คิดว่ามันแอบเปิดเสียงหมาแกล้งเพื่อน ที่ไหนได้ไม่ใช่ แสดงว่าไอ้เสียงหมาหอนโหยหวนที่พวกเรากำลังได้ยิน
ไม่ขาดตอนอยู่ตอนนี้คือของจริงดิครับ...

บ้านนี้เป็นบ้านใหญ่อยู่ท้ายซอยครับ รอบๆเลยเงียบมาก บ้านคนมีแสงไฟนี่อยู่ห่างไปไกล ให้มาคนเดียวไม่เอาเด็ดๆ

มาถึงพิสูจน์ความกล้าไม่พูดไม่จาครับ พี่อ๊อฟคนแมนพาปีนกำแพงข้างรั้วข้ามเข้าไปเป็นตัวอย่างเลยครับ!
(นี่มันน่าจะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีนะผมว่า)
“เฮ้ยยยย55555 เป็นไง อ่ะโธ่! ตามกูมาๆ!! ไม่มีอะไรต้องกลัวเว้ย555 ที่รักจ๊ะพี่เก่งมั้ยจ๊ะ”
พี่อ๊อฟแกอวดเด็กครับ บอกพวกผู้ชายปีนเข้าไปด้านในรั้วแบบแกเลยแมนๆ ส่วนพวกสาวๆรอข้างนอกก่อนก็ได้
อีกเดี๋ยวทิชากับโฟร์คงเอากุญแจบ้านมา แต่แล้วเรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นครับ!!!

ในขณะที่ไอ้ยูกับไอ้มาร์คกำลังจะปีนป่ายกำแพงบ้านกัน “เฮ้ยๆๆ!!! พวกมึงเดี๋ยวๆๆ!!!” เสียงเชี่ยซีนครับ
เรียกเพื่อนให้หยุดก่อน แอบเห็นพี่อ๊อฟที่ย้ายร่างเข้าไปยืนด้านในรั้วอยู่หนึ่งหน่อสะดุ้งตกใจหันซ้ายหันขวา
แล้วท้าวเอวด่าไอ้ซีนครับ “||||||| ตกใจหมดสัด! มีอะไรวะ รีบๆเข้ามากันเร็วๆดิเว้ย ปล่อยให้กูยืนคนเดียวอยู่ได้!”
คนแมนยืนขาสั่นเล็กน้อยถึงปานกลางครับผมเห็น...

ไอ้ซีนมันจ้องไปที่ประตูรั้วเขม็งเลยครับ มันเดินเข้าไปใกล้รั้วเงียบๆ... แล้วก็เอานิ้วจิ้มดันรั้วนั้นไม่แรงนัก
เฮือกกก!!! “เอี๊ยด....อ๊าดดดด......” ไอ่เชี๊ยะ!!! เสียงรั้วลั่นเรียกเสียงพวกเราดังฮือฮาครับ ประตูรั้วไม่ได้ล็อคครับ!
แม่งเปิดได้อ่ะ ไอ้ซีนเปิดประตูกว้างยิ้มตาหยีโค้งให้เพื่อนๆ พวกเราเลยเดินเข้าทางประตูกันหมด... หญ้ารกสัดครับ
ต้องช่วยกันแหวกทางเดินเข้าไปใกล้ตัวบ้าน เปิดไฟฉายกันให้รึ่ม พี่อ๊อฟแกมองพวกเราเดินผ่านหน้าไป
แบบนิ่งๆเงียบๆก่อนจะพูดเจ็บใจเบาๆ ”เชี่ยเอ๊ยหลอกให้กูปีน….” อ่า...เอ๊ะไม่ทราบใครหลอกพี่แกครับ?


