ร้อยดอกรัก... คุณยายสำรวม ...การผ่าหมาก ๐ ร้อยดอกรัก เรียงเป็น สาย ร้อยความหมาย เรียงจากใจ ร้อย รัก หอม ล้อม มาลัย ร้อย ผูก คล้าย ใจผูกพัน ๐ ร้อยรักมาลัยล้อม เรียงกลิ่นหอมให้ถึงกัน ร้อยใจร้อยจำนรรจ์ เรียงความฝันที่ฝากใจ ราตรีประดับดาว by Zansab Philharmonic Orchestra - Zansab Philharmonic Orchestra เรื่องราวบางเรื่อง ผ่านเข้ามาในชีวิต ของ ประกายดาว ไม่กี่ ฤดูฝนผ่าน แต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้น มากมายลึกซึ้งด้วยความผูกพัน ... ด้วยความรู้สึกดีๆ ที่ลึกซึ้ง และ ด้วยสัญญา เก่าๆ " สัญญา " นามธรรม หนึ่ง คำ และ ความหมาย ที่สื่อผ่านกาลเวลาข้ามภพชาติ สำหรับผู้ที่มีความเชื่ออย่างนั้น ในทางพุทธศาสนา เรามีข้อขยายความว่า มนุษย์นั้นผูกพันรู้จักกันมาเนิ่นนาน ยิ่งเฉพาะคนที่มาพบเจอกัน รู้จัก และ เป็นมิตรสหาย หรือ คนรัก กระทั่งญาติสนิท ใดๆ ก็ ตาม ล้วนผ่าน กาลเวลา ที่ต้องเคยรู้จักกันมาแล้วทั้งนั้น ประกายดาว ก็เชื่อมั่นเช่นนี้ คุณยายสำรวม หญิงชรา ร่างเล็ก ที่ยังกระฉับกระเฉง ในวัยเกินเจ็ดสิบ นุ่งผ้าถุง ผ้าลาย แบบที่ ประกายดาว เคยเห็น คุณยายทวดนุ่ง ที่สระบุรี เสื้อลูกไม้สีขาวเรียบเข้ารูป ขนาดร่างกายของคุณยาย เล็กบาง คล่องแคล่ว เรียกแบบ ฝรั่งคงเรียกได้ว่า ขนาด xs แบบนั้น คุณยายประกอบอาชีพ ที่กำลัง ได้รับความนิยม ในปัจจุบัน คุณยายเป็น หมอนวด...นวดผู้หลักผู้ใหญ่ ตระกูลเก่าแก่ ที่เป็นที่รู้จักในบ้านเรามาแล้วหลายตระกูล เป็น ราชนิกูล เป็น ผู้มีชื่อเสียง เราพบกันผ่าน คุณยายที่ประกายดาวเคารพ รักยิ่ง ท่านนึง คุณยายสมรวม นั่งรถประจำทาง ไปนวด ลูกค้า ตามบ้าน ทุกวันไม่มีวันหยุด ก่อนไป ใส่บาตร สวดมนต์ ไหว้พระ เรียบร้อย ฉันทำอาหารไว้ให้ลูกสาว กับ หลาน แล้วค่อยออกมาทำงาน คุณยายเล่าแบบนี้ บางวัน ประกายดาว ยังมีโอกาส ได้อาหารปราณีต แสนปราณีต ที่คุณยายทำ ประกายดาว อดจะทึ่งไม่ได้ ...สูตรนี้มาจาก วัง ท่านนี้ ....... คุณยายเล่า ฉัน ไปช่วยเค้าหั่นโน่นหั่นนี่ เลยแอบจำมา นั่นคือสูตร หมี่กรอบชาววัง ถึงเครื่อง ที่มีส้มซ่า หั่นละเอียดประกอบ ถ้าคุณยายหา ส้มซ่าได้ หลายเดือนก่อน ประกายดาว ขับรถพาคุณยายกลับบ้าน คุณยายให้ส่งใกล้ี่สุด " คุณ ไม่ต้องส่งถึงบ้าน ฉันก็ ห่วงคุณ อยากให้ถึงบ้านเร็วๆ เหมือนกัน " นั่นคือรายละเอียด ของน้ำใจคุณยาย สหายสุภาพสตรี ท่านสำคัญในชีวิต ไม่ได้ยิ่งใหญ่ด้วย สิ่งประกอบ ภายนอกแต่อย่างใดทั้งสิ้น หัวใจคุณยายต่างหาก ที่ ประกายดาว รับรู้ได้ ถึงความยิ่งใหญ่ คุณยาย กินหมาก.... ไม่ต่างจาก คุณย่าทวด และ คุณยายทวด ประกายดาวเห็น คุณยายสำรวม เตรียมหมาก พกใส่ กระเป๋า สีดำที่สะพายมาด้วย ในนั้น คุณยายมีทุกอย่าง ที่เตรียมพร้อม สำหรับ การออกเดินทางมาทำงานในแต่ละวัน น้ำหนึ่งขวด อาหารกลางวันพร้อมช้อน นมกล่องเล็กๆ หมากที่ตำมาแล้ว สองสามคำ พร้อมกระป๋องขนาดเล็กสำหรับบ้วนน้ำหมาก ทุกอย่าง คุณยายบอกประกายดาว " คุณ ฉันจัดเตรียมหมด จะได้ไม่ต้อง ไปรบกวนใคร ทุกครั้ง ที่เราพบกัน ประกายดาว ไหว้คุณยาย พร้อมกอดกัน แน่นๆ คุณยาย เล่าให้ฟัง " ฉันนวดลูกค้า ตายมาแล้วหลายคน " นั่นเป็น มุก ของคุณยาย ลูกค้าหลายๆ ท่าน ล้วนเป็น ท่านผู้หญิง ...นวดกันมา เกือบ ห้าสิบปี คุณคิดดู ตายไปไม่รู้กี่คนแล้ว ประกายดาว รัก คุณยาย ทุกๆ เรื่องเล่าของคุณยาย มีความหมายกับ หนูมากๆ วันหนึ่งที่ ประกายดาว ขับรถ ไปส่งคุณยาย วันนั้น หัวใจหนูเศร้าหมอง ด้วยความรู้สึกว่า ถูก ผู้ว่าจ้างหนู ให้ทำงาน ออกแบบ สิ่งหนึ่งด้วยการเอารัดเอาเปรียบ ก็ คงต้องเป็น อย่างนี้ คนจ่ายเงิน อยากจ่ายให้น้อยเข้าไป คนรับ อยากรับให้ มากที่สุด หามิได้ ประกายดาว เพียงอยากให้ เป็นไปตามความยุติธรรม การขายความคิด หรือ ที่เรียกว่าไอเดีย การออกแบบ มันจับต้องไม่ได้ มองไม่เห็นราคามัน มันจากความพอใจ " ฉันเข้ากรุงเทพมานวดครั้งแรก ชั่วโมงละ ห้า บาท " คุณยายเล่า คุณยายนวดในอัตราเท่านั้นอยู่หลายปี กับ ลูกค้าท่านหนึ่ง คุณยายเรียกว่า "ท่าน " สิบ ปี ถัดมา คุณยายได้ เพิ่มจาก ห้าบาทเป็น สิบ บาท แล้ว อีกห้าปี เพิ่มเป็น ยี่สิบบาท เมื่อลูกสาว ลูกค้าท่านที่ว่า กลับมาจากต่างประเทศ และ เห็น ว่าค่านวด นี้ เล็กน้อยนัก คุณยายไม่เคยร้องขอ ...." แล้วแต่ท่านจะให้ ฉัน " สำหรับ ประกายดาว หนูให้คุณยาย มากไปคุณยายก็ บ่น " คุณอย่าใช้จ่ายให้ มือเติบ ...