Better Together
Group Blog
 
<<
มีนาคม 2549
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
3 มีนาคม 2549
 
All Blogs
 
จากส่วนหนึ่งของความทรงจำ 3/3/2536

เช้าวันนั้นแม่ปลุกฉันให้ตื่นเร็วกว่าทุกวัน ทั้ง ๆ ที่โรงเรียนมันก็ตั้งอยู่ตรงปากทางซอยบ้านนั่นแหล่ะ แต่เช้านี้ฉันต้องไปใส่บาตร คืนก่อนหน้านั้นฉันฝันว่า "ฟันหัก" ฟันบนซะด้วยซิ แถมเป็นฟันหน้าอีกต่างหาก (เรื่องจริงคงโดนล้อว่าหลอลี่แน่ ๆ) ตื่นขึ้นมา ฉันเล่าให้แม่ฟัง แม่บอกให้ไปล้างหน้า แล้วบอกว่าให้พระแม่คงคานำพาความฝันไม่ดีออกไปตามสายน้ำ

อาบน้ำล้างหน้าเสร็จ ส่องกระจกดูฟันซี่ที่ฝันว่ามันหลุด มันก็โยกเยกอยู่จริง ๆ .... เอาลิ้นดุนฟันโยกไปมา จู่ ๆ มันก็หลุดออกมาตรงหน้าซะงั้น (หลอลี่จริง ๆ ด้วย) แม่ให้ขึ้นไปบนระเบียงบ้านแล้วโยนฟันลงมา ตามหลักที่ว่า "ฟันบนโยนลงล้าง-ฟันล่างโยนขึ้นข้างบน" เคยคิดไปซะไกลว่า ถ้าโยนฟันบนขึ้นไปแล้วมันก็ต้องตกลงมาพื้น นั่นมีค่าเหมือนโยนลงพื้นเลย ดังนั้นถ้าฟันล่างหลุด ฉันจะพยายามที่จะเล็งให้ฟันล่างมันขึ้นไปอยู่บนหลังคาไม่ต้องร่วงลงมา อิอิ ก็เคยทำไปแล้ว...ทำไปได้นะฉัน...

ใส่บาตรเสร็จ ฉันก็กลับเข้าบ้านมากินข้าวเช้าแล้วก็ไปโรงเรียนเหมือนเช่นทุกวัน ฉันจำไม่ได้หรอกว่าวันนั้นฉันใส่ชุดพละ ชุดนักเรียน หรือวันนั้นฉันเรียนวิชาอะไรบ้าง มันคงเหมือนกับวันธรรมดาทั่วไป แต่วันนั้นฉันคงรอให้เลิกเรียนเร็ว ๆ เหมือนกับที่วันนี้ฉันอยากกลับบ้านเร็ว ๆ อยากเห็นอะไรที่มันพิเศษกว่าปกติ แล้วมันก็มีจริง ๆ มีคนซื้อเค้กไว้รอ แต่ก็จำไม่ได้อีกแหล่ะค่ะว่ามันเป็นรสชาติเป็นยังไง แต่ตอนนี้ฉันก็รู้ว่ามันอร่อยได้ด้วยใจ ตอนนั้นพ่อไม่อยู่ด้วย เพราะพ่อทำงานกลับมืดอยู่แล้ว เป็นเรื่องปกติ หลังท้องอิ่มได้ไม่นาน มีโทรศัพท์ดังขึ้น แม่เป็นคนรับ โดยมีฉันกระโดดเหย๋ง ๆ อยู่ข้างหูโทรศัพท์นั่นแหล่ะ ก็อยากรู้น่ะว่าใครโทรมา

โทรศัพท์จากพ่อ... ฉันล่ะสุดแสนจะดีใจ รึพ่อคิดจะโทรมาถามว่าเราเป็นไงบ้าง แม่พยายามยิ้มตอนคุยโทรศัพท์ ฉันยังพยายามเขย่งเอาหูไปแนบกับโทรศัพท์ที่แม่ถือให้ได้ ตอนเด็กจะสูงกว่าคนอื่นนะคะ (แต่เดี๋ยวนี้เตี้ยกว่าชาวบ้านเขาเลย) ประกอบกับแม่ก็ไม่สูง (ป่าวนะ หนูไม่ได้ว่าแม่เตี้ย) ความพยายามเลยไม่สูญไปซะทีเดียว ได้ยินเสียงแว่ว ๆ เรื่องวัดวาอะไรสักอย่าง ทำให้ต่อยอดให้ตัวเองรับรู้ได้แล้วค่ะว่าเกิดอะไรขึ้น

หลังแม่วางโทรศัพท์ เรื่องที่ฉันไม่อยากรู้ก็ต้องรู้ ฉันไม่มีโอกาสจะเจอ “ก๋ง” อีกแล้ว ท่านป่วยเข้าโรงพยาบาลมาหลายสัปดาห์ แต่ท่านก็จากฉันไปโดยที่ฉันยังไม่เคยได้มีโอกาสไปเยี่ยมท่านสักครั้งเลย พ่อเคยพยามพาฉันกับแม่ไปแล้ว ก็ฉันก็ไม่รอด เมารถตั้งแต่รถยังวิ่งได้ไม่ถึงหนึ่งในสี่ของระยะทาง

