Bloggang.com : tsk.love : ตอนที่ 29 สองต่อสอง...(yaoi)

ตอนที่ 29 สองต่อสอง...(yaoi)

*** ///เรื่องนี้เป็นนิยายวายมีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย/// บอกไว้ให้สำหรับคนที่ไม่ชอบแนวนี้จะได้ไม่ต้องอ่านนะคะ แต่ถ้าใครสนใจ หรือชอบแนวนี้ ก็เชิญให้ลองอ่านและติดตามกันได้ตามอัธยาศัยค่า^^ เนื่องจากเรื่องนี้อาจมีคำไม่สุภาพค่อนข้างเยอะ เพื่อให้เข้ากับเนื้อเรื่องและลักษณะนิสัยของตัวละครแต่ละตัว เพราะฉะนั้นถ้าใครไม่ชอบใจขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่า คนแต่งขอขอบคุณแฟนๆไว้ก่อนล่วงหน้า (จุ๊บๆ รักครับผม)

“ทำอะไรกัน!?”

ทำอะไรกัน!? ทำอะไรกัน!? ทำอะไรกัน!? ทำอะไรกัน!? ทำอะไรกัน!? ทำอะไรกัน!? ทำอะไรกัน!? ทำอะไรกัน!?

คำถามของแม่.. เสียงของแม่.. ดังซ้ำๆเหมือนใส่เอ็คโค่ มันก้องกังวานเข้าไปตีรวนทุกโสตประสาทข้างในหัวผม
ผมเหงื่อแตก หน้าซีด อ้าปากเหวอ ตัวแข็งทื่อ แต่ไอ้ลูกคิดน้อยข้างล่างที่มันแข็งอยู่แม่งเหี่ยวทันที T|||||T

การเผชิญหน้ากับคุณนายลูกเกดเป็นเวลาแค่ชั่วเสี้ยววินาที แต่เหมือนนานเป็นชาติสำหรับผม
รู้ตัวอีกทีไอ้บ้าเดย์ที่นอนทับผมแล้วอึ้งแดกไม่แพ้กันก็รีบผุดผลัดลุกขึ้น มันตะโกนแหกปากเสียงดังลั่นห้องว่า
“SMACK DOWN!!!”
“ห๊า!!!? เฮือก!!!!!||||||”
เชี่ยเดย์ครับ! กระโดดลงมาทับผมใหม่ กระแทกแรงจนผมตาเหลือกหลุดร้องออกจากปากได้แค่ “แอ๊กกก!!!!”
แม่งถ้าเครื่องในกูแตกไปนะ ...หามส่งโรงพยาบาลอย่างเดียวสิครับ

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!|||||||||| ตาย! ตาย! มึงตายไอ้ลูก! นี่ๆๆๆๆ”
“โอ๊ยยยจ๊าคคคคคค!!! กูเจ็บ!จ๊าคคค! เจ็บๆๆๆจ๊าคคคคค! แม่จ๋าช่วยด้วยยยยยยยยย”
ไอ้ห่าเดย์มันล็อคคอล็อคแขนผม จับหัวผมโขกกับที่นอนปั๊กๆๆ ถีบตูดผม เหยียบมือ จับขาผมมาดัดแล้วล็อคไขว้
ไอ่เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เจ็บปวดโฮก

“โอ๊ยไอ้ลูกบ้า พากันเล่นอะไรเป็นเด็กเล็กๆเนี่ย โตเป็นหนุ่มแล้วนะลูก! ไม่อายผีสางกันเลยเนอะ
ดูซิแก้ผ้าแก้ผ่อนปล้ำกัน” แม่จ๋าวางชามไว้ตรงโต๊ะคอมก่อนจะยกมือท้าวเอวขมวดคิ้วดุพวกเรา

“5555 สแมคดาวน์ไงจ๋า 55 เหมือนที่เดย์นั่งดูทีวีกับจ๋าวันนั้นเลยไง๊555”
ไอ้เดย์ทำขำเสียงดัง พยายามรื้อฟื้นความทรงจำกับแม่ผม แต่คือมึงช่วยหยุดบีบคอกูก่อนได้ม๊ายยยยยยย|||||||||||

“555เด็กบ้าเอ๊ย ใส่แต่กางเกงเหมือนเดย์ก็ยังดี ดู๊!เสื้อผ้ากระจุยกระจายหมดไอ้ลูกบ้า แก้ผ้าใส่แต่กางเกงลิง
เลียนแบบนักมวยปล้ำเนี่ยนะ555น่าเกลียด ดีนะเป็นแม่มาเห็นไม่ใช่คนอื่น ทีหลังอย่าทำนะพิเรนท์จริง 5555”

โอ๊ยผมโคตรโล่งใจเลยครับเห็นแม่หัวเราะซะตาปิด “โธ่จ๋า! ก็ไอ้เดย์แหละมันแกล้งลูกอ่ะจ๋า! เจ็บไปหมดเลยฮือ”
ผมผลักไอ้เดย์ไปไกลๆแล้วรีบลุกจากที่นอนอย่างทุลักทุเล ก็โดนไอ้เดย์มันซ้อมเมื่อกี้นี้นี่ครับ มึนเลยกู||||||
ผมเดินกระย่องกระแย่งไปคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันท่อนล่างปิดกางเกงในสีแดงเลือดหมูของตัวเอง แล้วหันไปอ้อนแม่
“ไม่ได้ตั้งใจจะแต่งตัวแบบนี้ซะหน่อย คือ....คือ...........คือไอ้เดย์มันแกล้งลูกอ่ะจ๋า! ก็.........ก็ลูกจะอาบน้ำ
มันแหละมากระโดดทับช้ำในหมดแล้วเนี่ย จ๋าตบบ้องหูมันแก้แค้นให้ทีดิ”

“วุ้ยแม่ไม่เล่นด้วยหรอกพวกบ้า555 ไปๆๆ ไปอาบน้ำก็ไป นี่แม่เอากล้วยบวชชีมาให้ เห็นไม่ลงไปซะที
ก็นึกว่าดูหนังกันไม่จบไม่ยอมลงไป นี่ๆมาดูกล้วยบวชชีจ๋าก่อนเดย์ วันนี้จ๋าทำอร่อยมาก55 เดย์ยังไม่เคยชิมที่จ๋าทำ
กินแล้วจะติดใจ55อร่อยมากเลยลูก”
“ครับๆ” ผมกับไอ้เดย์รับคำพากันพยักหน้าเออออห่อหมกกับแม่หงึกหงัก
“เอ้อจริงสิ ว่าจะตักกล้วยไปให้ไอ้น้องอ้อมัน(พี่สาวที่อยู่ข้างบ้าน) นี่เดย์แล้วไม่ต้องชวนไอ้ลูกมันเล่นอย่างนี้อีกล่ะ
ทับมันไปเดี๋ยวก็ขี้แตกตายพอดี55 ตัวยิ่งเล็กๆอยู่ มานี่ดีกว่า เดย์มากินกล้วยบวชชีรอไปก่อนนะ ข้าวสุกแล้วล่ะ
เดี๋ยวจ๋าจะลงไปผัดคะน้าหมูกรอบ อู๊ยยยอร่อยไม่เหมือนที่ไหนทำ”

“ใจเย็นจ๋า คะน้ายังไม่ได้หั่นเลย” ผมแซวแม่ แม่จ๋าก็หัวเราะ
ไอ้เดย์ก็เดินมานั่งที่โต๊ะคอม ตักกล้วยบวชชีเข้าปากแล้วยิ้มหวานให้
“โหยยยยอร่อยครับจ๋า เดี๋ยวเดย์ลงไปเติมอีกนะ”
“เอาเลยลูกมีเป็นหม้อแน่ะ”
แม่ผมยิ้มให้ไอ้เดย์ ลูบหัวมันแล้วก็ออกจากห้องไป........ ผมขาอ่อนแรงเข่าทรุดลงนั่งกับพื้นทันทีเลยครับ

ไอ้เดย์มันนั่งถอดเสื้อกินกล้วยบวชชีอยู่ก็หยุดแล้วถอนใจออกมาดังๆ ทิ้งตัวเหมือนคนหมดแรงบนเก้าอี้
แหงนหน้ามองเพดาน แล้วมันก็ค่อยๆขำออกมาซะลั่น “555 555 55555555โอ๊ยหัวใจกูจะวาย55555”

