.......When the blazing sun is gone..... .....When the nothing shines upon,
Group Blog
 
<<
ธันวาคม 2548
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
14 ธันวาคม 2548
 
All Blogs
 
ซะบายดี ลมหนาว และ ดาวแดง









หยุดดดดดดดดดดดดดดด....
หยุด แบบ น่ารัก ค่ะ
กรุณาแล่นช้าๆ ...นี่ คนลาวเค้าบอกกันแบบนี้
หยุดดดดดดดดดดดดดดด.....


แม่หญิงไทย...ไปเมืองลาวอีกแล้วค่ะ

ไหนๆ ก็ไป หลวงพระบางมาแล้วหลายครั้งหลายหน ..
คราวนี้ ขอไปแถวๆ ลาวใต้ ใกล้ๆ บ้านเราดูบ้างดีกว่า
ที่จริงหนู มีภาระกิจกับ ญาติผู้ใหญ่ไปทำบุญกันค่ะ
เสร็จภาระกิจทางธรรม ที่หนูไปอย่างกระทันหันสุดๆ แล้ว
หนูก็ได้ที หนีไป เป็นนักเดินทางแบกเป้ ไปผจญภัย



เรา นั่งรถ โฟวิล ...เดินทางผ่านช่องเม็กเข้าสู่ ดินแดนลาว
แผ่นดินประเทศเพื่อนบ้าน ที่อยู่ใกล้เท่านี้แต่ช่างต่างกับ
ประเทศไทยอันดุดมสมบูรณ์เสียเหลือเกิน ร่องรอยบอบ
ช้ำจากการต่อสู้ภายในประเทศ การเปลี่ยนแปลงระบบการปกครอง แถมด้วยการถูกตัดสิน จากมหาอำนาจอย่างอเมริกา ด้วยความเชื่อมั่นในลัทธิการปกครองที่แตกต่างกัน

ร่องรอยที่เหลืออยู่ ถ้าวัดจากความสะดวกสบาย แบบที่พี่ไทย เราได้รับจนคุ้นชิน ความทุกข์ยากที่ผ่านมาก็ ไม่ได้ทำให้รอยยิ้มของ แม่หญิงลาว แจ่มใสน้อยลง

อ้าย บ่าวก็ ยังขยันเฮ็ดงานเฮ็ดการดีอยู่ ..
.เจอหน้ากัน ก็ สบายดี (สวัสดี)..กันร่ำไปไม่หวงแหนคำทักทาย

น้ำใจ ของคนใกล้บ้าน ...ที่ดูอาจจะยากไร้ แต่มากมาย
ด้วยรอยยิ้มและไมตรี


ผ่านช่ายแดนไทยลาวเข้าไปไม่นาน หนูเห็นบ้านเรือนทั่วๆไป ประดับด้วยธงชาติลาว คุ่กับธงประจำพรรคการเมืองประจำชาติ ปลิวไสวโบกโบย ไม่ว่าจะเป็น วัด โรงเรียน สถานที่ต่างๆ รวมไปถึง บ้านเล็กๆ เก่าๆ ราวกับเพิง ที่เห็นอยู่ทั่วไป



ฟ้า ใส สวยแบบนี้
กับ ธงชาติลาว และ ธง ดาวแดง

ภาพเด็กๆ ตัวเล็กตัวน้อย นุ่งซิ่น กับเสื้อขาว คือเครื่องแบบ
นักเรียน ตั้งแต่ตัวจิ๋วหน้ามอมๆ ไปจนถึงนักศึกษามหาวิทยาลัย

สาวน้อยลาว เอวบางร่างน้อยทั้งประเทศ
หนูว่าส่วนมาก แม่หญิลาวหน้าตาจุ๋มจิ๋มน่ารักไม่น้อย

เป้าหมายในการเดินทางไปรู้จัก ลาวใต้ของหนู ในครั้งนี้
ไม่ใช่ศิลปวัฒนธรรมเป็นหลัก เหมือน เมื่อคราวที่ไป
หลวงพระบางเมืองเล็กๆ ในหุบเขา ที่มีกำแพงภูเขาโอบล้อมไว้ ไม่ให้ต้องบอบช้ำจากสงครามเท่าแผ่นดินลาวใน
ที่อื่นๆ แต่เป้าหมายในการเดินทางของหนูครั้งนี้ อยู่ที่
การผจญภัย ไปทำรู้จักผืนป่า ยอดภู และสายน้ำ ที่จำปาศักดิ์




