เฉพาะกิจ...เพื่อ TAG เขียนบล็อกแรกของปีด้วยการถูก tag ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณพี่ป่ามืดกับคุณข้าวตูและคุณ cymry ที่ให้เกียรติกับเจ้าของบล็อก ที่แรกจะอู้งานทำแต่เดี๋ยวทำนู้นทำนี่จุกจิก เผลอแป๊บเดียวก็เลิกงานมาแล้วกว่า 1 ชั่วโมงเลยเก็บกระเป๋ากลับบ้าน คิดมาหลายตลบว่าจะแฉเรื่องอะไรของตัวเองดี ตอนนี้ถ้าแฉว่าตัวเองเป็นพอลล่าปลอมตัวมาเล่นบล็อก ปัจจุบันเป็นนางแบบชื่อดังถ่ายปกนิตสารหรืออะไรทำนองนั้นก็กลัวเพื่อน ๆ บล็อกจะเชื่อเป็นจริงเป็นจัง คิ๊คิ๊ ฉะนั้นเลยขอเจาะเวลาหาอดีตหยิบเรื่องในความทรงจำมาแฉให้รู้จักกันมากขึ้นดีกว่า 1. Drumajor กับ Cheerleader ในความทรงจำ เรื่องนี้ถ้าบอกเพื่อนมัธยมหรือเพื่อนมหาลัย รับรองว่าพวกนี้นึกภาพไม่ออกและเถียงหัวชนฝาว่าไม่เชื่อ เรื่องเกิดขึ้นเมื่อสมัยสิบกว่าปีก่อน ไอ้บุคลิกแบบเด็กอ้วนเนี่ยยังดูน่ารักน่าชังอยู่ (ตอนนี้เหลือแต่น่าชัง ) จำไม่ได้แน่ชัดว่าป.ไหน คาดว่าไม่เกินป.2 ได้เป็น Cheerleader สีเขียวของโรงเรียน จากนั้นเขาก็เลือกตัวแทน Cheerleader สีละ 1 คน มาถือคทานำพาเรด แล้วฉันก็ได้เป็นหนึ่งในคนถือคทา (ทีเดียวควบสอง เท่ห์จริง ๆ ลูกใครเนี่ย) ซ้อมอยู่หลายครั้ง ไม่ถึงกับเชี่ยวชาญแบบที่มืออาชีพทำกัน แค่เป็นไปตามประสาเด็ก ๆ นำขบวนพาเหรดติ่งติ๊งของโรงเรียนเล็ก ๆ (ก็ภูมิใจวะ) แต่แล้ว...เมื่อถึงวันจริง จำได้ว่าตอนตั้งแถวอยู่ แล้วฉันก็จำไม่ได้อีกเลยจนถึงทุกวันนี้ก็จำไม่ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น ที่จำได้ต่อจากนั้นคือฉันนอนอยู่ห้องพยาบาลชั้นสองของอาคาร แล้วก็มาเกาะรั๊วระเบียงชะโงกหน้ามองดูชาวบ้านชาวเมืองเขาสนุกสนานกันอยู่ในสนาม อะโหยยย...บัดซบ...ฉันเป็นลม นับตั้งแต่นั้นฉันก็ไม่เคยได้เป็น Drumajor หรือ Cheerleader อีกเลย 2. ไม่ได้อำ...ฉันเคยร้องเพลงออกรายการวิทยุ เรื่องนี้เป็นเรื่องความอัปยศของตัวเองที่ไม่เคยเล่าให้ใครฟัง เมื่อครั้นยังเป็นเด็ก(อายุไม่เกิน 12 ปี) ฉันชอบรายการวิทยุของ "เจ้าป้า" แห่ง Z-88.5 มาก ๆ ที่ชอบน่ะไม่ได้ชอบเพลงของคลื่นวิทยุหรอก อยากฟังป้าพูดมากกว่าฟังเพลง เจ้าป้าจัดรายการได้สนุกดี มีเสียงหัวเราะตลอด มีลูกสมุนชื่นชอบเพียบ กอปรกับเป็นช่วงที่ฉันใฝ่ฝันอยากเป็นดีเจ อะร๊ายอะไรก็เลยต้องเจ้าป้า เวลาเจ้าป้าเปิดสายเลยอยากมีส่วนร่วมสักครั้ง และด้วยความบ้าการ์ตูนเป็นทุนเดิม เจ้าป้ามีช่วงประกวดร้องเพลงแล้วเอาเพลงการ์ตูนมาให้ร้องฉันก็จะกระหน่ำจิ้มโทรศัพท์ เสียด๊ายเสียดายช่วงแข่งเพลงเซเลอร์มูนฉันโทรไม่ติด ก็ฉันพอร้อง Moonlight Densetsu ได้อยู่ แต่ฉันมาโทรติดช่วงแข่งเพลงเพลงโดเรมอน ฉันร้องได้แค่ท่อนเดียวเอง แต่ให้ทำไงกว่าจะโทรติดได้ก็ยากแสนยอก ก็เลยไม่ถอย พอดนตรีขึ้น ฉันก็มั่วออกอากาศแล้วก็มาจบที่ "อัง อัง อัง โต๊ะเตะโมะดาอิซุคิ โดราเอมอน...อึ" อัปยศมาก ๆ เมื่อวางสายจึงคิดได้ว่า นี่ฉันทำอะไรลงไปวะเนี่ย งานนั้นไม่ได้รางวัลชนะแต่ได้รู้จักกับยางบนหน้าเพิ่มมากขึ้น 3. จุ๊จุ๊....อย่าบอกใครว่าฉันก็เขียน (บอกไปแล้ว) ดั่งภาษิตที่ว่า "เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม" ฉะนั้น "เข้าห้องเรียนที่มีฝาผนังลายก็ต้องทำให้ผนังห้องลาย ขึ้นไป" ตอนเรียนมัธยมฉันถูกหลายคนมองว่า "ยัยนี่...