พี่สดายุ...

นางกำลังเปิดหน้าแรก
ของนิราศ...เรื่องที่อยากอ่านที่สุด

จริงๆ นะ




คุณบูรพกาล...

ภาพนางรำภาพนี้
เป็นภาพที่ชอบมากอีกภาพค่ะ

พี่สดายุ

นางเอาเพลงมาฝากอีกเพลง
เพราะมากๆ อยากให้พี่ลองฟังดูนะคะ

บูรพกาล
ท่าทางจะชอบลิลิตพระลอ
หรือจะชอบโคลง ?

สังเกตอะไรอย่างหนึ่งไหม
มีวรรณกรรมเพียงเรื่องเดียว
ที่ผู้แต่งเน้นความงามของเพศชาย
จนโดดเด่น...อย่างน่าแปลกใจ !

ยุคสมัยแห่งการประพันธ์ ดูเหมือนจะอยู่
ในช่วงกรุงศรีอยุธยาตอนต้น

น้องนาง
เพลงที่เอามาให้ใหม่ เพราะมาก
ดูๆจะมีหลายลีลาในเพลงเดียวกัน
พี่เอามาเปิดใน นิราศนี่
น้องว่าบรรยากาศมันเข้ากันไหมคะ

บล็อคความเห็นนี่ก็สวยจัง
ขอบคุณมากนะคะที่เป็นธุระให้พี่

พอนางได้ยินครั้งแรก
ก็นึกถึงนิราศที่พี่เขียนอยู่ทันที

จินตนาการเห็นภาพ...
แม่หญิงห่มสไบ ชายพลิ้วปลิวอยู่ไหวๆ
ขณะเดินออกจากบริเวณวัด
หลังเสร็จจากทำบุญ

ดีใจที่พี่ชอบนะคะ

๏ งามยงงามยิ่งแม้................แมนมา แต่งฤๅ
โฉมระทวยทอตา....................แหล่งหล้า
สมนักบ่านี้นา........................สรบ่า นี้นา
สรดกว่าสรดโอ่อ้า..................อ่าโอ้เอาใจ


(รบกวนลบความเห็นที่ 7 ด้วยนะเจ้าค่ะ(ผิดประจำ))

น้องนาง
พี่คิดว่าเราชอบอะไรคล้ายกันอยู่หลายส่วน
เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องรสนิยมที่พ้องกัน ตรงกัน
ความสวยงามของบล็อคนี้
จะมีไม่ได้เลยหากปราศจาคน้อง
ทั้งรูปและเสียง

โดยเฉพาะภาพแม่หญิงห่มสไบ
นั่งพับเพียบรูปนี้

เหมือนอย่างใจพี่ต้องการจริงๆ
ขอบคุณคนวาด ใช่ อ.จักรพันธ์ หรือเปล่านะ
คงต้องบอกไว้ใต้รูปสักหน่อย
เป็นการประชาสัมพันธ์ให้ท่าน

ขอบคุณในน้ำใจไมตรีนะคะ

บูรพกาล

รูปนั้นช่างงามนัก
เดาว่าคงเป็น เพื่อน แพง
ผู้หลงใหล พระลอราช ผู้งดงาม

ขอชมคนวาด
ว่าวาดได้สวยอย่างกว่าที่จินตนาการ
เสียอีก

คงเป็นรูปแบบความงามแบบ
ล้านนา ยุคก่อน
ขณะที่รูปประกอบกระทู้
เป็นรูปแบบความงามอย่าง
สุพรรณภูมิ อยุธยา ในยุคสมัยใกล้เคียงกัน
โดยดูจากลักษณาการแห่งทรงผม
และอาภรณ์เป็นเกณฑ์

ส่วนโคลงนั้น ภาษาค่อนข้างโบราณ
ยากแก่การเข้าใจ
คำว่า สรด เปิดหาความหมายไม่พบเลย
ถ้าจะกรุณา เอาความหมายมาลงด้วย
จักเป็นคุณยิ่ง

๐ เสาวภาคโสภิตพ้น............รำพัน
ราชธิดาองค์ราชันย์..............ลักษณ์ล้ำ
สุดาเลิศลักขณากัญ-............ญานุช โฉมเอย
ราวนิมิตสรวงซ้ำ..................ส่วนฟ้ามาดิน ฯ

๐ โฉมแม่อาจเปรียบแม้น.......ลักษมี
เทียมอัครราชเทวี...............แว่นฟ้า
เคียงพระปิ่นจักรี.................อิศเรส
ลอยเลื่อนลงแหล่งหล้า.........โลกล้วนตะลึงแล ฯ

จาก...อตีตาภาคพิสดาร

.....มาคุยที่นี่ละกัน..เพราะรู้สึกว่าที่เก่า....จะลึกเกินไป...
..วรรณคดี .เราได้รับอิทธิพลมาจากเขมรมากที่สุด ซึ่งเขมรก็รับมาจากอินเดียอีกครั้ง...ภาษาเก่าแก่...บางคำเป็นสันสกฤต...ซึ่งเก่าแก่กว่าบาลี.....

....เคยเรียนภาษานี้เหมือนกัน....ยากมาก....เคยมีชื่อภาษานี้ด้วยนะ อืม.. ...นิตยาเปรมา....Niityaprema..(แปลว่า Universal Love) "อาจริยาดี้ดี้อนันดากอรี่" เป็นคนสอน......แต่ลูกศิษย์ไม่ได้เรื่องเลย...จริงจริง...

....ไม่แปลกที่อาจจะหาความหมายไม่ได้...

...ถ้ากล่าวถึง....อาณาจักรล้านนาเก่าแก่.....นานมาก...ถ้าศึกษาจริงๆยาวทีเดียว ไม่ว่าพม่า มอญ ลาว เขมร ...วัฒนธรรมเราข้ามไปมาหากันอยู่เสมอ.....พม่ายังมีหมู่บ้านโยเดีย(พวกโดนกวาดต้อนตอนเสียกรุงครั้งที่ 2).หรือรัฐกลันตัน ยังมี...พวกเสียม.. ..เป็นต้น

....แม้กระทั่งคุณย่าซึ่งเป็นชาวมอญเอง..ก็ต้องอพยพจากเมืองหงสาฯ เข้ามาทางระนอง...พ่อแม่ตายเสียระหว่างทางก่อนที่พม่าจะตกเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษ..
...นางรำในราชสำนักมอญ.....(อ้าวนึกถึงเรื่องตัวเองเสียแล้ว)


..........สมัยอยุธยาก่อนเสียกรุงครั้งที่สอง ผู้หญิงจะนิยมไว้ผมยาว..... พอมีศึกสงครามจึงตัดผม....เพื่อไม่ให้ข้าศึกรู้.......ตามที่ทราบกันดี...

ขอขอบคุณที่มาให้ความรู้อย่างที่
ไม่ทราบว่าจะหารู้ได้ที่ไหน

เรื่องภาษาเขมรนี่
เคยมีวิวาทะกับเด็กคนหนึ่งเหมือนกัน
ว่าผมเขียนฉันท์ แล้วอ่านยักเยื้องเอา
อย่างบาลี สันสกฤต ได้ หรือ ไม่ได้

เพราะเท่าที่รู้
ชนชาติขอมรับพราหมณ์จากอินเดีย
จนมีปราสาท เทวาลัย เต็มไปหมด
มีความเป็นไปได้สูง
ที่จะรับเอาเรื่องภาษามาด้วย
ซึ่งก็คงมีสันสกฤตเป็นหลัก

เพราะบาลี หรือ ประโยค หรือ มคธ เป็นเพียง
ภาษาถิ่น มิได้ใช้จดจารพระเวท เช่นสันสกฤต
แต่อย่างใด

เดี๋ยวจะมาใหม่
การสนทนานี้...น่าสนใจมากๆ

......ขอขอบคุณที่ให้กำลังใจ...
...บางครั้งเรารู้สึก...ว่าโลกเปลี่ยนแปลงไปมากแล้ว

....แม่ชอบสอนให้ทำอาหาร ขนม ฯลฯ ...ซึ่งมักจะถามแม่เสมอว่า.ทำไมไม่ซื้อเค้าละคะ..
...แม่จะโกรธมาก ....แม่จะพูดว่าแม่เป็นคนโบราณ....
...การทำกับข้าว..ให้อร่อย.....ถ้ามีสามีและลูกจะทำให้ครอบครัวอบอุ่น..(ซึ่งเถียงในใจเสมอว่ามันเกี่ยวอะไรกัน) หลายๆอย่างทำไม่ถูกใจแม่...เช่น การเกล้าผม..การทำอาหารให้อร่อยๆไปถวายพระ....เรากระโดกกระเดกมากมาก....แย่จริงจริง....