ปากเซเป็นเมืองแรก ของแขวงจำปาศักดิ์ เป็นทางผ่าน
หนูมองเห็น วังเก่าแห่งนี้อย่างเศร้าๆ ที่ทุกวันนี้พระราชวังที่แสนหรูหราแบบฝรั่งเศสนี้ต้องกลายมาเป็น โรงแรม
สำหรับนักท่องเที่ยว

ในขณะที่เจ้าลาวผู้สร้างวังนี้ต้องลี้ภัยไปอยู่ฝรั่งเศส
...จนวาระสุดท้าย เพราะการเมือง สงคราม และการต่อสู้
สงครามซึ่งไม่เคยให้คำตอบอะไรนอกจากน้ำตา ความตาย ความเจ็บช้ำและความสูญเสีย..

ร่องรอย ของเมืองเก่าๆ ที่ ได้รับอารายธรรมจากฝรั่งเศส
ยังเหลืออยู่ มากมายให้เห็น ด้วยตึกรามเก่าแก่ แบบสถาปัตยกรรมโคโลเนียน สไตล์ ...
หนูหลงไหลร่องรอยเหล่านี้ พอๆ กับ อดเจือ ความเศร้านิดๆในหัวใจไม่ได้ เมื่อนึกถึงสภาพการเป็นเมืองอาณานิคมของประเทศที่ เรียกตัวเอง ว่าผู้เจริญกว่า

ร้านเล็กๆ ริมทาง ขายขนมปังฝรั่งเศส ปิ้งแบบแซนวิช

ประหลาดจริงๆ หนูเจอเนยแข็งแบบสามเหลี่ยม ตราหัววัว
สีแดง ที่แม่เคยซื้อให้กินกับกล้วยหอม ตอนเด็กๆ..
อดใจไม่ไหว ค่ะ ต้องซื้อไปเป็นเสบียง

บ้านพัก คืนแรก ของหนู น่ารัก มากๆ เป็นบ้านป่า ที่มอง
เห็นดาวเต็มฟ้า ทำให้ราตรีนี้งดงามยิ่งนัก มีน้ำตกอยู่ตรงหน้า เสียงกึกก้องราวกับโอเปร่าจากพงไพร ...

หนาวชะมัดค่ะ มีแต่ฝรั่งมาอยู่กันเงียบๆ เป็นที่พัก
ที่หนูว่าโรแมนติกที่สุดแล้ว ไนเอการ่าฟอล
ชิดซ้ายไปเลยเมื่อเจอ บ้านป่าลาวแบบนี้เข้า...
กาแฟลาวหอมกรุ่น ...ของชาวลาว ละแวกที่พัก เป็นพันธิ์ที่ ส่งออกไปขาย แพงที่สุด ชนิดหนึ่งที่ฝรั่งเศส ...
กับ ชาลาว อุ่นๆทำให้ ค่ำคืนกลางป่า ของหนู เต็มไปด้วยสารพัดความรู้สึก ...คิดถึงเวลาที่ล่วงผ่านมา ...คิดถึงพี่






น้ำตก ที่ กำเนิดมาจากภูเขา คนลาวเค้าเรียกกันว่า ตาด ค่ะ
น้ำตกที่เห็น มาจากการกระเบิดของภูเขาไฟ เมื่อล้านปี
ก่อน ...สวยสดชื่น และ เย็นเยือก ค่ะ




พาหนะ ทางน้ำ สำหรับ ล่องน้ำโขง สายน้ำแห่งชีวิตค่ะ





อันที่จริง
หนูมีรูป มากมาย ที่จะ มาเล่าเรื่องด้วยภาพค่ะ
แต่สติปัญญาประกอบกับ ความชำนาญของหนู
ในการย่อรูป ไม่สอดคล้อง กับความง่วงเป็นที่สุด
ขอลาไปเข้านอนก่อนดีกว่า คิดถึงที่นอนตัวเอง
กับ หมอนนิ่มๆเป็นที่สุด แล้วจะ นำมาเสนอต่อไปค่ะ

ฝันดี กันทั่วหน้าค่ะ
คิดถึง เพื่อนๆ จัง







โบกมือ ทักทาย ภาษาไมตรี ของคนต่างถิ่น เด็กๆ ตัวน้อย
พายเรือกลับจากโรงเรียนไป กินข้าวกลางวันที่บ้าน





.



