...เ ด็ ก น้ อ ย กั บ ข อ ง ข วั ญ... กาลครั้งหนึ่งนานไม่มาก ประมาณหนึ่งปีเห็นจะได้ มีเด็กน้อยน่ารักเรียบร้อยพูดน้อยขี้อายคนหนึ่ง ( โกหก) ได้รับของขวัญล่วงหน้าก่อนวันรับปริญญาจากชายผู้ซึ่งเธอรักและรักเธอที่เธอเรียกว่า..พ่อ.. แม้ของขวัญไม่มีมูลค่าราคาสูงแต่มันมีคุณค่าทางจิตใจมากเลยนะ เพราะตั้งแต่เล็กมา คุณเชื่อไหมว่าพ่อของเธอไม่เคยให้สิ่งที่เรียกเต็มปากเต็มคำว่าของขวัญเลย ไม่ว่าจะวันเกิด ปีใหม่ สอบได้ที่หนึ่ง วันใด โอกาสไหน พ่อเธอก็บอกว่าแค่เรื่องธรรมดา แต่ฉันว่าพ่อของเด็กน้อยก็ต้องดีใจกับเรื่องดี ๆ ที่เด็กน้อยทำไว้อยู่มั่งแหล่ะ จนถึงวันรับปริญญาเนี่ย ฉันก็ว่าพ่อเธอดูดีใจมาก ถึงกับไปโม้กับคนรู้จักซะอีกด้วยซ้ำว่าลูกตัวเองจะรับปริญญา แล้วของขวัญชิ้นนี้ก็ถูกซื้อมาล่วงหน้าเป็นเดือน พ่อเลือกโทรศัพท์มาเป็นของขวัญเด็กน้อย สำหรับคนทั่วไปอาจไม่จัดว่าแพงแต่สำหรับพ่อเธอรู้ว่ามันไม่ถือว่าถูก บ้านของพวกเขาไม่ใช่คนรวย จะเอาเงินมาใช้ซื้อของฟุ่มเฟือยคงไม่ไหว (ยกเว้นของกิน ยอมจุกพุงตาย ) พ่ออาจจะอยากให้ลูกตัวเองได้ใช้ของดี ๆ กับเขาบ้าง ถึงซื้อมาให้ พนันได้เลยว่าลำพังยัยเด็กนี่ไม่มีทางควักเงินตัวเองซื้อหรอก ขนาดเพื่อน ๆ เห็นยังทักเล๊ยยยย "น้ำหน้าอย่างแก ไม่มีทางเสียเงินให้ของพวกนี้หรอก" เหอ เหอ รู้ทันกันดีนัก จริง ๆ พ่อก็ตั้งใจจะให้วันรับปริญญา กะจะทำให้มันดูเซอร์ไพร์ส แต่แล้วแม่ของเด็กหญิงคนนั้นทำเซอร์ไพร์สกว่าด้วยการมากระซิบบอกลูกตัวเองว่า "แม่มีเรื่องเซอร์ไพร์สมาบอก..." แล้วแม่ก็บอกลูกเสร็จสรรพว่าพ่อเตรียมอะไรไว้ให้ กลายเป็นเซอร์ไพร์สซ้อนเซอร์ไพร์ส แล้วความมันก็แตกหมดเมื่อพี่ชายฉันโทรศัพท์มาหาพ่อเพื่อถามหาที่ซ่อนของขวัญว่าอยู่ไหน(อยากเห็น) พ่อเลยต้องบอกที่ซ่อนทั้ง ๆ ที่ฉันนั่งอยู่กับพ่อด้วย หนำซ้ำบรรยายรุ่น + ราคา + วันที่จะให้ของขวัญ ให้พี่ของเธอฟังเสร็จสรรพ เป็นอันว่ากลับบ้านมาวันนั้น ก็เลยเฉลยกันกันหมด ว่าใครทำเซอร์ไพร์สอะไรไว้บ้าง แล้วเด็กน้อยได้โทรศัพท์มาครอบครองก่อนวันอันควร เอิ้ก ๆ จริง ๆ มันควรจะ Happy ending ใช่ม๊ะ ได้โทรศัพท์ไว้ในครอบครอง เธอก็สุดแสนจะทะนุถนอมลงทุนซื้อซิลิโคนที่ป้ายรถเมล์มาหุ้ม (ตอนนั้นน่ะตั้ง 90 บาทเชียวนะตอนนี้ 49 บาทเอง) ซื้อซองผ้ามาใส่อีกชั้นกันรอย (25 บาท แต่ตอนหลังเขวี้ยงซองทิ้งไปแล้ว) แถมยังแปะติ๊กเกอร์หน้าจอให้ด้วย (79 บาทราคาโปรโมชั่นไม่งั้นไม่แปะ) แต่โทรศัพท์เครื่องนี้มัน แปลก แรกเริ่มเดิมทีมันมีอาการค้าง หรือแฮงค์ทั้ง ๆ ที่เด็กน้อยไม่เคยเอาแอลกอฮอล์กรอกให้มัน หลายเสียงกระซิบมาว่าเป็นเพราะ memory ไม่พอน่ะ ให้เปลี่ยน แต่แหม....โปรแกรมอะไรก็ไม่ได้ลงเพิ่ม (ยกเว้น thaipluz) เพลงก็ไม่ได้ลงไว้ฟัง ตีมแตมไรที่ที่โหลดเสียตังก์ไม่เคยเอามาใช้ ถ่ายรูปก็แช๊ะ ๆ แล้วก็ลบได้ จึงไม่ต้องรีบเปลี่ยนอะไรหรอก (จริง ๆ รอพ่อเปลี่ยนให้ เอิ้ก ๆ แต่พ่อไม่สนใจ ) ผ่านมาเกือบปี อาการแฮงค์ของเครื่องยังคงมีต่อไป แล้วมันก็บ่อยขึ้น สร้างความหงุดหงิดเป็นระยะ เด็กน้อยไม่รู้ทำไง (ไม่อยากเปลี่ยน memory ด้วยตังตัวเอง ฮือ ฮืฮ ) จนกระทั่ง วันหนึ่ง