ให้ฉันไม่ต้องมาก " มีบ่อยๆ ที่ประกายดาว ต้อง รับเงินคืนกลับมา เมื่อคุณยายสำรวมบอกว่า " เท่านี้พอแล้วคุณ " นั่นคือการเรื่องราว ส่วนหนึ่งของคุณยาย สำรวม แล้ว อย่างนี้เราจะไม่รักกันได้อย่างไร การผ่าหมาก ที่คุณยายสำรวม สอน .... คุณยายสำรวม สอน ประกายดาว หลายๆสิ่ง ในมิตรภาพของเรา ในวันที่ ประกายดาว มีกำลังใจล่าถอย หนู เอาวิธีการสู้ชีวิตของคุณยายมาสอนชีวิต วันที่หนู ฟังคุณยายเล่าเรื่อง ค่าจ้างนวด ชั่วโมงละ ห้าบาท น้ำตาไหลลงมาไม่หยุด "สองมือของ ฉัน ทำงานเลี้ยงลูก ส่งหลานเรียน จนทุกวันนี้" เรี่ยวแรงของ หญิงชราวัย เกินเจ็บสิบ กับ หัวใจแบบนี้ หนูต้องกราบค่ะ ประกายดาว กับ คุณยาย เรารักกัน ค่ะ ทุกๆ ครั้งเมื่อเราร่ำลา คุณยายจะหอมแก้ม หนู หนูก็จะ หอมแก้มคุณยาย ... ถึงประกายดาวจะเป็นเด็กกำพร้าคุณยาย แต่ ความผูกพันและ มิตรภาพของ ประกายดาวกับ คุณยายสำรวม ก็ ทดแทนได้ไม่แพ้กัน ทำไม ประกายดาว มีความสุข กับ การถ่ายทอด เรื่องราวในชีวิต กับ คนสำคัญ ที่หนูรักและผูกพัน ลงมาเล่าสู่กันฟัง ความสุขอย่างนี้ บางคนเรียกว่า ชีวิต นวลๆ ประกายดาว ทำได้เพียง มีของเล็กๆ น้อยๆ ไป ตอบแทนคุณยาย ผ้าถุง ผ้าไหม สีกึ่มๆ ผ้าพันคอ ผ้าห่มยามพกติดตัวไป ไหนต่อไหน ... ยาดม ...อาหารสุขภาพแบบพกพา ...รวมไปถึง โทรศัพท์มือถือ ประกายดาวจัดหา โทรศัพท์มือถือเล็กๆ ตัวหนังสือกับตัวเลข โตเบ่อเริ่ม สีขาวด้วย จะได้มองเห็นชัดๆ หนูจะได้โทรหา คุณยายได้ทันท่วงที ยามคิดถึง เวลาคุณยายจะโทรไป หาลูกค้า ทั้งหลาย สีผึ้ง ...แท้ๆ หอมนวลเนียน ให้คุณยายทาปาก " อย่าใช้เงินมาก ฉันห่วงคุณนะ " ก่อนจากกัน คุณยายให้พร ทุกครั้ง ... อยากกินอะไร บอกฉัน ฉันจะทำมาฝาก คุณยายบอกทุกครั้ง และ ถึงแม้ประกายดาวจะไม่บอก คุณยายก็ยังทำอยู่ดี .... บางครั้ง ประกายดาว น้ำตา เต็มตา ...พร่าๆ ยามมองเห็นคุณยายลงจากรถ เดินสะพายกระเป๋าสีดำ เดินลับตาไป ... ประกายดาว หวนคิดไปถึง วันคืนที่ยังเป็น เด็กน้อย การได้นอน เล่น มียายนอนข้างๆ เป็น ยามก่อนนอน ที่เด็กหญิงเพลิดเพลิน เป็นที่สุด การลูบแขนนิ่มๆ เย็นๆ ของยาย ... การดึง รอยย่นๆ ตามผิวของ ยายเล่นเบาๆ มันคงสนุกสำหรับเด็ก ในวันนี้ การที่ ประกายดาว มี คุณยายสำรวม ไว้กอด ยามที่ คุณยาย นวด ประกายดาว ตามแบบของคุณยาย ไม่เหมือนสปา ที่ไหน แต่ จากสัมผัส ด้วย สองมือของคุณยายนี่เอง ที่ทำให้ ประกายดาวมีความสุข สัมผัสที่ไม่ใช่เพียงเพื่อ ผ่อนคลาย หายเหนื่อย แต่เป็น สัมผัสที่ มาจาก คนที่มีหัวใจรัก