แขวงจำปาศักดิ์ ที่ หนูไปผจญภัยมา ..ยังสวยสงบ
ด้วยธรรมชาติ ป่าเขา และ น้ำตก ไม่อยากจะเชื่อว่า
ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ดินแดน แถบนี้ก็เป็นของชาติไทย
เราเหมือนกัน จนถึงสมัยรัชกาลที่ห้า

ขอ บอกว่า ทีมการผจญภัย ของหนู เป็น แม่หญิงล้วนๆ
เรามีการเดินทางหลายรูปแบบมากค่ะ มีการไป treking
ขึ้นภู ลงภู จนหนูลิ้นห้อย จนไปถึงหัวน้ำตก 4 ชั่วโมง
เข้าใจในวินาทีนี้เอง ว่า ความรู้สึกแฮ่กๆ ลิ้นห้อย แบบ
หมาๆ นั้นเป็นอย่างไร

นอกจากนั้น ก็มีการซ้อนมอร์เตอร์ไซด์ ลงเรือ ขี่จักรยาน
อีกสารพัด คุณป้าไปไม่ไหวค่ะ ขอนอนรออยู่ที่ ที่พัก


หนูฟังภาษาลาวแท้ๆ ได้แค่ 60% ค่ะ
ที่เหลือ เดาๆ เสียมากกว่า ว่า พูดอะไร

เราเจอ คนไทยเพื่อนร่วมชาติ ที่ พากัน งงๆ ว่าเอ๋ เด็กผู้หญิงพวกนี้ มากันได้อย่างไร ทำไมกล้าหาญแบบนี้
หนูว่า ความ สุข บางครั้งก็ หายไป ง่ายๆ เพียงเพราะความกังวล ความกลัว และสารพัดความรู้สึกที่ ผุดขึ้นมา โดยที่เรา ไม่ทัน ตั้งตัว

พวกเรานั่งเล่นกันที่ ริมโขง แม่น้ำสายหลัก สายน้ำเพื่อชีวิต สายสำคัญ ของ คนลาว
แม่หญิงลาว เดินมา ใกล้ๆ 2 คน รูปร่างผอมบาง แข็งแรง
ริ้วรอยผ่านกาลเวลาบนหน้า มากมาย แต่ ดวงตา
และ รอยยิ้ม สว่างใส เป็นมิตร อย่างที่สุด...

" คุณหนู "
คุณยาย เรียกหนูแบบนี้จริงๆ ...มาพักผ่อนเด้อ พร้อมทั้งมาชักชวนหนูคุยถามไถ่ หนูซื้อถั่วแระ มันแกว จากคุณยาย แค่ 5 บาท แต่หนูก็ให้ตังคุณยายไป 5000 กีบ ก็ยี่สิบบาทเท่านั้นค่ะ คุณยายจับมือหนู ไป บีบแล้วบีบอีก
โอ้ คุณหนูใจดีเน้อ ยายบอกแบบนี้ ....หนูสาธุยายไปหนึ่งที กับการให้ศีลให้พร ยาวเหยียด มีการกอดกันเล็กน้อย
แบบ หญิงสาวต่างวัยและไมตรีจิต

นอนฝันดีเน้อ...ประหลาดจริงๆ คุณยายมีการอวยพร
แบบฝรั่งๆ ว่า สวีทดรีม เสียอีกด้วย



บายศรีใบตอง แซมดอกไม้ ...น่ารักดีค่ะ
5000 กีบ เหมือนกัน สำหรับไป บูชาพระ

ไฮไลท์ พิเศษ สหรับทริปนี้ หลังจากหนูไป นอนฟัง
water fall Opera ดังก้องป่ามาแล้ว จากน้ำตก ที่เรียกว่า
ตาด ...น้ำตกจากภูเขา คราวนี้ตามไปดู หนูไป ชม
น้ำตกที่ชาวลาวเรียกว่า คอน ที่เกิดกลางแม่น้ำ
คอนพะเพ็ง คอนหลี่ผี ....ความมหัศรรย์กลางแม่น้ำโขง
ที่หนูว่า ธรรมชาติสร้างไว้เพื่อช่วยคนลาวโดยแท้
อย่างน้อยก็ทำให้ ฝรั่งเศส ปวดหัวไปสามารถ ขนสินค้า
ขนอาวุธ ยุทโธปกรอะไรๆ ต่างๆ ได้ง่ายๆ

