|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
อีกที กับน้องเล็ก
น้องรัก
ตามที่พี่อ้อเคยเล่าเรื่องน้องชายตัวแสบเอาไว้ใน "วีรกรรมของน้องเล็ก 1” และ "วีรกรรมของน้องเล็ก 2” น้องคงสงสัยว่าน้องเล็กในวันนี้เป็นอย่างไรใช่ไหม วันนี้มีเวลา พี่อ้อเล่าต่อเลยนะจ๊ะ
น้องเล็กเรียนชั้นประถมและมัธยมต้นที่เชียงรายจบก็มาเรียนต่อที่กรุงเทพฯ สาเหตุนั้นพี่อ้อเก็บไว้ก่อนก็แล้วกันนะจ๊ะ เรื่องมันยาว ต่อจากนี้เป็นเรื่องของน้องเล็กสมัยย้ายเข้ามาอยู่ในกรุงเทพฯกับพี่อ้อ
ช่วงที่น้องเล็กมาอยู่กับพี่อ้อ พี่ตั้งใจหัดให้น้องเล็กเป็นผู้ใหญ่ ให้ไปไหนมาไหน ทำอะไรด้วยตัวเองให้มากที่สุด เพราะตอนที่อยู่บ้าน พี่อ้อรู้สึกว่าน้องเล็กติดบ้านติดแม่ ไม่ค่อยได้ออกไปไหนไกล ไม่ได้รับผิดชอบอะไรมากนัก แม่จัดการให้หมด อะไรๆก็แล้วแต่แม่ เมื่อมาอยู่กับพี่อ้อ สิ่งที่พี่อ้อสอนให้น้องเล็กทำก็คงจะมีเพียง สอนให้นั่งรถไปโรงเรียน สอนการบ้านและวิธีวางตัวกับเพื่อน กับครู กับผู้ใหญ่ และหน้าที่หลักของพี่อ้อคือพาน้องเล็กไปมอบตัว จ่ายค่าเทอม ซื้อหนังสือและชุดนักเรียน ไปประชุมวันพบผู้ปกครองในช่วงเปิดเทอมของแต่ละปีเท่านั้น นอกจากนั้นพี่อ้อให้น้องเล็กจัดการทำอะไรด้วยตัวเองแทบทุกอย่าง ไม่ว่าจะเงินทองที่ต้องบริหารเอง หรือหน้าที่ของความเป็นนักเรียน ต้องซื้อหาจัดหาอะไร น้องเล็กต้องไปจัดการเอง ตัดสินใจเอง เฉพาะเวลามีปัญหาหรือสงสัยอะไรถึงจะมาถามพี่อ้อ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเรียน เพราะน้องเล็กมาจากโรงเรียนต่างจังหวัดที่ไม่ได้แข่งขันกันมากนัก ไม่เหมือนโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาที่น้องเล็กได้เข้ามาเรียนโดยอาศัยโควต้าต่างจังหวัด พื้นฐานของน้องเล็กจึงต่างกับเพื่อนๆที่สอบเข้ามาได้อย่างลิบลับ แต่ก็ไม่เป็นปัญหามากมาย เพราะความขยันหมั่นเพียรย่อมเอาชนะทุกสิ่ง เหมือนกับคำขวัญที่น้องเล็กเขียนติดไว้ที่โต๊ะอ่านหนังสือของน้องเล็กว่า "ความอดทนมีรสขม แต่ผลของมันนั้นหอมหวาน" น้องเล็กเอาชนะคำสบประมาทของทุกคนได้อย่างสวยงาม