“มึงแค่จะ! ||||||*|| กูนี่เหมือนตายแล้วฟื้นไอ่สัด ฮือออเจ็บไปหมดเลยกู~~”
“คิกๆๆ โอ๋~ เดย์ขอโทษษษษษ”
“ฮึ่มไม่ต้องมาขอโทษกูเลย ไปหาใบบัวบกมาให้กูกินดีกว่า”
“55555 ไหนๆ มานี่ๆเดย์จูบให้หายเจ็บนะ”

ไอ้เดย์ดึงผมขึ้นจากพื้นไปนั่งปลายเตียง กอดแล้วจูบแล้วไซร์ไปตามเนื้อตัวให้ผมขนลุกซู่ ไอ้หอกนี่ยังจะเอาอยู่
“ยังไม่เข็ดอีกนะมึง!////*// ปล่อยกูเลยเดย์ ไอ้บ้า” ผมยันหน้ามันออก ค้อนใส่มัน
“5555ไปอาบน้ำพร้อมกันเลยมั้ย” มันพยายามจะแก้ปมผ้าขนหนูผมออกครับไอ้เวรนี่
“ไม่เอา”
“แต่เมื่อกี้ยังไม่เสร็จกันเลยนะ มันค้างนะมึง”
“เดี๋ยวกูว่าวเองในห้องน้ำ มึงนั่งทำตรงนี้ไปเสร็จแล้วก็นั่งกินกล้วยบวชชีรอ อย่ากินหมดเหลือให้กูด้วยล่ะ”
ผมชิงลุกหนีแต่มันก็ดึงมือไว้
“กูอยากกินกล้วยลูกนี้มากกว่าว่ะ คึคึคึ” ไอ้เดย์ดึงผมไปนั่งแหมะลงตักมันแล้วกอดเอวไม่ยอมให้ลุก
แถมยังล้วงมือแทรกแหวกผ้าขนหนูมาลูบขาอ่อนผมไปๆมาๆ สะกิดโดนหัวตรงนั้นด้วย
เล่นเอาผมสะดุ้งแล้วสะดุ้งอีก ส่วนที่โดนปลุกเริ่มขยาย

“เดย์ไม่เอาแล้ว มึงอย่าหื่นดิวะ”
“ไม่อาว~ ลูกคิดครับเดย์อาบน้ำด้วย น่านะ นะๆนะๆนะคร้าบไม่ทำอะไรหรอก” โหยมันโคตรอ้อนผมเลยครับ////
“หลอกกูอ่ะดิ รู้นะคิดอะไรอยู่อ่ะ หยุดเลยไม่เอานะเดย์ รู้สึกผิดกับจ๋าว่ะ...วันนี้พอก่อนเหอะนะ”
“แม่มึงรักกูจะตาย ถ้าเขารู้คงรีบยกมึงแถมข้าวสามกระสอบให้กูแน่ๆเลย”
“เพ้อน่ะสิ! พูดไปทั่ว...............เฮ้อ กูอยากให้จ๋ารักมึงไปตลอดจริงๆนะเดย์ อย่าให้แม่กูรู้เลยดีกว่า”
คราวนี้ผมอ้อนมันบ้าง กอดคอมันแล้วเอาหัวซบซุกหน้าพูดตรงซอกคอ
“เอางั้นเหรอ..” ไอ้เดย์ทำหน้าคิด ก็ไม่รู้มันจะคิดทำไม
“ไม่ต้องบอกใครหรอก....” ผมว่าทางนี้น่ะดีที่สุดแล้ว จะได้ไม่ต้องมีใครเข้ามายุ่งวุ่นวายกับเรื่องของเราสองคน
ไอ้เดย์มองตาผม มันยิ้มจางๆก่อนจะปล่อยให้ผมไปอาบน้ำ ผมยันหน้าเดย์ไว้ไม่ยอมให้มันตามเข้าห้องน้ำ
กลัวเดี๋ยวอารมณ์เตลิดเลยเถิดอีก วันนี้ไม่ไหวจริงๆครับ เห็นหน้าแม่แล้วหื่นไม่ลง ขอทำตัวเป็นเด็กดีแล้วกัน

*********************************

ทุ่มนึงแล้วครับ ผมกับเดย์ลงมากินข้าวกับแม่จ๋าที่ครัว ไม่มีอะไรต่อจากการกินกล้วยบวชชี
เราก็ต่างคนต่างอาบน้ำแล้วรีบลงมากินข้าว ผมยังไม่กล้าพอจะให้มันอาบน้ำให้อย่างที่ไอ้คนบ้ามันขอหรอก
แต่เวลาเดินสวนกันมีโดนดึงไปจุ๊บๆๆตลอด////// แม่งต่างจากเมื่อก่อนก็ไอ้ตรงเนี้ยะ ทำผมจั๊กจี๋ทุกทีมันกุ๊กกิ๊กเกิ๊น

นั่งกินข้าวล้อมวงกันสามคนจู่ๆแม่ก็พูด “ลูกคิด ปิดเทอมนี้พ่อเขาจะเอาน้องมาฝากลูกก็ต้องเป็นคนดูนะ
แม่ดูไม่ไหวหรอกเหนื่อย วิ่งตามไอ้สองตัวนั่นไม่ไหว แล้วไอ้ที่ขอแม่จะไปเรียนพิเศษตอนปิดเทอมล่ะจะว่ายังไง”

ที่ช่วงปิดเทอมผมชอบขอแม่ไปเรียนก็เพราะที่ติวเขาสอนสนุก ไม่เครียด แถมใกล้ที่เที่ยว เลิกเรียนก็เดินร่อนได้เลย
ไปด้วยกันทั้งกลุ่มผมนี่แหละ แต่ปีนี้ผมอดไปแล้ว.......แม่จ๋าพูดมาผมค่อยนึกได้ ลืมเรื่องนี้ไปเลย
“เออนั่นดิจ๋า.......ทำไงได้เนอะ สงสัยคงไม่ได้ไปแล้วล่ะต้องอยู่กับน้อง”
ไอ้เดย์มันฟังผมคุยกับแม่แล้วก็สงสัย “โทษนะ พ่อลูกคิด.....ยังไม่ได้...เอ่อ แหะๆขอโทษทีนะเดย์ก็นึกว่า..”

“อะไรเหรอลูก?” แม่จ๋าถามมัน
“ตาย”
“ว้าย! 5555 ยังลูกยัง แค่เกือบๆน่ะ555 เลิกกันไปนานแล้วลูก ไอ้เจ้าซีน่อนกับซีโน่นี่ก็ลูกกับเมียแหม่มเขา555”
เดย์ฟังแม่พูดดูจะงงๆ ผมเลยเล่าเรื่องพ่อกับน้องๆที่เป็นลูกครึ่งฝาแฝดให้มันฟัง
“ใจเย็นนะพ่อกูยังไม่ตายไอ้บ้า”
“อ๋อ....เด็กฝรั่งแฝดนั่นน้องมึงเองเหรอ”
“หือ?........มึงพูดอย่างกับเคยเห็นแน่ะ”
“อ่า.....ก็...555”
มันแอบสารภาพกับผมทีหลังว่า เมื่อก่อนเคยแอบดูผมจากฝั่งตรงข้ามบ้านผมบ่อยๆ(อย่างกะโรคจิตเนอะมัน||||||)
เคยเห็นน้องผมอยู่หลายครั้งแต่เพราะเห็นว่าไอ้สองตัวนั้นหน้าเหมือนฝรั่งไม่เหมือนผม เลยไม่คิดว่าจะเป็นญาติกัน
และตลอดเวลาที่ผ่านมามันไม่เคยเห็นพ่อผมเลยสักครั้ง

“เดย์ได้ไปเรียนพิเศษที่ไหนรึเปล่าลูกปิดเทอมนี้”
แม่จ๋าสะกิดถามแล้วตักข้าวใส่จานให้ไอ้เดย์เพิ่มซะพูดจาน...เอิ่ม แดกหมดมั้ยนั่น จานที่สามแล้วครับ
ผมไปตักกล้วยบวชชีมากิน ข้าวผมกินไปจานครึ่ง อีกครึ่งกินไม่หมดที่เหลือยกให้ไอ้เดย์ ดูดิจ๋ามาเติมให้มันอีก
ไอ้เดย์มันก็ยิ้มรับตลอดแหละ “เรียนครับจ๋า”
“เหรอ...น่าเสียดายเนอะลูกคิดมันต้องอยู่กับน้อง ไม่อย่างนั้นจ๋าจะให้มันไปเรียนด้วย”
“แล้ว....อย่างนี้ลูกคิดจะมีเวลาอ่านหนังสือเหรอครับจ๋า”

นี่ผมคิดไปเองรู้สึกไปเองรึเปล่านะว่าสายตาไอ้เดย์มันเจ้าเล่ห์ แหมๆห่วงกูจะไม่ได้อ่านหนังสือ
ไม่ต้องหร๊อกเพราะปกติก็ไม่เคยอ่าน555

“นั่นสิ...” เอ๊า..จ๋าก็บ้าจี้คิดตามมัน ดูมองหน้าผมดิ คือหน้าแกแบบลูกชั้นจะไหวมั้ยนี่
“ขึ้นม.6แล้วเรียนยากขึ้นด้วยนะครับ เดี๋ยวๆก็สอบ มีสอบนั่นนี่นู่น โหยเต็มไปหมด ถ้าได้ติวก่อน
ก็น่าจะช่วยได้เยอะครับ จ๋าจะว่ายังไง ถ้าเดย์จะมาติวหนังสือให้ลูกคิดเอง เอาแค่วิชาที่ลูกมันไม่ถนัด..”

