Bloggang.com : weblog for you and your gang
Better Together
Group Blog
LIFE
BOOKS
SONGS
SONGS 4 LIFE
PV ROOM
<<
มีนาคม 2549
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
3 มีนาคม 2549
จากส่วนหนึ่งของความทรงจำ 3/3/2536
All Blogs
วันเหนื่อย ๆ
ที่สุดของปี 2008
กุมภาพันธ์
ที่สุดของปี
คุย... เศร้า... หนาว... อิ่ม
Life is beautiful - The voices for kids concert
กาลครั้งหนึ่ง@Blu-o
ซ่อมร่มสไตล์เจ้าของบล็อค
จัดระเบียบจิ้งจก ... จนได้
Tag Super Star
TAG 8
เฉพาะกิจ...เพื่อ Wallpaper
The Letter
เฉพาะกิจ...เพื่อ TAG
...เ ด็ ก น้ อ ย กั บ ข อ ง ข วั ญ...
ผีขนม
เวลาเปลี่ยน...คนเปลี่ยน
ทำบุญ 9+1 วัดที่อยุธยา
ครั้งหนึ่ง...วันแห่งความปลาบปลื้มและพลุดอกไม้ไฟประวัติศาสตร์
สามวันของความสนุก เหงา เศร้า และขำ
รื้อ...ความทรงจำ...ทำไปได้
เกี๊ยวน้ำ... สูตรตามใจคนทำค่ะ
ลดน้ำหนักได้แล้ว...โอ้วว...เย่+
ชีพจรลงเท้า...
สิ่งที่ฉันไม่ได้ฟัง...สิ่งที่ฉันไม่ได้เห็น...
จากส่วนหนึ่งของความทรงจำ 3/3/2536
คิดถึงล่วงหน้า...วาเลนไทน์
โรคกลัวน้ำ...ของฉัน
เจ้าพ่อทัพ
บล็อกแรก...ของปี 2006
อีกไม่กี่วันกับเทศกาลแห่งความสุข
พึงชนะความโกรธด้วยความไม่โกรธ
Shift+Delete บทเรียนให้เหนื่อยฟรี
...อึ้ง...ทึ่ง... เศร้า...
เสาร์...ระแวง
เทพนิยายไม่มีจริง
ย้อนเวลาหากระทงและคนร่วมลอย[3] : "Keep it in my mind"
ย้อนเวลาหากระทงและคนร่วมลอย[2] : "Friendship never end"
ย้อนเวลาหากระทงและคนร่วมลอย[1] : "แต่เล็กจนโต...โอ้แม่ถนอม"
หนึ่งวันกับแผนฆาตกรรมในพิ้นที่ปิด(เกือบ)ตายและงานศพ
ทำบุญได้บุญ... ได้เที่ยว... และได้บ่น...
เรื่องของคนสองคนที่เขาบอกว่ารักกัน [แล้วฉันเกี่ยวอะไร?]
"...คุณในวันนี้ไม่เหมือนกับที่ผมเจอในวันแรก..."
เจ็บเหมือนเดิม...
...ถ้ามีทางเลือก...
โลกสีรุ้ง
อะไรจะเกิด....ก็ให้มันเกิด...เพราะมันต้องเกิด...
เขาว่ากันว่า... มันเป็นความมั่นคงในชีวิต
*** HAPPY BIRTH DAY TO.... GRYFFIN ***
DreamWorld
อาการต่อต้านคอมพิวเตอร์
ตามกระแส Harry Porter and The half blood prince
Happy Birth DaY to "พี่ชายที่แสน..."
...เก็บมาเล่า เรื่องของวันเสาร์ที่ผ่านมา...
ผมของฉัน.....