พี่อ๊อฟเสนอให้เดินสำรวจวนนอกตัวบ้านไปรอบๆ พวกเราจับมือไปกันเป็นคู่ๆเลยครับ ใครเจออะไรแปลกๆ
ให้แหกปากด่วน กรณีนี้พี่แกหมายถึงเผื่อเจอขโมยขโจร คนติดยา หรือพวกลองของที่ไหนมาแอบอยู่แถวนี้น่ะครับ

ไอ้เดย์ถือไฟฉายมือนึง จับมือกับผมแน่นเลยมือนึง.. ผมก็แอบหันหน้าไปยิ้มขำมันทางอื่นไม่ให้มันเห็นแล้วนะ
แต่มันดันเห็นผ่านทางกระจกหน้าต่างบ้านที่แตกไปครึ่งนึงนั่นครับ เชี่ยเดย์ส่องไฟฉายเข้าหน้าผมเลย
“มึงยิ้มเชี่ยไรวะลูก”
“อึก... เปล่า...”
เมี๊ยวววววว!!!!!
“เหวอออ!!!!||||||||||||”
“อ๊าคคคคคค!!!!|||||||||||”
แมวครับ! กระโดดหนีพวกเราที่เดินไปเหยียบโดนหางมัน มาแอบอยู่แถวนี้ได้ไงไม่รู้ครับ เชี่ยเดย์ผวาดึงผมไปกอด
ร้องให้ลั่น คนอื่นๆก็ตกใจกันรีบโผล่มาดู ส่องไฟเห็นแว๊บๆเป็นน้องแมวลายขาวดำวิ่งหนีตาวาวออกนอกบ้านไป
แล้วแสงจากไฟฉายจำนวนมากก็โซโล่ฉายมาที่ผมกับไอ้เดย์ครับ สภาพคือผมยืนตัวแข็งทื่อไอ้เดย์ก้มหน้าหลับตาปี๋

กอดผมทั้งตัว เอาขาตะกายก่ายอีกต่างหาก แรงควายมันทำผมหายใจแทบไม่ออก “แค่กๆ|||||| เชี่ยเด๊ย์! ป..ปล่อย
ปล่อยกูได้แล้วไอ้ห่า โอ๊ยพวกเชี่ย! มึงจะส่องหน้ากูทำไมนักหนาเนี่ยแสบตานะเว้ย!”

ไอ้พวกบ้านี่ขำกันใหญ่ครับ ล้อพวกผมว่ากลัวแมวซะตัวสั่น ผมน่ะไม่อะไรหรอกครับแต่ไอ้คุณชายเชี่ยเดย์สิ
เขาเสียฟอร์มขนาดหนัก พอรู้ว่าเป็นแค่แมวธรรมดาไม่น่าใช่แมวผีแบบที่มันแอบพึมพำข้างหูผม
แม่งก็ค่อยๆปล่อยผมออก แต่ยังแอบจับมือแน่นเหมือนเดิม “ก็..ไอ้ลูกแม่งกลัวแมวอ่ะ55||||| กูต้องกอดปลอบใจดิ”
อยากตบเกรียนมันให้ดังๆสักสามสี่ป้าบจริงๆใส่ร้ายผมอีก ใครเชื่อมันบ้างยกมือขึ้นสิครับ

“แมวเหมียว ไม่ดูแลญาติมึงให้ดีๆวะ55” ไอ้น็อตแกล้งว่าให้แมวเหมียวเพราะเห็นว่านั่นเป็นแมวน่าจะพวกเดียวกัน
“บ้าดิ อุ้ยน่ากลัวเนอะแก แมวมาได้ไงไม่รู้ ว้ายๆขนลุกอ่ะอิดุ๊กดิ๊กอิแจ๋วแหว๋ว”
แมวเหมียวเดินเลี้ยวไปแทรกตัวอยู่ตรงกลางเพื่อนมันเลยครับ

แต่ไอ้ซีนส่ายหน้าบอกไม่เห็นจะมีอะไรแค่แมว ถ้าเจองูก็ยังไม่แปลก ในเมื่อไม่มีอะไรแปลกๆนอกจากแมวก็ดีแล้ว
“เฮ้ย! ประตูไม่ได้ล็อคนี่หว่า” เสียงไอ้ยูครับ มันไปลองผลักประตูบ้านดูเพราะไม่เห็นคล้องกุญแจ เสือกเปิดได้!!!
ทุกคนหันไปมองทางมันเป็นตาเดียวกัน อ้าว!

