.......When the blazing sun is gone..... .....When the nothing shines upon,
Group Blog
 
<<
ธันวาคม 2548
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
15 ธันวาคม 2548
 
All Blogs
 
INTO THE ARMS OF SADNESS









วันนี้
ดาวน้อยตื่นขึ้นมา
ต้อนรับแสงแรกของเช้าวันใหม่อย่างสดชื่น ...
กลิ่นดอกไม้สีขาว อย่างโมกซ้อนที่ปลูกอยู่ใกล้
ระเบียง อย่างปีบที่มีดอกบานเต็นต้น ยิ่งเวลาลม
พัด ดอกปีบโปรยดอกร่วง สวยสุดบรรยาย...
ดอกพุดสีขาว มหาหงษ์ ต้นไม้สุดรักของคุณยาย
ส่งกลิ่นกำจาย ดอกหอมชะมัด

ความสุขอยู่ตรงนี้

เสียงนกกาเหว่าที่ไม่เคยปรากฎ กาย ดัง ราวกับ
อยู่บ้านสวนไม่ใช่อยู่ในกรุงเทพฯเมืองใหญ่เมืองนี้ ...
ในขณะที่ กำลังมีความสุข กับ ดอกไม้ เสียงนก
และ ลมหนาว

...จิตที่กำลังอิ่มเอมกับสุข ก็กระเพื่อมสะเทือนไหว
ได้แต่หายใจเข้าออกช้าๆ ไม่ฟุมฟาย
นี่เรากำลังน้ำตาไหลหรือนี่ ความสุขตะกี้หนีไปซ่อน
เสียที่ไหนหนอ ช่างหนีหายจากไปอย่างรวดเร็ว


ด้วยน้ำตาที่หยดแหมะๆ ...คิดถึงพ่อจับหัวใจ ...
อยากให้พ่อมาอยู่ใกล้ๆ มากอดลูกรักไว้แน่นๆ...
จับหัวโยกเยกให้กำลังใจว่า แล้วปัญหาในวันนี้มันก็
จะผ่านไป ผ่านไป

อยากโทรไปหาแม่ ..ก็กลัวแม่จะทุกข์ใจไปอีกคน
ว่าลูก สาวคนนี้เป็นอะไร แม่สอนแล้วใช่มั้ยว่าให้เอา
ธรรมะมา เยียวยาหัวใจ...

ทำไงดีนี่ ไม่รู้จะไปบ่นตรงไหนค่ะ พ่อก็ไปสวรรค์
แม่ก็อยู่ห่างไกลหลายพันไมล์

คนพิเศษอันดับหนึ่งของหนู ก็ มุ่งมั่นจะไปนิพพาน
ควรหรือจะไปทำให้ท่านต้องข้องแวะกับปัญหาทาง
โลกๆ อีก..รู้ก็รู้อยู่ว่า ถ้าคร่ำครวญรำพันไปท่านก็คง
เทศน์ให้ฟัง พร้อมกับคำสั่งสอนที่หนูมีภาคทฤษฏี
มากมายอยู่ในใจ ยกเว้นแต่ภาคปฏิบัติเท่านั้น ที่
ต้องเข้า เวริ์คชอปซ้ำแล้ว ซ้ำเล่าหลายครั้งหลายหน

การฟังธรรมคำสอนของสมเด็จพระบรมศาสดา
สัมมาสัมพุทธเจ้านั้นท่านสอนมิให้ฟังเพื่อจดจำ
เท่านั้น แต่สอน ให้ฟังเพื่อขัดเกลาจิตใจให้บริสุทธิ์
สะอาด เพื่อให้เป็นที่เที่ยวไปของใจอย่างสบาย
เพื่อดับตัณหาความดิ้นรนทะยานอยาก เพื่อความรู้
พร้อมเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อที่จะหนีไกลกิเลส เครื่อง
ร้อยรัดทั้งมวล

คิดถึง คำพูด ลึกซึ้งอิงธรรมะ ของพี่ป่ามืด
มีความสุข ก็ ซาบซึ้ง มีความทุกข์ ก็ให้ อดทน....

แต่ ความทุกข์ วันนี้ สาหัสนักค่ะ...







