Bloggang.com : weblog for you and your gang
Better Together
Group Blog
LIFE
BOOKS
SONGS
SONGS 4 LIFE
PV ROOM
<<
มีนาคม 2550
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
18 มีนาคม 2550
The Letter
All Blogs
วันเหนื่อย ๆ
ที่สุดของปี 2008
กุมภาพันธ์
ที่สุดของปี
คุย... เศร้า... หนาว... อิ่ม
Life is beautiful - The voices for kids concert
กาลครั้งหนึ่ง@Blu-o
ซ่อมร่มสไตล์เจ้าของบล็อค
จัดระเบียบจิ้งจก ... จนได้
Tag Super Star
TAG 8
เฉพาะกิจ...เพื่อ Wallpaper
The Letter
เฉพาะกิจ...เพื่อ TAG
...เ ด็ ก น้ อ ย กั บ ข อ ง ข วั ญ...
ผีขนม
เวลาเปลี่ยน...คนเปลี่ยน
ทำบุญ 9+1 วัดที่อยุธยา
ครั้งหนึ่ง...วันแห่งความปลาบปลื้มและพลุดอกไม้ไฟประวัติศาสตร์
สามวันของความสนุก เหงา เศร้า และขำ
รื้อ...ความทรงจำ...ทำไปได้
เกี๊ยวน้ำ... สูตรตามใจคนทำค่ะ
ลดน้ำหนักได้แล้ว...โอ้วว...เย่+
ชีพจรลงเท้า...
สิ่งที่ฉันไม่ได้ฟัง...สิ่งที่ฉันไม่ได้เห็น...
จากส่วนหนึ่งของความทรงจำ 3/3/2536
คิดถึงล่วงหน้า...วาเลนไทน์
โรคกลัวน้ำ...ของฉัน
เจ้าพ่อทัพ
บล็อกแรก...ของปี 2006
อีกไม่กี่วันกับเทศกาลแห่งความสุข
พึงชนะความโกรธด้วยความไม่โกรธ
Shift+Delete บทเรียนให้เหนื่อยฟรี
...อึ้ง...ทึ่ง... เศร้า...
เสาร์...ระแวง
เทพนิยายไม่มีจริง
ย้อนเวลาหากระทงและคนร่วมลอย[3] : "Keep it in my mind"
ย้อนเวลาหากระทงและคนร่วมลอย[2] : "Friendship never end"
ย้อนเวลาหากระทงและคนร่วมลอย[1] : "แต่เล็กจนโต...โอ้แม่ถนอม"
หนึ่งวันกับแผนฆาตกรรมในพิ้นที่ปิด(เกือบ)ตายและงานศพ
ทำบุญได้บุญ... ได้เที่ยว... และได้บ่น...
เรื่องของคนสองคนที่เขาบอกว่ารักกัน [แล้วฉันเกี่ยวอะไร?]
"...คุณในวันนี้ไม่เหมือนกับที่ผมเจอในวันแรก..."
เจ็บเหมือนเดิม...
...ถ้ามีทางเลือก...
โลกสีรุ้ง
อะไรจะเกิด....ก็ให้มันเกิด...เพราะมันต้องเกิด...
เขาว่ากันว่า... มันเป็นความมั่นคงในชีวิต
*** HAPPY BIRTH DAY TO.... GRYFFIN ***
DreamWorld
อาการต่อต้านคอมพิวเตอร์
ตามกระแส Harry Porter and The half blood prince
Happy Birth DaY to "พี่ชายที่แสน..."
...เก็บมาเล่า เรื่องของวันเสาร์ที่ผ่านมา...
ผมของฉัน.....
