Bloggang.com : tsk.love : ตอนที่ 4 ไปบ้านเดย์...(yaoi)

ตอนที่ 4 ไปบ้านเดย์...(yaoi)

*** ///เรื่องนี้เป็นนิยายวายมีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย/// บอกไว้ให้สำหรับคนที่ไม่ชอบแนวนี้จะได้ไม่ต้องอ่านนะคะ แต่ถ้าใครสนใจ หรือชอบแนวนี้ ก็เชิญให้ลองอ่านและติดตามกันได้ตามอัธยาศัยค่า^^ เนื่องจากเรื่องนี้อาจมีคำไม่สุภาพค่อนข้างเยอะ เพื่อให้เข้ากับเนื้อเรื่องและลักษณะนิสัยของตัวละครแต่ละตัว เพราะฉะนั้นถ้าใครไม่ชอบใจขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่า คนแต่งขอขอบคุณแฟนๆไว้ก่อนล่วงหน้า (จุ๊บๆ รักครับผม)

“ทำไรอ่ะ..... ลูกคิด..”
ไอ้เดย์ขมวดคิ้ว เดินหน้าเปียกตรงมายืนต่อหน้าจ้องหน้าผมด้วย
“เปล่า กู! ก็!... ดมไง”
“มึงโรคจิตเหรอลูกคิด หมอนนี่เมื่อกี้กูกอดนอน” มันชี้หมอน ทำหน้าไม่อยากเชื่อใส่ผม
“ก็หมอนกูอ่ะสัด กูดมหมอนกูว่าเหม็นเหงื่อมึงรึเปล่า! ไม่ได้คิดบ้าๆส้นตีนอะไรมึงนิ!!”

แปลกนะครับ ทั้งๆที่ความจริงผมก็ไม่ได้คิดอะไรบ้าบออย่างที่มันเข้าใจผิดเลยสักนิด
แต่ทำไมผมต้องทำท่าลนลานกลัวความผิดให้มันเห็นด้วยก็ไม่รู้ ผมก็ปฏิเสธเสียงแข็ง

ไอ้เดย์หันซ้ายหันขวาเห็นผ้าขนหนูของผมพาดอยู่ที่ราวเล็กหน้าห้องน้ำ มันก็หยิบมาเช็ดหน้าตัวเอง
แล้วโยนผ้าไว้บนเตียง มานั่งจ้องหน้าผมที่ได้แต่เงอะงะ เดย์หยิบหมอนข้างของผมออกจากมือ
ผมก็พูดให้มันหายเข้าใจผิดไม่ได้ซะที แล้วมันก็ทำหน้าจริงจังมากๆ พูดขึ้นว่า
“ลูกคิด มึงอยากหอม มึงขอกูดีๆก็ได้”

“หา?”

ผมอ้าปากกำลังจะเถียงมัน มันก็จับหน้าผมให้ไปชนแก้มมันเฉยเลย!!!
ผมตาโตเท่าไข่ห่านเลยมั้ง เหวอมากครับ ตกใจสุดๆไอ้บ้าเดย์จับหน้าผมออก
แล้วมันก็หอมแก้มผมต่อเฉยเลย!!! สองข้างด้วย!!!

“ทำอะไรของมึงเนี่ยไอ่เชี่ยเด๊ย์!!!!” ผมหลับตาปี๋ ดันหน้ามันออก มันก็หัวเราะชอบใจ
รู้แล้วครับ มันแกล้งผม! แต่ครั้งนี้มึงแกล้งกันแบบนี้เลยเรอะไอ้บ้า

“อ้าวก็มึงชอบดมไม่ใช่ กูก็ให้มึงดมไง แล้วกูก็ต้องดมคืนด้วยดิ 5555555หน้าแม่งแดง55”
ผมรีบผลักมันออก คว้าหมอนข้างเมื่อกี้ตีหน้ามันแรงๆไปหลายทีอย่างบ้าคลั่ง กูอายไอ่สัด!
ทำอะไรของมันกันเนี่ย โตมาผมไม่เคยโดนผู้ชายหอมแก้มมาก่อนเลย แม้แต่พ่อยังไม่เคย ผมไล่บีบคอมัน

