Bloggang.com : weblog for you and your gang
Better Together
Group Blog
LIFE
BOOKS
SONGS
SONGS 4 LIFE
PV ROOM
<<
พฤศจิกายน 2548
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
15 พฤศจิกายน 2548
ย้อนเวลาหากระทงและคนร่วมลอย[3] : "Keep it in my mind"
All Blogs
วันเหนื่อย ๆ
ที่สุดของปี 2008
กุมภาพันธ์
ที่สุดของปี
คุย... เศร้า... หนาว... อิ่ม
Life is beautiful - The voices for kids concert
กาลครั้งหนึ่ง@Blu-o
ซ่อมร่มสไตล์เจ้าของบล็อค
จัดระเบียบจิ้งจก ... จนได้
Tag Super Star
TAG 8
เฉพาะกิจ...เพื่อ Wallpaper
The Letter
เฉพาะกิจ...เพื่อ TAG
...เ ด็ ก น้ อ ย กั บ ข อ ง ข วั ญ...
ผีขนม
เวลาเปลี่ยน...คนเปลี่ยน
ทำบุญ 9+1 วัดที่อยุธยา
ครั้งหนึ่ง...วันแห่งความปลาบปลื้มและพลุดอกไม้ไฟประวัติศาสตร์
สามวันของความสนุก เหงา เศร้า และขำ
รื้อ...ความทรงจำ...ทำไปได้
เกี๊ยวน้ำ... สูตรตามใจคนทำค่ะ
ลดน้ำหนักได้แล้ว...โอ้วว...เย่+
ชีพจรลงเท้า...
สิ่งที่ฉันไม่ได้ฟัง...สิ่งที่ฉันไม่ได้เห็น...
จากส่วนหนึ่งของความทรงจำ 3/3/2536
คิดถึงล่วงหน้า...วาเลนไทน์
โรคกลัวน้ำ...ของฉัน
เจ้าพ่อทัพ
บล็อกแรก...ของปี 2006
อีกไม่กี่วันกับเทศกาลแห่งความสุข
พึงชนะความโกรธด้วยความไม่โกรธ
Shift+Delete บทเรียนให้เหนื่อยฟรี
...อึ้ง...ทึ่ง... เศร้า...
เสาร์...ระแวง
เทพนิยายไม่มีจริง
ย้อนเวลาหากระทงและคนร่วมลอย[3] : "Keep it in my mind"
ย้อนเวลาหากระทงและคนร่วมลอย[2] : "Friendship never end"
ย้อนเวลาหากระทงและคนร่วมลอย[1] : "แต่เล็กจนโต...โอ้แม่ถนอม"
หนึ่งวันกับแผนฆาตกรรมในพิ้นที่ปิด(เกือบ)ตายและงานศพ
ทำบุญได้บุญ... ได้เที่ยว... และได้บ่น...
เรื่องของคนสองคนที่เขาบอกว่ารักกัน [แล้วฉันเกี่ยวอะไร?]
"...คุณในวันนี้ไม่เหมือนกับที่ผมเจอในวันแรก..."
เจ็บเหมือนเดิม...
...ถ้ามีทางเลือก...
โลกสีรุ้ง
อะไรจะเกิด....ก็ให้มันเกิด...เพราะมันต้องเกิด...
เขาว่ากันว่า... มันเป็นความมั่นคงในชีวิต
*** HAPPY BIRTH DAY TO.... GRYFFIN ***
DreamWorld
อาการต่อต้านคอมพิวเตอร์
ตามกระแส Harry Porter and The half blood prince
Happy Birth DaY to "พี่ชายที่แสน..."
...เก็บมาเล่า เรื่องของวันเสาร์ที่ผ่านมา...
ผมของฉัน.....
เงินเดือนเดือนแรกกับวันหยุดวันแรกหลังเงินเดือนออก
>> ห้องน้ำผู้บริหาร <<
รถโดยสารสาธารณะ ตอน รถประจำทาง (รถเมล์)
รถโดยสารสาธารณะ ตอน TAXI
ความรู้สึกดี ๆ ที่เรียกว่า... คิดถึง
วันแรกของการทำงาน
ประสบการณ์หางานทำ[2]
ประสบการณ์หางานทำ[1]
ย้อนเวลาหากระทงและคนร่วมลอย[3] : "Keep it in my mind"
ที่งานนั้น...
