ตอนที่ 16 อย่ายุ่ง...(yaoi)

*** ///เรื่องนี้เป็นนิยายวายมีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย/// บอกไว้ให้สำหรับคนที่ไม่ชอบแนวนี้จะได้ไม่ต้องอ่านนะคะ แต่ถ้าใครสนใจ หรือชอบแนวนี้ ก็เชิญให้ลองอ่านและติดตามกันได้ตามอัธยาศัยค่า^^ เนื่องจากเรื่องนี้อาจมีคำไม่สุภาพค่อนข้างเยอะ เพื่อให้เข้ากับเนื้อเรื่องและลักษณะนิสัยของตัวละครแต่ละตัว เพราะฉะนั้นถ้าใครไม่ชอบใจขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่า คนแต่งขอขอบคุณแฟนๆไว้ก่อนล่วงหน้า (จุ๊บๆ รักครับผม)



*** วิเปลี่ยนการจัดบรรทัดใหม่ ถ้าไม่ถนัด ยังไงก็ขยายขนาดกันก่อนอ่านนะคะ ขอโทษนะคะ







“เฮ้ย!” เสียงไอ้เดย์ครับ มันหันมาเห็นไอ้ไลค์ก็ชี้หน้าเขาทันที เล่นเอาผมสะดุ้ง ไอ้ไลท์หุบยิ้มหน้าเจือนเลย
มันไม่กล้าเดินเข้ามาหาผมต่อ แต่ก็ยังไม่ยอมเดินไป ...คือยืนมองหน้ากูทำไมฟร้า|||||||

ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตนี่ตะครุบตัวเพื่อนมันก่อนเลย เกาะไหล่เกี่ยวแขนไอ้เดย์ไว้คนละข้างอย่างไว
แต่ผมว่าไวที่สุดนี่น่าจะเป็นลุงคนขายล็อตเตอร์รี่นะ ได้เงินแล้วแกไปจากจุดนี้ได้ไวมากครับ ไม่เห็นฝุ่นเลย

ไอ้ไลท์มองหน้าบอกบุญไม่รับปวดขี้ขี้ไม่ออกของไอ้เดย์ แล้วยิ้มให้ผมเล็กน้อย ยกมือบ๊ายบายก่อนหมุนตัวเดินไป
ผมเห็นมันเข้าไปคุยกับเพื่อนมันในร้าน แล้วก็ชวนกันนั่งที่โต๊ะเยื้องๆกับกลุ่มของผมซะด้วย...
ไปนั่งไกลๆหน่อยก็ไม่ได้บ้าเอ๊ย ไอ้หมาบ้าข้างหลังเข้ามากอดคอผมกระซิบข้างหู “กูไม่ชอบขี้หน้ามัน”
ผมเหล่หางตามองหน้ามันแล้วถาม “ทำไม...มึงไม่จำเป็นต้องเกลียดเขาก็ได้เดย์ กูแค่ไม่ถูกกับเพื่อนมันเฉยๆ”

“ก็นั่นแหละ! ยังไงกูก็ไม่ชอบ มึงก็ห้ามชอบ!”
“หา? .......อ้าว....เฮ้ยนี่ แล้วถ้ามันเป็นคนดีขึ้นมาล่ะ”
เอาตามตรงนะ ผมสัมผัสถึงพลังงานบางอย่างที่เป็นมิตรมากจากไอ้ไลค์ ติดแค่ไม่ถูกกันกับเพื่อนมันนั่นแหละ
เลยทำให้ผมระแวงในตัวมัน ว่ามันจะเป็นมิตรจริงเหมือนหน้าตาและท่าทีของมันรึเปล่า

“แล้วมึงรู้ได้ยังไงว่ามันดี เคยคุยกับมันแค่ไม่กี่คำ ทำไมวะ!? ติดใจมันมากนักรึไง!!?”
“ห๊ะ!?||||||||| ” เอ๊า!?...... อะไรของมันนี่ อยู่ดีๆไอ้เดย์ก็ขมวดคิ้วเค้นยิ้มถามประชดใส่ผม
ผมอ้าปากจะพูดอะไรก็ไม่รู้จะเริ่มยังไง คืองง คือหน้าเชี่ยเดย์จริงจังหนักไปไหม

“เอ๊ะ! หรือว่ามึงเคยคุยกันมากกว่านั้น!!? มึงได้ให้เบอร์มันไปรึเปล่าลูกคิด!?” เชี่ย..น้ำเสียงมึงดาร์คไปนะ
“มึงบ้าป่าวเนี่ยเดย์!? ทำไมกูต้องให้เบอร์มันไปด้วยวะ!?”
“จะไปรู้เหรอ! มันขอเบอร์มึงรึเปล่า เฟส ไลน์ ทวิตเตอร์ ไอจี แชท แชร์ เม้นท์ คุยกันผ่านเว็บเชี่ยไรบอกกูมาเลย!!”
ไอ้หมาบ้าแม่งชี้หน้าขู่ถามผม กูขอให้เส้นเลือดในตามึงแตกไอ้บ้า

“กูเปล่า! เฮ้ยไอ้มาร์ค! ไอ้น็อต! มึงมาเอาเพื่อนมึงไปเก็บดิ๊สัด!” ผมเริ่มหาตัวช่วยครับ แต่ไอ้พวกตัวช่วยผมนี่
มันไม่ได้ให้ความร่วมมือเล้ย พากันนั่งยองๆมองพวกผมที่ยืนค้ำหัวพวกมันยิ้มๆ... คือพวกมึงยิ้มหาหอกไรกันครับ

“เดย์.... มึงเป็นส้นกีบอะไรวะเนี่ย โมโหอะไรกู กูงงนะเว้ย..แม่งไรวะ?..”
ผมบ่นอุบ มันก็ยังดึงหน้าไม่พอใจ
“ไม่รู้เว้ย! กูไม่ชอบ เตือนไว้ก่อนนะอย่าไปยุ่งกับมันล่ะ!”
“...................”