และ ห่วงใย แจกจ่ายมาให้หนูด้วยต่างหาก ที่ คือ สัมผัสที่มีความหมาย อย่างยิ่ง คุณยาย สอน ชีวิต ประกายดาว ผ่าน ความรัก และ ความห่วงใย ที่คุณยายมีให้ หนูมั่นใจ ความผูกพัน ผ่านเรื่องเล็กๆน้อย แต่มากด้วยน้ำใจ ความห่วงใย อย่างนี้เอง ที่ทำให้ โลกนี้อบอุ่น ... สวัสดี ค่ะ เพื่อนๆ ที่รัก ประกายดาว ห่างหาย หน้า บล๊อกไปเป็นปี ...ด้วยหน้าที่ภาระ ที่ทำเอาชีวิต ลุ่มๆดอนๆ ให้เห็น ทั้งทุกข์ และ สุข ชัดเจน จับใจ ในความสุข ความทุกข์นั้น ...ล้วนไม่มีอะไร คงอยู่ ถามว่า ทุกๆครั้งที่มีเวลาเพียงเล็กน้อย ประกายดาว เปิดมาเยี่ยม พื้นที่ ตรงนี้แล้วรุ้สึกอย่างไร หลายๆ ท่านคงเป็นอย่างประกายดาว ห่างหายไป จนความคิดถึงท่วมท้น กลับมาเยี่ยมเยือนกันใหม่ เป็นดังนี้ นอกจาก ประกายดาว จะไป ทำงาน หน้าที่ในชีวิต มาอย่างสะบักสะบอม หนูยังได้ไปเรียนรู้ ที่จะใช้ธรรมะ ของพระพุทธองค์ เข้ามาดำเนินไปควบคู่ ไป กับ สติ ...ที่นำมาครองใจ ให้ รู้เท่าทัน แต่สิ่งหนึ่งที่ประกายดาว ภูมิใจ อย่างยิ่ง จากผู้หญิงที่กลัวเข็มฉีดยาเป็นอย่างยิ่ง คนนึง หนู ทำสิ่งที่ฝันจะทำมานาน ต่อสู้กับความกลัว แสนกลัว ประกายดาวไป บริจาคโลหิต ครั้งแรกมาแล้วค่ะ ต้องกราบขอบพระคุณ แรงบันดาลใจ ( ที่เป็นให้โดยไม่รู้ตัว) คือ พี่หนุ่ม สะเทื้อน ผู้ร้างลาวงการ บล๊อก ผู้ ทำให้ ประกายดาว กล้าหาญ ไป เริ่มทำ สิ่งดีๆ สิ่งหนึ่ง เป็นครั้งแรก ในวันหนึ่งที่ หนูมีความทุกข์ มาเยือน ... เห็น ความทุกข์ จ้องมองเค้าเป็นครู่ ... ก็ ทนกันไป ...ทุกข์ ก็ ให้รู้ว่าทุกข์ ทุกข์ ก็ อดทน สุข ก็ ให้ ซาบซึ้ง .... ว่าแล้วก็ ไปบริจาคโลหิต ดีกว่า ครั้งแรก ...แห่งการเริ่มต้น กราบขอบคุณ แรงบันดาลใจที่ไม่รู้ตัว นะคะ พี่มด เจ้าของ คำพูดที่ประกายดาวไม่เคยลืมเลือน บนย่อหน้านี้ ขอบคุณเพื่อนๆ พี่ๆ กัลยาณมิตร ทั้งหลาย ทั้งมวล น้องๆ ที่รัก สหธรรมิก ทุกๆท่าน บุญกุศล ทั้งปวง ประกายดาว ขอถวายเป็น พุทธบูชา ขอมอบแด่ เทพ เทวดา ผู้รักษา ชีวิต ทุกๆท่าน เจ้ากรรมนายเวร ทั้งหลาย รวมไปถึง สรรพสัตว์ ทั้งหมด ทั้งสิ้น บุญ รักษา กาย รักษา ใจ ให้ เป็น สุข ทุกๆท่านนะคะ   Create Date : 22 มิถุนายน 2552 18 comments Last Update : 27 มิถุนายน 2552 20:51:17 น. Counter : 7966 Pageviews. Share Tweet

