นอนไม่หลับแวะมาทักคุณพิมดีกว่า
และมาฟังเพลงไทยเดิมเพราะๆ ค่ะ ชอบด้วยค่ะ

มีความสุขมากๆ นะคะ

อ๊า ชอบดอกแก้วมากค่ะ เหมือนหลงยุคเข้ามาเลย แต่ชอบค่ะ ดีใจที่ได้เข้ามาค่า

น้องดาวทำให้พี่คิดถึงสมัยเด็ก
พี่ก็เคยนุ่งโจงกระเบนสีแดงเรียนรำ
เริ่มด้วยรำแม่บท เหมือนกันเลยจ้ะ
แม้ท่ารำจะไม่สวยเพราะแข็งทื่อ แต่เรียนด้วยใจรักจ้ะ
ภาพข้างบนงามมากจ้ะน้องดาว

ขอบคุณสำหรับ บทกวี
ที่เอามาให้อ่านกัน

สวัสดีค่ะ

วันนี้แม่ได้กลับบ้านแล้ว

มาขอบคุณสำหรับความห่วงใยและกำลังใจที่มีให้กันนะคะ

นึกถึงวิชาขับร้อง และนาฏศิลป์ที่สมัยเด็กๆได้เรียนมานะค่ะ

เพลงนีเพราะชอบมากค่ะ ประกอบละครสี่แผ่นดินนะค่ะตอนกลับเชียงใหม่ได้ดูทุกวันเลยค่ะ

หวัดดีคับคุณครูพิม ดูคุณพิมใช้ชีวิตช่วงเรียนเป็นครูอาสาน่าสนุกและมีความสุขมั่กนะคับ เด็กมักสร้างรอยยิ้มและทำให้ผู้ใฆญ่อย่างเราได้มีความสุขในมุมที่คาดไม่ถึงเสมอ สมัยเรียนผมอยู่ชมรมอาสาฯและศิลปการแสดง ก้อพอจะนึกประสบการณ์ตรงนั้นออก มีความสุขสุดสัปดาห์นะคับครูพิม



(ปล. มันอาจจะพิลึกกึกกือและดูตลกกับคนที่ไม่มีประสบการณ์ตรงหน่ะคับ หากแต่กับคนที่มีประสบการณ์เดียวกับเพลง มันก้ออาจ get hurt และอินกับมันก้อได้นะคับ ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าเราอย่าได้เหมือนเช่นนั้นเลยจะดีกว่า 555555+)

นึกถึงสมัยเด็กๆที่ต้องเรียนรำไทย
ทำได้ไม่ค่อยดีเลยค่ะ แขนขายาวเก้งก้างเกะกะ ไม่ได้ให้ความรู้สึกอ่อนช้อยชวนชมเลย ม.ต้นอยู่โรงเรียนหญิงล้วน ค่ะ เลยต้องเล่นเป็นตัวพระตลอด
แต่ก็ชอบดนตรีไทยค่ะ อยู่ชมรมดนตรีไทย หน้าที่เป่าขลุ่ยกะตีฉิ่ง

ขอขอบคุณคุณประกายดาวมากค่ะ ที่ชื่นชมงานกวีนิพนธ์ "อิตถีหทัย" จะทุ่มเทหัวใจและจิตวิญญาณเพื่องานเขียนต่อไป

สบายดีวันหยุดครับ...ทักทายแบบคนลาวซะเลย

สมัยเรียนรำไทย ไม่ตั้งใจเรียนค่ะ
มันทรมานกายน่าดู ตอนนี้นึกเสียใจก็สายเสียแล้ว

ขิมก็เคยเรียนค่ะ ตอนเป็นนักเรียนออกงานหลายครั้ง แต่มาเดี๋ยวนี้นั่งพับเพียบไม่ลงเสียแล้วค่ะ โน้ตเพลงก็คือครูหมดแล้วเช่นกัน แต่ยังมีขิมเสียงเพี้ยนๆ เครื่องหนึ่งเก็บไว้เป็นที่ระลึก

ปล. พรุ่งนี้เช้าจะตามเพื่อนไปฟังเทศน์ที่ศาลาลุงชินค่ะ

เป็นจิต ใคร ปล่อยไหว ให้รู้สึก
บัว ...คง นึก โอ บัว หรือ คือคำถาม
หรือจิต คน เฝ้า อ่อนไหว หัวใจตาม
บัวสงสาร คนลืม มองใจของตัว


เป็น วันแรก ที่ได้รู้จัก บ้านนี้ ค่ะ
ขอมาเป็นแขกประจำนะคะ ค่อยๆ อ่านไป
สาธุ ค่ะ

อ่านกลอนของคุณประกายดาวแล้ว รู้สึกหน้าชา ๆ ผมยังงมงงคิดว่า คงไม่มีใครมาย้อนผมคืนได้อีกแล้ว ในเมื่อคิดว่าได้ป้องปกตนเองไว้แล้ว แตเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือศรีปราชญ์ยังมีพระสนม(แต่ผมไม่ถึงขั้นศรีปราชญ์ เลยโดนตอกกลับจนต้องมาเยี่ยมเจ้าของบทกวี

แต่... ของผมมันแค่กลอนนะครับ ยังไม่ถึงขั้นบทกวี และผมเองก็ไม่เคยคิดว่าผมเป็นนักกวี ส่วนนักกลอนแถมเป็นกลอนตลาดนะใช่

เอ้อ ผมชอบการโพสต์ข้อความที่อ่านแล้วคันนิด ๆ ในหัวใจ อย่างคุณนะครับ

ขอบคุณที่ให้เกียรติไปเยี่ยมคนปลูกบ้านใหม่

วันนี้ยังไม่มีเวลาสำรวจทั่วบ้านนะครับ พอดียังยุ่ง ๆ อยู่ ว่าง ๆ จะเข้าใหม่ คราวนี้ผมจะมาคุยเป็นภาษากลอน

แวะมาฟังเพลงย้อนยุคครับ
เพราะดีเหมือนกันแหละนะ
แต่ฟังนานๆ ชักจะง่วงนอน อิอิ

กลับมารายงานตัวค่ะ
ถ้ามีโอกาส คราวหน้าคงจะพยายามพาแม่ไปด้วยกันค่ะ

ชอบมากครับ คุณดวงพรเสียงเพราะมาก ๆ เพราะจริง ๆ ดนตรีก็เพราะ ยิ่งถ้าใครดูสี่แผ่นดินตลอดเรื่องฟังเพลงนี้ทีไรน้ำตาซึม ๆ ทุกทีครับ