ฟิคyและเรื่องที่อยากจะเล่าให้ฟังของtsktonight.
ตอนที่ 17 หาเรื่อง...(yaoi)

*** ///เรื่องนี้เป็นนิยายวายมีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย/// บอกไว้ให้สำหรับคนที่ไม่ชอบแนวนี้จะได้ไม่ต้องอ่านนะคะ แต่ถ้าใครสนใจ หรือชอบแนวนี้ ก็เชิญให้ลองอ่านและติดตามกันได้ตามอัธยาศัยค่า^^ เนื่องจากเรื่องนี้อาจมีคำไม่สุภาพค่อนข้างเยอะ เพื่อให้เข้ากับเนื้อเรื่องและลักษณะนิสัยของตัวละครแต่ละตัว เพราะฉะนั้นถ้าใครไม่ชอบใจขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่า คนแต่งขอขอบคุณแฟนๆไว้ก่อนล่วงหน้า (จุ๊บๆ รักครับผม)







ห๊า!!? ไอ้ยูมันพูดอะไรออกมาวะเนี่ย!? แฟนเรา!!? นี่มันกำลังบอกไอ้ไลค์ว่าผมเป็นแฟนมันเหรอ!?

“ไอ้ยู!!!?|||||||”
ทั้งผมทั้งไอ้เดย์สะดุ้งเรียกไอ้ยูกันหน้าเหวอเลยครับ ไอ้ไลค์จ้องหน้าไอ้ยูเหมือนคุณชายจับได้ว่าคนใช้ขโมยของ

ไอ้ยูหันไปส่ายหน้าระอาไอ้เดย์ครับ “เดย์ มึงก็ไม่น่าใจร้อนเลยนะ กูบอกแล้วไงเดี๋ยวกูจัดการเองๆ”
พูดแล้วมันก็มองไปทางไอ้ไลค์ “แฟนกูทั้งคน! กูไม่ยกให้ใครง่ายๆหรอกเว้ย!” ยูแม่งเล่นใหญ่
ผมอ้าปากหวออยู่ เกือบท้วงมันแล้วเชียวว่าเล่นเชี่ยไรของมึงเนี่ยหน้าสิ่วหน้าขวาน แต่ไอ้ไลค์มันพูดขึ้นมาซะก่อน

“เฮ้ยเราไม่ได้อยากหาเรื่องพวกนายเลยนะ เราพูดจริง เอาเป็นว่าขอโทษด้วยแล้วกัน ไม่รู้จริงๆว่ามีแฟนแล้ว”

หา................|||||||||| เดี๋ยวก่อนนะ! เดี๋ยวก่อนโว้ยยยยยยย! จริงดิ!???

อ้าวตกลงนี่กูโดนจีบเรอะ!!!!!?

เกือบไปแล้วไหมล่ะ พอผมรู้ตัวว่าอะไรเป็นอะไรต้องรีบหุบปากแทบไม่ทัน

“แต่เพื่อนนายทำมือถือเราพังนะ...” เสียงไอ้ไลค์ฟังดูแค้นๆนะครับ พูดกับไอ้ยูแต่เหล่ไปทางไอ้เดย์
เหมือนบอกเป็นนัยๆว่าช่วยชดใช้ให้มันด้วย
ไอ้เดย์เลิกโฟกัสมาที่ผมกับไอ้ยูก็หันไปจ้องไอ้ไลค์ตาขวางแบบต่อเนื่อง เชี่ยนี่เหมือนคนเมายาบ้าเว้ยเฮ้ย||||||||
ผมเห็นมันกำหมัดแน่น...น่าแปลกนะมันทำมือถือไอ้ไลค์แหลกขนาดนี้ แทนที่จะสะใจแต่ดันทำหน้าเจ็บใจซะนี่

ผมทำอะไรไม่ถูกหรอกครับไอ้เรื่องแบบนี้ T T ได้แต่ทำตาล่อกแล่ก มองคนนู้นทีคนนี้ที
แล้วไอ้เดย์ก็ล้วงกระเป๋าตังค์ตัวเองจากกระเป๋าหลังออกมาเปิด มันดึงแบงค์พันออกมาสองใบครับ ในนั้นก็มีแค่นี้
“เอ้า! เอาไปแล้วเลิกมายุ่งกับเพื่อนกูด้วย!” มันวางเงินสองพันไว้ขอบอ่างล้างมืออ่ะ....||||||
คือมือถือเขาเครื่องหลายหมื่น ไอ่เชี่ยนี่จ่ายสองพัน ผมกับยูมองหน้ากันแล้วดูท่าทีไอ้ไลค์

ไลค์ไม่ว่าไงครับสีหน้ามันผิดหวังสุดๆ หยิบเงินสองพันมาขยำกำแน่นแล้วเดินออกไปแบบหัวเสีย
ตอนไลค์เดินผ่านผม... ไอ้ยูยิ่งกอดเอวผมแน่น ไลค์มันก็มอง... มองมือไอ้ยูแล้วก็ไม่วายมองหน้าผม
สายตามันนี่แบบว่าโคตรเสียดาย

พวกเรามองตามไอ้ไลค์ไปไกล มันเดินไปเช็คบิลแล้วลากเพื่อนกลับไปเลยครับ อารมณ์เสียน่าดู
แต่ผมก็โล่งอกนะ เกิดมาเพิ่งเคยโดนผู้ชายตามจีบ ใครจะไปรู้วะ ก็ว่าแล้วอัธยาศัยดีกับกูเกิ๊น เฮ้อ....

“มึงรู้ได้ไงวะยู ขอบใจนะ” ผมหันไปพูดกับไอ้ยูที่มาช่วยกันท่าไอ้ไลค์ให้ ยูมันก็ยิ้มตาหยีสดใสสไตล์มัน
“มึงสิ ไม่รู้จริงๆเหรอวะลูกคิด55 55 55555” ไอ้เตี้ยตี่แม่งหัวเราะผมใหญ่
“ก็กูไม่รู้อ่ะ..” ผมก็อายเพื่อนเหมือนกันนะ เกาหัวตัวเอง งงกับชีวิตครับ
แล้วไอ้เดย์มันก็ฮึดฮัดมาแกะมือไอ้ยูออกจากเอวผม เข้ามายืนแทรกตรงกลางหันมาพูดกับผมเสียงดัง
“กลับโต๊ะได้รึยัง!?”
ไอ้ยูขำไอ้เดย์ครับ ไอ้เดย์ก็ด่า “ขำเชี่ยไรเตี้ย” ไอ้ยูหน้าหุบเลย
“กูก็ขำควายไง ควายที่ชอบหาเรื่องคนเพราะทนขัดใจตัวเองไม่ได้555!!!”

เดย์จะตบหัวไอ้ยูครับ ไอ้ยูขำก๊ากแล้วรีบวิ่งหนีเลย ผมร้องเรียกบอกให้ยูรอผมด้วย แต่ก้าวขาไม่ทัน
โดนไอ้บ้าเดย์ดึงแขนไว้จนได้ “เดี๋ยวววววว!” เสียงไอ้เดย์ฟังแล้วเย็นยะเยือกมาก ไม่อยากคุยกับมันเลยตอนนี้
มันมองตาผม ผมก็มองตามัน แต่แค่แว๊บเดียวผมก็ต้องเป็นฝ่ายหลบตามัน สายตามันเหมือนตอนที่พ่อดุผม

“อ..อะไรล่ะ กลับโต๊ะไง๊.. ป่ะไปเหอะ55” ผมลูบท้ายทอยตัวเองก้มหน้าก้มตาพูด แอบเหล่มองหน้ามันนิดนึง
ก็ยังเห็นจ้องผมตาไม่กะพริบ ผมไม่รู้จะพูดอะไรดี มันทำหน้าโหดใส่ผมไม่หยุด

“.......มึงรู้ป่าวเดย์ โทรศัพท์ไอ้ไลค์โคตรแพงเลยนะ ให้มันไปแค่สองพันไม่พอหรอก”
“นี่มึงยังจะพูดถึงมันอีกเหรอ! กูอดทนได้ขนาดนี้ไม่ต่อยแม่งก็บุญแค่ไหนแล้ว!”
ไอ้หมาบ้ามันตวาดซะคนที่จะเดินมาเข้าห้องน้ำเขาสะดุ้งหันมามองทางนี้เลย
“อึ๋ย..ม..ไม่เห็นต้องเสียงดังก็ได้เนี่ย” เอาความจริงมั้ย ผมว่าเป็นเพราะไอ้ยูมันเข้ามาขวางก่อนมากกว่า
ไอ้เดย์เลยไม่ได้เปิด..

“ไอ่ห่าไม่ทอนให้กูสักบาท!” ….ยังจะเอาตังค์ทอนอยู่...

