อยู่ทางมุมห้องไม่สนใจใคร ลักษณะเหมือนมันยังเล่นได้ไม่ค่อยดีเลยตั้งใจเป็นพิเศษ ก่อนหน้านี้มันเอาแต่บ้าบาส
ช่วงนี้เพลาๆเรื่องซ้อมบาสลง ก็ดูมันตั้งอกตั้งใจเรียนขึ้น ขนาดทำกิจกรรมชมรมที่มันไม่ถนัดเลยก็ยังตั้งใจขนาดนี้
ส่วนคนอื่นๆก็คุยไปเล่นไป อาจารย์ไม่อยู่ก็เป็นแบบนี้แหละครับ

ในวงมียูเล่นซอสามสาย ซีนเล่นฆ้องวงใหญ่ มาร์คตีรำมะนา กีต้าร์เป่าขลุ่ยเพียงออ น็อตตีฉาบเล็ก
ไอ้เดย์อย่างที่รู้ๆกันมันตีฉิ่งครับ ส่วนผมกับไอ้คิมไม่ได้เล่นอะไรแต่มาเล่นกับเพื่อนเฉยๆ

“เฮ้ยยู เดี๋ยววันงานกูถ่ายคลิปตอนแสดงให้เอามั้ย เอาไว้อวดพี่บาสไง คึคึ” ผมเดินไปหาพูดใกล้ๆไอ้ยู มันก็ยิ้มๆ
“มึงว่ากูเล่นเพราะมั้ยลูกคิด” ไอ้ยูหยุดมือ แล้วเงยหน้าถามผมที่ก้มดูมัน
“เพราะ”
“จริงอ่ะ”
“เพราะอะไรเสียงซอมึงถึงได้ทุเรศอย่างนี้วะ55555”
“ไอ่ห่าลูก! /////*// กูอุตส่าห์ตั้งใจเล่นให้มึงฟัง”
“จริงอ่ะ”
“เออ มึงไม่เคยได้ยินเหรอ สีซอให้ควายฟังอ่ะ!55555”
“เชี่ย/////*// ไม่คุยกะมึงแล้ว” ผมเดินหนีไอ้ยูแม่ง ถึงมันจะแกล้งเรียกผมตามหลังเป็นเชิงง้อก็ไม่สนใจหรอก

“ลูกคิดคร้าบบบบบบบบบ”
“ไม่ต้องมาเรียกกูเลยสัดยู แบร่!” แลบลิ้นใส่แม่งดันหัวเราะกูอีกไอ้บ้า

“ซีน..... มึงลืมอะไรไปรึเปล่าวะ” จู่ๆผมก็ได้ยินเสียงไอ้กีต้าร์ถามไอ้ซีน ผมเลยขยับเข้าไปใกล้พวกมัน
ทั้งสองคนยืนพิงหน้าต่างกอดอก เห็นไอ้กีต้าร์ยิ้มแปลกๆส่วนไอ้ซีนก็ทำหน้านึกไปนึกมา
แล้วไอ้เดย์ก็กระตุกมือผมให้ลงไปนั่งกับพื้นข้างๆมัน เดย์นั่งซ้อนหลังกอดคอผมเอาไว้ เราเงยหน้ามองเพื่อนคุยกัน
ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตมันเล่นจั๊กจี๋กันอยู่ข้างๆ ไอ้มาร์คกระเถิบก้นถอยๆๆจะล้มตัวมานอนที่ตักผม ไอ้เดย์มันเห็น
ก็รีบจับหัวเข่าผมยกหนี หัวไอ้มาร์คเลยโขกกับพื้นไม้ ไอ้น็อตกับไอ้เดย์ชี้แล้วพากันขำใหญ่
ผมก็ขำไอ้มาร์คที่มันทำตาแบ๊วๆแต่ทำปากเบะๆ บอกไม่ถูกว่านี่คือน่ารักหรือน่าต่อยให้คว่ำซ้ำแม่งอีกสักที

กำลังหัวเราะ อยู่ดีๆไอ้คิมมันก็มาล้มตัวลงจะนอนหนุนตักผมอีก แต่ไอ้เดย์แม่งก็ไวเหลือเกินครับ
มันดึงตัวผมให้ถอยไปจนไอ้คิมหงายเงิบ แล้วไอ้เดย์ก็มานอนหนุนตักผมแทนแบบเนียนๆ...
ผมขำไอ้คิมที่มองไอ้เดย์หน้าเอ๋อมาก

“กูลืมอะไร ไม่มี๊ มึงว่ากูลืมอะไรกีต้าร์?” ไอ้ซีนคิดอยู่นานแต่สุดท้ายมันก็ยังไม่รู้ ทำท่ายักไหล่แล้วเข้าไปกอดคอ
มองหน้ากีต้าร์ใกล้ๆยิ้มตาหยีให้ ผมนั่งมองอย่างไม่เข้าใจ คือมึงทำไมต้องยืนจ้องหน้ากันใกล้ขนาดนั้นด้วย
ทำไมเหรอ จะได้รู้ว่าอีกคนแปรงฟันสะอาดมั้ยปากเหม็นมั้ยอะไรงี้เหรอ ถ้ามีผีผลักพวกมันคงได้จูบปากกันไปแล้ว

“55ไม่ต้องมาทำเนียนลืมเลยเชี่ยซีน กูจำได้เว้ย วันนั้นที่งานวัดมึงล้วงไหแพ้พวกกู! มึงยังไม่ได้วิ่งเลย555”
โอ๊ะ! กีต้าร์พูดมาแบบนี้ผมกับไอ้เดย์มองหน้ากันแล้วหัวเราะเลยครับ หันไปพยักเพยิดหน้ากับไอ้กีต้าร์พร้อมกัน
เกือบลืมไปเลย ไอ้ซีนมันแพ้พนันต้องวิ่งรอบสนามฟุตบอลโรงเรียนสิบรอบ ลิ้นห้อยแน่มึง55
ซีนมันทำหน้าประมาณว่า มึงจะรื้อฟื้นขึ้นมาหาสวรรค์วิมานอันใดครับ

แล้วพวกผมก็ไม่ยอมให้มันเบี้ยวได้ ไอ้ซีนเลยต้องระเห็จลงไปวิ่งรอบสนามตามสัญญาท่ามกลางเสียงโห่ฮา
ของพวกผม อาจารย์กัลยาแกไปห้องพักครูซึ่งอยู่ตึกวิทย์ ห่างจากตึกที่พวกเราอยู่ไปไกล สนามฟุตบอลโรงเรียน
อยู่หน้าตึกที่มีห้องดนตรีไทยพอดี พวกเรากับเพื่อนคนอื่นในชมรมพากันออกมายืนเกาะขอบระเบียง
ก้มดูไอ้ซีนวิ่งรอบสนามจนขาสั่นจากบนชั้นสาม