เป็นงานของหมู่บ้านหรือของตำบลไม่ทราบได้ งานเล็ก ๆ ที่มีแต่ชาวบ้านละแวกนั้นร่วมงาน ภาพรวมคล้าย ๆ งานวัด แต่ไม่มีเครื่องเล่นอย่างชิงช้าสวรรค์ ม้าหมุน ยังพอเห็นมีสอยดาวจับฉลากอยู่
มุ่งหน้าไปที่บึง...ห้วย...หนอง... ง่า....เรียกไม่ถูกค่ะ
ไปถึงก็จุดธูปเทียน ดึงเส้นผมกันคนละเส้นสองเส้นใส่กระทง (ไม่ได้แกล้งนะ อยากให้เอาผมลอยไปด้วย) ผลัดกันอธิษฐาน 5 คน 1 กระทง ระหว่างที่คนไหนถือกระทงยืนอธิษฐาน พวกที่เหลือก็จะเริ่มแผนการทำลายสมาธิด้วยแซว "ฮั่นแน่รู้นะอธิษฐานอะไร" แล้วก็จะช่วยกันเดาว่ามันเป็นอย่างนั้นอย่างนี้จนคนยืนอธิษฐานอยู่เริ่มเหล่ ๆ แล้วหมดความอดทนเลิกอธิษฐานส่งกระทงต่อทันที พออธิษฐานเสร็จเราก็ให้สองหนุ่มเป็นคนเอากระทงลงไปลอย แล้วขึ้นมารวมกลุ่มยืนดูเพื่อช่วยกันลุ้นว่า เทียนจะดับไหม มันจะคว่ำรึปล่าว ยืนมองกระทงลอยไปได้สักพัก เทียนก็ดับ เหอ เหอ ทุกคนใจแป้วแล้วรีบโทษกันใหญ่ว่าดวงใครเป็นต้นเหตุให้เทียนดับ
เดินเล่นอยู่ในงานอีกพักนึง ซื้อชานมกินแล้วก็ขึ้นรถกลับบ้านกัน มาถึงทุกคนที่บ้านก็หลับกันหมดแล้ว พ่อกับแม่ก็อาบน้ำเสร็จแล้วขนที่นอนมาปูโดยที่มีลูก ๆ นั่งหน้าจอทีวี พ่อกับแม่ขอนอนข้างล่าง แล้วให้ลูก ๆ ไปนอนข้างบนที่ทำความสะอาดไว้ นั่งกันไปมาสักพักเริ่มตาเริ่มปรือ เลยหนีพ่อกับแม่ขึ้นบ้านกันหมด พวกเราช่วยกันกางมุง 2 หลัง แยกชายหญิง ต่างคนต่างแยกย้ายเข้ามุ้ง ฉันขอจองมุมริมติดฝาผนังโดยมีเจ๊ติ๊นอนอยู่ตรงกลางและเจ๊จะนอนอยู่ริมอีกฝั่ง
แต่เข้าใจไหมคะว่าแม้จะง่วงยังไง อยู่แปลกที่แปลกถิ่นมันก็ไม่หลับอยู่ดี หลังจากแยกย้ายกันเข้ามุ้ง ต่างก็นอนไม่หลับ มุ้งผู้หญิงก็นอนคุยกันตามประสา ส่วนมุ้งผู้ชายก็พากันหงุงหงิงคุยกันสองคน(น่าสงสัย) เสียงคุยของสองมุ้งค่อย ๆ ลดลง จนเงียบ... แต่ผู้หญิงทั้งสามยังไม่หลับ นอนลืมตาโพลงพร้อมกับวางแผนชั่วร้าย "อย่าให้มุ้งนั้นได้หลับอย่างเป็นสุข" เราจึงตกลงกันว่าจะไปจ่อพัดลมไล่ยุงให้พวกผู้ชายสักหน่อย(หวังดีนะนี่) จากพัดลมเบอร์หนึ่งเป่าเบา ๆ ความเย็นกำลังพอดีกลายเป็นพัดลมเบอร์สามจ่อตรงเป่ามุ้งกระจุย สองคนนั่นเริ่มโวยวายลุกมาหรี่พัดลม แต่...