กูจะไล่มึงออกจากการเป็นตัวจริงแม่ง
เดย์ : ........

ถึงรู้ดีว่าไอ้ที่ผมพูดไปมันจะโดนเพื่อนๆส่งเสียงกริ๊วกร๊าวล้อและน่าอายพอดู แต่ผมต้องอดทน

ลูกคิด : …....
เดย์ : ........ มึงมันไม่มีอารมณ์ขันเลยเนาะ กูพูดเล่นเหอะ5555555555||||||||||
ลูกคิด : แต่กูอ่ะพูดจริง กูไม่ใช่ไก่ กูเป็นคนกูไม่มีอารมณ์ขัน!
เดย์ : .........มึงอ่า
ลูกคิด : มึงเคยพูดว่ามึงไม่ชอบให้ใครขัดใจ แต่ถ้าเพื่อคนที่มึงรักมึงก็ยอมหยวนให้ได้เสมอ
กูขอ ตอนนี้กูก็กลุ้มใจมากพอแล้ว ขืนมึงไปมีเรื่องมาอีกหัวกูไม่ระเบิดตายไปเลยเหรอเดย์

เดย์ : กูไม่ได้อยากไปงานวัดสักหน่อย ไม่เห็นอยากปาลูกโป่งเลยสักนิด กูว่าการสอยดาวก็ไร้สาระ
แล้วยิ่งไอ้ที่ล้วงไหนะ...กูไม่ได้อยากเล่นเล้ย ขนลุกทุกครั้งที่กูไปเจอเขาช้อนปลาทอง
กูต้องรีบเดินผ่านร้านก๋วยจั๊บพะโล้เจ้าโปรดกู แม่งตามไปขายทุกงาน กูไปซื้อทีไร
ลูกสาวเขาแถมให้กูพิเศษทุกที ลูกชิ้นปิ้งอีก น้ำจิ้มแม่งไม่อร่อยหรอกกูซื้อกินไปได้ไงตั้งแต่เล็กวะ
.... ถึงมันจะมียิงเป้าบิน ชิงช้าสวรรค์ สายไหม ไอ่เชี๊ยย~~~ เอ้อ! ขนมเบื้องครีมพูนๆที่มึงชอบ
ก็มีนะไอ้คิม!
คิม : เอ้อ! กูไปแน่! แต่มึงอ่ะอด!5555555555555
เดย์ : กูไม่ได้อยากไปหร๊อก! กูไม่ค่อยสนใจงานวัด กูเดินแต่ห้าง กูเข้าวัดไม่ค่อยได้กูร้อน...
ลูกคิด : .......
คิม : เล่าซะกูนึกว่ามัคทายกวัดมาเอง ร้อนเพราะบาปหนาไงมึงอ่ะรีบซื้อพัดถวายวัดเยอะๆนะ
มึงตายไปจะได้มีพัดใช้ในนรกไงเดย์
ยู : ทำไมไม่ให้มันซื้อแอร์ถวายวะ พัดให้เมื่อยมือทำไม
คิม : มึงก็โง่เนอะยู นรกประเทศไทยจะมีไฟฟ้าใช้ได้ไง มึงไม่เห็นเสาไฟฟ้าเหรอเขายังไม่เอาลงดิน!
น็อต : แต่กูเห็นในข่าวมีเอาลงแล้วนะเว้ยที่พัทยาอ่ะ
มาร์ค : นรกไม่ได้อยู่พัทยาสัด
เดย์ : กูตาย เขาก็เอาศพกูเข้าวัดไม่ได้หรอก ว่าที่เมียไม่ให้ไป.... ( ชะชะชะ ทำเสียงหมาหงอย )
ลูกคิด : ..... เฮ้อ ก็ถ้ามึงไปแล้วเกิดเจอคู่อริมึงหรือคู่อริใครที่มึงต้องเข้าไปเสี่ยงอย่างคราวที่แล้วอีกล่ะ
กูไม่เอาแล้วนะเดย์ กูกลัวว่ามึงจะ...
เดย์ : ลูกคิด ไม่เอาน่า กูไม่เป็นอะไรหรอก มึงไม่ต้องกลัว
ลูกคิด : กูกลัวว่ามึงจะไปทำร้ายใคร! พลั้งมือฆ่าใครเขาตายน่ะสิ!! เวลามึงแปลงร่างขึ้นมา!!!
เดย์ : เดี๋ยวนะ ใจเย็นที่รัก กูไม่ใช่ไอ้มดแดง|||||||||*||
ลูกคิด : มึงไม่ได้บทดีขนาดนั้นหรอก อย่างมึงอ่ะเดย์... มึงเคยดูไททั่นมั้ย... ( ไททั่นคือยักษ์ )
เดย์ : มึงจะบอกว่ากูคือเอเลน? ( ชื่อพระเอก )
ลูกคิด : ( ส่ายหน้าอย่างเร็ว ) มึงมันไททั่นไร้สติ!!!