มันวิ่งเร็วใช้ได้เลยนะครับแต่...แค่สองรอบแรกเท่านั้นนะ หลังจากนั้นแทบจะคลานเอา หยุดพักถี่มากถึงมากสุด
หนักเข้ามันร้องจะกลิ้งไปเอาไม่ไหวไม่มีแรงวิ่งแล้ว แต่ยังมีแรงตะโกนด่าพวกผมลั่น เราทุกคนพากันขำไอ้ซีน
แล้วแกล้งตะโกนโหวกเหวกด่าเร่งมันให้วิ่งเร็วๆ เอาให้ครบสิบรอบก่อนที่อาจารย์จะกลับมา
ไม่อย่างนั้นวันหลังจะให้มันเริ่มใหม่ตั้งแต่ต้น

ไอ้มาร์คกับไอ้น็อตเต้นเชียร์ไอ้ซีนอยู่ข้างๆผม ไอ้คิมกับไอ้ยูยืนมองสองคนนั้นเต้นแล้วหันมาทำหน้าแบบ
ไม่ไหวนะไม่ไหวไอ้สองคนนี้ต้องได้รับยาครับ หันไปเห็นกีต้าร์ ไอ้นี่ยืนขำไอ้ซีนแบบสะใจมากที่ได้แกล้งเพื่อน

ส่วนไอ้เดย์.....ผมหันมาเห็นแล้วสะดุ้งเลย มันมองหน้าผมอยู่ ปากก็ยิ้มๆ..../////ไรวะ คนอื่นเขามองไอ้ซีนกัน
ไอ้บ้านี่มาจ้องหน้าผมทำแป๊ะไรครับ “อย่าดิ” ผมพูดเบากับไอ้เดย์ไม่อยากให้เพื่อนคนอื่นได้ยิน
ไอ้เดย์ก็ถามกลับยิ้มๆ “อย่าอะไร” ผมขมวดคิ้วอดอมยิ้มไม่ได้ก่อนพูด “อย่ามองงงงง”
ไอ้เดย์หลุดขำนิดๆแล้วมันก็ยิ้มเขินๆยังไงไม่รู้ครับก่อนจะเบนสายตาไปมองทางอื่น
แม่งเล่นเอาผมเขินไปด้วยเลยไอ้บ้านี่/////


พอไอ้ซีนวิ่งเสร็จมันก็หอบลิ้นห้อยมาที่ห้อง กีต้าร์ยื่นน้ำดื่มที่เหลือครึ่งขวดให้ซีน ซีนดื่มน้ำแล้วเหลือก้นขวด
เอาไปเทล้างหน้าที่มีแต่เหงื่อตรงริมหน้าต่าง ผมเห็นอาจารย์เดินกลับมาพอดี เลยชวนไอ้คิมออกไปนอกห้อง
นั่งเล่นดูพวกมันซ้อมหน้าห้อง เห็นอาจารย์ทำหน้าแปลกใจมองไอ้ซีนที่นั่งหน้าซีดตีฆ้องวงมือสั่นแล้วขำจะบ้าตาย

“ตายแล้ว นายกวีวัธน์ เธอตีฆ้องยังไงของเธอเนี่ยเหงื่อท่วมเชียว นี่เธอโหมซ้อมหนักเกินไปรึเปล่าเนี่ย!
ดูสินั่งตัวสั่นไปหมดแล้ว จะเป็นลมรึเปล่า!?”

“ผม||||||||| ผมไหวครับจารย์! เพื่อชมรมของเรา!! เพื่องานโรงเรียน!!! ผมจะสู้ครับจารย์!!!!.......แต่..
อ่อยยย~~~ แต่ตอนนี้ผมอยากได้สปอนเซ่อร์ เอ็มร้อย กระทิงแดงมากเลยอาจารย์~ฮืออออ”
ไอ้ซีนลงไปนอนแผ่กับพื้นเลยครับ เพื่อนขำมันกันทั้งห้อง


+++++++++++++++++++++++++++

................
.........

และแล้วก็ถึงเช้าวันงานโรงเรียนครับ
ผมหงุดหงิดไม่ใช่น้อย เมื่อไปถึงโรงเรียนอย่างร่าเริงแล้วพบว่า วันนี้ผมต้องแต่งเป็น.......กล้วย!

“เชี่ยยยยยยยยยยเหอะ!||||||||||*|| ทำไมต้องกู! ทำไมๆๆๆๆๆๆ” เกือบอาละวาดห้องแตกแล้วครับ
ผมไม่ว่างมาเล่นเป็นกล้วยเหลืองอ๋อยวิ่งไปวิ่งมาหน้าร้านหรอกนะ ผมตั้งใจว่าจะไปถ่ายคลิปเพื่อนๆเล่นมโหรี

งานโรงเรียนปีนี้ห้องผมขายกล้วยทอดกรอบแบบไอ้ที่โรยผงปรุงรสครับ มีหลายรสให้เลือก ไอ้พ่อครัวหัวใหญ่
อย่างไอ้คิมเป็นคนเสนอครับ แต่อย่าได้คิดว่ามันจะลงมือทำการอันใดนะครับ มันก็จัดแจงแบ่งงานสั่งๆๆ
ส่วนตัวมันวางแผนว่าจะชิ่งไปเที่ยวเล่นดูนู่นนี่นั่น ทำทีเป็นช่วยขายนิดหน่อยพอ สำหรับผมวางแผนหนีอย่างเดียว
แบบว่าตังค์ไม่เอาเลยครับอยากไปเที่ยวกับเพื่อนมากกว่า แต่ไอ้แห้ง! เพื่อนในห้องที่มันต้องแต่งชุดกล้วยเรียกลูกค้า
ดันไม่สบายมาโรงเรียนไม่ได้ซะนี่ งานเข้าเลยครับ ไอ้พวกเพื่อนเลวของผมทั้งหลายไม่มีใครเตือนผมก่อนเลย
พวกมันเอาตัวรอดหนีไปกันหมดแล้ว เหลือแค่ผมที่มาถึงห้องโฮมรูมเป็นคนสุดท้าย

และเพราะผมเป็นผู้ชายที่เสร่อเหลืออยู่คนเดียวของห้อง พวกผู้หญิงทุกคนเลยจับผมใส่ชุดกล้วยเฉยเลย!||||||| T T
(ยัยพวกนี้โหดมากผมจะไปสู้ผู้หญิงทั้งห้องได้ไงอ่ะ) พวกเพื่อนผู้ชายคนอื่นๆพอมันรู้ข่าวว่าได้คนแต่งเป็น
ไอ้กล้วยเสร่อๆนี่แล้ว มันก็ย้อนกลับมาดูสภาพผมทีละคนๆจนเต็มห้อง ขำวิจารณ์กูกันเข้าไปไอ้พวกเวร เจ็บใจแม่ง