“มึงแกล้งกูเหรอ ตายซะไอ่ห่านี่!!!” ด่ามันสารพัด ทำไมมันมาเล่นอย่างนี้กับผมนะ ใครรู้เข้าอายเขาตายห่าเลย
ไอ้เชี่ยเดย์ช่างเป็นผู้ชายที่หน้าด้านและทะลึ่งไม่เลือก ผมเอาหมอนตีและถีบมันไปมา
มันก็กลิ้งไปหัวเราะไปจนตกเตียง ดีสมน้ำหน้าแม่ง

ผมฮึดฮัดลุกหนีมันไปนั่งท่องอังกฤษต่อไม่สนใจมัน มันก็มาเปิดคอมผม
เล่นเกมส์ที่ผมเล่นค้างไว้แล้วทำตายด้วย .........ขอบคุณครับไอ้หัวคะรวย

+++++++++++++++++++++++++++

หลังจากวันนั้นมา เดย์ก็มารอผมกลับบ้านทุกวัน คือถ้าต่างคนไม่ติดอะไรก็กลับด้วยกัน ไอ้มาร์ค กับไอ้น็อต
ซี้ไอ้เดย์บางทีก็ตามมาแกล้งแซวผมตอนที่ไอ้เดย์มันมาหาถึงห้อง ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ผมโดนล้อว่าเป็นแฟนไอ้เดย์ล่ะ
เชื่อพวกมันเลยเล่นบ้าอะไรกันไม่รู้

และเพราะอย่างนี้ไอ้พวกบ้าที่ห้องผมมาได้ยินเข้า คราวนี้เลยยิ่งโดนล้อโดนแซวหนักเลย
“ฮิ้วววว น้องครับ! จะกลับบ้านไม่รอผัวมารับแล้วเหรอจ๊ะ55555555” แม่งเลวมาก
เสียงไอ้เชี่ยซีนดังไล่หลังผมที่เดินแกมวิ่งหนีพวกมันมา ได้ยินเสียงไอ้คิมกับไอ้ยูหัวเราะดังลั่นชอบใจด้วย

ไอ้พวกห่า ดีนะที่ไอ้กีต้าร์มันรีบกลับก่อน ไปหาแฟนมันแหละไม่งั้นสงสัยเสียงหัวเราะพวกมันจะประสานกัน
ดังยิ่งกว่านี้อีก ผมเบื่อไอ้พวกบ้านี่กับไอ้พวกที่ไม่รู้แล้วคิดว่ารู้ดีมันนินทา เลยคิดว่าวันนี้จะรีบหนีกลับ
ก่อนที่ไอ้บ้าเดย์มันจะมาหาครับ แต่.....

“ลูกคิด! ลูกคิด! รอด้วยดิเว้ยเฮ้ย!!” เสียงไอ้เดย์ ตะโกนเรียกผมจากอีกฝั่งของสะพานเชื่อมตึก หางตาผมเห็นมันแล้ว
แต่ทำเป็นไม่เห็นดีกว่า ผมรีบเดินจ้ำหนีมันซะเลย เลี้ยวลงบันไดหน้านี่คงจะรอด เรื่องอะไรกูจะกลับกะมึง
เดี๋ยวใครเห็นก็โดนจับคู่ให้อีก ไม่เอาด้วยหรอก

“ลูกคิด! มึงหนีกูเหรอ!!”
แม่งเอ๊ยไอ้เดย์วิ่งมาทันดักหน้าผมกลางบันไดพอดีเลย ผมได้แต่ทำตาโตใส่มันแล้วว่า ”เปล๊า!”
ผมจะเดินลงบันไดไปมันก็กางมือกั้นไว้จ้องหน้าผมเขม็งแบบสงสัยจัด

“เป็นอะไรของมึง หนีกูทำไมวะ!?”
“เปล๊า! กูเพิ่งเห็นมึงเนี่ยเดย์ บร๊า! คิดไปเองป่าว55”
แต่ผมพูดเสร็จก็ทำท่าจะเดินลงบันไดผ่านหน้ามันไป มันก็กั้นไว้อีกไปไม่ได้ ทำหน้าโกรธอีก