ผมหูผึ่ง ตาโตค่อยๆหันไปมองหน้าไอ้บ้าเดย์แบบมือนี่ถือช้อนตักกล้วยบวชชีค้างเลยครับ แต่จ๋าดิยิ้มอย่างกว้างเลย
“ดีจัง! เอ้อก็ดีนะลูก! นี่ลูกคิดมีเพื่อนดีๆน่ะมันก็ดีอย่างนี้แหละเห็นมั้ย เดย์จะเอาที่ไปเรียนมาสอนให้ลูกด้วย ดี๊ดี!!”
“ประหยัดตังค์ดี ก็พูดมาเหอะจ๋า” ผมทำหน้าเซ็งๆแซว คุณนายลูกเกดเขาทำท่าเงื้อมือจะตีแขนผม ไอ้เดย์รีบจับมือ
“โหยยยยยจ๋าครับ! กะเพราหมูกรอบอร่อยสุดๆ!!!”
“จ๋าทำคะน้าหมูกรอบลูก!”
“อ่ะนั่นแหละครับ!!!555”
“อุ้ยงั้นกินเยอะๆนะ เอาข้าวไปอีกสิเดย์”
ไอ้เดย์ตาเหลือกมองแม่ผมจ้วงทัพพีตักข้าวใส่จานมันอย่างกับจะก่อปราสาททราย ผมล่ะแอบขำ55

..................................
...................

ดึกแล้วนอกบ้านไร้ผู้คน จ๋านั่งดูโทรทัศน์อยู่ข้างใน ผมเดินออกมาส่งไอ้เดย์หน้าบ้านมันก็ทำหน้าหงอยๆ
“ทำไมล่ะ ไม่อยากอยู่กับเดย์สองคนเหรอ”
“เปล่า... ไว้วันหลังก็ได้นี่ กูไม่หนีไปไหนหรอกน่า ยังไงเราก็เป็นแฟนกันจะทำอะไรกันเมื่อไหร่ก็.../////”
“กูหมายถึงที่กูจะมาติวให้มึงอ่ะ! ทำไมทำหน้าไม่ชอบ มึงนี่ไปคิดถึงแต่เรื่องอย่างว่าตลอดนะ จุ๊ๆๆ”
“อะไอ้บ้า!/////*// อย่ามาแกล้งนะ! ก็ใครจะไปรู้ล่ะปกติมึงชอบคุยแต่เรื่องหื่นๆนี่หว่า”
“กูสอนสนุกทุกท่า! เอ๊ยทุกบท555 มันส์! สุดยอด รับรองเลย หึหึหึ”
“หัวเราะชั่วร้ายไอ่สัด คิดอะไรอยู่เนี่ย แน่ใจนะว่ามึงจะติวหนังสือให้กูจริงๆอ่ะ ไม่ใด้หวังจะทำสแมคดาวน์ใส่กูอีก”
“บร๊า~! มึงน่ะคิดไปเรื๊อย~!”
“คำปฏิเสธมึงเสียงสูงไป”
“อย่ามาจับผิดกูน่าไอ้ลูก! ก็ถ้าไม่ทำอย่างนี้ ปิดเทอมนี้มึงจะมีเวลาให้กูเหรอ ดูแต่น้องไม่ดูกูได้ไงอ่ะ”

ฮึ่ย!////// ไอ้เด็กตัวโตนี่มันทำหน้างอนใส่ผมด้วยครับ หมั่นเขี้ยวน่าเอาไม้ตีแสกหน้าให้หายอ้อนตีน
“น้องกูยังไม่ทันมามึงก็อิจฉาแล้วเหรอวะเดย์5555”
“เอ็นดูน้องน่ะได้ แต่มึงก็ต้องดูเอ็นกูด้วยดิ”
“เอ็นดู! เอ็นดูเหอะควาย!! พูดให้มันถูกๆ!!”
“ฮึ..(ส่ายหน้า) ดูเอ็นกูน่ะถูกแล้ว เคี้ยกกก55555555”
“ฮึ่ยยยทะลึ่งสัด//////*//”

ไอ้หน้าไม่อายมันอมยิ้มเอานิ้วจิ้มที่แก้มซ้ายตัวเอง
“โทษฐานที่มึงไม่ยอมให้กูปี้วันนี้แล้วทำให้กูค้าง หอมแก้มแฟนเลย////”
ผมก็เขินที่มันพูดกับผมนะ แต่กลัวมันจะงอนกว่าเดิมเลยรีบหันมองซ้ายขวาหน้าหลัง แล้วโน้มคอมันลงมาหน่อย
ยื่นหน้าเข้าไปจุ๊บแก้มนิดก่อนกดจมูกฝั่งตามเน้นๆอย่างหมั่นเขี้ยว เสร็จแล้วผมก็รีบถอยฉากห่างมันด้วยความอาย
เหลือบไปเห็นมีคนเดินมาไกลๆด้วย ตกใจหมดเลยครับดีนะที่เขาไม่ได้สนใจทางนี้ ตื่นเต้นชะมัด

ไอ้เดย์หัวเราะเล็กน้อย มันก็ยิ้มเขินๆเกาหัวเกรียนๆของตัวเอง แล้วยกมือบ๊ายบายผมก่อนจะหันหลังเดินไป
มันเอาแต่คอยหันกลับมามองผมเป็นระยะๆตลอดทาง คุณชายเชี่ยเดย์คร้าบบบ เดินช้าเหมือนคลานถอยหลังขนาดนี้
คืนนี้จะถึงบ้านมั้ยหนอ

…………..แต่ที่รู้ๆตอนนี้ในหัวผมมีแต่เรื่องของมัน สงสัยคืนนี้ผมคงฝันถึงไอ้เดย์ท้างงงงงงงงคืน/////

++++++++++++++++++++++++++++++++++

หลายวันต่อมาที่โรงเรียน.... ผมปวดฉี่ วิ่งออกจากห้องเรียนไปฉี่ เจอไอ้น็อตไอ้มาร์คแอบสูบบุหรี่

“กูจะฟ้องอาจารย์!”
“ปากดีนักนะมึงเชี่ยลูก เดี๋ยวกูจับข่มขืนแม่ง!” เชี่ยน็อตชี้หน้าด่าผม แต่ผมแลบลิ้นปลิ้นตาส่ายตูดยั่วโมโหมันเล่น
ไอ้บ้าสองตัวนี่เลยช่วยกันวิ่งไล่จับผม แล้วแกล้งเอาบุหรี่ในมือมันมายัดปากผมให้ผมสูบเข้าไปแบบบังคับ

ผมไม่ทันตั้งตัวโดนพวกมันช่วยกันล็อคตัวจนขยับหนีไม่ได้ ควันบุหรี่เข้าปอดเล่นเอาสำลักไอไปด่าไป
“แค่กๆๆ พวก แค่กๆ พะ แค่กๆๆๆๆ พวก! แค่ก พวกเชี่ยนี่! แค่กๆๆๆๆ”
ไอแล้วเหมือนจะอ้วกไอ้สองตัวนั้นรีบปล่อยผม ผมก็วิ่งไปบ้วนน้ำลายทิ้งที่อ่างล้างหน้า แล้วก็เปิดก๊อก
เอาน้ำบ้วนปากแล้วล้างหน้าล้างตา ก่อนจะหันไปมองไอ้พวกที่แกล้งผมอย่างเคืองๆ.......