หลี่ หมายถึงเครื่องมือจับปลา ที่แทนที่จะติดปลา กลับ
ได้ซากศพไปเป็นจำนวนมาก เพราะพลัง และ ความแรงของสายน้ำ คนลาวละแวกนั้น บอกหนู ไอ้หรั่งมาตายที่นี่
ปีละหลายๆคน

.


.

หนู ไม่รู้ จะหา คำไหน มาแทนคำนี้ได้จริงๆ ค่ะ
พลังและ อำนาจ ของสายน้ำ
ไม่อยากเชื่อว่า นี่คือ ส่วนหนึ่งของแม่โขง สายน้ำสงบ
ที่เราคุ้นตา สายน้ำแห่งชีวิต ที่หล่อเลี้ยง คนทั้งชาติ




ทางไป หลี่ผี หนูต้องซ้อนมอเตอร์ไซด์ ผ่านหมู่บ้านเล็กๆ
แห่งหนึ่ง ที่ยังมี บ้านเรือนแบบ ฝรั่งเก่าๆ ทิ้งไว้ สะพานรถไฟ รวมทั้งรถจักรไอน้ำ เก่าแก่






.

.
.

.โรง หมอ นะคะ นั่น


.

โรงเรียน มัธยมศึกษา ตอนปลาย
ปัจจุบันทิ้งร้าง แบบนี้ค่ะ

.

.
อนุสาวรีย์นักรบนิรนาม ค่ะ
โปรดสังเกตดาว สีทอง ด้านบนสุด อนุสาวรีย์เพื่อนักรบ
เช่นนี้ จะมีให้เห็นทุกเมือง ในลาว








ความประทับใจ ที่หนูได้รับ จากการเยือนเมืองลาว
บ้านพี่เมืองน้อง ไม่ใช่แค่เพียงได้มีโอกาสดื่มด่ำกับ
ความงามของลำน้ำโขง ภูเขาและป่าไม้ ที่ยังเวอร์จิ้น น้ำตกที่แสนงดงาม แต่เป็นการได้เรียนรุ้ ถึงชีวิตในอีกแง่มุมหนึ่ง ที่อยู่นอกเหนือ ความต้องการถึง ปัจจัยอื่นๆ ในชีวิต มีความสุขอย่างเรียบง่าย และยังเต้มไปด้วย
ความเข้มแข็งที่ไม่ย่อท้อ ต่อปัญหา ภายนอกอันมาจาก ความแตกต่างของ ศรัทธาและ วิกฤตต่างๆ ของประเทศ

ทุกๆ ที่ที่หนูไป ..เสียงร้อง กินข้าวหรือยังเด้อ ...
นำมาทักทายด้วยน้ำใจ แซ่บ บ่ หนูถาม
ใครเฮ็ด ....ใครทำหล่ะ ...ทำเอ้ง..
เฮ้ดเอง ชมเองเหรอ หนูแซวกลับไป..

คำชักชวนเยี่ยง นี้น่ารัก
เรายิ้มแย้มให้กันและกัน ในหลายหมู่บ้านที่หนูไป

อีกคำถามยอดฮิต
จาก ท่านผู้เฒ่า สหายคุณยายทั้งหลาย

เอา ผัวรึยังเด้อ ???

แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง....
ไหง๋ ต้องมาถามกันแบบนี้ด้วย

บ่ บ่ บ่มี้ไผ๋เอา หนูส่งภาษาตอบกลับไปแบบนี้ค่ะ




แล้วหนูจะกลับไปอีกค่ะ "สบายดี "

แม่หญิงไทย ไปเมืองลาว
ตอนไป สาว ตอนกลับชรา...