เงินเดือนเดือนแรกกับวันหยุดวันแรกหลังเงินเดือนออก
>> ห้องน้ำผู้บริหาร <<
รถโดยสารสาธารณะ ตอน รถประจำทาง (รถเมล์)
รถโดยสารสาธารณะ ตอน TAXI
ความรู้สึกดี ๆ ที่เรียกว่า... คิดถึง
วันแรกของการทำงาน
ประสบการณ์หางานทำ[2]
ประสบการณ์หางานทำ[1]
จากส่วนหนึ่งของความทรงจำ 3/3/2536
เช้าวันนั้นแม่ปลุกฉันให้ตื่นเร็วกว่าทุกวัน ทั้ง ๆ ที่โรงเรียนมันก็ตั้งอยู่ตรงปากทางซอยบ้านนั่นแหล่ะ แต่เช้านี้ฉันต้องไปใส่บาตร คืนก่อนหน้านั้นฉันฝันว่า
"ฟันหัก"
ฟันบนซะด้วยซิ แถมเป็นฟันหน้าอีกต่างหาก (เรื่องจริงคงโดนล้อว่าหลอลี่แน่ ๆ) ตื่นขึ้นมา ฉันเล่าให้แม่ฟัง แม่บอกให้ไปล้างหน้า แล้วบอกว่าให้พระแม่คงคานำพาความฝันไม่ดีออกไปตามสายน้ำ
อาบน้ำล้างหน้าเสร็จ ส่องกระจกดูฟันซี่ที่ฝันว่ามันหลุด มันก็โยกเยกอยู่จริง ๆ .... เอาลิ้นดุนฟันโยกไปมา จู่ ๆ มันก็หลุดออกมาตรงหน้าซะงั้น (หลอลี่จริง ๆ ด้วย)
แม่ให้ขึ้นไปบนระเบียงบ้านแล้วโยนฟันลงมา ตามหลักที่ว่า
"ฟันบนโยนลงล้าง-ฟันล่างโยนขึ้นข้างบน"
เคยคิดไปซะไกลว่า ถ้าโยนฟันบนขึ้นไปแล้วมันก็ต้องตกลงมาพื้น นั่นมีค่าเหมือนโยนลงพื้นเลย ดังนั้นถ้าฟันล่างหลุด ฉันจะพยายามที่จะเล็งให้ฟันล่างมันขึ้นไปอยู่บนหลังคาไม่ต้องร่วงลงมา อิอิ ก็เคยทำไปแล้ว...ทำไปได้นะฉัน
...
ใส่บาตรเสร็จ ฉันก็กลับเข้าบ้านมากินข้าวเช้าแล้วก็ไปโรงเรียนเหมือนเช่นทุกวัน ฉันจำไม่ได้หรอกว่าวันนั้นฉันใส่ชุดพละ ชุดนักเรียน หรือวันนั้นฉันเรียนวิชาอะไรบ้าง มันคงเหมือนกับวันธรรมดาทั่วไป แต่วันนั้นฉันคงรอให้เลิกเรียนเร็ว ๆ เหมือนกับที่วันนี้ฉันอยากกลับบ้านเร็ว ๆ อยากเห็นอะไรที่มันพิเศษกว่าปกติ แล้วมันก็มีจริง ๆ มีคนซื้อเค้กไว้รอ แต่ก็จำไม่ได้อีกแหล่ะค่ะว่ามันเป็นรสชาติเป็นยังไง แต่ตอนนี้ฉันก็รู้ว่ามันอร่อยได้ด้วยใจ ตอนนั้นพ่อไม่อยู่ด้วย เพราะพ่อทำงานกลับมืดอยู่แล้ว เป็นเรื่องปกติ หลังท้องอิ่มได้ไม่นาน มีโทรศัพท์ดังขึ้น แม่เป็นคนรับ โดยมีฉันกระโดดเหย๋ง ๆ อยู่ข้างหูโทรศัพท์นั่นแหล่ะ ก็อยากรู้น่ะว่าใครโทรมา