เงินเดือนเดือนแรกกับวันหยุดวันแรกหลังเงินเดือนออก
>> ห้องน้ำผู้บริหาร <<
รถโดยสารสาธารณะ ตอน รถประจำทาง (รถเมล์)
รถโดยสารสาธารณะ ตอน TAXI
ความรู้สึกดี ๆ ที่เรียกว่า... คิดถึง
วันแรกของการทำงาน
ประสบการณ์หางานทำ[2]
ประสบการณ์หางานทำ[1]
The Letter
15 กุมภาพันธ์ 2545
ณ ห้องสมุดมหา'ลัย ฉันเข้าไปนั่ง ๆ นอน ๆ เป็นเพื่อนหนังสือ ด้วยอารมณ์อปกติ ฉันฉีกกระดาษสมุดขึ้นมาหนึ่งแผ่น แล้วก็เขียน ๆ ๆ พับกลับบ้านใส่ซองปิดผนึก ตั้งใจว่าอีกห้าปีให้หลังฉันจะเปิดอ่านอีกครั้ง
15 กุมภาพันธ์ 2550
วันหนึ่งของชีวิตที่สุดแสนจะธรรมดาของมนุษย์เงินเดือน ตื่นขึ้น อาบน้ำ แปรงฟัน กินข้าว มาทำงาน กิน
กลับบ้าน อาบน้ำ กิน แปรงฟัน แล้วก็นอน แฮ่ะ ๆ ลืมอะไรไปอย่าง ว่าไหม
15 มีนาคม 2550
วันหนึ่งของชีวิตที่ที่สุดแสนจะธรรมดาของมนุษย์เงินเดือน ตื่นขึ้น อาบน้ำ แปรงฟัน กินข้าว มาทำงาน กิน กลับบ้าน อาบน้ำ กิน แปรงฟัน แล้วก็นอน อ๊ะ... นอนไม่หลับ เปิดไฟตรงที่นอน พลิกตัวคว่ำ เปิดตู้มหาสมบัติ (ตู้เดียวกับที่เก็บตุ๊กตาแผ่น) ตั้งใจจะเขียน Diary ที่ถูกทอดทิ้งมาแรมปี เห็นซองจดหมายสีฟ้าหม่น จ่าหน้าซอง 15 ก.พ. 45 ---> 15 ก.พ. 50 ระลึกออกว่าทำอะไรไว้ แหม...สงสัยจริง ตอนนั้นฉันเขียนอะไรไปนะ ต้องฉีก ณ บัดดล ปรากฏว่า แม่ชะโงหน้าลงจากเตียงมามองตามเสียงฉีกกระดาษที่ดังแคว่ก ๆ ๆ แล้วถามว่า "ทำอะไรไม่หลับไม่นอน"
พ้นสายตาแม่ไปแล้ว ฉันก็คลี่จดหมายฉบับนั้นออกมา บอกตรง ๆ ว่าตื่นเต้น จำไม่ได้ค่ะว่าตัวเองเขียนอะไรลงไป ไม่อยากเชื่อเขียนอะไรไปว๊าเนี่ยฉัน เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าตอนนั้นคงเครียดน่าดู แต่ตอนนี้คิดกลับไปแล้วมันขำมากกว่าเครียด อ่านไปขำไป ฮ่า ฮ่า ฉันเป็นแบบนี้เลย นี่แหล่ะฉัน อ่านจบก็พับใส่ Dairy พลิกอ่าน Dairy ไปหลายหน้าก่อนลงมือเขียนในรอบ...ครึ่งปี
เสร็จแล้วก็ปิดไฟ เข้านอน
16 มีนาคม 2550
รู้สึกสวรรค์เข้าข้าง เพราะตื่นสายแล้วยังมาทำงานทันรูดบัตร 2 นาที ส่งผลให้อาทิตย์นี้สายวันเดียว