“เฮ้ย!กูลืมเลย กูลืมทำเวรว่ะ กูกลับไปทำเวรก่อนนะเดย์ มึงกลับไปก่อนปะ” ผมรีบหันหลับขึ้นบันไดไปทางเก่า
“เวรมึงอ่ะ เมื่อวาน! มึงทำไปแล้ว!” เสียงไอ้เดย์จะดังไปไหนวะ ผมไม่ฟังจะไปซะอย่าง
แต่ดันโดนมันฉุดมือดึงไว้ซะหงายหลัง
“เหวออออ~~!!!”
“เฮ้ย!”
ผมผวาหมุนตัวไปคว้าเกาะไอ้เดย์ไว้แทบไม่ทัน คิดดูนะครับกลางบันไดด้วยถ้าร่วงไปมีเดี้ยง

ไอ้บ้านี่ก็ดึงไม่รู้เรื่อง ดีนะที่มันก็ตั้งหลักรับตัวผมไว้ได้ ถึงจะก้าวถอยหลังเซจนตกลงไปสามสี่ขั้น
แต่ไม่ถึงกับล้มกลิ้งลงบันไดไปคลุกฝุ่นด้วยกันก็ดีแล้ว มันจับราวบันไดไว้มือหนึ่ง อีกมือก็คว้ากอดเอวผมอยู่
กลายเป็นว่าเรายืนกอดกันอยู่ตรงกลางบันไดขึ้นตึก อ่า........นั่นแหละครับ กลายเป็นกอดกันกลมเลย
ถ้าหากว่าตอนนี้ไร้ผู้คนก็คงจะดี..

“กรี๊ดดดดดด! อิลูก!!! บัดสีบัดเถลิงค่า~~~!!!อร๊ายยยยยยยย”
อิดุ๊กดิ๊กกับผองเพื่อนของมันกลุ่มใหญ่มีต่างห้องด้วย รุมประณามผมทันทีที่ผ่านมาเห็นช็อทนี้คาตา
และคือขอประทานโทษทีเถอะครับ ทำไมพวกมึงรุมด่ากูคนเดียว เชี่ยเดย์ล่ะ?

“ฮืมมมม อิงูพิษ! อิลูกคิด! เห็นเงียบๆร้ายนะยะ! จำไว้เลยนะแย่งแฟนกู!!” เพื่อนกระเทยของนังดุ๊กดิ๊กครับ
ชื่อแจ๋วแหว๋ว เรียนศิลป์-ภาษาเหมือนกัน แต่อยู่ห้อง10ปรี๊ดเสียงแตกสิบแปดหลอดอย่างเหมือนนางมารร้าย

ผมอึ้งแดกหันไปมองหน้าไอ้เดย์ ไอ้นี่เขาก็หน้าอึ้ง งงแดกยิ่งกว่าผมอีก ผมเลยไม่ต้องถามมันเลยว่าจริงเหรอ
แม่งอิแจ๋วแหว๋วมันมโนชัวร์ ...ว่าแต่แล้วเมื่อไหร่ไอ้เดย์มันจะปล่อยผมซะทีเนี่ย

ผมกุมขมับตัวเองส่ายหัวแบบเซ็งๆ พวกนั้นหัวเราะผมกันใหญ่ ผมผลักไอ้เดย์ออกไปให้พ้นทางแล้วเดินหนีมัน
แต่ไอ้ห่านี่ยังตามตูดผมมาอี๊ก... สุดท้ายก็หนีมันไม่ทัน เดินกลับบ้านกับมันเหมือนเดิม (กูพยายามไปเพื่อ..?)

++++++++++++++++++++++++++

...............................

........

แล้ววันต่อมา ข่าวลือเรื่องผมกับไอ้เดย์ก็ดังมาก ไม่รู้ห้องอื่นหรือที่ห้องมันว่าไง แต่ที่ห้องผมรู้กันทุกคน
เรื่องที่ผมกับมันไปยืนกอดกันตรงบันไดเมื่อเย็นวาน แน่นอนครับฝีมือโพทนาของคนปากสว่างแบบอิดุ๊กดิ๊ก
ไม่ต้องสงสัย แถมวันนี้มันกับพวกผู้หญิงในห้อง จิกกัด ประณาม รุมทึ้งผมด้วยความหมั่นไส้ปนริษยากันทั้งวัน
พวกมันโอดครวญว่าทำไมต้องเป็นไอ้เดย์ สุดหล่อของพวกมันด้วยนู่นนี่นั่น..