เพื่อให้ทุกคนนึกภาพออกว่าสภาพผมในชุดกล้วยเป็นยังไง คือมันเป็นชุดครึ่งตัวบนเป็นกล้วยสุกลูกเป่งๆ
หนึ่งลูก ครึ่งตัวล่างเป็นเอี้ยมสีน้ำเงินเข้มขาสั้นอ่ะครับ มีช่องให้หน้าให้มือโผล่ออกมาได้ ผมต้องใส่ถุงมือ
ใส่รองเท้าสีเหลืองใหญ่ๆเหมือนกล้วยด้วย อนุบาลเด็กน้อยมากโคตรน่าอาย T T

“55555 กูว่าไอ้ลูกแม่งเข้ากะชุดกล้วยหอมนี่ดีว่ะ555น่ารักดีออกนะเว้ย พวกผู้หญิงต้องกรี๊ดมึงแน่55” เสียงไอ้ยูครับ
“แหมๆๆทำเป็นมาชมกูนะ ไม่ต้องเลยสัด กูไม่สนมึงหรอก เชี่ยยูมึงทิ้งกู -*- ”
แล้วไอ้คิมก็เถียงแทรกขึ้นมาครับ
“55ไอ้บ้ายู มึงดูผิดแล้ว กล้วยหอมที่ไหนห้องเราขายกล้วยหักมุก! ไม่เชื่อดูหน้าคนใส่ดิ หน้างอจนหักได้เลยเนี่ย555555”
“ฮึ่ม! ไอ้ดำ! ไอ้คิม! มึงไปยืนทอดกล้วยเป็นเพื่อนกูเลย! ถ้ามึงหนี ปล่อยให้กูยืนเป็นกล้วยเน่าหน้าร้านคนเดียว
อยู่กับพวกผู้หญิง กูจะ!...” ผมแยกเขี้ยวใส่ไอ้คิมครับ ก็มันมาชี้หน้าล้อผมนี่ พยายามนึกคำขู่ลากมันไปยืนเป็นเพื่อน
เรื่องอะไรผมจะไปยืนคนเดียว ถ้าไม่ติดที่อิดุ๊กดิ๊กมันแสลนไปบอกอาจารย์ว่าผมจะไปยืนเป็นกล้วยให้นะ
ป่านนี้ผมหนีกลับบ้านไปแล้ว

ไอ้คิมทำล้อหน้าล้อตาผม มันยิ้มฟันขาวถาม “ทำไมวะลูกคิด มึงจะ...จะ..จะ..จะอะไรจ๊ะ คึคึคึคึคึ”
“กูจะยืนร้องไห้แม่ง T T ”
“555555555” เชี่ยคิมหัวเราะซะตัวงอ ไอ้พวกบ้าที่เหลือเกือบครึ่งห้องที่ยืนล้อมผมอยู่ก็ขำกันใหญ่

“โอ๋ๆๆ น่าสงสารจังเลยลูกคิดมึงนี่เด๊กเด็กเนอะ ฮุฮุฮุ เอางี้ม๊ะเค้าอยู่เป็นเพื่อนข้างๆตลอดเลยก็ได้น๊าโฮะโฮะ”
อิดุ๊กดิ๊กครับ แหวกวงล้อมลากเก้าอี้เข้ามานั่งกอดผมทั้งตัว มันยิ้มชอบใจเอามือลูบหัวผมที่เป็นกล้วยอยู่ไปมา
บอกว่าน่ารักดี แล้วมันก็ชอบกินกล้วยมาก ไอ้อันหลังนี่ทำเอาผมเสียววาบกุมกล้วยตัวเองแน่น
มึงน่ากลัวไปแล้วอิดุ๊กดิ๊ก

“ฮึ.....ไม่เอาอ่ะ มึงไม่นับเป็นผู้ชายนิ กูอยากมีเพื่อนผู้ชายยืนด้วยนี่” ผมยังหน้างอบ่นงึมงำๆ ดุ๊กดิ๊กหมั่นไส้
มันเลยหยิกแก้มผมแรงๆ ผมแหกปากร้องให้เพื่อนช่วยไอ้พวกบ้าก็เอาแต่ขำ มีแต่ไอ้คิมแหละ
คู่กัดขาประจำของดุ๊กดิ๊กมัน ยื่นมือมาช่วยผมด้วยการลากร่างอันอ้อนแอ้นของกระเทยสวยออกไปแทบจะปลิว

ไอ้คิมมานั่งแทนที่แถมกอดผมแทนนังดุ๊กดิ๊กด้วย “เดี๋ยวกูอยู่กับมึงเองก็ได้ไอ้ลูก เฮ้ย////กอดแล้วนิ่มดีจังว่ะ!
เอ้ออิดุ๊ก! มึงไปช่วยกูทอดกล้วยเลยด้วยห้ามหนีกูไปไหนเข้าใจ๊!” ไอ้คิมมาลูบหัวผมเล่นอีกคน
ก่อนหันไปชี้หน้าดุ๊กดิ๊กที่ยืนเหวอ ดุ๊กดิ๊กมันเชิดหน้าหนีไอ้คิมไม่รับปาก แต่มันก็ไม่ได้ปฏิเสธ ทำเหมือนงอนอะไร

“หึหึหึ... ถ้าทำตัวดีเดี๋ยวกูเอากล้วยลูกใหญ่หย่ายยยยยให้กินนะดุ๊กกกกก คึคึ5555”
ไอ้คิมหันไปทำหน้าทำตากรุ้มกริ่มเจ้าเล่ห์ใส่ดุ๊กดิ๊กครับ เพื่อนโห่แซวแกล้งกันใหญ่ ดุ๊กดิ๊กมันถลึงตาด่าไอ้คิม
“ยี้!////*// ไอ้กล้วยดำๆเหี่ยวๆเล็กๆไม่เต็มปากเต็มคำของมึงน่ะเหรอ ไม่ต้องเอามานะไม่อิ่ม! แหวะ!!! -*- ”
“หึหึ เอาเข้าปากแล้วมึงก็อย่าเพิ่งเคี้ยวดิวะ อมๆไว้เดี๋ยวเดียวก็เต็มปากมึงแล้วล่ะ5555” แหม่มียักคิ้วให้เขาด้วยนะ
ไอ้เวรคิมมันนี่ชอบยั่วให้ดุ๊กดิ๊กด่ามากที่สุดในกลุ่มแล้วครับ

ดุ๊กดิ๊กทำตัวสะบัดสะบิ้งยี้ไอ้คิม...แต่เอาจริงๆนะผมก็เห็นมันแอบหน้าแดงอยู่เหมือนกันแหละ
ดุ๊กดิ๊กหลบสายตาไอ้คุณธนาคิมที่ยิ้มยั่ว เพื่อนก็โห่แซว คิมมันยังนั่งกอดผมอยู่แต่เอามือเอื้อมไปแตะตัวดุ๊กดิ๊ก
กระเทยสวยสะดุ้งตีมือมัน กัดปากตัวเองเหมือนคนอยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่พูด แล้วเดินหนีไปหาแมวเหมียว
กับโฟร์ที่แหกปากเรียกไปกินขนม นังสองสาวมันด่าพวกผมว่าไร้สาระอย่าไปเสียเวลาคุยด้วยไม่เจริญ หูยยยยย
กูขอให้พวกมึงกินจนกระโปรงปริใส่ไม่ได้นอนร้องไห้ไปสามวันเจ็ดวัน!