“อย่างนี้ก็ไม่ต้องรอทิชากับโฟร์แล้วสิ55 เฮ้ยเข้าไปเลยๆ ดีๆๆ” ไอ้ซีนพูดหันไปหัวเราะกับพี่อ๊อฟที่กอดเอวแฟนอยู่
แฟนสาวพี่อ๊อฟอ้อนน่าดูครับ แหม่.. เห็นแล้วอยากมีอย่างนี้บ้าง ตัวเล็กๆอกเป็นอก เอวเป็นเอว บอบบางน่ารัก
น่าทนุถนอม น่าดึงมากอดปลอบโอ๋ๆๆ คึคึคึ... แต่ในความเป็นจริงคือ ได้ไอ้ควายตัวโต ลักษณะคล้ายจักรยานครับ
น่าถีบ ตัวก็หนาไหล่ก็กว้าง แขนงี้กล้ามเป็นมัด สัดเอ๊ยลากกูเดินตามไม่ห่างเลย..เฮ้อ

ผมเดินตามเพื่อนๆไปโดยมีไอ้เดย์อยู่ข้างกายไม่ห่าง เกือบได้เป็นแฝดสยามกับมันละ
เดินไปรวมกันกลางห้องแรกที่เข้าไปครับ ไอ้ซีนเปิดเป้ล้วงเสื่อออกมาสองผืน โหมันรอบคอบครับ ก็กางนั่งกัน
แต่แล้วก็นึกขึ้นได้ครับว่าต้องไหว้คุณยายของทิชาก่อน เลยเดินหารูปยายครับ ทิชาเคยเล่าให้เพื่อนฟังว่ายังเหลือ
รูปคุณยายอยู่ในบ้านนี้ พวกเราแยกกันหาทั่วชั้นล่างไม่เจอครับ เลยขึ้นชั้นบน บันไดเขรอะมาก หยากไย่ท่วมบ้าน
นี่ไม่น่าเชื่อเลยนะครับว่าเพิ่งร้างมาได้สองปี อย่างกับร้างมาเป็นสิบปีเหอะ สภาพบ้านโคตรน่าขนลุกครับ
ดีที่มากันเยอะมากมาย ทุกคนเลยไม่ค่อยนึกกลัวอะไรกันมาก มันอยากมาสนุกกันมากกว่า

ไอ้กีต้าร์ตะโกนเรียกพวกครับ มันเดินนำไปกับไอ้ซีนเจอห้องหนึ่งน่าจะเป็นห้องนอน เห็นมีเตียงไม้เก่าๆไม่มีฟูก
อยู่ในนั้น มีรูปคุณยายเก่าๆตั้งอยู่บนหิ้งครับ ไอ้คิมหยิบเทียนมาจุดรอบๆเลยครับ แล้วไปตั้งกับข้าวคาวหวาน
ที่ใต้รูป พวกเราจุดธูปไหว้กันพร้อมหน้า ไอ้เดย์ไหว้อย่างนานสุด อธิษฐานแรงกล้าสิครับ
นอกจากเราจะขอโทษคุณยายไว้ก่อน นาทีนี้แหละครับพ่วงการขอเลขกับยายไปด้วย แล้วเราก็พากันลงมาข้างล่าง

ต่อไปเป็นการล้อมวงเล่าเรื่องผีครับ! ทุกคนต้องผลัดกันเล่า ใครเล่าได้น่ากลัวที่สุดชนะ คนชนะโคตรน่ากลัว
เพราะจะสั่งให้ใครทำอะไรก็ได้ตามใจหนึ่งอย่างในบ้านหลังนี้!!!
หลังจากเกมส์ลงโทษแล้วพวกเราถึงจะกลับขึ้นไปชั้นบน เพื่อดูธูปที่ไหว้ยายไว้ ตีเลขหวยจากธูปที่ไหม้หมดแล้ว
นั่นแหละครับ ค่อยเก็บของกลับบ้านกัน