...โห ผมก็เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าไอ้เดย์นี่คนชอบมันเยอะใช่เล่น ยัยแมวเหมียวบอกผมว่า
เหตุผลเดียวที่ไอ้เดย์ไม่ได้เป็นเดือนโรงเรียนนี้คือ มันไม่เอาเอง.. ป๊าดดด จริงดิ!? ไอ้บ้าหวยนั่นอ่ะนะ

“แหม แต่ก็ยังดีนะ ที่อิลูกมันไม่กินยูของมึงอ่ะดุ๊ก!” ยัยโฟร์พยายามอวยให้เพื่อนมัน
“กรุณาเรียกกูเต็มยศด้วยอิโฟร์ ดุ๊กดิ๊กค่า!” ดุ๊กดิ๊กมันไม่ชอบชื่อดุ๊กที่แม่มันตั้งให้ มันเลยเติมดิ๊กเข้าไป
แต่ชื่อมันดันไปเหมือนชื่อหมาตัวเก่าที่ตายไปแล้วของบ้านป้าผมเลย

เฮ้อ แล้วสามสาวเขาก็หัวเราะคิกคักหันไปเล่นกับไอ้ยูไป แต่ผมอยากจะขำให้ฟันหัก พวกมันยังไม่รู้หรอกครับ
ว่าไอ้ยูมีแฟนแล้ว แต่ผมไม่บอกหรอก ปล่อยให้มันเพ้อกันไป พวกนี้ไม่ได้จริงจังอะไรหรอก
ก็เหมือนพวกบ้านักร้องดาราแหละ ขี้เกียจทำให้มันผิดหวัง

“เลิกเรียนวันนี้มึงจะไปเดทกับเดย์ที่ไหนเหรอลูกคิด” อิดุ๊กดิ๊ก...เดี๋ยวกูบีบคอแม่ง

“หยุดใส่ร้ายกูได้แล้ว บอกจนปากจะฉีกว่าเมื่อวานกูจะตกบันไดแล้วมันจับกูไว้เว้ย! พวกกูไม่ได้กอดกัน
ไม่ได้ชอบกัน มึงฟังภาษาคนไม่ออกเหรอพงษ์เทพ!”

“อ๊ายยย! อิลูกคิด เดี๋ยวกูตบปากแตก อินี่นี่!” ฮาครืนทั้งห้อง ดุ๊กดิ๊กมันก็ไม่ชอบให้ใครเรียกชื่อจริงมันถ้าไม่จำเป็น

“อ๋อ เหมือนในซีรี่ย์ที่พระเอกช่วยนางเอกแล้วกอดกัน มองตากัน แล้วก็...จูบกันน่ะเหรอแก!
ว้าย~~โรแมนติกเนาะแก!55555”
แมวเหมียวกรี๊ดกร๊าดตาโต แต่งเรื่องเพิ่มเยอะไปมั้ย ยัยนี่เขาบ้าเกาหลี เอาเลยไปกันใหญ่

ผมถอนหายใจส่ายหัวเซ็ง หันไปเห็นหน้าไอ้พวกเพื่อนบ้าอีกสี่ตัว พวกมันพากันอมยิ้มหน้าสลอน
มองหน้าผมกวนตีนได้อีก เออ... กูเข้าใจแล้ว ไอ้การโดนจับคู่ที่พวกมึงโดนมาแม่งเป็นไง คือไม่มีใครฟังกูเล้ย
ผมเคยเอาแต่ขำพวกมัน ตอนนี้มาโดนเองบ้างทำตัวไม่ถูกเลยครับ

“เฮ้ยมึงก็อย่าคิดมากไปลูกคิด ดูกูกับไอ้ต้าร์นี่! ชินครับ หนุกๆไป มีคนล้อคนแซวมึงมากเข้าๆ
วันหลังมึงก็รับๆไปซะเลยว่าเออจริงไรงี้ 555 ยิ่งปฏิเสธก็ยิ่งหาว่าปิดบัง”
ไอ้ซีนมายืนกอดคอผมยักคิ้วแซว ผมยันหน้ามันออกไปแล้วสะพายเป้นักเรียน

