สิ่งดีงามต่างๆกำลังหลั่งไหลเข้ามาในชีวิตของเรา
Group Blog
 
All blogs
 
แม่จะรู้มั๊ยว่า...

แม่จะรู้มั๊ยว่า...

วันนี้เป็นวันที่แม่ตายครบ9ปี


หนูกับน้องทำบุญเลี้ยงพระเพลให้แม่ที่วัดมักกะสัน

มีพระมา10องค์ ถวายสังฆทานด้วยน๊ะแม่

กับข้าวก้อเลือกเอาแบบที่แม่ชอบ


พี่อู๋...บอกว่า เป็นนิวรของพวกเราเอง

แต่หนูก้อคิดว่าแม่ต้องรู้

ตอนที่พระสวดมนต์

หนูขนลุก...คิดถึงแม่

พวกเราไม่มีแม่มาตั้ง9ปีแล้วเหรอ

ถ้าบอกว่าเวลามันผ่านไปเร็วจัง

อย่าได้หมายถึงว่า เวลาแห่งความสุข...

เพราะเราชอบพูดว่า

เวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอ

พวกหนูโตเป็นผู้ใหญ่มาก มาก...

เมื่อก่อนตอนนั่งดูพวกผู้ใหญ่จัดงานต่างๆ

ไม่คิดว่าวันเวลาแบบนั้นจะมาหาเราเร็วจังเลย


วันนี้หนูเป็นเจ้าภาพ...

นั่งเอาเงินใส่ซอง

จัดการเรื่องอาหารฯลฯ ทุกอย่างเสร็จสมบูรณ์ดี


แม่จะรู้มั๊ยว่า...

หนูคิดถึงแม่จังเลย

ตอนแม่อายุเท่าหนู

แม่ต้องเลี้ยงลูก3คน

มองกลับมาตอนนี้

หนูแค่เอาตัวเองให้รอดในสังคมที่อยู่กับสภาพชีวิต
สังคมปัจจุบัน...

หนูว่า

หนูทาบแม่ไม่ติดเลย

ผู้หญิงบ้านนอก จบแค่ ป.2

ทำได้ยังไงแม่

เลี้ยงหนูและน้องจนเรารอดปากเหยี่ยวปากกามาได้...


แม่จ๋า

แม่อยู่ในใจของลูกตลอดเวลาน๊ะจ๊ะ

จากหนู

ลูกแม่ทองอ่อน


Create Date : 26 มิถุนายน 2550
Last Update : 26 มิถุนายน 2550 19:50:28 น. 13 comments
Counter : 765 Pageviews.

 
แม่เราเองก็เสียมา 10 ปีแล้วค่ะ

คิดถึงแม่อยู่เสมอ

เห็นด้วยค่ะ ความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ


โดย: ~ Rain Or Shine ~ วันที่: 26 มิถุนายน 2550 เวลา:21:12:10 น.  

 


+ + + สวัสดี วันอังคาร วันนี้อากาศดี + + +




โดย: คนไกล...สุดขอบฟ้า วันที่: 26 มิถุนายน 2550 เวลา:21:17:20 น.  

 
ซึ้งกึ่งเศร้า

ผมเสียพ่อไปเมื่อ 26ปีก่อน
ตอนนั้นเพิ่งเข้าเรียน ป.1มีคุณตาเป็นคนพาไปโรงเรียน นั่งซ้อนจักรยานคันโตๆของตาไป-กลับทุกวัน

เย็นวันหนึ่งเห็นรถกระบะของพ่อมาจอดรออยู่หน้าโรงเรียนผมได้แต่ดีใจว่าพ่อกลับมา(จากโรงพยาบาล)แล้ว...
กลับมาถึงบ้านมีคนเต็มบ้าน พวกเขารู้ข่าวว่าพ่อออกจากโรงพยาบาลจึงมาเยี่ยมเต็มไปหมด

พ่อนอนอยู่บนที่นอน เรียกหาผมกับญาติๆผมว่ากลับมาหรือยัง? แม่และบรรดาป้าๆบอกผมอย่าเพิ่งถอดชุดนักเรียน(น้อย)
ให้ผมไปหาพ่อให้พ่อกอด
พ่อร้องไห้สั่งเสียผมให้ผมเป็นคนดีและตั้งใจเรียน...