โทรศัพท์จากพ่อ... ฉันล่ะสุดแสนจะดีใจ รึพ่อคิดจะโทรมาถามว่าเราเป็นไงบ้าง แม่พยายามยิ้มตอนคุยโทรศัพท์ ฉันยังพยายามเขย่งเอาหูไปแนบกับโทรศัพท์ที่แม่ถือให้ได้ ตอนเด็กจะสูงกว่าคนอื่นนะคะ (แต่เดี๋ยวนี้เตี้ยกว่าชาวบ้านเขาเลย) ประกอบกับแม่ก็ไม่สูง (ป่าวนะ หนูไม่ได้ว่าแม่เตี้ย) ความพยายามเลยไม่สูญไปซะทีเดียว ได้ยินเสียงแว่ว ๆ เรื่องวัดวาอะไรสักอย่าง ทำให้ต่อยอดให้ตัวเองรับรู้ได้แล้วค่ะว่าเกิดอะไรขึ้น
หลังแม่วางโทรศัพท์ เรื่องที่ฉันไม่อยากรู้ก็ต้องรู้ ฉันไม่มีโอกาสจะเจอ ก๋ง อีกแล้ว ท่านป่วยเข้าโรงพยาบาลมาหลายสัปดาห์ แต่ท่านก็จากฉันไปโดยที่ฉันยังไม่เคยได้มีโอกาสไปเยี่ยมท่านสักครั้งเลย พ่อเคยพยามพาฉันกับแม่ไปแล้ว ก็ฉันก็ไม่รอด เมารถตั้งแต่รถยังวิ่งได้ไม่ถึงหนึ่งในสี่ของระยะทาง
ถึงแม้ฉันจะไม่ได้อยู่กับท่าน ในปีนึงมีโอกาสเจอท่านเพียงสองครั้งคือตรุษจีนกับสารทจีน พ่อฉันจะไปรับท่านนั่งรถแท็กซี่มานอนที่บ้านก่อนวันไหว้หนึ่งวัน ท่านจะมาพร้อมกับข้าวของเต็มมือ แล้วก็ซองสีชมพูใส่แบงค์ร้อยแบงค์ยี่สิบหลาย ๆ ใบไว้ในนั้นแจกให้ทุกคน มาสอนฉันพับกระดาษเงินกระดาษทองที่ใช้ไหว้ (แต่ก่อนพับผิดอยู่เรื่อย โดนดุก็มี แต่สมัยนี้ชิว ชิว) แม้จะคุยกันไม่รู้เรื่องเพราะท่านพูดภาษาไทยไม่ได้ ฉันก็ได้แต่อาศัยล่ามกิตติมศักดิ์คือพ่อ และล่ามที่ถอดความด้วยการเดาคือแม่ บางครั้งนั่งกันอยู่ ท่านพูดอะไรกับเราเราก็จะยิ้มรับอย่างเดียว (นี่ถ้าท่านว่าอะไรให้คงหาว่าฉันบ้าแน่เลย เหอ เหอ) ท่านจะนอนบนเตียงกับพ่อ (แม่ต้องมานอนกับเราโดยปริยาย) ท่านอนสองคนนี้เหมือนกันเปี๊ยบคือนอนหงายแล้วเอามือวางประสานกันไว้บนหน้าอก อ้อ...แล้วที่เหมือนกันอีกอย่างนึงคือหัวถึงหมอนไม่เกินห้านาทีก็เข้าสู่นิทราได้ พอเช้าไหว้เสร็จแม่ก็จะทำการสับไก่ต้มซึ่งฉันสังเกตได้ว่าท่านชอบไก่ต้มมาก (แต่ไหง๋ตอนนี้มีคนบอกให้ไหว้เจก็ไม่รู้) หลังเที่ยง ท่านจะนอนพักสักชั่วโมง แล้วก็รีบกลับบ้านเลยทุกครั้ง ไม่เคยอยู่นอนกับเราเกินสองคืน แต่นั่นก็ทำให้ฉันรู้สึก..ผูกพัน
ครั้งแรกที่ได้ถ่ายรูปกับท่าน เป็นปีสุดท้ายที่ฉันได้เจอท่าน ไม่รู้คิดยังไงแม่ถึงให้ซื้อฟิล์มมาถ่ายรูปเก็บไว้ดูเล่นกัน น่าเสียดายที่ฉันไม่เคยได้กอดท่านสักครั้ง แล้วท้ายที่สุดก็เหลือแต่รูปไว้ให้ได้สัมผัส