“ขอบใจมึงมากซีน แต่เอาไว้มึงยอมรับว่ากินกับไอ้ต้าร์วันไหนก่อนมึงค่อยมาบอกให้กูทำ”
ไอ้ซีนเหล่มองหน้าไอ้กีต้าร์ก่อนหันมาทำหน้าบู้ให้ผม แหมทีมึงโดนเล่นบ้างไม่ขำล่ะวะ

เลิกเรียนแล้วพวกผมก็เตรียมตัวแยกย้ายกลับบ้านกัน

………………..

………

พวกผมห้าคน มีผม ไอ้คิม ไอ้กีต้าร์ ไอ้ยู ไอ้ซีน เดินออกจากโรงเรียนมานั่งรอรถเมล์ที่ป้าย
ผมซื้อขนมจีบที่ตั้งขายแถวนั้นกิน นั่งคุยเล่นกับพวกมันก่อนขี้เกียจกลับบ้านเร็ว

“ต้าร์มึงกลับบ้านเลยรึไปหาแอ๋มวะ” ไอ้ซีนนั่งกอดคอข้างไอ้ต้าร์ แต่ถามแล้วมันก็หันไปแย่งลูกชิ้นไอ้คิม
ที่นั่งข้างมันด้วยกิน ไอ้คิมเลยย้ายหนีมานั่งข้างผม เบียดให้ผมไปนั่งใกล้ไอ้ซีนแทน ผมโดนแย่งขนมจีบกินอีก

“ เชี่ยซีนมึงไม่ซื้อแต่แย่งพวกกูแดกตลอดนะห่า”
ผมด่ามัน มันหาสำนึกไม่ หันไปสนใจไอ้กีต้าร์แทน ระหว่างนั้นยูก็ลุกเดินไป รถเมล์มันมาแล้ว
พวกผมก็พยักหน้าบ๊ายบายมัน กีต้าร์มันกินกาแฟเย็นแก้วใหญ่อยู่ก็โดนไอ้ซีนแย่งเอาไปดูด

“มึงถามทำไมซีน” กีต้าร์ทำหน้าสงสัย มองเชี่ยซีนที่ยิ้มกรุ่มกริ่มแดกของชาวบ้านไปทั่ว
“กูจะได้ตามมึงไปด้วยงะ” คำตอบไอ้ซีนทำพวกผมสามคนมองหน้ามัน
ไอ้คิมยื่นหน้ามาว่า “ตามไปทำไมวะไอ้บ้า ไอ้ตาร์จะไปหาแฟนมันแล้วมึงเกี่ยวไรกะม๊านน?”
“เอ้า! ก็กูจะได้ไปหาเพื่อนแอ๋มไง!!”
“อ๋อ...” พวกผมร้องอ๋อแล้วส่ายหน้าเลิกสนใจมัน ไอ้นี่ก็บ้าหม้อเหมือนเดิม

“เฮ้ยต้าร์กูไปด้วย นะ นะ นะ” ไอ้ซีนอ้อนไอ้กีต้าร์
“รู้ได้ไงวะว่ากูจะไป......เออๆๆ” กีต้าร์ตัดรำคาญนะผมว่า
ผมเห็นไอ้ซีนทำหน้าดีใจเหมือนเด็กแล้วหันมายักคิ้วให้ก็ขำ ถามมันว่าเพื่อนแอ๋มสวยมากเหรอ
มันก็ยิ้มเขินน่าถีบ แต่มาหน้าหุบอีตอนที่ได้ยินเสียงกีต้าร์มันพูดลอยๆปนขำว่า แต่ไม่รู้มีผัวรึยังนะ55