Create Date : 15 ธันวาคม 2548
Last Update : 15 ธันวาคม 2548 12:23:33 น. 26 comments
Counter : 729 Pageviews.

 
อิอิอิ มาตัดริบบิ้นคนแรกเรย


โดย: อินทรีทองคำ วันที่: 15 ธันวาคม 2548 เวลา:13:04:45 น.  

 
อ่า ตะกี้ไม่ได้อ่าน น้องดาวเป็นอะไรจ้ะ มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า ไงก็ให้ผ่านพ้นไปด้วยดีนะน้อง


โดย: อินทรีทองคำ วันที่: 15 ธันวาคม 2548 เวลา:13:07:42 น.  

 
เป็นอะไรไปรึเปล่า
ยังมีเพื่อนๆอยู่เน้อ คุณดาว


โดย: เซียวเปียกลี้ วันที่: 15 ธันวาคม 2548 เวลา:13:26:18 น.  

 
ภาพประกอบสวยมากๆเลยค่ะ


โดย: Batgirl 2001 วันที่: 15 ธันวาคม 2548 เวลา:13:40:43 น.  

 
ไม่เอาน้าโหมดนี้

คัต ๆโค้ชสั่งมา
เปลี่ยนบทใหม่


โดย: คนเดินดินฯ วันที่: 15 ธันวาคม 2548 เวลา:17:22:58 น.  

 
เพียงลมหายใจแห่งความหวัง
ชีวิตยังต้องเดินหน้าต่อไป

โหมดนี้สงวนลิขสิทธิ์
เป็นความสามารถเฉพาะตัว
ห้ามใช้ที่นี่


โดย: คนเดินดินฯ วันที่: 15 ธันวาคม 2548 เวลา:17:27:49 น.  

 
หายยังอะคับคุณดาว

แม้วันนี้จมเหงาในกองทุกข์
ไร้ความสุขสร้างเปลือกปิดไม่ไปไหน
ที่ภายนอกยังมากมีผู้ห่วงใย
รอหัวใจออกจากเปลือกเพื่อปลอบโยน

ถ้ากลุ้มๆอยู่ในวงแขนแห่งความเศร้า
ก็ใจเย็นๆ ไม่ต้องรีบผละออกมาก็ได้
แต่ต้องสัญญาว่าถ้ามีแรงเมื่อไหร่
ต้องรีบกระเทาะเปลือกออกมานะครับ
เพื่อนๆเป็นห่วงครับ


โดย: เซียวเปียกลี้ วันที่: 15 ธันวาคม 2548 เวลา:18:23:24 น.  

 
คุณดาว
ขอบคุณค่ะ..สำหรับกำลังใจ...เมื่อคืนหลับสบายพอควรค่ะ..วันนี้ทำงานอย่างสงบสุขมากเลยค่ะ...ทั้งๆ ที่ยุ่งนะคะ...พอใจสุขสงบ...ความวุ่นวายยุ่งยากก็เข้ามาทำร้ายไม่ได้ค่ะ...อื้ม......
มอบยิ้มหวานๆ พกกำลังใจ ให้คุณดาวด้วยนะคะ


โดย: pataree วันที่: 15 ธันวาคม 2548 เวลา:23:01:21 น.  

 
...อนุโมทนาสาธุค่ะคุณดาว

อ่านเนื้อหาในบล็อกจบ...ก็รีบถอยกำลังใจซิงๆ มามอบให้คุณดาวเต็มกระบุงเลยค่ะ...Pataree เพิ่งผ่านช่วงเวลานั้นมาค่ะ...เมื่อค่ำวันวานทุกข์จัดจนต้องร้องไห้ค่...มันคงเต็มที่ของใจอีกแล้ว...เลยปล่อยให้ระบายน้ำตาออกมา...น้ำตาเจ้ากรรมมันดันไม่ค่อยจะออก มันรื๊นๆ อึดอัดทรมานค่ะ...

