เอ้าจริงๆนะจ๊ะ ไม่ได้เข้าข้างตัวเอง...วันนี้ไม่ค่อยมีลูกค้า ก้อเลยมีเวลานั่งอ่านหนังสือ ที่อ่านประจำคือ คู่สร้างคู่สม ขวัญเรือน พลอยแกมเพชร และ ลิซ่า อ่านๆดู มีหลายเรื่องราวน่าสนใจ หมู่คนหลายหลากชนชาติ ล้วนมีปัญหา บ้างประสบเคราะห์
ตัวเราเอง เป็นผู้หญิง พิการ ทั้งๆที่ ใช้ชีวิตปกติ ไม่เคยเรียนโรงเรียนคนพิการ แต่ ให้ตายมันก้อ...หลีกไม่พ้น เพราะไปไหนมาไหน เราต้องมีไม้เท้าข้างกาย ต้องขอบคุณพระ ขอบคุณเจ้า ที่ให้เราเกิดในประเทศไทย และ ครอบครัวของเราที่ไม่เคยให้คำว่า พิการ มาขีดกั้นสิ่งต่างๆทั้งปวง
ได้มีเพื่อนที่ดีมากมาย อยากไปไหน ก้อได้ไป เดินท่อมๆๆ หาของกิน ไปดูคอนเสริต์คนเดียว ดูหนังคนเดียว ทำอะไรหลายๆอย่างโดยไม่มีใครมาคอย ห้าม ...อยากจะบอกว่า ครอบครัวใดก้อตาม ถ้ามีคนพิการอยู่ด้วย ถ้าเขาอยากทำอะไร ปล่อย เขาทำเถิด เพราะไม่มีใครจะอยู่กับใครตลอดชีวิต พ่อแม่ที่รักเรามาก ยังไม่อยู่กับเราเลย ต้องอยู่ให้ได้ด้วย ตัวเราเอง คิดถึงตัวเอง รักตัวเองให้มากๆ
ถ้าใครมีคนที่รักอยู่ข้างๆก้อ ขอให้โชคดี วันหนึ่งวันใดเขาเปลี่ยนเป็นแบบอื่น ก้อต้องทำใจให้ได้ อย่าผูกตัวและใจไว้กับใคร ขนาดใจของเราแท้ๆ ยังไม่อยากจะอยู่กับตัวเรา แล้ว..... ใครเขาอยากจะมาอยู่กับเราล่ะจ๊ะ ไม่เศร้านะคนดีที่น่ารักทุกๆ คน พี่น้องฟ้า...นาตาลี รักทุกคนที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
อยากเข้มแข็งให้ได้ถึงครึ่งของจขบ.
ชื่นชมค่ะ