ไอ้เดย์มันแยกเขี้ยวใส่ผม แล้วยื่นหน้ามากระซิบข้างหูว่ามันจะกินผมแทนข้าว

ลูกคิด : งั้นเอาข้าวมึงมา ไม่กินกูจะเหมากินให้เอง โอ๊ย! ไอ้หมาบ้า!////*// กัดนิ้วกูทำไม!

ผมหยิกหน้าอกมัน บิดแรงๆเป็นการเอาคืน ไอ้บ้าเดย์ดันส่งเสียงร้องเหมือนสยิวออกมาจนทุกคนหัวเราะ
ผมล่ะอายเขาจริงๆปล่อยมือแทบไม่ทัน เดย์มันพยายามอ้อนชวนผมไปเดินเที่ยวงานวัดด้วยกัน
แต่ผมไม่มีอารมณ์ไปเที่ยวเล่นในขณะที่ยังกลุ้มใจเรื่องแม่อยู่แบบนี้หรอกครับ

ผมอยากรู้ว่าแม่จ๋าของผม เขาจะรู้หรือเปล่าว่าลูกชายคนนี้... ไปหลงรักผู้ชายด้วยกันแถมยังบ้าๆบอๆอีก

จ๋ารู้หรือไม่รู้กันนะ...
จ๋าไม่รู้อะไรเลย หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้...
แล้วถ้ารู้แต่แค่ไม่พูด... มันเพราะอะไรล่ะแม่จ๋า
แม่ผมรับได้ หรือไม่อยากยอมรับเลยพยายามคิดว่าพวกเราเป็นแค่เพื่อนกันแน่นะ

จะว่าไป พักหลังๆมานี้ ผมรู้สึกเหมือนแม่จ๋าแอบมองผมบ่อยๆยังไงไม่รู้สิครับ...
นั่นยิ่งทำให้ผมคิดมากเข้าไปใหญ่ โอ้ยเครียดนะครับ ไหนจะเรื่องสอบอีก ผมอยากเรียนต่ออะไรเข้าที่ไหน
จนป่านนี้ยังตอบตัวเองไม่ได้เลยครับ ทั้งที่เพื่อนๆเขาก็เลือกเป้าหมายที่เรียนกันได้นานแล้ว....
ผมนี่มันใช้ไม่ได้เลยสักเรื่อง T T

ในขณะที่ผมกำลังเหม่อเขี่ยข้าวแล้วคุยกับตัวเองในหัวว่าจะไปทางไหนดี จู่ๆไอ้กีต้าร์มันก็ละกิดเรียก

กีต้าร์ : มึงให้มันไปเหอะไอ้ลูก กูสงสาร555555
เดย์ : ใช่ๆๆๆ!!! มึงแม่งเพื่อนกูจริงว่ะ เอาใจกูไปเลยไอ้ต้าร์

ไอ้คนที่บอกว่าตัวเองเข้าวัดแล้วรู้สึกร้อนมันพยักหน้ารัวๆ

ลูกคิด : แล้วถ้ามันเกิดไปมีเรื่องกับใครอีกล่ะกีต้าร์
กีต้าร์ : ไม่หรอกมั้ง

แล้วไอ้ซีนมันก็เดินกลับมาพร้อมราดหน้าครับ

กีต้าร์ : ไหนผัดซีอิ๊วมึง
ซีน : กูเปลี่ยนใจแล้ว กูจะกินราดหน้า วะ ฮ่าฮ่าฮ่า
กีต้าร์ : เปลี่ยนใจง่ายจริงนะมึง
ซีน : ….. ก็แค่เรื่องกิน ส่วนเรื่องอื่น... มึงน่าจะรู้ดีที่สุดนะว่ากู... ไม่เคยเปลี่ยนใจ