สงสัยซีนมันจะยั๊วะ หันไปแย่งน้ำกีต้าร์มากินอีก แล้วไม่ยอมคืนให้ด้วย มันใช่มั้ยนี่
แล้วตอนนั้นเสียงมือถือผมก็ดัง ไอ้เดย์ส่งข้อความทางไลน์หา อ่านแล้วผมเก็กซิม
มันถามว่าผมอยู่ไหน ทำไมไม่รอมัน ผมไม่ตอบแม่งหรอกรำคาญ แค่นี้ก็โดนล้อจะตายห่าล่ะ
ชอบมาทำตัวติดกับผมตลอดเลยขนาดอยู่คนละห้องนะนี่

“เฮ้ยกูไปละนะ” รถสายที่ไอ้คิมขึ้นมาจอดรอ มันยิ้มแป้นยักคิ้วลาพวกผมไปอีกหน่อ ผมหันไปมองไอ้คู่จิ้น
แม่งก็จุ๊กจิ๊กๆ แหย่หู แหย่จมูก ดึงแก้ม เล่นหัว แต่งผมกันอยู่นั่น ไหนๆเดี๋ยวพวกมันก็จะไปหาสาวด้วยกันละ
ผมว่าผมแยกไปเลยดีกว่า แต่ยังไม่ทันที่ผมจะบอกพวกมัน มือถือผมก็ดัง ไลน์เข้าอีกแล้ว ไอ้เดย์ส่งข้อความมา

[ กูเห็นมึงแระ รอกูเลย ]

“เชี่ย..” ผมเงยหน้ามองไปรอบทิศ เจอไอ้เดย์ยิ้มกวนตีนเดินมาทางนี้พร้อมเพื่อนมัน ไอ้น็อตกับไอ้มาร์คก็มาด้วย

ซีนกับกีต้าร์ทักพวกมันแล้วพวกมันก็นั่งที่ป้ายรถเมล์ด้วย ไอ้เดย์เดินมานั่งข้างผมเลย มันยกแขนกอดคอผม
แล้วยักคิ้วให้ทีนึง “ไม่รอกูอีกแล้วนะ ทิ้งกูได้ไง ทีกูยังไม่ทิ้งมึงเลยสักวัน” มันขมวดคิ้วจ้องหน้าผม ทำเป็นหน้าดุ
แต่ผมรู้มันแสดงไปงั้นแหละเพราะทำแล้วมันก็หลุดยิ้ม

“ใครขอให้มึงรอกูล่ะ เราไม่ต้องกลับด้วยกันทุกวันก็ได้เดย์”
ผมส่ายหน้าแล้วโดนไอ้เดย์ดึงให้ลุกขึ้นยืนตามมัน

“งั้นพวกกูกลับเลยแล้วกัน บายเว้ย” มันคงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง ลากคอผมไปจากป้ายรถเมล์
ไอ้พวกเพื่อนบ้าแม่งก็พากันโห่แซวพวกผมอย่างเดียวเลย มึงไม่คิดจะห้ามมันเลยใช่มั้ย
ทำไมเดย์มันต้องมาตามติดผมขนาดนี้ด้วยนะ ขาดความอบอุ่นรึไงวะ

“ทำหน้าอะไรของมึงเนี่ย นี่กูลดตัวลงมาเดินกับมึงขนาดนี้แล้วไม่ขอบคุณกูไม่พอ
ยังมาทำหน้าไม่พอใจกูอีกนะ เดี๋ยวมึงโดนลูกคิด!”

ดูไอ้บ้าเดย์มันขู่ผม เชอะ กลัวมึงตายล่ะ พูดแล้วยิ้มใครจะกลัววะ มันจะรู้มั้ยว่าผมอึดอัด
ไม่อยากให้มันมาเกาะติดผมแจ รู้จักมันไม่เท่าไหร่ ผมเริ่มเข้าใจแล้วว่าไอ้เดย์มันเป็นคนชอบสัมผัส..
อยู่ด้วยกันไม่มีล่ะที่จะอยู่เฉยๆ จับนู่นจับนี่จุ๊กจิ๊กตลอด คล้ายๆไอ้ซีนนะจุดนี้ เห็นชอบเกาะไอ้กีต้าร์เป็นปลิงเลย

วันนี้ไอ้เดย์มันบอกว่าจะไปเล่นเกมส์ที่บ้านผม
“จะตามกูไปบ้านเหรอ จะไปจีบแม่กูรึไง กูไม่อยากมีพ่อใหม่แบบมึงหรอกนะ กูไม่เอา”
ผมพูดประชดมัน มันก็หัวเราะมาตบหัวผมอีกแต่ไม่แรงหรอก ขืนทำแรงดูดิ...ผมก็เจ็บไง..