มันบู๊ตเครื่องไม่ขึ้น ถึงกาลเวลาส่งเข้าศูนย์ ทางศูนย์โทรแจ้งกลับมาสองวันให้หลังว่า สาเหตุมาจากเครื่องชื้นไม่อยู่ในประกัน และไม่สามารถซ่อมได้ ให้มารับเครื่องคืน เด็กน้อยอารมณ์เศร้าและไม่เข้าใจ รึเพราะเธอเอาน้ำไปเทราดโทรศัพท์มันถึงได้ชื้น หลายเสียงบอกมาว่า บางทีเกิดจากการที่อยู่ในอุณหภูมิไม่เท่ากันก็ชื้นได้ หรือเป็นเพราะซิลิโคน หรือเป็นเพราะ... เพราะ... เพราะ... และอีกหลายสาเหตุที่ไม่ต้องไปหาแล้ว ยังไงก็ซ่อมไม่ได้ ต้องเปลี่ยนแผงวงจรข้างในอย่างเดียว แต่ดูแล้วไม่น่าจะคุ้ม เครื่องใหม่เดี๋ยวนี้ก็ราคาร่วงลงไปแล้ว สมองของเด็กน้อยจึงมีคำสั่งบัญชามาว่า "แกต้อง ขายมัน... ขายมัน... ขายมัน..." หลังรับเครื่องคืนมาได้ราวอาทิตย์ เช็คดูเครื่องมันก็ไม่แสดงอาการแล้ว (มันหลบในน่ะ) แต่เดี๋ยวมันก็กลับมาติด ๆ ดับ ๆ อีก ฉะนั้นช่วงนี้แหล่ะ ไปขายเหมาะสุด เธอเลือกเดินเข้าไปในแผงขายโทรศัพท์มือถือบนห้างสรรพสินค้าใกล้บ้าน ยืนมอง ๆ เห็นเพื่อนรุ่นเดียวกันกับโทรศัพท์เธอวางอยู่บนแผง แต่ไม่ยักจะมีราคาติดไว้บอก ชายเจ้าของร้านหันมาถามเด็กน้อยว่า "น้องสนใจรุ่นไหนล่ะ" เด็กน้อยชี้มือไปที่โทรศัพท์ร่วมรุ่นกับโทรศัพท์ของเธอ แล้วถามไปหน้าตาเฉยว่า "พี่ขายอยู่เท่าไหร่อ่ะ" "ชอบเครื่องไหน เลือกไปเลย พี่ลดราคาพิเศษ" คนขายบอก ยัยเด็กน้อยยังยักท่าต่อ "แล้วพี่ขายเท่าไหร่ล่ะ" "ห้าแปด แต่เดี๋ยวพี่ลดให้" คนขายยังคงเข้าใจว่าจะขายโทรศัพท์ได้เต็มที่ แต่เด็กบ้านั่นกลับควักโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาแล้วบอกว่า "หนูไม่ได้มาซื้อหรอกพี่ หนูมาขาย พี่ให้เท่าไหร่" แว่บหนึงคนขายส่งสายตายักษ์มาให้ โชคดีพี่ท่านยังก็ไม่ได้หาอะไรมาเขวี้ยง แต่ขอดูสภาพเครื่อง (ตื่นเต้นมากเลย มันจะดับตอนเขาขอดูอยู่ป่าวว๊าาา) เขาถามกลับว่า "น้องจะเอาเท่าไหร่ล่ะ" เด็กน้อยลังเลนิดนึงแล้วบอกไปว่า "ก็ไม่น่าจะต่ำกว่าสีพัน...เพราะพี่ขายอยู่ตั้งห้าแปด" เอ่อ...จริง ๆ ประโยคหลังไม่ได้พูด แค่คิดเฉย ๆ แต่เหมือนพี่ท่านมีจิตรับรู้ บอกกลับมาว่า "ให้ได้ไม่เกินสี่พันหรอก เพราะราคาห้าแปดตั้งไว้ให้คนต่อ แล้วมือหนึ่งมันก็เหลือไม่เท่าไหร่" ก็ต่อไปต่อกันมา พี่เขาให้สามเจ็ดแล้วไปเอากล่องมาให้ทีหลังจะให้เพิ่มสามร้อย กลายเป็นสี่พันสมใจอยากขาย แต่เด็กน้อยยังไม่วางโทรศัพท์ไว้ มุสาไปว่ายังไม่มีเครื่องใช้ (จริง ๆ ยัยนี่หิ้วโทรศัพท์ของบริษัทอยู่อีกเครื่องนึงในกระเป๋า) แล้วบอกพี่เขาว่าจะมาใหม่ ก่อนไปพี่เขาถามว่า ทำไมอยากขาย เด็กน้อยตีหน้าซื่อบอกว่า "อ๋อ... อยากเปลี่ยนรุ่น" เหอ เหอ ไอ้เด็กชั่ว กลับบ้านมาตั้งใจจะถ่ายเบอร์ลบไฟล์อะไรให้เรียบร้อย แต่แว่บนึงในความคิดรู้สึกไม่อยากขาย เพราะมันได้น้อย เอ้ย...ไม่ใช่ เพราะมันเป็น "ของขวัญ" เกิดลังเล ผลัดวันประกันพรุ่งล่วงเลยมาอีกเดือนกว่า ๆ แล้วของขวัญที่รักก็ทำพิษ เปิดไม่ติดเลย คราวนี้ก็เลยต้องกระตุ้นเครื่องด้วยการเสียบที่ชาร์ตแล้วเปิดปิด มันก็ติด ๆ ดับ ๆ สมใจไม่อยากขาย เพราะมันไปขายไม่ได้แล้ว เอามานั่งมองตาปริบ ๆ ก็เสียดาย ฟ้องพ่อ ฟ้องแม่ ฟ้องพี่ก็แล้ว ว่ามันเสียมันก็ไม่ติด พี่ชายกลับสมน้ำหน้า "บอกให้ขายตั้งนานแล้ว ดันปล่อยทิ้งไว้ให้มันเปิดไม่ขึ้น" สุดท้ายก็ตั้งใจว่าจะไม่หิ้วมันติดตัวไปไหนมาไหนแล้ว ปล่อยทิ้งไว้เป็นอนุสรณ์ที่บ้าน แต่แล้ววันที่จะเอาโทรศัพท์ออกจากกระเป๋า ก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดเมื่อแม่ทำโทรศัพท์เด็กน้อยหล่นพื้นดัง...