ถึงแม้ฉันจะไม่ได้อยู่กับท่าน ในปีนึงมีโอกาสเจอท่านเพียงสองครั้งคือตรุษจีนกับสารทจีน พ่อฉันจะไปรับท่านนั่งรถแท็กซี่มานอนที่บ้านก่อนวันไหว้หนึ่งวัน ท่านจะมาพร้อมกับข้าวของเต็มมือ แล้วก็ซองสีชมพูใส่แบงค์ร้อยแบงค์ยี่สิบหลาย ๆ ใบไว้ในนั้นแจกให้ทุกคน มาสอนฉันพับกระดาษเงินกระดาษทองที่ใช้ไหว้ (แต่ก่อนพับผิดอยู่เรื่อย โดนดุก็มี แต่สมัยนี้ชิว ชิว) แม้จะคุยกันไม่รู้เรื่องเพราะท่านพูดภาษาไทยไม่ได้ ฉันก็ได้แต่อาศัยล่ามกิตติมศักดิ์คือพ่อ และล่ามที่ถอดความด้วยการเดาคือแม่ บางครั้งนั่งกันอยู่ ท่านพูดอะไรกับเราเราก็จะยิ้มรับอย่างเดียว (นี่ถ้าท่านว่าอะไรให้คงหาว่าฉันบ้าแน่เลย เหอ เหอ) ท่านจะนอนบนเตียงกับพ่อ (แม่ต้องมานอนกับเราโดยปริยาย) ท่านอนสองคนนี้เหมือนกันเปี๊ยบคือนอนหงายแล้วเอามือวางประสานกันไว้บนหน้าอก อ้อ...แล้วที่เหมือนกันอีกอย่างนึงคือหัวถึงหมอนไม่เกินห้านาทีก็เข้าสู่นิทราได้ พอเช้าไหว้เสร็จแม่ก็จะทำการสับไก่ต้มซึ่งฉันสังเกตได้ว่าท่านชอบไก่ต้มมาก (แต่ไหง๋ตอนนี้มีคนบอกให้ไหว้เจก็ไม่รู้) หลังเที่ยง ท่านจะนอนพักสักชั่วโมง แล้วก็รีบกลับบ้านเลยทุกครั้ง ไม่เคยอยู่นอนกับเราเกินสองคืน แต่นั่นก็ทำให้ฉันรู้สึก..ผูกพัน

ครั้งแรกที่ได้ถ่ายรูปกับท่าน เป็นปีสุดท้ายที่ฉันได้เจอท่าน ไม่รู้คิดยังไงแม่ถึงให้ซื้อฟิล์มมาถ่ายรูปเก็บไว้ดูเล่นกัน น่าเสียดายที่ฉันไม่เคยได้กอดท่านสักครั้ง แล้วท้ายที่สุดก็เหลือแต่รูปไว้ให้ได้สัมผัส…

น้ำตาไม่ได้ช่วยอะไร... แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะห้ามไม่ให้มันไหล... แม่ร้องไห้...ฉันร้องไห้... หลายวันต่อมา ฉันยังเห็นคนอื่น ๆ ร้องไห้ รวมทั้งตัวฉันด้วย...คิดถึงทีไร น้ำตามันก็ไหลมาเองทุกที

ผ่านมา... 13 ปีคะ พอมาวันนี้เช้าไปใส่บาตรเหมือนเคย ฟันน้ำนมก็ไม่มีให้หลุดแล้ว นับวันจะรอให้ฟันแท้มันร่วง (เป็นได้ 2 กรณีคือร่วงเพราะหมดอายุไข กับร่วงก่อนอายุไขเพราะปากดี ) แม่ยังเป็นคนหุงข้าวทำกับข้าวให้เหมือนเดิม (ปีนี้พัฒนาหน่อยตรงที่ไปซื้อของเองแล้วมาช่วยแม่ผูกถุงข้าวด้วย...ภูมิใจมาก) ปกติจะให้แม่เป็นคนกรวดน้ำแล้วเราก็เกาะ แต่ปีนี้แม่บอกให้กรวดเอง ก็ท่องไม่ได้ เดือดร้อนแม่ต้องกางตำราให้ระหว่างเทน้ำ ปีนี้ไม่ได้ไปโรงเรียน แต่ก็ต้องไปทำงาน ไปถึงตอนเช้ามีตุ๊กตาวางไว้หนึ่งตัว ตอนเที่ยงก็มีคนดี 18 คนพาไปอู้งานและกินฟรี งานนี้เลี้ยงทั้งทีได้ 2 คนเพราะดันมาเกิดวันเดียวกัน มองหน้ากันแล้วก็ขำ ๆ กลับบ้านมาคนหิ้วเค้กกลายเป็นฉัน ?? ก็เมื่อเช้าแม่ยื่นตังมาบอกว่าซื้อเค้กให้หน่อย (ดัดหลังฉันอ่ะค่ะ ปีที่แล้วทำงานหมกตัวอยู่ในห้องโปรเจค กลับบ้านไปคนรอเป่าเค้กนอนหมดแล้ว) ... แถมหิ้วกลับมาคนที่กระดี๊กระด๊าไม่ใช่ใครเลย หลานชายตัวดีนั่นเอง แล้วก็เป็นคนเป่าเค้กให้เสร็จสรรพ... สรุปวันนี้งานของใครก็ไม่รู้...