แวะมาทักทายค่ะ โดย: CrackyDong วันที่: 20 มิถุนายน 2552 เวลา:23:45:45 น. ลบ comment สวัสดีครับ หายไปนานเลย แต่ยังถ่ายทอดความรู้สึกเป็นตัวหนังสือได้ดีมาก หวังว่าสุขภาพจะฟื้นคืนในเร็ววัน ร่างกายจะแข็งแรงต้องมีสุขภาพใจที่เข้มแข็ง มองไปข้างหน้าอย่าวอกแวก มั่นใจว่าน้องพิมต้องเอาชนะอุปสรรคต่าง ๆ ได้อย่างแน่นอน โดย: คนเดินดินฯ วันที่: 21 มิถุนายน 2552 เวลา:8:42:45 น.   โดย: ประกายดาว 22 มิถุนายน 2552 11:35:09 น.

วันนี้วันพระค่ะ ขึ้น 15ค่ำ เดือน 8 ขอฝากภาษาข้อคิดที่ได้ใจดีจังเลยค่ะ วิสัยมนุษย์ ได้ยินเสียงนกร้องก็ชอบ ได้ยินเสียงกบร้องก็ชัง เห็นดอกไม้ก็อยากจะปลูก ซึ้งล้วนแต่ใช้อารมณ์ตามรูปลักษณ์ทั้งสิ้น ถ้าหากพิจารณาตามรูปลักษณ์ธรรมชาติ อันใดเล่าที่มิใช่ร้องรำทำเพลงไปตามธรรมชาติ? มิใช่งอกงามตามวิถีแห่งการเจริญเติบโตของชีวิต อารมณ์ แห่งความวิตกยินดี ชังหรือชอบ ล้วนเพราะเห็นคล้อยไปตามรูปลักษณ์ นิทัศน์อุทาหรณ์ อนุโมทนาค่ะ..กัลยาณมิตรทุกๆๆคน ที่แวะเข้าหาด้วยความรู้สึกที่ดี   โดย: catt.&.cattleya.. 22 มิถุนายน 2552 12:20:45 น.