ส่วนเรื่องการเรียกยศศักดิ์ ถ้าได้เจอผู้รู้จะถามให้.....

...ลิลิต ส่วนใหญ่มีภาษาสันสฤตปน...ทั้งนั้น...
เพราะเป็นภาษาชั้นสูง...ใช้ในวรรณะกษัตริย์
พรามหณ์..ไม่ใช่ใครจะใช้ได้ทั่วไป......

...เคยมีการกล่าวว่าพระพุทธเจ้าตรัสภาษาสันสฤต
...จริงเท็จเพียงใดไม่แน่ใจ....

รู้สึกจะมีเวปที่กล่าวถึงภาษาสันสฤตนี้เหมือนกัน
สามารถหาอ่านได้....

....ขอขอบคุณ....ที่มาคุยด้วยเหมือนกัน

โองการแช่งน้ำ..

....ผีดงผีหมื่นถ้ำ ล้ำหมื่นผา มาหนบกหนน้ำ ตกนอกขอกฟ้าแมน แดนฟ้าตั้งฟ้าต่อ หล่อหลวงเต้า ทังภูตเหง้าพนัศบดี ศรีพรหมรักษ์ ยักษ์กุมาร หลายบ้านหลายท่า ล้วนผีห่าผีเหว เร็วยิ่งลมบ้า หน้าเท่าแผง แรงไกเอาขวัญ ครั้นมาถึงถับกับเสียงเยียชระแรงชระแรง แฝงข่าวยินเยียชระรางชระราง รางชางจุบปากเยียจะเจี้ยวจะเจี้ยว เขี้ยวสระคานอานมละลาบละลาบ...................ฯลฯ..........ไฟนรกปลาบปลิ้นดิ้นพลาง เขาวางเหนืออพิจี ผู้บ่ดีบ่ซื่อ ชื่อใครใจคด ขบถแก่เจ้า ผู้ผ่านเกล้าอยุธยา.......

...โองการแช่งน้ำ ...ไม่น่าจะอยู่ยุคเดี่ยวกับ ลิลิตพระลอ และลิลิตยวนพ่าย

ผู้น้อยงเห็นด้วยกับวิธีคิคของเวปดังกล่าวนี้ ...//www.thaioctober.com/yabbse/index.php?board=27;action=display;threadid=2021

โลกสมัยก่อนหมุนช้า
อย่างช่วงพระเจ้าอู่ทอง ถึงราวๆ
พระมหาจักรพรรดิ
หากนับเวลาก็ประมาณ พศ ๑๘๙๓ ถึง ๒๐๙๑
ช่วงห่างกันถึงประมาณ ๒๐๐ ปี
จากพายเรือ...จน..ยังคงพายเรือ...ขี่ช้าง....
อยู่เหมือนเดิม

เทียบกับสมัยปัจจุบัน ย้อนกลับไปราวๆ
พระพุทธเลิศหล้านภาลัย ๒๐๐ ปีเหมือนกัน
แต่ความเปลี่ยนแปลงมากมายมหาศาล
จากพายเรือ...จน..เหยียบดวงจันทร์

อ้อ...เพิ่งทราบ
ว่ากำลังพูดคุยอยู่กับสาวมอญตาคม
ผิวพม่า นัยน์ตาแขก
คงได้ยินมานักต่อนัก
มอญ พม่า แม้มิใช่หนึ่งเดียวกัน
หากลักษณะทางกายภาพคงไม่ต่าง
กันมากนัก

เคยไปเกาะเกร็ด
เข้าใจว่าจะเป็นเชื้อสายรามัญ
เป็นส่วนมาก
ไทย มอญ เป็นมิตรกันมาตลอด
ตั้งแต่ ท่านมะกะโท สมัยพระร่วงโน่น
จนบุเรงนองเอา หงสาวดี เมืองมอญ
เป็นเมืองหลวงพม่าด้วย
ชื่อนี้จึงเป็นที่รู้จักกันในหมู่คนไทย
มากพอๆกับ
เมาะตะมะ ทวาย ตะนาวศรี
ที่ไทยเสียให้อังกฤษไป เข้าใจว่าเป็น
แดนมอญทั้งนั้น

เท่าที่ทราบ
มอญมีที่ พระประแดง เกาะเกร็ด
ที่อื่นๆไม่ทราบ
และไม่ทราบว่ามีภาษาพูดที่สืบทอดมา
เป็นของตนเองหรือไม่

แต่เป็นธรรมดาที่รุ่นหลังๆ
จะพูดไม่ได้กันเป็นส่วนมาก
เหมือน จีน จาม และ เชลยไทยอยุธยาที่
หมู่บ้านโยเดีย ก็คงพูดพม่าหมดแล้ว

...เคยมีการกล่าวว่าพระพุทธเจ้าตรัสภาษาสันสฤต

คงใช่หากข้อสังเกตที่ว่า
พระพุทธเจ้า เป็นอารยัน เป็นจริง
เพราะสันสกฤตเป็นภาษาของ อารยัน

ใน ธรรมแห่งอารยะ...ของท่านคึกฤทธิ์
มีข้อมูลมากมายของชนชาติอารยันนี้

แต่เท่าที่ทราบ
รูปแบบร้อยกรองของเรามีที่มาสองทาง

โคลง ร่าย มาจากตระกูลภาษาไทย ลาว
ล้านนา ล้านช้าง ผ่านมาทางการปกครอง
การกวาดต้อนพลเมืองกันไปมา ระหว่างทำศึก

ฉันท์ กาพย์ มาจากตระกูลภาษาอินเดีย
คือ สันสกฤต ผ่านมาทางศาสนา
พระเวท พระไตรปิฎก

ลิลิต คือ โคลง ที่มีร่าย สลับ
อาจมีทั้งโคลง สอง สาม สี่
เมื่อแต่งร้อยเรียง อยู่ในเรื่องราว
เดียวกัน เรียกเข้าลิลิต

ในเวปที่อ้างถึงก็คงเอาแนวคิด
มาจากกลุ่ม
นักวิชาการ ประวัติศาสตร์

จิตร ภูมิศักดิ์
สุจิตต์ วงศ์เทศ
ศรีศักร วัลลิโภดม
ฯลฯ

ที่พยายามอธิบายต่อสังคมยุคปัจจุบัน
ถึงเหตุผลที่มีความเป็นไปได้มากกว่า
ที่รับรู้กันอยู่เดิม
ซึ่งเป็นเรื่องที่ดีเหมาะสมมาก

แล้ว
ทำขนมอร่อยหรือยัง
เกล้าผมสวยหรือยัง

สวัสดีค่ะ
พี่สดายุ
คุณไกลแสนไกล

มาอ่านอย่างตั้งใจ
เรื่องราวที่คุณไกลแสนไกลคุยด้วย
มีความรู้หลายเรื่องน่าสนใจจริงๆ
โดยเฉพาะวัฒนธรรมเก่าแก่ของชาวมอญ
ที่ไม่อาจเห็นได้ เมื่อเราไป เกาะเกร็ด หรือ สังขละบุรี

ถ้าจะแวะมาขอความรู้ด้วยบ่อยๆ
คงไม่ว่ากันนะคะ

วันนี้เอาเพลงนางครวญ ที่บรรเลงด้วยขิมโดยเฉพาะ
มาฝากคุณไกลแสนไกลด้วยค่ะ
บรรเลง 3 ชั้น เต็มเพลง
คิดว่าโน๊ตเพลงคงจะใกล้เคียงกับที่เรียนอยู่

ตอนที่นางเรียน โน๊ตก็คล้ายกันแบบนี้
ต่างกันไปบ้าง ก็แล้วแต่ลูกเล่นของอาจารย์ที่สอน
สำหรับนาง เรื่องท่องจำโน๊ตนี่แหล่ะค่ะ ยากจริงๆ
เพราะแต่ละท่อนบางทีจะคล้ายกันมาก
ถ้าไม่แม่นโน๊ต ก็จะหลงท่อนไปเลย

มีครั้งหนึ่ง คุณครูเล่นซอตามไปด้วย
แต่นางเล่นหลงผิดท่อนไป
ครูเขาก็ไม่ทักท้วง เล่นไปกับนางได้จนจบเพลง
แล้วครูเขาก็หัวเราะ
ว่านางเปลี่ยนเวอร์ชั่นให้เพลงใหม่
นึกขึ้นทีไร ก็ต้องยิ้มให้กับตัวเองทุกที

ถ้าคุณไกลแสนไกล อยากได้เพลงไหน
บอกไว้ได้นะคะ ถ้าหาได้ จะหามาฝากให้ค่ะ





พี่สดายุ...