ปุ๊ ... ไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่านี้แล้ว เด็กน้อยบอกแม่ออกไป แต่เชื่อหรือไม่ นับจากวันนั้น อาการดับ ๆ ติด ๆ มันไม่ปรากฏอีก เด็กน้อยสุดแสนจะดีใจ งานนี้แหล่ะเด็กน้อยจะเอาไปขายจริง ๆ ซะที ฮ่า ฮ่า บอกพ่อแม่ออกไปอย่างนั้น พ่อบอกให้ขายต่อพ่อ เดี๋ยวให้เท่าที่ร้าน แต่ถ้าเด็กนั่นขายให้ก็ถือว่าบ้าเต็มทีที่ขายของเสียให้พ่อตัวเอง เธอปฏิเสธ และบอกว่าจะไปขายร้านเดิมนั่นแหล่ะ แม่ว่า... "ถ้าเอาไปขายเท่ากับไปหลอกขายเขา เอาของเสียไปขายเขา นี่เรียกว่าต้มตุ๋น" เด็กน้อยว่า... "โทรศัพท์มือสองก็เงี๊ย ก็ต้องเสี่ยงซื้ออยู่แล้วแหล่ะ" (รู้สึกว่าตัวเองชั่วเต็มที) พ่อว่า... "คิดดูแล้วกัน คนที่ไปซื้อมือสองอาจไม่มีตังซื้อมือหนึ่ง เค้าอาจจะเก็บเงินมาตั้งนานกว่าจะซื้อได้ แล้วมาได้เครื่องเราไม่สมประกอบไป เค้าจะเสียใจแค่ไหน" เด็กน้อยว่า... "... ..." แม่ว่า... "ขายทิ้งไป ไม่เสียดายหรอ พ่อซื้อให้" เด็กน้อยว่า... "... ..." พ่อว่า... "อยากขายก็ขายเถอะ ไม่ต้องคิดมาก" แม่ว่า... "ถ้าขายเหมือนไปต้มตุ้นเขานะ" เด็กน้อยว่า "... ... แล้วทำไมต้องมาเป็นเครื่องนี้ด้วยล่ะ..." เด็กน้อยคิดไม่ตก แต่น้ำตาตกแทน ฮือ ฮือ เด็กน้อยลงทุนอีก 60 บาท ซื้อตุ๊กตาหมีน้อย 2 ตัว หมีเด็กหญิงมันไม่มีที่ห้อยติดมา(ซื้อของไม่ได้ดูเล๊ยแก) แถมหลานชายฉีกกระโปรงขาด (เก็บไปเป็นอนุสรณ์ก่อนโทรศัพท์) ส่วนหมีเด็กชายยังสมประกอบจึงได้มาห้อยโตงเตงอยู่กับโทรศัพท์เป็นเครื่องเซ่นว่าอย่าดับไปอีกนะแก เด็กน้อยกลับไปคิดหลายตลบ ตอนนี้เด็กน้อยตัดสินใจแล้ว ตัดสินใจว่าไม่ขาย มันเป็นของพิเศษที่เธอไม่อาจทอดทิ้ง แม้มันจะดับ ๆ ติด ๆ แต่เธอก็ไม่ต้องเสียใจที่ขายมันไป (โทรศัพท์วิเศษเปิดไว้ดับเองได้ key lock ยังอยู่เมื่อเปิดเครื่องซ้ำ) อีกอย่างจริงตามพ่อบอก คนซื้อไปน่าสงสาร ต่อไปนี้เด็กน้อยจะไม่ลังเลต่อไป ไม่ขาย ไม่ขาย แน่ ๆ แล้ว ส่วนอาการดับ ๆ ติด ๆ ของมันก็ไม่ปรากฏอีกหลังจากแม่ทำหล่นพื้น หวังว่าสวรรค์คงมีตาอย่าให้มันติด ๆ ดับ ๆ อีก (แล้วอย่าให้มันโทรออกเองด้วย มันเสียตังนะรู้ไหม T_T) เด็กน้อยไม่ต้องไปหลอกลวงใครด้วย มันคงเป็นทางที่ดีที่สุดแล้วมั้ง ถึงมันจะเสียเปิดไม่ขึ้นอีกต่อไป แต่มันก็จะเป็นขยะอิเล็กทรอนิคส์ที่มีค่าสำหรับเด็กน้อย เพราะมันมีความทรงจำอยู่ในนั้น เด็กน้อยมีความสุขจังที่ตนเองตัดสินใจไม่ขาย แต่...บัดซบ เมื่อวานมันดับไปอีกแล้ว ปล. อย่างพึ่งมองว่าเด็กน้อยเป็นเด็กดีที่ไม่ขายเพราะเสียดายที่เป็นของขวัญกับกลัวคนอื่นซื้อไปแล้วได้ของไม่ดี ฉันว่าจริง ๆ แล้วเด็กน้อยไม่อยากเพิ่มตังซื้อเครื่องใหม่ให้ตัวเองต่างหากล่ะ   Create Date : 10 พฤศจิกายน 2549 54 comments Last Update : 10 พฤศจิกายน 2549 9:38:11 น. Counter : 722 Pageviews. Share Tweet