Create Date : 14 ธันวาคม 2548
Last Update : 14 ธันวาคม 2548 21:03:14 น. 26 comments
Counter : 3141 Pageviews.

 
ในประเทศลาวอะไรก้อดูเป็นธรรมชาติอยู่เลย...สมเป็นเมืองมรดกโลกจิงจิง


โดย: ครีเอทีฟ หัวเห็ด วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:6:09:59 น.  

 
ตามไปเที่ยวด้วยคนค่ะ
เคยไปอยู่แต่ริมๆ ไม่เคยข้ามไปเลย ^^


...


โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:7:23:48 น.  

 
เพลงอะไรเนี่ย ใครร้องเอ่ย

น้ำตกสวยดีตามคำร่ำลือ
แหมไปอุบลตั้งหลายครั้งไปไม่ถึงจำปาศักดิ์ได้ไง...เฮอะ


โดย: คนเดินดินฯ วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:7:32:31 น.  

 
สะพานสานซ้วยสวยล่ะคุณดาว
เห็นแล้วอยากขึ้นไปเดินเล่นตากลม
ให้ตากลมซะยังงั้น

ว่าแต่ไปเที่ยวกะคุณ'พี่'เหรอก๊าบ


โดย: เซียวเปียกลี้ วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:8:12:48 น.  

 
น่าไปเนอะ...........


โดย: ฝ้าย IP: 61.91.65.111 วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:9:16:46 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณดาว ....
ที่ลาวก็มีน้ำตกสวยๆด้วย
ขอบคุณนะคะที่พาเที่ยว


โดย: Petit Patty วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:10:00:16 น.  

 
เย้.....ได้ไปเที่ยวลาวอีกแล้ว
น้ำตกสวยเนอะพี่ดาว...
บันทึกสีขาวก็ว่าพี่ดาวหายไปไหน
ที่แท้แอบหนีไปเที่ยวลาวนี้เอง
ไม่ยอมชวนบันทึกสีขาวเลย..งอนพี่ดาวละ...ว่าแต่พี่ดาวกลับมาสบายดีนะคะ..


โดย: บันทึกสีขาว วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:10:07:52 น.  

 
หนีเที่ยวอีกแล้วนะจ๊ะ







น่าสนุก
มีแม่น้ำ มีน้ำตก แถมยังมีคนน่ารัก ๆ ให้จีบ
เจ้าของบล็อกไปที่ไหน ไม่วายไปจีบเจ้าของบ้านเค้าซะทุกที่เลยนะ


โดย: ร่วมรัก...สมัครสมาน วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:10:42:03 น.  

 
น้องดาวพาเที่ยวประเทศลาวอะ พี่คงไม่มีโอกาศได้ไปอะจะ แต่บอกตรงๆว่าสวยดีจัง น่าเที่ยวมากๆเลยจะ
น้องดาวสบายดีนะจ้ะ


โดย: อินทรีทองคำ วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:11:12:39 น.  

 
สนุกจังเลยคุณดาว

เหมือนได้ไปเที่ยวด้วยเลยนะนั้น

เอาผัวหรือยังเด้อ 55555


โดย: run to me วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:12:10:17 น.  

 
ว่าแต่พูดถึงดาวแดงเนี่ย...
คิดถึงไฮเนเก้นอะ


โดย: เซียวเปียกลี้ วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:12:23:59 น.  

 
หายไปเที่ยวมาเหรอคะ คุณดาว
อยากมีชีวิตแบบที่ได้ท่องเที่ยว ไปไหนต่อไหนบ้างจังเลยค่ะ
ไม่อยากรอจนเกษียณแล้วถึงจะได้เที่ยวเล้ยจริงๆ


โดย: Black Tulip วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:12:45:29 น.  

 
บุญรักษา เช่นกันค่ะ

ขอบคุณนะคะเอาบุญมาฝากแม่หนิงด้วย

อาสาสมัครที่ว่า เค้าต้องทำยังไงค่ะ

สนใจค่ะ



โดย: run to me วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:13:07:03 น.  