เด็กเรียน" ถ้าเป็นเพื่อนในห้องหรือในกลุ่มก็จะมองฉันว่าเด็กเรียนเหมือนกันแหล่ะ แต่พวกนี้จะรู้ว่าฉันไม่ได้เรียนหูดับตับแล่บอย่างที่คนอื่นเข้าใจ ก็มีทั้งอารมณ์เด็กเรียน และเด็กน่ารักปนกัน เช่นไล่ตีเพื่อนที่ล้อชื่อแม่ ตบโต๊ะทวงตังค่าห้องกลางโรงอาหาร ดูต้นทางให้เพื่อนเล่นปั่นแปะ ลงแข่งฟุตบอลศักดิ์ศรีระหว่างชาย VS หญิงแล้ว ตั้งก๊วนเข้าไปทำลายบ้านผีสิงนิทรรศการของโรงเรียนจนโดนจดชื่อส่งอาจารย์ ฯลฯ (น่ารักไหมคะ ) ดังนั้นเรื่องง่าย ๆ อย่างเขียนผนังห้องมีหรือจะรอดพ้นน้ำมือฉันไปด้วย หุหุ จริง ๆ ก็ไม่ได้มีผนังห้องอย่างเดียวที่ถูกฉันประทับลายมือลงไป ทั้งโต๊ะ เก้าอี้ ก็ไม่พลาด ด้วยลิขวิดบ้าง ปากกาบ้าง คัทเตอร์บ้าง อย่า...ได้โปรดอย่ามองว่าฉันเป็นเด็กไม่ดีนะ แค่ว่ามันลายอยู่แล้ว ฉันขอเขียนเพิ่มไปนิ๊ดหน่อยจะเป็นอะไรไปใช่ป่าว แม้แต่ห้องโฮมรูมของตัวเองก็ไม่เว้น ฉันกับเพื่อนร่วมก๊วนพากันไปเขียนชื่อแกงค์ไว้หลังห้องโฮมรูม มันเท่ห์ชะมัดมีชื่อแกงค์เราด้วย และแล้วเวรกรรมมันคงตามทัน วันหนึ่งอาจารย์ที่ปรึกษามีนโยบายทำห้องโฮมรูมให้น่าอยู่ ฉันก็คิดว่าอาจารย์คงรู้ว่าในห้องมีเด็กมือบอน อาจารย์ถามในคาบโฮมรูมว่าใครไม่เคยเขียนกำแพงให้ยกมือขึ้น หุหุ ในห้องไม่มีใครยกเลยรวมทั้งฉัน อาจารย์จึงถามฉันว่า "เธอด้วยรึ" ก็พยักหน้ารับ แฮ่ะ แฮ่ะ หนูขอโทษ แล้วหลังจากนั้นอาจารย์ก็นัดให้มาวันเสาร์เพื่อทาสีห้องเรียนของพวกเราใหม่ มีเงินสนับสนุนจากอาจารย์กับเงินห้องของพวกเราเป็นค่าสี ลูกกลิ้งทาสีก็ไปยืมลุงภารโรง ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่เขียนฝาผนังห้อง (ของเรา) อีกเลย 4. พาเพื่อนโดดเรียน...อย่างมีอารยะ หลังพ้นวัยคอซองมาฉันยังไม่สามารถสลัดภาพเด็กเรียนได้พ้น ฉันได้รับความไว้วางใจจากอาจารย์ที่เคยสอนหลายท่านมากพอควร แต่อนิจจาฉันก็เป็นแค่นักเรียนที่ยังมีความขยันและขี้เกียจสลับกันไป การโดดเรียนเลยเป็นเรื่องธรรมดาที่สามารถเกิดได้เมื่อความขี้เกียจมาเยือน ไอ้ปีนรั้ววิ่งหนี้ยามหรือข้ามที่เก็บศพข้างโรงเรียนออกไปทางวัดน่ะพวกฉันไม่ทำอยู่แล้วเสียเกียรติ ถ้าฉันขี้เกียจเข้าห้องเรียน วันดีคืนดีฉันก็มานั่งหน้าห้องปกครองพร้อมเพื่อน (นัดกันทั้งห้อง) อาจารย์หลายท่านผ่านไปผ่านมาสงสัยถามว่าไม่มีเรียนเหรอ เราก็พร้อมใจบอกว่าไม่มีเพราะงด โดยวิชาสังคมของอาจารย์ว. ชอบงดและเลื่อนดีนักเลย พวกฉันเลยชอบเนียนไม่เข้าเรียนกันยกห้อง เวลาเจออาจารย์ว.ถามฉันว่าทำไมไม่พากันเข้าเรียน ฉันก็ใช้หน้าใสซื่อบอกไปว่า "อาจารย์ไม่เห็นบอกเลยว่าเรียน หนูก็เลยบอกเพื่อนว่าไม่เรียน" ด้วยตำแหน่งรองหัวหน้า + ผู้เช็คชื่อ + เหรัญญิก เป็นประกันว่าไม่ได้มีเจตนาโดด อาจารย์เลยไม่ว่าอะไร (แต่อาจารย์ก็รู้เอาหนังสือเคาะกะโหลกฉัน ) แต่นั่นยังไม่อารยะเท่าไหร่ ที่อารยะสุด ๆ คือโดดเรียนแบบให้ ผอ.เซ็นชื่อกำกับเวลาเรียน วันงานสัปดาห์วิทยาศาสตร์เราเด็กวิทย์อ้างกับอาจารย์ที่ปรึกษา (แม่เพื่อนในห้อง) ว่าอยากไปดูงานที่ศูนย์ประชุมสิริกิติ์วันเปิดงาน(มันต้องวันเปิดงานเท่านั้นนะ..วันอื่นไม่ได้) พวกเราช่วยกันอ้อนว่าพวกหนูอยากไป๊...อยากไป อาจารย์เลยแนะนำว่าลองทำหนังสือเสนอผอ.สิ เท่านั้นแหล่ะ ฉันก็จัดการพิมพ์หนังสือเดินเรื่องล่าลายเซ็น ฮ่า ฮ่า แล้ววันงาน หลังจากพวกเราแสดงละครบนเวทีงานของโรงเรียนเสร็จ (แน่นอน...