งานนี้สงสารเด็กน้อยจัง ขายก็ขายไม่ได้ จะเก็บเอาไว้ก็คิดมากอีก ไม่อยากซื้อใหม่อีกต่างหาก ...^_^ ดูท่าเด็กน้อยคนนี้ทางเลือกมีน้อยเหลือเกินค่ะสำหรับการตัดสินใจ แต่ตอนนี้ล่ะค่ะ ตัดสินใจได้ยังไงบ้างเอ่ย??   โดย: JewNid 10 พฤศจิกายน 2549 14:05:13 น.

เหมือนปีศาจน้อยสีขาวและดำ ยืนอยู่บนไหล่คนละข้าง แล้วคอยยุให้ทำอย่างโน้นอย่างนี้ แต่งานนี้ดีใจด้วย ที่ปีศาจสีขาวที่แสนดี เป็นฝ่ายชนะ ... 555 สุขสันต์วันศุกร์ครับ ...   โดย: Cymry 10 พฤศจิกายน 2549 17:50:14 น.

อิอิ เล่าได้สนุกจังค่ะ แต่ก็รู้สึกได้ถึงอารมณ์นั้นเลย อืม..เป็นอุทาหรณ์สำหรับคนซื้อมือสองนะเนี่ย...เด็กน้อยเอ๋ย...ดีแล้วที่ไม่ขาย ไม่ใช่เพราะกลัวคนมาซื้อต่อจะน่าสงสารหรอกค่ะ แต่...พ่ออุตส่าห์ซื้อให้อ่ะเน๊อะ ความทรงจำที่ดีๆ หาซื้อไม่ได้ง่ายๆ นะคะ   โดย: Hachi_chan 11 พฤศจิกายน 2549 17:47:55 น.

ของบางอย่างมีคุณค่าแม้ราคาจะไม่มาก แต่ของบางอย่างถึงมีราคา แต่คุณค่าอาจน้อย ของแบบนี้อยู่ที่ใจจริง ๆ นะ   โดย: Always 12 พฤศจิกายน 2549 0:09:01 น.

อาหมอขอแนะนำให้หลาน เอ้ยเด็กน้อยเก็บเครื่องเก่าไว้จะดีกว่า แล้วมุ่งมั่นเรียนอีกปริญญานึง จะได้เครื่องใหม่เป็นของขวัญไง   โดย: ข้าวตู 12 พฤศจิกายน 2549 21:38:58 น.

น่ารักน่าสงสาร แบบนี้ของเต็มบ้านแน่ เพราะมีแต่ของที่มีความทรงจำทั้งนั้น ใช่ป่าว ..แต่ก็ดีแล้วถ้าคนที่มาซื้อต่อไป เขาก็หวังจะได้ของดีแต่มาเจอะของที่ใช้ได้เป็นบางเวลา คงจะกลุ้มน่าดูนะ ถ้าเงินเดือนน้อยๆ เจียดมาเต็มที่ คงเศร้าไม่เลิก.. มีความรับผิดชอบในกระบวนธรรม สาธุ โทรศัพท์เครื่องนิดเดียว ประดับฝาผนังก็น่ารักดีนะ เห็นปุ๊บความทรงจำออกมาเป็นสายเลย เป็นเครื่องระลึกความทรงจำหวานๆ ..เห็นมะ มีประโยชน์แม้เปิดไม่ติด อืม..บางทีมันอาจชอบให้ทำหล่นบ่อยๆก็ได้ ถ้าดื้ออีกก็ทำร่วงเอาใจ อาจคืนอาการเป็นปกติน๊า.. ย่องมาดูปุ๋ยๆๆๆ...เพิ่งตื่นนอนหลับไปตั้งกะมืดนิดๆ ..ตื่นเช้าเกินไปหน่อย ทำงานอย่างมีความสุขนะ..อรุณสวัสดิ์ .. เล่าเรื่อง เรื่องเล่า สนุกจัง..   โดย: ป่ามืด 13 พฤศจิกายน 2549 2:44:46 น.