เอ่อ...คนมีเรื่องกับพวกมันคือกูนะ เพื่อนไลค์มันแย่งแฟนผม จุดเริ่มต้นคือตรงนี้ แต่ตอนนี้ไอ้เดย์มันกำลังเข้าใจผิด
คิดว่าเป็นตัวเองรึเปล่าวะที่โดนแย่งแฟน “เดย์กูต้องเป็นฝ่ายไม่ชอบหน้ามันมากกว่ามึงอีกไม่ใช่เหรอวะ..”
“เป็นอย่างนั้นก็ดี กูจะได้ไม่ต้องจัดใคร!”
“ขอบใจนะ ไม่ต้องเลยมึงอ่ะ!”

แล้วตอนนี้ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตก็มีบทบาทครับ “ไอ้เดย์ขี้หวง ไอ้เดย์ขี้หวง ไอ้เดย์ขี้หวง”
พวกมันสองคนช่วยกันล้อไอ้เดย์ ไอ้เดย์มองด้วยหางตาครับ... สาบานซิว่าพวกมึงอยู่ม.5 ไม่ใช่ป.5

“เออ! กูขี้หวงมากกว่าที่พวกมึงคิดเย๊อะ!!!” ดูเชี่ยเดย์มันหันไปโต้ตอบดิครับ มันยอมรับด้วยเว้ยเฮ้ย
“อย่าบอกนะไอ้บ้า ..หวงกูเนี๊ยะ!?/////” ผมล่ะเกาหัวตัวเองข้างนึง ชี้หน้าตัวเองข้างนึง

แล้วเดย์ก็หันมากอดคอผม ผมหนักไหล่จะยกแขนมันออก มันก็ขืนไว้ไม่ยอมให้เอาออก
ไอ้บ้านี่ชอบมาพูดกระซิบข้างหูให้ใจสั่น
“รู้ไว้ด้วยกูไม่ชอบให้ใครมาตามเกาะแกะมึง! กูตามมึงได้คนเดียว!”
“ มึงคิดว่ามึงเป็นเจ้ากรรมนายเวรกูรึไงครับ สัด! /////*//”
“หึหึหึ...” มันหัวเราะในลำคอ แล้วยิ้มมุมปาก กวนกูจริง

มัวแต่ยืนคุยกันหน้าร้านไม่เข้าไปสักที ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตมันคงจะเมื่อย เลยเร่งพวกผมให้เดินเข้าร้านไวๆ
ก่อนที่มันสองตัวจะวิ่งไปฟ้องไอ้พวกข้างใน ว่าผมกับไอ้เดย์มัวแต่จีบกันอยู่หน้าร้าน
แม่ง..ผมว่าพวกมันต้องเพิ่มเรื่องเยอะมากอ่ะ..

“กูว่าคุยกับมึงไปๆมาๆ แม่งจะออกไปเกาะเมาะตาแม๊ะ!”
ผมปลงๆส่ายหน้าแล้วเดินหนีไอ้เดย์ มันก็รีบเดินตามตูดผมเข้าร้านมาติดๆนี่แหละ แถมประชิดตัวผมมากเป็นพิเศษ
ตอนที่เดินผ่านหน้าโต๊ะพวกไอ้ไลค์ ทำเขม่นเขาด้วยนะ ผมเห็นไอ้ไลค์มันแอบเหล่มอง แต่ผมก็ไม่ได้ทักอะไรมัน

ไอ้เดย์มันรีบดันหลังผมให้เดินไปที่โต๊ะตัวเองไวๆ บ่นพึมพำไม่พอใจครับ “มองเชี่ยไรนักหนาวะ แม่งน่ารำคาญว่ะ”


มาถึงโต๊ะยาวของพวกเรา ผมกับเดย์ก็สวัสดีทักทายพวกพี่ๆในวงดนตรี พี่โจวมี่ พี่กานต์ พี่สร พี่นุ่ม 
พี่อ๊อฟพาเด็กมาด้วย ท่าจะเป็นสาวที่กำลังคุยๆอยู่ตอนนี้ ไอ้กีต้าร์ก็ชวนแอ๋มมา แอ๋มชวนเพื่อนมาด้วยสองคน
น่ารักทั้งคู่เลยครับ งานนี้ไอ้พวกที่ยังไม่มีคู่เป็นตัวเป็นตนตาวาวระยิบระยับกันเป็นพิเศษ น้ำลายที่ถ้ารองรวมกัน
สงสัยเอาแทงก์น้ำมาใส่ก็ไม่พอ

ไอ้ซีน ไอ้คิม ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไม่เว้นแม้แต่พี่อ๊อฟ ดูกระปรี้กระเปร่า คึกคักกันใหญ่ แหม่ แข่งกันคุยโวเสียงดัง
เรียกร้องความสนใจจากหญิงสุดฤทธิ์ ทำไมผมจะดูไม่ออก แหะ..ว่าแต่พวกมัน ผมก็มองเขาตาปรอยเหมือนกัน
แต่เพราะนั่งห่างสาวกว่าเพื่อน เลยไม่ได้คุยกันเลย แถมเชี่ยเดย์แม่งบังหน้าบังตา เกะกะมากครับ