น้ำตาไม่ได้ช่วยอะไร... แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะห้ามไม่ให้มันไหล... แม่ร้องไห้...ฉันร้องไห้... หลายวันต่อมา ฉันยังเห็นคนอื่น ๆ ร้องไห้ รวมทั้งตัวฉันด้วย...คิดถึงทีไร น้ำตามันก็ไหลมาเองทุกที
ผ่านมา... 13 ปีคะ พอมาวันนี้เช้าไปใส่บาตรเหมือนเคย ฟันน้ำนมก็ไม่มีให้หลุดแล้ว นับวันจะรอให้ฟันแท้มันร่วง (เป็นได้ 2 กรณีคือร่วงเพราะหมดอายุไข กับร่วงก่อนอายุไขเพราะปากดี
) แม่ยังเป็นคนหุงข้าวทำกับข้าวให้เหมือนเดิม (ปีนี้พัฒนาหน่อยตรงที่ไปซื้อของเองแล้วมาช่วยแม่ผูกถุงข้าวด้วย...ภูมิใจมาก) ปกติจะให้แม่เป็นคนกรวดน้ำแล้วเราก็เกาะ แต่ปีนี้แม่บอกให้กรวดเอง ก็ท่องไม่ได้ เดือดร้อนแม่ต้องกางตำราให้ระหว่างเทน้ำ ปีนี้ไม่ได้ไปโรงเรียน แต่ก็ต้องไปทำงาน ไปถึงตอนเช้ามีตุ๊กตาวางไว้หนึ่งตัว ตอนเที่ยงก็มีคนดี 18 คนพาไปอู้งานและกินฟรี งานนี้เลี้ยงทั้งทีได้ 2 คนเพราะดันมาเกิดวันเดียวกัน มองหน้ากันแล้วก็ขำ ๆ กลับบ้านมาคนหิ้วเค้กกลายเป็นฉัน ?? ก็เมื่อเช้าแม่ยื่นตังมาบอกว่าซื้อเค้กให้หน่อย (ดัดหลังฉันอ่ะค่ะ ปีที่แล้วทำงานหมกตัวอยู่ในห้องโปรเจค กลับบ้านไปคนรอเป่าเค้กนอนหมดแล้ว) ... แถมหิ้วกลับมาคนที่กระดี๊กระด๊าไม่ใช่ใครเลย หลานชายตัวดีนั่นเอง แล้วก็เป็นคนเป่าเค้กให้เสร็จสรรพ... สรุปวันนี้งานของใครก็ไม่รู้...
ปล. วันนี้ฉันจะขอหลับฝันดี
เวลาผ่านไปมากขึ้นเท่าไร จะพาให้เรารู้จักใคร ๆ เพิ่มขึ้น ได้ผูกพันกับใครมากขึ้น แต่สุดท้าย ก็หนีไม่พ้นการจากลาทั้งมีลมหายใจหรือไม่มีลมหายใจก็ตาม ดูไปแล้วน่าเศร้านัก...
สิ่งมีชีวิต
Create Date : 03 มีนาคม 2549
Last Update : 3 มีนาคม 2549 23:29:27 น.
8 comments
Counter : 660 Pageviews.
Share
Tweet
ขอบคุณนะค้าบที่มาอวยพรวันเกิดผม
มาแอดไว้ก่อนแล้วค่อยมาอ่านนะครับ
โดย:
me2you
วันที่: 4 มีนาคม 2549 เวลา:14:35:09 น.
โอ๋ๆๆ..ไม่ได้หยุดเหรอ
โดย:
ป่ามืด
วันที่: 4 มีนาคม 2549 เวลา:14:36:41 น.
แวะมาทักทายนะคะ
ยังไม่เคยโยนฟันแบบนั้นเลยค่ะ ^^;
โดย:
nods
วันที่: 4 มีนาคม 2549 เวลา:14:44:04 น.