มาถึงก่อนอื่นก็เปิดกระเป๋าหยิบซองจดหมายสีฟ้าหม่นที่ฉันวิ่งขึ้นบ้านไปเอามาก่อนออกจากบ้าน มองมันอยู่ครู่หนึ่ง...ลาก่อนจดหมายจ๋า แล้วก็ฉีกโยนลงถังขยะใต้โต๊ะ บ่าย ๆ แม่บ้านมาเก็บขยะไปเป็นอันลาจากกันถาวร
สงสัยไหมว่าฉันทิ้งทำไม หุหุ อยากเล่าเหมือนกันว่าเขียนอะไรลงไปแต่ไม่กล้า เรื่องบางเรื่องเนี่ยฉันว่ามันเหมาะกับการอยู่ในความทรงจำ แต่เรื่องบางเรื่องมันก็ไม่น่าอยู่ในความทรงจำเท่าไหร่ ลืม ๆ ไปบ้างก็ดี สิ่งที่ฉันชอบที่สุดในจดหมายนั้นคือเรื่องการให้กำลังใจตัวเอง ดูแล้วอาจเหมือนคนบ้าที่มีอะไรก็หยิบกระดาษมาขีด ๆ เขียน ๆ บ่นไปกับตัวเอง แต่ฉันก็เป็นแบบนี้ มีอะไรฉันเลือกที่จะเล่าให้ตัวเองฟังมากกว่าเล่าให้ใครฟัง แม้แต่คนในบ้านหรือเพื่อนที่สนิท บางครั้งเล่า ๆ ไปรู้สึกว่ามันจะไร้สาระไหมนะ ฉันจะตัดบทกลางคันเปลี่ยนเรื่องมันซะงั้น แล้วก็เก็บมันมาเขียนนี่แหล่ะ สบายใจที่สุด แต่การเขียนอะไรลงไปมาก ๆ ชักเริ่มระแวง กับบางเรื่อง ฉันไม่ใช่คนดีที่เขียนอะไรแง่บวกเสมอ เกิดความลับทางความคิดแพร่งพรายล่ะก็
หุหุ ฮ่า ฮ่า กำลังคิดอยู่ว่าอาจจะทำ Diary แบบ Clean Version ให้เป็น Dairy ที่ปราศจากความทรงจำที่ไม่สมควร กันพลาด เผื่อมันหลุดลอดออกไปเผยแพร่ต่อสาธารณะชน คนจะได้ขำฉันน้อยลงและฉันจะได้อับอายน้อยหน่อย
ปล. ไม่อยากให้บล็อกเงียบเหงา แฮะ ๆ มันก็เพราะดีเนอะ
Create Date : 18 มีนาคม 2550
Last Update : 18 มีนาคม 2550 12:47:46 น.
13 comments
Counter : 678 Pageviews.
Share
Tweet
แอบมาทำให้เราอยากรู้ซะแล้วสิค่ะว่าข้างในนั้นเขียนว่าอะไรหนอ ...
จริงค่ะ บางเรื่องเขียนเอาไว้เพื่อจะได้อ่านคนเดียว เพราะทั้งภาษาแล้วก็คนถูกพาดพิง แต่ว่าบางเรื่องมันก็ไม่ได้เป็นเรื่องราวอะไรเราก็เขียนออกมาได้ในระดับกลางๆ ก็ทำให้เราเขียนออกสู่สาธารณะชนได้ซำบายๆ เลยค่ะ ...
เห็นด้วยค่ะว่าเราเองอาจจะต้องระวังการเอ่ยอ้างหน่อยสำหรับบุคคลที่ 3 เพราะว่าเราเองถ้าให้เขียนไม่ยั้ง อาจจะเผลอไผลไปต่อเอาคนอื่นได้ง่ายๆ ซึ่งนั่นล่ะจุดเริ่มของปัญหาเลย ต้องระวัง ..
ว่าแต่อยากรู้จริงๆ นะค่ะ ในเนื้อความ The Letter ห้าปีก่อนนั้นคืออะไร
โดย:
JewNid
วันที่: 18 มีนาคม 2550 เวลา:13:27:15 น.