คงไม่มีอะไรจะดีกว่าการดูกายดูจิตเราอีกแล้ว...แต่พี่ที่รักและเคารพท่านบอกให้ดูจิตก่อน...พอเริ่มสงบๆ แล้วจึงค่อยนั่งภาวนา...ก็ทำตามคำแนะนำค่ะ...พร้อมๆ กับระลึกถึงคุณพระรัตนตรัย...ที่พึ่งอื่นของข้าพเจ้าไม่มีอีกแล้ว...ข้าพเจ้าขอยึดพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง...คิดด้วยใจที่มุ่งมั่นและตั้งใจอย่างแรงกล้าค่ะ...แล้วก็นั่งอธิษฐานภาวนาเป็นเวลาห้าสิบนาทีโดยไม่เปลี่ยนอิริยาบทค่ะ...เมื่อยก็แค่รู้...ปวดก็แค่รู้...อะไรเข้ามากระทบจิต...เราก็แค่รู้ค่ะ...รู้อย่างเดียว...ไม่คิดอะไรเพิ่มเติม...ใจจะเริ่มเป็นกลางและสงบค่ะ...และก็สงบจริงๆ ชนิดที่ไม่มีตะกอนอะไรที่จะทำให้ใจขุ่นได้...จิตจะเข้มแข็งค่ะ...คุณดาวลองทำดูก็ได้นะคะ

จากนั้นก็สวดมนต์ค่ะ...สวดอย่างสงบและตั้งใจมากๆ...ระลึกถึงคุณพระรัตนตรัย...และแผ่ส่วนบุญส่วนกุศลให้สรรพสัตว์ค่ะ...

มีอะไรทุกข์ใจ ก็มาบ่นให้รับรู้กันได้นะคะคุณดาว...ยินดีเสมอค่ะ...

เมื่อวานคุณป่ามืดให้กำลังใจได้น่ารักมากๆ เลยค่ะ...ยิ้มทั้งน้ำตา...เปลี่ยนจากน้ำตาที่เศร้าเพราะทุกข์หนัก...มาเป็นน้ำตาที่ตื้นตันใจเพราะคุณป่ามืดค่ะ...

ยิ้มหวานๆ อีกครั้งด้วยความห่วงใยนะคะ...พร้อมเป็นกำลังใจเพื่อก้าวผ่านความทุกข์และอุปสรรคค่ะ...

ยาวน๊อ...อุอุ


โดย: pataree วันที่: 15 ธันวาคม 2548 เวลา:23:21:40 น.  

 
ขอบคุณมากค่ะน้องดาวที่แวะไปฟังเพลงเก่าๆของ(นักร้องแก่ๆ)อิอิยินดีที่รู้จักค่ะ


โดย: พี่เจี้ยวค่ะ (sutida_jeaw ) วันที่: 16 ธันวาคม 2548 เวลา:3:30:44 น.  

 
คุณดาว...เป็นยังไงบ้างแล้วคะ...ดีขึ้นบ้างรึยัง...เป็นห่วงค่ะ..เป็นห่วง...

ตอนทุกข์หนักๆ ...อย่าลืมนึกถึงคุณพระรัตนตรัย...และคุณความดีที่เราได้สร้างมานะคะ...รวมทั้งกำลังใจจากคนรอบข้างด้วยค่ะ...จะทำให้เราอุ่นใจ...จิตใจน้อมนำไปในทางกุศล...จะค่อยๆ ปล่อยวางความทุกข์นะคะ...

ยิ้มหวานนี้...คืออีกหนึ่งกำลังใจค่ะ...


โดย: pataree วันที่: 16 ธันวาคม 2548 เวลา:6:45:52 น.  

 
มาทักทายน้องประกายดาว ตอนนี้เป็นไงบ้างน้องสบายใจหรือยังอะ


โดย: อินทรีทองคำ วันที่: 16 ธันวาคม 2548 เวลา:7:59:19 น.  