“มึงไม่เชื่อกู! กูบอกว่ายังไงห๊าไอ้ลูก!!?” เออ แยกเขี้ยวใส่กูเข้าไปดิไอ้บ้าๆๆๆ กลัวที่ไหน... ก็ที่นี่ไงครับ|||||||
“ก็....บอกไม่ให้ยุ่งกับมัน แต่มันมาคุยกับกูเองนะ แล้วกูก็ไม่ได้กะจะให้เบอร์อะไรเลยด้วย มึงมาถึงเขวี้ยงเลยอ่ะ”
“อย่ามาเถียงนะลูกคิด! กูเห็นนะเว้ยมึงจะออกมาก็ไม่ออกมา หันกลับไปหาไอ่เชี่ยนั่นทำไม!!” ปรากฎว่ามันแอบดู
“อ้าวก็มันเรียกกูไว้นี่ บอกเดี๋ยว..” เอาตรงๆผมยังรู้สึกว่าตัวเองโคตรแถเลย
“เชื่อมัน! แต่ไม่เชื่อกู!” หน้าไอ้เดย์ดูโมโหมากเลย ทำไมผมต้องโดนดุเหมือนเด็กเล็กๆด้วยนะ สรุปนี่ผมผิดเหรอ..

“กลัวไอ้ไลค์มันหลอกพากูไปปล้ำรึไง โธ่!กูไม่อ่อนขนาดนั้นหรอกน่า”
ถึงจะเพิ่งรู้ตัวเมื่อกี้แต่ก็ต้องปากดีไว้ก่อน ไม่อยากเถียงแพ้ไอ้บ้าเดย์มัน

“โฮ่! มึงกล้าพูดนะไอ้ลูก!”
“ท..ทำไม!?” เชี่ยเดย์จับแขนผม เดินดันผมที่ตั้งหลักไม่ทันให้ถอยหลังเข้าห้องน้ำไป คนข้างในสวนออกมาพอดี
ดูท่าทางไม่อยากยุ่งกับเรา แต่เพราะแววตาไอ้เดย์แม่งน่ากลัวเกิน เขาคงกลัวผมโดนฆ่าหมกส้วมเลยเมียงๆมองๆมา

“อย่าเสือก! ผัวเมียจะคุยกัน!” ดูไอ้เดย์มันตะคอกใส่เขาสิครับ ผู้ชายคนนั้นหน้าเสียรีบหนีไปเลย ผมอยากร้องไห้ว่ะ
ถึงจะรู้ว่าเป็นเพราะมันไม่อยากให้เขามายุ่งก็เถอะ แต่อ้างแบบนี้แม่งโคตรน่าอายเลยครับ

“มึงบ้าอะไรเนี่ยเด๊ย์!~~ โอ๊ยๆๆ กูเจ็บนะเชี่ย ปล่อยกู!” มันบีบแขนผมแรง แต่พอผมร้องลั่นมันก็คลายมือหน่อย
“กูห่วงมึงจะเป็นบ้าอยู่แล้วเนี่ย รู้ตัวบ้างดิเชี่ย!! ที่ไอ้ไลค์มันทำมึงไม่ทันมันจริงหรือแกล้งอ่อยว่ะลูกคิด!?”
“เดย์! กูไม่ใช่เกย์นะมึงจะบ้าเหรอฟายเอ๊ย!!!” ผมผลักหน้าอกมันให้ออกห่างอย่างแรง ผมก็ฉุนเป็นนะ

“ของอย่างนี้มันไม่แน่หรอกเว้ย เดี๋ยวมึงก็ชอบไปเองนั่นแหละ” ไอ้เดย์แสยะยิ้มแปลกๆจนผมกลัวใจมัน
“เฮือก!||||| อย่านะเว้ยๆๆๆ!จะทำอะไรกู๊ไอ้เด๊ย์~~!” ผมดันหัวผลักหน้ามันที่ยื่นมาสุดฤทธิ์ มันมาหอมแก้มผมแรงๆ
แล้วรวบจับมือผมทั้งสองข้างจะได้ขัดขืนมันไม่ได้ ไอ้เดย์กำข้อมือผมสองข้างได้ด้วยมือข้างเดียวนะครับ
คิดดูเอาเถอะว่ามันแรงเยอะแค่ไหน มันลากผมเข้าไปในห้องที่มีประตูปิดครับ ผมตื่นตกใจหน้าซีดไปหมด

“ปล่อยกูนะเชี่ยเดย์! มึงผีเข้าเหรอ! เห็นส้วมทีไรลากกูเข้าตลอดไอ้โรคจิต!/////*//” ผมโวยวายด่ามันแท้ๆแต่มันยิ้ม
“หึหึ .. อ๋อ......ปากดีกับกูอย่างนี้อยากโดนใช่มั้ย” นี่ผมตาฝาดไปเองรึหน้ามันหื่นโคตรจริงๆวะ
“อย่านะโว้ยๆ กูสู้นะ!” ปากดีจริงๆครับผม ยอมรับว่าความจริงในใจโคตรกลัวมันเลยอ่ะ|||||||||||


ไอ้เดย์ใช้แรงอัดกระแทกหลังผมกับผนังห้องน้ำ เราบังคับยื้อยุดสู้แรงกัน มีเหรอที่ผมจะสู้ไอ้แรงหมีควายนี่ได้
เดย์พยายามกดข้อมือผมที่มันรวบจับไว้ลงต่ำ กันไม่ให้ผมยกมือขึ้นบังหน้าตัวเอง แล้วมันก็ยื่นหน้าเข้ามาประชิด
ผมรีบหันหน้าหนีหลบมันอัตโนมัติ เลยโดนมันหอมเข้าที่กกหู ผมขนลุกไปทั้งตัวเลยครับมันเล่นแยงลิ้นเข้ารูหูผม
แถมเลียไม่พอทั้งกัดทั้งเล็ม แวะขบที่ติ่งหูผมอีกต่างหาก มันรู้สึกเสียวๆจี๊ดๆทำเอาผมสยิวจนสะดุ้งไปทั้งตัว
ไอ้เดย์ไล่หอม ไซร์ จูบหนักบ้างเบาบ้างสลับกันทั่วทั้งใบหูและซอกคอผม เห็นผมยืนส่ายหน้าหนีไปมา
แถมขาอ่อนตัวสั่นสู้ไม่ได้มันก็ยิ่งได้ใจ ใช้มืออีกข้างเกี่ยวเสื้อยืดผมขึ้นแล้วล้วงเข้าไปใต้เสื้อ มันลูบไปทั่ว
แม่งลูบวนหน้าท้องผมแล้วลามขึ้นไปแถวหน้าอก จงใจให้ปลายนิ้วเขี่ยโดนตรงปลายยอดอยู่หลายที
ก่อนจะค่อยๆเปลี่ยนเป็นถูไถไปมา หนักเข้ามันก็จับขยี้เล่นซะผมต้องยอมอ้าปากร้อง ทนไม่ไหวจริงๆ

“อ๊ะ!! อ๊ะ อื้อ~ ย..อย่า~~ฮืออ พอแล้ว ไม่เอาฮึกฮึก ซี๊ดอ๊า~ กูขอโทษ! ขอโทษๆๆๆๆๆ”
ผมร้องตัวสั่นไอ้เดย์ได้ยินก็ชะงักมือ ผละมาจ้องหน้าผมเล็กน้อยก่อนหลับตา

มันทำหน้าเหมือนข่มใจแล้วค่อยปล่อยข้อมือผม แต่ไม่ได้ปล่อยตัวผม เดย์ดึงตัวผมเข้าไปกอดแน่นแทน
มันกอดผมแน่นมากๆตัวก็แนบกันทั้งตัว พ่นลมหายใจร้อนผ่าวรดซอกคออยู่ชั่วอึดใจ เสียงไอ้หื่นก็กระซิบข้างหูผม
“แม่ง...อยากดูดว่ะ” ผมตกใจจะดันตัวมันออกร้องอื้อไม่เอา แต่มันไม่ยอมออกห่างผม บี้กอดผมหลังติดกับฝาผนัง
“เดย์~อย่านะไม่เอา กูขอโทษ อย่า~” ผมพยายามทำเสียงอ้อนวอนมันสุดฤทธิ์ ขืนโดนดูดคอแดงออกไปแย่แน่

“กูอยากดูดทั้งตัวเลยอ่ะ”

เชี่ยยยยย ทั้งตั้ว!!!///////*//ผมฟังแล้วเหวอไปเลย ใจเต้นแรงทรมานมาก

“เดย์! เดย์ๆๆ ก..ก..กูขอโทษ~~~ไม่ทำนะไม่ทำ กูอายคนอื่นเขา ข้างนอกเพื่อนเยอะแยะเลยนะเดย์ไม่ทำนะฮือ..”
“เฮ้อ..เออ...... แม่งงงง” ได้ยินเสียงมันกัดกรามคำรามเบาๆในลำคอ ก่อนจะผละตัวผมออกอย่างเสียไม่ได้