ปล. วันนี้ฉันจะขอหลับฝันดี

เวลาผ่านไปมากขึ้นเท่าไร จะพาให้เรารู้จักใคร ๆ เพิ่มขึ้น ได้ผูกพันกับใครมากขึ้น แต่สุดท้าย ก็หนีไม่พ้นการจากลาทั้งมีลมหายใจหรือไม่มีลมหายใจก็ตาม ดูไปแล้วน่าเศร้านัก...สิ่งมีชีวิต



Create Date : 03 มีนาคม 2549
Last Update : 3 มีนาคม 2549 23:29:27 น. 8 comments
Counter : 660 Pageviews.

 



ขอบคุณนะค้าบที่มาอวยพรวันเกิดผม

มาแอดไว้ก่อนแล้วค่อยมาอ่านนะครับ


โดย: me2you วันที่: 4 มีนาคม 2549 เวลา:14:35:09 น.  

 
โอ๋ๆๆ..ไม่ได้หยุดเหรอ



โดย: ป่ามืด วันที่: 4 มีนาคม 2549 เวลา:14:36:41 น.  

 
แวะมาทักทายนะคะ

ยังไม่เคยโยนฟันแบบนั้นเลยค่ะ ^^;


โดย: nods วันที่: 4 มีนาคม 2549 เวลา:14:44:04 น.  

 
เรื่องความฝันนี่บางทีก็เป็นลางนะค่ะ เราก็เคยค่ะ จนช่วงหลังๆกลัวความฝันไปเลย


โดย: Star in the Sky วันที่: 4 มีนาคม 2549 เวลา:15:49:38 น.  

 
ยังไงคนที่เรารักต้องจากไป ดังนั้นอย่างที่เค้าว่า เรามารักกัน ให้ทุกวันเป็นวันสุดท้ายดีกว่าค่ะ


โดย: PANDIN วันที่: 4 มีนาคม 2549 เวลา:17:13:49 น.  

 
มีความสุขมากๆ นะค่ะ ... อ่านแล้วไม่รู้ตีความได้ถูกหรือเปล่านะค่ะ แต่ก็ขอให้มีความสุขมากๆ เลยอ่ะค่ะ ...


ความผูกพัน ความรู้สึกดีๆ อยากมีให้มากๆ ระหว่างกันค่ะ ถึงแม้ว่ามันจะวันสิ้นสุด แต่ถ้าสิ้นสุดด้วยความทรงจำดีๆ มันก็สุดยอดของชีวิตเลยนะค่ะ


โดย: JewNid วันที่: 4 มีนาคม 2549 เวลา:17:45:05 น.  

 
ไม่แน่ใจว่าป้าติ๋วเข้าใจถูกรึเปล่าว่าเมื่อวานนี้
เป็นวันเกิดหนู ZAZa
ถ้าใช่ ... ป้าติ๋วขออวยพรย้อนหลัง
ขอให้หนู ZAZa มีความสุขมากๆ นะคะ
ทั้งในชีวิตส่วนตัว และชีวิตการทำงานค่ะ  


Image hosting by Photobucket



สำหรับความรู้สึกผูกพันระหว่างหนู ZAZa และคุณก๋งนั้น
นับเป็นสิ่งที่ดียิ่งค่ะ และคงจะรู้สึกผูกพันตลอดไป
เพราะทุกครั้งที่วันเกิดเวียนมาถึง
หนู ZAZa ก็จะรำลึกถึงคุณก๋งทุกครั้งเช่นกัน ...


โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight ) วันที่: 4 มีนาคม 2549 เวลา:20:22:18 น.  

 
สวัสดีค่ะ ... วันอาทิตย์แล้วได้พักผ่อนหรือเปล่าเอ่ย ... แวะมาส่งโค้ก ส่งยิ้มให้ค่ะ

วันอาทิตย์ทางนี้อากาศอึมครึม แถมหิมะลงบางๆ อีกค่ะ หนาวดีเลยได้มุดผ้าห่มอยู่บ้านไม่ได้ไปไหนเลย ก็เหมือนทุกอาทิตย์อ่ะค่ะวันอาทิตย์ก็เหมือนวันถูกขังอยู่ในบ้านเพราะว่าที่ไหนๆ ก็เงียบทั้งนั้นเลยค่ะ

ไม่เหมือนบ้านเราเลยวันหยุดน๊าครึกครื้นนนนนนนนนนน


โดย: JewNid วันที่: 5 มีนาคม 2549 เวลา:16:03:44 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ZAZaSassY
Location :
สมุทรปราการ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]























Friends' blogs
[Add ZAZaSassY's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.