แม่หญิง...นางเอก ของนาง
จะได้พบ พูดคุย กับพระเอก อย่างไรนะ
รู้ไหมคะ นางมานั่งตาแป๋วรออ่านทุกวัน

แล้วตอนท้าย นางต้องเตรียม
ผ้าเช็ดหน้า ไว้ด้วยหรือเปล่า
เหมือนอย่าง...อตีตา

หวัดดีค่ะ พี่สดายุ คุณนาง คุณไกลแสนไกล

เพลงเพราะจัง ขอก๊อปเป็นซีดีสักแผ่นได้มั้ยคะ
แบบรวมฮิตน่ะ จะไว้เปิดกล่อมเจ้าจอมซน

นี่..ยายของหญิงเป็นลูกครึ่งนะ จะบอกให้
พ่อเป็นเงี้ยว แม่เป็นมอญ

แล้วแม่ของหญิงก็เป็นลูกครึ่งเด้อ
พ่อของแม่เป็นพม่า ยายบอกว่าชื่อ หม่องปู่เส่ง
ไม่เคยเห็นหรอกค่ะ แกตายไปนานแล้ว

มิน่าล่ะ เราเกิดมาจึงมีลักษณะพันทาง ฮ่าๆๆๆ

ส่วนเจ้าตัวเล็ก ขวบสามเดือน นี่
เชื้อสายคุณบิดามาจากซัวเถา เสื่อผืนหมอนใบ
ตอนนี้เหลือแต่หมอน เสื่อพังไปแล้ว

ดวงตาเจ้าลูกชาย จึงฟ้องตามสายเลือดว่ามีเสน่ห์ อิอิ..
มีอยู่ชั้นเดียว!!

รายการฉลาดสุดสุด เขาบอกว่า ทำไมการเลือกคู่ครอง
ส่วนใหญ่จึงเลือกคนที่หน้าตาดี รูปร่างดี คำตอบคือ
เพื่อให้มีสายพันธุ์ที่ดี อื้มมมม..ต่อไปในอนาคต
จะไม่มีคนขี้เหร่อีกแล้ว เพราะเขาจะสูญพันธ์โดย
ธรรมชาติ.....ดีใจแท้ ชาติหน้าเราจะเกิดมาดีกว่านี้ ฮ่าๆ

คุยเรื่อยเปื่อยนะคะ ว่าง ๆ มานั่งเล่นใหม่

....แม่ครูก็มีเชื้อมอญ และเป็นคนอยุธยา...กลัวเรือ กลัวน้ำมาก....จึงไม่ค่อยได้ไปไหนทางเรือเลย...บ้านเราอยู่ปากเกร็ด...น้องชายที่เรียนศิลปกรรม ก็บวชวัดมอญ...เจ้าอาวาสเป็นคนมอญ..วัดมอญแตกต่างกับวัดไทยหลายอย่างเหมือนกัน....

.....ภาษามอญยังมีอยู่....เจ้าอาวาสเคยพูดให้ฟัง รู้สึกท่านจะคุยกับแม่ครู....

....
....อันเรื่องราวหลายอย่างเกี่ยวกับโคลงฉันท์กาพย์กลอนนั้น ท่านรู้เรื่องดีอยู่แล้ว ...ตามที่คิดไว้จริงจริง
(เกือบเอามะพร้าวห้าวมาขายสวนเสียแล้ว)

....แต่ก็ได้ความรู้เพิ่มเติม.....ไม่เป็นไร.....

ท่านเพรง.พเยีย
...ขอบคุณมากมายสำหรับเพลงขิม

..ต่อไปคงจะไปฟังที่นั่นล่ะ

...ครูจะให้แผ่น...มาฟังเหมือนกัน..แต่ไม่ค่อยเข้าใจอารมณ์ดนตรี ประจวบเหมาะกับมาเจอกลอนประกอบ..ทำให้เข้าใจได้มากขึ้น.....

..ดนตรีไทยโน้ตคล้ายกันมาก..บางทีเคยหลงเล่นเพลงนี้ไปออกอีกเพลง ก็เคย....
...ครูชอบเป็นแบบนี้จริงจริง......เราเล่นผิดท่านจะพยายามนำเราให้เราเล่นตาม....
.

ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับเพลงที่จะหามาให้...มากมากเลย...แค่นี้ก็รู้สึกรบกวนมากแล้ว......

(คงต้องบอกกล่าวนิดนึง คือ..เป็นคนไม่ค่อยมีความรู้อะไรเท่าไร....นะคะ... เกรงว่าจะทำให้ผิดหวัง)

....หญิงซอมฯ

ขอบคุณสำหรับ...เรื่องที่เล่าสู่กันฟัง.
.....ฝากความระลึกถึง "เจ้าตัวเล็ก....อายุ 3 ขวบ

...ตอนนี้ลักษณะแบบดาราเกาหลี กำลังได้รับความนิยม....

.....คนพม่าแท้ๆจะตาเล็กๆเหมือนคนจีน...แต่ถ้าพม่าที่อยู่ติดกับอินเดียก็จะอีกแบบ..

...คนมอญกับคนพม่า(ดูเหมือนจะเหมือนกัน)แต่ไม่เหมือนกันเลย ทั้งรูปร่างและลักษณะนิสัยใจคอ.........

เสียใจจริง......ที่มอญไม่มีชาติเสียแล้ว..เมืองหงสาวดีกลายเป็นเมืองเล็กๆ พอพอกับลำพูน...คนที่นั่นก็ลำบาก....(เพื่อนซึ่งเป็นทหารไปที่นั่น ....เล่าให้ฟังว่า ผู้หญิงที่นั่นทุกข์มาก..และได้ถามว่าอยากได้อะไร ผู้หญิงส่วนใหญ่จะตอบว่า อยากหลุดพ้น หรืออยากไปนิพพาน )

น้องนาง

พี่ตั้งใจจะเขียนไปอย่างที่
คิดจินตนาการ
คงไม่เศร้ามากหรอก
เพราะตัวอิจฉาไม่มี
สำหรับพี่แล้ว มือที่สามเป็นเรื่อง
ที่ไม่มีในชีวิตจริง

เนื้อเรื่องตอนนี้อยู่ในช่วง
พระบรมไตรโลกนาถ
ต่อเจ้าสามพระยา

จะเขียนไปเรื่อยๆ
มีหลายภพ หลายชาติ

เพลงนางครวญ เสียงขิม เพราะจัง
หาเพลงเก่งอย่างนี้
ต้องเลี้ยง สเวนเซ่น สักมื้อ เอามั๊ยคะ


หญิงซอมฯ
วันนี้เข้ามาในถ้ำเสือ รูมังกรได้
เพิ่งรู้นะนี่ว่ามีเชื้อมีสายกะเขาด้วย
มีทั้งฝ่าย รามัญ พม่า
มิน่าล่ะ ถ่ายรูปออกมา....ขาวปื๊ด ฮิๆๆ

ชีวิตแถวลำปางเป็นไงบ้างล่ะ
ตั้งแต่ มีคนสามคนติดคุก ....
อิๆๆ
ลูกชายคงเดินตัวปลิวแล้วล่ะซี
ได้เวลาแห่งความวุ่นวาย เวียนเฮด

ไกลแสนไกล

ใครว่ามอญไม่มีชาติแล้ว
ขบวนการกู้ชาติก็ยังอยู่นะ
อาจไม่โด่งดังอย่าง กะเหรี่ยง
หรือ ไทยใหญ่ แต่ความเป็นชาติ
ยังอยู่นะ

เคยประเมินกันไหมว่า
คนมอญมีจำนวนเท่าไร
ทั้งในดินแดนเดิม และในไทย

เรื่องราวใน ราชาธิราช มีความ
สมจริงของความเป็นรามัญแค่ไหน ?
เชื่อว่าคงเคยอ่านกันมา
เป็นวรรณกรรมเกี่ยวกับมอญ
ที่เป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวาง
มากที่สุด

ส่วนผู้ชนะสิบทิศ หมายถึงบุเรงนอง
แต่ตัวนาง
ทั้งตะละแม่จันทรา
ทั้งตะละแม่กุสุมา
คลับคล้ายว่าจะเป็นรามัญ...ไม่ค่อยแน่ใจ

....ท่านทราบดีอยู่แล้ว...