ไอ้เดย์หันหลังให้ยืนตัวงอนิดๆ บอกขอสงบสติอารมณ์สักพัก
“เป็นไง..มึงรู้ตัวบ้างรึยังไอ้ลูกว่ามึงมันอ่อนหรือแข็ง ถ้ามึงไม่อยากโดนใครเขาลากไปง่ายๆ ทีหลังก็อย่าอวดเก่ง”
ควายเดย์หันหลังอยู่มือกุมเป้าตัวเอง แต่ยังเทศน์ผม

“...........เออกูมันอ่อน แล้วมึงล่ะเชี่ย.......อย่าบอกนะว่าแข็งอยู่...” ผมไม่อยากจะเชื่อเลย หน้าผมร้อนผ่าวไปหมด
ไอ้คนที่โดนทำมันผมไม่ใช่เหรอ ผมก็รู้สึกเหมือนกันนะ แต่คนที่รู้สึกมากกว่าจนของขึ้นไม่ยอมลงดันเป็นมันซะงั้น

เดย์ไม่ตอบอะไรผมครับ แต่เอี้ยวหน้ามายิ้มแบบไม่เห็นฟันดูมีเลศนัยสุดๆให้ผม ผมก็จ้องมันแบบโกรธๆ
“ไอ่เลวนี่! กับเพื่อนมึงก็ไม่เว้นเลยนะ!! สัดเดย์ทำแบบนี้กับกูได้ไงวะ นี่กูเพื่อนมึงน๊ะ!”
ด่ามันแต่มือผมรีบจับประตูห้องน้ำเลยครับ กลัวมันกระโจนเข้าใส่จะได้เปิดหนีทัน

“พูดมากน่า!/// เพื่อนแล้วไงวะ! กูบอกแล้วไงว่าอย่ามาหือกับกู มึงต้องเจอดียิ่งกว่านี้สักวันไอ้ลูก!หึหึหึ”
ยังจะทำอะไรกูอี๊กกกกกก “หือบ้าอะไรเล่า! ฮึ่ม!! ไอ้ๆๆๆๆๆ”
“ถ้าด่ากู....... คราวนี้กูล้วงล่างเลยนะ..” ดูคำขู่มัน!
“อึก!!!/////*//มึงอย่ามาบ้านะเดย์! ก..ก..กู! กูขอโทษๆ!” ผมลนลานยกมือยกขา กำเสื้อกุมเป้าตัวเองมั่วไปหมดแล้ว

“ลูกคิด มึงออกไปก่อนไป เดี๋ยวกูตามไป”
ผมรีบพยักหน้ารัวๆให้มันทั้งที่มันไม่ได้หันหน้ามามอง แต่พอเปิดประตูจะรีบออกไปไอ้เดย์ก็รีบพูดดักไว้
“แล้วไม่ใช่ว่าหนีกูกลับนะ! ไม่งั้นกูตามถึงบ้านมึงเลยคอยดูไอ้ลูก ไม่จบแค่นี้แน่ไม่เชื่อมึงก็ลอง!”
ไอ้บ้าเดย์หันหน้าด้านข้างมาเล็กน้อยเหล่มองจ้องตาผม ผมเจ็บใจแต่ก็ได้แค่เม้มปากแน่น ไม่กล้าขัดไอ้ตัวหื่น
แถมยังนึกอายมันขึ้นมา พ่ายแพ้แบบน่าขายหน้าอย่างนี้จะหนีไปฟ้องใครเขาก็ไม่กล้า

“รู้แล้วน่า!” ผมฮึดฮัดตอบมัน
“แน่ใจอ่ะ.. มึงว่ามึงรู้อะไร” มันยังถามน้ำเสียงคาดคั้นผม
“อึก...ก็! ก็ไม่หนีไปไหนหรอกน่า!”
“..เอ้อ!รู้ก็ดีแล้ว มึงไม่มีวันหนีกูพ้นหรอก แล้วกูก็ไม่ยอมยกมึงให้ใครแน่ลูกคิด ยังไงมึงก็ต้องเป็นของกู!
เพราะงั้นอย่าดื้อกับกู เข้าใจ๋!”


ผมอึ้งถึงอึ้ง ถึงอึ้ง ถึงอึ้ง ถึงอึ้ง ถึงอึ้ง ถึงอึ้ง ถึง..อ.. พอดีกว่า อึ้งถึงอึ้งมากจนอ้าปากค้าง พูดอะไรไม่ออกเลยครับ!

เชื่ย!!! ไอ้เชี่ยเดย์พูดเรื่องน่าอายโคตรๆออกมาได้ไงว๊ะ////////*// ผมกุมหน้าร้อนๆของตัวเองแล้วรีบเดินเร็วจี๋หนีมัน

ออกมาจากห้องน้ำได้แบบเข่าอ่อนเล็กน้อยถึงปานกลาง เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ยังทำให้ใจผมเต้นแรงจนสั่นไม่หาย
ผมต้องสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆ เรียกสติตัวเองแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะรวมตัวกับเพื่อนๆพี่ๆ ทั้งที่ยังมีแต่คำถาม
ดังก้องอยู่เต็มหัว ...( มึงอย่าบอกนะว่ามึงชอบกูจริงๆ ไอ้เด๊ย์~!!!!???? )


กลับมานั่งที่โต๊ะก็กินส่วนของตัวเองต่อแบบเงียบมาก คือผมยังเหวอไม่หาย คิดไม่ออกว่าจะทำยังไงดีกับไอ้เดย์
ไอ้ซีนล้อว่าผมไปขี้นานจนมันกินกันจะอิ่มหมดแล้ว แต่ก็ยังสู้ไอ้เดย์ไม่ได้ ป่านนี้สงสัยขี้จนส้วมร้านเต็มแล้วมัง
แต่ผมไม่สนใจไอ้บ้าซีนหรอกครับ ผมมองไอ้ยูที่นั่งเยื้องๆกันตรงหน้า... ยูมันยิ้มๆยักคิ้วให้ผม

ผมอายไอ้ยูยังไงไม่รู้สิ มีผู้ชายมาจีบผม ทั้งไอ้ไลค์ แล้วก็ไหนจะ....ไอ้ตัวบ้าที่ยังออกจากห้องน้ำไม่ได้นั่นอีก
ความจริงผมควรขยะแขยงไอ้หื่นเดย์มากกว่ามานั่งนึกอายมันแบบนี้นะ...แต่ไม่รู้สิครับ ยังไงผมก็เขินแม่งงงงง//////


............................................
....................
.........
ไอ้คุณชายเชี่ยเดย์หลังเดินตัวเบากลับมาที่โต๊ะได้ มันก็เริ่มแกล้งผม
“อิ่มแล้วเหรอ ทำไมหน้าแดงวะลูก?...กินซอสมะเขือเทศเยอะไปเหรอครับมึง คึคึ” สนุกมันเลยสิครับ
ชอบนั่งเบียดผมบ้างล่ะ เอามือเอาแขนมาโดนตัวผมบ้างล่ะ เขยิบมาพูดกระซิบถามอะไรใกล้หูผมบ้างล่ะ
มันดูจะชอบใจมากที่เห็นปฏิกิริยาแบบใหม่ของผม

คือผมสะดุ้งยกไหล่ อายไม่กล้ามองหน้ามันนานๆ ต้องรีบหลบสายตาเจ้าเล่ห์ที่แฝงความนัยทุกครั้งไป
มันคงรู้ว่าผมเขิน มันก็เลยยิ่งชวนคุยกระซิบกระซาบ อมยิ้มเก็กหน้าหล่อปนกวนตีนๆคอยแกล้งผม////

“เดย์...” ผมพยายามเรียกชื่อมันเบาๆ แต่มันก็ทำเป็นไม่สนใจทั้งที่น่าจะได้ยินเสียงผม มันเคี้ยวขนมไปก็อมยิ้มไป
เรื่องของเรื่องคือใต้โต๊ะครับ.. ไอ้ตัวบ้ามันเอามือซ้ายมาแอบจับมือขวาผมไม่ยอมปล่อย ผมกินอะไรไม่ถนัดเลย

“เดย์.. แหมคุยแต่กับลูกคิดแหละนะ สนใจเพื่อนแอ๋มบ้างสิจ๊ะ55” จู่ๆแฟนไอ้กีต้าร์ก็แซวไอ้เดย์ขึ้นมา
สองสาวน่ารักเพื่อนของแอ๋มหัวเราะกันคิกคัก ไอ้เดย์หันไปยิ้มๆให้ พวกนั้นก็เขินกันใหญ่... (กูล่ะหมั่นไส้-*-)

“เดย์~ ถ้าเพื่อนแอ๋มชอบเดย์ เดย์ว่าไงอ่ะ55”
ผมสะดุดประโยคนี้ของแอ๋มเลยครับ หันควับไปมองหน้าเพื่อนแอ๋ม ในขณะที่เพื่อนๆโห่ฮิ้วแซวรอบโต๊ะ
“ วุ้ยไม่ต้องมากลบเกลื่อนเลยย่ะหล่อน มองเขาตาเป็นมันเชียว555 ว้าย55เจ็บนะยะมาตีชั้นทำไม555
ต้าร์ช่วยแอ๋มด้วย ยัยกั้งมันตีแอ๋มอ่ะ5555” อ้าวคนที่แอ๋มชี้ให้ไอ้เดย์ดูนี่มันคนที่ชอบมองมาทางผมนี่หว่า

อ้าวคือ ไม่ใช่กูเหรอครับ!?|||||||||
แสดงว่าความจริงแล้วแอบมองไอ้เดย์ที่อยู่ข้างผมมาตลอดเลยสินะ แม่งเอ๊ย T T เศร้าแป๊บ..

