Bloggang.com : Paulo - หลักกิโลเมตรที่หนึ่ง .. คืนนั้น

Bloggang.com : weblog for you and your gang

" IT'S TIME FOR HAPPY RETURNS "

Group Blog

All blogs

หลักกิโลเมตรที่หนึ่ง .. คืนนั้น

คืนนี้ไม่มีลมเลย ผมคิด .. มันทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างดูราวกับหยุดเคลื่อนไหว เสียงที่ได้ยินดังที่สุดกลับเป็นเสียงลมหายใจของตัวเอง

ผมมองเงาที่ทอดยาว กระชับกระเป๋าสะพายด้านข้างให้แนบตัวขึ้น ก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือ .. อีก 10 นาที จะเที่ยงคืน

ขณะที่คนกว่าครึ่งกำลังหลับใหล อีกครึ่งกำลังมีความสุขกับการสังสรรค์ เสียงเพลง และการดื่มกิน ผมยังนั่งอยู่ที่ป้ายรถประจำทางที่ไร้ผู้คนแห่งนี้ด้วยท้องที่ว่างเปล่า เพียงเพื่อรีบเร่งทำยอดตัวเลขให้ทันส่งวันจันทร์ ..

ใช่ครับ ผมเป็นพนักงานบัญชี คุณอาจสงสัยว่าเป็นผู้ชายแต่มาทำบัญชีเนี่ยนะ คงดูไม่จืด . ก็ใช่อีกล่ะครับ ผมตัวไม่สูง ใส่แว่นเชย ๆ พูดจาเข้าสังคมไม่ค่อยเก่ง ติดจะเริ่มท้วมนิด ๆ ตามอายุ และผมก็ฟูได้ตลอดเวลา เรียกได้ว่าตรงข้ามกับหนุ่มที่มีเสน่ห์อย่างสิ้นเชิง

และนั่นก็ทำให้ผมต้องทำงานคืนนี้อย่างเดียวดาย ต่างจากคนอื่นที่ต้องรีบกลับไปเตรียมตัวฉลองวาเลนไทน์กับคนรัก ‘ตายแล้ว เจตษ์ยังไม่มีแฟนหรือนี่’ เพื่อนร่วมงานที่กลับบ้านเป็นคนสุดท้ายของวันทำเสียงตกใจเมื่อผมตอบว่าไม่มีโปรแกรมไปไหนกับใครในสุดสัปดาห์นี้

…

“เฮ้ออออ....” ผมหลับตาเอนตัวพิงตะแกรงลูกกรงด้านหลัง ถอนใจยาวอย่างจะอยากให้ความเหนื่อยเบาบางลง ผมเบื่อ เบื่อ .. เบื่องาน เบื่อชีวิตที่ว่างเปล่า เบื่อความเดียวดาย และสุดท้ายเบื่อการรอคอยแบบนี้ ..

“โว้ยยยยยยยยยยยย” ผมลุกขึ้นตะโกนสุดเสียงก่อนจะได้ยินเสียงร้อง ‘ว้าย’ ที่ดังเบา ๆ จากด้านข้าง

“ขะ..ขอโทษครับ ผะ..ผมไม่รู้ว่าคุณมานั่งตั้งแต่เมื่อไหร่” ” ผมขอโทษตะกุกตะกัก หน้าแดงก่ำด้วยความอายหลังจากทำบ้า ๆ ออกไป ไม่รู้ตัวว่าข้างกายมีหญิงสาวสวยนั่งอยู่ด้วย

“ฉันมานั่งได้พักนึงแล้วค่ะ แต่นึกว่าคุณหลับเลยไม่กล้าส่งเสียงดัง” หญิงสาวตอบแบบยิ้มอ่อน ๆ ปาดรอยน้ำตาที่ผมเพิ่งสังเกตเห็น ก่อนรีบเอามือล้วงผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ามาส่งให้เธอที่มองงง ๆ

“รับไว้เถอะครับ ผมยังไม่ใช้”

“คุณใจดีจัง” เธอเอื้อมมือมารับ น้ำตาร่วงลงมาอีกครั้ง ทำเอาผมมือไม้สั่น ทำอะไรไม่ถูก

“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า อยากระบายให้ใครซักคนฟังไหม” ผมถาม เธอส่ายหัวเงียบไปนาน แต่สุดท้ายก็เปลี่ยนใจพูดขึ้น สายตามองไปที่ความว่างเปล่าตรงหน้า

“ฉันรักผู้ชายอยู่คน เขาเคยดีกับฉันมาก เขาหล่อ หน้าที่การงานดี รักฉัน และเรากำลังจะแต่งงานกัน แต่ฉันเพิ่งรู้..ทุกอย่างที่เขาทำ เขาก็แค่ใช้ฉันเป็นบันไดให้ตัวเองไต่ได้สูงขึ้น มั่นคงขึ้น..ทั้งหมดเพื่อผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งกับลูกชายวัยสามขวบ .. น่าขำนะคะ 7 ปีที่ฉันไม่เคยระแคะระคายมาก่อน 7 ปีที่ฉันไม่เคยมองคนอื่น ..สุดท้าย....” เสียงเธอขาดหายไปอย่างคนเจ็บปวด เรื่องของเธอเศร้า และผมกำลังคิด..คนไม่เคยมีคนรักจะปลอบคนที่ผิดหวังเพราะคนรักยังไงดี