...........เรื่องราวต่างต่าง
.....ท่านทราบดีอยู่แล้ว.......

สวัสดีเจ้าค่ะ

ท่านสดายุ
แม่หญิง เพรง.พเยีย
ตะละแม่ไกลแสนไกล

....มิได้มาเสียหลายเพลา...
อันตัวเราก็คนมอญ (ขนาดแท้
แถมมีเชื่อ อินตาละเดียอีกต่างหาก )

วาดโดย Pyle

สวัสดีค่ะ........ พี่สดายุ หญิงซอมฯ คุณไกลแสนไกล คุณบูรพกาล

พี่สดายุ....
ตามที่เรียนมา
นางว่า ในยุคของสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ
เป็นยุคที่น่าสนใจศึกษามากอีกยุคหนึ่ง

เพราะพระองค์ทรงปฏิรูปเปลี่ยนแปลงการปกครอง
ตลอดจนวางรากฐาน ที่ทำให้
อยุธยามีการปกครองแบบเป็นศูนย์รวม

ด้วยยกเลิกการแต่งตั้งเจ้านายในพระราชวงศ์
ที่เคยให้ไปปกครองเมืองสำคัญ ให้มาอยู่ในพระนคร
แล้วแต่งตั้งให้ขุนนางจากส่วนกลาง ไปปกครองแทน

มีการสร้างระบบศักดินา
แบ่งยศ ตำแหน่ง บรรดาศักดิ์
เพื่อแสดงความสำคัญ และ สิทธิพิเศษของแต่ละคน
ทำให้พระมหากษัตริย์เป็นศูนย์กลางแห่งอำนาจ
เพราะสามารถกำหนดชะตาชีวิตของตนเอง
อีกอย่าง ก็เป็นการสร้างความจงรักภักดี
ต่อพระมหากษัตริย์โดยตรง

และ ตราบัญญัติระบบศักดินานี้
ก็ได้กลายมาเป็น "กฎหมายตราสามดวง"
เมื่อครั้งมีการสังคายนาขึ้นใหม่
ในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์

แต่อย่างว่านะคะ การเปลี่ยนแปลงยกใหญ่แบบนี้
ย่อมสร้างความไม่พอใจแก่เจ้านาย ขุนนาง ที่เสียผลประโยขน์ไป
โดยเฉพาะเจ้านายทางฝ่ายสุโขทัย
ก็เลยไปเอาใจออกห่างจากรุงศรี
ไปเข้ากับอาณาจักรล้านนา
ซึ่งขณะนั้น พระเจ้าติโลกราช
กำลังรวบรวมเมืองต่างๆ เข้าเป็นอาณาจักล้านนา

ทำให้สมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ
ต้องเสร็จขึ้นไปประทับที่เมืองพิษณุโลก
เพื่อบัญชาการสู้รบกับกองทัพจากนครเชียงใหม่
อยู่นานถึง 7 ปี


อิอิ เขียนตั้งยาว
นางกำลังเอามะพร้าวมาขายสวนแท้ๆ เชียว


เกี่ยวกับนิราศที่พี่เขียน
นางขออนุญาตออกความคิดเห็นสักนิด ได้ไหมคะ

เพราะพอเห็นพี่ใส่ชื่อของฉากต่างๆ ให้
ทำให้นางมีความคิด
เกี่ยวกับฉากของการดำเนินเรื่อง

คือ ถ้าเราใช้ร้อยแก้วเข้ามาช่วยบรรยาย
เพื่อให้รู้ที่มาของฉากที่เรากำลังเอ่ยถึงอยู่ได้ชัดเจนขึ้น
พี่เห็นว่าเป็นอย่างไรคะ


แล้ว พี่รู้มั้ยคะ
นางชอบทานไอศกรีมมากๆ ด้วยสิ

พี่หญิงซอมฯ ...
เท่าที่ทราบ เพลงนี้บรรเลงโดยวงกอไผ่
มีเพลงไทยบรรเลงเพราะๆ หลายเพลง
กำลังจะไปหาซื้อมาเก็บไว้อยู่เหมือนกันค่ะ
ไม่รู้จะยังพอหาซื้อได้หรือเปล่า
แล้วจะมาส่งข่าวนะคะ





คุณไกลแสนไกล.....
ไม่รบกวนหรอกค่ะ กลับรู้สึกยินดีมากกว่า
ที่มีคนสนใจในสิ่งเดียวกัน

และ อย่าถือว่าเป็นการขอความรู้อะไรเลยนะคะ
คิดว่าเป็นเพื่อน มาคุยแลกเปลี่ยนความคิดกัน

มิตรภาพ...ที่เกิดขึ้นบนความไม่คาดหวัง
มักเกินความคาดหวังเสมอ

นิยามเชยๆ ที่เพิ่งนึกได้เมื่อครู่นี้เอง





คุณบูรพกาล....
ดีจัง มีเพื่อนชาวมอญเพิ่มขึ้นอีกคน
แล้วชื่อมอญ ชื่ออินเดีย ชื่ออะไรคะ
มีความหมายเกี่ยวกับชื่อ
"กลกาลของกาลเวลา" ด้วยหรือเปล่านะ

ไกลแสนไกล

ผมคงไม่ทราบไปหมดทุก
เรื่องหรอก
ก็คงเฉพาะเรื่องที่สนใจเท่านั้น
แต่อะไรก็ตามที่สืบเนื่องไปหา
สิ่งที่คล้ายกับว่าจะผูกพัน
ย่อมมักจะจุดความสนใจ
ได้มากมายเสมอ

อยากไปนั่งตรงหน้า
คนที่สามารถบอกอดีตของเรา
ได้บ้างจัง




บูรพกาล
รูปที่เอามาลงสวยงามมาก
เหมือนศิลปแบบกรีก ที่รูปวาด
หรือรูปปั้นจะเห็กล้ามเนื้อชัดเจน
รูปนี้แสดงความรู้สึกได้ดีมาก

น่าสนใจ





นาง
ประวัติศาสตร์ช่วงนี้น่าสนใจ
แต่เราหาอ่านได้ไม่ง่ายนัก
เพราะเรื่องราวต่างๆ เหมือนถูกยุค
สมัยของพระนเรศวร พระนารายณ์
บดบัง ไปหมด

ที่จริงแล้ว
เกร็ดประวัติศาสตร์ช่วงรุ่น ชนก อัยยกา
ของพระบรมไตรโลกนาถ ก็น่าสนใจไม่
น้อยเลย
โดยเฉพาะ กรณีสามเจ้า....