ผมนั่งท้าวคางสองข้างกับโต๊ะนักเรียนตัวเอง หน้าก็งอแหละครับรำคาญเสียงหัวเราะไอ้พวกบ้านี่ชะมัด
เซ็งเสียงสั่งให้ยิ้ม ฉีกยิ้มสวยๆของพวกผู้หญิงด้วย ซวยสุดๆอย่างนี้ผมก็หนีไปเที่ยวไหนไม่ได้ดิ ซุ้มที่ตั้งขายกล้วย
มีอาจารย์ประจำชั้นคอยช่วยดูแลตลอดด้วย แล้วจู่ๆยัยโฟร์มันก็ตะโกนขึ้นมาว่าถ้าผมอยากไปเที่ยว
ก็ให้หาตัวตายตัวแทนมาเปลี่ยน คือกูไม่ใช่สัมภเวสีนะครับโฟร์คนอวบ แล้วใครเขาจะอยากมายืนเป็นกล้วย
ให้คนหัวเราะกันเล่า

แต่ผมก็ยังไม่สิ้นหวังหรอกครับ ยังไงผมก็จะหาทางไปดูพวกเพื่อนๆแสดงให้ได้ งานนี้ต้องถ่ายคลิปไว้ขำมันนะ
กลายเป็นผมโดนขำซะเองแต่เช้าได้ไงวะเนี่ยยยย


“เฮ้ยไหนกูขอลองกอดดูมั่งดิ๊ไอ้คิม” ไอ้ซีนครับมันมาสะกิดให้ไอ้คิมออก แล้วมันก็มานั่งกอดผมแน่น
แม่งเอาหน้ามาถูไปถูมาเหมือนหมั่นเขี้ยวแถวๆคอผมด้วย แต่ผมไม่รู้สึกอะไรหรอกก็ชุดกล้วยนี่มันทั้งกลมทั้งหนา
เหมือนผมอยู่ในกระบอกไม้ไผ่แต่ข้างในนิ่มๆหนาๆ จะไปรู้สึกอะไรได้ครับนอกจากรำคาญแม่ง งานนี้ร้อนแน่เลย

“อะไรของพวกมึงกันนักหนาวะเนี่ย -*- ” ผมขมวดคิ้วว่าอย่างหงุดหงิด ตอนนี้ไอ้กีต้าร์เข้ามากอดผมอีกข้างแล้ว
ทั้งที่ไอ้ซีนมันก็ยังเกาะหนึบอยู่อีกข้างนึง แต่ว่ายังไม่ทันขาดคำ ผมก็โดนไอ้ยูกับไอ้คิมโผเข้ามารุมกอดกันใหญ่
นี่พวกมึงคิดว่ากูเล่นเป็นกล้วยเรื่องมินเนี่ยนรึไงสัด..

“โอ๊ยยยยย อ๊าคคคคค ไอ้พวกบ้าๆๆๆ กูร้อนปล่อยกู๊~~~!”
ผมแหกปากโวยวายอยากพ่นไฟใส่หน้าเผาแม่งให้หมด กูไม่เป็นแล้วกล้วยกูจะเป็นก็อตซิลล่า!~
น่ารำคาญจริงแทนที่พวกมันจะเลิกนัวเนียผม คนอื่นๆในห้องดันอยากลองกอดผมดูมั่ง มันรุมแย่งกันกอดผม
เยอะขึ้นๆเรื่อยๆ จนกระทั่งมีเสียงหนึ่งดังมาจากหน้าห้องครับ

“หยุดเลยนะเว้ย!!!!” ทุกคนชะงักค้าง
มองไอ้คนที่ตะคอกดังลั่นมาครับ ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก เชี่ยเดย์ครับ!... มันเดินอาดๆตรงมาหาผมด้วยหน้าโหดๆ

ผมกลืนน้ำลายเอื้อกเสียวสันหลังวาบ แม่งจะต่อยใครรึเปล่าอารมณ์มันไม่ดีมาจากไหนกันวะ สภาพผมตอนแรกนี่
อีรุงตุงนังสุดๆแต่ตอนนี้พวกเพื่อนผมถอยกรูดไปยืนหลังเก้าอี้ที่ผมนั่งกันหมด เออซึ้งละพวกมึงให้กูตายก่อนใช่มั้ย!

ปั้ง!!! ผมสะดุ้งมองหน้าไอ้เดย์ที่ตบโต๊ะตรงหน้าแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ผมว่าเพื่อนคนอื่นแม่งก็ต้องอึ้งแดกไม่แพ้ผม
เหมือนกันแหละครับ “ใคร!” คำถามที่ออกมาจากปากไอ้เดย์เล่นเอางง

“ค..ค..คะ..ใคร? อะไรวะ?” ผมกล้าๆกลัวๆถามมัน หน้ามึงจะเหี้ยมไปไหนเนี่ย เอาเป็ดปลอมไปหักคอเล่นก่อนมั้ย

“ใครให้มึงใส่ชุดกล้วยเชี่ยนี่!!!?”
ทุกคนตัวแข็งเลยครับ มองหน้ากันไปมาเลิ่กลั่กๆ พวกผู้หญิงแม้จะชอบและกรี๊ดไอ้เดย์ทุกทีแต่หนนี้มีเกร็ง
หน้าเสียกันไปหมด ไม่มีใครกล้ายอมรับสักคน ผมอยากฟ้องมากเลยว่ามันรวมหัวกันแกล้งกูอ่ะเดย์~
“ไมอ่ะ... มึงไม่ชอบเหรอ?” ผมถามเสียงเบา แต่ไอ้เดย์ไม่ตอบครับ มันเดินอ้อมโต๊ะมาหาผมแล้วคุกเข่า!!?

