ชะล้าง ร่องรอยจางๆ ...บนทางใจ
เพราะมิใช่เพียงดวงดาริกา มิใช่มายาประกายระบายฝัน แสงเลือนรางลาลับกับแสงจันทร์ รัตติกาลในวารวันพลัน... มืดมน.....
ม่านราตรีพัดโบกวิโยคไหว ม่านหัวใจล้าอ่อน ซ่อนสับสน ม่านความคิด มีล้าถอย ลอย วก วน น้ำตาฝน เปื้อนข้างแก้ม ในแรมคืน
ปาดน้ำตาสั่งหัวใจ เลิกไหวอ่อน ใช่เว้าวอนอ้อนถึงใครใยต้องฝืน สั่งหัวใจ กำหนดจิตคิดหยัดยืน ถอนสะอื้น ...ใช่ ถอนใจ ...ที่ไหนกัน
เรายังกอดกันอบอุ่นได้ในมุมหนึ่ง สองมือซึ่งตระกองไว้ใช่เพียงฝัน มีหน้าที่ ห่วงหัวใจ ไว้ผูกพัน ฝ่าคืนวัน ณ ราตรี ที่งดงาม...
เขียน ในหนึ่งอารมณ์ ของวันคืน แสนเหนื่อยอ่อน ... ที่ผ่านไป แล้ว ของวันวานค่ะ
แอบเขียนในขณะ ที่ กำลังประชุม รวมอัตตา เต็มพิกัด จากสารพัด รูปแบบ ของอัตตา ในหัวใจ มนษย์ ปุถุชน.....รวมทั้ง ตัวเอง
ผ่านมาแล้วก็ ยังไม่เลยลับค่ะ เหลือร่องรอย จางๆ ...
ถ้าฉันเป็นดั่งต้นหญ้า ลู่กิ่งเอนไหวไปมาท้าลมฝน หล่อน้ำเลี้ยงหัวใจไว้ ให้อดทน ซาบและ ซึ้ง ทั้งทุกข์ทน และ เบิกบาน...
บทเพลงกับหมู่ดาว ♪♪ หมู่ดาวที่พราวแสงนวล เจ้าชวนให้หวนคิดไป ล่องลอยสุดไกลแสนไกล สู่แดนถิ่นใดไหนกัน
ท่ามกลางสายลมผ่านพลิ้ว หอบใจให้ปลิวเคลิ้มฝัน เห็นดาวที่หยอกล้อจันทร์ ฉันหลุดโลกฝันแสนไกล
ปล่อยใจล่องลอยถึงวันเก่าๆ คือวันที่เคยซึ้งใจ บางคราวล่องลอยไป พบวันเศร้าความเหงาก็จับหัวใจ
หมู่ดาวกี่แสนล้านดวง ดุจปวงหิ่งห้อยน้อยใหญ่ หอบฝันไปหนแห่งใด เมื่อไรจะกลับย้อนคืน ...... ♪♪
Create Date : 19 กรกฎาคม 2550 |
|
43 comments |
Last Update : 19 กรกฎาคม 2550 13:16:11 น. |
Counter : 710 Pageviews. |
|
|
|
นิโคลคงตกงาน
ลิเดียคงไม่ได้อยู่ RS
ปานคงไม่ได้ร้องเพลงอกหัก
อิอิอิ
เสียงดีปานนี้
เธอถึงร้องให้สามีฟังแค่คนเดียวครับ 555+