เจ้าอ้ายพระยา...ผู้ครองเมืองสุพรรณบุรี
เจ้ายี่พระยา...ผู้ครองเมืองแพรกศรีราชา
เจ้าสามพระยา...ผู้ครองเมืองพิษณุโลก..สองแคว
สมัยนั้น..เพราะพระราชมารดาสืบสาย
ราชวงศ์สุโขทัย..และสองแควก็เป็นพื้นที่
ของทางนั้น

สามพี่น้อง โอรสในพระนครินทราชาธิราช
ที่เมื่อสิ้นพระบิดาแล้วนั้น
สององค์แรกได้ทรงกระทำยุทธหัตถี
แย่งราชบัลลังก์กัน จนขาดคอช้างลงพร้อมกัน

พูดได้ว่า...วาสนาไม่ถึง...จะขึ้นนั่งบัลลังก์

น้องเล็ก...เจ้าสามพระยาจึงได้ขึ้นครองราช
ชื่อนี้จึงยังเป็นที่รู้จัก...ในนามพิพิธภํณฑ์
เจ้าสามพระยา...ตั้งอยู่ใกล้ๆบริเวณอุทธยาน
ประวัติศาสตร์อยุธยา

และเจ้าสามพระยานี้ก็คือพระบิดา
ของพระบรมไตรโลกนาถ ที่น้องรู้จักดีอยู่แล้ว

รัชสมัยสมเด็จพระนครินทราชาธิราช
เป็นระยะที่กรุงศรีอยุธยาเริ่มเป็น
ศูนย์กลางของราชอาณาจักรอย่างแท้จริง
มีอาณาเขตกว้างขวางอันเนื่อง
มาจาการรวมสุพรรณภูมิและสุโขทัย
เข้ามาไว้ในอำนาจ

พระองค์เมื่อดำรงพระยศเป็น
เจ้านครอินทร์ หรือ สมเด็จพระอินทราชา
ทรงครองเมืองสุพรรณภูมิ

สุพรรณภูมิจึงสำคัญมากในยุคนั้น
เจ้าอ้ายพระยา...ครองเมืองสุพรรณภูมิ
ทั้งเป็นโอรสองค์โต

ตัวเอก...ของเรื่องนี้เป็นทหาร
แห่งวังหน้า

พอดีว่ารูปนี้ใหญ่ไปหน่อย
ทำให้กลอนด้านขวามือเลื่อน
ตกบรรทัด

ขออนุญาตย่อลงมาสักหน่อย




รอยรูปอิินทร์หยาดฟ้า มาอ่าองค์ในหล้า
แหล่งให้คนชม แลฤๅ ฯ
พระองค์กลมกล้องแกล้ง เอวอ่อนอรอรรแถ้ง
ถ้วนแห่งเจ้ากูงาม บารนี ฯ
โฉมผจญสามแผ่นแพ้ งามเลิศงามล้วนแล้
รูปต้องติดใจ บารนี ฯ
ฦๅขจรในแหล่งหล้า ทุกทั่วคนเที่ยวค้า
เล่าล้วนยอโฉม ท่านแล ฯ
เดือนจรัสโพยมแจ่มฟ้า ผิบได้เห็นหน้า
ลอราชไซร้ดูเดือน ดุจแล ฯ
ตาเหมือนตามฤคมาศ พิศคิ้วพระลอราช
ประดุจแก้วเกาทัณฑ์ ก่งนา ฯ
พิศกรรณงามเพริศแพร้ว กลกลีบบงกชแก้ว
อีกแก้มปรางทอง เทียบนา ฯ
ทำนองนาสิกไท้ คือเทพนฤมิตไว้
เปรียบด้วย ขอกาม ฯ
พระโอษฐ์งามยิ่งแต้ม ศศิอยู่เยียวยะแย้ม
พระโอษฐ์โอ้งามตรู บารนี ฯ
(ลิลิตพระลอ)



โดย: บูรพกาล IP: 125.25.134.112 วันที่: 28 กรกฎาคม 2549 เวลา:23:36:32 น.

สวัสดีเจ้าค่ะ

คุณสดายุ
คุณเพรง.พเยีย
คุณไกลแสนไกล

นำรูปมาฝากนะเจ้าค่ะ

ชอบวรรณกรรมไทยมากเจ้าค่ะ แต่ไม่มีพรสวรรค์ในการแต่ง ชอบอ่านมากกว่าเจ้าค่ะ ชอบศิลปะไทย ๆ แล้วก็ภาพวาดทกุประเภทนะเจ้าค่ะ ลายเส้นยิ่งชอบ โดยเฉพาะผลงานของท่าน อ.จักรพันธุ์ และท่าน สุรเดช คุณเพรง.พเยียเจ้าค่ะถูกต้องแล้วละเจ้าค่ะ ชื่อจะออกความหมายของสุริยะเกี่ยวข้องกับจักรวาล นะเจ้าค่ะ

....สวัสดีทุกท่าน...

...วันนี้... อยากเล่านิทานให้ฟัง...

...มีเด็กผู้ชายคนหนึ่ง....คงจะเกิดในสมัยอยุธยาก่อนกรุงแตกครั้งที่ สอง ..ร่ำเรียนเขียนอ่านกับพระมาโดยตลอด......จนเติบใหญ่ได้เข้ารับราชการ เนื่องจากสติปัญญาเฉลียวฉลาด.....จนมียศฐาบรรดาศักดิ์.... มีนิสัยชอบโคลงฉันท์กาพกลอน.....

.....แต่ถึงระนั้นก็มีนิสัยใจร้อน ..ฉุนเฉียว......ดูภายนอก...บุคคลิกน่าเกรงขาม ..แต่จิตใจลึกลึกแล้วเป็นคนอ่อนโยนมาก..โดยเฉพาะอย่างยิ่ง....อยู่กับคนที่เป็น... ที่รัก....
.....สุดท้าย....ก็ต้องจบชีวิตด้วยดาบของข้าศึก ....ลงพร้อมกับเพื่อนเพื่อน ณ. ป้อมป้อม..หนึ่ง.........การศึกครั้งนั้นไม่มีใครรอดชีวิตเลยซักคนเดียว.....

..เฮ้อ....อดีต..มีแต่จะทำให้ความเศร้าใจ..ทุกข์ใจ ...ร้าวราน .. อาลัยหา ..คร่ำครวญทุรนทุราย... จนแทบจะขาดใจ .....
...และความทรมานที่ได้รับนั้น แม้ตายยังดีกว่าอยู่เสียด้วยซ้ำ.......เป็นดังนี้แล้ว.......ทำไมคนถึงอยากรู้อดีต...หนอ...


...เพลงนางครวญ..ยังสื่อได้ไม่ชัดเจนถึงอารมณ์..เท่าที่ควรจะเป็นเสียด้วยซ้ำ..

....แต่ชีวิตมันก็ต้องดำเนินต่อไป.....จนกว่าจะหมด..............โซ่กรรม.......

...สำหรับคำถามที่ทำอาหารอร่อยหรือยังนั้น... จนใจจริงที่จะตอบ....เพราะทำถวายพระเท่านั้น...


...ต่อเพลงนางครวญจบแล้ว..... ครูจะสอนเพลง 9 ทัพ ซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับการรบระหว่าง มอญและพม่า คงจะเกี่ยวกับราชาธิราชนั่นล่ะ....

......ขอบอกว่า.... ภาพสุริยเทพ...สวยมาก.....

สุดท้ายชอบ ประโยคนี้นะคะ

......มิตรภาพ...ที่เกิดขึ้นบนความไม่คาดหวัง
....มักเกินความคาดหวังเสมอ

บูรพกาล

ภาพอาทิตย์อัสดงงามจริง
วรรณกรรมไทยที่ชอบ
ชอบเรื่องไหนเป็นพิเศษบ้างล่ะเจ้าคะ

กลอน
โคลง
ฉันท์
กาพย์

เรื่องรูปวาดสำหรับผมเองแล้ว
ชอบของ
เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ มากที่สุด
โดยเฉพาะภาพพุทธศิลป์

รองมาก็
ประเทือง เอมเจริญ ยุคแรก
สงัด ปุยอ๊อก ภาพบัว ภาพชนบท
ช่วง มูลพินิจ ภาพลายไทย มีเอกลักษณ์มาก
แต่ไม่ชอบ งานของถวัลย์ ดัชนี
ที่ดูดำมืดหม่น และ แดงรุ่มร้อน

ดังประโยคที่ว่า
เฉลิมชัย สวรรค์......ถวัลย์ นรก
อันเป็นคำพูดล้อเลียนลักษณะรูปแบบศิลปะ
ที่สื่อออกมา..จากยอดจิตกรแห่งยุคทั้งสอง

.............................................

