เหมือนกันเลยค่ะ คำถามนี้จำได้ตอนเด็กๆ ก็ตอบว่าอยากเป็นหมอเหมือนกันไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่โตมันอาการไม่ฉลาดก็ออกเลยเปลี่ยนใจเรียนอะไรที่พอไปไหว ( หายากเหมือนกันนะค่ะ ) ตอนนี้ก็ต้องบอกว่าได้เป็นอะไรที่ไม่เคยได้ตอบตอนเด็กๆ เลยล่ะค่ะ แต่ก็มีความสุขนะ

ทุกคนเคยมีความฝันทั้งนั้นค่ะ
บางทีก็ฝันอยากเป็นอะไรตั้งหลายอย่าง
เพราะความฝันมันเปลี่ยนไปได้เรื่อยๆ
ตามกาลเวลา
แต่ไม่ว่าจะเป็น หรือไม่ได้เป็นตามฝัน
ก็คงต้องทำปัจจุบันของเราให้ดีที่สุดค่ะ

บังเอิญจังค่ะ ที่ได้เป็นโปรแกรมเมอร์ก็เพราะฝีมือพี่ชายเหมือนกัน ^^
ตอนเด็กๆ เคยคิดว่าอยากเป็นครู แต่พอโตก็สมองกลวง เลยเรียนคอมพ์ตามที่พี่ชายบอกแต่โดยดี จบมาก็ทำงานอยู่หลายปี แล้ววันนึงก็พบสัจธรรมของชีวิต รู้ว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เราอยากจะฟันฝ่าต่อไป และรู้เหตุผลว่าเพราะอะไร ถึงได้รู้สึกเหนื่อยกับการทำงาน ก็เลยเริ่มค้นหาทางของตัวเอง แล้วลองเดินไปเรื่อยๆ ถึงได้รู้ว่านี่แหละ คือทางที่เราไม่เคยมองเห็น ตอนนี้ก็สนุกกับงานและรักงานที่ทำมากๆ เลย....

ก็ขอให้หายจากอาการแพ้คอมพ์ และพบความฝันที่แท้จริงเร็วๆ นะคะ ^^v

ผมไม่เห็นด้วยว่าคนที่ชอบฝันเป็นคนน่าสงสาร ผมว่าคนที่แล้งฝัน หรือไม่รู้จักฝัน นั่นน่าสงสารกว่าครับ

แล้วเมื่อเด็กคนนี้เป็นโปรแกรมเมอร์แล้ว เห็นจุดเชื่อมโยงระหว่างฝันต่างๆของตนเองบ้างมั้ยครับ

นักพากษ์ นัก(อ่าน)ข่าว คุณครู นักบริหาร นักบัญชี จนถึงโปรแกรมเมอร์ ดูออกมั้ยครับว่าตรงไหน







ทุกอาชีพ ล้วนต้องนั่งทำงานตลอด

อืม

จะว่าไปความฝันของเรามันเปลี่ยนไปตลอดเลยน่ะ แต่เราหวังว่าหากไม่ได้เดินไปตามความฝัน อย่างน้อยก็ขอให้มีหน้าที่การงานไว้ให้ก็พอจะอยู่ได้เเล้ว ตอนนี้อยากเป็นนักเขียน แต่ยิ่งเขียนขิ่งนึกไม่ออก เลยกะจะจัดไว้เเค่ กิขกรรมยามว่างแค่นั้น ถ้าว่างจากงานก็มาระบายด้วยการเขียนน่ะนะ

แนวทางของคุณไม่เหมือนเรา แต่มาบรรจบที่อาชีพเดียวกัน เอ๊ะ!!! ฟ้าคงส่งให้เรามาพบกัน 5555
ของเรานี่ตอนแรกเลย (เด็กประถม) ครู
มัธยมต้น นักร้อง, นักวิทยาศาสตร์
มัธยมปลาย นักร้อง, นักแสดง, ทันตแพทย์, นักวิทยาศาสตร์
มหาวิทยาลัย คิดว่านักร้อง นักแสดง ทันตแพทย์ ไม่ได้เป็นแน่นอน นักวิทยาศาสตร์พอมีหวัง
จบมหาวิทยาลัย โปรแกรมเมอร์ นักวิเคราะห์และออกแบบระบบ และเจ้าบริษัทเองเลย หรือ ไม่เอาดีด้านที่เรียนมา ก็ไปเปิดร้านขายซีดี เช่าซีดี ร้านขายหนังสือ