ตอนเศร้าของไอ้เดย์มาถึงแล้วครับ! แผนขั้นแรกไอ้ซีนเริ่มแล้วครับ มันส่งซิกทางหางตากับคนอื่นๆเป็นอันรู้กัน
ว่าจะไม่มีทางโหวตให้ไอ้เดย์มันชนะเด็ดขาด จะได้ถือโอกาสแกล้งมันจังๆอย่างที่ได้วางแผนมา
เรียกว่าขี้โกงกันเป็นขบวนการ โตไปไม่โกงใช้กับพวกเชี่ยนี่ไม่ได้ และพวกมันเตรียมบทลงโทษไว้ให้ไอ้เดย์แล้ว
วันนี้พวกเพื่อนๆกะจะให้ไอ้เดย์ยอมรับมาตรงๆให้ได้เลยว่าความจริงแล้วมันป๊อดกลัวผีขนาดไหน......เฮ้อ...

กลับมานั่งล้อมวงกันที่เสื่อที่เดิมครับ ไอ้ซีนสะกิดพี่อ๊อฟ ในฐานะแก่สุด เอ๊ยเป็นพี่สุดให้เริ่มคนแรก
แต่ไอ้เดย์ยกมือค้านเลยครับ “เฮ้ยเดี๋ยวดิ! พวกมึงไม่รอทิชากับโฟร์มาก่อนเหรอวะ” เดย์แม่งถ่วงเวลาครับ

เอาจริงๆเลยมั้ย ผมลืมยัยสองคนนี้ไปเลย มาช้าโคตรอ่ะ ถึงไหนแล้วไม่รู้ ดุ๊กดิ๊กสะกิดแจ๋วแหว๋วให้โทรตาม
“ถึงไหนแล้วยะอิโฟร์? เขาจะเล่าเรื่องผีกันแล้วนะหล่อน” แจ๋วแหว๋วจีบปากจีบคอคุยมือถือไปมือก็ล้วงถุงขนมกิน
แล้วมันก็บอกพวกเราว่าทิชาเพิ่งมาถึง ไม่ต้องรอเพราะทิชาเล่าเรื่องไม่เก่ง มันก็ไม่เล่นสละสิทธิ์บอกว่าเดี๋ยวจะรีบมา
“โอเคๆย่ะ งั้นพอพวกหล่อนมาถึงหน้าปากซอยก็โทรบอกนะ จะให้ใครออกไปรับเพราะทางมันเปลี่ยว มาเร็วๆนะ”

สรุปพี่อ๊อฟเลยว่างั้นตัดสองคนนี้ออก เอาไว้มาถึงค่อยพาขึ้นไปไหว้ยายขอหวย หลานรักมาเองน่าจะได้เลขเด็ดแน่

พอรู้ว่าจะเริ่มโดยที่ไม่ต้องมีทิชากับโฟร์ก็ได้ ไอ้เดย์ทำท่าเหมือนกำลังจะอ้าปากบอกถอนตัวอีกคนครับ
แต่ไอ้ซีนรีบพูดขึ้นซะก่อน “เฮ้ยเอ้างั้นเริ่มกันเลยเหอะเนอะ ห้ามใครถอนตัวอีกนะเว้ย! เดี๋ยวไม่มัน นอกซะจาก...
จะกลัววววว มากกกกกกกก ก๊ากกก5555 ถ้าปอดแหกก็ยกมือขึ้นนนน คึคึ โอ้! สรุปไม่มีงั้นพี่อ๊อฟเริ่มเลยครับ!”