 
ธรรมะอรุณสวัสดิ์ อนุโมทนาค่ะ

น้องดาวลืมไปอีกอย่างนึงนะ .."อย่าท้อแท้ที่จะมีกำลังใจ" พี่ป่ามืดเพิ่มให้อีกนะ ..ให้น้องดาวยิ้มให้ตัวเอง..ยิ้มที่อาจจะเศร้าๆด้วยความเห็นทุกข์ที่เกิดขึ้นและต่อด้วยยิ้มด้วยความเห็นใจเข้าใจในความเจ็บปวดที่ปรากฎอยู่..และยิ้มให้กำลังใจที่จะอดทนต่อสู้..ยิ้มให้ตัวเองนะคะ..ทุกข์นั้นแทบขาดใจ ไม่เคยมีทุกข์ที่ง่าย ทุกคนได้พบความเจ็บปวดกันทั้งนั้นมากน้อยแล้วแต่กรรมที่สะสมกันมาค่ะ ..อีกอย่างหนึ่งที่สำคัญที่สุดคือ ศรัทธาในกฎแห่งกรรม ทุกข์ทั้งหลายที่เราพบด้วยเพราะเราได้สร้างเหตุไว้ เปรียบเป็นบทเรียนดีไหมแต่เป็นบทเรียนที่ต้องทำให้สำเร็จด้วยความแจ้งในทุกข์ ..พ้นแต่ละทุกข์คือสำเร็จแต่ละบทเรียน แจ้งในเหตุนั้นก็หมดทุกข์ในเหตุนั้นแล้ว เมื่อพบอีกทุกข์นั้นก็ทำอะไรเราไม่ได้อีก ..ชีวิตต้องทำบทเรียนที่ยังไม่สำเร็จที่ได้ทำเหตุไว้และคั่งค้างไว้มากมาย..และก็ทุกข์ไม่อยู่ถาวรคงทนหรอกนะ มันจะผ่านไป ขอให้เฝ้าดูมันด้วยความอดทน ..สุขไม่เที่ยง ทุกข์ก็เช่นกันนะ ..และก็อีกนิดนึงอาจจะพอช่วยบรรเทาทุกข์ของเธอได้ ก็คือจิตเกิดดับสลับกัน ขณะที่ทุกข์ไม่สุข การออกมาจากอารมณ์ทุกข์ด้วยอุบายต่างๆ คั่นจังหวะไม่ให้ทุกข์ต่อเนื่อง ที่มันต่อเนื่องอยู่ก็ด้วยเราปรุงเราไม่หยุดมัน คั่นการปรุงสายแห่งทุกข์นั้นด้วยอารมณ์อื่น การพยายามที่จะพูดคุยกับเพื่อนแม้ไม่ค่อยอยากจะคุยนักและไม่สนุกนักแต่ก็ช่วยให้เราหยุดทุกข์ได้ขณะหนึ่ง การออกไปเปลี่ยนบรรยากาศอาจจะเดินดูเสื้อผ้าของสวยงาม ..พยายามนำตัวเองออกไป มันช่วยได้นะ..และเราจะเข้มแข็งขึ้น ..และสิ่งที่ดีที่สุดคือเจริญสติซึ่งก็คือการดึงจิตสู่ความรู้สึก จิตมีธรรมชาติอยู่สองอย่าง คือ คิด กับรู้สึก และเกิดทีละขณะ ทุกข์เพราะความคิดใช่ไหม ..การเจริญสติคือให้จิตเกาะอยู่กับความรู้สึกซึ่งก็ช่วยผ่อนคลายและหยุดความคิดได้ ทำบ่อยๆ..ไม่มีใครช่วยเราได้นะ นอกจากตัวเราเอง ต้องออกจากทุกข์ด้วยตัวเอง คนมีความทุกข์ก็เปรียบเหมือนอยู่ในเหวลึกที่ต้องปีนขึ้นมาด้วยตัวเอง กัลยาณมิตรได้แต่ส่งเสียงเรียกและให้กำลังใจอยู่ข้างบน..

"เฝ้าดูมันด้วยความอดทนและเรียนรู้เข้าใจมันนะคะ" เพราะว่าเราไม่สามารถหนีสิ่งที่ปรากฏอยู่ด้วยเพราะมีเหตุได้ จึงเป็นทางดีที่สุดที่จะหันหน้าเผชิญกับมัน..เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ และรอวันอันร่าเริงของน้องดาวอยู่ค่ะ..


โดย: ป่ามืด วันที่: 16 ธันวาคม 2548 เวลา:9:59:58 น.  