สวัสดีครับน้องพิม สิ่งหนึ่งเรารู้ สิ่งหนึ่งเราสัมผัส เม่อเอื้อนเอ่ยหรือเล่าสู่ ก็ยังมีอีกมากมายที่คิดว่า เราคิดไปเอง ไม่บอกให้ต้องเชื่อ ไม่บอกว่าสัมผัสได้ ปัจจุบันเราก็ดำเนินชีวิตที่เราคิดว่าเราพอใจ และสิ่งที่เราดำเนินชีวิตก็ไม่กระทบผู้อื่น นานแล้วที่เราไม่ได้ทักทายกัน วันนี้และทุกๆวันขอให้หนูมีความสุขนะครับ   โดย: ลุงกล้วย 22 มิถุนายน 2552 13:38:37 น.

สวัสดีครับคุณประกายดาว หมิงหมิงอายุครบขวบในเดือนนี้เองครับ ผมยังไม่โครงการผลิตคนที่สองคน ตั้งใจเอาไว้ว่าอยากมีลูกคนเดียวครับ   โดย: กะว่าก๋า 22 มิถุนายน 2552 14:24:00 น.

เพราะอะไร? จึงไปเรียน"ผ่าหมาก" แต่ก็ดีนะ ของเก่าจะได้ไม่สูญหาย   โดย: สุคนธ์ IP: 61.7.166.135 23 มิถุนายน 2552 8:50:59 น.

ชอบสำนวนการเขียนของคุณพิมมากเลยค่ะ เขียนได้งดงามมากเลย คิดถึงมากๆเช่นกัน แปลกดีนะคะ คนสองคนไม่รู้จักกันเลยในโลกของความเป็นจริง แต่เป็นกัลยาณมิตรด้วยกันได้ในโลกไซเบอร์แห่งนี้ อนุโมทนาด้วยนะคะสำหรับการบริจาคเลือด เราสัญญากับคนที่ทำงานตอนที่อยู่ blood bank ว่าจะบริจาค ยังไม่ได้ไปเลยค่ะ น่าอายจัง แต่ก่อนยังอ้างได้ว่าน้ำหนักไม่ถึง แต่ตอนนี้เลยมาหลายกิโลแล้วค่ะ อยากคุยกับคุณพิมเช่นกันค่ะ อีเมล์ปุ้มนะคะ lotus2b@gmail.com ไม่เขียนมาไม่เป็นไร แค่มีความสุขที่ได้ทิ้งอีเมล์ไว้ค่ะ   โดย: ลูกแม่ดอกบัว 23 มิถุนายน 2552 10:29:39 น.

ดีใจที่เห็นน้องพิมที่นี่อีก และขออนุโมทนาสาธุการที่ได้ไปบริจาคเลือด น้องพิมได้ไปบริจาคเลือดเป็นครั้งแรกแล้ว ก็ขอให้หาโอกาสไปบริจาคอีกอย่างสม่ำเสมอนะ เพราะตัวของพี่เอง ตอนนี้ต้องหยุดการบริจาค เอาไว้ที่ 26 ครั้ง พี่ไม่สามารถบริจาคเลือด เกล็ดเลือด พลาสม่า สเต็มเซลล์ ได้อีกตลอดไปแล้วครับ ขอให้มีความสุขความเจริญ ทั้งในทางโลกและทางธรรม   โดย: สะเทื้อน 24 มิถุนายน 2552 14:08:58 น.

คิดถึงน้องสาวคนนี้เหมือนกันจ้ะ ปล. งานเข้า...ตลอดหลายศก..เอิ๊กๆ   โดย: pataree 24 มิถุนายน 2552 17:22:30 น.

นอนหลับฝันดีนะค่ะน้องสาวคนงาม บางครั้งการปล่อยวางก็สุขใจเสมอ แต่คนอย่างพี่แคทคงอยากที่จะปล่อยวางในขณะนี้ค่ะ   โดย: catt.&.cattleya.. 25 มิถุนายน 2552 22:09:25 น.

วันนี้วันพระค่ะ ขึ้น 8 ค่ำ เดือน 8 ขอฝากภาษาข้อคิดที่ได้ใจดีจังเลยค่ะ พ่อเคยสอน ลำน้ำสายแคบ แต่น้ำใจแสนกว้าง ............. แม่เคยสอน คนบางคนบ้านกว้าง แต่น้ำใจแสนแคบ ........ จำคำแม่พ่อ ขอเป็นดั่งสายน้ำ นำความชุ่มชื้น สู่ผืนใจแตกระแหงฯ อนุโมทนาค่ะ..กัลยาณมิตรทุกๆๆคน ที่แวะเข้าหาด้วยความรู้สึกที่ดี   โดย: catt.&.cattleya.. 30 มิถุนายน 2552 21:52:45 น.

