Group Blog
All Blog
|
สงครามเชื้อมรณะ บทที่ 2 หน้า 1 อิงดาวเรียกประชุมบุคลาการของหน่วย เพื่อเตรียมความพร้อมรับมือกับข่าวที่เธอได้ยินมา เมื่อคืนเธอคุยกับเพื่อนที่อยู่ต่างประเทศทั้งคืนพร้อมขอแชร์ข้อมูลของอีกฝ่าย เพื่อนเธอที่อยู่ประเทศนั้นมีทั้งหมอและนักวิทยาศาสตร์ ทำให้เธอได้รับข้อมูลที่เป็นความจริงอยู่มาก เพียงแต่การเปิดเผยข้อมูลของแหล่งต้นตอยังไม่มากพอ “พอดี อิงได้ข่าวไม่สู้ดีมาจากประเทศเพื่อนบ้าน มีโรคลึกลับที่ทำให้ประชาชนตายไปร่วม 100 คน เราไม่รู้ว่าสาเหตุของโรคคืออะไร เป็นเชื้อ หรือสิ่งแปลกปลอมอะไร มาจากไหน ติดต่อได้อย่างไร เพราะฉะนั้น เราต้องเตรียมความพร้อมของห้องแล็บ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ให้เราปฏิบัติ เหมือนทำงานในห้องคลีนรูม" “โห คุณอิง เราต้องเป็นมนุษย์อวกาศเหรอครับ” ต้นรีบถาม “ค่ะ อิงไม่อยากให้ทุกคนมีความเสี่ยง ถ้าเกิดเราติดเชื้อโรคนั้น ก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเรานะคะ เฉพาะฉะนั้น ขอให้ทุกคนปฏิบัติตนใช้ชุด PPE อย่างเคร่งคัดค่ะ” “มันจะเป็นแค่ข่าวลือไหมครับ” เสียงก้องหนุ่มใหญ่เอ่ยแย้ง “ถ้าไม่มีมูลข่าวก็ไม่ลือนะคะ เราไม่ประมาทดีที่สุด” “คุณอิงคะ แล้วโรคที่ว่านี้คืออะไรคะ เป็นจุลินทรีย์หรือพยาธิคะ” ชมชิดถามอย่างสงสัย “ตามข่าวที่พูดกัน เป็นโรคที่ติดต่อทางระบบทางเดินหายใจ แล้วเชื้อจะลามลงที่ปอด มีผู้เสียชีวิตเกิดขึ้น เมื่อเขาชัณสูตรศพ พบว่าปอดถูกทำลาย” “มันจะมีเชื้ออะไรแบบนั้นด้วยเหรอ เป็นเหมือนไข้หวัดใหญ่ หรือปอดบวมไหมครับ” แทนซักต่อ “เรื่องนั้น เพื่อนอิงเองก็ยังไม่มีข้อมูลชัดเจน แต่ข้อมูลของคนป่วยที่สอบประวัติมา คือมีอาการไข้สูง เจ็บคอ ไอแห้ง ต้องนอนซมเป็นอาทิตย์ หรือ 2 อาทิตย์ ปวดเมื่อยตามร่างกาย เหมือนไข้หวัดใหญ่ ถ้าไม่ได้รับยา ก็จะทรุด ส่วนคนที่เสียชีวิต ส่วนมากมีโรคประจำตัว” “ตอนนี้เสียชีวิตไปเท่าไหร่แล้วคะ” ชมชิดถามต่อ “ตัวเลขยังไม่มีการเปิดเผยอย่างชัดเจน” “ผมว่าคุณอิง จะตื่นตระหนกเกินไป” ก้องยังพยายามชี้แนะต่อ ตั้งแต่อิงดาวเข้ามารับหน้าที่ผู้อำนวยการหน่วยงาน ดูเขาเองจะไม่ค่อยยอมรับเนื่องมาจากคิดว่าเด็กสาวรุ่นใหม่ยังอ่อนด้อยเรื่องประสบการณ์กว่าเขาเยอะ ที่ทำงานมานานนับ 10 ปี “บางสถานการณ์การตื่นตัว กับตื่นตระหนก มีความแตกต่างกันนะคะ แล้วอิงคิดว่า การที่เราทุกคนทำงานอย่างไม่ประมาท มีการป้องกันการติดเชื้ออย่างดี อย่างน้อยลดความเสี่ยงที่จะเกิดการติดเชื้อจากบุคลากรที่ปฏิบัติหน้าที่ในปฏิบัติการได้ เราทุกคนปลอดภัย ความน่าเชื่อถือของเราก็ไม่ลดลง แล้วอิงไม่ต้องการให้ทุกคนต้องมามีความเสี่ยงกับเรื่องที่เราสามารถป้องกันได้ ตอนนี้เรายังไม่รู้สถานการณ์ แต่อยากให้ตามข่าวจากต่างประเทศด้วยนะคะ อีกอย่างหนึ่ง ที่อิงกำลังมั่นใจอย่างมาก เพื่อนของอิงที่อยู่ในประเทศนั้น ขายืนยันมาแล้วเมื่อคืน ตอนนี้ยอดคนติดในประเทศของเขา จริงๆ คือ 2000 กว่า แต่ทางการต้องการปิดข่าว