“มึงจะสั่งเมนูได้รึยังครับ จะแดกรึจะดู?” ไอ้บ้าเดย์ยื่นหน้ายื่นตามาเร่งถามผม ผมกำลังแอบมองหน้าเพื่อนแอ๋มอยู่
“ยุ่งน่ามึงนี่/////*//” ก็แจ๊ะปากว่ามันไป
รู้สึกอยากเอามันใส่ถุงดำไปทิ้งขยะมากครับตอนนี้ เพราะผมนั่งอยู่ทางแถวเดียวกันกับสองสาวน่ารักนั่น
แต่ดันมีไอ้พวกเพื่อนเวรมันมานั่งคั่น บังสายตาหลายทอดเหลือเกินมองไม่ถนัดเล้ย -*-

แล้วไอ้เดย์ก็เอามือมาตบปิดเมนูที่ผมถือแต่ไม่สนใจดู ผมสะดุ้งมองหน้ามันตาโต มันก็ยื่นหน้ามาว่า
“ดูเมนูแล้วสั่งซะ มึงยังได้แดกนะลูกนะ แต่ถ้าเอาแต่ดูทางนู้น..ยังไงมึงก็คงไม่ได้แดกเขาหรอก เฮื๊อะๆๆๆ555”

หนอยยยย!/////*// ไอ้บ้านี่แอบกระซิบว่าผม ก่อนหันไปเรียกเด็กรับออเดอร์ สั่งสเต็กเนื้อกับสเต็กปลาเพิ่มสองที่
สลัดกุ้ง ซุปข้าวโพดกับสปาเก็ตตี้เส้นดำผัดขี้เมาทะเลอีก ผมได้ยินมันสั่งก็เตือนมันจะกินไม่หมดเอา
คนอื่นสั่งกันไปก็เพียบแล้ว นี่มันยังสั่งส่วนของตัวเองตั้งหลายจาน ดูของที่โต๊ะอื่นกินกันก็รู้เลยว่าร้านนี้ให้เยอะ

“ใครบอกว่ากูกินคนเดียว กูสั่งให้มึงเลยไง เห็นไม่ยอมเลือกซะที รำคาญเว้ย!!!”
แม่งงงง มันเน้นคำว่ารำคาญเต็มหน้าผมเลย อยู่ดีๆก็เผด็จการกูเฉย

“ ซะงั้นอ่ะ! รู้ได้ไงกูจะกินอะไร” ผมขมวดคิ้วบ่นใส่มันบ้าง มันมาทำเป็นรู้ดี
“ก็มึงเปิดหน้าสเต็กปลาตั้งนานแล้วไม่ใช่.. กินปลาน่ะดีแล้วไอ้ลูก มึงจะได้ฉลาด รู้ว่าอะไรเป็นไปได้หรือไม่ได้”
“เชี่ยเดย์กูยังไม่ได้ลองจีบเขาเลย มึงรู้ได้ไงว่ากูจะไม่ได้แดก ย้ำกูจริงนะ ถ้าเขาสนกูขึ้นมาล่ะ..ถถถ”
“มึงจะลองเหรอ ของไอ้ซีนมันจองไว้ไม่ใช่รึไง”

ทั้งที่ผมกับไอ้เดย์กระซิบกระซาบคุยกันสองคน แต่ไอ้ซีนที่นั่งข้างไอ้เดย์ดันหูดี ได้ยินชื่อมันแว่วๆก็หันมาถามใหญ่
“แนะ! พวกมึงนินทาอะไรกูรึเปล่าไอ้พวกมดปลวก”
ผมกับไอ้เดย์เลยชมไอ้ซีนพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย “เสือกกกกกก!!”

ไอ้ซีนหน้าหุบยิ้ม หรี่ตาตี่ๆของมันมองพวกผมเหยียดๆด่าว่า “พวกเชี่ย” แล้วงอนสะบัดหน้าหนีไปป้อสาวต่อ
มันคุยข้ามหน้าข้ามตาไอ้น็อตกับไอ้กีต้าร์แล้วก็แอ๋มไปอีกนะ

แต่ผมว่ายังไม่เคลียร์เรื่องไอ้ซีน ก็เลยให้ไอ้เดย์สะกิดถามมันที ว่าที่มากับแอ๋มวันนี้คนไหนเป็นคนที่มันจ้องจะจีบ
แล้วคำตอบที่ได้นะครับ “เสือกกกกก!” แล้วมันก็หัวเราะใส่หน้าพวกผมสองคน พวกผมเลยขอบคุณมันด้วยคำว่า
“เชี่ย!!”
“555ใครดีใครได้เว้ยงานนี้” ไอ้บ้าซีนกระซิบเสร็จเดาะลิ้นครึ้มใจมาก
“อ้าว..นึกว่ามึงจะห้าม ก็เห็นว่าตื้ออยากเจอเขามานานแล้วไม่ใช่เหรอวะ” ไอ้เดย์พูดทำหน้างงพอๆกับผม
“ฮึ!... แอ๋มบอกคนนั้นมีแฟนแล้ว เลยชวนคนโสดๆมาให้กูเจอตั้งสองคนเลยเนี่ยเว้ย คึคึคึคึคึ/////”
อ้าว...คือสรุปมึงใครก็ได้นี่หว่าเชี่ยซีน

ไอ้ยูกับไอ้คิมที่นั่งตรงข้ามกับผมขำหน้าไอ้ซีนที่ฟินจัด หัวเราะเอิ้กอ้ากไปก็ช่วยกันรับจานสเต็ก
ที่พนักงานยกมาเสิร์ฟ......เออแฮะ ร้านนี้มันคัดผู้ชายหน้าตาท่าทางดูดีมาทำงานจริงๆด้วย..