อ่ะ อ่ะ ดีแล้วค่ะที่ไม่ขาย เก็บเอาไว้เป็นความทรงจำเน๊อะ ..ของเรานี่เลยค่ะ เสียแต่รูปลักษณ์เหมือนใหม่เลยคือกล้องตัวเล็ก งามอย่างกะใหม่แกะกล่องแต่ว่าผ่านมาสามปีแล้ว เสียดายมากที่มันอยู่ๆ มาช็อคเพราะขาดเลือด ตอนนี้เลยซี้แหงกๆ อยู่ในกระเป๋า เห็นทำใจไม่ได้เลยต้องเก็บซ่อน กะว่ากลับบ้านเราจะลองไปถามดูว่าซ่อมเท่าไหร่ ถ้าหากว่าแพงก็คงต้องเก็บยัดตู้ล่ะคะ เสียดายจริงๆ   โดย: JewNid 13 พฤศจิกายน 2549 18:38:06 น.

สวัสดีวันสีชมพู.. ฮุฮุ..ของรักของหวงเป็นธรรมดา เห็นไหม เราไม่ได้เป็นคนเดียว ที่ทิ้งอะไรๆ ไม่ได้สักทีบางอย่าง โดยเฉพาะของที่มีคนให้ แม้ไม่ค่อยถูกใจ หรือไม่ถูกใจก็ต้องรับไว้ และพยายามเอาออกมาใช้ให้คนให้เห็นด้วย..   โดย: ป่ามืด 14 พฤศจิกายน 2549 10:27:36 น.

คนธาตุหนักก็ดีแบบนี้ล่ะคะ คือไม่เป็นอะไรง่ายๆ ดีน๊ากินไปแล้วตั้งหลายอย่างยังไม่ท้องเสีย ของเรากินไปอย่างเดียว(แต่เยอะ) เสียซะเกือบซ่อมไม่ได้ล่ะค่ะ แต่ตอนนี้หายดีแล้วอ่ะคะเลยหิวอีกแระ แต่ก็ไม่วายต้องมองฉลากก่อนล่ะไม่งั้นเดี๋ยวกลับสู่สถานการณ์เดิน จะเป็นการลด นน.โดยไม่ตั้งใจ   โดย: JewNid 14 พฤศจิกายน 2549 16:11:54 น.

ความทรงจำดีดีมีอยู่เต็มเครื่องเนอะ เล่าเรื่องได้น่ารักดีค่ะ..   โดย: prncess 15 พฤศจิกายน 2549 10:21:31 น.

สวัสดีวันสีเขียว แว๊บมาเล่นสักแป๊บหลังอาหาร แล้วก็ว่าจะไปตั้งใจทำงานนิดนึง อิอิ..อู้หรือสู้ดี..   โดย: ป่ามืด 15 พฤศจิกายน 2549 12:20:00 น.

เลือกได้ก็ไม่เอาอ่ะค่ะสำหรับลด นน.ด้วยการถ่ายทุกข์อย่าหน้าเขียวหน้าบูด ..เพราะกลัวแบบโยโย่ค่ะคือ ถ่ายออกไปมากมันก็จะกลับเข้ามามากกว่า แบบนี้แย่เลย   โดย: JewNid 15 พฤศจิกายน 2549 18:54:15 น.

อย่าขายเลยค่ะคุณพ่ออุตส่าห์ซื้อให้ และก็จริงง่ะ บางคนเก็บตังค์แทบตายมาซื้อโทรศํพท์มือสอง แล้วถ้าต้องมาเจอเครื่องนี้ ไม่สงสารเขาเหรอคะ มันจะเป็นเวรกรรมตามติดตัวไปนะคะ (ขู่สุดฤทธิ์)   โดย: the Vicky 16 พฤศจิกายน 2549 1:55:43 น.

ของขวัญบางชิ้น ที่มีคนให้ในอดีต ผมยังไม่แกะกระดาษมันจนทุกวันนี้ จขบ เข้าใจอารมณ์นี้เปล่าครับ อิอิ ดื่มๆ   โดย: อะไรดี 17 พฤศจิกายน 2549 14:23:16 น.

เมื่อวานไม่ได้ล๊อคอิน เมนท์ไม่ได้ ก็เลยไปนอน เห็นใครแว๊บๆในฝันป่าว.. สุขสันต์วันหยุดนะ..   โดย: ป่ามืด 17 พฤศจิกายน 2549 18:49:57 น.

จ๊ะเอ๋วันหยุด... แต่เราไม่ได้หยุดงานหรอก เพราะมีงานบ้าน งานเล่นอีกล่ะ.. ทำงานเสร้จยัง หรือว่าวันนี้ต้องไปอีก มาให้กำลังใจ..   โดย: ป่ามืด 19 พฤศจิกายน 2549 8:45:46 น.