คนแสนไกล

นิทานเรื่องนี้น่าสนใจทีเดียว
ที่จริงมีแทรกอีกหน่อย
ตรงนี้ ในรอบศตวรรษปัจจุบัน
ก่อนเกิด...พ่อของเด็กชายคนนั้น
ฝันว่า..ช้อนได้ปลากัดตัวผู้ตัวหนึ่ง
สีเขียวเข้ม...ใต้ถุนกุฏิพระ
ดูๆไปแล้ว..ไม่พ้นเขตอาวาสไปได้เลย

แถวดินแดนบ้านนอกสมัยนั้น
กีฬาไก่ชน และ กัดปลา
เป็นที่นิยม และไม่ผิดกฎหมายแต่อย่างใด
แต่ที่อยากรู้มากขึ้นไปอีกคือ

ป้อมป้อมนั้นน่ะ...อยู่ตรงไหน ?

สมัยหนึ่งเคยไปทำงานที่ บริษัท
มินิแบร์ ตรงเลยแยกเข้าตัวเมือง
อยุธยาไปหน่อยนึง
แล้วเช่าบ้านพักอยู่ที่บริเวณไม่ไกล
จากเจดีย์วัดใหญ่ไชยมงคล สักเท่าไร
พอตกค่ำก็จะนั่งรถไปหาอะไรทาน
แถว หัวรอ
ซึ่งเป็นเหมือนตลาดนัด มีผู้คนมากมาย
เดินกันขวักไขว่
ใกล้ๆกันมีกำแพงเก่าและป้อมค่าย
เข้าใจว่าบูรณะขึ้นมาใหม่
ช่วงนั้นยังนึกๆอยู่ในใจว่า...

จะมีโอกาสที่ชายสไบ
ใครไหวผ่าน สักแวบ...
ให้เห็นเป็นบุญตาบ้างไหมนะ....

แต่ไม่เคยสมประสงค์

สงสัยจะตั้งใจมากไปหน่อย
ยิ่งหากแบบในรูปข้างบนนี้ออกมา
ให้เห็นตัวสักครั้ง...คงเขียนอะไร
ได้ไหลลื่นกว่านี้มากนัก่

ทำไงดีล่ะ...คนแสนไกล

...ชอบให้เรียกแบบนี้....คนไกลแสนไกล...ดีจัง

.......ป้อมอะไรไม่รู้เหมือนกัน.....

..แต่เป็นป้อมที่ติดกับริมแม่น้ำใหญ่
...คงจะเป็นแม่น้ำเจ้าพระยา.... เป็นเหมือนปากน้ำ
...ลักษณะเหมือนทางสามแพร่ง...ของแม่น้ำ...

...ไม่ใช่ค่ายที่ติดกับถนนหรือทางบกทั่วไป....
...ที่นั่นส่วนใหญ่บูรณะใหม่ทั้งหมด...ไม่เหลือของเดิมจริงเท่าไหร่..

....รูปแบบของวังอยุธยาให้ดูพระบรมมหาราชวัง...ที่กรุงเทพ...(แต่อยุธยาสวยกว่าหลายเท่านัก)...

....ลองนั่งสมาธิดูดีกว่ามั่งคะ....อาจจะได้เห็น..ส่งจิตไปแรงแรงหน่อย... หรืออาจจะได้เจอในความในช่วงตอนรุ่งสาง บอกกล่าวท่านบรรพชนทั้งหลายหน่อย..อาจจะเจอก็ได้...ถ้าเป็นเครื่องรับที่ดี

...แต่ขอบอกก่อนว่า...คนโบราณดุมากนะคะ....ดุจริงจริงทั้งผู้หญิงผู้ชาย...
.......น่ากลัว....น่ากลัวมาก...ถ้าทำอะไรผิด.....

....เรื่องราวในหนังสือที่มีการจด เล่าขานกันมา. ผู้น้อยไม่มีความรู้แต่อย่างใด.....

...สงสัย..จะไม่เคยเกิดมาเป็นนักปราชญ์ราชบัณฑิต...เลยซักชาติเดียวกระมัง...แย่จัง....


...เหตุใดท่านบูรพกาล..ไม่ร่วมสนทนา.......
....มีคำถามถึงท่าน...มากมาย ..
....ไม่เป็นไร....ถึงอย่างไรก็ยังคงรอคอยคำตอบจากท่าน....แล้วกัน

ทราบมาว่า
สมเด็จพระพุทธยอดฟ้าฯ ครั้ง
ทรงสร้างกรุงรัตนโกสินทร์...ให้ไปรื้อเอา
อิฐมาจากกำแพงเมืองเก่ามามากมาย
มาใช้ใหม่

ช่วงนั้นก็คงสัก ๑๕..๑๖ ปีหลังเสียกรุง
คงราวๆ...๒๓๒๕
เพราะพระเจ้าตากสินอยู่ในบัลลังก์ประมาณ
๑๕ ปี เท่านั้น

คนโบราณ
ไม่ทราบจะมีสวยงาม..อย่างเดี๋ยวนี้หรือไม่
รูปถ่ายที่เก่าสุดก็แค่ รัชกาลที่ ๔
ยังไม่เคยเห็นรูปถ่ายในรัชกาลที่ ๓ เลย
แม้แต่ครั้งเดียว...

รูปเขียนในหนังสือประวัติศาสตร์
ที่ชาวตะวันตกเขียนไว้ก็ไม่ค่อยได้
เห็นหน้าตาผู้หญิงสักเท่าไร

ต้องฝึกนั่งสมาธิเหรอ...อืมม์..น่าสนใจ
เคยคิดเล่นๆว่า
ใครสักคนที่มีสมาธิดีเมื่อเห็นอะไรแล้ว
จะยังมีสัญญาภาพเหลืออยู่ในแก้วตาหรือไม่

หากว่ามีอยู่

เมื่อลองให้เพ่งฟิล์มถ่ายรูปในห้องมืด
จะปรากฏภาพบนฟิล์มหรือไม่...?
และหากเอาฟิล์มมาล้าง
จะสามารถเห็นภาพนั้นหรือไม่..?

น่าสนใจไปเสียหมด...

..ใช่สินะ...มันคงเกี่ยวกับอะไร....เพ่งเพ่ง..แน่แน่

.คงต้องกราบขอโทษ...
...ต่อไปคงขออ่านอย่างเดียว
....ซักระยะ.......

...เวลาคุยที่นี่นึกถึงเรื่องเก่าเก่าชอบปวดหัว....คงเพราะคิด...ตามที่ท่านถามนั่นเอง.....
....จริงจริงด้วยสิ... แม่ครูสั่งห้าม.......ไม่ให้คุยกับใคร..
...การชวนคุยต่อเนื่องกัน เหมือนกับต้องเล่านิทาน อาหรับ....พันหนึ่งราตรีเลย....

....ปวดหัวมากกก.... ปวดไมเกรน...กว่าจะหายนานมากมาก
....ปวดจริง ปวด...จัง

อ้าว..
ทำไมเป็นไมเกรนเหรอ ?
ต้องขอโทษ..หากว่ามีส่วนทำให้
ต้องทุกข์ทรมานเพราะอาการปวดหัว

เคยทราบมาว่า
โรคปวดหัวนี้เป็นข้างเดียว
อย่าพยายามคิดอะไรเครียดๆ
ทำใจให้สบาย
นึกเสียว่าพูดคุยกันฉันเพื่อน

เรื่องอะไรที่รับรู้มา
ถือว่าเป็นลักษณะพิเศษที่ได้ติดตัวมา
ไม่ได้มีกันทุกคน
และอยู่กับสิ่งนี้ด้วยความเข้าใจ
อย่าสับสน และ อย่ากระวนกระวาย
บางอย่างที่ผ่านมา
ก็คงต้องให้ผ่านไป

จะพูดหรือไม่พูดก็แล้วแต่
อย่าเอามาเป็นเครื่องบีบคั้นตัวเอง
หากอยากพูดอยากเล่า
ก็พูดไปเล่าไป
ให้เหมือนเรื่องทั่วไปอื่นๆ

การเพ่งความคิด
อาจทำให้เครียด
แล้วไมเกรนกำเริบ
คุยเรื่องอื่นก็ได้
ดีมั๊ย

...มาลานะคะ ทุกท่าน...
...ใช้เวลาพอสมควรสำหรับที่นี่แล้ว

...เพียงแค่เวลามาชนกันโดยบังเอิญเท่านั้น..
..ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีเวลาเป็นของตนเองทั้งสิ้น

...ดอกไม้มีตูม ก็มีบาน มีร่วงโรย.... และเราไม่สามารถเหนี่ยวรั้งหรือฝืนธรรมชาติได้...
เปลี่ยนแปลงไป และก็เปลี่ยนแปลงไป...