ละครเรื่องนั้นฉันต้องเขียนบทและกำกับการแสดง) ก็พากันตั้งแถว เดินออกจากโรงเรียนผ่านประตูรั้วยื่นหนังสือให้ยามอย่างภาคภูมิ เดินแถวไปป้ายรถเมล์ห้อย 116 มาลงตลาดคลองเตย วันนั้นมีเพื่อนเป็นลมด้วยนะ แล้วฉันก็พาเพื่อนเดินหลงเข้าซอยหาศูนย์ประชุมไม่พบด้วย เอิ้ก ๆ ช่างเป็นการหาเรื่องไม่เรียนอย่างแนบเนียนและสวยงามที่สุด 5. ล่า...เพื่อให้ได้มาซึ่งหน่วยกิต อันนี้เป็นเรื่องชีวิตรันทดนิดนึง ตอนปี 4 เทอมสุดท้ายฉันลงวิชาเลือกไปสองตัว แล้วก็เป็นสองตัวที่มีปัญหาตอนตัดเกรด วิชาแรก MU102 จำชื่อเต็มไม่ได้แต่เป็นวิชาที่เขาให้เข้าไปฟังเพลงเพื่อการวิเคราะห์ ช่างเป็นวิชาที่เรียนแล้วมีความสุขจริง ๆ พอถึงคาบเรียนไปนั่งฟังเพลง...แล้วฉันก็หลับ อีกวิชาเป็น business law เรียนเพราะความเปรี้ยว หลังสอบเสร็จปลายเทอมสุดท้าย เริงร่าว่าจะจบ แต่อนิจจา วิชาดนตรีอันสุนทรีย์ของฉันประกาศผลสอบออกมาชาวบ้านเขามีชื่อเกรดออกกันหมด ยกเว้นฉัน ด้วยความกลัวว่าจะไม่จบ เลยตะลุยบุกห้องอาจารย์ผู้สอนผ่าห้องทะเบียนคณะศิลปกรรมถึงห้องทะเบียนมหา'ลัย อาจารย์ก็รับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะว่า ได้เกรดแน่ แต่ฉันก็ไม่วางใจ ขอเบอร์อาจารย์แล้วโทรถามความคืบหน้าเป็นระยะ จนสุดท้ายได้เกรดนั้นไว้ในครอบครอง ส่วน Business Law อาจารย์ได้รับเชิญมาสอนมีงานประจำทำอยู่มากอาจารย์จึงแจ้งว่าจะออกเกรดเดือนพฤษภาคม ฉันจึงไปตามล่าหาเบอร์โทรอาจารย์มาไว้ในครอบครองและบอกอาจารย์ว่าถ้าตัดเกรดเดือนพฤษภาคมฉันจะไม่ได้ transcript พร้อมเพื่อนและไม่สามารถไปสมัครงานได้ เห็นใจหนูเถอะคะ อาจารย์ก็อึก ๆ อัก ๆ บอกแต่ว่ายังไงก็ไม่ตก ไอ้ฉันไม่ได้กลัวว่าจะตกสักหน่อยฉันกลัวไม่ได้เกรดต่างหากเล่า แล้วอาจารย์ก็ไม่รับปากบอกแต่ว่าจะพยายามไม่ต้องห่วง จนวันสุดท้ายของการส่งเกรดไปห้องทะเบียน เจ้าหน้าที่ที่ฝ่ายทะเบียนคุยให้ฟังว่า "เอกคอมมี 3 คนเกือบไม่ได้ transcript เพราะอาจารย์ส่งมาวันสุดท้าย" หุหุ 3 คนที่ว่าก็ฉันเป็นหนึ่งในนั้นแหล่ะ หุหุ สรุป ฉันได้ transcript ตัวจริงพร้อมเพื่อนค่ะ จบแล้วค่ะกับการแฉเรื่องตัวเอง ก็แค่เรื่องในอดีต มองย้อนกลับไปทีไรมันก็มีค่าในความทรงจำ ชอบ ๆ เรื่องเก่า ๆ ที่มีความสุข เรื่องไหนที่มันทุกข์ก็โยนทิ้งมันไปเนอะ ต่อไปขอส่งต่อทายาทอสูร ซึ่งไม่รู้ว่าจะส่งต่อให้ใครดี ส่วนใหญ่คงถูก TAG กันไปแล้ว คิดแล้วคิดอีกก็ขอ TAG บุคคลเหล่านี้ค่ะ 1. Gryffin เป็น friend blog ที่ไม่ยอมอัพบล็อก หนีไปอัพ Spaces Room No.777 ฉะนั้น มาอัพ blog ซะดี ๆ ฉันรู้ว่าเจ๊ว่างงาน 2. Sunset&Swing คนนี้รู้ว่างานเยอะ ก็เลยมาช่วยสุมงานเพิ่ม 3. Hachi_chan อิอิ TAG เจ้าของบล็อกหาย ขอ TAG ซะเลย 4. Niobean ผู้หญิ่งที่เขียนบล็อกเกี่ยวกับความสุขความทุกข์เกี่ยวกับความรักได้น่าอ่านดี ถ้าอ่านบล็อกของเธอแล้วมาอ่านบล็อกของฉัน ความโรแมนติกต่างกันลิบลับ 5. นักฆ่า...น่ารัก ขอทำความรู้จักเนื่องด้วย Refresh หน้า bloggang แล้วคุณเป็นลำดับที่ 13 ของรายการหน้าหลัก ฉันนี่ เจ๋อจริง ๆ เดี๋ยวไปประกาศมอบทายาทแล้วจะไปนอน ขออนุญาติราตรีสวัสดิ์ไว้ ณ ที่นี้ ไม่ไหวแล้วค่ะ ปล.พรุ่งนี้ถ้าไปทำงานสายจะโป้ง พี่ป่ามืด คุณข้าวตูและคุณ cymry   Create Date : 16 มกราคม 2550 40 comments Last Update : 16 มกราคม 2550 23:57:18 น. Counter : 805 Pageviews. Share Tweet