และตลอดเวลาที่น้องเล็กมากรุงเทพฯสามปีจนเรียนจบชั้น ม. หก ก็ทำให้น้องเล็กก็เปลี่ยนไปแทบจะเป็นคนละคน คือเป็นผู้ใหญ่ รู้จักรับผิดชอบตัวเอง กล้าคิดและตัดสินใจด้วยตัวเองมากขึ้น ไม่เอาแต่ถามแม่เหมือนเมื่อก่อน โดยเฉพาะในปีสุดท้ายที่น้องเล็กต้องอยู่คนเดียวโดยไม่มีพี่อ้อ (ด้วยความจำเป็นที่พี่อ้อต้องออกจากงานเพื่อมาลุยเขียนวิยานิพนธ์และลงพื้นที่ที่ต่างจังหวัด) ซึ่งต่อมาอาจจะทำให้พี่อ้อหนักใจเล็กน้อยเพราะพี่อ้อเคยตัว ที่เคยบอกให้น้องเล็กทำอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วได้ดังใจไม่มีขัด ก็กลายเป็นว่าน้องเล็กอยากจะทำ อยากจะลองสิ่งที่ตัวเองตัดสินใจ ซึ่งพี่อ้อก็ต้องเรียนรู้ที่จะเคารพการตัดสินใจของน้อง แต่น้องเล็กก็ไม่เคยทำตัวเป็นปัญหา ตั้งใจเรียน มีวินัยกับตัวเอง ซึ่งแม้แต่คนที่ไม่รู้จักก็ชื่นชม เมื่อเรียนจบก็สามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ในคณะที่ตัวเองฝันอยากจะเข้าเรียนได้ แม้ว่าน้องเล็กจะพลาดหวังไม่ได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยในกรุงเทพที่นักเรียนทั้งประเทศใฝ่ฝันอยากจะเข้า แต่ก็เพียงเพราะทัศนคติที่ติดมาจากเพื่อนๆในโรงเรียนเก่า ซึ่งเป็นคนกรุงเทพฯเท่านั้น
ถึงแม้ว่าพี่อ้อจะค่อนข้างมั่นใจว่าน้องเล็กต้องสอบได้ที่ มช. การที่น้องเล็กสอบติดที่นี่ เหมือนของขวัญชิ้นใหญ่สำหรับพี่อ้อ เพราะพี่อ้อบรรลุความหวังเกี่ยวกับน้องเล็กถึงสี่ข้อ ข้อหนึ่ง. พี่อ้อไม่อยากให้น้องเล็กเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ เพราะพี่อ้อรู้ว่าการที่น้องเล็กมาอยู่กรุงเทพฯสามปีนี้ ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้น้องเล็กรู้ว่าโลกแห่งการแข่งขันนั้นเป็นอย่างไร ชีวิตคนต่างจังหวัดในกรุงเทพฯแบบพี่อ้อเป็นอย่างไร ความตั้งใจที่พี่อ้ออยากให้น้องเล็กได้เห็นโลกที่กว้างกว่าจังหวัดเชียงรายนั้นสัมฤทธิ์ผลแล้ว แต่พี่อ้อไม่ต้องการให้น้องเล็กกลายเป็นคนกรุงเทพฯ หากน้องเล็กเรียนที่กรุงเทพฯ ก็มีความเป็นไปได้ว่าเมื่อเรียนจบก็จะได้งานทำที่กรุงเทพฯ และก็เป็นจุดเริ่มต้นของการกลืนกลายเป็นคนที่นี่ไปโดยปริยาย แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับว่าน้องเล็กจะได้รับการซึมซับวิถีชีวิตและแนวคิดคนกรุง มากเกินไป ซึ่งความจริงไม่ใช่สิ่งเลวร้ายอะไร แต่พี่อ้ออยากให้น้องเล็กไม่ลืมว่าเรามีที่มาและพื้นฐานอย่างไร พูดง่ายๆ อยากให้ติดดิน ข้อสอง. ตอนที่อยู่กรุงเทพฯนั้น น้องเล็กมุ่งมั่นเรื่องเรียนเป็นหลัก ไม่ได้ทำกิจกรรมอะไรมากนัก เลิกเรียนก็กลับบ้าน แทบไม่ได้มีสังคมนอกโรงเรียนกับเพื่อนๆวัยเดียวกัน ไม่ได้เห็นอะไรนอกจากการเรียน ถึงแม้พี่อ้อจะคะยั้นคะยอให้น้องเล็กออกไปเที่ยวเล่นอย่างไร ก็ไม่เป็นผลเท่าไหร่ นานๆจึงจะมีครั้งหนึ่ง พี่อ้อรู้ว่าถ้าน้องเล็กยังอยู่ที่กรุงเทพฯ ก็จะเป็นเหมือนเดิม พี่อ้อที่อยากให้น้องเล็กได้มีประสบการณ์มากขึ้น ได้ใช้ชีวิตอิสระ ได้รู้จักอยู่ร่วมกับผู้อื่นจริงๆ ไม่ใช่เจอกันเฉพาะในห้องเรียน การได้เรียนที่ มช.