กีต้าร์มันค่อยๆเบือนหน้าหนีไอ้ซีนไปทางอื่น ผมว่ามันแอบเขินเชื่อดิ

ซีน : แหม่ ขอบใจนะเว้ยไอ้เดย์ที่เลี้ยงข้าวกู
เดย์ : ไม่เป็นไร... คิดซะว่าเป็นเงินของมึงเองเถอะนะซีน
ซีน : มึงนี่สุดยอดไปเลยว่ะไอ้เดย์ ทุกคนดูมัน ดูมันไว้ เอาอย่างมันบ้าง5555555
ลูกคิด : เอิ่ม จะดีเหรอซีน ถ้าให้ทุกคนทำกับมึงเหมือนมันคงไม่ดีหรอกมั้ง..

ทุกคนขำจนท้องแข็ง แต่ก็ไม่มีใครยอมบอกเรื่องที่ไอ้เดย์เอาเงินของไอ้ซีนเองให้ไอ้ซีนไปซื้อข้าวใหม่

เดย์ : มึงอยากตอบแทนกูป่ะซีน
ซีน : โหยเพื่อนนนนน มีอะไรมึงบอกกูมาได้เลย ใจๆว่ะ!
เดย์ : ช่วยขอไอ้ลูกคิดให้มันปล่อยกูไปเที่ยวงานวัดกับพวกมึงเย็นนี้หน่อยดิ!
ซีน : ห๊ะ! ??? ……


***************************
*************
...........
.....

...............ที่งานวัดตอนเย็น...

ซีน : กูดีใจแทนมึงด้วยนะไอ้เดย์ที่ไอ้ลูกมันยอมให้มึงมางานวัดจนได้ เห็นฝีมือกูรึยังล่ะ555
เดย์ : ขอบใจนะเชี่ยซีน ถึงกูจะต้องอยู่ในสภาพนี้ก็เถอะ...

ซีนมันเสนอครับ ว่าถ้าทำให้คนจำไอ้เดย์ไม่ได้ซะก็สิ้นเรื่อง ไม่ต้องกังวลว่าใครจะมาหาเรื่องมัน
เดย์ใส่หมวกสแนปแบค ใส่แมสปิดหน้า ใส่แว่นกันแดดสีดำ เสื้อเชิ้ตลายดอก เสื้อคลุมกันลมสีดำ
กางเกงยีนส์ขาสั้น รองเท้าแตะ หิ้วถุงก๊อปแก๊ปใส่ขนมเดินตามหลังผม.... ว่ากันตรงๆคือเห็นแค่ดั้งจมูกมัน
คนบ้าอะไรพรางตัวมาเที่ยวงานวัดวะ

ซีน : เอาน่าอย่างน้อยมึงก็ได้มา5555 ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจก็เถอะ ว่าทำไมเชี่ยลูกมันต้องมีข้อแม้
ไม่ให้มึงแดรกก๋วยจั๊บที่งาน???

ได้ยินเชี่ยซีนคุยกับไอ้เดย์ข้างๆ ผมก็หน้าหงิกมองพวกมัน ไอ้เดย์มองหน้าผมแล้วขำคิกคัก
ไอ้ต้าร์ขำไอ้ซีนก่อนกระซิบบอกมันเอาบุญ ว่าทำไมผมถึงสั่งห้ามไอ้เดย์ไปนั่งกินก๋วยจั๊บร้านโปรด
พอมันรู้เท่านั้นแหละ ไอ้บ้าตาตี่แม่งก็ขำผมลั่น ... หงุดหงิดอยากจับบีบคอแม่ง! -*-

แต่เชี่ยซีนไหวตัวทันครับมันรีบถอยฉากห่างมือผม ดีที่ผมพยายามไล่เอาเท้าถีบน่องมันทันดอกนึง
ไอ้หอกซีนรีบออเซาะไปอ้อนไอ้กีต้าร์ฟ้องว่าผมทำร้ายมัน เพราะหัวร้อนที่ว่าที่ผัวแอบซุกเมียน้อย