เดย์มันหันมาแลบลิ้นเยาะเย้ยผมด้วยครับ ผมก็กัดปากตัวเอง ในใจนึกอยากกัดลิ้นไอ้บ้านี่ให้ขาดซะ น่าโมโหว่ะ-*-
เอ๊ะ....แต่เดี๋ยวนะ ถ้าผมจะกัดลิ้นมัน ผมก็ต้องเอาปากไป...อ..เอ่อ...กับปากมัน....
เชี่ยยยย! เลิกคิดแล้วไม่เอาแล้ว!!!ว๊ากกกก/////// (โวยวายอยู่ในหัวคนเดียวล่ะครับ)

ไอ้ซีนเห็นไอ้เดย์ไม่ตอบอะไร มันเลยเสนอตัวเองแทน “แฟนยังไม่มีครับ จีบได้ๆ”
พวกสาวๆพากันขำแต่มันโดนไอ้กีต้าร์ผลักหัวแทบทิ่มอย่างหมั่นไส้

แล้วเสียงยัยโฟร์ก็เรียกความสนใจจากทุกคน “ว้าย~น่ากลัวอ่ะทิชา|||||||| อึ๋ย”

“มีอะไรเหรอโฟร์?” ผมอยากรู้ครับ เห็นยัยโฟร์ทำท่าขนลุกคนพอง
“ก็กำลังคุยกันเรื่องบ้านคุณยายของทิชาน่ะสิ ใครๆก็รู้ทั้งนั้นแหละ ว่าบ้านเก่าหลังนั้นตั้งแต่ยายเสียไป
ก็ไม่มีคนอยู่จนมันร้างแล้วก็น่ากลัวมากเลย รู้มั้ยเคยมีพวกเด็กวัยรุ่นแอบไปลองของกันแต่โดนหลอกหัวโกร๋นที่นั่น
ตำรวจกับคนแถวนั้นต้องบอกให้ทางบ้านทิชาไปปิดบ้านยายให้ดีเรื่อยเลย ทั้งที่ล็อคไว้ตลอดนะ แต่ไปดูทีไร
มันเปิดไว้ตลอดเลยอ๊า~ฮืออบรื้ยยน่ากลัว”

ยัยโฟร์เล่าแล้วเอาแขนตัวเองเข้าไปเกี่ยวแขนทิชามากอดแน่น ทิชาขำเพื่อนเล็กน้อยบอกโฟร์ว่าไม่มีอะไรนี่
ทิชาก็เคยเข้าไปไม่เห็นเจอยายเลย คนอื่นคงตาฝาด ผมสังเกตเห็นทั้งโต๊ะนี่ตาวาว รอฟังต่อใจจดจ่อ
แล้วนับแต่วินาทีนั้น ทุกคนก็เข้าโหมดคนบ้าแข่งกันอวดผี! คือแข่งกันเล่าเรื่องผีที่เคยเจอหรือเคยได้ยินมา....


เป็นที่สนุกสนานล่ะครับ ทุกคนดูสนุกตื่นเต้น พวกผู้หญิงก็วี้ดว้ายบ้าง ทำกลัวบ้างขำๆบ้าง พวกผู้ชายเราก็โม้
โม้กันเข้าไป แต่มีคนนึงในกลุ่ม..แม่งเงียบกริ๊บ
ผมแอบเหล่มองไอ้เดย์ยังกำมือผมแน่น ก็นึกขำมันในใจนะ(กลัวอ่ะดี๊~ โด่วไอ้ปอดแหกทำเป็นตีหน้าขรึมเลยเว้ย55)

“ไร้สาระว่ะ..” แน๊ะ..ไอ้เดย์มันบ่นทันทีที่แมวเหมียวบอกอยากจะเล่าเรื่องบ้านร้างผีดุให้เพื่อนฟังต่อไม่จบไม่สิ้น
ตอนนี้เองครับที่ไอ้ซีนมันหันมาเห็นมือไอ้เดย์แอบจับมือผมไว้ข้างตัว ไอ้ตาตี่เบิกตาโพล่งบอกเพื่อนๆเสียงดัง
“เฮ้ย!!! ไอ้เดย์กับไอ้ลูกแม่งจับมือกันเว้ย ก๊ากกก5555555 พวกมึงจะข้ามหน้าข้ามตากูเกินไปแล้ว5555”

ผมกับไอ้เดย์สะดุ้งตกใจปล่อยมือจากกัน สายตานับไม่ถ้วนทั่วทั้งโต๊ะมองมาทางพวกผมจุดเดียว
พี่โจวมี่กับพี่กานต์แอบอมยิ้มขำกันด้วย

“มึงอย่ามาไร้สาระเชี่ยซีน” ไอ้เดย์ขมวดคิ้วผลักหน้าไอ้ซีนที่ยื่นมาพยายามชะโงกมองมือพวกเราอีกที
“แล้วมึงสองตัวกุ๊กกิ๊กกันทำไมอ่ะ” เชี่ยซีนยังไม่ละความพยายามทำให้พวกผมกลายเป็นจุดสนใจ
สาวๆงี้จ้องกันเขม็ง ผมเลยอึกอักรีบแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้าไป
“ไอ้เดย์กลัวผีพวกมึงไม่รู้เหรอ มันถึงได้จับมือกูไง” แต่พอผมพูดอย่างนี้ ไอ้บ้าเดย์ก็รีบสวนเลย
“กูกลัวที่ไหน พวกมึงอย่าไปเชื่อไอ้ลูก ดูด้วยนี่ดิลวิลนะคร้าบบบ ผีสิ!ต้องกลัวกู!55||||||” หนอย..มันทำปากเก่งจริ๊ง

“จริงอ่ะ หึหึหึ...” ไอ้ซีนดูชอบอกชอบใจนะครับที่ได้ล้อพวกผม “งั้นแล้วพวกมึงทำไมต้องแอบจับมือกันด้วยวะ555
สาวๆครับเสียใจด้วยนะครับท่าจะแห้ว55” หาเรื่องมาสกัดดาวรุ่งไอ้เดย์ไปจะได้หมดคู่แข่งมันไง..ไอ้เลว

“ยุ่งน่า อยากจับกูก็จับมีไรนักหนาวะ กูไม่ได้กลัวอะไรสักหน่อย” แหม่ ไอ้เดย์ยืดอกรับแมนโคตรๆ
แต่ช่วยแคร์ความบางของใบหน้ากูด้วยครับดิลวิล ไอ้หน้าด้านเอ๊ย!////*//

“อ๋อ.. ตกลงมึงไม่ได้กลัวผีเล้ย แค่อยากจับมือไอ้ลูกคิดขึ้นมาเฉย จริงเด๊..”
ไอ้ซีนถามย้ำหน้าตามันยียวนน่าเหยียบให้แบนมาก
“เอ้อ!” ไอ้เดย์ทำเสียงรำคาญเพื่อนมันมากเลยครับ
“แน่นะ!?” คราวนี้กีต้าร์โผล่มาถามย้ำยิ้มๆอีก มันกับไอ้ซีนขำคิกคัก ส่งซิกให้ผมรู้ว่าพวกมันไม่เชื่อไอ้เดย์หรอก
“เอ๊ะ ก็บอกว่าไม่ได้กลัวไง” ไอ้เดย์ดูหงุดหงิดท่ามกลางความสนุกของเพื่อนๆ
“ดี! ก็ดี! เพราะกูมีความคิดดีๆถ้าขาดมึงไปคงเสียดายแย่ว่ะ” ไอ้ซีนพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์มากๆ
“เชี่ยไรวะ?” อันนี้ผมถามไปเองครับ

“ไปบ้านร้าง เอ๊ย! ไปบ้านยายของทิชากัน!!” พอไอ้ซีนพูดมาแบบนี้ทั้งโต๊ะร้อง “ห๊า!!!?”