เพราะใกล้เทศกาลปีใหม่ และตรุษจีนที่กำลังจะเข้ามาถึง” ก้องส่ายหน้ากับความคิดของอีกฝ่าย บอกตามตรง เขาไม่ค่อยจะยอมอ่อนข้อให้กับผู้อำนวยการรุ่นน้องคนนี้เลย ถึงแม้เธอจะเก่งกาจขนาดไหม หรืออาจจะเทียบเท่ากับผู้อำนวยการคนเก่าก็ตาม ที่จริงแล้ว ตำแหน่งนี้ก้องเองก็แอบหวังตั้งแต่ผู้อำนวยการคนเก่าออกไป “ดูเหมือนจะตื่นตัวเวอร์ไปนะครับ” เขายังพยายามสร้างความปั่นป่วนให้กับเพื่อนร่วมแผนก บางคนก็ชักจะคล้อยตามเนื่องจากไม่อยากใส่ชุดอวกาศ อิงมองสถานการณ์ออก มองหน้าผู้ใต้บัญชาแต่ละคน ด้วยสายตาเป็นกังวล ก้องหัวแข็งกับเธอมาตลอด ทั้งลองภูมิต่างๆ นาๆ และพยายามชักจูงเพื่อนๆ ให้ไม่ปฏิบัติตามกฏของเธอหลายๆ ข้อ เวลาอิงสั่งงานอะไร เขามันจะแย้งและอ้างถึงผู้อำนวยการคนเก่าตลอด เปรียบเทียบต่างๆ นานา จนคนฟังแทบระอา โกวิทย์ ชายหนุ่มรุ่นเดียวกันกับก้อง ในตอนแรกเขาเองก็ยังเก้ๆ กังๆ ว่าจะเชื่อใจอิงหรือไม่ แต่เวลาผ่านไป เขาก็ให้ความเชื่อมั่นและเชื่อใจในตัวอิงอย่างไม่มีความสงสัย แทน เป็นรุ่นน้องก้อง เป็นคนที่ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร แต่ก็ช่วยเหลืองานเพื่อนได้ทุกเรื่อง แพรรุ่นน้องก้องและโกวิทย์ ไม่ค่อยพูด ตั้งใจทำงาน เธอไม่ค่อยมีความขัดแย้งอะไรกับเพื่อน และชอบทำงานร่วมกับคนอื่นได้ดี มีนิสัยโอบอ้อมอารีย์ มักเอาขนมที่บ้านมาฝากเพื่อนๆ เสมอ ออมพี่สาวใหญ่ โสด พยายามจีบต้นมาตลอด เธอเองทำงานร่วมกับคนอื่นอย่างไม่เคยมีความขัดแย้ง เธอรู้หน้าที่และมีวินัย ต้นน้ำ หนุ่มรุ่นพี่อิง 2 ปี แต่ก็เหมือนรุ่นเดียวกัน มีความเชื่อมันและสนับสนุนอิงมาตลอด ชมชิดสาวน้อยที่เพิ่งมาทำงานไม่ถึงปีหลังอิงไม่นาน เธอนั้นทั้งอ่อนหวานและเข้ากับคนง่าย มีความนับถืออิงยิ่งกว่าแม่ เมษาสาวน้อยรุ่นเดียวกับชมชิด เป็นเลขาและทำงานด้าน เอกสารของแผนก เธอเองก็รักและเคารพอิงมากเช่นกัน ทุกคนล้วนแล้วแต่เป็นคนสำคัญที่อิงดาวรักและต้องการดูแลอย่างดี เธอจะปล่อยให้พวกเขาเป็นอะไรไปไม่ได้โดยเด็ดขาด “เบื้องต้น อิงขอความร่วมมือทุกคนให้ปฏิบัติตามกฏการเข้าห้องคลีนรูม หากว่าใครไม่ทำตามกฏ อิงจะต้องใช้มาตรการลงโทษสูงสุด” สิ้นคำพูดประกาศิตของผู้อำนวยการทุกคนนิ่งเงียบ “เข้าใจใช่ไหมคะ” อิงถามย้ำ “ครับ/ค่ะ” ทุกคนตอบรับ “แล้วก็เย็นวันที่ 30 เหมือนเดิมนะคะ อิงจองคาราโอเกะไว้แล้ว มีใครไม่สะดวกไหมคะ” ทุกคนมองหน้ากันยิ้มบาน “สะดวกทุกคนค่ะ” ออมรีบตอบ “ไม่เปลี่ยนไปที่อื่นบ้างเหรอครับ” โกวิทย์เอ่ย “อิงอยากฟังคุณโกวิทย์ร้องเพลงให้ฟังนิคะ” อิงเอ่ยยิ้มๆ โกวิทย์อายม้วนแทบตอบไม่ทัน “ร้านนี้ไม่ใช่ร้านปีที่แล้วนะคะ อาหารอร่อย เพลงก็ใหม่ด้วย” “แต่เพลงใหม่ๆ ผมก็ร้องไม่เป็นหรอกครับ ผมมันยุค 90” “ไม่เป็นไร ผมร้องเองพี่โก” ต้นรีบแย่ง ทุกคนหัวเราะอารมณ์ดี ก่อนจะแยกย้ายออกจากห้องประชุม
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] 
| ||||||||||||||
มนุษย์ต้องหายใจ โรคที่เกิดกับทางเดินหายใจน่ากลัวมากค่ะ