นานต่อมา ผมเห็นคนตกหรือกระโดดลงมาจากตึก โอย ทนไม่ได้แล้ว
ผมไม่ได้ใกล้จนเห็นที่เขาตกมาถึงพื้นนะครับ แต่ผมก็ต้องปิดตา ไม่กล้าดู
ร่างหลายร่าง ที่เหมือนตุ๊กตา ลอยร่วง คนแล้วคนเล่า น่าอนาถนัก
ผมยืนเป็นพยานกับตัวเองกับภาพจริงๆ ที่เห็น
จนอีกสามสิบกว่านาฑีต่อมา วาระสุดท้ายของตึกสองตึกนั้นก็มาถึง
ตึกแรกnorth towerถล่มเหมือนบีบตัวจากบนสู่ล่าง นึกถึงหีบเพลงชักรุ่นเก่าสิครับ เสียงสนั่นที่เขาว่าฟ้าถล่ม ผมคิดว่าคงแบบนี้เอง
ควันดำเหมือนที่ดูหนังสงครามนิวเคลียร์
บานแผ่กระจายเหมือนดอกเห็ดยักษ์
ทั้งกลิ่นไหม้ ทั้งขี้เถ้าสีดำสีเทาที่ปกคลุมไปทั่วบริเวณ
ผมเริ่มกลัวแล้ว ก็วิ่งตามคนอื่นไปด้วย ไปให้ไกลที่สุด จากบริเวณนี้
ผมเริ่มนึกถึงหลานชายผมที่กำลังเรียนอยู่โรงเรียนนั้น ผมก็รีบวิ่งไปที่โรงเรียน
ตอนนั้นโรงเรียนเขาประกาศ EMERGENCY กักนักเรียนไว้
นักเรียนที่เห็นเหตุการณ์ ต่างร้องไห้ ด้วยความกลัวเสียขวัญ และสุดที่จะรับได้ บ้างก็หวีดโวยโหยหวน
พวกเขายังเด็กเกินไปกับภาพ ทำร้ายจิตใจที่เห็นกันจะจะอย่างนี้ครับ
ผมคอยรับหลานผม ที่โรงเรียนนี้ จะได้กลับไปด้วยกัน เมื่อทางโรงเรียนปล่อยนักเรียน.....
อีกสักสิบกว่านาฑีต่อมา เสียงและภาพของอีกตึกหนึ่งก็ให้ได้เห็นได้ยินอีก เหมือนกันกับที่เห็นจากตึกแรก
หมดแล้วครับ สองตึก WTCเ หลือแต่ซากสยดสยอง
ผมหันไปทางไหน ก็เห็นผู้คน สีหน้าตกใจ น้ำตาไหล ร้องไห้ออกมาดัง บ้างโผเข้ากอดกัน ซบไหล่กัน บรรยากาศเต็มไปด้วยความเศร้าอาลัย ใจหาย
ฝุ่นควัน สีขาวสีเทาสีดำ แผ่กระจายไกล มาติดทั้งหน้าตาและเนื้อตัว เสื้อผ้า
ตัวผมก็เละไปหมด ก็คงเหมือนกันทุกคนนะ แต่ ช่างเถอะไม่ได้สนใจมันมาก
(** ผมยังนึกเสียดายมาจนถึงวันนี้ ที่ไม่ได้คิดไรล่วงหน้า เมื่อกลับบ้าน ผมทิ้งเสื้อลงถังขยะกางเกงยังใหม่อยู่ก็เอาแช่ให้น้ำให้ชะฝุ่นนั้นออก ผมน่าจะเก็บมันไว้ เหมือนเห็นคนบางคนเก็บใส่ถุงพลาสติกไว้ในสภาพเดิมเวลานั้น วันนั้น** )
อีกนานเมื่อทางโรงเรียนอนุญาตให้นักเรียนกลับบ้าน แต่บอกว่าให้ไปในทางที่ปลอดภัย คือเดินให้ห่างที่เกิดเหตุ ให้มากที่สุด มีตำรวจ ซึ่งคิดว่า ทั้งกรมละ มาเสริม มาป้องกัน มาควบคุมสถานการณ์
ผมพาหลานผมเดินจากโรงเรียนอ้อมแถวที่เกิดเหตุ
เดินข้ามสะพานBROOKLYN ร่วมกับผู้คนจำนวนหมื่นแสน
เสียงเงียบงัน ไม่มีใครพูดอะไรกันมาก
ในบางช่วง ผมและเกือบทุกคน ก็หันกลับไปดูปลายเกาะแมนฮัทตั้น
เห็นเพียงกลุ่มควันทะมึน ครอบคลุมไปทั่ว แต่ไม่มีตึกแฝด นั้นอีกแล้ว
ยิ่งใจหาย หลายคนปล่อยโฮออกมา
ไม่มีคำพูด มีคนมากอดโอบไหล่ ปลอบใจกัน แม้ไม่รู้จักกัน เห็นคราบน้ำตา
ผมก็บอกตรงๆว่า ยิ่งเห็นยิ่งใจหาย ทั้งขวัญเสีย
ทั้งสงสาร คนที่เป็นเหยื่อเหตุการณ์ร้ายนี้ ก็น้ำตาไหลโดยไม่ต้องเสแสร้งไปด้วย
ต้องกอดโอบหลานชาย ปลอบมันเหมือนกัน
เด็กอายุเท่าแกนะ คงหวั่นไหวมากเกินจะบอกได้ และคงเป็นจุดดำในชีวิตแต่วัยเยาว์ที่ได้ผ่านพบ
วันนี้เป็นวันหนึ่งที่ผมรู้สึกรักประเทศนี้ และคนอเมริกันขึ้นมากแบบไม่เคยรู้สึกมาก่อน
ตอนปกติ ผมจะค่อนข้างแอนตี้ด้วยซ้ำ แม้ผมจะเป็นอเมริกันซิติเซ็นไปนานแล้วก็ตาม
ผมสงสาร และรันทดมากครับกับเหตุการณ์วันนี้