3 คนที่โยนภารกิจมาให้ก็รับเอาไปเต็มๆ เลยสำหรับการถูกขู่ว่าไปทำงานสายก็เพราะสามคนนี้ แฮ่ๆ สงสัยป่านนี้ ทั้งสามคนคงกำลังรู้สึกกระตุกๆ อ่ะคะ เรื่องแฉๆ อ่านแล้วก็มีเฮ .. ส่วนมากได้อ่านเรื่องตอนเรียนก็สนุกไปอีกอย่างน๊า เพราะว่า เจอประจำเลยเรื่องโดดเรียน สงสัยว่าเป็น นร.ถ้าไม่เคยโดดแสดงว่าเชย (แบบว่าเราก็เคย เหมือนกันแต่แอบไปเข้าห้องสมุดแทนการกระโดดออกนอกรั้ว) แต่การโดดรั้วเหมือนคุณซาซ่านี่เป็นแบบมีระบบนะค่ะเนี่ย เพราะทำตามขั้นตอน ของเราอยู่ ตจว. ง่ายๆ เลยหลัง รร.แปลงร่างเป็นยิมนาสติกกันเป็นแถว เราแค่ เป็นต้นทาง ผิดไม่เต็มขั้นค่ะ   โดย: JewNid 17 มกราคม 2550 0:00:13 น.