ไอ้เดย์มันไม่กล้าบอกว่าจะขอเลิกครับ เห็นนั่งหุบปากเงียบเลย มันคล้องแขนผมไว้ข้างนึง อย่างแน่น...
ผมลอบมองหน้าเดย์ที่ได้แสงสลัวจากเทียนส่องพอเห็น ไม่ดูใกล้ขนาดผมคงไม่รู้ว่าหน้ามันเจือนแค่ไหน

รู้สึกผิดขึ้นมาตะหงิดๆอีกแล้วอย่างอดไม่ได้ พวกเพื่อนๆสั่งห้ามผมปากโป้งเด็ดขาด
ผมก็รับปากมันไปโดยไม่ทันคิด ถ้าผมบอกไอ้เดย์ก็เท่ากับหักหลังทุกคน แต่ถ้าผมไม่ยอมบอกมันแบบนี้
ก็เท่ากับว่าผมหักหลัง.... คนที่บอกผมว่าจะไม่มีวันทิ้งผมไป

มันหนักอึ้งในหัวใจยังไงไม่รู้สิครับ!

ผม..............ผมตัดสินใจแล้ว! ผมต้องบอกเดย์!! ต้องหาทางบอกให้มันรู้ตัวก่อนที่จะโดนลงโทษให้ได้!!!


พอคิดได้ก็ขยับแขนข้างที่โดนไอ้เดย์เกี่ยวไว้ฝ่ายเดียว เปลี่ยนมากำมือไอ้เดย์ไว้แน่น ผมหันไปยิ้มให้มัน
มันทำหน้าสงสัยเล็กน้อย แล้วยิ้มมุมปากให้ผมเล็กๆก่อนจะสอดนิ้วมือเข้ามาประสานกับนิ้วของผม
สอดนิ้วไขว้กันแบบนี้ถึงมันจะดูน่าอาย แต่ผมก็ไม่ดึงมือออกครับ

ไอ้ยูที่นั่งตรงข้าม เห็นมันยิ้มชัดมากเพราะเหล็กดัดฟันมันอย่างกับจะส่องประกายในความมืดได้เลยครับ
แต่มันดันยิ้มแปลกๆทุกครั้งที่มองหน้าผม ไอ้เวรนี่มีเรื่องต้องเคลียร์กับผมหลังจากนี้แน่ครับ
ก็เรื่องที่หลอกให้ผมไปบ้าตามมัน อุตส่าห์แอบจูบไอ้เดย์ ไม่เห็นจะได้อะไรเลยครับ นอกจากเดี๋ยวนี้
ผมต้องคิดเรื่องไอ้บ้าเดย์มากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว ผมยังรู้สึกมีอารมณ์กับผู้หญิง ชอบผู้หญิงสวยน่ารักเป็นปกตินะครับ
ส่วนไอ้เดย์ผมก็เห็นมันเป็นเพื่อน ไอ้คนนิสัยเสียมือไวใจร้อนเพื่อนแม่งก็ไม่เว้นชอบมาลวนลามผมไอ่เปรตนี่////*//
ทำไมผมถึงเกลียดมันไม่ลงนะ ปล่อยให้มันลากไปนู่นมานี่ทำอะไรตามใจ อดด่าตัวเองว่าบ้าไม่ได้

ถามว่าผมมีอารมณ์กับมันมั้ย...ผมยังไม่เคยนึกอยากปล้ำมันสักที...แต่จูบแล้วดันรู้สึกดี? ไม่รังเกียจเลย/// นี่งงโว้ย
อย่างตอนนี้ก็เหมือนกัน ถ้ามันรู้เรื่องแล้วโกรธผมยังดีกว่า ปล่อยให้มันโกรธที่ผมไม่ยอมบอกมัน มันจะได้ไม่กลัว
ทำไมผมต้องรู้สึกแคร์ไอ้บ้าเดย์มากขนาดนี้ด้วยก็ไม่รู้