นั่นสิค่ะเนี่ย จะว่าไปแล้วจะเอารูปมาแปะดีไม่แปะดี เพราะกลัวเพื่อนๆเข้าใจผิดคิดเป็นสาวอื่น ไม่เป็นไรค่า ยังไงก็เอามาแปะได้ อย่างน้อยเราว่าก็คงมีเราคนหนึ่งล่ะที่เห็นคุณซาซ่าแบบไม่เข้าใจผิดน๊า เพราะมีเอกลักษณ์จะตายไปค่ะ ว่าแต่ตอนนี้แอบจินตนาการก่อนนะค่ะว่าจะเป็นแบบไหน ..เพราะอย่างสาวนุ่งขาวห่มขาวอย่างพี่ป่ามืด เราก็พลาดมาแล้วเต็มๆ ตั้งหนึ่งหนแน่ะ   โดย: JewNid 19 พฤศจิกายน 2549 17:21:34 น.

จริงๆ แล้ว ศูนย์ซ่อมก็พูดไม่ถูกนะครับ เรื่องเครื่องชื้นน่ะ ถ้าเราไม่ได้เอาเข้าห้องเย็น หรือว่าไปวางไว้ในตู้เย็น มันชื้นยากมากเลยนะครับ นี่แหละคือ การไม่รับผิดชอบของศูนย์ซ่อม ไม่ว่าจะยี้ห้อไหนก็ตาม ส่วนเรื่องมือืถอช่างมันเถอะครับ ถ้ามันติดๆ ดับๆ เก็บไว้เป็นที่ระลึกดีกว่า และอีกอย่างผมว่าอาจจะซื้อเครื่องใหม่ที่ราคาไม่เกิน 2000 ไปก่อนก็ได้ครับ เอาไว้ใช้ได้อย่างสบายๆ แทน ปล. มีเพลงเท่ห์มาให้ลองไปฟังดูครับผม   โดย: เข็มขัดสั้น 20 พฤศจิกายน 2549 11:30:06 น.

วันนี้วันพระ อู้งานดีไหม..อู้ไปเที่ยวโมทนาบุญ..   โดย: ป่ามืด 20 พฤศจิกายน 2549 12:58:19 น.

แวะมาแปะยิ้มด้วยคนค่ะ   โดย: Hachi_chan 21 พฤศจิกายน 2549 10:44:03 น.

แวะเข้ามาทายทัก จ๊ะเอ๋   โดย: Always 21 พฤศจิกายน 2549 21:41:29 น.

ใกล้สิ้นปีหรือว่าไงอ่ะค่ะ เลยต้องเร่งทำงานซะเยอะเลยช่วงนี้ ทำงานเยอะก็ทานเยอะๆ นะค่ะ เดี๋ยวผอมสวยกว่าเราไม่ยอมนะเออ   โดย: JewNid 21 พฤศจิกายน 2549 23:40:21 น.

อืม..งานมากจริงๆ ไม่รู้จะทำไรก่อนเลย แต่การเงินสะดวกคล่องดี.. เอ๊ะๆๆ..คล้ายๆดูดวงประจำวัน..   โดย: ป่ามืด 22 พฤศจิกายน 2549 7:21:39 น.

ก๊อกๆ ปุ๋ยๆ..   โดย: ป่ามืด 23 พฤศจิกายน 2549 2:11:22 น.

นับเป็นโอกาสอันดีเลยค่ะ เน็ตต่อได้แล้วเย้ๆๆๆๆ ... แต่กว่าจะต่อได้ก็เล่นปาเข้าไปตั้งสองเดือนกว่าๆ แน่ะ โห ทำไมเค้าทำกันแบบนี้ได้ล่ะน่อ แบบนี้ถ้าเราเจอสงสัยเดือดปุดๆ เลยนะค่ะเนี่ย เพราะมันคงลำบากลำบนน่าดูเลยถ้าไม่มีเน็ตใช้กว่าสองเดือน ... เฮ้อ แต่เอาค่ะ ในเมื่อตอนนี้ใช้ได้แล้วก็ไม่ว่าล่ะค่ะ เพราะเดี๋ยวกลัวต่อว่าแล้วเค้าน้อยใจแล้วจู่ๆ ดับไปอีกสองเดือนแล้วจะแย่กว่าเก่าอีก   โดย: JewNid 26 พฤศจิกายน 2549 13:44:54 น.

สวัสดีจ้า..เมื่อคืนก็มายามวิกาล แต่ไม่ได้เมนท์ เด๋วจะเป็นห่วงวิ่งไปหา..อิอิ..(สวยเหมือนเดิม ตาโศกๆ..ฮา) ของพี่ก็เสียบคีบอร์ดสองอัน พิมพ์แบบคร่อมรางก็ได้นะ ที่จริงจะปลดอันเก่าแหละมันไม่ยอมบู๊ท แต่พอเครื่องติดแล้วมันพิมพ์ได้ และก็น้ำหนักมันเคยมือ อันใหม่มันเบาๆ ไม่ได้อารมณ์เลย มือหนัก ฮ... เลือกให้ดีนะ ไม่งั้นจะหน่ายแบบของพี่น๊า ได้แต่มอง เลือกอันแพงแล้วนะ จะไปหาใหม่อยู่อีกสักอันค่ะ ที่คล้ายของเดิม มันเกี่ยวกับสปีดในการพิมพ์นะ.. ปล..ความพยายามในการเล่นมีไม่น้อย เยี่ยมๆๆ...   โดย: ป่ามืด 26 พฤศจิกายน 2549 14:51:02 น.

สวัสดีตอนสายๆ วันอังคารสีชมพูค่ะ..   โดย: prncess 28 พฤศจิกายน 2549 10:18:05 น.