เคยรื้อ ไดอารี่เก่าๆ มาอ่าน กับเรื่องที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
ทำให้รู้ว่า ตอนนี้เราโตขึ้นมากมาย และ เปี่ยมด้วยคุณภาพ อิอิ
โดย:
tanoy~ตะนอย
วันที่: 18 มีนาคม 2550 เวลา:13:32:28 น.
วันนี้ไม่ได้ไปไหนค่ะ ว่าจะจัดของต่อ แตว่าป่านนี้สิบโมงเช้าแล้วยังไม่ได้เริ่มอะไรเลยคะ
โดย:
JewNid
วันที่: 18 มีนาคม 2550 เวลา:16:19:18 น.
เรื่องบางเรื่องก้อเหมาะที่จะอยู่ในความทรงจำจิงๆล่ะค่ะ..
แต่..ก้ออยากรู้เหมือนกันนะเนี่ยว่าเขียนไรลงไป..หุหุ
โดย: อยากรู้เหมือนกัน (
ตุ๊กตาซัง
) วันที่: 19 มีนาคม 2550 เวลา:16:04:01 น.
วันก่อนยังไม่ได้ขอบคุณเลย
ที่ช่วยทำงาน ขอบคุณนะครับ
โดย:
infonoom
วันที่: 20 มีนาคม 2550 เวลา:15:34:23 น.
เราว่าชีวิตมนุษย์เงินเดือนพันธ์ไทยหลังอาน
ก็เป็นแบบนี้เกือบจะเหมือนกันหมดหละ
ตื่น ทำงาน กลับดึก นอน
เพียงแต่ว่าช่วงเวลาว่าง ที่ไม่ตรงกัน
ใครจะหาความสุขใส่ตัวได้มากกว่ากัน
ก็เป็นกำไรชีวิตไป
เราเองก็ห่างหายกับการเขียนไดอารี่มานานนม
ตอนนี้ก็เริ่มกลับมาเขียน แต่เขียนแบบแบ่งปัน ดังนั้นก็คงมีแต่ในแง่ที่ดีและอวดชาวบ้านได้เหมือนกัน
ส่วนที่เป็นด้านมืดก็ต้องเก็บมันไว้
รู้กันเองระหว่างเรากับสิ่งเลวร้าย เนอะ
โดย:
Always
วันที่: 21 มีนาคม 2550 เวลา:8:55:29 น.
โอ้ว คาดว่าเนื้อหาในจดหมายนั่นจะต้องวาบหวาม เรตอาร์เป็นแน่ อุอุ จึงต้องรีบทำลายหลักฐานทิ้ง เอ่ะ หรือว่าอาจเป็นจดหมายรักที่ลืมส่ง หรือตั๋วจำนำที่แอบแฮ้บของของแม่ไปตึ๊ง หรือกระดาษข้อสอบศูนย์คะแนน หรือ... โอ้ย ปวดหัว
เอ่ะ แต่ ตงิดๆตรง "แม่ชะโงกหน้าลงจากเตียงมามองตามเสียงฉีกกระดาษ.." อย่าบอกนาว่าให้หม่ามี๊ปีนขึ้นไปนอนเตียงชั้นสองง่ะ โห ทรมานผู้สูงวัย
อ่อ เรียน จขบ ด้วยว่า ทั่นโดนข้าน้อย Desktag นะขอรับ คงรู้ๆแล้วล่ะน่าไม่ต้องอธิบาย อยากแก้คำสาปของกระผมก็ต้องรีบๆอัพแทกซะ อุอุอ
ปล น้องคอรีนผมได้ครอบครองฉบับ Deluxe Edition แล้วล่ะ ใครใจร้อนซื้อก่อนช้ำใจเจงๆ อุอุ ส่วนน้องเนลลี่นั้น ผมเห็นซีดีคู่ Special Tour Edition ออกขายที่นี่แล้วนาครับ อย่าลืมอุดหนุนน้องเนลแกหน่อยละกัน อิอิ
โดย:
ข้าวตู
วันที่: 22 มีนาคม 2550 เวลา:22:28:53 น.