รู้สึกแปลกต้องแวะมา ..อ่า โดนขู่นี่เอง.. สนุกจังเลย น่ารักมาก อิอิ อืมม..อิอิ ปลื้มๆๆ บอกไม่ถูก .. ...บัดซบ...ฉันเป็นลม .. ฝันดีจ้า..   โดย: ป่ามืด 17 มกราคม 2550 0:30:20 น.

แวะมายามดึกครับน้องZAZaSassY ฮ่าๆๆๆ เขียนได้น่ารักมากๆ เลยฮับ อ่านไปยิ้มไป แอบหัวเราะด้วย กรักๆๆ วีรกรรมสุดๆ ไปเลยครับ พี่กี้ขอคาวระ ............... เทนนิสเนี่ย พี่เล่นไม่เป็นครับ แต่ชอบดู ลองหัดเล่นได้วันเดียว เลิกเลย แบบว่าไม้มันหนักเกินกำลัง ดูเหตุผลสิ   โดย: วลีวิไล 17 มกราคม 2550 2:44:09 น.

อ้อ เมื่อวานนี้ นร.เค้าหยุดเพราะเป็นวันครูนั่นเองอ่ะค่ะ เราก็ไม่รู้ก็เลยงงว่าหยุดเนื่องในวันอะไร บ้านเราก็หยุดเยอะ เหมือนกันนะค่ะ วันหยุดครูแต่เด็กก็หยุดซ๊า อาจจะเพราะว่า ครูไม่อยู่เด็กๆ ร่าเริง อยู่ รร.กันเองก็ไม่ได้อ่ะสู้ปิด รร. ดีกว่า เรื่องมีโลกส่วนตัวสูงนี่เราว่านะใครก็อยากมีแต่ว่าคงไม่ถึงขั้นสูง แบบว่าเข้าไม่ถึงเลยนะค่ะ ไม่งั้นคนไม่คบแน่นอนเลย ขนาดตอนนี้โลกส่วนตัวยังไม่สูงเท่าไหร่นะ คนยิ่งไม่ค่อยจะ คบเราแล้วอ่ะค่ะ   โดย: JewNid 17 มกราคม 2550 15:39:03 น.

โดนซะแล้ววว   โดย: Gryffin (Gryffin ) 17 มกราคม 2550 16:46:51 น.

เก่งนิ ตั้งสามนาที..อิอิ.. แล้ว..ได้รางวัลติดไม้ติดมือกลับบ้านสมใจไหม.. ฝันดี ปุ๋ยๆๆ..เพลงน่ารัก ฟังแล้วเด็กลงมากๆเลย   โดย: ป่ามืด 18 มกราคม 2550 0:41:51 น.

มาทักทายยามเช้า อรุณสวัสดิ์คร้าบ Prince of tennis พี่ก็ชอบดูครับ แต่ว่ามันจะจบจริงเหรอ ยังไปไม่ถึงไหนเลยอ่า   โดย: วลีวิไล 18 มกราคม 2550 6:34:20 น.

ชอบสำนวนเหมือนคุณป่ามืด น่าร๊าก   โดย: prncess 18 มกราคม 2550 8:02:22 น.

THX อาร์ทV.2 ด้วยที่อุตส่าห์ TAG ข้าม domain ของ multiply มา ฉันอัพบล็อกแท็กเล้วเน้อ   โดย: ZAZaSassY 18 มกราคม 2550 8:31:21 น.

ในที่สุดภาระกิจก็ลุล่วงไปได้ด้วยดีซินะครับ เรื่องโดดเรียนเนี้ย คิดว่าถ้าเราเล่าไปทุกคนคงไม่แปลกใจ แต่ไอ้โดดเรียนวิชาเดียวเนี้ย แล้วหนีไปตามตึกต่าง ๆ แต่ไม่คิดไม่ฝัน นึกว่าเราโดดคนเดียว ที่ไหนได้เพื่อนร่วมอุดมการณ์ที่นัดกันโดด โดยไม่ได้นัดหมายอีกเจ็ดแปดคน ทำให้ห้องเรียนหายไปซะครึ่ง โดนตามล่ากันซะ วุ่นทั้งโรงเรียน   โดย: Always 18 มกราคม 2550 9:13:44 น.

