วัดพนัญเชิง จังหวัดพระนครศรีอยุธยาที่เราคุ้นหน้าคุ้นตากันทุกวันนี้ ถ้าไปบ่อยๆจะนึกภาพออกเองล่ะครับว่าวุ่นวายขนาดไหน เมื่อรถเฉียดปากประตูที่ทำเป็นหัวเม็ดยักษ์เข้าไปก็จะเห็นลานซีเมนต์ร้อนกรุ่นขนาดเจียวไข่ได้สีขาวสะอาดและสะท้อนชวนให้เกิดฝ้าและต้อกระจก ร้านค้าเรียงรายกันเป็นตับๆ ยังครับพอท่านลงจากรถ จุดมุ่งหมายของทุกคนคือ หลวงพ่อพนัญเชิงครับ พระพุทธรูปใหญ่สูงกว่า 17เมตรอันเป็นศรีของกรุงมา 690 ปี (ปี 2557)ดังนั้น ถ้าท่านไม่ไปแต่เช้าจริงๆท่านจะยัดอยู่ในวิหารที่เต็มไปด้วยควันธูปประตูไม้แกะสลักสมัยอยุธยาตอนปลายไม่เคยถูกเปิดอย่างปรานีปราศรัยและสองหูจะก้องไปด้วยมธุรสวาจาที่ผู้ดูแลวัดอวยพรอย่างเป็นระบบ

“รวยๆๆๆ เฮงๆๆๆ”

“เอามือตบกระเป๋า”

“เอ้าเอาผ้าห่มหลวงพ่อคลุมศีรษะก่อนนะครับ”

ฯลฯ

ใครที่อยากรวยมาไหว้หลวงพ่อจะกลับไปรวยหรือเปล่าก็แล้วแต่ความขยันหมั่นเพียรและบุญทำกรรมแต่งมานะครับ ส่วนวัดแน่นอน รวย!!

ผมไม่ได้บอกว่าวัดรวยผิดนะครับอย่างน้อยก็มีข้อดีก็คือ เมื่อน้ำท่วมใหญ่ ปี 2554วัดพนัญเชิงเป็นวัดเดียวที่ “เอาอยู่”เป็นพื้นที่แห้งสนิทแห่งเดียวในกรุงศรีอยุธยา เพราะบารมีขององค์หลวงพ่อนี่แหละ(ก็มาจากทรัพย์บริจาคของเหล่าญาติโยมทั้งหลายกลายเป็นพนังกั้นน้ำสูงลิบ)

ถ้าท่านนึกภาพวัดแน่นๆคนล้นหลามในวันอาทิตย์ออกแล้ววันนี้ขอเอาภาพถ่ายเก่ามาให้ชมกันนะครับ ภาพนี้มาจากพิพิธภัณฑ์ของเล่น เกริกยุ้นพันธุ์ ท่านมีภาพถ่ายเก่าไว้มากทีเดียว เสียดายที่จัดแสดงไม่หมดและถ่ายมาจากในตู้กระจกจึงมองอะไรไม่เห็นได้มากนัก

เป็นอย่างไรครับเงียบสงบดีไหม สมัยก่อนองค์หลวงพ่อก็คงจะประดิษฐานอย่างเงียบๆในพระคันธกุฎีของท่านญาติโยมก็ไม่ได้แห่มามากมายอย่างทุกวันนี้ ซึ่งมันเต็มไปด้วยเต็นท์ หลังคาวิหารและโบสถ์สองหลังข้างหน้า ถ้าไปจะไม่ได้เห็นแล้ว เพราะวัดท่านกางเต็นท์คลุมรอบอาคารทั้งสองจนหมดผังอันงามสง่าจึงหดหายหมดไป กลายเป็นทัศนูจาด (ทัศนะ สมาสกับ อุจาด)

ถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากให้บรรยากาศแบบนี้กลับมาอีกจังครับ