เรื่องความฝันนี่บางทีก็เป็นลางนะค่ะ เราก็เคยค่ะ จนช่วงหลังๆกลัวความฝันไปเลย
โดย:
Star in the Sky
วันที่: 4 มีนาคม 2549 เวลา:15:49:38 น.
ยังไงคนที่เรารักต้องจากไป ดังนั้นอย่างที่เค้าว่า เรามารักกัน ให้ทุกวันเป็นวันสุดท้ายดีกว่าค่ะ
โดย:
PANDIN
วันที่: 4 มีนาคม 2549 เวลา:17:13:49 น.
มีความสุขมากๆ นะค่ะ ... อ่านแล้วไม่รู้ตีความได้ถูกหรือเปล่านะค่ะ แต่ก็ขอให้มีความสุขมากๆ เลยอ่ะค่ะ ...
ความผูกพัน ความรู้สึกดีๆ อยากมีให้มากๆ ระหว่างกันค่ะ ถึงแม้ว่ามันจะวันสิ้นสุด แต่ถ้าสิ้นสุดด้วยความทรงจำดีๆ มันก็สุดยอดของชีวิตเลยนะค่ะ
โดย:
JewNid
วันที่: 4 มีนาคม 2549 เวลา:17:45:05 น.
ไม่แน่ใจว่าป้าติ๋วเข้าใจถูกรึเปล่าว่าเมื่อวานนี้
เป็นวันเกิดหนู ZAZa
ถ้าใช่ ... ป้าติ๋วขออวยพรย้อนหลัง
ขอให้หนู ZAZa มีความสุขมากๆ นะคะ
ทั้งในชีวิตส่วนตัว และชีวิตการทำงานค่ะ
สำหรับความรู้สึกผูกพันระหว่างหนู ZAZa และคุณก๋งนั้น
นับเป็นสิ่งที่ดียิ่งค่ะ และคงจะรู้สึกผูกพันตลอดไป
เพราะทุกครั้งที่วันเกิดเวียนมาถึง
หนู ZAZa ก็จะรำลึกถึงคุณก๋งทุกครั้งเช่นกัน ...
โดย: ป้าติ๋ว (
nature-delight
) วันที่: 4 มีนาคม 2549 เวลา:20:22:18 น.
สวัสดีค่ะ ... วันอาทิตย์แล้วได้พักผ่อนหรือเปล่าเอ่ย ... แวะมาส่งโค้ก ส่งยิ้มให้ค่ะ
วันอาทิตย์ทางนี้อากาศอึมครึม แถมหิมะลงบางๆ อีกค่ะ หนาวดีเลยได้มุดผ้าห่มอยู่บ้านไม่ได้ไปไหนเลย ก็เหมือนทุกอาทิตย์อ่ะค่ะวันอาทิตย์ก็เหมือนวันถูกขังอยู่ในบ้านเพราะว่าที่ไหนๆ ก็เงียบทั้งนั้นเลยค่ะ
ไม่เหมือนบ้านเราเลยวันหยุดน๊าครึกครื้นนนนนนนนนนน
โดย:
JewNid
วันที่: 5 มีนาคม 2549 เวลา:16:03:44 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
ZAZaSassY
Location :
สมุทรปราการ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
Sunset&Swing
Gryffin
ข้าวตู
นราเกตต์
Clear Ice
L.I.R.A.
ป่ามืด
nature-delight
ฟ้าใสทะเลคราม
zaesun
JewNid
Mutation
Cymry
infonoom
Hachi_chan
papae
นธี
Always
เข็มขัดสั้น
นายเบียร์
วลีวิไล
Niobean
vodca
ตุ๊กตาซัง
Full Heart
lovekalo
- Dachsie -
weraj
A r t F u l l Y
prncess
juandmee
สะเทื้อน
P Q BOY
เดหลีสีแดง
Webmaster - BlogGang
[Add ZAZaSassY's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ขอบคุณนะค้าบที่มาอวยพรวันเกิดผม
มาแอดไว้ก่อนแล้วค่อยมาอ่านนะครับ