เอาไปเอามาผมว่าเชี่ยยูแม่งทำผมงงหนักกว่าเดิม ผมแอบชี้หน้ามัน มันก็กลั้นขำครับ


ทุกคนปรบมือต้อนรับการเล่าเรื่องของพี่อ๊อฟครับ ถึงตอนนี้ไอ้ต้าร์คว้ากีต้าร์มาดีดคลอรอประกอบเรื่องเล่าครับ
ผมจะไม่อะไรกับมันเลยถ้าไม่มีเสียงไอ่เชี่ยซีนร้องคลอตามมาอีก เพลงออนเดอะฟลอร์ เนี่ยนะสาดดด
แต่ก็ดีครับขำกันจนไอ้เดย์ที่กลัวๆยังหัวเราะตาม แล้วไอ้ซีนเลยหยุดร้องเดี๋ยวไอ้เดย์มันไม่กลัว

“อ้าวเฮ้ย! เชรี้ยยยะ!~ พวกเรา!! ไอ้มาร์ค! ไอ้คิม! มันสองคนหายไปไหนวะ!? ทำไมกูมองไม่เห็นเลย
รึโดนลักเอาไปซ่อนไว้” เสียงไอ้ซีนจ้าวเดิมครับ ไอ้ตัวทำลายความเงียบ พวกผมเห็นมันล้อไอ้มาร์คไอ้คิมก็ขำอีก
ไอ้สองคนที่โดนล้อว่ากลมกลืนไปกับความมืดนี่ขึ้นเลยครับ ..ยืนขึ้นแล้วเดินไปหยิบเทียนมาจุดที่ตัวเองเพิ่ม555

ไอ้สองคนนั้นด่าไอ้ซีนที่ว่ามัน ไม่ดำบ้างให้รู้ไปสักวันจะจับไอ้ซีนมัดไว้กลางแดด โหโหดครับ
พี่อ๊อฟก็ด่าเชี่ยซีนวันนี้จะได้เล่ามั้ย ไอ่สัดยังมีหน้าบอกเอาเบียร์แทนมั้ยครับพี่ พี่อ๊อฟจะหลังแหวนใส่หลอกๆ
ไอ้ซีนนี่รีบหันไปกอดไอ้กีต้าร์หลบหลังมือพี่อ๊อฟอย่างไว ผมล่ะขำมันแกล้งทำตัวสั่นน่าตบกะโหลกจริงๆ

ระหว่างยังเล่นกันนั้นผมรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ด้านหลังครับ!? หันไปมองอย่างอดระแวงไม่ได้
ไอ้เดย์ก็คงรู้สึกเหมือนกันมันก็หยุดหัวเราะหันมองตามผม...

มีลม...พัดประตูบ้านให้เคลื่อนไหวไปมาเป็นพักๆครับ เทียนที่จุดไว้ด้านในไหววูบเล็กน้อย
แต่ไม่ถึงกับดับเพราะลมไม่ได้แรงขนาดนั้น นอกบ้านมืดจนมองไม่เห็นอะไรเลย ผิดกับในบ้านที่มีแสงสว่างบ้าง
พอมองแล้วทุกสิ่งรอบตัวมันก็จะไม่มีอะไรแปลกตรงไหน ถ้าหากว่าผมไม่ได้ฉุกคิดขึ้นมาในใจ

ว่าเอ๊ะ...แล้วทำไมประตูมันไม่ได้ล็อควะ.......?







tsktonight…

***ตอนหน้าห้ามพลาดนะจะได้ฟินกันถ้วนหน้า อิอิ
ปลล ลล ลล . ขอบคุณสำหรับคนที่รับเรื่องนี้เข้าไปอยู่ในใจ จากใจนะจุ๊

คุณ อาณาจักรแห่งเรา /// มาแล้วจ้ามาแล้ว ตอนนี้แต่งเพลินค่ะ มาคอยเอาใจช่วยวิกับน้องลูกคิดตอนหน้านะแจ๊ะ
คุณ eiei /// ชอบคนอ่านคนเม้นท์มากๆๆๆๆที่สุดค่ะ^^
คุณ SmileSmileTem /// อย่างที่บอกตอนหน้าห้ามพลาด ประกาศไว้แล้วจะเอาให้ตัวปริเลือดกำเดาปริ่มแค่นั้นพอ55