เดย์กอดผมหมับ! “เชี่ยยยยยยยย!/////////// กูชอบบบบบบ!!!! กูจะเอากลับบ้านนนนนนน!”
เท่านั้นแหละฮาทั้งห้องครับ
“ห้ามใครกอดด้วย กล้วยลูกนี้ของกู กูจองงง///// เดี๋ยวมึงใส่ชุดนี้กลับบ้านเลยนะลูกคิด คึคึคึ555เคี้ยกกก5555555”
ไอ้หอกเดย์! ไอ้บ้า! ไอ้คนบ้าแม่ง!!!//////*// เพื่อนๆหัวเราะการกระทำของเชี่ยเดย์อย่างชอบอกชอบใจ กูอายเค๊า!

“มึงมาทำไมเนี่ย!? กลับไปห้องตัวเองเลย” ผมไล่ไอ้เดย์ชิ่วๆ มันก็กระซิบว่าหวงผมอ่ะไม่อยากให้ใครเห็นผมตอนนี้ 

 “มึงน่าร๊ากกกกกก////” แปลกนะใครชมว่าผมใส่ชุดกล้วยแล้วน่ารักผมก็หงุดหงิด แต่พอออกจากปากไอ้เดย์
ทำไมผมเขินไม่รู้

ไอ้เดย์ฟัดผมเล่นเล็กน้อยแล้วผละไปอย่างเสียดาย มันมาชวนไอ้พวกที่ต้องแสดงดนตรีไทยไปเปลี่ยนชุดพร้อมกัน
เสร็จแล้วก็ต้องไปช่วยกันขนเครื่องดนตรีขึ้นเวทีอีก
“เดย์จ๋า กินขนมมั้ย////” เพื่อนผู้หญิงในห้องผมเรียกไอ้เดย์ก่อนที่มันจะพ้นประตูออกไป เดย์หันมายิ้มให้ใสๆ
หน้าหล่อๆทำยัยพวกนั้นละลายแหลกเหลวเป๋วเละเทะ อัมพาตแดกมือไร้เรี่ยวแรงจับนู่นนี่ร่วงหมด
“ไม่อ่ะครับ อยากกินกล้วยมากกว่า คึคึ55555” เชี่ยนี่จะไปยังไม่วายแซวกูอีก
ผมเหมือนลัญลักณณ์เมืองอะไรสักอย่าง เพื่อนมันกรูกันมาโพสท่าถ่ายรูปเซลฟี่เซลก้าห่าไรไม่รู้มากมายกับผม

................................

.............. แล้ว ผมก็กลายเป็นขวัญใจสาวๆอย่างไม่น่าเชื่อครับ!////// วันนี้ธีทัตรู้แล้วว่ากล้วยมันดียังไง! อิอิอิอิ
ผู้หญิงที่ผ่านร้านแทบทุกคน อย่างน้อยต้องขอจับมือผมล่ะ ส่วนใหญ่ก็มาถ่ายรูปด้วย ผมแค่เดินๆนั่งเล่นยืนเล่น
กินกล้วยเล่นอยู่หน้าร้านแต่เพราะว่ามันเด่นไง คนเลยหันมามองทางร้านเราเยอะ

แต่ผมก็ชะเง้อคอมองไปทางสนามฟุตบอล เวทีตั้งที่นั่น พวกไอ้เดย์จะเล่นดนตรีไทยกันที่นั่น ผมอยากไปดูนิ
ไอ้คิมที่ยืนทอดกล้วยอยู่ก็อยากไป ผมจะทำไงดีนะ ทำไงดีๆๆ คิดๆๆๆๆๆๆๆ
.....เอ้อ! จริงดิในเมื่อหนีไปไม่ได้ ก็ขอไปขายกล้วยแถวหน้าเวทีดีกว่า!

“โอ้! ความคิดดีนี่ธีทัต!” อาจารย์เอากระทะมาเพิ่มอีกใบ กำลังตั้งเตาเพิ่มครับกระทะใบใหญ่เบิ้ม
พวกปอกกล้วยก็มือเป็นระวิง ไม่มีใครว่างไปเดินขายให้นอกจากผมหรอก ผมยอมอายเอาสภาพกล้วยนี่
เดินไปหาฝูงชนเพื่อเพื่อนเลยนะ ไอ้คิมนี่รู้ทันผมครับมันรีบเสนอตัวไปช่วยเพราะผมคงขายไม่ถนัดในชุดนี้
มันรีบยัดกะชอนใส่มือดุ๊กดิ๊ก นังดุ๊กดิ๊กจะอ้าปากด่าพวกผมยังไม่ทัน เรารีบวิ่งหิ้วถุงกล้วยกรอบไปอย่างไว555

............ไปถึงหน้าเวทีนี่ทุลักทุเลดูไม่จืดเลยครับ ผมจะไปยืนตรงกลางบังหน้าใครเขาก็ไม่ได้ หัวกล้วยผมสูงบังเขา
แต่ก็เพราะผมอยู่ในชุดกล้วยนี่แหละครับ ไอ้พวกเพื่อนๆผมที่กำลังตั้งใจ สงบเสงี่ยมทำหน้าตาเจี๋ยมเจี้ยม
เล่นเพลงเปิดเอาฤกษ์เอาชัยให้พวกอาจารย์อวุโสฟัง ต่างเหล่มองมาทางผม อมยิ้มบ้าง แอบขำบ้างแสดงให้ผมรู้
ว่าพวกมันเห็นกล้วยยักษ์ลูกนี้ที่ข้างเวทียืนถ่ายคลิปยิ้มแป้นอยู่

กูดูพวกมึงอยู่นะเพื่อน//// ทำให้เต็มที่เลย
....อ่า..นี่พวกมันจำเป็นต้องทำผมแบะแสกกลางกันด้วยเหรอวะ? คนไหนผมสั้นหัวเกรียนเหมือนไอ้เดย์ก็รอดไป
แต่ใครผมยาวหน่อยนี่ทรงแสกกลางกะหม่อมเหมือนกันหมด 55ตลก
เห็นพวกมันใส่ชุดราชประแตน นุ่งโจงกระเบนกันทุกคนแล้วผมอดขำไม่ได้....ไอ้แสบพวกนี้เกร็งกันจนตะคริวกิน
จากตาตุ่มจะขึ้นมาหน้ามันหมดแล้ว มีอาจรย์ผู้ใหญ่นั่งดูกันเต็มพรืด ผมต้องบันทึกภาพไว้เป็นประวัติศาสตร์ชาติ
ถ่ายไปก็ขำไป การฟังดนตรีไทยวันนี้ไม่น่าเบื่อเลยสักนิด ผมคิดว่าพวกมันเล่นเพราะดีนะ