อารมณ์เดียวกันเลยค่ะ
ความทรงจำบางอย่าง ลืมๆไปซะหน่อยก็ดีเหมือนกันเนอะ
วิธีการของ tu bong ก็คือ จำมันเผาไปซะเลยค่า ฮ่าๆๆๆ
เพลงนี้เพราะดีค่ะ ชอบๆๆๆ
โดย:
tu_bong
วันที่: 23 มีนาคม 2550 เวลา:8:52:38 น.
แก้คำผิดนิดนึงค่ะ "จับมันเผาค่ะ อิ อิ ไม่ใช่จำมันเผา ค่ะ แห่ะๆ "
โดย:
tu_bong
วันที่: 23 มีนาคม 2550 เวลา:8:54:29 น.
ในสถานการณ์นั้นอาจจะเครียดนะครับ เลยต้องระบายออกทางไดอารี่ แต่พอกลับมาอ่านอีกที อาจจะชิวๆ คิดว่า "แหม ... ทำไปได้" 555
สุขสันต์วันศุกร์นะครับ
โดย:
Cymry
วันที่: 23 มีนาคม 2550 เวลา:11:14:34 น.
ใช่ทำให้อย่างรู้ว่า เขียนอะไร ???
น่าสงสัย นินทาเค้าเปล่าตัวเอง
ตอนนั้นเรายังไม่หนิทกันเลยอ่ะ
ตัวเองน่ากลัวจะตายไป เสียงก็โหด -_-" 555 (ขำว่ะ)
โดย: Gryffin IP: 202.12.118.36 วันที่: 23 มีนาคม 2550 เวลา:12:07:45 น.
^^ ทำไมมาว่าเค้าเสียงโหดล่ะตัวเอง
หน้าเค้าโหดกว่าเสียงอีก
โดย:
ZAZaSassY
วันที่: 26 มีนาคม 2550 เวลา:19:06:40 น.
^
^
พูดจริงหรือเปล่า ... กลัวเลยอ่าค่ะ ...
โดย:
JewNid
วันที่: 26 มีนาคม 2550 เวลา:23:06:25 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
ZAZaSassY
Location :
สมุทรปราการ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
Sunset&Swing
Gryffin
ข้าวตู
นราเกตต์
Clear Ice
L.I.R.A.
ป่ามืด
nature-delight
ฟ้าใสทะเลคราม
zaesun
JewNid
Mutation
Cymry
infonoom
Hachi_chan
papae
นธี
Always
เข็มขัดสั้น
นายเบียร์
วลีวิไล
Niobean
vodca
ตุ๊กตาซัง
Full Heart
lovekalo
- Dachsie -
weraj
A r t F u l l Y
prncess
juandmee
สะเทื้อน
P Q BOY
เดหลีสีแดง
Webmaster - BlogGang
[Add ZAZaSassY's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
จริงค่ะ บางเรื่องเขียนเอาไว้เพื่อจะได้อ่านคนเดียว เพราะทั้งภาษาแล้วก็คนถูกพาดพิง แต่ว่าบางเรื่องมันก็ไม่ได้เป็นเรื่องราวอะไรเราก็เขียนออกมาได้ในระดับกลางๆ ก็ทำให้เราเขียนออกสู่สาธารณะชนได้ซำบายๆ เลยค่ะ ...
เห็นด้วยค่ะว่าเราเองอาจจะต้องระวังการเอ่ยอ้างหน่อยสำหรับบุคคลที่ 3 เพราะว่าเราเองถ้าให้เขียนไม่ยั้ง อาจจะเผลอไผลไปต่อเอาคนอื่นได้ง่ายๆ ซึ่งนั่นล่ะจุดเริ่มของปัญหาเลย ต้องระวัง ..
ว่าแต่อยากรู้จริงๆ นะค่ะ ในเนื้อความ The Letter ห้าปีก่อนนั้นคืออะไร