จะทำให้น้องเล็กได้อยู่หอ ได้อยู่กับผู้อื่น 24 ชั่วโมง และจะทำให้น้องเล็กได้เรียนรู้อะไรที่ต่างออกไป และพี่อ้อรวมทั้งพ่อกับแม่ของน้องเล็กก็ไม่ต้องห่วงเรื่องการปรับตัวและดูแลตัวเองของน้องเล็กด้วย เพราะน้องเล็กได้ฝึกฝนและพิสูจน์ตัวเองแล้วตั้งแต่เมื่อมาอยู่ที่กรุงเทพฯ ข้อสาม.การที่น้องเล็กได้เรียนในมหาวิทยาลัยภูมิภาคอย่างมช. จะทำให้น้องเล็กได้ใกล้ชิดกับธรรมชาติ ได้เห็นวิถีชีวิตของชาวบ้านจริงๆ ที่แม้แต่เมื่ออยู่ที่บ้านก็ไม่ได้เห็น กิจกรรมทางสังคมต่างๆที่มช.นั้นไม่ยากที่จะเข้าถึง มีเวลาแค่สองสามวันก็ไปได้ ไม่เหมือนในกรุงเทพฯที่มีสิ่งยั่วยุบรรเทิงใจมากมาย จะออกต่างจังหวัดเป็นเรื่องใหญ่ เดินทางไกล ต้องใช้เงินและเวลา และข้อสี่. เป็นของแถม น้องเล็กได้เป็นรุ่นน้อง มช. ของพี่อ้อ ![](//www.bloggang.com/emo/emo23.gif)
สุดท้าย มีเรื่องตลกของน้องเล็กมาเล่าให้ฟัง เป็นเรื่องที่พี่อ้อเก็บไปเล่าให้ที่บ้านฟังบ่อยๆ เล่าทีไรก็หัวเราะกันทุกที
ช่วงที่น้องเล็กมาอยู่กับพี่อ้อใหม่ๆนั้น น้องเล็กเพิ่งจบม.สาม หัวเกรียน รูปร่างท้วมนิดๆ สูงขึ้นกว่าเดิมมาก แต่ก็เลยพี่อ้อไปนิดเดียว เรียกว่ากำลังโตเป็นหนุ่มครึ่งๆกลางๆ ช่วงนั้นโรงเรียนใหม่ที่กรุงเทพฯยังไม่เปิดเทอม พี่อ้อจะออกไปไหน เลยมีน้องเล็กเป็นบอดี้การ์ดตามไปด้วยเสมอ เพราะเรามีกันอยู่สองคนแค่นี้ แต่น้องเล็กไม่เคยบ่น มีแต่ตื่นตาตื่นใจ เพราะตอนอยู่บ้านที่เชียงรายไม่เคยได้ออกไปไหน สถานที่ ห้างร้านที่บ้านก็ไม่มีอะไรให้ดูมากนัก ไม่เหมือนที่กรุงเทพ
วันนั้นพี่อ้อไปทานข้าวกับเพื่อนที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งที่สยาม น้องเล็กตามไปด้วยเป็นปรกติ
เรื่องก็ไม่มีอะไรมาก เมื่อกินเสร็จ พี่ๆจ่ายเงิน แชร์กันสามสี่คน น้องเล็กไม่ต้องออก
เมื่อเด็กเสิร์ฟเอาเงินทอนมาให้เรียบร้อยแล้ว เราทุกคนจึงลุกขึ้นเดินออกจากร้านมา
มาถึงหน้าร้าน น้องเล็กสะกิดพี่อ้อ บอกว่า...
"พี่อ้อครับ...พี่อ้อลืมตังค์ทอนครับ"
แล้วก็เอาเงินใส่มือพี่อ้อ เป็นเงินเหรียญทั้งนั้น นับได้เกือบยี่สิบบาท....
พี่อ้อและเพื่อนฮาครืน...