ลูกคิด : เมียน้อยพ่อง! ชำเชี่ยไรกัน
เดย์ : 555555
ลูกคิด : งะ... อร่อยมากใช่มั้ย เขาแถมให้มึงพิเศษทุกครั้งเลยนี่ ใจดีเนาะ มึงกินกันมานานแค่ไหนแล้วล่ะ!
-*- ( ไอ้เดย์หยุดขำแทบไม่ทัน )
เดย์ : ก็กินทุกครั้งที่มาอ่ะ....แหะๆ แต่นั่นมันเมื่อก่อน ตอนนี้ไม่อยากกินแล้ว คราวก่อนก็ไม่ได้แวะกิน
ลูกคิด : ก็ถ้ามึงไม่มีเรื่องซะก่อน ตอนนั้นกูคงไม่รู้เรื่องไปนั่งแดรกก๋วยจั๊บกับมึงที่ร้านมันแล้วล่ะ ฟาย!
เดย์ : หึงแล้วน่ารักอ่ะ อย่าดิ เดี๋ยวอยากจับกดขึ้นมาทำไงอ่ะ
ลูกคิด : ไอ้หื่นไม่ต้องมาใกล้กูเลย!!!////////*//

เดินๆดูนั่นนี่ยังไม่ทันไร ผมก็รู้สึกผิดสังเกตได้ว่าผู้คนรอบข้างชอบมองมาที่กลุ่มพวกเรา
ถ้าผมไม่ได้คิดไปเอง ผมว่าเขามองมาที่ไอ้เดย์กันนะครับ!

ลูกคิด : มึงแน่ใจนะซีน ว่าจะไม่มีใครจำไอ้เดย์ได้อ่ะ
ยู : มึงก็รู้สึกเหมือนกูใช่มั้ยไอ้ลูก ว่าคนเขามองเชี่ยเดย์อ่ะ ( ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้คิม พยักหน้าเห็นด้วย )
กีต้าร์ : ไม่มองสิแปลก ... ปิดหน้าปิดตาขนาดนี้ เขาก็ต้องระแวงกลัวมึงขโมยของร้านเขาสิ555
เดย์ : … งั้น.... กูถอดแมสแล้วกัน ร้อนด้วย
ลูกคิด : หยุดเลยเดย์! ใส่กลับเข้าไป เดี๋ยวคนจำมึงได้!

“อ้าวเดย์ มาเที่ยวงานเหมือนกันเหรอลูก555 น้ามาได้สักพักละ กำลังจะพาเงาะกลับพอดี”

เดย์ : …
ลูกคิด : …

พูดยังไม่ทันขาดคำ ไอ้เดย์ก็ยังไม่ทันถอดผ้าปิดปาก น้าอรเพื่อนข้างบ้านไอ้เดย์ก็เดินจูงมือลูกสาวตัวน้อย
ที่วันนี้แต่งตัวเหมือนตุ๊กตาเข้ามาทักด้วยหน้าตายิ้มแย้ม ผิดกับตัวลูกสาวที่หน้าบูด สงสัยแม่จะขัดใจ
ไม่ยอมซื้อของเล่นให้มั้งครับ...

ไอ้เดย์ลุกลี้ลุกลนคาดไม่ถึงว่าน้าอรจะตรงดิ่งมาทักมันอย่างมั่นใจขนาดนี้ ผมหันไปจ้องไอ้ซีนหน้าหงิก
ไอ้ตัวต้นคิด ไอ้คนตอแหล ไหนว่าจะไม่มีใครจำไอ้เดย์ได้ไงวะ ทุกคนในกลุ่มพยายามกลั้นขำกันใหญ่