“โธ่ลูกคิด กูล้อเล่นขำๆน่า5555” ไอ้น็อตทำหน้าตอแหลสำนึกผิดใส่ผมทันที
ไอ้มาร์คก็ทำหน้าแบ๊วตาแป๋วๆใส่ “ทำหน้างอ เดี๋ยวไม่หล่อนะเว้ย5555555”

ผมกอดอกหน้าบึ้งใส่พวกมัน พวกมันเลยจ๋อย ทำหน้าเซ็ง ผมยื่นมือออกไปต่อหน้ามันสองคนแล้วแบมือขอ
“ขออะไรวะ?” ไอ้มาร์คถาม
“บุหรี่”
“โอเคได้! เอาไปหนึ่งมวน” ไอ้น็อตรีบล้วงส่งให้ผม
“กูจะเอาทั้งหมด” ผมแสยะยิ้มใส่แม่ง
“เชี่ยไปซื้อเองดิ” ไอ้น็อตสะดุ้งรีบชักมือกลับเลยครับ
“งั้นต่อไปนี้พวกมึงไม่ต้องมาพูดกับกู” ยื่นคำขาดไปเลย
“มึงจะเอาไปทำไมเยอะแยะไอ้ลูก” ไอ้มาร์คขมวดคิ้วสงสัยถามมาก
“เรื่องของกู มึงจะให้ไม่ให้ ไม่ให้กูโกรธไม่หาย เออ กูจะได้รู้ไว้ว่ากูเพื่อนมึงนะ มีค่าน้อยกว่าบุหรี่ของมึง”
“โฮ่มึงมาดราม่าอะไรเนี่ยเชี่ยลูกกกกกกก||||||||||” ไอ้น็อตกุมหัวเสียดายของบ่นใหญ่
ส่วนไอ้มาร์คขำหาพ่องอยู่นั่นแหละ แต่พอผมหรี่ตาทำท่าเอาจริง พวกมันก็หยุดยึกยักส่งของมาใส่มือผม
มีบุหรี่ไม่เต็มซองขาดไปสองสามมวนของไอ้น็อต “ไฟอ่ะ” ผมทวงขอไฟด้วย
ไอ้มาร์คล้วงจากกระเป๋าเสื้อมันยื่นให้บ่นว่าไฟยังจะเอาอีก

แล้วสิ่งที่ผมทำต่อหน้าพวกมันคือ ปิดจุกอ่างล้างหน้าเปิดน้ำใส่ครึ่งนึงแล้วโยนบุหรี่ทั้งหมดกับไฟแช็กลงไป
ยืนท้าวเอวหัวเราะด้วยความสะใจ “5555555ดี! ตายห่าซะเถอะไอ้มะเร็งบ้า555”
เชี่ยน็อตกับเชี่ยมาร์คร้องโหยหวนมองภาพที่ผมทำ กรีดร้องเหมือนใครเอาน้ำกรดสาดพวกมันโอเว่อร์ซะไม่มีอ่ะ
“เชี่ยลูก! บุหรี่กู๊!|||||*||”
“ไฟ~~~~ แช็ก~~~~~~~กู๊~~~~~~~~!||||||||||*||”

“เสียงดังอะไรกันวะ หลีกๆดิ๊เกะกะทางกันโคตร” ไอ้ยูครับหน้าบึ้งเดินมา
ผมตกใจนึกว่าอาจารย์ใช้มันมาตามเพราะผมหายมานาน แต่มันส่ายหน้า “เปล่า กูปวดขี้ มึงหลีกดิ!” โธ่ไอ้บ้าเอ๊ย
“แหมปวดขี้ ทำหน้าซะกูนึกว่ามึงโดนเมียทิ้งสัดยู555” ไอ้มาร์คตะโกนล้อให้ไอ้ยูที่เข้าไปปลดทุกข์ในห้องได้ยิน
ไอ้น็อตก็ขำแซวให้ฉุกคิดอีก “เฮ้ยเดี๋ยวๆๆ โดนเมียรึผัวทิ้งยังไม่ฟันธงนะมึงก๊ากกก5555”

ไอ้ยูแหกปากตะโกนด่าไปขี้ไป “เฮ้ยกูจะใช้สมาธิ อย่ามากวนตีนกันดิวะ! พวกมึงจะไปไหนกันก็ไปไป๊!
คนยิ่งเครียดๆอยู่แม่ง” ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตได้ยินไอ้ยูยั๊วยิ่งขำชอบใจ แต่ผมนึกไปนึกมาสังเกตวันนี้
ไอ้ยูมันก็ดูเครียดๆอยู่เหมือนกัน

ขณะที่ผมเผลอๆอยู่ ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตก็ย่องเข้ามารุมตบหัวผมแล้วเคาะๆๆๆๆ
“นี่ๆๆๆๆๆ55ไอ้ห่าทำกูเปลืองตังค์ ต้องไปซื้อใหม่ทั้งซองไอ่สัดนี่ๆๆๆๆ” ไอ้น็อตตะโกนใส่หูผมที่ย่นคอหนีมัน
ผมตกใจกุมหัวตัวเองลงไปนั่งยองๆเก็บคองอเข่า ไอ้พวกบ้ามันก็ประเคนฝ่าเท้าถีบตูดผมคนละที
ดีนะผมเอามือยันพื้นทันไม่อย่างนั้นคงหน้าทิ่ม ผมไม่ทันได้เตะคืนพวกมันก็วิ่งหนีไป ได้แต่ยืนเจ็บใจด่าไอ้พวกเลว

ถอนใจหันไปมองทางประตูห้องน้ำที่ไอ้ยูเข้าส้วมอยู่ ที่ผมไม่ไล่ตามไอ้พวกนั้นไปก็เพราะรอจะคุยกับไอ้ยู
แบบส่วนตัวนี่แหละ มันไม่เห็นพูดเรื่องเครียดอะไรให้ได้ยินแต่เมื่อกี้มันหลุดออกมาแล้วว่าตอนนี้มันกำลังเครียดอยู่
“มึงเครียดเรื่องอะไรยู” รอไอ้ยูออกมาล้างมือ มันเห็นผมยังอยู่ก็แปลกใจทำหน้าประหลาดๆ
“มึงแอบดูกูขี้รึเปล่าเนี่ยไอ้ลูก||||||||”
“มึงจะบ้าเหรอ!”
“จะไปรู้เหรอ! ไว้ใจได้เหรอ...ตั้งแต่เป็นแฟนกับไอ้เดย์กูไม่ค่อยไว้ใจมึงหรอก อย่าเผลอมาปล้ำกูล่ะ
เดี๋ยวโดนไอ้เดย์ซ้อมไม่รู้ด้วย5555”

หนอยยยยย///////*// เชี่ยยูล้อผมอีกแล้ว ไหนๆมันก็เป็นคนเดียวที่รู้เรื่องของผมกับไอ้เดย์มาตั้งแต่ต้น
ผมก็ไม่ได้ปิดมันหรอกครับ รับไปเลยแมนๆว่าเป็นแฟนกันแล้ว ไอ้ยูแม่งกวนตีนบอกมันคิดไว้ไม่มีผิด
ว่าผมสองคนต้องไม่แคล้วกัน...
“สัดยู นี่มึงมีพลังแสกนเกย์ด้วยเหรอ!?”
“เปล่า กูเดา”
“โธ่ไอ่ฟาย”

ยูล้างมือแล้วล้างหน้าด้วย มันลูบไล่น้ำจากหน้าใสๆลง ยี่ฟันที่ใส่เหล็กดัดสีแสบตาเช่นเคยส่องกระจกดู
คือผมก็งงนะมันดูฟันทำไมวะหรือมันเพิ่งเข้าไปกินอะไรในห้องน้ำมา?
มันท้าวแขนกับขอบอ่างล้างมือถอนใจก่อนพูด “ปิดเทอมนี้ ไอ้เคิร์ก..... แม่งจะมาหากู”
“เคิร์กไหนวะ”
“เพื่อนที่โรงเรียนเก่ากูไง ที่อยู่ต่างจังหวัดน่ะ! มันบอกจะขึ้นมาเรียนพิเศษที่นี่มาอยู่บ้านญาติช่วงปิดเทอม”
“แล้วทำไมมึงต้องเครียด”
ผมพูดปุ๊บไอ้ยูเหล่มองหน้าผมอย่างเซ็งๆอารมณ์ประมาณห่านี่ช่างไม่รู้อะไรเล้ย
“ก็พี่บาสอ่ะดิ ให้รู้ไม่ได้เด็ดขาดเลยมึงเขาไม่ชอบ เฮ้อ...แต่จะให้กูบอกไม่ให้เพื่อนมาหาก็ไม่ได้ มันจะเสียใจ”
“พี่บาสทำไมไม่ชอบเคิร์กล่ะ”
ไอ้ยูหันมองหน้าผมแบบสุดเซ็ง “สมองมึงเนี่ยน๊าไอ้ลูกเอ๊ย มึงจำเรื่องไอ้เคิร์กไม่ได้เลยใช่มั้ย”