สาวๆที่โต๊ะผมออกอาการ ตีแขนสะกิดศอกแอบชี้ให้เพื่อนดูคนนู้นคนนี้เป็นอาหารตา ดูมีความสุขกันจังนะครับ
ทำไมปล่อยผู้ชายหล่อๆแถวข้างๆตัวทางนี้ ให้ต้องมองตามแล้วพากันเจ็บใจเป็นแถบๆล่ะครับแม่คุ๊ณ

แต่!............หึหึหึ นายธีทัตสัมผัสได้ครับ ถึงสายตาเสน่หาของคนสวยน่ารักหนึ่งในสองคนนั้น
เธอท่าทางจะสนใจผมเข้าแล้วล่ะ! ผมไม่ได้คิดไปเองแน่ๆครับ เขามองมาทางนี้บ่อยมาก เดี๋ยวก็มอง เดี๋ยวก็มอง
แถมพอผมหันไปเหล่มอง เขาก็ท่าทางเขินๆกระซิบกระซาบกับเพื่อนอีกคนตลอด ซึ่งพฤติกรรมนี้ก็พอๆกับ
ไอ้โต๊ะที่อยู่เยื้องกันออกไปนั่นเลย ผมเห็นไอ้ไลค์มันคอยมองมาทางพวกผมตลอด... แต่มันก็นั่งกินของมันเงียบๆ
คงไม่คิดจะมาหาเรื่องหาราวอะไรทางนี้หรอก ก็หวังว่านะครับ..

..................
........
“เฮ้ย! ทางนี้ๆๆ มาเลยๆ” ไอ้ยูครับ โบกมือตะโกนเรียกพวกดุ๊กดิ๊กที่แต่งสวยมากันครบเซ็ต พวกสาวๆมากันทีหลัง
เพราะมัวกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เสริมสวยจัดเต็มกันมานั่นแหละ เป็นธรรมดาครับงานนี้ผู้ชายเยอะ
ไม่เหมือนพวกผมที่ส่วนใหญ่ยังอยู่ในชุดนักเรียนกางเกงน้ำเงิน มีไอ้มาร์คไอ้น็อตแล้วก็ผมที่เปลี่ยนเสื้อยืดมา
ส่วนไอ้เดย์ถูกพักการเรียนเลยได้ใส่ชุดอยู่บ้านเสื้อยืดกางเกงยีนส์มาเต็มยศคนเดียว

พวกดุ๊กดิ๊กมานั่งรวมโต๊ะกับพวกผมครับ เราบอกพวกพี่ๆไว้แล้วว่าจะมีเพื่อนมาอีก เขาอยากมาฉลองวันเกิดกัน
พวกพี่ๆเขาก็ยินดี เราเป็นกลุ่มใหญ่เฮฮาสนุกดีครับ ยิ่งได้พวกดุ๊กดิ๊กมาเพิ่มยิ่งเรียกเสียงหัวเราะ

“ว้าย/////ร้านนี้น่ากินไปหมดทุกคน เอ๊ย! ทุกอย่างเลยนะค้า ฮุฮุ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนเลยนะค้า คนสวยๆคนนี้ชื่อ..”
ดุ๊กดิ๊กชี้หน้าตัวเองกำลังแนะนำตัวครับ แต่ยังไม่ทันพูดชื่อตัวเองไอ้คุณธนาคิมก็รีบพูดแทน สวนขึ้นมาซะเสียงดัง
“ชื่อพงศ์เทพค่า~~!!!!!ก๊ากก55555” ทั้งโต๊ะฮาแตกครับ ไอ้คิมมันเล่นดัดเสียงดัดจริตแกล้งล้อเป็นเด็กๆ

ดุ๊กดิ๊กมองค้อนใส่มันหน้าง้ำเลยครับ ก่อนจะตรงรี่มาหยิกไหล่หยิกแขนไอ้คิมให้ร้องโอยบิดตัวหนี
“โอ๊ย55เชี่ยก็ชื่อมึงอ่ะ กูเจ็บนะดุ๊ก!”
“กูชื่อดุ๊กดิ๊กอิบ้านี่!/////*//ไม่ต้องบอกชื่อจริงกูก็ได้ไอ้ดำปิ๊ดปี๋! ไอ้ปากไม่ดี! ไอ้คนปากหมา!”
แล้วโฟร์ แมวเหมียว กับแจ๋วแหว๋ว ก็ทักทายทุกคนท่ามกลางเสียงหัวเราะ


กลุ่มสาวๆมาร่วมโต๊ะ สั่งอาหารได้ไม่กี่อึดใจเขาก็ยกมาเสิร์ฟไม่ต้องรอนานทั้งที่ในร้านคนก็เยอะ
ผมก้มหน้ากินสเต็กปลาของตัวเองไปเขินสายตาเพื่อนแอ๋มไป สักพักก็ได้ยินเสียงแจ๋วแหว๋วบ่นกระวนกระวาย

“นี่หล่อน ยัยทิชาจะตามมาถูกรึเปล่าก็ไม่รู้นะ ยิ่งเอ๋อๆอยู่ กูล่ะเป็นห๊วงเป็นห่วงนังนี่อยู่คนเดียวเลยเนี่ย
ทำอะไรชักช้าตลอดๆๆ โอ๊ยป่านนี้ถึงไหนแล้วไม่รู้ หลงทางรึเปล่า รึตามใครไปแล้วก็ไม่รู้นะอิดุ๊กดิ๊ก!”
แจ๋วแหว๋วทำตาถลนคิดไปไกล ตกอกตกใจจนโดนเพื่อนตัวเองด่าว่าอย่าตีตนไปก่อนไข้

“ทิชา?...... มาด้วยเหรอ 55 นี่เขาสนิทกับแจ๋วแหว๋วเหรอ” เสียงไอ้เดย์ถามแจ๋วแหว๋วที่พยักหน้าเขินมันหงึกๆ
ทำเอาผมพลอยแปลกใจไปด้วย “มึงรู้จักเขาเหรอเดย์?”