ซีน : (ซุบซิบ) หูยยย น้าแกจำได้ไงวะ เก่งสุดยอดอ่ะ! ขนาดกูนี่เดินๆอยู่บางทีหันไปมองเชี่ยเดย์
กูยังจำมันไม่ได้เล้ย!
กีต้าร์ : (ซุบซิบ) มองจากเชียงใหม่กูยังรู้เลยว่าเป็นเชี่ยเดย์
คิม : ซีน ที่มึงจำมันไม่ได้น่ะไม่ใช่อะไรหรอก มึงโง่..
ซีน : มึงโกหก!|||||||||ม่าม๊าบอกกูฉลาดแกมโกงจะตาย
น็อต : อันนั้นแปลว่ามึงเลว
ยู : (ซุบซิบ) เอ๊ะ รึบางทีน้าเขาอาจจะจำได้เพราะเห็นมึงรึเปล่าวะลูกคิด? ก็เลยคุ้นแล้วคิดว่าเป็นไอ้เดย์

ผมคิดตามคำพูดไอ้ยู เออ... ก็อาจจะจริงนะครับ

น้าอร : วันนี้นึกยังไงจ๊ะปิดหน้าปิดตาซะมิดชิดเชียว55เห็นเด่นมาแต่ไกล นี่น้าเห็นเดย์ก่อนใครเลยนะ
เลยรีบเดินเข้ามาทักจ้ะ ยังไงน้าก็จำเดย์ได้อยู่แล้วล่ะ5555
ลูกคิด : ... (ซุบซิบ) เอิ่ม กูว่าไม่น่าจะใช่ละ
ยู : อ่า|||||| ... อืมมมม

ไอ้ยูช่วยผมหันไปมองแรงไอ้ซีนด้วยอีกคน..
เดย์ยิ้มแหยๆทักตอบน้าอรที่ถามมันอย่างแปลกใจ

เดย์ : ไม่มีอะไรมากหรอกครับ แหะ หวัดนิดหน่อยครับ 5555|||||||||||
น้าอร : งั้นเหรอจ๊ะ เหมือนเจ้านี่เลย มีน้ำมูกก็ยังจะร้องกินน้ำแข็งไส โดนน้าลากออกมาทำหน้าเป็นตูด

อ๋อ อย่างนี้นี่เอง ผมอดขำเจ้าตัวเล็กที่ช้อนตาขึ้นมองผมเหมือนอยากจะฟ้องว่าแม่ขัดใจไม่ได้

เงาะ : พี่ลูกคิดขา เมื่อไหร่ซีน่อน ซีโน่จะมาเที่ยวบ้านพี่ลูกคิดอีกเหรอคะ
ลุกคิด : หืม คิดถึงเหรอครับ ( ผมยิ้มหวานให้เด็กสาวตัวน้อย น้องยิ้มออกแล้วรีบพยักหน้าหงึกๆ )

เด็กนี่ดีจังนะครับ ไม่ปากแข็งเหมือนผู้ใหญ่แถวนี้... ก็พวกเพื่อนๆผมไงล่ะครับสู้เด็กตัวเล็กๆไม่ได้เล้ย
ผมตอบเงาะไปว่าคงช่วงปิดเทอมหน้า เพราะช่วงนี้พ่อจ๋าของผมหรือแดดดี๊ของเจ้าแฝดจอมแสบงานยุ่งมาก

เดย์ : นี่...เงาะ พี่ว่าเงาะกลับบ้านไปได้แล้วไป ชิ่วๆๆ (ดูเหมือนจะมีคนหน้ามืดหึงแม้แต่กับเด็ก)
เงาะ : อุ๊ ||||||*|| เรื่องอะไรพี่เดย์มาไล่หนู พี่นั่นแหละ รีบออกจากวัดไปเลย เป็นบ้าเหรอ
มืดจะตายใส่แว่นดำทำไม หรือว่าไปแอบดูใครอาบน้ำมาก็เลยเป็นตากุ้งยิง แบร่!
เดย์ : หนอย~!! ตัวเองนั่นแหละ แต่งตัวอะไรก็ไม่รู้ เป็นบ้าเหรอ
เงาะ : พี่เดย์! วันนี้หนูแต่งเป็นเจ้าหญิงนะมาว่าหนูได้ไง!
เดย์ : เจ้าหญิงที่ไหนขาสั้นขนาดนี้ ฟันหลอตั้งสองซี่ นมก็ไม่มี เป็นเจ้าหญิงไม่ได้หรอก จำไว้!
เงาะ : ไอ้พี่เดย์!!!! ฮืออออออออ แม่ขาๆๆๆ พี่เดย์แกล้งหนูอีกแล้ว แม่ตีพี่เดย์ให้ที
น้าอร : เดี๋ยวเถอะเงาะ อย่าเรียกพี่ว่าไอ้ เดี๋ยวแม่จะตีให้
เงาะ : แล้วทำไมพี่เดย์ว่าหนูแม่ไม่ตีล่ะ!!!
น้าอร : นึกดูให้ดี เราไปว่าพี่เขาก่อนไม่ใช่เหรอยัยเงาะ 5555ก็ถูกของพี่เขามั้ยล่ะ