หรี่ได้ก็เร่งได้ เราสามหญิงก็เพียรพยายามไปเปลี่ยนเบอร์พัดลมให้เป็นระยะ สุดท้ายทนไม่ไหวลูกแมวลุกมาขยี้หัวตัวเองแบบหัวเสียสุด ๆ ถามว่า "แกสามคนจะเอายังไงว่ามา" ฮ่า ฮ่า เล่นเอาลุกมานั่งขำกันหมด ไม่ได้นอนสักคน เมื่อยังนอนไม่หลับ จะเปิดไฟนั่งคุยกันหรือตะโกนคุยข้ามมุ้งก็เกรงใจคนข้างล่างเลยยุบมุงมาคุยกันห้าคนดีกว่า คุยกันแบบสัมภาษณ์วิถีชีวิตรายบุคคล ส่วนใหญ่ดิฉันจะเก็บรายละเอียดมากกว่าเป็นฝ่ายเล่า คราวนี้เริ่มง่วงจริง ๆ แยกย้ายกันไปนอนมุ้งใครมุ้งมันสักที สุดท้าย...ก็หลับกันหมด
เช้ารุ่งขึ้นเก็บของเตรียมตัวกลับบ้าน คราวนี้มีเพื่อนของพ่อตามมาสมทบอีกหนึ่งคันรถ โดยมีพี่ชายของติ๊นุชตามมาด้วย ทำให้เรามีรถพอที่จะไม่ต้องนั่งท้ายรถกันอีก จริง ๆ แล้วอยากนั่งด้วยกันห้าคนแต่เป็นไปไม่ได้ ผู้หญิงสามคนเลยอยู่แคปรถคันเดิม ส่วนผู้ชายอีกสองคนก็แยกไปอีกหนึ่งคันรถ
เรื่องยังไม่จบค่ะ เพราะเราไม่ได้ตรงกลับบ้านทันที เราแวะไปดูดวงกันด้วย แต่ห้าสหายขอนั่งรออยู่ตรงหน้าบ้าน ไม่เข้าไปดู จากนั้นแวะพักทานอาหารกลางวัน ซึ่งพ่อบอกไว้แล้วว่าตั้งใจจะเลี้ยงเนื่องในโอกาสรับปริญญา ก็เลยได้มาทานอาหารทะเลกันที่ร้านริมทะเล (จำชื่อไม่ได้แล้วอ่ะค่ะ) พอลงรถมา เราห้าคนก็รีบรวมกลุ่มตามเดิม ผู้ชายสองคนบ่นอุบ "โห เพื่อนพ่อแกขับรถซิ่งเป็นบ้า" ก็จริง ๆ คะ แม้จะเป็นหญิง แต่เธอขับรถแบบซิ่งมาก เพื่อนฉันสองคนก็กลัว แล้วยิ่งโดนแม่ของเจ๊ติ๊สมทบว่า "นี่อาเขากินยาระงับประสาทบ่อยด้วยนะ" ฮ่า ๆ สองคนนั่นหน้าเจื๋อนไปอีก แต่พอเห็นของกินตรงหน้าก็ยิ้มออก อิ่มอร่อยและสนุกได้บนโต๊ะอาหารอีกตามเคย เริ่มจากแกล้งปัดช้อนกัน แย่งกับกัน พ่อบอกว่าไม่ต้องเกรงใจ ก็มีคนสมทบขึ้นทันทีว่า "ไอ้นี่มันไม่เกรงใจหรอกพ่อ" ชี้กันพัลวันวันไอ้นี่คือใครกันแน่ สุดท้ายอิ่มแปล้ ก็แยกย้ายกันจะขึ้นรถกลับจริง ๆ เสียที ผู้ชายสองคนอิดออดบอกพ่อว่า "ขอนั่งท้ายรถ" พ่อบอกว่าอยากให้นั่งสบาย ๆ เลยไม่มีใครกล้าขัด รถของสองชายแล่นฉิวผ่านรถของเราโดยที่ทั้งสองทำท่าตุ๊กแกติดกระจก ปากบ่นขมุบขมิบว่า "ตายแน่ ตายแน่" เรียกเสียงหัวเราะจากพวกเราที่นั่งมองอยู่ในรถอีกคัน