รุ่งเช้าอีกวันพ่อก็จากไปอย่างสงบด้วยวัยแค่ 31 ปี
.....
ทุกวันนี้ยังไม่ทราบสาเหตุที่แท้จริงเลยว่าพ่อป่วยและเสียชีวิตด้วยสาเหตุอะไร
แต่ปู่ย่าเคยเล่าว่า พ่อตายเพราะความดี
พ่อเปิดเส้นทางรถสองแถววิ่งจากตำบลสู่ตัวอำเภอ
ระยะทางประมาณ12กิโล วันหนึ่งๆวิ่งไม่มากเที่ยวนัก แต่คนโดยสารรายทางชอบรอที่จะขึ้นรถคันของพ่อ เพราะพ่อเป็นกันเองคุยสนุกและถ้ารู้จักมักคุ้นกันพ่อจะไม่เก็บเงินค่าโดยสาร

ย่าบอกว่าตอนเย็นๆพ่อชอบกินเบียร์กับเพื่อนๆคิวรถ และกลับบ้านมาด้วยอาการปวดหัว ย่าสรุปให้ฟังว่า พ่อโดนวางยา

ถือว่าแบ่งปันประสบการณ์การสูญเสียนะพี่แหม๋ว
พิมพ์ไปแอบซึ้งน้ำตาคลอ...อ่อนไหวนะเรา


โดย: ชลสิทธิ์ วันที่: 26 มิถุนายน 2550 เวลา:21:18:28 น.  

 
ซาบซึ้งมากๆเลยครับ

ทั้งๆที่รู้ว่า...สักวันนึง เหตุการณ์สูญเสียคนที่เรารักมากที่สุด ยังไงก็ต้องมาถึงเราจนได้

แต่พอคิดว่า ถ้าถึงเวลานั้นจริงๆล่ะ ถ้าถึงตาเราจริงๆล่ะ เราจะรับความรู้สึกแบบนั้นได้ไหม


โดย: Tony KooN (tk_station ) วันที่: 26 มิถุนายน 2550 เวลา:23:14:24 น.  

 
จะร้องไห้แล้วนะ........แอบเศร้าตาม


โดย: nattabe วันที่: 26 มิถุนายน 2550 เวลา:23:56:19 น.  

 
เมื่อเช้าตื่นมาก้อ

ยิ้ม..กับตัวเอง

ลองมองหากระจก แล้วยิ้มกับตัวเอง

ทั้งๆที่ยังไม่ได้ล้างหน้าแปรงฟันนั่นแหละ

สนุกดี...ลองดูกันน๊ะ



คุณrain แม่อยู่ในใจของพวกเราตลอดไปค่ะ


กาแฟของคุณคนไกล

พี่ทำท่าดูดจาก จอคอมฯเลย ชื่นใจ




อ้ายน้องจำปา...

คนดีๆเทวดามักอยากจะให้ไปเป็นเพื่อนท่านเสมอ

เพราะบนสวรรค์ มันเหงา

พ่อพี่เสียไป32ปีแล้ว

แต่เชื่อมั้ยว่า

พี่ไม่เคยคิดว่า

ท่านตาย เพราะภาพสุดท้าย

พ่อพี่แต่งชุดเต็มยศ เดินหล่อหิ้วกระเป๋าทำงานใส่หมวก
มันเป็นภาพสุดท้ายที่พี่จำได้


คุณคูณ...เหตุการณ์จะร้ายแรงขนาดไหน

ถ้าเรามีสติ
และพี่เชื่อว่าคุณทำได้และจะทำได้ดีเสียด้วย

เพราะคุณเข้มแข็งทางจิตใจค่ะ



นัตต้าเอ๊ย...ตอนนี้หนูก้อ ทำงาน อย่าเครียดมาก

และทำตัวเองให้แข็งแรง
พ่อแม่จะได้ไม่เป็นห่วงมาก
สุขภาพร่างกายต้องมาก่อนนะ


ดีใจที่ได้คุยกับทุกคนค่ะ มีความสุขวันพุธกันน๊ะค๊ะ


โดย: ฟ้าคงสั่งมา วันที่: 27 มิถุนายน 2550 เวลา:10:08:35 น.  

 
อืมมม โนคอมเมนต์


โดย: แอบชอบ คห. ข้างล่าง วันที่: 28 มิถุนายน 2550 เวลา:7:13:53 น.  

 
ป้าๆ...............พี่ชลสิทธิ์เค้าว่า หนูไม่สวยอ่ะ ...


<ทำไมพี่เค้ารู้ดีจังวะ > สงสัยจะแอบมาเป็นคนงานที่ site หนูแน่เล๊ย


โดย: nattabe วันที่: 28 มิถุนายน 2550 เวลา:8:49:15 น.  

 
มันเป็นเรื่องที่ถ่ายทอดออกมาแล้ว ทำให้ผมยิ้มไม่ออก
ความรู้สึกตอนอ่านนะครับป้า คล้ายๆเหมือนมีอะไรมาจุกที่คอ

ผมเห็นมาหลายคนแล้ว(ผมไม่ได้ว่าป้านะครับ ถ้าสะกิดความรู้สึก ผมขอโทษนะครับ) คนเรามักจะรู้ว่าสิ่งนั้นมีค่าแค่ไหนก็ต่อเมื่อเสียสิ่งนั้นไปแล้ว

ป้าเป็นคนดี ผมเชื่อความรู้สึกอย่างนั้นทุกครั้งเวลาที่อ่านบล็อคของป้า

สู้ สู้ นะครับป้า


โดย: ....โจคับ.... วันที่: 28 มิถุนายน 2550 เวลา:9:16:52 น.  