เด็กน้อยทำหน้าเบะแต่แววตาจ้องเขม็งที่เจ้าคู่อริไม่รู้จักโต ยังเคืองไม่หาย

ลูกคิด : น้องเงาะครับ มา มานี่เดี๋ยวพี่พาไปซื้อของเล่นทางนั้นดีมั้ย ป่ะ คนสวยยิ้มให้พี่หน่อยสิครับ

ผมปลอบน้อง น้องก็รีบโผมาหาผมนะครับ น้าอรจะท้วงว่าไม่ต้องตามใจ แต่ผมขอว่าอยากให้เอง
ไม่ได้จะสปอยอะไร อีกอย่างที่เงาะงอนก็เพราะไอ้บ้าเดย์เองที่ชอบไปแหย่ ผมแค่อยากแสดงให้ดู
ว่าถ้าคุยกับน้องดีๆ น้องก็น่ารักมากจริงๆครับ “พี่ลูกคิดน่ารักที่สุดเลย ..จุ๊บ”

เงาะดีใจจุ๊บแก้มผมทีนึงแล้วกอดคอให้ผมอุ้มไป ไอ้เดย์โวยวายจนน้าอรยืนขำ

เดย์ : โว้ยยยยยย -*- ดู! ดูทำเข้า!! ฮึ้ย!!!

พอน้าอรพาเงาะกลับไป ไอ้เดย์ก็งี่เง่าจะขอเดินจับมือกับผมให้ได้

ลูกคิด : มึงอย่ามาบ้าน่าเดย์////*// ไม่อายคนเขารึไงวะ
เดย์ : อายทำไม กูปิดหน้าไว้ ไม่มีใครจำกูได้หรอก
ลูกคิด : แต่จำกูได้ไงฟายเอ๊ย!/////*//
น็อต : โอ้ยยยยยยยยย||||||||||| กูหิวววววว พวกมึงอย่ามัวแต่จีบกันได้ม๊าย ไปหาอะไรกินกันเถอะ

“อ้าว เดย์! เดย์ใช่มั้ย! เดย์ๆๆ”
เสียงเรียกชื่อไอ้เดย์ชัดเต็มสองรูหูพวกเราทุกคนเลยครับ ... เชี่ยซีน! ไอ่ห่า คราวนี้ใครก็ไม่รู้ยังจำไอ้เดย์ได้

ผมมองหน้าไอ้เดย์งงๆ ผู้หญิงที่ดูอายุรุ่นราวคราวเดียวกับพวกเราเดินเข้ามมาทักมันอย่างดีใจมากเลยครับ
ลูกคิด : (ซุบซิบ) ใครอ่ะ?
เดย์ : ....เอ่อ....||||||||||

“เดย์มานานแล้วยัง555 คิดถึงจังหมู่นี้ไม่ไปกินก๋วยจั๊บที่ร้านเลยนะ วันนี้ก็มาขายที่งานวัดเหมือนทุกทีแหละ
คราวก่อนก็มานะแต่ไม่เห็นเดย์แวะไปเลย หรือว่าเบื่อเรา..เอ๊ย เบื่อก๋วยจั๊บร้านเราแล้วกันน้า”

นัยน์ตาเธอดูซุกซนกับคำถามตัดพ้อนั่นมากกว่าจะเศร้านะครับ ตรงกันข้ามดู.... ระริกระรี้มากจริงๆ -*-
ไม่ต้องสืบแล้วว่าใคร... รู้เลย นี่ต้องเป็นยัยลูกสาวของร้านก๋วยจั๊บจ้าวโปรดเชี่ยเดย์แน่ๆ!
ผมส่งสายตาไปด่ามันเรียบร้อย ไอ้หอกเดย์แม่งก็เอาแต่อึกๆอักๆอยู่ได้! ฮึ้ย!!!