 
ตามคุณมดมาติดๆ
คุณดาวเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ
บอกแม่หนิงนะ ถ้าพอช่วยได้

อย่างหนึ่งที่อยากจะบอก

ทุกข์ได้แต่อย่าทุกข์นาน ชีวิตเราจะขาดทุนความสุขค่ะ

เดี๋ยวก็ผ่าน

ท่องไว้นะคะ

มีแม่หนิงกับน้องนับอีกตั้ง 2 คนนะ กำลังใจเล็ก ๆ แต่ยิ่งใหญ๋นะคะ
รับไว้นะคะ


โดย: run to me วันที่: 16 ธันวาคม 2548 เวลา:11:06:07 น.  

 
มาเป็นกำลังใจให้น้องดาวอีกคนนะคะ

ขอให้ผ่านบททดสอบนี้ไปได้อย่างสวยงามนะคะ

พี่แพทขอส่งใจมาช่วยเต็มที่เลยค่ะ




โดย: Petit Patty วันที่: 16 ธันวาคม 2548 เวลา:11:11:36 น.  

 
...ขออนุโมทนาสาธุ นะคะคุณป่ามืด...ประทับใจมากเลยค่ะ...ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นไปนะคะ...

คุณดาว..
เป็นกำลังใจให้นะคะ...ยิ้มหวานยามเที่ยงค่ะ...หิวข้าว หิวข้าว...ไปทานข้าวกันนะ...ไป๊...


โดย: pataree วันที่: 16 ธันวาคม 2548 เวลา:12:09:06 น.  

 
มาบลอกนี้ทีไร หอมและเย็น..ดีครับคุณดาวฯ

ยังไงก็ขอให้ ผ่านทุกข์ ไปได้ด้วยดีนะครับ...


โดย: กุมภีน วันที่: 16 ธันวาคม 2548 เวลา:14:34:19 น.  

 
ขอบพระคุณ พี่ๆ เพื่อนๆ ทุกๆ คนค่ะ
ที่ มาเป็นห่วงมาให้กำลังใจ มาปลอบโยน ....ดาวเข้าใจแล้วว่า น้ำใจใสๆ มันชื่นใจแบบนี้

ขอบคุณพี่ปลาน้อยพี่อินทรีทองคำ หนูไปดีซีมะไหร่ ต้องไปบุกพี่ อยากไปดูดอกเชอรี่บานค่ะ จุ๊บๆ

พี่คนเดินดิน ...
555 ตัวเองจะเป็น โค๊ชเหรอ งั้น
หนูขอแนะนำให้ไปเป็นลูกศิษย์พี่ป่ามืดก่อนค่ะ หนูเปลี่ยนโม๊ดแล้วด้วยก็หล่น
ตุ๊บไปที่หลุมตั้งนาน ไม่หนุกเลย ในนั้น
มันเหงาๆ ด้วย

จอมยุทธเซียวฯ
ศิษย์โกวเล้ง อะไร จำคำพูดอาจารย์ไม่ได้ สู้ศิษย์ล่อร่าอิงเกิล แบบดาวก็ไม่ได้
เพื่อนๆ เป็นห่วงๆ ค่ะ ซึ้งเพื่อนๆ มากๆ
ท่านจอมยุทธ ต่างหากเล่า ทำไมไม่ห่วง
เฮอะๆ บอกมาเลย

พี่แพทฯ
ดาวไป ขอบคุณ พร้อมกับ ดู small world ที่บล๊อกมาแล้ว

รัก พี่ป่ามืด
รัก คุณ pataree
รักแม่หนิง กับน้องนับ
และเพื่อนๆ ทุกๆ คนค่ะ

ส่วน ลุงฯ นมชง(เชยชะมัด)
...ที่ มาแอบอ่าน จำไว้เลย
ไม่มาห่วงเรา แถมปลอบออกอากาศ
ก็ทำไม่เป็น เป็นแต่แซว จำไว้ จำไว้


โดย: ประกายดาว วันที่: 16 ธันวาคม 2548 เวลา:14:36:57 น.  

 


โดย: หวานจัย IP: 202.183.195.250 วันที่: 16 ธันวาคม 2548 เวลา:15:45:41 น.  