.. “แต่ฉันขาดเขาไม่ได้ ฉันรักเขามากเกินกว่าจะปล่อยเขาให้ผู้หญิงคนไหนได้ เขาต้องอยู่กับฉัน .. อยู่กับฉัน” หญิงสาวชุดขาวข้างกายยกมือปิดหน้า คู้หลังร้องไห้กระซิกอีกครั้ง

“ถ้าเป็นผม ผมจะปล่อยเขาไป” ผมพูดขึ้น

“ฉันทำไม่ได้”

“แม้ความรักของเขาจะไม่ใช่ของคุณนั่นเหรอ”

“ค่ะ แม้ความรักของเขาจะไม่ใช่ของฉัน แต่มันก็จะไม่ใช่ของใครอีกเลย ..
เขา ..ตายแล้ว ความรักเขา...ตายไปแล้วค่ะ” หญิงสาวพูดเสียงแผ่วขาด ๆ หาย ๆ

“ตายแล้ว ..ยังไง ผมไม่เข้าใจ” เธอไม่ตอบเอาแต่กอดกระเป๋าใบโตบนตักแน่น โยกตัวอย่างใช้ความคิด ผมพูดต่อ

“อยู่ด้วยกันทั้ง ๆ ที่ไม่รัก ผมว่ามันคงเจ็บปวดกว่าการต้องอยู่คนเดียวไปตลอดทั้งชีวิตเลยนะ คุณยังสาวยังสวย ยังเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้อีกหลายต่อหลายครั้ง อย่าเอาเขาไปผูกไว้กับชีวิตที่เหลือของคุณเลย ปล่อยเขาไปเถอะ”

“ฉันเริ่มต้นใหม่ได้จริงหรือคะ ไม่สายไปนะคะ” เธอหันมามองหน้าผมอย่างมีความหวัง

และเมื่อผมพยักหน้าเธอก็ยิ้มลุกขึ้นเดินไปที่ถังขยะใบสีเงินวาว ผมเพิ่งสังเกตเห็น ..กระโปรงสีขาวของเธอมีลวดลายเป็นจุดสีแดงเป็นริ้วเป็นทางที่ไม่เข้ากันอย่างร้ายกาจ

…
…

“คุณว่า ถ้าฉันจะทิ้งเขาไว้ตรงนี้ เขาจะว่าฉันไหมคะ ..หญิงสาวยิ้ม.. กับของในถุงที่หยิบออกมา

คุยกันท้ายเรื่อง

กับครั้งแรกของโครงการถนนสายนี้มีตะพาบค่ะ ^^
ในอีกแนว..ที่อาจดูไม่คุ้นตาของคนอ่าน และของคนเขียนเอง (ฮา)
ก็ด้วยโจทย์ที่เป็นรูปนี้ กับคำบังคับ ตายแล้ว ตายแล้ว และ ตายแล้ว
ที่คนเขียนพยายามหามุมจะให้มันหวานอยู่นานตามคอนเซ็ป
ก้ม ๆ เงย ๆ ทั้งใต้ที่นั่งรอของป้ายรถเมลล์ ทั้งในถังขยะ
ทั้งพยายามจะบิ้วให้มันเป็นฟีล 'ตายแล้ว ฉันลืมบอกหรือคะว่าฉันรักคุณ'

ก็กลัวจะไปไม่รอดค่ะ .. สุดท้ายเลยพิมพ์กันแบบดุ่ม ๆ แบบนี้ล่ะค่ะ

Create Date : 13 กุมภาพันธ์ 2553

Last Update : 13 กุมภาพันธ์ 2553 11:16:11 น.

56 comments

Counter : 371 Pageviews.

กระซิบ : เดี๋ยวดี.กลับมาอ่านนะคะ

โดย: d__d (มัชชาร

) วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:12:15:20 น.

อร๊ายยยยยยย

ออกแนวไซโค ชอบจ้า

ที่แรก นึกว่าผุ้หญิงจะเป็นผีซะอีก

ฮิๆๆ

เจอกันวันที่ 28 นะ

คราวนี้โจทย์ของคุณพู่

ฮุๆๆ

โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์

) วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:13:11:10 น.

ตามอ่านมาเพลินๆอินกับคุณเจตน์ เบรคด้วยเสียงโว๊ย
ตกใจแล้วยังตามมาอีกว๊าย อิ อิ ร้ายนะขอบอก
ทำให้คนอ่านเบรคอารมณ์ตามไปด้วย

มาหักมุมตรงนางเอกเป็นนักฆ่าหั่นศพ
ยิ่งสงสารหนุ่มเจตน์มากเข้าไปอีก
โถ แฟนก็ยังไม่มี แล้วมาเจอแบบนี้
จะกล้ามีมั๊ยละเจตน์

คุณใจร้ายกับเจตน์เกินไปอะป่าว
คิดว่าจะเจอคู่กะเขาซะที เฮ้อ แวะมาทางนี้เหอะ
จะหาแฟนให้สักคน อิ อิ ก็คนมันอินอ่ะ

แอมอร

โดย: peeamp

วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:13:18:25 น.

สวัสดียามบ่ายครับน้องฟี่

เชื่อมั้ย
ตอนแรกพี่ก๋าวง่าจะเขียนเป็นนิยายผีครับ 555
แต่สุดท้ายก็ไม่เอาดีกว่า
อยากลองเปลี่ยนแนวเขียนดูบ้างครับ