 
โอ้วววว....ต้องอย่างนี้สิครับ..มักขนาดดดด

บลอกคุณดาวฯ วันนี้ ทำให้ผมระลึกชาติ..เอ๊ยย สำลักความหลังเมื่อตอนไปเที่ยววัดพูในหลายปีก่อน

ภาพสวยมากครับ... เรื่องเล่าเยี่ยม..แล้วยิ่งได้เพลงประกอบดีๆ ด้วย..กลิ่นอายลาวบริสุทธิ์ทำให้ประทับใจมากครับ...



โดย: กุมภีน วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:13:10:58 น.  

 
ม่วนอีหลีเพิ่น

เยี่ยม ๆ


โดย: คนเดินดินฯ วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:13:21:27 น.  

 
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด......

สุดยอดเลยค่าพี่ดาววววว.... แม๊ ๆ หนีไปเที่ยวไม่ชวนกันเลยนะคะ..... หนุกหนานกะการเดินทางแบบแอบ ๆ ค่ะ... อิอิ

....... ไม่เห็นมีรูปพี่ดาวเลยล่ะค่ะ ..... แม๊ ๆ รีบแจ้น ๆ มาดู นึกว่าจะเห็นพี่ดาวสุดสวย.... เอ๊ะ รึว่าเป็นรูป.... ที่นั่งกัน 3 คน กางร่มใหญ่ ๆ สีฟ้า ๆ มีผ้พาดบ่าคะ..... แล้วคนไหนล่ะค๊าพี่ดาว..... คนซ้ายรึคนขว รึคนกลาง... 55555555555555555555555

..... น้ำตกสุดยอดเลยนะคะ..... แม๊ ๆ เห็นแล้วชวนให้คันไม้คันมา คันเท้า อยากไปปีน ๆๆๆๆๆๆๆๆ ก่ายๆๆๆๆ เกาะๆๆๆๆ....... แล้วโดดตู๊มมมม ลงมามาก ๆ เลยค่า.....

ท่าทางจะหวาดเสียว มันส์สะจายยยยย..... อิอิ..... ชอบมาก ๆ เลยค่า..... อยากไปโดดน้ำตกจังเลยค่า..... ไปด้วยกันไม๊คะพี่ดาวจ๋า...... 555555555555555

...... คิดถึงพี่ดาวจังเล๊ยยย .....


โดย: largeface วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:17:30:53 น.  

 
ตามมาเที่ยวด้วยเลยค่ะ

ยังไม่เคยได้มีโอกาสไปเที่ยวลาว

คงต้องหาเวลาไปให้ได้สักครั้ง

ดูภาพแล้วอยากไปจังเลยค่ะ


โดย: Batgirl 2001 วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:19:34:37 น.  

 
ป้า-กาย-ดาวน์ ที่เคารพ

"ทะลุมาแล่นช้า ๆ " อะไรเหรอป้า

หลานคิดว่ามันน่าจะอ่านว่า
"กรุณาแล่นช้า ๆ" มากฝ่านะป้านะ
เคี๊ยก..ๆ ขำป้าจริง ๆ
ป่านนี้ทะลุข้ามไปเวียดนามถึงเดียนเบียนฟูแล้วม้างป้า....คริ คริ

ได้แกล้งป้า ดีจ้าย....ดีใจ
ร้องเพลงป๋าเบิร์ดดีก่า
" เอ้า...วันพระ ไม่ได้มีหนเดียน เอ้า..ออกพรรษาม่ายล่ายมีหนเดียว " เอิ๊ก ๆๆ


โดย: มาร-นม-ชง (ronkwang ) วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:20:20:16 น.  

 


โดย: ดูดิ่ (ronkwang ) วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:20:21:25 น.  

 
ไม่ตลก ไม่ขำ อารายเหรอ????
ลุงแก่แล้ว ตาลายมั้ง หนูว่า

เอาหละๆ
อยากให้ ป้าดาวเป็นป้าก็ ได้จ้ะ
พ่อหลานนมชง...เชยจัง ...ป้ารู้จักแต่
ลาเต้ อ่ะ นมชง อารายกัน...ป้ารุ่นนมกล่อง รึไม่ก็ นมเม็ด ย่ะ พ่อหลาน นมชง



โดย: ประกายดาว วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:21:14:37 น.  

 
คุณดาว...แวะมาส่งยิ้มหวานยามราตรีก่อนนะคะ...แล้วจะแวะมาใหม่...