 
เวลาผ่านมาหลายวินาทีแล้ว

ปัญหาน่าจะละลายตามเวลาไปมั้งแล้วนะคะ

คนเก่ง...ยิ้มเยอะ ๆ นะคะ

แม่หนิง+น้องนับ ยืนยิ้มเป็นเพื่อนนะ

ปล.ตอบคำถาม...เราอยู่กันคนละโลกค่ะ เค้าไม่ได้ยินเสียงแม่หนิงหรอก ไปช่วยกันเรียกดีมัย


โดย: run to me IP: 203.151.49.69 วันที่: 16 ธันวาคม 2548 เวลา:16:40:18 น.  

 
มาเป็นกำลังใจให้คุณดาวค่ะ อย่าท้อแท้เข้มแข้งน่ะค่ะ คุณป่ามืดเขียนแล้วซึ้งจังค่ะ พูดถูกค่ะ ไม่มีใครช่วยเราได้นะ นอกจากตัวเราเอง ต้องออกจากทุกข์ด้วยตัวเอง คนมีความทุกข์ก็เปรียบเหมือนอยู่ในเหวลึกที่ต้องปีนขึ้นมาด้วยตัวเอง กัลยาณมิตรได้แต่ส่งเสียงเรียกและให้กำลังใจอยู่ข้างบน.. ยังมีเพื่อนๆเป็นกำลังใจนะค่ะ



โดย: erina วันที่: 16 ธันวาคม 2548 เวลา:17:16:43 น.  

 
โอ๊ววววววววววววววววววววววว ......

พี่ดาวจ๋า............ ยังไงซะ ยังมีรัตน์อยู่อีกคนนะคะ..... ที่จะอยู่ข้าง ๆ พี่ดาวน่ะค่ะ.............

.......... ยิ้ม ๆ นะคะ.........

........ ไปเที่ยวด้วยกันดีไม๊คะ..... พี่ดาวจะได้ยิ้มได้......

ขอให้มีความสุขในวันหยุดนะคะ..... รักษาสุขภาพด้วยค่ะ


โดย: largeface วันที่: 16 ธันวาคม 2548 เวลา:19:19:39 น.  

 
คุณดาว
น่านแหละค่ะ...ตอนทุกข์จัดๆ พยายามทำใจให้นิ่งๆ นะคะ...ดูที่จิตเราไปเรื่อยๆ ว่าเค้าคิดอะไร...พอเริ่มรู้ตัวก็นึกถึงบุญกุศลที่ทำไว้จิตจะน้อมตามกุศลและปล่อยวางความทุกข์ค่ะ...พอทุกข์คลาย...ก็ต้องกลับมาดูจิตต่อนะคะไม่ว่าจะสุขจะทุกข์ทีนี้...ก็แค่รู้ค่ะ...แค่รู้เท่านั้น...จิตจะวางเฉยเป็นอุเบกขา...ปัญญาจะเกิดค่ะ...
น๊านนนน....ทำเป็นแนะนำคนอื่น...ตอนตัวเองเอาเข้าจริงก็ตามไม่ทันจิตหรอกค่ะ...ต้องอาศัยกำลังใจจากสิ่งรอบข้าง...หนึ่งในนั้นมีคุณป่ามืดและคุณดาวอยู่ด้วยล่ะ...อิอิ...ต้องผลัดกันเตือนผลัดกันให้กำลังใจนะคะ...เราก็ยังเป็นคนธรรมดาๆ...ก็ค่อยๆ เรียนรู้กันไป...เนาะ...นอนหลับฝันดีฝันเห็นธรรมนะคะ...ส่งยิ้มหวานๆ พร้อมกำลังใจเต็มเปี่ยมค่ะ...
วันนี้ไปวัดมา...เอาบุญมาฝากคุณดาวด้วยค่ะ...


โดย: pataree วันที่: 17 ธันวาคม 2548 เวลา:0:27:55 น.  

 
....แวะมาส่งกำลังใจผ่านยิ้มหวานๆ...ให้คุณดาวลุยกับอุปสรคทุกรูแบบนะคะ...
ปัญหามีไว้แก้ไข มิใช่หลบหนี...สู้ต่อไปค่ะ...



โดย: pataree วันที่: 17 ธันวาคม 2548 เวลา:9:10:30 น.  

 
...พิมพ์ผิดเยอะเล๊ย...ขออภัยเจ๊า......