ไอ้เดย์อมยิ้ม ยักคิ้วกวนๆใส่ผม บอกเป็นนัยๆว่าใช่... แล้วแจ๋วแหว๋วก็พูดให้ฟังแทน
“จริงด้วย! //// แหม~ ยัยทิชาเคยบอกว่าเรียนห้องเดียวกับผัวขะ อ่ะเอ๊ย!////กับเดย์ขาตอนประถมนี่คะ!โฮะๆ”
ผมมองหน้าไอ้เดย์ มันก็เสริมว่าเรียนด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาลแล้ว

“สนิทกันมั้ย..” ที่ผมถามก็เพราะสงสัย ว่าทำไมมันไม่เคยพูดถึงคนชื่อทิชาให้ผมฟังเลยสักครั้ง
ไอ้เดย์มันตอบยิ้มๆ “ยัยนั่นอ่ะนะ555...” มองหน้าผมแล้วขำแปลกๆนะ

“มึงขำทำไมวะเดย์?”
“ทิชาเขาน่ารักดีนะ...55 แต่เขากลัวดอกพิกุลจะร่วง เขาไม่ค่อยพูดค่อยจากับใครหรอก”
“เหมือนพี่กานต์อ่ะเหรอ”
“กูว่าเหมือนคนเป็นใบ้มากกว่า55”
“แล้วตกลงมึงสนิทกับเขาหรือว่าไม่..”
“ก็รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กนั่นแหละ เรียนด้วยกันมา12ปีนะเว้ย แต่ไม่ค่อยได้คุยกันเลย เรียกว่าไงดีวะ”
“ไม่สนิท” เชี่ยเดย์พูดยืดเยื้อน่ารำคาญว่ะผมสรุปได้ว่างี้นะ
“หึหึ สนใจเขารึไง... อย่าฝันเลย ถึงยังไงกูก็ไม่ยกให้แน่!”
“..........” ชิ...แค่เพื่อนมันยังหวง หวงก้างกูเหมือนคราวน้องโมเลย

“มึงปล่อยให้ผู้หญิงเขาได้แฟนดีๆบ้างก็ได้นะไอ่เลว” ผมด่าแต่เชี่ยเดย์ขำใส่ซะงั้น กูไม่ได้ชมมึ๊ง


พูดถึงกันยังไม่ทันขาดคำ แจ๋วแหว๋วก็ยืนขึ้นโบกมือเรียกทิชาๆ.. ผู้หญิงคนนั้นถือกล่องเค้กมาด้วย
ผมว่าเหมือนผมเคยเห็นคนนี้ผ่านตาอยู่กับพวกนังดุ๊กดิ๊กบ้าง หน้าตาน่ารักดีครับ รวบผมมัดเรียบร้อยธรรมดา
สวมเสื้อยืดตัวหลวมทับกระโปรงจีบรอบตัวเหนือหัวเข่านิดหน่อย ไร้เครื่องประดับ ไม่แต่งหน้าผิวใสดีจัง

“ว้ายน่ารักอ่ะทิชา /////มาช้าเพราะซื้อเค้กมาให้แจ๋วแหว๋วใช่มั้ย มาๆๆ นั่งนี่ๆ นั่งกับเค้านะ” โฟร์คนอวบครับ
ปรี่เข้าไปหาดึงมือให้ทิชาไปนั่งข้างตัว ดูมันกระดี้กระด๊าดีใจยิ่งกว่าแจ๋วแหว๋วซะอีก ตกลงวันเกิดมึงเหรอ..

พวกเราช่วยกันร้องเพลงแฮบปี้เบิร์ดเดย์ให้แจ๋วแหว๋วโดยการนำของนักร้องสุดหล่ออย่างพี่โจวมี่
ขึ้นต้นได้เพราะมาก แต่ผมว่ามันแปร่งๆหูตรงเสียงพี่สรกับพี่ออฟที่ร้องตามคนอื่นไม่ทันแล้วยังเพี้ยนอีกนะ

กระเทยตัวเล็กทั้งสอง(แจ๋วแหว๋วกับดุ๊กดิ๊ก) จับมือกันปลื้มปริ่มยินดีมาก คือพวกมึงแจมได้ถูกงานมาก
ผู้ชายห้อมล้อมแซวว่าสวยเข้าหน่อย มันเขินแล้วเขินอีก บอกให้พวกผมพยายามหักห้ามใจ ตัดใจจากพวกมันซะ
เรื่องระหว่างพวกมันกับพวกผมเป็นไปไม่ได้หรอก (โห...กูควรจะเสียใจหรือดีใจดีเนี่ย)
แต่ถ้าเป็นพวกรุ่นพี่ๆน่ะได้แน่นอนรับรองไม่มีปัญหา กรี๊ดกร๊าดปาดน้ำลายกันไปดิ...