 
งั้นก้อสวัสดีค่ะ น้องแอบ


โฮ่..อีหนูเอ๊ย อ้ายจำปาน่ะ ก้อ น๊ะแค่ ร้าวจายนิ๊ๆโหน่ยๆ

หนูเอ๊ย..เราสวยของเราคนเดียวก้อได้
เอาเป็นว่า หนูเป็นเด็กน่ารักของป้าก้อแล้วกัน


น้องโจ...ขอบใจ หลายๆครั้งป้าก้อยังคิดเลยว่า

เราทำอะไรให้แม่เสียใจบ้างมั๊ย
คิดไม่ออกเลย

ไม่ได้โม้...แม่จะภูมิใจป้าเสมอ
เวลาได้ไปออกรายการสัมภาษณ์ วิทยุ โทรทัศน์ ลงนิตยสาร

คือเมื่อก่อนจะเป็นอาสาสมัครให้กับ
สมาคมคนพิการ
สภาคนพิการ
หรืองานของโรงเรียนอาชีวะพระมหาไถ่

งานทั้งหลายเหล่านั้น ไม่ได้เงิน...ชอบไปช่วยทำเพราะ สนุก

คือเรามีโอกาสมากกว่า คนพิการอื่นๆ
ก้อไปช่วยให้กำลังใจเขา

แม่ของป้า ก้อดีใจ น้องสาวมาเล่าให้ฟังว่า

ตอนที่รับปริญญาที่รามฯ

แม่นั่งดูอยู่ในเต้นท์ ตอนที่ป้าเดินออกไป

แม่ก้อ ลูกสาวชั้นๆ ยิ้มเต็มหน้า
นึกมาถึงตรงนี้

ย้อนกลับไปอีก ตอนก่อนจะรับปริญญา

จำได้ว่า

แม่หนูไม่รับน๊ะ

เพราะใช้เงินเยอะมาก...

แม่ก้อถาม เท่าไหร่ แล้วแม่ก้อเงียบไป

จะว่าโชคเข้าข้างแม่ก้อได้

เพราะวันนึงแม่มาบอกว่า

มีคนจะให้เราไปสอนภาษาอังกฤษ10วัน

แล้วจ่ายเงินก่อน

ซึ่งพอดีกับค่าใช้จ่ายในการรับปริญญาทั้งหมด

ข่าวดีกว่านั้นก้อคือ
น้าคนที่เราไปสอนภาษาอังกฤษ เขาสอบได้เลื่อนขั้น

คนหน้าบานกว่าเราคือ แม่

ใครที่ยังมีพ่อมีแม่อยู่

รักท่านให้มาก

กอดท่านให้นานจนกว่าท่านจะเบื่อ
หรือ
จนกว่า ท่านจะพูดว่า

เอ๊...ไอ้ลูกคนนี้มันจะเอาอะไร


โดย: ฟ้าคงสั่งมา วันที่: 28 มิถุนายน 2550 เวลา:11:40:01 น.  

 
แวะมาเยี่ยมและอิจฉาค่ะ...พี่คะพี่ขา อิฉาที่พี่ได้ไปดูเฉลียงอ่ะ...

ส่วนเรื่องแม่ ไม่เศร้าหรอกเนอะพี่เนอะ...

ใช้ชีวิตกันต่อไปค่ะพี่...เย่!



โดย: Q.NUH วันที่: 1 กรกฎาคม 2550 เวลา:0:02:17 น.  

 


คุณแม่ต้องรู้แน่ๆ เลยล่ะคุณแหม๋ว
แวะมาทักทายแบบว่าอนึ่งคิดถึงพอสังเขปจ๊ะ
รักษาสุขภาพเน้อ


โดย: อุ้มสี วันที่: 2 กรกฎาคม 2550 เวลา:8:14:06 น.  

 
เมื่อกี๊..เพิ่งอ่าน..อยากถามว่า..อ่านเสร็จมา
ยังรู้สึกตกใจเล็ก ๆ และงงอยู่...
พอเข้ามาใน blog นี้..แม่จะรู้มั๊ยว่า...
ตอนนี้มินต่อมน้ำตาแตกแล้วค่ะ..
อ่านแล้วสะดุดกึก..ทั้งซึ้ง...ทั้งเศร้า..
พรุ่งนี้มินคงต้องโทรไปหาแม่มินซะหน่อย..
ปกติก็โทรค่ะ..แต่ไม่บ่อย...มินไม่ได้อยู่กับแม่
ตั้งแต่เด็ก ๆ มินอยู่ประจำ..และอยู่หอ..
แต่มินก้อรักแม่เหมือนกันนะคะ..เพียงแต่
ไม่ค่อยสนิทกับแม่เท่านั่น...


โดย: มิน (มินทิวา ) วันที่: 12 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:12:40 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

ฟ้าคงสั่งมา
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




สิ่งดีงามต่างๆกำลังหลั่งไหลเข้ามาในชีวิตของเรา
Friends' blogs
[Add ฟ้าคงสั่งมา's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.