โดย: pataree วันที่: 17 ธันวาคม 2548 เวลา:9:11:28 น.  

 
มันอาจจะหักมุมเกินไป
แต่บางครั้งชีวิตคนก็ไม่มีเวลามากนักที่จะมานั่งคร่ำครวญ
อดีตคือบทเรียนที่ควรจดจำ อย่าทำผิดซ้ำ

ถ้าหากที่ผ่านมานำเรื่องหนัก ๆ มาให้
ก็ขอโทษด้วย...

บางทีเรื่องบางเรื่องมันต้องเหมาะกับบุคคลและเวลาที่จะรับรู้

ความอดทนไม่ใช่ปัจจัยชี้ขาด สิ่งสำคัญคือมุมมองที่ถูกต้องกับชีวิต มีสัมมาทิฐิที่ถูกต้องมีความเห็นที่ถูกต้อง คิดในทางที่ถูกต้อง อย่าฝืนความเป็นจริง และปล่อยให้เวลาคลี่คลายทุกสิ่ง คิดว่าคงเข้าใจตรงกันแล้ว

ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งที่ผ่านมา



โดย: คนเดินดินฯ วันที่: 17 ธันวาคม 2548 เวลา:11:01:27 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ประกายดาว
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]






รั ต ติ ก า ล


The Moonlight it was dancing

On the waves , out on the sea

The Stars of heaven hovered

In a shimmering galaxy

A Voice from down the ages

So huanting in its song

These ancient stones will tell us

Out love must make us strong..."




"
ไม่มีโลกสมมุติ ที่นี่
ตัวตนทั้งหมดต่างสะท้อน มุมมอง
ของการดำรงอยู่ อย่างสิ่งมีชีวิต
ในจักรวาลอันไพศาล ..........
มองจาก ดวงดาวไกลโพ้น สุดขอบฟ้า
หรือมองผ่านพระจันทร์เสี้ยว ใกล้คืนแรม
เจตจำนงหนึ่งในชีวิตก็คือ การพาปัญญา
ประดับตน ไปพบอีกมิติหนึ่ง อันไม่มีในทุกสิ่ง
ละเสียได้ ซึ่ง " ตัวตน " ไว้บนแผ่นดินนี้
ข้าม มหานที ไปสู่ อีกฝั่ง ....
ปล่อยวาง ได้อย่างละซึ่ง ทุกหน้าที่
ทุกบทบาท ไม่เหลือ แม้ทุกสรรพสิ่ง


สงวนลิขสิทธิ์
ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539

หาก ผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียน หรือ
นำส่วนหนึ่งส่วนใดของที่นี่ไปใช้
โดยไม่ได้รับอนุญาติเป็นลายลักษณ์อักษร
จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด


กราบพระพุทธ ณ กลางใจ
พระธรรม ใส เป็น ดวงตา
ก้าวย่าง ด้วยปัญญา
พบ มรรคา ณ ใจ ตน




ตั้งนโมสามจบอย่างนบนอบ
บุญประกอบวางลงตรงเบื้องหน้า
ศรัทธามั่นเพียรทำน้อมนำมา
เดินช้า ช้าก้าวย่าง..อย่างตั้งใจ



"ดาวแววดาววาบน้อย.....ดาวราย
ดาวดาษคาดฟ้าพราย.....พร่างแพร้ว
ดาวดวงเด่นประกาย.......ดารดาษ
.ดึกดื่นคงไม่แคล้ว........ จะอาจเอื้อม ครองดาว


เพราะมิใช่สกุณาท่องฟ้ากว้าง
ในเวิงว้างระหว่างม่านการค้นหา
กลืนน้ำตาทิ้งหัวใจไว้สักครา
แล้วมุ่งหน้า...ก้าวย่าง...แม้ทางไกล

แผ้วทางใหม่ โดดเดี่ยว ฝ่าเชี่ยวกราก
หมดเวลา ซ้ำซาก ใจอ่อนไหว
เรื่องอ่อนล้า ใช่ถึงตาย ช่างปะไร
ฟ้าวันใหม่ มิหวนคืน ฝืนชะตา






"

Friends' blogs
[Add ประกายดาว's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.