|
ผู้บุกรุกยามวิกาล....
ตีสามกับอีกสองสามนาที...คุณยายลุกขึ้นมาปลุก annie แล้วถามว่าได้ยินเสียงอะไรหน้าห้องนอนของเราไหม ?? ฉันที่อยู่ในอาการง่วงเต็มที่พยายามลืมตาแล้วเงี่ยหูฟัง... ได้ยินเสียงก่อก ก่อก เบาๆ เลยตอบท่านไปว่า "คงเป็นเสียงลมพัดบานประตูที่ปิดไม่สนิท" แล้วบอกให้ยายไปนอนต่อ
สองสามนาทีต่อมา....ยายมาปลุกอีกครั้งบอกว่ามันยังดังอยู่เลย คราวนี้ฉันตั้งใจฟัง...ได้ยินชัดเจน...เสียงดังก่อก ก่อก ก่อก คล้ายใครเอาเหรียญมาเคาะพื้นปาร์เก้หน้าห้องนอนและคราวนี้มีเสียงฝีเท้า(เบาๆ)ด้วย แต่ก้อทำใจแข็งบอกยายว่าคงเป็นเสียงลมพัดของที่ตกแล้วกลิ้งไปบนพื้น(เหตุผลไม่ค่อยเข้าท่าเท่าไหร่) ให้ท่านไปนอน ตั้งใจว่าไม่ว่าข้างนอกจะเกิดอะไร ใครจะมารื้อค้นเอาอะไรไป ...จะไม่ออกไปประจันหน้า เพราะเราไม่มีอะไรไปสู้...
ตีสามยี่สิบสองนาที...นาฬิกาบนหน้าปัดโทรศัพท์บอกเวลาอย่างนั้น เสียงยังคงดังไม่หยุด ต่อเนื่องยาวนานสม่ำเสมอจนไปอาจทนนอนต่อไปได้ จึงโทรเข้าเครื่องน้องชายให้ตื่นมาดูหน้าห้องนอนของฉันว่ามันเกิดอะไร น้องชายชวนคุณพ่อมาด้วย...ยืนหน้าห้องของฉันบอกว่าไม่มีอะไรให้ออกมาดู
นึกขึ้นได้ว่ามีเสียงคล้ายคนเดินบนพื้นไม้ที่ทำเป็นขั้นยกระดับในห้องนั่งเล่นข้างๆ น้องชายจึงเปิดประตูเข้าไป...เปิดไฟ...ทุกอย่างเรียบร้อยดี... ขณะที่น้องชายกลับออกมาจากห้องนั้น เสียงเท้าที่เหยียบบนพื้นไม้ที่โก่งดังขึ้นมา "เสียงนี้ล่ะ (แม้จะเบากว่ามากก้อตาม)" annie โพล่งขึ้นมา ทุกคน(ตอนนี้มีคุณพ่อ แม่ ยายและannie) มองไปที่เท้าของน้องชาย
....เลยถึงบางอ้อ....
เศษไม้เป็นขุยกองโตเท่า 1 กำมือ กระจายอยู่ข้างๆวงกบประตู ต้องเป็น "เจ้าอ้วน" แน่ๆ เจ้าหนูจอมแสบที่เราวางกับดักจับสมาชิกในครอบครัวของมันหลายตัวไปทิ้งนอกบ้าน จนแน่ใจแล้วว่าพวกมันคงจะหมดไปจากบ้านของเราแล้ว ...แต่เรากลับลืม "เจ้าอ้วน" ซะสนิท...
เจ้าอ้วนที่เราได้ยินเสียงฝีเท้าของมันวิ่งไล่จับกันกับเพื่อนบนฝ้าเพดานเวลาเรานั่งดูทีวี เสียงฝีเท้าของมันหนักมากจนเรายังพูดเล่นกันอยู่เลยว่า "มันคงเป็นหนูยักษ์ตัวใหญ่เท่าแมว" ...วันนี้มันคงลงมาหาอะไรกิน...
แต่เนื่องจากระยะหลังเราระมัดระวังการบบรจุหีบห่ออาหารและขนมเป็นอย่างดี หลังจากพยร่องรอยกัดแทะผลไม้และถุงขนมที่วางบนโต๊ะอาหารทุกเช้า ไม่คงไม่มีอระไรกิน...จนต้องหันมาแทะวงกบแทน...
นี่เองคือที่มาของเสียง ก่อก ก่อก ก่อก ที่ดังมากว่าครึ่งชั่วโมง สีหน้าที่คนบ่งบอกถึงความสบายใจและแยกย้ายกันไปนอน
แล้วก้อกลายเป็นเรื่องโจ๊กบนโต๊ะอาหารในเช้าวันต่อมา ว่าอยู่บ้านนี้กันมาก้อนานกว่ายี่สิบปีไม่เคยมีหนูมาเพ่นพ่านซักที แต่ช่วง 2-3 เดือนมานี้ที่ annie เริ่มหัดทำขนม ก้อมีแขกไม่ได้รับเชิญย้ายสำมะโนเข้ามาบ้านเรากันขโยงใหญ่
เป็นอันว่า...ผู้บุกรุกยามวิกาลก้อไม่ใช่ใครที่ไหน เพื่อนร่วมชายคาเดียวกันกับเรานั่นเอง...ทำเอาตกอกตกใจไปตามกัน แต่อย่างไรก้ออย่าลืมตรวจตราใส่กลอนหน้าต่าง ประตูบ้านให้ดีก่อนเข้านอนทุกคืนนะคะ เพราะมันคือการเพิ่มความปลอดภัยให้แก่ตัวคุณๆเอง ผู้บุกรุกยามวิกาลที่บ้านคุณอาจจะไม่น่ารักน่าหมั่นไส้เหมือนที่บ้านของ annie ก้อเป็นได้
มีความสุขมากๆทุกคนค่า
Create Date : 06 กรกฎาคม 2551 | | |
Last Update : 2 มกราคม 2554 23:01:02 น. |
Counter : 600 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
| |
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
มีคนเชื่อว่าฉันมาจากดาวอังคาร... เธอนี่ประหลาดจิง..มาจากดาวอังคารป่าวยะเนี่ย? เพื่อนชาย(ค่อนข้างคล้ายหญิง)ถาม... ดาวเดียวกับเธอแหละย่ะ...ฉันตอบ ก้อ...ดาวโลกที่แสนน่าอยู่ใบนี้งัย
|
|
|
|
|
|
|