โถ...น้องเล็ก...ก็พี่อ้อจะให้ทิปเสียหน่อย
อดเลยนะน้องเด็กเสิร์ฟ
น้องเล็กหนอน้องเล็ก... ![](//www.bloggang.com/emo/emo31.gif) ![](//www.bloggang.com/emo/emo31.gif) ![](//www.bloggang.com/emo/emo31.gif)
วันนี้พี่อ้อพอใจแล้วที่น้องเล็กมาถึงจุดนี้ ถึงแม้ว่าพี่อ้อจะไม่มีเงินทองพาน้องเล็กไปเรียนถึงเมืองนอกเมืองนาได้ พี่ก็คิดว่าได้วางรากฐานให้น้องเล็กอย่างดีที่สุดแล้ว ต่อไปนี้เป็นเรื่องของน้องเล็กที่จะพาตัวเองไปสู่จุดที่ต้องการ
วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะจ๊ะ สายแล้ว พี่อ้อขอไปอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานนะจ๊ะ
คิดถึง
พี่อ้อ
Create Date : 08 มิถุนายน 2553 |
|
67 comments |
Last Update : 9 มิถุนายน 2553 22:30:33 น. |
Counter : 14968 Pageviews. |
|
![](../images/bg-follower.png) |
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 8 มิถุนายน 2553 7:48:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 8 มิถุนายน 2553 10:11:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรหมญาณี 8 มิถุนายน 2553 10:31:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้องผิง 8 มิถุนายน 2553 11:38:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: JewNid 8 มิถุนายน 2553 19:45:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: cd2lucky 8 มิถุนายน 2553 20:33:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์ ) 8 มิถุนายน 2553 23:23:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 9 มิถุนายน 2553 7:52:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: อุ้มสี 9 มิถุนายน 2553 9:16:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรหมญาณี 9 มิถุนายน 2553 10:23:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 9 มิถุนายน 2553 13:06:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 9 มิถุนายน 2553 14:04:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: d__d (มัชชาร ) 9 มิถุนายน 2553 14:45:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 9 มิถุนายน 2553 17:26:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: cd2lucky 9 มิถุนายน 2553 21:53:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรหมญาณี 10 มิถุนายน 2553 9:23:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 10 มิถุนายน 2553 13:31:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรหมญาณี 11 มิถุนายน 2553 8:04:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 11 มิถุนายน 2553 12:40:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: sananda (sananda ) 13 มิถุนายน 2553 3:55:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรหมญาณี 14 มิถุนายน 2553 12:01:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรหมญาณี 15 มิถุนายน 2553 10:16:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรหมญาณี 16 มิถุนายน 2553 10:50:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรหมญาณี 18 มิถุนายน 2553 12:38:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรหมญาณี 29 มิถุนายน 2553 13:45:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: หมึกสีดำ 29 มิถุนายน 2553 21:42:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: หมึกสีดำ 23 กรกฎาคม 2553 8:47:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: หมึกสีดำ 29 กรกฎาคม 2553 9:44:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: หมึกสีดำ 7 กันยายน 2553 23:55:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: Untrue 24 กันยายน 2553 16:56:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 27 ตุลาคม 2553 20:30:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: ก้อนหิน (cator ) 5 ธันวาคม 2553 19:24:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: d__d (มัชชาร ) 25 ธันวาคม 2553 15:11:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรหมญาณี 30 ธันวาคม 2553 19:58:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 31 ธันวาคม 2553 14:06:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: ก้อนหิน (cator ) 1 มกราคม 2554 19:45:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 14 กุมภาพันธ์ 2554 15:04:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 28 เมษายน 2554 17:34:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 10 มิถุนายน 2554 13:48:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 1 มกราคม 2555 7:13:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: Mariomab IP: 190.2.133.230 14 มิถุนายน 2564 10:40:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: BennieRar IP: 190.2.130.167 13 พฤศจิกายน 2564 4:59:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: Louisunalo IP: 89.38.97.125 11 ธันวาคม 2564 22:21:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: DJCharlesSyday IP: 92.119.179.84 8 กุมภาพันธ์ 2565 17:46:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: Richardsaisa IP: 213.159.38.90 15 พฤษภาคม 2565 13:46:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: MatthewhulsE IP: 45.132.194.17 2 ธันวาคม 2566 5:20:50 น. |
|
|
|
|
|
|
|
พี่อ้อกลับมาแล้ว เย้ๆๆๆ
สบายดีมั้ยครับพี่