“ไปพิสูจน์ความกล้า! ท้าตำนาน! แหกทุกกฎความกลัว!!! ...นะนะ วันเสาร์นี้กูว่าฤกษ์ดี สักเที่ยงคืนไปกัน!!!”
ไอ้ซีนตัวนำเลยครับ มันดูคึกคะนองมาก ไอ้กีต้าร์ก็นึกสนุกเอาด้วย มีอีกหลายคนครับที่สนใจคำชวนของคนบ้า
แต่ไอ้เดย์ยืนกรานซะพิรุธเพียบ “กูไม่ว่างอ่ะ”

ไอ้คิมอมยิ้ม แกล้งแย่งแป็บซี่ดุ๊กดิ๊กไปดูดแบบเนียนๆไม่ให้อิดุ๊กดิ๊กมันรู้ตัว ก่อนจะทำกลบเกลื่อนคืนแก้วไป
แล้วหันมาถามไอ้เดย์ “ไม่ว่าง?...วันเสาร์ตอนเที่ยงคืนเนี่ยนะ มึงทำไรวะเดย์?” เพราะมัวแต่เม้าท์ พอหันกลับมา
กระเทยตาโตเห็นแค่แก้วตัวเองเหลือแต่น้ำแข็ง มันก็นั่งมองแล้วเกาหัวงงๆ หันไปโทษแจ๋วแหว๋วอีก ผมเห็นแล้วขำ

“ทำ......ความสะอาดบ้าน” เชี่ยเดย์ตอบทุกคนจ้องหน้ามัน เชื่อก็บ้าแล้ว ผมส่ายหน้าเลย
ฝันไปเหอะว่าคนอย่างมันจะเก็บห้อง เห็นท่าจะไม่เวิร์ค ไอ้เดย์เลยอึกอักๆรีบแก้ตัวอีก
“ทำการบ้านอีก! กูโดนพักเรียน ต้องตามงานเยอะเว้ย ไม่ว่างๆๆๆ”
ไอ้เดย์ดูตั้งอกตั้งใจตอบสร้างภาพ พวกสาวๆบ่นว้าเสียดายกันเป็นแถบ ผมได้ยินแล้วอดกระแนะกระแหนมันไม่ได้
“อ๋อเหรอครับ... หึหึหึ นึกว่ากลัวผีขึ้นสมอง ที่แท้ก็ขยันจังเนอะมึงอ่ะ”

(เดี๋ยวมึงจะโดน!) เชี่ยเดย์พูดขยับปากไม่ออกเสียง มันขู่ผมแล้วทำท่ากัดปากตัวเองยั่วให้ผมเห็น ผมรีบหุบปากทันที


“.......มึงกลัว?” พี่อ๊อฟถามทำหน้าไม่เชื่อไอ้เดย์ พี่สรกับพี่นุ่มแล้วก็ไอ้ยูช่วยกันล้อไอ้เดย์ “ป๊อดอ่ะดิ ป๊อดอ่ะๆๆๆ”
“ไม่ได้ป๊อด มันไม่ว่าง วุ้ย!|||||||*||” ไอ้เดย์ลูบเกรียนตัวเองสีหน้าหงุดหงิดดูตลกดีจังครับ


“เดี๋ยวนะยะ! จะไปกันได้ถามทิชาเค้ารึยังว่าไปได้รึเปล่าน่ะ เล่นอะไรกันแผลงๆ” โฟร์แทรกเข้ามากลางวงครับ
แต่ผมว่ามันก็จริงเพราะเจ้าของบ้านเอาแต่นั่งเงียบนิ่งๆอย่างเดียวเลย เธอไม่พอใจรึเปล่าก็ไม่รู้

แต่แล้วแม่สาวดอกพิกุลเขาก็พูดประโยคเด็ดออกมาครับ “เอาสิ ไปลองขอหวยกันก็ดีนะ”

“เฮ้ยได้เหรอ!!!?” ถามอย่างเร็วเลยครับ ไม่ต้องเดาเลยว่าใคร ไอ้บ้าหวยไงครับ ไอ้คะรวยเดย์นั่นแหละ
ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตมองหน้ากันยิ้มๆครับ ผมว่าไอ้สองตัวนี้ต้องรู้ว่าไอ้เดย์กลัวผีขึ้นสมอง แต่มันก็บ้าหวยคั้นโคม่า

“ได้สิเดย์” ทิชาตอบนิ่มๆ ยิ้มให้ครับ ไอ้เดย์ฟินเลยคือหน้ามันเคลิ้มคิดหาวิธีขูดหวยแล้วล่ะผมว่า
“ผี! นะเว้ย!!” ผมแอบกระซิบเตือนสติ ไอ้บ้าหวยมันเหมือนจะนึกได้ก็สั่นหน้าตัวเอง สลัดหัวไล่ความคิดชั่ววูบ

“ยายให้แม่นมั้ยจ๊ะทิชา” ยัยโฟร์ถามเสียงดังมาเข้าหูไอ้เดย์อีก ไอ้นี่เขาก็หูผึ่งเลย
“อื้ม...คนแถวนั้นก็บอกว่าแม่นมากนะ” ทิชาพูดมาอย่างนี้ไอ้เดย์เครียดเลยครับ555(มันเครียดแต่ผมขำอ่ะ)

ไอ้ซีนเห็นไอ้เดย์ทำท่าคิดหนักมาก มันก็กล่อม “เปลี่ยนใจได้นะเดย์....555มึงไปขูดเสาบ้านให้หน่ำใจไปเลย
เพื่อนไปกันเพียบ!ไม่มีอะไรต้องกลัว เดี๋ยวกูเอาไฟแสงสีไปเปิดด้วย ดิ้นเป็นผับได้เลยมึงก๊ากกก55555 ไปดิๆๆ”

แล้วเดย์ก็หรี่ตามองมาที่ผมครับ “มึงไปมั้ยลูกคิด”
ผมส่ายหน้า ไม่ไปหรอกครับเสียเวลานอนของผมหมด “เดี๋ยวกูไปหลับคาบ้านยายทิชาพอดีเหอะ ไม่อ่ะ”
“โอเค......ถ้าไอ้ลูกไปกูก็ไปอ่ะ” เอ๊า!!? ไอ้บ้าเอ๊ยแล้วมันพูดอย่างนี้คืออะไรล่ะ ขึ้นอยู่ที่ผมเหรอ แถหาข้ออ้างนี่หว่า

“แต่ไอ้ลูกมันไม่ไปใช่มั้ย งั้นกูก็..”
“กูไปเว้ย!!!”
“เชี่ยลูก!||||||||*||”
“กูเปลี่ยนใจกะทันหันไง...หึหึหึหึ” ผมแลบลิ้นเอาคืนมันบ้าง555 ทีนี้มันก็ต้องไปบ้านร้างกับพวกไอ้ซีน
สมน้ำหน้ามัน.....แล้วก็สมน้ำหน้าตัวเองด้วยหาเรื่องใส่ตัวกันบ้าบอดีแท้ T T


สรุปได้ความว่ามีพี่อ๊อฟ ดุ๊กดิ๊ก แจ๋วแหว๋ว โฟร์ แมวเหมียว ทิชา กีต้าร์ ซีน คิม ยู มาร์ค น็อต ไอ้เดย์แล้วก็ผม
รวม 14 คน พวกเราวางแผนตะลุยบ้านร้างในตำนาน ล่า ท้า ...ภารกิจพิชิตเลขเด็ด! เด็ด เด็ด เด็ด เด็ดๆๆๆ(มีเอคโค่)

แล้วมื้ออิ่ม อร่อย ฟรี ก็ผ่านไปด้วยดีครับ พวกรุ่นพี่แชร์กันออกตังค์จ่ายให้พวกรุ่นน้องหมดแก็งค์
ทั้งที่พวกแจ๋วแหว๋วจะจ่ายกันเอง แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้วอ่ะนะครับ พวกพี่เขาใจป๋าเลี้ยงยกโต๊ะไปเลย เฮกันสิครับ

......... พอพวกเราออกมาหน้าร้านสเต็ก ก็แยกย้ายกันไปเป็นกลุ่มๆ พวกพี่อ๊อฟ พี่สร พี่นุ่ม พี่โจวมี่ พี่กานต์ ไอ้กีต้าร์
แอ๋มกับเพื่อนสาวอีกสองคน ไอ้ซีน ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไปก๊งกันต่อที่บ้านพี่อ๊อฟ ส่วนพวกดุ๊กดิ๊ก แจ๋วแหว๋ว ทิชา โฟร์
แมวเหมียว ไอ้คิม ไอ้ยู ผม แล้วก็ไอ้เวรเดย์ ไปช็อบปิ้งกันให้สะใจที่ตลาดนัดใหญ่อยู่ก่อนถึงร้านสเต็กไปหน่อย
ก่อนจะแยกกันอีกที คือพวกผู้หญิงไปฉลองวันเกิดที่บ้านแจ๋วแหว๋วต่ออีก แต่กลุ่มพวกผมกลับบ้านเลยครับ

ตอนแรกยังลังเลว่าจะไปเล่นกับพวกดุ๊กดิ๊ก หรือว่าจะไปแจมกับพวกพี่อ๊อฟต่อ(ทางนั้นก็มีสาวนิ)
แต่ติดที่มีคนตามครับ พอไอ้คิมกับไอ้ยูไม่ได้ไป ไอ้เดย์กับผมเลยกลับบ้าน
คือไอ้คิมแม่มันตามกลับไปอยู่เป็นเพื่อนหลาน ไอ้ยูนี่พี่บาสโทรตามหน้าซีดเลยครับ สงสัยจะเกินเวลา55
ส่วนผม...มีสัมภเวสีคอยตามครับ... T T (มีหน้าไปหัวเราะเขาอีก)