ไม่รู้นะว่าตอนนี้ตัวเองที่อยู่ในชุดกล้วยถือโทรศัพท์ถ่ายคลิป กับไอ้พวกข้างบนเวทีที่นั่งขรึมแสกกลางใครฮากว่ากัน
ไอ้คิมวิ่งขายกล้วยแบบยัดเยียดบ้างแถมบ้างจนหมดภายในเวลาอันรวดเร็ว แล้วมันก็มายืนขำเพื่อนข้างๆผม
เห็นไอ้เดย์ใส่ชุดไทยนั่งพับเพียบตีฉิ่งแล้วผมอดยิ้มไม่ได้ มันก็เหล่มามองผมเรื่อยนะ พอผมส่งยิ้มให้
มันก็แอบก้มหน้าอมยิ้มเขินนนนนนนน.... น่าถีบมากเลยครับ55


.................แสดงเสร็จไอ้พวกบ้ามันเหมือนโล่งอก ขนเครื่องดนตรีไทยลงหลังเวที นั่งหัวเราะขำกันเอง
“กรี๊ดพี่เดย์ หล่อที่สุดเลยค่า~~~//////” พวกเด็กสาวๆรุ่นน้องพากันเอาดอกกุหลาบมาให้ไอ้เดย์ที่หลังเวที
ผมชะเง้อมองไปอย่างหงุดหงิด ไอ่เชี่ยมึงยิ้มหน้าบานทำห่าไรวะ ฮึ่ม -*-
พวกกีต้าร์ ซีน ยู มาร์ค น็อต ก็มีสาวๆมารุมเหมือนกัน แต่คงปฏิเสธไม่ได้ว่าไอ้เดย์โดนรุมเยอะที่สุด

แล้วผมก็ดันตาดีนะเหลือบไปเห็น น้องแตงโม คนที่เคยคุยกับไอ้เดย์จนมีเรื่องมีราวกันคราวนั้นยืนหลบๆอยู่
เหมือนเธอจะใช้ให้เพื่อนเอาขนมที่ซื้อมาไปให้ไอ้เดย์ ไอ้เดย์รับไว้มองไปทางที่เพื่อนโมชี้
พอเห็นน้องโมนั่นมันก็พยักเพยิดหน้าเหมือนบอกขอบใจ ยัยน้องโมเลยได้ทีแสดงตัวออกมาอย่างยืดข่มคนอื่นมาก

ผมได้แต่ท้าวเอวมองอยู่ไกลๆ ผมใส่ชุดกล้วยอยู่นะใครจะกล้าเข้าไปกลางวงล้อมสาวๆอย่างนั้นวะ
ถึงจะไม่สบอารมณ์แต่ผมก็ยังเบิกตากว้างๆยืนมองพวกมัน ..........หนอย! ผมอุตส่าห์เอากล้วยมาให้มันถุงนึง
ได้ของจากสาวเยอะขนาดนี้ กล้วยกูก็ไม่จำเป็นแล้วมั้ง

“โห่ อิดุ๊กแม่งโทรตามจิกกูละ! ป่ะไอ้ลูก จารย์บ่นแล้วว่าเราหายหัวมานานเกิน กลับไปร้านก่อนป่ะ”
ไอ้คิมจะลากผมไป “มันมีเบอร์มึงด้วย?” ผมเอะใจถามไอ้คิม มันกรอกตาเล็กน้อยไม่ได้ตอบอะไรผม
พอดีไอ้เดย์มันเห็นผมโดนไอ้คิมลากไปเลยตะโกนเรียก “ลูกคิดดดดดด!” ไอ้ห่าทำท่าจะแหวกสาวๆวิ่งมาหา
แต่โดนยัยน้องโมกับเพื่อนๆดึงรั้งตัวไว้ สาวที่ล้อมไอ้เดย์หันมามองผมแล้วหัวเราะกันใหญ่

ผมเห็นแล้วปรี๊ดดดดดดดด แม่งแน่จริงทำไมมึงไม่เตะก้านคอยัยนั่นแล้ววิ่งมาหากูล่ะ
ไหนบอกเกลียดนักเกลียดหนา ไม่คุยกับเขาแล้วไงไอ่ชั่ว ไอ้เลวววว ผมฮึดฮัดขัดใจตะโกนเรียกมัน
“เดย์!!!” ทุกคนมองมาที่ผม ไอ้คิมก็ชะงักหยุดดึงผมไป

ผมกำถุงกล้วยทอบกรอบในมือแน่นวิ่งเข้าไปหาไอ้เดย์เลยครับ พอได้ระยะผมก็ปาใส่หน้ามันให้ทุกคนตกใจ
“โอ๊ย! เชี่ยลูก!|||||||*||” ไอ้เดย์ตกใจตาโต ตะครุบเก็บถุงกล้วยชี้หน้าด่าผม
ผมก็สะดุ้งตกใจวิ่งหนีมันแซงหน้าไอ้คิมไปเลย พวกเพื่อนแม่งพากันหัวเราะเสียงดังลั่น แต่ผมไม่สนอะไรแล้วครับ
หนีแม่งก่อน ไอ่เชี่ยนี่น่ากลัว||||||| พอดีผมลืมนึกไปว่าถ้ามันโกรธผมขึ้นมาจะเป็นไง ตอนทำหน้ามืดนิดหน่อย

ไอ้เดย์ตะโกน “มึงหยุดเลยนะเชี่ยลูก! อย่าหนีกูนะสัด!” มันทิ้งของที่ได้มาจากพวกสาวๆไว้กับเพื่อน
แล้วถือถุงกล้วยที่ผมปาใส่หน้ามันวิ่งไล่ผมมาติดๆ คนแม่งก็ขำกันตลอดทาง
“หยุดกูก็โง่ดิสัด! |||||||” ผมวิ่งไม่ถนัดนักหรอกครับ ใส่ชุดกล้วยตัวกลมอยู่แบบนี้ แถมหลบไปแอบที่ไหนก็ไม่ได้
แม่งเป็นกล้วยอยู่แบบนี้มันเด่นสะดุดตาจะตายไป ไอ้คิมก็ทิ้งผมเลยหายหัวไปไหนไม่รู้สงสัยหนีกลับร้านไปก่อน

………………..
………..

“นี่แน่ะ! จับได้แล้ว!!”
“เหวอ~~~ปล่อยกูน๊า~~~||||||||”
ผมหนีไม่ทันอ่ะโดนไอ้เดย์ไล่จับได้ มันก็ลากผมมาคุยกันแถวหน้าห้องที่ไม่ได้ใช้ไม่ค่อยมีคนผ่าน
ไอ้เดย์จับแขนผมไว้แน่น ผมมองมันหน้างอ......กลัวก็กลัวแต่กูงอนแม่ง...