ลูกคิด : เฮ้ย ไอ้น็อต ไปหาไรกินทางนู่นเหอะ กูหิวแล้วเหมือนกัน ปะ..
น็อต : อ่า... มึง ละ..แล้วไอ้เดย์อ่ะ |||||||| (ผมเข้าไปกอดคอจะเดินไปกับไอ้น็อต แต่ไอ้บ้านี่ไม่ยอมเดิน)
เดย์ : ลูกคิดดดด~~~~~~||||||||||

ผู้หญิงคนนั้นยังยิ้มหน้าระรื่น กอดแขนไอ้เดย์แล้วถามว่ามากับเพื่อนๆเหรอ ไปกินก๋วยจั๊บร้านเธอสิ

ลูกคิด : กินอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ก๋วยจั๊บ! กูไม่กินเส้นก๋วยจั๊บ! -*-
ลูกสาวร้านก๋วยจั๊บ : ว้ายจริงเหรอ แต่ไม่เป็นไรนะ ร้านเรามีหลายเส้น เส้นอื่นก็มี ไปนะเดย์
ลูกคิด : กูไม่กินเส้นก๋วยเตี๋ยว!
ลูกสาวร้านก๋วยจั๊บ : อุ้ย งั้นเธอไปกินเกาเหลาก็ได้นะ
ลูกคิด : อ๋อออออออ นี่อยากกินเกาเหลามากนักใช่มั้ย!
ลูกสาวร้านก๋วยจั๊บ : พูดอะไรของเธออ่ะ เรากินจนเบื่อแล้ว จะชวนเดย์กับพวกเธอไปกินต่างหาก
นะจ๊ะเดย์ ไปนะ เดย์ชอบนี่ ไปกินกันๆๆ เดี๋ยวเราแถมให้พิเศษเลยนะจ๊ะ คิกคิก//////
ลูกคิด : -*- ............. ฮึ่ม!!!!
(พูดไปก็หัวเราะไปเป็นบ้าอะไรวะ เอานมไปดันแขนไอ้เดย์อยู่ได้ ใช่ซี๊! กูมันมีแค่หัวนมนี่!!!)

“กูไม่กินผัก! กูไม่กินเส้น! กูไม่กินน้ำซุป! กูไม่กินลูกชิ้น! กูไม่กินหมูกรอบหมูสับหมูชิ้น
เครื่องในเครื่องนอกห่าเหวไรทั้งนั้น!!! กูไม่แดรก!!!!!”
คำยืนยันหนักแน่นของผม เล่นเอายัยลูกสาวร้านก๋วยจั๊บอึ้งปนเงิบก่อนจะเปลี่ยนเป็นทำหน้าบึ้งแบบแบ๊วๆ
อ้อนไอ้เดย์ “เรื่องมากจัง งั้นก็เชิญเธอไปกินร้านอื่นเถอะ ส่วนเดย์ก็ไปกินเรา เอ๊ย////// ร้านเราเนาะ”

ผมกัดฟันอย่างหัวร้อน “พูดไม่รุ้เรื่องเหรอ! ก็บอกว่าไม่กินไง!”
แล้วจู่ๆ ไอ้ซีนมันก็แทรกเข้ามายืนยิ้มกริ่มตรงกลาง
ซีน : จุ๊ๆๆๆ ใจเย็นๆกันนะครับทุกคน เธอ! เธอน่ะ! (มันชี้ไปที่ลูกสาวร้านก๋วยจั๊บ)
ลูกสาวร้านก๋วยจั๊บ : ห๊ะ!? หะ หา!??? อะ อะอะไร!
ซีน : โทษทีนะ เธอคงจำคนผิดแล้ว! เพื่อนเราไม่ใช่คนชื่อเดย์ที่เธอรู้จักนั่นหรอกนะ หึหึหึหึหึ ลูกสาวร้านก๋วยจั๊บ : พูดอะไรของเธอน่ะ แค่ใส่หมวกใส่แมสใส่แว่น ไม่รู้จะใส่ทำไมเยอะแยะ
ยังไงเดย์ก็หล่อทะลุแมสอยู่แล้วนะ////// นี่มันเดย์ชัดๆจะมาบอกว่าไม่ใช่ได้ยังไงยะ

ซีน : งั้นคนที่เธอรู้จัก เขามีไฝแบบนี้รึเปล่า!!!!

