Bloggang.com : sandseasun : รู้จักพี่อ้อตอนเด็ก 1 - ชีพจรลงเท้ากับฉี่ราด

รู้จักพี่อ้อตอนเด็ก 1 - ชีพจรลงเท้ากับฉี่ราด

สวัสดีจ้ะ

ก่อนเล่าต่อ ขอเท้าความนิดหนึ่งว่าพี่อ้อเป็นพี่สาวคนโตของครอบครัว และเป็นหลานคนแรกของตากับยาย คนทั้งบ้านเลยเรียกพี่อ้อว่า “พี่อ้อ” ไม่เว้นแม้แต่พ่อกับแม่หรือเพื่อนบ้าน พี่อ้อมีน้องสาวแท้ๆอายุอ่อนกว่าพี่อ้อสองปีหนึ่งคน แม่แท้ๆของพี่อ้อเสียตั้งแต่พี่อ้ออายุประมาณ 11 – 12 ขวบ พี่อ้อมีน้องชายห่างกัน 14 ปี เป็นน้องคนละแม่ คิดว่าจะมีเท่านี้ แต่ห้าปีก่อนพ่อของพี่อ้อก็พิสูจน์ตัวเองด้วยการมีน้องสาวให้พี่อ้ออีกหนึ่งคน กับแม่เลี้ยงคนเดิม

เอาละ รู้วันเกิดแล้ว ทีนี้มาดูซิว่าพี่อ้อตอนเด็กๆเป็นยังไง

หลังจากที่อุแว้ๆออกมาจนได้ พี่อ้อน้ำหนักแค่สองกิโลกว่าๆ ตัวแดง ดั้งไม่มี ผมไม่มี ปากเล็กแดงแจ๋ ทั้งหน้าเห็นแต่ลูกตาสองลูก แม่บอกว่าตาโตมาก แม่พาพี่อ้อกลับมาอยู่ที่บ้าน ตอนนั้นแม่กับพ่อยังไม่มีบ้านแต่ บ้านที่ว่านี้คือบ้านเช่าของ "แม่ย่า" ซึ่งเป็นน้องสาวของย่าแท้ๆของพี่อ้อ หรือก็คือน้าแท้ๆของพ่อพี่เอง

ในขณะที่ครอบครัวของปู่กับย่าพี่ยากจน ครอบครัวพี่น้องของย่าเป็นคนมีอันจะกิน
แม่ย่าเป็นน้องสาวคนที่ถัดจากย่า เป็นคนมีฐานะดีอยู่ในจังหวัดเชียงราย ถือครองที่ดินส่วนใหญ่ที่ขณะนี้เป็นตัวเมืองเชียงราย ตอนนั้นแม่ย่าทำธุรกิจอะไรพี่เองก็ไม่รู้ละเอียด รู้แต่ว่าแม่ย่ามีเงินมาก เอาพ่อมาช่วยงานตั้งแต่จบปอหก พ่อขับรถบรรทุกเป็นตั้งแต่อายุสิบสี่

พอกลับมาอยู่ที่บ้าน พ่อกับแม่ก็เจอปัญหาไม่มีคนเลี้ยงพี่อ้อ ตอนนั้นพี่อ้ออายุเดือนกว่าๆ แม่เลยพาน้องสาวของแม่มาจากพะเยามาช่วยเลี้ยงพี่ น้องสาวแม่ก็เหมือนพี่อ้อกับน้องชาย อายุห่างกัน 14 ปี แม่เป็นลูกคนโต ส่วนน้าคนนี้เป็นคนเล็ก แม่เลี้ยงเค้ามาตั้งแต่เด็ก ตอนนั้นแม่ได้น้าคนเล็ก อายุ 10 ขวบ มาช่วยเลี้ยงพี่อ้อ เห็นจะเป็นพี่เล่นเสียมากกว่า แต่เด็กสิบขวบสมัยนั้นตัวโตแล้วก็เป็นผู้ใหญ่มากกว่าสมัยนี้ เพราะต้องดิ้นรนช่วยเหลือตัวเองไม่โดนโอ๋เป็นเด็กๆเหมือนสมัยนี้ เอาล่ะ พักเรื่องน้าคนนี้เอาไว้ก่อน แล้วจะเล่าให้ฟังทีหลัง

กลับมาเรื่องพี่อ้อตอนเด็กๆ น้าของพี่อ้อเล่าให้ฟังว่ามีครั้งหนึ่งน้าซึ่งยังเด็กมากกลับมาจากโรงเรียนก็คิดถึงหลานรัก พอเห็นหลานตัวแดงๆนอนอยู่ก็กระโดดขึ้นคร่อม ปรากฏว่าเข่าไปกระแทกตรงกระหม่อมของพี่อ้อซึ่งตอนนั้นอายุได้เดือนกว่าๆ กระหม่อมยังนิ่ม ไม่เต็ม ทำให้ตรงกระหม่อมยุบ บุ๋มลงไปอย่างน่ากลัว คงไม่ต้องบอกว่าพี่อ้อจะร้องดังแค่ไหน และแม่จะตกใจขนาดไหน น้าบอกว่าแม่ร้องไห้ใหญ่ น้าไม่ได้บอกว่าแม่พาพี่ไปหาหมอหรือเปล่า หรือว่ากระหม่อมของพี่กลับมาหายดีได้อย่างไร เอาเป็นว่า พี่อ้อรอดตายมาได้ แล้วก็ปกติดีเสียด้วย