“ทำไม... ไม่อยากให้กูไปรึไง!?” มันหันมาถามตอนที่หยุดซื้อนมเย็นจ้าวเดิม ชอบแดกจังนะ
“เปล๊า........” ตอบมันไปแบบนี้แต่หน้าผมคงบูดเป็นตูดเลยล่ะ มันเห็นก็ทำแสยะยิ้มแปลกๆ
แล้วเข้ามากอดคอผมแรงๆให้ตกใจก่อนพูด “เอางี้ในเมื่อมึงไม่อยากให้กูไปบ้านมึง..”
ผมรีบสวนขึ้นทันที “เฮ้ยเปล่า! เปล่าๆๆ ไม่ใช่ว่าไม่อยากให้ป๊ายยย กูล้อเล่นเฉยๆอ่ะ!”
แต่ก็โดนไอ้เดย์มันปิดปากไว้ เพราะมันจะพูดต่อ
“งั้นมึงไปบ้านกูเลย”
“ห๊ะ!?” ผมจ้องหน้ามัน เฮ้ยมันทำหน้าเอาจริงเว้ยเฮ้ยยยยย

.................................................

..........................

..........

ก็ไม่รู้สิครับ... รู้สึกตัวอีกที ดูเหมือนผมกำลังโดนเชี่ยเดย์ดึงแขนให้เดินตามเข้าไปในบ้านมัน
บ้านมันเป็นร้านทอง ละลานตาฉิบ.. ถ้าฉกมาสักเส้น หึหึหึ เหอ เหอ เหอ เหอะ! ก็คง
ติดคุกแหง.. ไม่เอาดีกว่าเดี๋ยวจ๋าตัดหางปล่อยวัดผมขึ้นมาล่ะเศร้าเลย

“พ่อ แม่ หวัดดี นี่เพื่อนเดย์มาทำรายงาน วันนี้ยุ่งม๊ากกกอ่ะ โอ๊ยปวดหัวโว๊ย ..ป่ะลูกคิด!”
มาถึงไอ้เดย์ก็รีบไหว้ รีบเดินมุดเข้าหลังร้านขึ้นชั้นบน ลากผมตรงไปห้องมันเลยครับ เชี่ยคือ พ่อแม่มันยังอ้าปากค้าง
ทักมันไม่ทันอ่ะคิดดูสิ มือผมยังพนมอยู่เลยโดนดึงขึ้นบันไดแล้ว

เจอพี่สาวไอ้เดย์หน้าห้องด้วย “เดย์ เดี๋ยวลงไปกินผัดโป๊ยเซียนนะ แม่ทำอย่างอร่อยเลย
ลงไปกินพร้อมหน้ากันล่ะพาเพื่อนลงไปด้วยนะ”

เดย์มันแนะนำผมกับพี่สาวมัน พี่มันชื่อพี่ดรีมครับ อย่างสวย ขาว หน้าหวาน พูดเสียงก็นิ่มๆเพราะๆ
ผมสวัสดีเขาก็ยิ้มหวานให้ผมด้วย แต่ยังไม่ทันได้เคลิ้มหรอกครับ โดนฝ่าเท้าไอ้เพื่อนชั่วมันถีบเข้าห้องไปซะก่อน
แม่งกูเจ็บนะเว้ย ทนุถนอมกูหน่อยก็ไม่ได้ “ยิ้มเชี่ยไร! พี่กู! ห้ามคิดเลยมึงเขามีแฟนแล้ว!”

ชะชะ ไอ้ห่านี่กันซีนผมครับ หมาเอ๊ย “ไรเล่า กูไม่ได้อะไรเล้ยไอ้บ้าเอ๊ย!” ผมปัดนิ้วที่มันชี้หน้าผมออก
แหมทำมาถลึงตาขู่กู

มอง... มองไปรอบๆห้องครับ........เอ่อ.....รกสัด
“นี่คนหรือหนูอยู่วะที่นี่ ควาย...เดย์ มึงเคยเก็บอะไรบ้างป่ะวะเนี่ยยยย!?”