เคิร์ก...เหรอ.......ผมก็นึกทบทวนความทรงจำกับชื่อนี้พักนึง..........................ปิ๊ง!
อ๋อ คนที่ไอ้ยูมันเคยชอบ แต่ปัจจุบันเป็นแค่เพื่อนที่มันต้องพยายามย้ำคำว่าเพื่อนกับอีกฝ่ายเป็นพิเศษ
ก็ดันเพิ่งรู้ว่าเคิร์กเองก็ชอบมันในวันที่มันตัดใจและมีแฟนแล้ว เรื่องนี้ถ้าพี่บาสแฟนไอ้ยูรู้เข้าผมว่าบ้านแตกอีกแน่
ก็สมควรเครียดแล้ว ไอ้ยูเห็นหน้าผมดูหายโง่แล้วทำหน้าเห็นอกเห็นใจตบไหล่มัน มันก็ถอนใจชวนเดินกลับห้อง

“แล้วมึงอ่ะ เป็นไง” จู่ๆไอ้ยูก็วกเข้าเรื่องผม ผมเลยทำเฉไฉไหลลื่น “กูก็สบายดี ไม่ได้เป็นไรนิ”
“มึงรู้ไอ้ลูก ว่ากูหมายถึงเรื่องอะไร.................ไงล่ะ มันส์มั้ย 555”
“เชี่ย! มันส์เชี่ยอะไร!?”
“ฮั่นแน่! มึงรู้น่าว่าอะไรมันส์555 เอ๊ะ...รึว่ายัง55 ตกลงมึงได้กันรึยัง?”
“ควาย/////*// มึงก็ถามแต่อย่างนี้ อยากรู้ทำไมนักหนาวะ กูจะได้กันมั้ยแล้วมึงจะได้อะไรห่ายู! กูไม่บอก!”

ทำโมโหกลบความอายไปครับ เรื่องอะไรผมต้องบอกมัน..........
ความจริงคือผมกับเดย์ตั้งแต่ศึกวันสแมคดาวน์ก็ยังไม่ได้ฮะจึ๋ยๆกันสักทีครับ..... เป็นผมเองแหละที่ยึกยัก
ไอ้หื่นเดย์นั่นก็ทวงยิกๆๆ มันพร้อมจะปลุกปล้ำผมอยู่ตลอดเวลา แต่ผมไม่สบายใจยังไงไม่รู้ครับเลยขอเวลามัน

...............................................
...............................
................

“แล้วเมื่อไหร่ล่ะ” คำถามจากไอ้บ้าเดย์ทำเอาผมอึกอัก กรอกตาคิดไปมาอย่างอึดอัด เพราะมันจ้องตาผม
เรากลับจากโรงเรียนแล้วครับนั่งคุยกันที่โต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน เย็นนี้อากาศดีไม่ร้อน แต่ผมชักจะเหงื่อตก

“ก็.....................เอ่อ...............อื่มมม...เอาไว้อีกหน่อย”
“มึงผลัดกูมาหลายทีแล้วนะ”
“มึงจะรีบไปไหนเล๊า”
“รีบดิ ต้องรีบ เดี๋ยวหมาคาบไปแดก”
“หมาที่ไหนของมึงบ้าบอว่ะ”
“ก็ไอ้หมาอวดรวยที่คิดว่าอยากได้อะไรก็ต้องได้ไง มันคงไม่รู้ว่าของที่มันอยากได้มีเจ้าของแล้ว”
คนที่พอเข้าข่ายก็น่าจะเป็น... “ไอ้ไลค์เหรอ”

“รู้เหมือนกันนี่! แล้วรู้มั้ยว่าต่อไปนี้มึงห้ามติดต่อกับมันอีก!”
“...........มึงไม่ไว้ใจกูเหรอ”
“มึงน่ะไม่ทันมันหรอกไอ้ลูก! กูจะบอกให้นะแค่เห็นหน้ามัน กูก็ดูออกไม่ต้องรอมันอ้าปากให้เห็นลิ้นไก่หร๊อก”
“มึงอย่าคิดมากไปไกลได้ป่ะ นี่ไอ้ไลค์มันก็หายไปแล้ว มึงจะไปพูดถึงมันอีกทำไมล่ะ”
“งั้นก็มาพูดเรื่องของเราต่อ เมื่อไหร่จะได้ปี้กันวะ”
“ห่า!//////*//พูดเสียงดังไปแล้วมึง ไม่ตะโกนบอกคนทั้งซอยบ้านกูไปเลยล่ะ!”

ผมพูดไม่ทันขาดคำ แม่จ๋าก็เดินเข้ามาจับไหล่ไอ้เดย์ข้างหลังให้สะดุ้งตกใจ
“คุยอะไรกันอยู่ลูก!?”
“ปี้กันครับ!” เชี่ยเดย์หลุดปาก
“ห๊ะอะไรนะ!?” จ๋าตกใจรีบถามย้ำ ผมผวาปิดปากมันอย่างไว
ไอ้เดย์จับมือผมออกแล้วรีบแก้ตัว “คือ! ผมกำลังคุยกับไอ้ลูกว่านมที่กินเมื่อเช้ามันขม!ปี๋!||||||| แหะๆๆ”
“เสียแล้วล่ะมั้ง เดี๋ยวก็ท้องเสียหรอกเดย์” จ๋าพูดแล้วย้ายมายืนใกล้ผมจับหัวผมเล่น ยิ้มแปลกๆ

“มีอะไรรึเปล่าจ๋า” แต่แทนที่จ๋าจะตอบผมกลับพูดกับไอ้เดย์
“เดย์ลูก วันนี้มานอนบ้านจ๋ามั้ย มานอนกับไอ้ลูกคิดมัน”
“ห๊า!!!?” ทั้งผมทั้งไอ้เดย์นี่ร้องกันเหวอเลยครับ แม่ก็รีบอธิบาย
“แม่ว่าจะไปบ้านป้าน่ะลูก ป้าเขาโทรมาบอกว่าปวดตัว แม่มีสูตรสมุนไพรอยู่จะไปทำให้ป้าเขากิน
กว่าจะซื้อของเสร็จ ทำเสร็จ อยู่นวดให้เขาอีก คงดึกเลยว่าจะค้างที่นู่น ลูกเฝ้าร้านถึงสักทุ่มก็ปิดเถอะ
อยู่คนเดียวถ้ากลัวเหงาก็ชวนเดย์นอนค้างเป็นเพื่อนสิ เอ๊ะ...แต่เดย์มาค้างที่นี่บ่อยๆพ่อกับแม่จะว่ารึเปล่าล่ะลูก”

“ไม่ว่าครับ! ค้างได้ครับ! วันนี้เดย์จะนอนกับลูกคิดครับ เย่ๆๆๆๆๆ” เชี่ยเดย์รีบตอบแบบไม่ต้องคิด ตาโตยิ้มกว้าง
อาการมันโคตรลิงโลด แต่ผมนี่ถึงกับอ้าปากค้างมองมันหันไปกอดพุงกลมๆของแม่ผมอย่างดีใจตาเป็นประกาย

...............................และแล้วเมื่อได้เวลาแม่จ๋าเตรียมตัวเสร็จก็บอกให้ผมไปเรียกมอเตอร์ไซค์รับจ้างมาที่บ้าน
ทุกทีแม่ก็นั่งวินไปบ้านป้า บ้านป้าผมอยูไม่ใกล้แต่ก็ถือว่าไม่ไกลกันมาก ญาติฝั่งแม่เหลือแค่ญาติห่างๆจะมีก็แค่ป้า
ซึ่งเป็นพี่สาวแท้ๆของแม่คนเดียวที่สนิทกัน แต่ป้าเขาทำงานหลายอย่างค่อนข้างยุ่งพักหลังๆเลยไม่ค่อยมีเวลามาหา