อย่างไรก็ดี คิดว่าแม่ทนเลี้ยงพี่อ้อแบบนั้นไม่ไหวเพราะน้าคงช่วยอะไรไม่ได้มากนอกจากช่วยเล่น และพ่อกับแม่ช่วงนั้นกำลังทำงานสร้างเนื้อสร้างตัว เลยต้องเอาพี่อ้อไปฝากให้ปู่กับย่าเลี้ยงที่ลำปางบ้าง เอาไปฝากให้ตากับยายเลี้ยงที่พะเยาบ้าง สรุปว่าช่วงที่พี่อ้ออายุหกเดือนจนถึงสองขวบ พี่อ้อต้องวิ่งรอกไปมาเป็นเจ้าไม่มีศาล เป็นข้อดีทำให้พี่อ้อไม่ติดใครเลย เป็นเด็กเลี้ยงง่าย กินง่ายเพราะไม่รู้จะอ้อนใคร ใครก็ไม่ใช่พ่อใช่แม่สักคน นอกจากนี้ยังไม่กลัวใคร พูดเก่งเป็นต่อยหอย ยายบอกว่าไม่เคยกลัวว่าพี่อ้อจะร้องไห้หรือว่าไม่มีใครช่วยเลี้ยง เพราะใครๆก็มาผลัดกันอุ้มไปเลี้ยงที่บ้าน จนบางทียายไม่รู้ว่าพี่อ้ออยู่ไหน มีครั้งหนึ่งยายเดินตามหาจนเมื่อยไปเจอพี่อ้อนั่งอยู่กลางวงผู้ใหญ่ ทุกคนกำลังเงียบฟังพี่อ้อจ้ออยู่คนเดียว

แต่ตอนแรกๆที่พาพี่อ้อไปให้ย่าเลี้ยงคิดว่าคงทรมานใจแม่น่าดู เพราะรอบแรกที่แม่ไปเยี่ยม คนเดียวที่พี่อ้อไม่ยอมให้อุ้มก็คือแม่ พี่อ้อจำแม่ไม่ได้ ทำให้แม่ต้องร้องไห้ แต่หลังจากนั้นพอเริ่มชินก็เลยไม่มีปัญหา

พี่อ้อโตขึ้นมาหน่อย อายุประมาณ สองขวบกว่าๆ เป็นเด็กธรรมดาๆ ไม่มีแววว่าจะสวยเหมือนเดี๋ยวนี้ (แหะๆ) จำได้ว่าแม่จับใส่ตะกร้าซ้อนท้ายจักรยานไปฝากเลี้ยงที่อนามัย (สถานเลี้ยงเด็กอ่อน) ใกล้บ้าน ก็ตะกร้าที่เป็นที่นั่ง ที่เค้าผูกไว้ท้ายรถจักรยาน มีช่องให้ใส่ขาเข้าไปนั่นไง เคยเห็นไหม ...จะเกิดทันหรือเปล่านะ เอาล่ะ ยังไงก็แล้วแต่ พ่อพี่อ้อน่ารักมาก ซื้อชุดนักเรียนให้ลูกสาวแต่ดั๊น...ซื้อรองเท้าเด็กผู้ชายมาให้ แหม... ตอนนั้นครอบครัวเราไม่รวย พี่อ้อเลยต้องใส่รองเท้าเด็กผู้ชายไปโรงเรียนอนุบาลตั้งแต่วันแรก...อายเสียไม่มี

นอกจากนี้ ไม่รู้ทำไม พี่อ้อไปโรงเรียนต้องฉี่รดกางเกงในทุกวัน ตอนไปใส่กางเกงดี แต่ตอนกลับบ้านต้องเหลือแต่กระโปรง ตอนนั้นจำได้ว่ากลัวครูมาก ครูดุมากแล้วก็ลำเอียง รักเด็กคนหนึ่งมากกว่าเด็กทั้งห้อง มีเด็กคนหนึ่งที่ทุกกลางวันคุณครูจะพาไปนั่งที่ใต้ต้นไม้แล้วก็หวีผม ถักเปียให้ ไม่สนใจเด็กคนอื่นๆ เป็นสาเหตุให้พี่อ้อไม่ไว้ใจครู กลัวครู นี่คงเป็นอะไรที่บอกได้ว่าพี่อ้อมีสันดานเป็นคนคิดมากตั้งแต่เด็กประมาณนั้นเลย

พี่อ้อไม่ชอบไปโรงเรียนเพราะมีแต่เพื่อนผู้ชาย แย่จริงๆที่เด็กแถวบ้านวัยเดียวกับพี่อ้อมีแต่เด็กผู้ชาย และพี่อ้อถูกแกล้งเป็นประจำ ต้องหลบไปอยู่ใต้โต๊ะเรียน ไม่ใส่กางเกงใน (เพราะฉี่รด) ก็จะโดนล้อว่าเห็นนี่เห็นนั่น ... เค้าก็อายนะ แต่พอโตขึ้น เพิ่งรู้ว่าเด็กผู้หญิงที่ถูกเด็กผู้ชายแกล้งมากๆตอนเด็กๆนั้นก็เพราะว่าเด็กผู้ชายเค้าชอบ ... เออ ถ้ารู้ตั้งแต่ตอนนั้นก็ดีสิ ...

เฮ้อพิมพ์จนเมื่อย พักก่อนดีกว่า อ่านไปก่อนนะจ้ะ เดี๋ยวค่อยมาเขียนต่อ

รักจ้ะ

พี่อ้อ

21 ตุลาคม 2550

Create Date : 22 ตุลาคม 2550

Last Update : 10 ธันวาคม 2550 14:21:14 น.

1 comments

Counter : 724 Pageviews.

น่ารักจังเลยนะคับที่ใส่รองเท้าผู้ชายไปโรงเรียน เป็นวัยเด็กที่น่ารัก

โดย: boygeorge IP: 58.8.47.26 วันที่: 24 ตุลาคม 2550 เวลา:21:31:51 น.