เชี่ยเดย์ไม่ยอมให้ผมไปไหนโดยที่ไม่มีมันอ่ะ แล้วมันก็ไม่ยอมให้ผมไปกินเหล้าบ้านเพื่อนด้วย
ความจริงเพื่อนกับพวกพี่ๆก็ชวนพวกผมไปกันทั้งหมด แต่บางคนอยากไปเดินตลาดนัดกันก่อน
เลยแยกเป็นสองกลุ่ม สุดท้ายก็ไม่ได้ไปรวมตัว ป่านนี้สองสาวเพื่อนแอ๋มคงเสียดายกันน่าดู คนชื่อกั้งนั่น
ดูจะชอบไอ้เดย์มาก เขินม้วนต้วนตลอด ตอนลังเลกันอยู่หน้าร้านก็ชวนไอ้เดย์คุยมากเป็นพิเศษ
ไอ้เดย์หนักไปทางยิ้มๆให้ครับ ไอ้หอกนี่มันก็เก็กไปงั้นของมันแหละ ตามันนะเยาะเย้ยผมตลอดเวลา มันรู้ครับว่าผมสนใจคนนี้ ฮึ่ม!

ผมจะบอกความลับให้นะ รู้แล้วเหยียบแน่นอย่าบอกใครต่อนะ อันที่จริงไอ้ฟายเดย์มันอยากไปแดกเหล้าครับ!
แต่พอดีมีสองสาวมาเกี่ยวแขนชวนผม เขาแค่แกล้งผมเล่นน่ะคงเพราะผมหน้าแดงนิดๆ กั้งบอกว่าผมยิ้มน่ารักดี
อยากได้ฟันแบบนี้บ้าง เชี่ยเดย์มองตาแข็งเลย
คือผมรู้ว่าผู้หญิงเขาพยายามเข้าทางผมนะ แบบชวนผมไปด้วยกัน ไอ้เดย์ที่ดูสนิทกับผมมากจะได้ตามไปด้วยไง
ผมรู้ได้ไงเหรอครับ ก็แม่คุนพูดกับผมแต่ตาช่างมองเพื่อนกูจ๊าง มองตาหวาน น่ารักเชียวครับ
เพราะอย่างนี้ ........ผมก็เลยโดนไอ้บ้าเดย์มันลากคอไปตลาดนัดเลย -*-

เชี่ยนี่ไม่มีตังค์ด้วย (ให้ไอ้ไลค์ไปหมด)  ยืมผมจ่ายอีกเวรเอ๊ย


ขากลับครับ ผมอิดออดไม่อยากนั่งมอเตอร์ไซค์กลับกับไอ้เดย์สองคน แต่ไอ้เดย์ไม่ยอมปล่อยให้ผมไปกับใครเลย
เอาหมวกกันน็อคมาสวมให้ มัดมือชกผมเสร็จสรรพ แต่เที่ยวกลับนี่มันเป็นคนขี่เองครับ ไอ้หอกนี่ชอบแกล้งผม
มันรู้ว่าผมกลัวเลยขี่กระชากให้ผมคอยผวากอดมัน แล้วก็ชอบเบรกรถกระตุกๆ นี่ถ้าผมมีนมนะคงบี้หลังมันเต็มๆ
ขนาดผู้ชายมันยังไม่เว้นเลยไอ่สาดดดดด/////*//

แล้วรู้อะไรมั้ยครับ..... วันนี้เชี่ยเดย์ยกล้อหน้า! ไอ้บ้านี่มันจะโชว์ผมนั่นแหละ แต่ผมไม่ได้ตื่นเต้น
ไม่ได้ตื่นตาตื่นใจอะไรทั้งนั้น ผมกลัวหัวหดเลยครับ แหกปากด่ามันให้เอาลงลั่นเดี๋ยวนั้น แทบอยากร้องไห้
มันกลับหัวเราะชอบใจ ผมเลยทุบหลังมันไปทีนึงดังอั๊ก... ถึงยอมเอาลงได้

........................................................

..........................

กว่าจะถึงบ้านกันฟ้ามืดแล้วครับ
ผมทนไม่ไหวพอจอดรถปุ๊บเลยบอกมันว่า ถ้ามันขี่รถอย่างนี้ผมจะไม่ซ้อนมันอีกเด็ดขาด
“กลัวไรวะ สนุกดีออก โคตรมันส์เล้ย555”
“เดี๋ยวกูตกรถ!”
“มึงก็กอดกูแน่นๆสิ////”
“อึก...แม่งมึงนี่....ฮึ่ม..” ผมจะเอาตัวรอดยังไงดีนะ ผมก็หน้าบึ้งคิดๆๆ มันก็มองหน้าผม ยิ้มๆๆ

“ยกล้อซะขนาดนั้น ....กูกอดเอวมึงไม่ถนัดหรอกเดย์ ขี่ธรรมดาเหอะถึงจะกอดแน่น”

แม่งโคตรเขินปากตัวเองเล้ยยยยยยยย/////*// อยากเอาหน้ามุดดินว่ะ อายแม่งงงง แต่ก็ต้องตะล่อมมันแบบนี้แหละ


คุณชายเชี่ยเดย์มันยิ้มซะแก้มปริ แล้วมันก็พยักหน้าหน้าเขินๆ ก่อนเอื้อมมือมาดึงหมวกกันน็อคออกจากหัวผม
ไอ้เดย์แกล้งขยี้หัวผมเหมือนหมั่นเขี้ยว มันหัวเราะชอบใจน่าดูอ่ะ ผมก็ดิ้นๆเอาหัวหนีมือมัน มันจะล็อคคอผม
ดีที่เสียงแม่จ๋าตะโกนเรียกมา “เอ้า! เล่นกันอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวก็โดนยุงกัดหรอกลูก! เดย์!”
จ๋าไม่ได้รอผมกินข้าวเพราะบอกไว้แล้ว แกก็นั่งตัวกลมนั่งดูทีวีอยู่ในบ้าน ไอ้เดย์เสนอหน้าเข้าไปกอดพุงแม่ผม
แล้วอ้อนคุยกับแม่จ๋าตั้งนานสองนาน ส่วนผมยังเดินกระวนกระวายอยู่หน้าบ้านครับ........ ผมก็คิดนะ
เรื่องที่ไอ้เดย์มันพูดแล้วก็ทำกับผมที่ร้านสเต็กวันนี้

ผมหันไปมองมันประจบแม่ผมข้างในบ้าน สองคนคุยกันยิ้มแย้มหน้าบาน สนิทอย่างกับเป็นแม่ลูกกันจริงๆ
ที่ไอ้เดย์มันชอบเอาใจแม่จ๋าของผม เพราะว่ามันจะจีบลูกชายเขางั้นสิ.../////// เจ้าเล่ห์ว่ะแม่ง..
แล้วผมควรจะทำยังไงกับเรื่องไอ้เดย์ดีนะ...

……………….
……….

หลังจากผลักดันไอ้เดย์กลับไปบ้านตัวเองอย่างยากลำบาก ผมบอกจ๋าว่าขอออกไปเอาของที่บ้านเพื่อนแป๊บเดียว
แล้วผมก็ออกเดินทางไปบ้านไอ้ยูครับ..

บ้านมันเป็นห้องแถวกว้างใหญ่หลายคูหาติดๆกัน ผมก็ไปกดออดเรียกเพราะเขาปิดประตูบ้านแล้ว
“อ้าวลูกคิด เข้ามานั่งรอก่อนสิ ยูมันอาบน้ำอยู่น่ะ” พี่บาสเหมือนกำลังจะออกไปข้างนอกพอดี เขามาเปิดประตูให้
ยิ้มแล้วเดินนำผมเข้าไปนั่งรอไอ้ยูที่โซฟาในบ้านครับ แล้วพี่แกก็ขึ้นไปเรียกไอ้ยูให้


พ่อพี่บาสกับน้าไอ้ยูขึ้นไปห้องนอนชั้นบนกันหมดแล้ว เหลือแค่พี่แม่บ้านมาถามว่าผมอยากกินอะไรมั้ย
ผมขอบคุณแต่ไม่เอาอะไร พี่แกก็เดินเข้าหลังบ้านหายไปเลย ผมก็นั่งมองนู่นนี่เคว้งนิดๆ
แหม่...ไม่อยากจะเม้าท์ครับ แต่ขอสักหน่อย เขาไปเรียกกันยังไงอีท่าไหนไม่รู้ น๊านนนน นานครับ ผมแทบหลับรอ

ไอ้ยูไม่มีพ่อแม่แล้วครับ อาศัยอยู่กับน้า แล้วพี่บาสแฟนมันก็เป็นลูกเลี้ยงของน้ามัน
ไอ้ยูเลยได้อยู่บ้านเดียวกับแฟน ดีโคตร..