“หูยยย เซอร์ไพรส์นะยะทิชา ขอบใจน้าเพื่อนเลิฟ ม๊วบๆๆ รู้จักพวกรุ่นพี่กับเพื่อนๆไว้นะทิชา
หล่อนจะได้มีเพื่อนคบนอกจากชั้นบ้างโฮะๆๆ ทุกคนขา~ นี่เพื่อนเลิฟแจ๋วแหว๋วอีกคนนึงค่า ชื่ออาทิชานะคะ
ยัยนี่เขาพูดน้อย และยังโสดดดดดดดดดค่า!!!” ยัยแจ๋วแหว๋วแนะนำเพื่อนตัวเอง พวกผมก็แซวเฮฮากันรอบโต๊ะ
ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตรีบแข่งกันขอเบอร์ “วุ้ย! รมณ์เสียตอนกูบอกกูโสด ทำไมปฏิกิริยาไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย”
แจ๋วแหว๋วหันไปบ่นกับดุ๊กดิ๊กครับ แมวเหมียวกับโฟร์ขำคิกคัก

ผมเห็นทิชายิ้มให้ไอ้เดย์แล้วพูด “หวัดดีเดย์” เสียงนิ่มๆเย็นๆ..
ไอ้เดย์ก็ยิ้มยกแก้วน้ำชูให้แล้วบอก “หวัดดีที่ไหนทิชา เราเพิ่งหายเองเนี่ย ไม่ดีหรอก555”
เห๊อะไอ้บ้านี่ทำเป็นเล่นมุก เล่นหู เล่นตา อ่ะโด่วหมั่นไส้วะ...

ทิชาหัวเราะไอ้เดย์เบาๆแล้วรับเมนูจากมือโฟร์มาเปิดดู ตอนนี้นังโฟร์แย่งเป็นตัวเด่นพูดเป็นต่อยหอย
มันคุยเก่งรึพูดมากกันแน่ผมแยกไม่ออกจริงๆ สาวๆคุยกันไม่หยุดทั้งเพื่อนผม เพื่อนแอ๋ม เด็กพี่อ๊อฟ
พี่นุ่มแฟนพี่สรเม้าท์กันแหลก

แต่พวกเราผู้ชายก็โม้กันสนุกปากโดยเฉพาะพี่อ๊อฟนี่เฮฮาสุดละ หน้าบานยิ่งกว่าตูดแมมมอธ
คือสาวตรึมไงครับวันนี้ ขนาดต่อหน้าต่อตาสาวที่พี่แกพามาด้วยนะนั่น ร้ายจริงๆครับคนนี้...

ส่วนเจ้าชู้ตัวพ่ออีกคนอย่างพี่โจวมี่นี่ก็อย่าคิดนะว่าจะรอดสายตาพี่กานต์ไปได้ ผมไม่เห็นตอนพี่เขามองสาวหรอก
แต่ผมแอบเห็นพี่โจวมี่กับพี่กานต์เขาง้องแง้งๆใส่กัน ถ้าไม่เคยรู้มาก่อนว่าพวกพี่เขาเป็นแฟนกัน ผมก็คงไม่สนใจ
เหมือนๆคนอื่นนั่นแหละ แต่เผอิญมันดันรู้เรื่องเขาไงครับ แหะๆ


ช่วยไม่ได้จริงๆครับ วันนี้มีแต่สาวหน้าตาน่ารัก สวยๆทั้งนั้น ผมสุขเหมือนอยู่บนปุยเมฆ
แต่นอนเล่นตีขาลั่นล้าได้ไม่นาน ไอ้เพื่อนชั่วมันทำให้เมฆที่ผมนั่งลอยตัวอยู่ต้องดำทมึน.. -*-

ไอ้เดย์! ไอ้เวร! ไอ้มารผจญ!! ไอ้มารหัวขน! ไอ้คนหัวดรอ!

มันแค่มอง..............แค่มองเท่านั้นเองจริงๆนะครับสาบานเลย! มันแค่มองผู้หญิง ผู้หญิงคนไหนที่มันมองจ้องไป
ถ้าไม่เขินก็ยิ้มตอบ แบบที่เราเห็นก็เข้าใจได้ว่า โอเคค่ะมึงได้สิทธิ์นั้นทันทีจีบกูเดี๋ยวนี้เลยก็ได้ค่ะ! รออะไรล่ะคะ?
ไม่จีบกูเดี๋ยวกูจีบมึงเองนะคะ! ........เซ็งว่ะแม่ง แต่คนที่คิดเหมือนผมต้องมีแน่ อย่างน้อยผมว่าไอ้ซีน
เห็นมันหันมาผลักหน้าไอ้เดย์ด้วยความหมั่นไส้ก่อนมือผมจะยื่นไปซะอีก....
เอ่อ..แต่หน้ามึงเก็บอาการริษยามันไม่มิดเกินไปว่ะซีน

“ไปไหนอ่ะลูกคิด” ไอ้เดย์ร้องทักฉุดข้อมือผมที่จู่ๆก็ลุกยืน มันเงยมองหน้าผม ผมเลยก้มลงไปป้องปากกระซิบหู
“ขี้!!!” เอาให้เต็มรูหูมัน แต่ดูเหมือนไอ้ตัวบ้าไม่สะทกสะท้านอะไรนะ ยังมีหน้ามาบอกว่า “กูไปเป็นเพื่อนมั้ย”

“มึงไม่ต้องหรอกเดย์ นั่งมองหน้าว่าที่เมียมึงไปเหอะ” ผมพยักเพยิดหน้าไปทางแจ๋วแหว๋วครับ เพื่อนๆชอบใจขำกัน
แจ๋วแหว๋วทำส่งจูบให้ไอ้เดย์ กระพริบตาปิ๊งๆแบบยั่วๆ... แต่กูว่ามึงยั่วได้น่าซ้อมให้สลบมากเลยนะแจ๋วแหว๋ว
ผมก็ขำๆแล้วแกะมือไอ้ปลิงเดย์ออก ไม่ได้ปวดหนักหรอกครับ แค่แกล้งมัน ผมจะไปฉี่เฉยๆ

ก็เข้าห้องน้ำไปครับ ยืนฉี่ที่โถ... อยู่ดีๆก็ต้องสะดุ้ง ยังไม่ทันสะบัดเก็บดี มีเสียงทักให้ผมตกใจ
“ลูกคิด เราขอโทษนะเรื่องวันนั้นน่ะ” ไอ้ไลค์เข้ามายืนฉี่โถข้างๆตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ผมรีบรูดซิบเก็บอาวุธ
แล้วหนีไปล้างมือ สะบัดๆน้ำอย่างเร็วคือจะหนีมันออกไปซะ ท่าทางน้ำจากมือผมจะกระเด็นไปโดนหน้ามัน
ไอ้ไลค์ลูบหน้า แล้วตามมาล้างมือข้างผม แต่ตามันจ้องหน้าผมในกระจกหน้าตาซีเรียส..