ว่าแล้วไอ้ซีนมันก็ผายมือไปที่หน้าไอ้เดย์ ไอ้เดย์ถอดผ้าปิดปากออก.......... เชี่ย!
มีไฝเม็ดใหญ่มากติดอยู่เหนือมุมปากมันสามเม็ด!!! ....... แถมมีขนงอกออกมาด้วย... ||||||||||

ลูกสาวร้านก๋วยจั๊บ : ว้าย!!!|||||||||| ว้ายทำไมมีไฝ!? ว้ายเดย์ไม่มีไฝแบบนี้นะ เอ๊ะ....ใช่เดย์มั้ยเนี่ย???

ดูเหมือนว่าแผนที่ไอ้ซีนเตรียมการมาไว้ล่วงหน้าจะสร้างความงงหนักให้แม่สาวนั่น เล่นเอาสะดุ้งถอยฉาก
ไอ้ไฝสามเม็ดแถมมีขนนั่นรวมกันผมว่าเกือบใหญ่กว่าปากไอ้เดย์แล้ว ผมยังตะลึงเลยครับ
ไอ้เดย์ยังไม่ยอมถอดแว่นแต่ยิ้มซะกว้างให้ผู้หญิงคนนั้นขนหัวลุก เชี่ยแม่งมันแอบเอาอะไรมาทาฟันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ครับ
เหลืองอ๋อย5555555555555555
เดย์ : ใครวะ กูไม่เห็นรู้จักเลย! (ไอ้ห่า มึงทำเสียงเป็ดด้วย จะให้กูกลั้นขำไปถึงไหน!555555555555)
ลูกสาวร้านก๋วยจั๊บ : ว้ายยยยยยยยยย อร๊ายยย ขอโทษ!!!!||||||||||||||

ทุกคนปล่อยก๊ากออกมาอย่างฮาทันทีที่ผู้หญิงคนนั้นวิ่งหนีไป
ผมหรี่ตามองไอ้บ้าเดย์อย่างเหลือทนก่อนจะขำพรวดออกไปจนท้องแข็ง

ลูกคิด : มึงเป็นใครเนี่ย555555555555555 คนบ้าอะไรวะไฝใหญ่ชิปหาย5555555555555555
เดย์ : นี่แฟนมึงเองไง
ลูกคิด : 555555ไม่ใช่ มึงไม่ใช่!555555
เดย์ : กูเองงงงงงงงงงง

แล้วไอ้บ้าเดย์มันก็แกะไฝมาเม็ดนึงไล่กวดจะแปะหน้าผมให้ได้ ไอ้บ้าเอ๊ย ผมวิ่งหนีเหนื่อยแทบตาย
แต่ก็...... ตลกชะมัด ผมสนุกมากเลยครับ ลืมที่โมโหก่อนหน้านี้ไปหมดเลย555

สรุปพวกเราไปกินผัดไทย แล้วก็ไปปาเป้ากัน ทุกคนปาได้ตุ๊กตาหมดเลยยกเว้นผม... แต่ไม่เป็นไรหรอกครับ
เพราะของของไอ้เดย์ก็เหมือนของของผม มันปามาให้ผม อิอิ

“อ้าว! ลูกคิดดดดด มาด้วยเหรอ!! ว้ายยยยยผู้ชายเต็มเลยโฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ผมสะดุดเสียงเรียกคุ้นหู เสียงแปร๊นๆที่ผ่านการดัดมาแต่ยังปิดความตอแหลไม่มิดนี้ผมรู้ทันทีเลยว่าใคร
หันไปดูพร้อมเพื่อนๆ เจออิดุ๊กดิ๊กครับ แถมมาทั้งกลุ่มมากันครบ ทั้ง แจ๋วแหว๋ว ไอซ์ โฟร์ แมวเหมียว