กะจะลาสักกี่วันค่ะ ... งานนี้ถ้าใกล้ๆ ช่วงสิ้นปีเลยคงยาวหลายวันแน่นอใช่ไม๊ค่ะ เอาค่ะ ไหนๆ ไม่ค่อยได้ลาอยู่แล้ว ลาทีก็ยาวเลยนะค่ะ แต่ว่าลาช่วงนี้ถ้าจะไปต่างจังหวัดคนคงเยอะ อยู่บ้านให้แม่ทำกับข้าวให้กินอร่อยดีไม่ร้อนด้วยค่ะ   โดย: JewNid 28 พฤศจิกายน 2549 12:07:06 น.

ฝันดีจ้า ปุ๋ยๆๆ..วันสีชมพู..   โดย: ป่ามืด 28 พฤศจิกายน 2549 23:57:14 น.

อย่าขายเลย ดีแล้วล่ะค่ะ เก็บไว้เป็นอนุสรณ์ เป็นเราเราจะไม่ขายนะ กลัวพ่อเสียใจน่ะ อ้าว..ลุ้นแอนเดรียกับคริสเหรอคะ? แหะๆ เราสงสารอเล็กซ์ง่ะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 29 พฤศจิกายน 2549 8:59:16 น.

พฤหัสสวัสดี ..ขอให้งานสำเร็จโดยง่าย.. วันนี้ง่วงจัง ..   โดย: ป่ามืด 30 พฤศจิกายน 2549 10:10:35 น.

ขอให้โคงการลายาว 10 วันนั้นอนุมัติผ่านนะค่ะ ... แบบว่าจะลาทั้งทีอยากให้ลาได้นานๆ จะได้พักผ่อนกันแบบเต็มอิ่มไปเลยน่ะค่ะ .. ว่าไปก็จริงน๊า ล็อตโต้นี่มันถูกยากถูกเย็นจริงๆ เลขก็มีอยู่แค่ 0-9 ทำไม๊ มันถึงไม่ถูกสักที อ้อ แต่ว่าที่นี่มันมีแค่ 6 ตำแหน่งสำหรับเลข แล้วก็บวกตัวอักษรภาษาอังกฤษอีกสอง โอ้ววว แค่เลขก็มึนแล้วอ่ะค่ะ   โดย: JewNid 30 พฤศจิกายน 2549 12:59:08 น.

ผมมว่าตัดสินใจไม่ขายนะดีแล้วครับไม่งั้นคงจะกังวลอยู่นั่นว่าคนซื้อต่อจะเป็นไง หุๆ   โดย: นายเบียร์ 1 ธันวาคม 2549 9:39:02 น.

วันนี้เห็นไปเม้นท์กำลังคิดว่าสงสัยไปทำงาน แต่ลืมไปว่าตอนนี้เน็ตที่บ้านดีแล้วอ่ะค่ะ ...   โดย: JewNid 2 ธันวาคม 2549 19:05:02 น.

++อ่านแล้วได้อะไรมากมายเลยนะคะ ชอบการเล่าเรื่องคะ สนุกดี   โดย: ่่junmino=Apple (junmino ) 3 ธันวาคม 2549 0:24:27 น.

อรุณสวัสดิ์ ..มาเช้าเกินป่าวเนี่ย ฝันดีน๊า..   โดย: ป่ามืด 3 ธันวาคม 2549 3:24:19 น.

^^! อ่านแล้วก็ลุ้น ไม่อยากให้ขายเลย ปล. Giants ปีนี้เล่นห่วยมาก ปล.2 ถึยังไงก็จะเชียร์ Giants ต่อไป ปล.3 ไม่เกี่ยวหรอก แค่อยากบ่น   โดย: นธี 4 ธันวาคม 2549 5:56:18 น.

สวัสดียามเช้าค่ะ.. ขอบคุณคำอวยพรวันเกิดพี่สาวนะคะ   โดย: prncess 4 ธันวาคม 2549 8:34:18 น.

เมื่อวานมีเวลาเยอะแยะจะเล่นสักหน่อย โดนแย่งคอม มีนักแชทมือใหม่ถือกำเนิด ไม่ห่างคอมเลย เลยต้องไปอ่านหนังสือแทน.. เป็นวันหยุดทุกวันก็ดีสิ เมื่อวานได้ไปสวดมนต์เย็นที่วัดและจุดเทียนถวายพระพรกับกลุ่มอุปสมบท มีเด็กๆไปบวชกันเยอะอยู่ ประทับใจ อยู่กับเด็กๆ สนุกดี .. จะหมดไปอีกวันละ มาเล่นตอนเน็ตช้าๆ แต่ก็ต้องอดทน เด๋วเย็นๆ โดนแย่งอดเล่น..   โดย: ป่ามืด 6 ธันวาคม 2549 14:31:22 น.

จะซื้อคอมใหม่ไว้เล่น ก็ดูจะเกินไปมะ..   โดย: ป่ามืด 6 ธันวาคม 2549 14:57:27 น.

ฮ่า ฮ่า ไม่เป็นไรค่ะ เพราะว่ายังไงก็ชินแล้ว แล้วก็ยังมาเยี่ยมเหมือนเคยค่ะ อาจจะช้าไปบ้างก็ไม่ว่ากันนะค่ะ เพราะว่าเดี๋ยวนี้บล็อกเวลาปกติเข้ายากมาก กว่าจะรอได้ต้องรอดึกๆ อ่ะค่ะ แต่ว่าตอนนี้ว่างเลยแว๊บเข้ามาบ้าง ... เม้นท์ยากเม้นท์เย็น แต่ก็ดีค่ะเพราะทำให้เราเห็นว่า ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่นค่ะ   โดย: JewNid 6 ธันวาคม 2549 16:22:26 น.