“จ๋า เดี๋ยวเดย์ไปส่งนะ ไม่ต้องนั่งวินหรอกครับ รอเดย์แป๊บนะจ๋า” ไอ้เดย์ฉุดมือผมไว้ก่อนจะออกไปข้างนอก
มันอ้อนแม่แล้วหันมาแอบส่งยิ้มยักคิ้วให้ผม ผมเป็นห่วงแม่ว่าจะซ้อนท้ายรถไอ้เดย์ไม่ไหวเอาก็กระซิบบอกมัน
“มึงขี่รถเร็วเอาจ๋าซ้อนไปไม่ได้หรอกเดย์ เดี๋ยวแม่กูตกรถไปจะทำไง ไม่ต้องหรอก”
“โธ่ดูด้วยครับนี่ดิลวิลนะครับ! แม่ยายจะซ้อนท้ายทั้งทีรับรองบิดไม่เกินยี่สิบสัญญา คึคึ”
เดย์กระซิบตอบตบไหล่ผม เอานิ้วก้อยมาเกี่ยวกับนิ้วผมอย่างเร็วแล้วรีบผละออกจากบ้านไป เพื่อไปเอารถที่บ้านมัน
ผมหันไปมองจ๋าที่แต่งตัวสวยออกไปนั่งรอไอ้เดย์หน้าบ้าน คนแถวบ้านมาซื้อของก็พากันทักว่าวันนี้แม่แต่งตัวสวย
จะไปไหนไปยังไง แม่จ๋าก็คุยโม้ยิ้มแย้มอารมณ์ดี

ผมได้แต่เก็บอาการกังวลระคนตื่นเต้นจนไอ้เดย์กลับมารับ โบกมือบ๊ายบายจ๋าตามหลังไปแล้วผมก็รู้สึก
หัวใจมันเต้นรัวแปลกๆ//////

คืนนี้แม่ไม่อยู่ ผมต้องอยู่กับไอ้เดย์สองคน แบบสองคนจริงๆแล้วคราวนี้
ไม่ต้องกังวลเรื่องแม่แล้วก็จริง แต่ก็ยังมีเรื่องให้หวั่นใจ.....เรื่องไอ้เดย์นั่นแหละครับ
คืนนี้มันคงไม่ปล่อยให้ผมรอดไปแน่ หน้ามันระริกระรี้ซะขนาดนั้น

ผมนั่งดูโทรทัศน์รอไอ้เดย์สักพักก็หันไปมองนาฬิกาที่ข้างฝาบ้าน ทุ่มครึ่งแล้วนี่... ปิดร้านแล้วไปอาบน้ำดีกว่า
เดี๋ยวไอ้เดย์มามันก็แหกปากเรียกเอง ผมค่อยมาเปิดให้ทีหลังก็ได้ คิดได้อย่างนั้นผมก็เดินไปจะปิดประตูบ้าน
แต่ดันมีมือทะลึ่งพรวดโผล่มากั้นประตูขวางหน้าผมไว้ก่อนที่จะปิดล็อค!!!
ผมสะดุ้งโหยงโคตรตกใจนึกว่าโจรที่ไหนได้เป็นไอ้ไลค์ เชี่ยตกใจยิ่งกว่า!!!!||||||||||

“ลูกคิด! ทำไมเราติดต่อลูกคิดไม่ได้ล่ะ เกิดอะไรขึ้น!? ไหนตกลงกันว่าจะยอมให้เราโทรหาไง”
“อึก......ไลค์.....มา...มาได้ไงวะ ตกใจหมดไม่เห็นได้ยินเสียงรถเลย”
“ฮึ่ม! เราจอดไว้ฝั่งตรงข้ามแล้วเดินมา กลัวบางคนจะหนีหน้ากันน่ะสิ แม่นายอยู่มั้ย!?”
“เกี่ยวอะไรกับแม่”
“ไปบอกแม่ว่าออกไปข้างนอกกับเราก่อนได้มั้ย ไปคุยกันที่รถเถอะ”
“ไม่ๆๆ ไม่คุย ไม่ต้องคุยแล้วไลค์ มึงกลับไปเถอะ”
“ไปกับเราก่อนแล้วค่อยพูดกัน แม่ครับ! แม่ครับสวัสดีครับ!!” ผมตกใจไม่รู้จะทำยังไงดี ไอ้ไลค์มันตะโกนเรียกแม่
แล้วผลักผมที่ยืนขวางประตูบ้านซึ่งยังปิดไม่สนิทออก มันรีบแทรกตัวเดินเข้าไปในบ้านผม ผมก็รีบเดินตามไป
ฉุดแขนมันร้องห้าม “ไลค์! ออกไปคุยกันข้างนอกก็ได้! ไปสิออกไปคุยกันหน้าบ้านเถอะ!!”

ไลค์มันเดินไปจนถึงครัวก็ไม่เห็นใคร หันมาถามผมว่าแม่ผมอยู่ไหน ผมก็โกหกมันว่าแม่จ๋านอนแล้ว
“.........ทำไมหลับเร็วจัง”
“เออน่า แม่กูก็นอนไวอย่างนี้แหละ”
“งั้นเราคุยกันในบ้านได้มั้ย”
“เอ่อ ไม่ดีม้างงงง|||||||| ออกไปคุยกันนอกบ้านเหอะว่ะ เสียงดังเดี๋ยวแม่กูตื่นลงมาด่า แม่ตื่นง่าย”
“ไม่หรอกมั้ง เมื่อกี้เราเสียงดังขนาดนั้น แม่นายยังไม่ลงมาด่าเลย..”

ไอ้ไลค์แสยะยิ้มเล่นเอาผมขนลุกสัด ทำอย่างกับว่ามันจะรู้เลยว่าแม่ผมไม่อยู่บ้าน บอกตรงๆเลยครับ
ผมไม่อยากอยู่กับมันสองต่อสอง เกิดไอ้เดย์มันกลับมาเจอเข้าต้องแย่แน่ๆทั้งผมทั้งไอ้ไลค์ อีกอย่างจากคราวที่แล้ว
แค่เจอหน้ากันแป๊บเดียวผมยังโดนมันทำรุ่มร่ามใส่ ไม่อยากไว้ใจแม่งแล้ว

ผมเดินนำไอ้ไลค์ออกจากบ้าน แต่มันดันไม่ยอมตามมา หันไปดูเห็นมันนั่งกอดอกจ้องผมอยู่ที่โซฟาข้างโต๊ะบัญชี
ไม่รู้จะทำยังไงครับลำบากใจจัง เอาก็เอาวะ ผมเดินกลับเข้าไปนั่งที่โซฟาตัวเดียวกับมันแบบห่างเป็นวา
รีบคุยๆไล่ๆส่งมันไปให้เสร็จดีกว่า หวังว่ามันจะพูดรู้เรื่อง

“หมายความว่ายังไง ทำไมอยู่ดีๆก็หายไป เราร้อนใจแค่ไหนรู้มั้ยลูกคิด ทำอย่างนี้ทำไมครับ”
พอผมนั่งปุ๊บไอ้ไลค์ก็ขยับมานั่งประชิดตัวทันทีจนผมตกใจ จะลุกหนีมันก็จับมือผมไปกุมไว้ทำหน้าน่าสงสาร

“ไลค์ปล่อยมือกู” ผมดึงมือออกแม่งก็ตามจับใหม่คราวนี้โดนกุมไว้สองมือเลยครับ ผมเขยิบหนีจนจะตกโซฟา
มันตามคว้าตัวผมไปกอด ผมตกใจผลักมัน มันก็ขู่ไม่ยอมปล่อยถ้าไม่ยอมพูดกับมันดีๆ เลยจำใจต้องพูดทั้งสภาพนั้น

“ไลค์.....กูมีอะไรจะบอก”
“อะไรครับ” ไอ้ไลค์ยอมคลายอ้อมกอดให้ผมหายใจโล่งขึ้นบ้าง แต่มันก็ยังไม่ยอมปล่อยผมไป กอดผมไว้หลวมๆ
แล้วมองหน้าผมใกล้ๆแววตามันเต็มไปด้วยความกังวล ผมรู้ว่าถ้าพูดไปคงทำให้มันผิดหวังแต่ผมก็ต้องพูด
“กูมีแฟนแล้วนะ กูคบกับมึงไม่ได้หรอก พอเถอะ กูขอโทษนะ”