แวะมาแอบอ่านความทรงจำในอดีตของสาวน้อยดรัมเมเยอร์กะเชียร์ลีดเดอร์ ... แง๋ม ๆ วันนั้นไม่น่าเป็นลมไปซะก่อนนะจ๊ะ ... ไปแล้น รับกลับไปอัพบล๊อกตัวเองมั่ง ขอบคุณมั๊กๆสำหรับการ TAG จะได้หาเรื่องอัพบล๊อกได้ซักที... ตามไปอ่านน๊า   โดย: Niobean 18 มกราคม 2550 18:24:17 น.

ข้อ 2 เปรี้ยวนะครับนั่น สุดยอดเลย ข้อ 4 นี่ สุดยอด สมัยผมนี่ เน้นให้เพื่อนเอาเรือมารับ แล้วก็แล่นฉิวไปเลยครับ ปล. มาชวนไปฟังเพลงแนว Rock แบบไม่แรงบาดหูที่บล็อกด้วยครับผม   โดย: เข็มขัดสั้น 18 มกราคม 2550 23:05:50 น.

หวัดดีครับ แวะมาอ่านแท็กครับ ผมก็โดนไปแล้วเหมือนกัน แหมแต่ละเรื่องนี่แสบใช้ได้เลยนะครับ ผมเคยฟังรายการจ้าวป้าเหมือนกันครับ นี่เรารุ่นราวคราวเดียวกันป่าวเนี่ย ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมครับ   โดย: poser (poser ) 19 มกราคม 2550 0:04:19 น.

สวัสดีค่ะ มาเยี่ยมเยียน ค่ะ ได้เวลา เดินชมบ้านเพื่อน แล้วค่ะ หลับฝันดีค่ะ จุ๊ฟๆๆ   โดย: STAR ALONE (STAR ALONE ) 19 มกราคม 2550 0:48:28 น.

เก่งๆๆ ก็ยังได้รางวัลมั่ง ไม่ถึงกับมือเปล่าเสียทีเดียว ไอติมคงอร่อยนะ.. วันนี้ไปโลตัสก็มีตำรวจหลายคน อืมม..คงตรวจรักษาความปลอดภัย เผื่อมีใครเอาของแปลกๆแอบมั้ง หรือมาเดินข่มไว้ จะได้ไม่มีใครกล้าคิดมิดีมิร้าย คิดถึงหนัง 007 ระเบิดเขาก็เล็กๆ จะว่าน่ารักก็กระไรอยู่.. ฝันดีจ้า.. ฝันดีจ้า..   โดย: ป่ามืด 19 มกราคม 2550 1:41:07 น.

โดนกันไปทั่วเลยนะค่ะ ดีค่ะเราจะได้รู้จักกันมากขึ้น เนอะ.. เมื่อวานเข้าบล็อกไม่ได้เลย มาเยี่ยมช้าหน่อยคงไม่โกรธกันนะค่ะ   โดย: fonrin 19 มกราคม 2550 7:23:13 น.

สวัสดีค่ะ นอนหรือยังเอ่ย แวะมาเยี่ยมค่ะ .. วันนี้เข้าบล็อกได้บ้างไม่ได้บ้าง เนื่องด้วย เหตุว่าเมื่อวานพายุเข้า แล้วเน็ทมันก็ติดๆ ดับๆ เข้าไม่สะดวกเลย เราก็เลยเข้าแล้วก็ทิ้งช่วงไปบ้าง แล้วก็มาเข้าเอา ตอนเย็นนี่ล่ะค่ะ   โดย: JewNid 19 มกราคม 2550 23:14:23 น.

ล้อกอินไม่ได้ พิมพ์ไปทีนุงแล้วไม่รุ้ว่าต้องล้อกอิน มันลบไปหมดเลย ฮือๆๆ ข้อ1 ผมว่าข้ออ้างมากกว่าว่าเป็นลม สงสัยโดนคฑาเปรี้ยงใส่ตอนโยนมากกว่า 555 ข้อ2 โห อายแทน เป็นผมแกล้งสายหลุดไปเลยดีกว่า สปีริตช่างมัน 55 ข้อ3 ทำมายไม่ยกพวกตีกันกับเด็กนักเรียนชายเลยอ่ะ เผื่อจะสร้างเกียรติประวัติเท่าเทียมกับ อุเทนฯ ปทุมวัน ไง ข้อ4 วิธีโดดเรียนไม่เร้าใจเลยน่ะ เป็นสมัยนี้เรอะ เค้าต้องโทรขู่วางระเบิดโรงเรียนไปเลย ไหนๆก็โดดแล้ว เผื่อแผ่นักเรียนคนอื่นๆในโรงเรียนด้วยเลยไง วู้ ข้อ5 วิชาสุนทรียดนตรีอะไรนี่น่าเรียนดีแฮะ เผื่อจะขัดเกลาคราบไคลของผมบ้าง บอกแล้วไงว่าอย่าจองเวรกันและกันเลย มันเป็นกรรมเก่าที่ตกทอดมาหลายๆคนน่ะ   โดย: ข้าวตู 20 มกราคม 2550 12:10:20 น.