“อะ เอ่อ||||||| กูไม่ตั้งใจ โทษที” ผมรีบพูดจะรีบไป

“เดี๋ยว! ลูกคิด!” เสียงไอ้ไลค์เรียกไว้อีก ผมชะงักเท้าอย่างเสียไม่ได้ ความจริงผมก็ยังคาใจอยู่เหมือนกันครับ
ผมหันไปมองหน้ามัน ไอ้ไลค์ทำหน้าดีขึ้นมาหน่อย มันกำลังจะอ้าปากพูดแต่ผมพูดดักมันก่อน

“มาขอโทษกูทำไมต้องการอะไรวะ พวกมึงยังสะใจไม่พอเหรอ ต่างคนต่างอยู่ได้มั้ยวะกูฝากไปบอกเพื่อนมึงด้วย!”
“ได้! แต่เรื่องของเราไม่เกี่ยวกันนะลูกคิด.. เราอยากเป็นเพื่อนกับนายนะ”
“ห๊ะ...ว่าไงนะ?” ผมฟังแล้วก็อึ้งๆนะ ผมว่ามันมาแปลก จะมาอยากเป็นเพื่อนกับคนที่ไม่ถูกกับเพื่อนตัวเองไปทำไม
ผมไม่ไว้ใจมันหรอก ยังยืนดูเชิงที่ประตูก่อนปล่อยให้มันพูดไป

“เราดีใจมากเลยนายรู้มั้ย ที่บังเอิญมาเจอนายที่นี่ได้ .. เชื่อเหอะ เราอยากเป็นเพื่อนกับนายจริงๆนะ คุยกับเราได้มั้ย”
ไอ้ไลค์ใช้สายตาวอนขอ ส่งยิ้มมาให้ผม แล้วมันก็เขยิบเท้าเข้ามาใกล้

“ทำไม.. ทำไมถึงอยากเป็นเพื่อน นี่บังเอิญจริงเหรอวะ แอบสะกดรอยตามกูมารึเปล่าเนี่ย!?”
ผมทำหน้าระแวงจัด มันดันขำ “พรืดดด555นายดูหนังมากไปนะลูกคิด55”
“อย่ามาหัวเราะกูนะเฟ้ย/////*// ไม่คุยกะมึงแล้ว” ผมทำท่าจะไป ไอ้ไลค์รีบรั้งไว้สุดฤทธิ์
“โหยอย่างอนดี๊~~//// 555ขอโทษๆ ดีกันน่า เป็นเพื่อนกันนะ เราไม่ได้อยากทะเลาะกับนายหรอก เอ่อ..ยังไงดีล่ะ”
“ก็ยังไงล่ะ?”
“พรหมลิขิต.. แบบว่าถูกชะตากับนายตั้งแต่แรกเห็นแล้ว นายน่าคบนะไม่รู้ตัวเหรอลูกคิด”

ไลค์เขยิบเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น ปากก็ยังยิ้มไปพูดไปไม่หยุดเหมือนคนตื่นเต้น “ ที่นี่เป็นร้านญาติของเพื่อนน่ะ
มันแวะเอาของฝากมาให้เขา จริงๆเราไม่ได้กะว่าจะมากินอะไรกันหรอก มาแล้วก็กลับ จะไปเดินซื้อของที่ห้างกัน.. แต่ว่า เจอนาย..”


ที่ไอ้ไลค์มันเล่ามานี่คือ จะบอกว่าที่มันยังอยู่ตรงนี้ ก็เพราะอยากคุยกับผมงั้นเหรอ?

ไลค์ส่งยิ้มใสๆ ดูจริงใจมาให้ผมพร้อมกับยื่นโทรศัพท์มือถือราคาแพงของมันมาให้
“กดเบอร์ให้เราหน่อยสิ ช่วยรับเราเป็นเพื่อนอีกสักคนได้มั้ยลูกคิด ....นะครับ”

ขนลุกสัด! พูดเพราะจังเว้ย ..ผมยืนมองหน้ามันสลับกับมองมือถือในมือมัน อยากได้รุ่นนี้บ้างจังแฮะแต่แพงโคตร

แล้วชั่วเสี้ยววินาทีนั้นเองครับ ผมยังไม่ทันได้แตะโทรศัพท์ไอ้ไลค์แม้แต่ปลายก้อย ก็มีมือที่สามโผล่มา!
มาคว้าโทรศัพท์มันไป ผมกับไอ้ไลค์ตกใจ หันไปมองข้างหลังผมเป็นไอ้เดย์ครับ!!

ไอ้เดย์ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรเลยครับ มาถึงมันคว้าได้ก็เงื้อมือขึ้นสุดแขน เขวี้ยงมือถือไอ้ไลค์ทิ้งลงพื้นสุดแรง!

เพล้งงงง!!!! แตกกระจาย!!!