“นี่มันอะไรกันห๊ะ!!?” ยืนหอบกันไม่เท่าไหร่ มันก็ชูถุงกล้วยในมือถามผม
“ขนมไง” ผมก็ตอบมันถูกแล้วไงแต่มันด่าผมซะงั้น “เชี่ย อย่ามากวนตีนกูลูก!”
“ก็กล้วยทอดที่ร้านที่ห้องกูทำขายอ่ะ! กูพูดอะไรผิดวะ!” ผมฮึดฮัดยังเถียงมัน
“เอ้อ! กูรู้! แล้วมึงเอามาปาใส่หน้ากูทำไม!!?”
“ก็กูเอามาให้มึงไง! เอาไปกินดิ!” ผมตะคอกใส่มันแล้วสะบัดแขนออก บอกมันว่าเจ็บมันจับแรง มันเลยปล่อย
แต่ผมจะเดินหนีมัน มันก็ดึงมือผมไว้อีก “โกรธอะไรวะ” มันถามไม่คิดผมก็มองหน้ามันแล้วพูด “ไม่ได้โกรธ!”
“ไม่ได้โกรธแล้วเป็นแบบนี้เนี่ยนะ!?”
“สนทำไม! ไปสนน้องโมของมึงนู่นไป!”

เราจ้องหน้ากันสักพัก ไอ้บ้าเดย์ก็อมยิ้มขึ้นมาเฉย... “มึงหึงกูเหรอ.. คึคึคึ”
เอ้า! เปลี่ยนอารมณ์ตามแทบไม่ทันครับ ไอ้ห่านี่มันยิ้มล้อผม ผมหน้าร้อนฉ่าขึ้นมาทันที อายมันอ่ะ////*//
“กูเกลียดคนพูดไม่จริง ถ้ามึงยังชอบเขาอยู่มึงก็บอกว่าชอบเดย์!”
“................หึงกูเหรอ..คึคึ////”
“ฮึ่ม!~///*// มึงไม่ต้องมายุ่งกะกู! กูจะไปยืนเป็นกล้วย! มึงจะไปหาใครก็ไปเลย!!”
“.............เฮ้ยมึงหึงกูจริงๆนะเนี่ย.55555”
“ไอ้เชี่ย! ไอ้บ้า!! ไอ้ห่าเดย์ปล่อยยยยยยยย!!!!”
ผมดิ้นๆๆ ถีบมัน กัดมือมัน มันร้องโอย ผมก็รีบวิ่งหนีมัน คราวนี้มันไม่ตามแล้วแฮะ...

........................................
...................
.......

“ขายดีมั้ยครับอาจารย์” ผมได้ยินเสียงไอ้หอกเดย์มันทักอาจารย์ข้างหลังผมก็สะดุ้งหันไปมอง
มันพูดจ้อคุยกับคนโน้นคนนี้ไม่หยุด แต่ไม่เข้ามาคุยกับผม เดย์เปลี่ยนชุดเป็นชุดนักเรียนแล้วถือนมเย็นในมือ

“เฮ้ยเดย์มึงยังไงเนี่ย! ร้านห้องตัวเองไม่ช่วยขาย มาขายของให้ห้องอื่นเฉยไอ้เวร!”
เพื่อนห้องเดียวกับไอ้เดย์ผ่านมาเห็นก็เข้ามาไล่เตะตูดมันกันใหญ่ รู้สึกห้องไอ้เดย์จะขายพวกกาแฟโอวัลตินครับ ...

ไอ้บ้าเดย์มันยืนอยู่ที่ร้านห้องผมยาวเลย บางทีมันก็ชวนผมคุย ทำเป็นเนียนนะแต่ผมไม่คุยกับมันสักที
มันก็เลยไม่ยอมไปไหน “ร้อนป่าว” เดย์มันเห็นผมเหงื่อซึมก็จะเอากระดาษทิชชู่มาซับหน้าให้ ผมผงะหน้าหนี
แต่ไม่พ้นมือมัน ไอ้เดย์จับหน้าผมบังคับให้หันไปหา มันซับหน้าให้แบบอมยิ้มกลั้นขำหน้าบูดๆของผม
เพื่อนผู้หญิงกับเด็กแถวนั้นก็แซว “เดย์จ๋า~~///// เค้าก็เหงื่อท่วมตัวเลยมาซับให้เค้าบ้างสิ กรี๊ดดด”
ไอ้เดย์เล่นกับเพื่อนๆผมแม้แต่อาจารย์ยังเล่นด้วย “อาจารย์ครับกล้วยลูกนี้ขายเท่าไหร่ครับ55” มันชี้มาที่ผม
“ถ้าเธออยากได้อาจารย์จะให้ฟรี แต่ต้องช่วยอาจารย์ขายกล้วยให้หมดก่อนนะ555”

เพื่อนผู้ชายคนอื่นนี่มันไม่มาเฉียดร้านเลยครับ คงกลัวโดนสั่งให้มาเปลี่ยนกันทำกล้วยขาย แต่ไม่เป็นไรหรอก
งานนี้ใครทำก็ได้ตังค์แบ่งๆกัน ใครไม่ทำก็ไม่ต้องเอา เราตกลงกันใหม่เพราะคนหนีเที่ยวอย่างเดียวเยอะเกิน

เชอะ ผมไม่สนใครหรอก นั่งหยิบกล้วยที่เขาทอดเสร็จยังไม่ได้แพ็คมากินเล่นจนโดนตีมือ แมวเหมียวกับโฟร์
มันบอกผมกินเยอะไป ไอ้เดย์มันมาจากไหนไม่รู้ยื่นข้าวโพดคั่วอบเนยมาให้ผมแทน สงสัยเดินไปซื้อมาให้
ผมนิ่งไม่รับ มันก็จับยัดปากผม ไอ้โหด!||||| ผมเลยต้องเอาไปนั่งกินเงียบๆ ยังไม่ยอมพูดกับมันง่ายๆหรอก

“เดย์มึงไม่ไปไหนเหรอวะ” ไอ้คิมที่ยืนทอดกล้วยคู่กับอิดุ๊กดิ๊กหันมาถามมัน ผมไม่หันไปมองพวกมันหรอก
แต่ก็แอบเงี่ยหูฟังอยู่ “ไม่อ่ะ กูไม่อยากไปไหน” ไอ้คิมมันก็แซวไอ้เดย์ต่อว่าเห็นสาวตอมเพียบ เป็นไปได้ไง
ที่จะไม่มีใครชวนไปเดินเที่ยวดูงานโรงเรียน ไอ้เดย์ยักไหล่ตอบไอ้คิมหน้าตาเฉยว่า “กูรอไปกับไอ้ลูกเนี่ย”
ผมเลยหันควับไปมองมันแบบงงๆ ใครบอกมันว่าผมจะไปกับมันเนี่ย