เราว่าวิธีแก้ไขปัญหาเรื่องการเขียนลวดลายบนผนังหรือบนสิ่งต่างๆ เช่นโต๊ะเก้าอี้ และอะไรๆ สาระพัดที่สามารถฝากรอยประทับของเดอะแกงค์ต่างๆนั้น ก็คือให้เขาหัดทาสี น่าจะเป็นอีกวิธีนึง ความภูมิใจในผลงานทาสีนั้นๆ ก็ทำให้พบความสุขใหม่ๆ ที่แปลกออกไปจากการฝากลวดลาย อืมม..น่าสนใจ กิจกรรมเสริม "ทาสี" แต่ก่อนให้ทาสีก็ควรมีเวลาให้สักหน่อย ให้ฝากลายเต็มที่ส่งท้าย ถ่ายรูปเป็นที่ระลึกให้พร้อมเลยจะได้แล้วใจ ..ฮุ.. ปล..ไม่ได้ๆๆ ลุ้นระเบิดเด๋วตะเองก็ไม่ปลอดภัยหรอก เอาแค่ม๊อบหนี้สินก็พอ สมควรสนับสนุนถ้าไม่เป็นธรรม.. สุขสันต์วันหยุด..   โดย: ป่ามืด 20 มกราคม 2550 12:17:36 น.

ไอ้บร้า หนอย มา Tag เรา วันก่อนกำลังคิดเล่นๆ พอดี ว่าถ้ามีคนมา Tag เรา เราจะเขียนอะไรดี อิอิ   โดย: Sunset&Swing 20 มกราคม 2550 17:20:58 น.

หุหุ มาบอกว่าฟังเพลงที่ จขบ. ร้องแล้วครับ เพราะครับ...เพราะอะไรถึงร้องครับ 55 ล้อเล่นนะครับ   โดย: poser (poser ) 22 มกราคม 2550 2:34:43 น.

เพลงน่ารักดีค่ะ   โดย: ชมพู่น้อย 22 มกราคม 2550 23:12:50 น.

อิอิ ..ถ้าคุยเรื่องยากๆ ระวังน๊า เพื่อนจะหนีหมด ไม่มีคนมาถามทำไรอยู่ ..นี่ก็ระวังมากๆกลัวไม่มีคนไปเยี่ยม ไม่กล้าเอาธรรมะยากๆมา กลัวไม่มีใครไปหา ฝันดีจ้า พรุ่งนี้จะอู้งานไปใกล้ๆทะเล จะสำเร็จไหมน๊อ..   โดย: ป่ามืด 22 มกราคม 2550 23:43:24 น.

หนุกๆ จัง เพิ่งรู้ว่า จขบ.นี่ก็เฮี้ยวเอาการ ว่าแต่คิดยังไง๊ ถึงได้ Tag เราเนี่ย เอิ๊กๆ เขียนบล็อกปกติไม่แฉตัวเองก็เน่าอยู่แล้ว จะเหลืออะไรมาแฉอีกน๊อเรา ... แปะไว้ก่อนนะจ๊า ขอเวลาไปย้อนอดีตก่อน สุขสันต์วันอังคารค่ะ   โดย: Hachi_chan 23 มกราคม 2550 9:26:24 น.

กลับเข้ามาอ่านอีกรอบครับผม จะว่าไปตอนนี้ แต่ละคนหัวปั่นนั่งเขียน Tag และหาคึน Tag กันใหญ่เลยนะครับ คนที่โดนและเขียนไปแล้วก็สบายใจได้   โดย: เข็มขัดสั้น 23 มกราคม 2550 9:32:37 น.

มาทำความรู้จักเพิ่มขึ้นค่า ถ้าเป็นแฟนคีตาเหมือนกัน ก็รอดูวีซีดีแล้วกันนะคะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 23 มกราคม 2550 10:21:55 น.

นั่นสิค่ะ ขโมยเพราะโรคจิตนี่ไม่รู้จะหาอะไรมาแก้เหมือนกัน เพราะมันคงประมาณว่าเห้นแล้วก็เกิดอาการทันด่วน น่ะค่ะ แก้ยากนะพวกนี้ ... พูดเรื่องขา ตอนนี้เริ่มหนาแล้วอ่ะค่ะ มันเริ่มตันๆ ถ้าเอา ไปวางกับท่อนไม้ คงพอจะทำเนียนได้เหมือนกันนะค่ะ   โดย: JewNid 23 มกราคม 2550 12:25:42 น.