.........สิ่งใดที่ล่วงเกินทั้งที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจ ทั้งอดีตชาติ ก็ดี ในปัจจุบันก็ดี ....ขอขมากรรมและขออโหสิกรรมให้ด้วย......

........เราไม่เคยผูกพยาบาทสิ่งใดหรือ....กับใคร.....
...เรายังคงรู้สถานะแห่งตนเป็นอย่างดี
และมีความสุขมากแล้วกับสถานะที่ดำรงอยู่..

..ต่อเพลงนางครวญจบแล้ว ได้รับอนุญาตแต่เพียงเท่านี้

....ความเป็นเพื่อนที่มีสายใยอันบางเบา.......คงจบแล้วในชาตินี้

....ต่อไปอาจนั่งสมาธิได้...หรือเห็นนิมิตรต่างๆในความฝัน....เราคงให้พรท่านอยู่ไกลไกล....

.....เราเพียงมาเตือนเรื่องปฏิบัติ... เท่านั้น.....อาจารย์ของท่านไปไกลจนลับตาแล้ว ..แต่ท่านล่ะ..

....ท่านหนีไม่พ้น.....ต่อให้กี่ภพชาติก็หนีไม่พ้น เขตอาวาสไปได้...... เพราะท่านอธิษฐานไว้..ด้วยแรงอันนี้เอง....ทำให้เราได้มาเจอกัน...

จะบอกว่า...ใจหาย
ที่จะต้องมีการจากลา

การที่มี...มือที่มองไม่เห็น...ช่วยจัดการ
เรื่องราว ให้

คนพบกัน...
คนคบค้าสมาคมกัน...
คนจากกัน...

แม้นมิอาจบังคับให้เป็นไปอย่างที่ต้องการ
เสียทั้งหมด...แต่ก็ได้สร้างความอบอุ่น
ขึ้นในจิตใจได้ระดับที่ต้องจดจำ..ทีเดียว

สถานภาพของคนอาจมีภูมิหลัง
ที่แตกต่างกัน...โดยการกระทำ
ที่ผ่านมาในอดีต

สถานภาพในอดีตยุคสมัยหนึ่ง
ย่อมมิอาจนับว่าเที่ยงแท้ได้เลย

สมมุติ...ในยุคสมัยหนึ่งๆ
จะมายึดถือให้เป็นสิ่งที่ไม่เปลี่ยนแปลง
ในยุคต่อๆมาคงไม่ได้
เพราะอย่างน้อยสังขารขันธ์อันเป็นที่ตั้ง
แห่งสมมุตินั้น..ยังมิอาจดำรงได้โดยตลอด

ตัวสมมุติแห่งจิตย่อมแปรปรวน
เปลี่ยนแปลง
สถานภาพอันเนื่องอยู่กับสมมุติไฉนเลย
จะไม่เปลี่ยนแปลงไปได้เล่า

ที่จริงยังไม่อยากให้จากลา...ในลักษณะนี้

ยังมีเรื่องราวที่อยากรู้อยากถามอีกไม่น้อยเลย

หากไม่สะดวกที่จะพูดให้รู้ในที่นี้
ก็พูดให้รู้ในที่อื่นได้

ความเป็นเพื่อนเองก็..
ยังไม่น่าจะจบลงเพียงแค่นี้นะ
เพราะความเป็นเพื่อนนั้นควรจะจบ
เมื่อจริตทั้งสองฝ่าย..ปลิดปลดความต้องการ
ที่จะเป็นเพื่อน...นั้นลงพร้อมกัน

มิใช่โดยฝ่ายเดียวเช่นนี้กระมัง
การขออโหสิกรรม...หรือการให้อโหสิกรรม
เป็นเป็นไปโดยทางเดียวได้หรือ

การได้รับหรือไม่ได้รับอนุญาต..ให้อยู่ต่อ
ให้มีปฏิสัมพันธ์กันต่อ
ไม่ใช่เป็นสิทธิ์ ของผู้มีกรรมร่วมกันดอกรึ
ที่จะลงความเห็นพ้องต้องกัน

ใครเล่าควรมีสิทธิ์อนุญาต..ในการณ์นี้

แรงอธิษฐานนั้น...เมื่อมีส่วนทำ
ให้คนสองคนเจอกัน
แล้วไม่น่าจากกันเร็วเกินไป
โดยที่ยังไม่บอกกล่าวอะไรกันให้มากกว่านี้

aasdang@yahoo.com

ด้วยที่อยู่ข้างบนนี้
สามารถพูดในสิ่งที่..ใครๆ..
ที่ไม่เกี่ยวข้องไม่ควรรู้ได้

อยากจะย้ำว่า...ยังไม่น่าจะจากลา...
กันในลักษณะนี้

สวัสดีค่ะ พี่สดายุ, คุณไกลแสนไกล, คุณบูรพกาล

......คุณแสนไกลคะ
สำหรับตัวนางเอง ยอมรับ และ เข้าใจ
กับภาวะการเปลี่ยนแปลงเสมอ

แต่ก็ยังอดคิดไม่ได้ว่า
ทำไมช่วงเวลาแห่งมิตรภาพ ณ ที่นี่ เวลานี้
สั้นเพียงเท่านี้

เป็นไปได้ไหมคะ...ที่เราจะอยู่กับปัจจุบันได้
อย่างกลมกลืนไปกับอดีตที่รับรู้มา

เพราะ เราคงไม่สามารถกลับไป
เปลี่ยนแปลงเหตุการณ์ในอดีตได้
แต่ปัจจุบัน เราเลือกกำหนดเองได้
แม้จะไม่ทั้งหมดก็ตาม

ความเป็นเพื่อน สามารถสิ้นสุดลงได้
ด้วยเพราะอดีตที่รับรู้มา เท่านั้นหรือคะ

นางอาจจะถามอะไรที่ไม่เข้าท่านัก
แต่ก็ด้วยความจริงใจ
ต่อมิตรภาพหนึ่งที่กำลังจะจากไป

อยากให้คุณแสนไกล ได้รู้ว่า
สำหรับตัวนางเอง
ยังอยากฟัง อยากคุยกับคุณอยู่เสมอ

และ คงจะเป็นเรื่องที่น่ายินดีมาก
หากจะเห็นคุณแสนไกลที่นี่ อีกครั้ง



..... พี่สดายุ
นางยังเดินติดตามรอยเรื่องราว
ของแม่หญิงมณีจันทร์
กับขุนหมื่นเสนาเดชาวุธ
อยู่เรื่อยๆ นะคะ

บูรพกาล

รูปสวยงามเกือบทุกรูปเลยนะ
เก่งจัง
หารูปหญิงโบราณที่มิใช่นางรำนะ
อยากได้อีกสักรูป
มาเขียนทวิภาค




น้องนาง
ปฐมภาคน่ะจบแล้ว
กำลังจะต่อทวิภาค
อาจไม่ยาวมากเหมือน
ตอนแรก
ยังคิดๆอยู่ว่าจะลงฉันทลักษณ์
อะไรดี

ที่จริงกาพย์และกลอนนี่เขียน
ได้เร็วที่สุดแล้ว
หากเป็นโคลงจะช้าและดัดแปลง
ลำบาก
ฉันท์เองก็เขียนหวานๆลำบาก
อาจปนกันไป