เสียงเพลง GOD BLESS AMERICA ที่จะมีให้ฟังทุกวันทุกเวลา ต่อจากวันนี้
ฟังเศร้า ซึ้ง จนผมต้องหัดร้อง
ที่ทำงานผมหลังจากเหตุการณ์วันนี้ ก็ให้พนักงานทุกคน มายืนไว้อาลัย จุดเทียนหน้าตึกข้างถนน ร้องเพลงนี้ และ AMAZING GRACE ก็เพลงแห่งการสูญเสีย เศร้าซึ้ง อีกเพลงหนึ่ง
กว่าผมจะเดินถึงบ้านก็นานเกือบสองชั่วโมง แต่ไม่รู้สึกเหนื่อยไรเลย
มองเห็นไปอีกฝั่งของแมนฮัทตั้นตอนล่างสุด ตลอดเวลาที่เดิน
นอกจากกลุ่มควันดำลอยกระจายไปไกลแล้ว มันดูผิดปกติไปจากภาพที่เห็นจำเจทุกวัน เมื่ออยู่บนที่สูง เช่น บีคิวอี เอ็กเพรสเวย์ที่เดินอยู่
มันขาดไรไปจริงๆ มันเหมือนสองสาวยืนคู่กัน เคียงข้างกันมานาน
แล้วจู่ๆวันหนึ่ง ทั้งคู่ก็ล้มหายตายจากไป
มีคนที่เดินกันมาเปิดวิทยุฟังข่าว ก็เลยได้รู้ว่า เป็นการก่อการร้าย
เมื่อผมกลับถึงบ้าน ก็มาดูข่าวทางทีวี ติดตามข่าว
มีการถล่มตัวยุบของอีกหลายตึก บริเวณนั้น
ก็ดูติดตามทั้งคืนไม่ได้นอนเลย ได้รู้จำนวนคนตาย คนเจ็บ
มีโทรศัพท์จากญาติพี่น้องทางเมืองไทย โทรมาถามว่าปลอดภัยกันไหม
ผมอัดเทปข่าวนี้ไว้ เอามาดูเมื่อไร ก็ต้องระทึกกับเหตุการณ์นี้
เหมือนไม่น่าเชื่อว่าที่เห็นที่รู้นะ เป็นเรื่องจริงๆ ร้ายๆ ที่ผมได้พบมาด้วยตาเอง
มันไม่ใช่บุญตาหรอกครับ เป็นบาป เป็นจุดดำที่ต้องจำจดมันตลอดไป
มีคนไทยเราที่ต้องมาร่วมรับเคราะห์ในจำนวนผู้รับร่วมชตากรรมร้ายนี้ด้วย
ผมขอแสดงความเสียใจกับครอบครัว คุณ..???????????................................
ผมเอาวันนี้เป็น วันระลึกถึง WORLD TRADE CENTER นะครับ
ขอให้ โลกเราอยู่กันด้วยสันติภาพ และรักเห็นใจในความเป็นมนุษย์ด้วยกัน เถิด
...GOD BLESS AMERICA
... BLESS THE WORLD..............
........LOVE AND PEACE ..FOR ALL.......................
......เขาฆ่าเจ้าทั้งเป็นเช่นนั้นหรือ
.....ภาพที่เห็น..เป็นถือว่าไม่ใช่
......กับความตายหลายชีวิตที่ปลิดไป
......จะคงจำ..เจ้าไว้..ไม่มีลืม..............
.สวัสดีครับ
9/11/05
| Create Date : 11 สิงหาคม 2548 |
| Last Update : 9 กันยายน 2548 15:41:38 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 779 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: ตุ้มเม้ง ริวซากิแอล IP: 202.142.216.225 วันที่: 18 สิงหาคม 2548 เวลา:4:04:53 น. |
|
|
|
โดย: nutxnut  วันที่: 20 กันยายน 2548 เวลา:9:30:21 น. |
|
|
|
| โดย: ณัฎฐะมุกวารินทร์ IP: 116.58.231.242 วันที่: 18 ตุลาคม 2550 เวลา:19:37:43 น. |
|
|
|
| โดย: Kims IP: 203.155.231.108 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:38:38 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
New York United States
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]
|
กรุณาตรวจตราสิ่งของก่อนลงจากรถไป แค่ลืมหัวใจไว้ในรถ คนขับก็สดชื่น.... โอ่เค้
Please check your belongings before leaving my cab, just leave your heart here ...Thank You
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
ขอให้ สันติ จงอยู่กับโลกเราด้วย เทอญ