มีหักหลังกันนิดหน่อยหลังจากแวะซื้อของฝากด้วยกันเสร็จ แทนที่จะตรงกลับบ้าน พ่อกับแม่บอกว่าอยากดูดวงอีกที่หนึ่งเลยพาเรามาแวะแถว ๆ ชลบุรี ปล่อยให้รถอีกคันไปถึงไหนต่อไหน ถึงบ้านราวทุ่มเศษ พวกหนุ่ม ๆ นั่งรออยู่หน้าบ้านเนื่องจากถูกเอาลงมาปล่อยทิ้งไว้แล้วเข้าบ้านไม่ได้ ขำก็ขำ สงสารก็สงสารคนนั่งตบยุง เข้าบ้านมาเคลียร์ของกันเสร็จก็แยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน อำลาเจ๊ติ๊และพ่อแม่ออกมา เหลืออยู่แค่สี่คน บ้านฉันอยู่ถัดจากบ้านเจ๊ติ๊ซอยนึงค่ะ เลยตั้งใจยืนโบกมือเรียกรถให้เจ๊จ๊ะก่อน จากนั้นฉันก็เดินกลับบ้านโดยมีสองคนนั้นตามมาดูหน้าซอย บอกแล้วว่าไม่ให้ตามมา แต่สองคนนั้นบอกว่า "ไม่ได้ห่วงแก แค่ห่วงคนรอบข้างเดี๋ยวแกไปทำอันตรายใครเขา" ขอบใจนะยะ ถึงบ้านได้ห่อหมกกลับมาอีก 2 กระทง แม่กับพ่อเจ๊ติ๊บอกว่าให้เอามาให้พ่อกับแม่ชิมว่าฝีมือลูกสาวเป็นไง อิอิ ก็เค็ม ๆ เอ้ย...อร่อยค่ะ
พอถึงวันลอยกระทงปีที่แล้ว ก็ยังคงได้ลอยกับเพื่อนอยู่ แต่คราวนี้ลอยกับเพื่อน ๆ ที่มหา'ลัย ในคลองแสนแสบ หนึ่งกระทงหลายคน (อีกแล้ว) ส่วนลอยกระทงปีนี้ ก็อย่างที่บอก คงได้ลอยออนไลน์แน่ ๆ ลองมานั่งนึก ๆ ดูแล้วทำให้เราอมยิ้มได้ เรื่องที่ผ่านมาคงเก็บมันไว้ในความทรงจำ และหวังว่าสักวัน จะมีความทรงจำใหม่ ๆ กับวันนี้ที่ดี ๆ วันไหนก็ได้เหมือนที่ผ่านมาอีก ไม่ว่าจะกับครอบครัวหรือกับเพื่อน ๆ ก็ตาม
สุขสันต์วันลอยกระทงค่ะ...
ปล. อยากเอารูปมาลงเหมือนกันค่ะ แต่ต้องโทษไอ้คุณลูกแมวขอไฟล์รูปมาตั้งแต่สองปีที่แล้ว จนบัดนี้ยังไม่เห็นสักกะบิตกะไบต์ มีแต่รูปนางนพมาศลงพุง จะลงก็เกรงใจ เสียภาพพจน์เขาหมด
Create Date : 15 พฤศจิกายน 2548
Last Update : 15 พฤศจิกายน 2548 22:19:14 น.
9 comments
Counter : 651 Pageviews.
Share
Tweet
ฝันดีจ้า..
..
โดย:
ป่ามืด
วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:22:33:00 น.
ทำให้เราอมยิ้มได้ เรื่องที่ผ่านมาคงเก็บมันไว้ในความทรงจำ และหวังว่าสักวัน จะมีความทรงจำใหม่ ๆ กับวันนี้ที่ดี ๆ วันไหนก็ได้เหมือนที่ผ่านมาอีก ไม่ว่าจะกับครอบครัวหรือกับเพื่อน ๆ ก็ตาม ..อุ๊อิ๊ น่ารักมากจ้า..ลอยกระทงออนไลน์ อืม..เข้าท่านะ ว่าจะลอยในใจ ว่าแต่จะลอยไงง่า..หมองทุเรียนบอกวิธีด้วยสิ..
..
ความทรงจำใหม่ๆ มีเสมอแน่นอนจ้า
ความทรงจำหวานๆในบล๊อคนี่ไง อุ๊อิ๊ ๆ ๆ ๆ..
โดย:
ป่ามืด
วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:22:45:37 น.