มีเพลงจากขิมอีกไหมคะ

พีสดายุ

เรื่องเพลงไม่มีปัญหาแต่อย่างใด
เดี๋ยวหามาให้พี่เลือกฟังดูนะคะ

แต่เรื่องรูปนี่ คงหายากพอสมควร
ยังไงจะพยายามลองหาดูให้...นะเจ้าคะ

น้องนาง
พี่ก็นึกๆอยู่ว่ารูปชายไทยโบราณ
จะมีใครวาดขึ้นมาบ้าง

ประเภทไม่ใส่เสื้อหมอบกราบ
อยู่ในท้องพระโรง
ต่อหน้าพระที่นั่ง

๔
๑. แสงจันทร์สู่โลกพร้อม....อำไพ
เสนาะแต่สดับเรไร............ร่ำร้อง
สงบสงัดพฤกษ์ไกว...........กวัดกิ่ง
ประณีตคะนึงพร้อง............ผ่านพู้นจักรพาฬ ฯ

รูปสวย
ขอบคุณมากนะเจ้าคะ

สวัสดีเจ้าค่ะ
....รูปที่มิใช่นางรำจะนำมาสะแกน ให้ชมนะเจ้าค่ะ
ตอนนี้ชมรูปนกยูงรำแพนก่อนนะเจ้าค่ะ งามดีนะเจ้าค่ะ

ขอบพระคุณมากเจ้าค่ะ
มีรูปภาพสวยงามมาฝากตลอด
ไม่รู้จะบอกอะไรได้มากกว่า
ซาบซึ้งนะขอรับ

...ยอมรับว่าอ่านแล้วตกใจมาก........

..และหลายวันเหมือนกันที่ไม่ใช้เครื่องคอมฯ..
...เลยไม่ทราบว่า...ตัวเองทำอะไรตึงเกินไป
...ไม่ยึดทางสายกลาง......

...แต่ก็ได้ขอโทษไปแล้วล่วงหน้า....

...สิ่งสำคัญคือ.."ควรจะผูกจิตไว้กับตัวเองดีที่สุด
...การไปผูกจิตไว้กับผู้อื่น....รังแต่จะมีความทุกข์"

....ถูกสอนมาว่า....ห้ามไปมองอะไร สิ่งใด หรือใคร..
..ควรมองดูตัวเอง..ให้เข้าใจถ่องแท้เสียก่อน.......

ไม่ควรเลยที่เอาจิตมาผูกไว้....ไม่ดีเลย.....
....แต่เอาเถอะ....จะส่งพิราบไปตาม..ที่กล่าวมา...

...แต่ต้องทำใจไว้ด้วยว่า ...ไม่สามารถคุยอะไรได้มากนัก...เพราะได้อธิษฐานไว้ว่า ถ้าจะต้องเกี่ยวข้องกับอะไรหรือใครก็ตาม ..ขอให้อยู่ในสายบุญเดียวกันเท่านั้น.และขอให้บุญกุศลนำพาชีวิต.....
.......ดังนั้นถ้าจะเกี่ยวข้องกับคนหรือใครก็ตามควรเป็นบุคคลที่ถือศีล สวดมนต์ ปฏิบัติ....จึงจะเกี่ยวข้องกัน

...ปล. ขอขอบพระคุณ สำหรับเพลงขิม..
ที่อุตส่าห์นำมาลงไว้ให้...

..ขอขอบคุณมากมาย..สำหรับกัลยาณมิตร ทั้งหลาย....

..งานยุ่งมากคะ......ไม่มีเวลาคุยกับใครเลย

..ชอบอยู่เงียบเงียบ...ไม่ชอบเป็นจุดสนใจของใคร
...หวังว่าคงเข้าใจแล้วยอมรับให้ด้วยนะคะ...

...ภาพผู้หญิงไทยที่คลี่ดอกบัว.. ค่อนข้างจะตรงกับชีวิตสมัยก่อน ผู้หญิงไม่เคยได้นั่งเฉยเฉย ให้ใครมาวาดรูปตัวเองเท่าใด
..ต้องนั่งทำงานกันตลอด....การจะทำอะไรกับดอกบัว..เราจะเอาชามอ่างใส่น้ำ ตัดก้านบัวในน้ำ และพับกลีบต่างต่างอยู่ในน้ำ ....จะทำให้ดอกบัวไม่ดำและอยู่ได้นาน

......บัวเกิดจากน้ำ....

...และผู้หญิงไทยแท้ จะไม่ผิวขาว.และไม่ผอมบาง.จะมีผิวสองสี...และแขนขาใหญ่ แบบคนแข็งแรง ..แต่ไม่อ้วน...

...ถ้าผู้หญิงไทยสมัยก่อนที่มีเชื้อมอญ. เชื้อจีน ฯลฯ ผิวจะขาวกว่า....

(ขออนุญาต...ที่ไม่เข้ามาคุยในนี้อีก..
.ที่กลับมาตรงนี้อีก..เป็นครั้งสุดท้าย ก็เพราะคุณนางขอไว้งัยคะ)

รับทราบทุกประการ ขอรับ
ขออำนวยพรให้มีความก้าวหน้า
ในวัตรปฏิบัติยิ่งขึ้นเป็นลำดับ
ในห้วงกัปกัลป์นี้....

ขอความสว่างในธรรม
ได้ส่องล่วงถึงดวงใจ
ตราบล่วงสู่ภาวะที่จักไม่เปลี่ยนแปร
อีกตลอดกาล

๐ ไกลห่างด้านก่อนพู้น......ฤๅพาน
ไกลห่างด้านหน้าอฐาน......จักรู้
มีแต่ปัจจุบันทวาร.............เวียนเสพ กามแฮ
กับหนึ่งวิญญาณผู้............พ่าย-พ้นโลกวิสัย

คุณแสนไกล

ยินดีมากนะคะ
ที่ได้พบกันอีกครั้ง แม้จะเป็นครั้งสุดท้าย

ทุกคน...ต่างก็มีวิถีของตน
ตรงนี้ นางเข้าใจ และ ยอมรับ เสมอค่ะ

ขอบุญรักษา และ มีความสุข
ในปัจจุบัน และ ตลอดไป นะคะ

เอ.... ถ้าผมอยากจะได้ไฟล์เพลงนี่ จะต้องทำอย่างไรหรอครับ พอดีอยากได้เอาไปทำ Presentation อ่ะครับ เพลงเพราะมากเลย รบกวนด้วยนะครับ หรือ ใครมีไฟล์ช่วยส่งมาที่ roong_ac@hotmail.com ด้วยครับ ขอบคุณมากครับ

ซึ้งดีเหลือเกิน ผมชอบมาก เจริญพร

รักนะ คิคิ

อยากให้อาจารย์วาดภาพ องค์จามเทวี ได้ไหมคะ หรือมีรูปไหมคะ ส่งมาได้ไหมคะ pocky_or@hotmail.com

แสงใดเล่านำพามาซึ่งพบ เหมือนวิหคตัวน้อยลอยนที แม่นวารีไหลหลั่งดั่งห่าฝน แสนสับสนในจิตพิศมัย ยิ่ิงค้นหายิ่งเจอสิ่งลี้นัย ให้.................... ไม่คิดเลยว่าจะได้มาอ่าน และเจอตรงนี้ พอดีฝันเห็น หญิงไทยโบราณสวยมากก็เลย มาค้นหารูป มันอาจจะเป็น อะไรสักอย่าง .....หวังว่าคงได้เจอกัน

เพลงประกอบเพราะมากค่ะ คอมเม้น มีสาระเหมือนได้พูดคุยกันอย่างเป็นกันเอง
และบทกลอนเพราะมากๆ
ขอบคุณนะคะที่มีโอกาสได้เข้ามาอ่านและสามารถตอบความในใจได้
นับแต่เข้าห้องสมุดเมื่อายุเก้าขวบ แล้วพบภาพอิเหนากับบุษบาในถ้ำทอง ปกหลังของหนังสือสตรีสาร ทำให้รักการอ่าน การวาดภาพ
ติดตามท่านมาห่างๆและน้อมนำภาพวาดของท่านอาจารย์ไปเผยแพร่เพื่อเป็นที่เชิดชูเกียรติ มิได้มีส่วนทำลายนะคะ

ด้วยความเคารพรัก อ.จักรพันธ์มานานสามสิบห้าปี ปีนี้แล้วค่ะ