สุขสันต์วันสีแสดนะครับ ...   โดย: Cymry 7 ธันวาคม 2549 13:07:35 น.

ห่างหายจากการมาเยี่ยมนานมาก ต้องขอโต๊ดอย่างแฮงนะเจ้า อีกอย่างตอนนี้ผมได้ดู MV เพลง I'm Not Missing You เวอร์ชั่นใหม่แล้วครับ สวยดี แต่ แหะแหะ เหมือนสารคดีท่องเที่ยวเลย ปล. มีเพลงของหนุ่ม Lemar เพลงที่ 2 มาฝากด้วยครับผม ว่างๆ ลองไปฟังความหวานปนเศร้าได้เสมอนะครับ   โดย: เข็มขัดสั้น 7 ธันวาคม 2549 21:11:33 น.

โอมเพี้ยงงงง ขอให้ที่ทำงานไม่บล็อก Bloggang นะค่ะ ไม่งั้นแย่เลย กว่าจะได้ทักทายกันก็คงทิ้งช่วงนานอ่ะค่ะ ... เอ มีแผนจะซื้อคอมใหม่แบบพี่ป่ามืดไม๊ค่ะ สำหรับคนแย่งที่บ้านอ่ะค่ะ   โดย: JewNid 8 ธันวาคม 2549 18:55:52 น.

หวัดดีคืนวันสุขค่ะ เด็กน้อย   โดย: Hachi_chan 8 ธันวาคม 2549 23:21:17 น.

แน่ะ มีแผนแกล้งคนแย่งคอมเล่นด้วยการไม่ได้ไปซื้อคีย์บอร์ดเลย แบบนี้มาเหนือเมฆนะค่ะเนี่ย ถูกแย่งก็ไม่ซื้อซะละกัน นี่ถ้าที่ทำงานบล็อกจริง ๆ ก็คงเหงานะค่ะ แต่ว่าก็ดีไปอย่างคือจะได้ตั้งใจทำงาน แต่ว่าบางทีว่างก็อยากมาอ่านบล็อกมั่งเน๊อะ อย่าเลย อย่าเลย อย่าบล็อกบล็อกค่ะ   โดย: JewNid 10 ธันวาคม 2549 0:14:49 น.

เมื่อคืนเราก็มา แต่ไม่ได้ล๊อคอินน่ะ .. เลยเมนท์ไม่ขึ้น ..ฝันดีน๊า ต้องแอบมาตอนดึกๆ คนแย่งหลับไปแล้ว..แต่เราก็ง่วงแล้วสิ เล่นได้นิดๆหน่อยๆ.. อิอิ..ฝันเห็นคนแปลกๆล่ะก็ไม่ต้องสงสัย..   โดย: ป่ามืด 10 ธันวาคม 2549 1:52:31 น.

ตอนแรกว่าจะอ่านนิดเดียว .... แต่เปลี่ยนใจอ่านหมดเลย ... ดีครับ ผมว่า ลองคิดว่าเราเป็นคนซื้อไปแล้ว เราคงไม่ขายของไม่ดีให้ใครนะครับ ...   โดย: POL_US 10 ธันวาคม 2549 4:37:38 น.

โห ยาวจัง ตอนนี้ง่วงนอนอะครับ เอาเป็นว่าจะเข้ามาอ่านแล้วเม้นท์ใหม่นะครับ แว้บๆ   โดย: อะไรดี 11 ธันวาคม 2549 4:22:17 น.

สรุปแล้วไม่ขาย แต่ก็ได้เครื่องโทรศัพย์ดับๆติดๆอยู่อย่างงั้นใช่ไหมคะ   โดย: ดา ดา 11 ธันวาคม 2549 8:54:04 น.

เข้ามามาทักทายค่ะ   โดย: ดอยปุย 11 ธันวาคม 2549 13:19:48 น.

ได้หยุดยาวขนาดนั้นเลยเหรอ ..งั้นต้องสนุกสบายสุขสันต์วันหยุด มีความสุขเผื่อคนอื่นๆด้วยน๊า.. วันนี้คนแย่งไปอ่านการ์ตูนได้เล่นนานหน่อย..เริ่มชินแล้ว กำลังจะเป็นปกติอีกแบบนึง..เวลาเราต้องรอคิวนี่ มีคุณค่าขึ้นเยอะเลย..   โดย: ป่ามืด 11 ธันวาคม 2549 14:13:10 น.

แหะๆ อ่านแล้วรู้สึกว่า เราจะเป็นโรคเดียวกันเลย ของบางอย่าง อยากได้แต่ไม่อยากซื้อเองง่ะ ไหนๆ วันนี้ก็วันที่ 29 แล้ว ขอ Happy new year ล่วงหน้าไปเลยนะคะ มีความสุขมากๆ มีเซอร์ไพร์สบ่อยๆนะคะ   โดย: อาซาริ 29 ธันวาคม 2549 7:48:26 น.

มาแอบอ่านเรือ่งนี้นารักมากๆเลยนะคะ ของบางอย่างมันมีคุณค่าทางใจจริงๆนี่นา เฮ้อ   โดย: vodca 30 มกราคม 2550 18:23:09 น.