เศษซากโทรศัพท์ไอ้ไลค์กระเด็นกระดอนไถลไปตามพื้นกระเบื้องห้องน้ำ
สภาพไม่น่าจะประกอบกลับใหม่เหมือนฮีโร่ได้ เป็นผมคงสิ้นสติไปแล้วครับ เครื่องนี้ไม่น่าต่ำกว่าสองหมื่นแน่ๆ

ไอ้ไลค์อึ้งแดกเลยครับ มันหน้าเสียหน้าเหวอ อ้าปากค้าง ไล่สายตามองสภาพมือถือตัวเอง
แตกกระจายเอน็จอนาถอยู่ตามพื้นห้องน้ำ แต่สงสัยทำแค่นี้ยังไม่สาแก่ใจไอ้คุณดิลวิลครับ
มันเตะซากมือถือชิ้นใหญ่ใกล้ขากระเด็นไปกระแทกผนังห้องน้ำอย่างโมโห โทรศัพท์ไอ้ไลค์ตายซ้ำอีกรอบ|||||||||

ไลค์ลูบหน้าตัวเองเหมือนจะเรียกสติ ก่อนจะสบถเบาหวิวว่า “เชี่ยแม่ง...อะไรกันวะเนี่ย!|||||”
ในที่สุดคุณหนูผู้สุภาพก็หลุดเชี่ยออกมาจนได้ ถ้าเป็นผมคงปล่อยออกมาทั้งสวนสัตว์แล้วล่ะครับ

ขณะที่ผมยังตั้งสติตัวเองไม่ได้เลย ไอ้เดย์ก็คว้าต้นแขนผม กระชากให้ถอยห่างไอ้ไลค์แรงมาก
แล้วมันก็ตวาดใส่หน้าจนผมสะดุ้งโหยง “กูเตือนมึงแล้วใช่มั้ยไอ้ลูก!!! พูดเชี่ยไรไปไม่เคยเข้าหูมึงเลยใช่มั้ย!
บอกว่าอย่าไปยุ่งกับมันไง กูไม่ชอบ! เอ๋อแดกก็ให้มันมีขอบเขตบ้างดิวะ แค่กูคนเดียวก็พอแล้ว!!
มึงจะโดนมันหลอกเอายังไม่รู้ตัวอีก! รึต้องให้กูเล่นไอ่เชี่ยนี่ให้ดูก่อนห๊า!”


มันด่าไม่พอแม่งชี้หน้าคาดโทษผมด้วย มึงร้ายเกินไปแล้วนะเดย์! กูทำอะไรผิดวะ มาด่ากูทำม๊ายยย!!?
กูยังไม่ได้ทำอะไรเล้ยยยยย ( T||||||T ) อย่าให้กูมีวิชาอาคมนะสัดเอ๊ย สักวันหนึ่งในท้องมึงจะเต็มไปด้วยหนังควาย!

ไอ้เดย์หันไปจ้องหน้าไอ้ไลค์ตาขวาง เหมือนหมาบ้าที่จ้องจะกระโดดกัดคอเขา

ไอ้ไลค์กำมือแน่น กัดฟันจนกรามปูด จ้องหน้าไอ้เดย์แบบไม่พอใจมาก

แล้วตอนนั้นเองครับ ไอ้ยูก็โผล่มา!!! (มันมาไงผมไม่รู้ครับ ผมงงอยู่)


“เฮ้อ|||||||| เห็นหายมากูก็ว่าแล๊วววววววว.. เวรแท้” ไอ้ยูท้าวเอวมองเศษซากมือถือตามพื้นแล้วส่ายหน้า
ถอนใจอย่างแรงครับ ผมรีบชี้หน้าไอ้เดย์ คือไอ่เชี่ยนี่ทำนะ เขาจะเอาเรื่องมันอยู่เนี่ย


ไอ้เดย์ทำหน้าโหดเหมือนจะแดกหัวเพื่อนเข้าไปหมด แต่แล้วหน้ามันก็เหวอขึ้นมาทันที มองไอ้ยูตาค้างเลย
ตอนที่ไอ้ยูดึงตัวผมมาโอบเอวไว้ แล้วหันไปพูดกับไอ้ไลค์

“โทษนะ นายช่วยเลิกยุ่งกับแฟนเราได้มั้ย ขอกันดีๆคงเข้าใจนะ”



tsktonight…
*** ใครเป็นหวัดบ้างยกมือขึ้น! แฮะๆ วิเป็นหวัดค่ะงอมเลยเชียวล่ะ T T วันนี้ไม่ปวดหัวแล้วเลยรีบมาต่อให้น๊า

คุณ SmileSmileTem /// มาช้าดีกว่าไม่มาเนอะ^^ รักคนอ่านตลอดๆๆๆ อยากให้ผู้ชายตีกันมั้ย555 สารภาพนะ วิยังไม่รู้ตอนหน้าจะเป็นไง ลุ้นไปพร้อมกันเนาะสนุกดี

คุณ อาณาจักรแห่งเรา /// ขอโทษที่ให้รอนะจ๊ะ มาช้าแต่มาชัวร์ตลอดน๊า คิดถึงคนอ่านหายไปยังไงวิก็ต้องกลับมาอัพนิยายจนได้แหละค่ะ เหมือนมันเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตไปแล้วเนี่ย ช่วงไหนยุ่งก็ช้าหน่อยนะจ๊ะ แต่จะพยายามไม่ทิ้งระยะหลายวันเกิน เดี๋ยวจะลืมเนื้อกันซะก่อน55

Create Date : 16 พฤษภาคม 2558		3 comments
Last Update : 3 มกราคม 2560 2:35:54 น.
Counter : 1001 Pageviews.
Share Tweet