ผมคิดว่าผมพูดเคลียร์แล้วนะ แต่ไอ้ไลค์มันบอกว่ายังไม่เคลียร์ “ใคร” ถามสั้นๆทำหน้าเครียดๆ
“คนที่พังมือถือมึงวันนั้นแหละ”
“ไหนบอกไม่ใช่แฟนกันไง คราวที่แล้วก็เอาเพื่อนมาหลอกว่าเป็นแฟนกัน”
“คราวนี้แฟนกูจริงๆ! สาบานได้! เพิ่งเริ่มคบกัน...ก็ตั้งแต่ที่มึงเริ่มติดต่อกูไม่ได้นั่นแหละ มันให้กูเปลี่ยนซิมส์น่ะ”

ไอ้ไลค์ปล่อยมือผมครับมันลูบหน้าตัวเอง ถอนใจแล้วเอามือปิดหน้า แหงนหน้าขึ้นเอนตัวพิงพนักโซฟา
ทิ้งตัวเหมือนคนหมดแรง “เราไม่ดีตรงไหน..... เขาอยู่ใกล้กว่าเราใช่มั้ย”

ผมนั่งนิ่งก้มหน้าไม่รู้จะพูดปลอบมันยังไงดี “เอ่อ.........กลับบ้าน......เลยมั้ย.......ไลค์.....ไลค์..” เรียกก็ไม่ขานรับ
เอาแต่เงียบ ผมเงยหน้ามองนาฬิกาข้างฝาจะสองทุ่มแล้ว ไอ้เดย์ไปส่งแม่จ๋าตั้งนานแล้วกลัวมันกลับมาจะแย่

“ขอเราโทรหาอีกไม่ได้เหรอลูกคิด” จู่ๆมันก็พูดออกมา ผมอย่างเหวอเลยครับมันดึงมือผมไปกุมอีกแล้ว
“มึงจะโทรมาทำไมอีก อย่าเลย กูขี้เกียจมีปัญหาว่ะไลค์”
“ทำไมไม่เลือกเรา” ตื้อไม่เลิกเว้ย
“ก็กูไม่ได้ชอบมึง” ผมพูดเสียงเบา แต่ดูมันทำหน้าสิอย่างกับผมเอามีดไปแทงอกมัน
“เราไม่เคยชอบใครเท่านายมาก่อนเลยนะ....... แค่คุยกันก็ยังดี จนกว่าเราจะทำใจได้ ได้มั้ยลูกคิด”
“เอ่อ.................กูว่าอย่าดีกว่า เดย์...แฟนกูมันคงไม่ชอบใจหรอก”
“จนกว่านายจะตกลง เราจะไม่ไปไหน!”
“เอ๊า! ไหงงี้วะเนี่ย!” ผมหน้ายุ่งเลย ไอ้ไลค์แม่งเล่นใช้ไม้เดิม ผมอยากจะบ้าตาย
นี่กูเป็นณเดชหรือมาริโอ้วะเนี่ยแม่งแย่งกูจ๊างงงงง

“กูมีแฟนแล้วไลค์! มึงดูปากกูนี่!! กูมีแฟนแล้ว!”
“เราไม่สนแล้ว!”
“อ้าวเฮ้ย! ได้ไงวะ!!”
“เราจะทำตามใจตัวเอง! เรามั่นใจนะว่าลูกคิดต้องเปลี่ยนใจ! แค่ยอมคุยกับเราอีก ให้เวลาเราบ้างสิ
ไปเที่ยวกับเราบ้าง อยู่ด้วยกันมากกว่านี้ มีเวลาให้เราบ้าง เราจะดูแลอย่างดีไม่แพ้ใคร”
ไอ้ไลค์ดูร้อนรน จับมือผมแน่นมองตาผมแบบเว้าวอน สิ่งที่ผมรู้สึกกับมันไม่ใช่อาการหวั่นไหวแน่นอน
เพียงแต่ผมสงสารมันนะ.....ดูมันอยากจริงจังกับผมมาก จากที่คุยกันไม่มีใครเคยปฏิเสธมันมาก่อน
ก็มันออกจะหล่อรวย เอาใจเก่ง เพอร์เฟคเลยก็ว่าได้ มันชอบผมที่ผมไม่เหมือนใคร ไม่เหมือนทุกคนที่มันเคยจีบ

“เราชอบรอยยิ้มของนายนะ อยากให้ยิ้มให้เราคนเดียวด้วยซ้ำ นายน่ารักมากเลยรู้มั้ยลูกคิด คนที่ใช่น่ะเข้าใจมั้ย
แล้วก็ดีที่สุดตรงที่นายจริงใจ.... ไม่เคยหลอกขออะไรจากเราสักอย่าง มีแต่เราที่อยากหามาให้แต่นายก็ไม่เอา
นายเป็นคนอ่อนโยนนะลูกคิด เรารู้ว่านายสงสารเรา...แต่ถ้าจะสงสารเรา ช่วยสงสารเรามากกว่านี้ได้มั้ย
รักเราได้มั้ย อย่าทิ้งกันไปแบบนี้สิ...ลูกคิด...ไลค์ชอบลูกคิดมากนะครับ”

ผมได้แต่นั่งฟังมันพูดความในใจอย่างอึ้งๆ ไม่ทันระวังตัวมันก็เข้ามากอดผมอีก ผมดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดมัน
มันเอาแต่กระซิบข้างหูว่า “รักนะ” ผมก็สงสารเอามือตบหลังมันเบาๆแปะๆ ไม่รู้จะปลอบใจยังไง
ถึงยังไงผมก็รักมันไม่ได้หรอก แต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้คิดอย่างนั้นสักนิด “อึก! โอ๊ะ! เชี่ย! หยุดนะไอ้ไลค์!อื้อ~!!!”

แม่งจู่ๆมันก็เข้าโหมดหื่น มันไซร์ซอกคอโผ๊มมมมม||||||||*|| ผมก็ดิ้นพล่านเลยครับ ทีนี้มันเลยจับข้อมือผมกด
ล็อคขึงกับพนักพิงโซฟาทั้งสองข้างแล้วระดมจูบมาแบบไม่ยั้ง แต่ผมไม่เปิดปากมันเลยปล่อยมือผมข้างนึง
แล้วเอามือมันลงไปลูบที่เป้าผม ผมสะดุ้งเฮือกใช้มือข้างที่โดนปล่อยข้างเดียวนั้นผลักมัน แต่ผลักไม่ออก
เลยรีบไล่ตามจับมือมัน ไอ้ไลค์รูดซิบกางเกงนักเรียนผมลงแล้วทำท่าจะล้วงเข้าไป “อื้อออ~~~~!!!||||||||”

ไอ้ไลค์ดันตัวผมจนลงไปนอนหงาย มันตามกดทับแล้วตามเอาปากขยี้ปาก ผมพยายามดึงมือมันออกจากกางเกง
แต่มันก็รั้นจะจับให้ได้ ผมเบี่ยงหน้าหนีหลบปากมันได้บ้างไม่ได้บ้างก็แหกปากตะโกนไล่
“โว้ยยยย! ออกไปนะ! อย่ามาทำอย่างนี้นะ!! ปล่อย! ปล่อย! ปล่อย! อย่าจับไอ่เชี่ย~~~!!!”

และเพราะผมอ้าปากด่ามัน มันเลยถือโอกาสสอดลิ้นเข้ามาได้ ตาเหลือกเลยครับผมร้องอื้อทั้งดิ้นทั้งทุบมันจะขาดใจ
เห็นผมไม่ให้ความร่วมมือ มันเลยลงมาไซร์ที่คอ มือก็ล้วงเข้าไปจับเจ้าลูกคิดน้อยซะเต็มมือ มันกระซิบข้างหูผม
“หึหึ...ไม่เบานี่” ผมโคตรอายแม่ง ดึงมือมันออกก็ไม่ยอมปล่อย “ปล่อยกู๊~~~~~~~!!!!!”