555 เป็นทั้งนักเดิน นักร้อง นักเขียน นักดดร่ม และนักล่า ... โอ้ย สุดยอดดดด ครับ   โดย: Cymry 24 มกราคม 2550 16:11:44 น.

สวัสดีค่ะ .. บล็อกลื่นแล้วนะค่ะ เข้าง่าย เข้าดายค่ะ .. แต่เอ หายไปแว๊บๆ สงสัยว่าเข้าบล็อกไม่ได้เลยที่ทำงานแหงๆ เลยแวะมาส่งยิ้มให้ จขบ. นะค่ะ   โดย: JewNid 26 มกราคม 2550 13:44:12 น.

ก๊อกๆ มาแอบดูคนฝันดีปุ๋ยๆๆๆ..   โดย: ป่ามืด 27 มกราคม 2550 3:11:10 น.

แล้วนี่ถ้าหากว่าย้ายเข้าฝ่ายแล้วก็คงไม่มีเวลาแว๊บๆ แอบอู้อ่ะสิค่ะเนี่ย ว๊า ... เอ งั้นถ้าจะเข้าบล็อกก็อาจจะต้องมาเช้าๆ ล่ะสิค่ะเนีย   โดย: JewNid 27 มกราคม 2550 21:24:14 น.

เฉพาะกิจ = ชั่วคราว ไม่ถาวร   โดย: ข้าวตู 28 มกราคม 2550 23:46:48 น.

อ่านแล้วทึ่งค่ะเรื่องยับยั้งชั่งใจอยู่ ไม่กดเงิน ไม่ซื้อต่อเราเองต้องเอาอย่างบ้างแล้วล่ะคะ จะได้ไม่ลำบากวันข้างหน้า 55+ แต่ว่าบ้านเรางานหนังสือบางทีมันลดไม่เยอะเลยนะค่ะ บางทีเก็บเงินเอาไว้ซื้อร้านปกติก็น่าจะได้ แต่ว่าในงานเวลาไปเดินแล้วมันสนุกตรงหนังสือมันเยอะดีอ่ะค่ะ อลังการสำหรับสายตาตัวเองแท้ๆ เลย เลยอดใจไม่อยู่สำหรับเราอ่า   โดย: JewNid 29 มกราคม 2550 23:17:53 น.

คิดถึงอยู่ว่าจะมาถามว่า ที่นั่งใหม่คุ้นเคยกันยัง ก็เหมือนย้ายบ้านแหละนะ กว่าจะคุ้นมุม.. ฝันดีจ้า..ไม่ยอมแพ้ ไม่ยอมแพ้   โดย: ป่ามืด 30 มกราคม 2550 0:08:23 น.

เข้ามาเยี่ยมเยียนครับผม เรื่องเพลงของ Vanessa ถ้าจะรอ CD อีกนานเลยทีเดียว และอีกอย่าง ผมว่าฟังเป็น Single ดีกว่าครับ เพราะเพลงในอัลบั้มที่โดดเด่นจริงๆ ก็พอประมาณเองครับ ปล. มีซาลาเปาไส้หมู 2 ลูก มีปีก มาร้องเพลงให้ฟังที่บล็อกด้วยครับ ว่างๆ ไปฟังได้เสมอนะครับ   โดย: เข็มขัดสั้น 30 มกราคม 2550 22:23:56 น.

เข้ามากี่ที่ก็ขำเพลงนี้ทุกทีเลย มันเหมาะมากกกกๆๆๆ   โดย: Gryffin 1 กุมภาพันธ์ 2550 11:08:13 น.

ข้อ 4 ทำได้ไงเนี่ย   โดย: แสงไร้เงา 3 กุมภาพันธ์ 2550 7:14:45 น.

ส่งยิ้มวันหยุดค่ะ... วันหยุดพักผ่อนให้เต็มที่นะค่ะ ..แต่เอ พูดแบบนี้ไม่แน่ใจว่ามีงานพิเศษต้องทำหรือเปล่าเอ่ย แต่ยังไงก็แวะมาเยี่ยมค่ะ   โดย: JewNid 3 กุมภาพันธ์ 2550 16:32:44 น.

ดีจ้า ทางนี้ก็ตังเมเหมือนกัน เมื่อคืนมีอาหารเป็นพิษอีก น๊อคหมดเรี่ยวหมดแรง วันนี้ก็ทำงาน แว๊บมา คิดถุงเหมือนกัน อดทนสะสางภาระกัน ฝันดี++ ทุกวันนะ..   โดย: ป่ามืด 4 กุมภาพันธ์ 2550 17:57:44 น.

หลับฝันดีคะ ชอบเพลงคะ คริๆๆ น่ารักดี   โดย: แสงไร้เงา 5 กุมภาพันธ์ 2550 3:33:55 น.