โอ้ว จขบ สามารถอัพบล้อกทันเดตไลน์คืนก่อนลอยกระทงพอดี 555
จขบ มีความจำเป็นเลิศ ถ่ายทอดซะหยั่งกะไปเมื่อวานอ่ะครับ นับถือๆ
ความจริงไหนๆรำลึกถึงความสนุกของกลุ่มเพื่อนแต่หนหลัง ทำไมปีนี้ไม่ลองนัดเจอกันลอยกระทงล่ะครับ สถานที่ไม่จำเป็นต้องเป็นงานครื้นเครง แต่ลองมาเจอกัน แล้วลองคุยถึงครั้งที่ไปเที่ยวครั้งนี้ เชื่อเถอะว่ามันจะชัดแจ๋วกว่านี้อีกหลายเท่าเชียว โฮ่ๆๆ
อ่ะ หรือว่าเพื่อนฝ่ายชายสองคน ทนกดดันไม่ไหว โหวตตัวเองออกจากกลุ่มแล้ว 555
โดย: คูต้าว IP: 203.151.111.205 วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:23:31:01 น.
ตอนนั้นแต่ละคนยังไม่มีหวานใจไปช่วยลอย...
ตอนนี้ใคร ๆ ก็ลากหวานใจไปลอยด้วย แล้วจะให้ดิฉันไปพรากพวกเขาออกจากกันได้ไง
ว่าแต่พี่ป่ามืดมามีความทรงจำหวาน ๆ อะไรแถวนี้
บ่น...บ่น...บ่น login ไม่ได้
งานก็เยอะ...ทำไม่ได้....ทับถม...ทับถม ง่า....วันนี้หงุดหงิดชะมัด
โดย: ZAZaSassY IP: 203.146.6.86 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2548 เวลา:8:14:16 น.
อ่านไปแล้วชวนให้นึกถึงบรรยากาศเลยอ่ะค่ะ ...
อ่านช่วงแกล้งเพื่อนผู้ชายแล้วรู้สึกมันส์ตามไปด้วยนะ
เพราะว่าได้แกล้งกันเล่นกับเพื่อนนี่มันสนุกสนานกันดี
จัง ส่วนตัวไม่เคยมีเพื่อนชายเลยตอนเล็กๆ มีแต่เพื่อน
ผู้หญิงล้วนอันนี้ก็มันส์ไปอีกแบบนึง
ไปเที่ยวกันเป็นครอบครัวกับเพื่อนแบบนี้ก็ดีนะค่ะ
เพราะว่าได้สนุกสนานไม่คิดไรมากดี เราหาโอกาส
ไม่ค่อยได้แล้วเพราะกว่าจะรวมกันได้ก็ติดภาระเลย
แต่ละคน .
เอ ความหงุดหงิดหายหรือยังเอ่ย เพราะกลัวโดนลูก
หลงของ จขบ จัง
โดย:
JewNid
วันที่: 16 พฤศจิกายน 2548 เวลา:15:59:19 น.
โดย:
ป่ามืด
วันที่: 17 พฤศจิกายน 2548 เวลา:7:11:30 น.
จริงๆ น่าลองจุดปะทัดเช้าๆ นะค่ะ ไอ้คนจุดตีสี่มันจะได้รู้มั่งว่าทำแล้วคนอื่นคิดยังไง เหมือนกับตอนที่ข้างบ้านนิดมีปาร์ตี้อ่ะค่ะหลับกันเช้า ไอ้เราตื่นเช้า ก็อยากทำอะไรดังปังๆ เหมือนกันถือว่าหายกัน แต่แค่คิดอ่ะคะไม่ได้ทำเหมือนกัน ยังติดคำว่าเกรงใจอ่ะนะ
โดย:
JewNid
วันที่: 17 พฤศจิกายน 2548 เวลา:13:09:11 น.
พรุ่งนี้วันศุกร์
ฝันดีนะ
โดย:
ป่ามืด
วันที่: 17 พฤศจิกายน 2548 เวลา:20:27:10 น.
อรุณสวัสดิ์ วันศุกร์แล้ว
โดย:
ป่ามืด
วันที่: 18 พฤศจิกายน 2548 เวลา:7:40:45 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
ZAZaSassY
Location :
สมุทรปราการ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
Sunset&Swing
Gryffin
ข้าวตู
นราเกตต์
Clear Ice
L.I.R.A.
ป่ามืด
nature-delight
ฟ้าใสทะเลคราม
zaesun
JewNid
Mutation
Cymry
infonoom
Hachi_chan
papae
นธี
Always
เข็มขัดสั้น
นายเบียร์
วลีวิไล
Niobean
vodca
ตุ๊กตาซัง
Full Heart
lovekalo
- Dachsie -
weraj
A r t F u l l Y
prncess
juandmee
สะเทื้อน
P Q BOY
เดหลีสีแดง
Webmaster - BlogGang
[Add ZAZaSassY's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.