ผมเดินไปก็ต้องใช้เท้าเขี่ยเศษซาก เสื้อผ้ามันบ้าง กระดาษ ปากกา ดินสอ สมุดหนังสือ ซีดี จิ๊กซอว์
สารพัดจะเรี่ยราดอยู่ตามพื้นห้องให้พ้นทางเหยียบอ่ะครับ หย่อนตูดนั่งที่ปลายเตียงมันแล้ววางเป้ไว้ข้างเตียง
คำที่ผมไม่อยากเชื่อหูก็หลุดออกมาจากปากมัน ... “เออเนอะ มองไปก็รกจริงว่ะ... เก็บให้หน่อยดิ”

“หา.......บ้าไปแล้ว! ทำไมกูต้องเก็บให้มี๊งงงงง!?” ด้วยเหตุอันใดวะครับ!!?
คือผมขอยอมรับว่าผมเป็นคนขี้เกียจมว๊ากกก ทุกสิ่งอย่างคุณนายลูกเกด หรือแม่จ๋าของผมเก็บให้ครับ ไม่อย่างนั้น
ไม่อยากจะคุยวุ้ย...ห้องผมคงเละยิ่งกว่าห้องมันแหละ

“ใช้แค่นี้ทำบ่นนะ มึงนี่ขี้เกียจจริง อีกหน่อยมึงต้องมานี่บ่อยๆ ทำให้กูแค่นี้เป็นไรไป” อ้าวกวนตีนแล้วไงครับ
ไอ้คุณเดย์ ห้องมัน มันทำรก เลอะเทอะ เปรอะเปื้อน แต่กลายเป็นความผิดผม คืออะไรครับ ....แม่ง

ผมขมวดคิ้วจ้องหน้ามันมันก็หัวเราะตอบ แล้วเขี่ยๆซากกางเกงบอลสีแดงเน่าๆของมัน
ลงจากเตียงนอน ก่อนลงนั่งแทนที่ “เฮ้ยลูกคิด กูมีอะไรอยากบอกมึง..” เอ๊ะมันมานั่งจ้องตาผม ทำแป๊ะไรครับ

“อะ...อะ..อะไรเฮ้ย!?”
ไม่รู้ทำไมผมเอนตัวถอยจะเขยิบหนีอัตโนมัติ แต่! มันคว้าข้อแขนผมดึงยื้อไว้ มันไม่ให้ผมเขยิบหนีมันด้วย!!!
“มึงใกล้ไปแระเดย์.......มึง...มึง มีอะไรก็รีบๆพูดมาซะทีสิโว๊ยยยยย!”

ผมเสียงดังใส่แล้วหลับตาปี๋เลย ก็ไอ้บ้านี่มันเล่นยื่นหน้ามาใกล้โคตร จนปลายจมูกสีกันได้เลยนี่ครับ

tsktonight...

*** ได้มาเท่านี้เอง555 ไม่รู้มีใครรออ่านบ้างรึเปล่า ขอบคุณนะจ๊ะ

Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2558

Last Update : 16 พฤษภาคม 2558 22:17:43 น.

4 comments

Counter : 1562 Pageviews.

มาแล้วยังดีกว่ามาช้า มาช้ายังดีกว่าไม่มา~~
หนุกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ. มาต่อเร็วๆเน่ออออออ
ก๊ากกกกกกกกกกก. ฮ่าเดย์ รุกเลยๆๆๆๆๆๆ เอาให้ลูกคิดไม่กล้าหนีเลยยยยยยยยยยยยย.

โดย: SmileSmileTem IP: 223.207.77.70 วันที่: 4 มีนาคม 2558 เวลา:12:19:28 น.

555

โดย: Idr IP: 49.229.42.233 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2558 เวลา:16:22:41 น.

ตอนที่ 1 กับ ตอนที่ 3 หายไปไหนอ่ะ

โดย: i-Dragonz IP: 49.229.42.233 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2558 เวลา:16:28:47 น.

555

โดย: Idr IP: 49.229.42.233 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2558 เวลา:16:29:28 น.