สวัสดีค่ะน้องดาว ... พี่ดีใจที่เห็นคอมเม้นท์ของน้องดาว แม้จะห่างหายไปบ้าง แต่ยังระลึกถึงกันตลอดไม่เคยลืมค่ะ ได้อ่านเรื่องราวของคุณยายสำรวมแล้ว ทำให้สัมผัสได้ถึงความผูกพัน และความรู้สึกดีๆของผู้หญิง 2 วัยที่มีให้แก่กัน น่าประทับใจจริงๆค่ะน้องดาว อนุโมทนาด้วยค่ะที่น้องดาวบริจาคโลหิต มีครั้งแรกแล้วก็คงมีครั้งต่อๆไป พี่เคยบริจาคครั้งแรกเมื่อ 20 ปีที่แล้ว แต่ทางสภากาชาดแจ้งมาว่า พี่ไม่สามารถบริจาคโลหิตได้ รวมทั้งเกล็ดเลือด พลาสม่า และสเต็มเซลล์ ด้วยค่ะ แต่ครบรอบวันเกิดปีนี้เมื่อ 2 เดือนก่อน พี่ไปบริจาคอวัยวะเรียบร้อยแล้ว เหลือเพียงร่างกายที่ต้องไปบริจาคให้สถาบันที่มีนักศึกษาแพทย์ ซึ่งต้องรอวันเวลาที่สะดวกกว่านี้อีกหน่อย ขอให้น้องดาวมีความสุขมากๆนะคะ พี่แพทคิดถึงน้องดาวเสมอค่ะ   โดย: Petit Patty 19 กรกฎาคม 2552 0:26:41 น.

จะวันแม่แล้ว.. .. คิดถึงยายแฮะ วันนี้ไปหายายดีกว่า อิอิ   โดย: แร้ไฟ 9 สิงหาคม 2552 4:30:16 น.

สวัสดีครับขอเป็นเพื่อนดว้คนนะครับ วันแม่พาแม่ไปทำบุญที่ไหนครับ   โดย: ปฐพีหอม IP: 61.19.144.194 11 สิงหาคม 2552 12:15:41 น.

อุ่นนนอายย..แห่งรัก เป็นคนดีมากที่สุด..อาจไม่เคยได้พูดถึง เพราะเธอคือความลึกซึ้ง เป็นที่หนึ่งในหัวใจ อาจไม่เคยได้บอกรัก เพราะมากกว่าคำว่ารักจะใช้ได้ แต่เธอเป็นทุกอย่างลึกข้างใน ที่ฉันคงเก็บไว้มิลืมเลือน ความรักใดในพื้นหล้า..ทั่วฟ้า..ปฐพี หาได้มีมากล้น..ดั่ง..แม่รัก ลูกยังคงเหมือนเด็กน้อย..แม้เติบใหญ่ เพราะหัวใจแม่อาทรห่วงเสมอ..ชั่วนิรันดร์ มีความสุขนอนหลับฝันดีนะค่ะ   โดย: catt.&.cattleya.. 12 สิงหาคม 2552 1:01:02 น.

สวัสดีวันศุกร์ครับ   โดย: ปฐพีหอม 14 สิงหาคม 2552 13:02:42 น.

ดอกไม้ มักมีกลิ่นหอม ... ยิ่งร้อยด้วยรัก ยิ่งหอม.. ... ขนาดเหี่ยวยังหอมเลย ทั้งคนทั้งดอกไม้ ถ้ามันเกี่ยวกันด้วยความรัก   โดย: แร้ไฟ 24 สิงหาคม 2552 1:11:49 น.

โดย: be-oct4 31 สิงหาคม 2552 22:41:01 น.

ขอบคุณในความห่วงใย ช่วงนี้ก็ยังทรง ๆ แต่สภาพจิตใจยังสู้เต็มร้อย และคงค่อย ๆ คลี่คลายปัญหาต่าง ๆ ตอไปครับ   โดย: คนเดินดินฯ 1 กันยายน 2552 8:15:19 น.