นอนหลับฝันดีฝันเห็นธรรมนะคะ...


โดย: pataree วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:23:25:07 น.  

 
อ๊ะ! นมเม็ดไม่ดีนะครับ มันหวานนนน


โดย: น้าจืด IP: 203.144.143.3 วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:23:33:31 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ ขออนุโมทนาบุญค่ะ..

แว๊บไปทำงานก่อนนะคะ เด๋วเข้ามาใหม่ค่ะ


โดย: ป่ามืด วันที่: 15 ธันวาคม 2548 เวลา:7:12:36 น.  

 
ขอบคุณมากๆ ค่ะคุณดาวที่เอาใจช่วย...อื้ม....


โดย: pataree วันที่: 15 ธันวาคม 2548 เวลา:7:50:44 น.  

 
สวัสดีวันพฤหัสค่ะ คุณดาว

ใกล้เที่ยงแล้ว ไปทานข้าวที่ไหนคะ


โดย: Black Tulip วันที่: 15 ธันวาคม 2548 เวลา:11:47:08 น.  

 
ขอบคุณค่ะ


โดย: อัญชัน IP: 112.142.31.57 วันที่: 20 สิงหาคม 2552 เวลา:21:30:52 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ประกายดาว
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]






รั ต ติ ก า ล


The Moonlight it was dancing

On the waves , out on the sea

The Stars of heaven hovered

In a shimmering galaxy

A Voice from down the ages

So huanting in its song

These ancient stones will tell us

Out love must make us strong..."




"
ไม่มีโลกสมมุติ ที่นี่
ตัวตนทั้งหมดต่างสะท้อน มุมมอง
ของการดำรงอยู่ อย่างสิ่งมีชีวิต
ในจักรวาลอันไพศาล ..........
มองจาก ดวงดาวไกลโพ้น สุดขอบฟ้า
หรือมองผ่านพระจันทร์เสี้ยว ใกล้คืนแรม
เจตจำนงหนึ่งในชีวิตก็คือ การพาปัญญา
ประดับตน ไปพบอีกมิติหนึ่ง อันไม่มีในทุกสิ่ง
ละเสียได้ ซึ่ง " ตัวตน " ไว้บนแผ่นดินนี้
ข้าม มหานที ไปสู่ อีกฝั่ง ....
ปล่อยวาง ได้อย่างละซึ่ง ทุกหน้าที่
ทุกบทบาท ไม่เหลือ แม้ทุกสรรพสิ่ง


สงวนลิขสิทธิ์
ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539

หาก ผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียน หรือ
นำส่วนหนึ่งส่วนใดของที่นี่ไปใช้
โดยไม่ได้รับอนุญาติเป็นลายลักษณ์อักษร
จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด


กราบพระพุทธ ณ กลางใจ
พระธรรม ใส เป็น ดวงตา
ก้าวย่าง ด้วยปัญญา
พบ มรรคา ณ ใจ ตน




ตั้งนโมสามจบอย่างนบนอบ
บุญประกอบวางลงตรงเบื้องหน้า
ศรัทธามั่นเพียรทำน้อมนำมา
เดินช้า ช้าก้าวย่าง..อย่างตั้งใจ



"ดาวแววดาววาบน้อย.....ดาวราย
ดาวดาษคาดฟ้าพราย.....พร่างแพร้ว
ดาวดวงเด่นประกาย.......ดารดาษ
.ดึกดื่นคงไม่แคล้ว........ จะอาจเอื้อม ครองดาว


เพราะมิใช่สกุณาท่องฟ้ากว้าง
ในเวิงว้างระหว่างม่านการค้นหา
กลืนน้ำตาทิ้งหัวใจไว้สักครา
แล้วมุ่งหน้า...ก้าวย่าง...แม้ทางไกล

แผ้วทางใหม่ โดดเดี่ยว ฝ่าเชี่ยวกราก
หมดเวลา ซ้ำซาก ใจอ่อนไหว
เรื่องอ่อนล้า ใช่ถึงตาย ช่างปะไร
ฟ้าวันใหม่ มิหวนคืน ฝืนชะตา






"

Friends' blogs
[Add ประกายดาว's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.