ที่สุดไอ้ยูก็เสด็จลงมาได้ พี่บาสเดินดุ่มตามมาติดๆ ยิ้มให้ผมเล็กน้อยแล้วรีบออกไปข้างนอก
ผมยกมือไหว้พี่เขาแทบไม่ทัน ถามไอ้ยูว่าพี่บาสไปไหน ไอ้ยูก็บอกไม่ต้องไปสนใจเขาหรอก
ยูมันมานั่งถูหัวตัวเองที่ยังเปียกๆข้างตัวผม มันถามยิ้มๆ
“มีไรวะลูกคิด ตามกูมาถึงบ้านทำไม”
“ยู.......กูมีเรื่องปรึกษามึงอ่ะ”
“เรื่อง?”
“...กูว่า............เชี่ยเดย์มันจีบกูว่ะ! ทำไงดีวะ!?”
“หึหึ5555555” ไอ้ห่านี่ผมอุตสาห์ลุ้นไม่ตกใจไม่พอ มาขำผมอีก..

“เอ๊า! ขำเชี่ยไร กูจริงจังนะเว้ย กูไม่ล้อเล่นนะยู มึงช่วยกูคิดทีดี๊~~”
“ลูกคิด555 จะไม่ให้กูขำได้ไงวะ มึงใช้คำว่าจีบเหรอ5555”
“อ้าว...ทำไมวะ ไม่ใช่เหรอ หรือมึงว่ามันไม่ได้จีบกูเหรอ นี่กูคิดมากไปเองใช่ป่ะ”
“เปล่าๆ555 คือที่กูขำเนี่ย ขำที่กว่ามึงจะรู้ตัวมันก็เลยคำว่าจีบไปแล้วล่ะไอ้ลูก!555”
“หมายความว่าไงวะ? เลยคำว่าจีบ???”
“ กูว่าไอ้เดย์มันคิดว่ามึงเป็นของมันไปแล้วด้วยซ้ำ55555 แม่งหวงยิ่งกว่าไข่มันอีก555”

ไอ้ยูตอบมาแบบนี้ ผมคิดตาม ก็เออ.......ท่าจะจริงของมันว่ะ...อายเพื่อนแม่งงงง//////*//
“ยู ....ถ้ากูไม่ชอบมัน มันจะซ้อมกูมั้ย||||||”
“5555555 มึงแม่งตลกว่ะลูกคิด555”
“กูว่ามึงแหละ ตลกเกินไปแล้วเชี่ย -*- ”
“55โธ่ อย่างอนน่าก็กูขำนี่.. แล้วนี่มึงจะเอาไง?”
“ก็ถ้ากูรู้ กูจะถ่อมาถามมึงถึงนี่เหรอไอ่ฟาย ช่วยกูคิดหน่อยดี๊~~ ไม่งั้นกูกลับบ้านไปนอนไม่หลับแน่”
“กลับทำไม... นอนกับกูมั้ย”
ไอ้ยูพูดเสียงนุ่มกับผมขึ้นมาซะเฉยๆ ผมมองหน้ามันขมวดคิ้ว แล้วดันนึกถึงคำที่ไอ้บ้าเดย์พูดไว้ซะได้

[เพื่อนกัน....มันดี]

“เหวอออออ!!!!!”
ผมโดนไอ้ยูมันกดลงไปนอนบนโซฟาครับ แรงนักกีฬาผมดิ้นไม่หลุดจริงๆ
ถึงมันจะเตี้ยกว่าผมแต่พอมันมาขึ้นคร่อมบนตัวผมแบบนี้ ผมก็กลัวกำลังของมันไม่น้อยเลย
ผมด่ามันเสียงสั่น “เชี่ยยู!!!!|||||||| มึงอย่านะไอ่สัด! ออกไป!!!!” ยูไม่ฟังแต่กลับค่อยๆพยายามยื่นหน้าเข้ามา
จนใกล้กับหน้าผมขึ้นเรื่อยๆ มันทำท่าจะจูบผม!!! “อย่านะเชี่ย! กูเลิกคบมึงจริงๆด้วยเชี่ยยู!!!”

ผลัวะ!!!!

ไอ้ยูไม่ทันจูบปากผมครับ พี่บาสมาข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ตบหัวไอ้ยูจนมันหน้าเบี้ยว หนีไปนั่งยองข้างโซฟา
กุมหัวตัวเอง “โอ๊ยยยยยยย เจ็บ! พี่บาสอ่ะ ตีแรงไปแล้วนะ”

ผมลุกมานั่งหอบ งงครับ.. มองหน้าพี่บาสที่ท้าวเอวจ้องไอ้ยูหน้าหงิก สลับกับไอ้ยูที่ทำหน้าเบะเพราะโดนตบหัว

“มึงเล่นเชี่ยอะไรเนี่ยยู!” ผมยังโกรธมันนะ ใจหายใจคว่ำหมด ไอ้บ้านี่ดันขำก๊าก มันตั้งใจแกล้งผม
“โธ่ไอ้ลูก! กูแค่ลองแหย่มึงดูว่ามึงชอบผู้ชายรึเปล่าแค่นั้นแหละ! พี่บาสก็แอบดูอยู่ กูจะไปทำอะไรมึงจริงกันเล่า55”

“อ๋อ นี่ถ้ากูไม่อยู่ มึงเอาจริงใช่มั้ยยู!?” โดนพี่บาสสวนขึ้นมา ไอ้ยูรีบเข้าไปกอดแฟนเลยครับ
“โหยพี่บาส~~~!~ ผมแค่เล่นๆนะ พี่บาสเป็นคนบอกให้ทำเองไม่ใช่เหรอมาหึงผมทำไมครับ”

อ้าว........คดีพลิก นี่ความคิดพี่บาสเหรอ
“ก็พี่บาสสงสัยว่ามึงมาหากูถึงนี่คนเดียว มันแปลกๆ กูก็รู้อยู่แล้วล่ะว่ามึงคงอยากคุยกับกูเรื่องไอ้เดย์
ตั้งแต่อยู่ที่ร้านแล้ว มึงมองกูเหมือนอยากถามอะไรกูตลอดเลย ก็เลยเล่าให้พี่บาสฟัง พี่บาสถามว่ามึงเป็นมั้ย
..แบบชอบผู้ชายรึเปล่า กูก็ไม่รู้ พี่บาสเลยให้กูลองรุกมึงดูเล่นๆ ดูซิว่ามึงจะทำไง...”

“ไอ่ห่า..../////*// กูตกใจหมด... แล้วนี่ถ้าเกิดกูยอมมึงขึ้นมาพี่บาสจะทำไง”

“ก็แจมด้วยอีกคนมั้ง555” ผมสะดุ้งเฮือกเลยพี่บาสเล่นตอบผมแบบนี้ ไอ้ยูยังเหวอ
“ล้อเล่นน่า55 ไม่ชอบแบบหมู่เว้ย ลูกคิดไม่ต้องกลัวไป ถ้าไอ้ยูมันลืมตัวหน้ามืดพี่จะเล่นมันยิ่งกว่าเมื่อกี้ให้เอง”
ฟังคำตอบแบบนี้ผมค่อยใจชื้นนั่งติดเบาะหน่อย

“ลูกคิด ไอ้เดย์มันเคยทำอะไรมึงรึเปล่า” จู่ๆไอ้ยูก็มานั่งข้างๆถามผมยิ้มๆ ผมสะดุ้งรีบปฏิเสธเสียงแข็ง
“ไม่เคย!//// สักกะติ๊ด”
“จริงอ่ะ เฮ้ยเป็นไปได้ไงวะ นิสัยอย่างมัน..” ไอ้ยูทำหน้าไม่เชื่อครับ ยิ้มล้อเลียนผมไอ้บ้านี่เซ้นต์ดี
“ก็...ไม่จริงๆ....ยัง..ไม่เคยจูบกันจริงๆนะ” ผมไม่ได้โกหกนะ แค่บอกไม่หมด ผมไม่เคยจูบกับเดย์จริงๆนี่


“งั้นมึงต้องลองจูบกับมันก่อน มึงถึงจะรู้ใจตัวเอง ว่าควรทำยังไงต่อไป”

“ห๊า....|||||||||” จริงดิ!!! แนะนำให้กูไปจูบมันเนี่ยน๊ะไอ่ห่ายู! -*-


.................... ออกมาจากบ้านไอ้ยูแบบมึนเลยครับ...... เชี่ยยยย ใครจะไปกล้าจูบไอ้เดย์
ผมยืนกัดปากตัวเองอย่างเขินๆ ขณะที่รอรถเมล์มา แล้วคิดหาทางออกของเรื่องนี้

ต้องหาทางจูบไอ้เดย์ตอนที่มันไม่รู้ตัวน่าจะดีที่สุด เพราะไม่อย่างนั้นมันจะเหมาเอาว่าผมชอบมันไปเลย
แต่นี่ผมยังไม่รู้ว่ามันคืออะไรในใจผม..... ผมคิดว่าผมไม่น่าจะชอบผู้ชาย และก็ไม่น่าจะรักมัน
แต่ผมกลับไม่เคยพูดว่าจะเลิกคบกับไอ้เดย์ แบบที่พูดกับไอ้ยูตอนถูกจู่โจมเลยสักครั้ง 

อ่า................ งานยากชะมัด จะจูบไอ้เดย์ยังไงไม่ให้มันรู้ตัววะ////// เฮ้อเวรแท้ธีทัตเอ๋ย...