แต่จู่ๆไอ้ไลค์ก็ลอยวืดออกจากตัวผมไปเลยครับ!
“โอ๊ย!!!” ไอ้ไลค์ร้องลั่น
ไอ้เดย์กลับมาแล้ว! มันกระชากไอ้ไลค์ไปต่อยหน้าอย่างแรง ไอ้ไลค์ถึงกับทรงตัวไม่อยู่
เซไปชนตู้แช่น้ำขวด มันเอามือกุมปากตัวเองไว้ท่าทางตกใจ คงไม่คิดว่าไอ้เดย์จะโผล่มา
แล้วพอมันเอามือออกจากปากก็ปรากฏว่าปากมันแตกครับมีเลือดซึมออกมา ไอ้เดย์ชี้หน้าไอ้ไลค์ตาขวางสุดๆ
ผมว่ามันพร้อมจะฆ่าไอ้ไลค์แล้วล่ะ||||||||

ไอ้ไลค์มันเจ็บใจก็เงื้อหมัดจะเข้ามาต่อยไอ้เดย์บ้าง แต่ชั้นเชิงหมัดมวยมันต่างกันครับ ไอ้เดย์หลบได้หมด
แถมถีบท้องไอ้ไลค์กลับไปเต็มตีน “อ๊อค!!!” คราวนี้ไอ้ไลค์ล้มไปกองกับพื้นเลย เดย์จะตามซ้ำผมรีบผวาดึงมัน

คนฉลาดอย่างไอ้ไลค์มันคงรู้ตัวว่าท่าจะสู้ไอ้เดย์ไม่ได้ ก็ถอยหนีไปตั้งหลักที่หน้าประตูบ้าน
“ฮึ!55 555มีปัญญาแค่นี้เองเหรอ!55 แน่จริงก็ตามมาสิวะ! มึงโดนแน่!!!” ไอ้ไลค์ลนลานหยิบมือถือมากดต่อสาย
แล้ววิ่งข้ามฝั่งถนนหน้าบ้านผมไปหารถตัวเอง

ไอ้เดย์โมโหมาก กำหมัดแน่น กัดกรามอย่างโกรธจัดแล้วตะโกนด่า “ไอ่สัด!!! เดี๋ยวมึงจะได้รู้ว่านรกมีจริง!”
ผมเห็นเดย์ทำท่าจะตามไปก็ผวาเกาะแขนมันไว้อีก “เดย์! กูไม่เป็นไร! กูไม่ได้เป็นอะไรมึงไม่ต้องตามมันไปหรอก
ช่างมันเถอะ!!!” แต่เดย์สะบัดแขนผมออกแรงมาก จ้องผมตาเขียว

“ช่างมันได้ไง! ถ้ามึงไม่ได้ชอบมันก็หุบปากไป! ไอ่เชี่ยนั่นต้องเจอกู!! อย่าคิดว่าจะหนีกูพ้นวันนี้มันไม่รอดแน่!”
เดย์ตะคอกผมจนสะดุ้งทรุดนั่ง ผมกลัวมันจริงๆ มันรีบกดโทรศัพท์หาใครไม่รู้
“โหล! พี่แจ็ค! วันนี้รวมตัวกันที่ไหนพี่นี่เดย์นะ ผมมีเรื่องให้พี่ช่วย!” ได้ยินมันพูดแค่นี้เพราะมันพูดไปวิ่งไป
เดย์ขึ้นมอเตอร์ไซค์สตาร์ทเครื่องแล้วบิดตามรถไอ้ไลค์ไปอย่างเร็ว มันออกตัวแรงแถมขี่ไปเร็วมากจนน่ากลัว

ผมยืนสั่นอยู่หน้าบ้าน จะวิ่งเท้าเปล่าไล่ตามรถยนต์กับมอเตอร์ไซค์เครื่องแต่งได้ยังไง คนแถวบ้านคงได้ยินเสียงดัง
เลยชะโงกหน้าโผล่มาดู แต่พอผมหันไปมองก็พากันหลบตาผลุบหายกลับเข้าบ้านใครบ้านมันไป
ไม่มีใครกล้าเดินเข้ามาถามผมว่าเกิดอะไรขึ้น

ผมได้แต่กุมมือตัวเองกัดฟันบอกตัวเองให้ใจเย็นๆ แต่บอกตามตรงเลยครับทำอะไรไม่ถูกตอนนี้
“ทำยังไงดีธีทัต! ทำยังไงดีเชี่ยเอ๊ย!||||||||| มันจะฆ่ากันตายแล้วฮือออ”
ทำยังไงผมถึงจะรู้ว่า มันจะเกิดอะไรขึ้นกับสองคนนั้น
ผมไม่อยากให้ไอ้เดย์มีเรื่องกับใครอีก แต่ดูเหมือนว่าเรื่องจะเป็นฝ่ายวิ่งเข้าหามันไม่หยุดไม่หย่อนเลยจริงๆ

ตัดสินใจวิ่งเข้าไปหยิบมือถือตัวเองที่โต๊ะบัญชีในบ้านครับ รอช้ากว่านี้ไม่ได้แล้ว ผมคงต้องหาคนช่วย
แล้วคนเดียวที่รู้เรื่องผมกับไอ้เดย์ก็คือไอ้ยู
“ฮัลโหลครับเพื่อน! โทรมาทำห่าอะไรครับตอนนี้ ขัดจังหวะกูจริง” น้ำเสียงไอ้ยูดูรีบรับและหงุดหงิด
แต่ผมไม่สนใจพูดเสียงสั่นอย่างร้อนรน “ยู! กูจะทำไงดีวะยู! ช่วยกูทียู!!”
ไอ้ยูอึ้งไปนิดก่อนจะรีบถามผม “เฮ้ยใจเย็นไอ้ลูก มึงเป็นอะไร มีอะไรวะไหนบอกกูซิ”

tsktonight…

***มีความสุขมากเลยผู้ชายตีกัน555แหมตอนหน้านี่จะออกมาเป็นยังไงนะ อดใจรอกันนะจ๊ะ
ขอบคุณทุกคนนะคะที่รออ่านกัน วิคิดถึงนะแจ๊ะ^^

ถึงคุณอาณาจักรแห่งเรา //// เชื่อมั่นว่าเดย์แก้ปัญหาได้ เชื่อมั่นอิพระเอกมาก555 แล้วให้รอดูลูกคิดจะทำไงต่อ555

ถึงคุณ eiei ////ก็ไม่รู้สินะว่าตอนที่แล้วหรือตอนนี้เอ๊ะรึจะเป็นตอนหน้าที่ซวยกว่ากัน คึคึคึ

ถึงคุณ SmileSmileTem ////นี่ตกลงกลับไปอ่านตอนแรกกันหมดเลยเหรอค่ะ555

Create Date : 09 สิงหาคม 2558

Last Update : 9 สิงหาคม 2558 19:43:06 น.

5 comments

Counter : 1110 Pageviews.

นับวันเดย์ยิ่งโหดเหี้ยมขึ้นทุกวัน ลูกคิดจะบอบบางไปไหนกดเปนดิ้นไม่หลุด จะแข็งแกล่งบ้างได้ไหมลูกกกกก อ่อ โทดที่พี่อินไปหน่อย 5555 (รอนานเลยรอบนี้) -.- อยากอ่านบ่อยๆ เปิดมาเจอปุ้บๆ ฟินนนนนน

โดย: eiei IP: 1.46.106.243 วันที่: 10 สิงหาคม 2558 เวลา:11:03:38 น.

เดแก้ไขปัญหาได้สุดยอดอ้ะ ทั้งปัญหาแม่โผล่ และปัญหาไอ้ไลค์
แต่ก็น่าจะเชื่อลูกคิดนะ (วืดดดด...หลบตรีนนนนนดิลวิล) ไม่รู้ว่ายูจะช่วยยังไงนะ แหม่...กำลังเข้าได้เข้าเข็มกะพี่บาศอยู่อ้ะดิ้

ปล. อย่าว่าแต่คนอื่นเลย ขนาดเราเองยังต้องกลับไปอ่านตอน MK เหมือนกัน (ก็มันคิดถึง) อ่า...และตามจับผิดคนเขียน (ฟี้วววว...หลบฝ่ามือพิฆาตคุณวิ)

โดย: อาณาจักรแห่งเรา

วันที่: 10 สิงหาคม 2558 เวลา:12:55:32 น.

คุณวิครับ ดูหลังไมด้วย มีเรื่องปรึกษา (นิยายเก่า Version ใหม่ที่เคยคุยไว้)

โดย: อาณาจักรแห่งเรา

วันที่: 11 สิงหาคม 2558 เวลา:14:51:18 น.

55555+อ่านตอนแรกแล้วฟินหนักๆ
.
เอ้าๆๆๆ. ผู้ชายตีกันแย่งลูกคิด อิจฉาๆๆ
ชีวิตเราจะมีไหมเนี่ย!!!!!

โดย: SmileSmileTem IP: 171.5.14.222 วันที่: 12 สิงหาคม 2558 เวลา:18:47:28 น.

นึกว่าวันนี้จะอั๊บ (แม้ว่ายังไม่ถึงวัน แต่ก็แอบมีความหวังเล็ก ๆ)

FC เด มารายงานตัว

โดย: อาณาจักรแห่งเรา

วันที่: 16 สิงหาคม 2558 เวลา:10:37:18 น.