+++++++++++++++++++++++++++++++++

ผมยังคิดเรื่องไอ้เดย์ไม่ออก เผลอๆก็ถึงวันศุกร์แล้วครับ วันนี้มีแข่งบาสชิงแชมป์
ไอ้ยูแข่ง ห้องเราโดนเกณฑ์ไปเชียร์... และวันนี้ไอ้คุณดิลวิลได้มาโรงเรียนแล้ว คนงี้หลบตามันเป็นแถบ
ไอ้แสบก่อเรื่องไว้ฉาวนี่ครับ ผมอยู่กับมันจะยิ่งเด่นเลยพยายามเดินหนีเวลาเจอมันที่โรงเรียน
แต่ก็รู้กันดีใช่มั้ยครับว่าไอ้คุณชายเชี่ยเดย์มันหน้าด้าน! มันก็ตามตูดผมทุกครั้งที่มีเวลาว่างนั่นแหละ

พอหลังพักเที่ยงก็โดนเรียกรวมตัว นักเรียนห้องที่ถูกเลือกต่างชั้นกันไปราวห้าห้องได้ (ห้องที่ไม่มีสอบ
มีเพื่อนเป็นสมาชิกทีมบาส คาบว่างเยอะและในช่วงนี้ไม่มีวิชาใดเร่ง) ขึ้นรถไปเชียร์ทีมบาสโรงเรียนครับ
จู่ๆไอ้เดย์ก็แอบวิ่งหลบอาจารย์มาเนียนๆไปต่อแถวคนคนที่เช็คชื่อแล้วขึ้นรถกับพวกผมด้วย ห้องผมขำกันคิกคัก 
อาจารย์จำไอ้เดย์ไม่ได้ครับ เพราะแกไม่ได้ประจำชั้นห้องผม ไม่ได้สอนพวกผมด้วย เป็นครูพละที่โดนไหว้วานให้มาคุมเด็กอีกที

“โดนพักการเรียนแล้วมึงยังหนีเรียนมาอีกนะเดย์ เลวว่ะแม่ง” ผมบ่นมัน มันยิ้มให้ผม...สมองมันคงมีปัญหา
ไอ้เดย์ไล่ไอ้คิมให้ไปนั่งเบียดพวกกีต้าร์กับซีนแทน ส่วนมันมานั่งข้างผมกับไอ้ยู ผมเหล่มองไอ้ยูที่อมยิ้มอยู่

“ลองรึยังไอ้ลูก?” ยูแอบกระซิบถามผม ผมรีบสั่นหน้า มันก็ขำคิกคักจนไอ้เดย์ระแวงหันมาถามว่าขำอะไรกัน

“ยุ่งน่า พวกกูไม่ได้ขำมึงก็แล้วกัน” เปล่าคือความจริงเรื่องมึงเลยแหละ..

“ไปโรงเรียนไรกันวะ” เดย์มันถามแล้วล้วงลูกอมในกระเป๋าเสื้อตัวเองมาให้ผมแกะ... แล้วก็เอาไปแดก
แบบแม่งไม่แกะเองวะ////*// “ไม่รู้เว้ย” ผมตอบมัน มันนึกว่าผมงอนมั้ง แกะลูกอมอีกเม็ดมาไล่ยัดปากผมบ้าง
ผมก็หันหน้าปิดปากหนี มันก็บอก “ถ้ามึงไม่แดกเม็ดนี้นะลูก มึงต้องอมในปากกูแล้วล่ะ”

“เชี่ยนี่!/////*// เอามานี่กูอมก็ได้”
จะหยิบมันไม่ให้ครับ บีบปากผมให้ยอมกินจากมือมันจนได้ อายไอ้ยูที่นั่งข้างๆฉิบหาย


…………………………………………

………………………..

…….. ไม่นานนัก รถก็มาจอดในโรงเรียนที่ใช้จัดงานแข่งบาสครับ... ผมไม่อยากลงจากรถเลย
โอ้พ่อจ้าวววววววววววววววววว!!!
ผมน่ะตาค้าง อึ้งแดกตั้งแต่ตอนรถโรงเรียนเราขับผ่านป้ายชื่อโรงเรียนนี้แล้วครับ

นี่มันโรงเรียนลูกคุณหนูร้อยละ80%เลยนะ และผมจำไม่ผิดแน่ว่าไอ้คนที่มันแย่งแฟนผมไปมันก็เรียนที่นี่แหละ!
คือแปลว่าไอ้ไลค์ก็อยู่โรงเรียนนี้! และแปลอีกทีคือ นี่มันโรงเรียนพวกไอ้ไลค์อ่ะ!

ฉิบหายจริงๆและให้ตายหอกเห๊อะ ส๊าธุ! ||||||||||อย่าให้กูเจอใครเล้ย ฮืออออ T T






tsktonight…
*** ขอโทษนะคะตอนนี้ยาวไปหน่อย แหะๆ จะลงให้ตั้งแต่สองวันก่อนแล้ว อินังเซ้นต์มันงอแงจะเล่นเกมส์กับเพื่อนค่ะ นางก็ร้องไห้ วุ่นวายโดนแย่งคอมไป 
ขอให้คิดถึงวิ คิดถึงหนุ่มๆรักเรื่องนี้นานๆนะจ๊ะ จะได้มีแรงแต่งต่อไป555 ซ๊าธุ โอมเพี้ยง^^

ปล. เราขอบอกและย้ำให้แฟนๆเข้าใจตรงกันนะจ๊ะว่า เรื่องนี้ใสๆค่า (อย่างน้อยก็ใสกว่าเรื่องก่อนนะ55)


คุณ SmileSmileTem /// ยูน่าจะกลัวเดย์นะคะ แต่ไม่น่าจะเท่ากลัวพี่บาสไม่รักฮะฮิ้วววววววว (บ้าไปแร้ว55) ตัวเองก็รักษาสุขภาพด้วยน้า เป็นห่วงและรักๆๆๆ

คุณ อาณาจักรแห่งเรา /// ตัวจริงไม่ว่าหรอกจ้า แต่ถ้าทำจริงมันคงลากไปซ้อมเอาทั้งคู่ล่ะ55 ดูแลตัวเองเช่นกันน๊า อย่าให้ป่วยอย่าให้เจ็บ มีคนคิดถึงงงง


ปลล. คนอ่านที่รักขา เค้าไปฉีดวัคซีนป้องกันไข้หวัดใหญ่มาเรียบร้อยแล้วค่ะ เป็นเบาหวานฉีดฟรีที่โรงพยาบาลที่รักษาอยู่ประจำ รู้สึกดีปีที่แล้วก็ฉีด ตอนนี้หวัดเหลือแค่ไอนิดๆอมมะแว้งเอา รักทุกคนเล้ย^^





Create Date : 21 พฤษภาคม 2558
Last Update : 23 พฤษภาคม 2558 20:48:36 น. 5 comments
Counter : 1112 Pageviews.

 
ชอบใจบ้านยูเจง ๆ
คอยตามมาอ่านเรื่อย ๆ นะ จะยาวจะสั้นก็รอ


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 23 พฤษภาคม 2558 เวลา:11:13:18 น.  

 
ปล. ข้องจิตกับชื่อของเด "ดิลวิล" ผมหาคำแปลไม่เจออ้ะครับ


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 24 พฤษภาคม 2558 เวลา:21:28:48 น.  

 
หายเงียบอีกแล้วพี่วิ ป่วยป่าวเอ่ย


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 25 พฤษภาคม 2558 เวลา:23:02:02 น.  

 
ถถถถถถถ. ตบกระชากลากจูบข่มขืน เย่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
smจงเจริญถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
เดย์ลุยเลยยยยยยยยยยยยยย
คิดถึงคุณวิที่สูดดด


โดย: SmileSmileTem IP: 223.207.76.23 วันที่: 26 พฤษภาคม 2558 เวลา:22:06:26 น.  

 
มาดักรอคุณวิ เผื่อจะมาเวลานี้ พอเจอแล้วก็ดักเม้นท์เลย (อิอิ ฝัน ๆ)


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 27 พฤษภาคม 2558 เวลา:0:18:13 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tsk.love
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?]




เพื่อนกัน คนที่มีใจรักวายๆๆๆๆ
Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2558
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
21 พฤษภาคม 2558
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add tsk.love's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.