แล้วผมก็ได้ยินอาจารย์พูดในสิ่งที่ทำให้ผมกระโดดตัวลอยด้วยความดีใจ
“ธีทัต ตอนบ่ายเธอก็ไปเดินเที่ยวเล่นเถอะ อาจารย์ขอบใจมากนะ แค่นี้ก็ทำแทบไม่ทันขายแล้ว
เธอไม่ต้องมายืนโปรโมตร้านแล้วก็ได้ เดี๋ยวจะหาว่าอาจารย์ใจร้าย”

“ขอบคุณคร้าบบบบ อาจารย์สวยจังเลยครับวันนี้555” ผมเข้าไปบีบแขนนวดแขนอาจารย์อย่างประจบเอาใจ
เห็นไอ้เดย์แอบหัวเราะ ก่อนจะตกใจเสียงแสลนของแจ๋วแหว๋วที่เดินแวะมาเที่ยวหาแล้วเจอไอ้เดย์เข้า
“ว้ายยยยยยยยยยย///////เดย์ขา~~ ดีใจจังเลยเจอตัวแล้ว หาที่ไหนก็ไม่เจอมาแอบอยู่นี่เอง”
“หาเราทำไมเหรอ”
“ก็เมีย อุ้ยๆไม่ใช่ๆ โฮะๆๆ เค้าซื้อขนมมาให้เดย์ไง”
“ขอบใจนะ”
ผมเห็นไอ้เดย์รับขนมไว้แล้วยักคิ้วกวนๆให้ผม ผมทำท่าแหวะใส่มัน ปล่อยให้มันโดนอิแจ๋วแหว๋วแทะโลมไปเถอะ

“ลูกคิดกินมั้ยจ๊ะ” ทิชาที่แสนดีมาเงียบๆ ผมสะดุ้งหมดแต่ก็ยิ้มให้
กำลังจะขอลองชิมลูกชิ้นในถุงที่ทิชายื่นให้ซะหน่อย แต่ยัยโฟร์มันมาดึงถุงลูกชิ้นตัดหน้าผมไปเฉย มันเอาไปกินเอง
ยัยบ้านี่มันบอกผมกินเยอะแล้วไม่ต้องกินของทิชาหรอก แล้วเขาก็ลากเพื่อนเขาไปเลยครับ หนีไปจากร้านเลย
ยัยแมวเหมียวถือโอกาสจะวิ่งตามไปแต่โดนอิดุ๊กดิ๊กดักทาง บอกไม่ต้องไปไหนเลยเพราะตัวมันก็ยังไปไหนไม่ได้
ต้องยืนช่วยไอ้คิมทอดกล้วยอยู่ตั้งแต่เช้าแล้ว ไอ้สองคนนี้ก็แปลกดีนะผมไม่คิดว่ามันจะทำอะไรด้วยกันได้เลย
แต่กลับอยู่ด้วยกันได้ ช่วยกันขยันขันแข็งดีอีกต่างหาก ถึงจะแกล้งกันด่ากันอยู่ตลอด พวกมันก็ไม่หนีไปไหน



...................................
.....................
...........

พักกลางวันผมถอดชุดกล้วยออกเปลี่ยนกลับมาใส่ชุดนักเรียนเหมือนเดิม(หล่อเหมือนเดิม คึคึ)
ผมกับเพื่อนๆพากันมานั่งเล่นกินน้ำกินขนมกันอยู่ที่โรงอาหาร มีไอ้กีต้าร์ ไอ้ซีน ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต
ผมแล้วก็ไอ้เดย์ครับ ส่วนไอ้คิมอยู่ที่ร้านอาจารย์เลี้ยงข้าวทุกคน แต่ผมอยากมานั่งกับเพื่อนที่โรงอาหารมากกว่า
เลยเอาข้าวกล่องมานั่งกินที่นี่ ไอ้เดย์ก็ตามผมมา มันไม่ยอมไปไหนจริงๆครับ เฝ้าผมทุกฝีก้าวอ่ะ
แล้วไอ้ยูตอนแรกก็นั่งอยู่ด้วยกันนี่แหละ แต่มีรุ่นพี่ที่เล่นบาสด้วยกันมาชวนมันไปเล่นเกมส์ที่ห้อง

“ไหน เอาที่มึงถ่ายไว้มาดูมั่งดิ” ไอ้เดย์เอื้อมมาแย่งโทรศัพท์ในมือผมเอาไปเปิดดูคลิปที่มันเล่นดนตรีไทย
แล้วหัวเราะ มันยังขำตัวเอง คนอื่นก็มามุงดูด้วยพากันขำหน้าตัวเองตอนเล่นทุกคน

ผมยังนั่งกินข้าวกล่องเงียบๆ กีต้าร์มันเห็นผมแปลกๆไม่ค่อยพูดก็ผละจากกลุ่มที่มุงดูคลิปกับไอ้เดย์ มานั่งด้วยข้างๆ
แอบกระซิบถามว่าเป็นอะไร ใครจะไปบอกมันว่ากำลังงอนไอ้เดย์อยู่ได้ล่ะครับ
ผมเลยไม่ตอบเสไปถามเรื่องแฟนมันแทน “ช่วงนี้กูไม่ค่อยเห็นแอ๋มเลยวะต้าร์” ไอ้ต้าร์เงียบครับ

ผมก็ถามต่อ “ทะเลาะกันเหรอ” มันก็พยักหน้าผมเลยปลอบมัน “เดี๋ยวแอ๋มก็หายงอนเองแหละ
ไปขัดใจอะไรเขาอีกล่ะสิ” ไอ้กีต้าร์หน้ามุ่ยบ่นให้ฟัง “เบื่อว่ะไม่อยากเจอ แม่งระแวงห่าไรไม่รู้ ชอบหาว่ากู
จะมีคนอื่น ไม่ดูแล ด่าว่ากูเห็นเพื่อนสำคัญกว่าแล้วทีกูชวนไปไหนด้วยบอกไม่ไปจะไปกับเพื่อน ซื้ออะไรให้
ก็บ่นๆๆบอกอยากได้อย่างอื่นทำไมไม่รู้ใจ ลามปามไปยันเรื่องกูจำไม่ได้ว่าหนังที่ไปดูด้วยกันครั้งแรก กูได้ที่นั่ง
แถวที่เท่าไหร่ มึงว่าบ้าป่ะไอ้ลูก! เฮ้อมึงอย่าเพิ่งพูดถึงแอ๋มช่วงนี้ได้ป่ะกูล่ะปวดหัว” แม่งบ่นซะยาวเลย

แล้วโทรศัพท์มันก็ดัง ไอ้กีต้าร์กดตัดสายเลยพอรู้ว่าเป็นแอ๋มโทรมา แต่แอ๋มก็โทรมาอีก กีต้าร์เลยรับอย่างเสียไม่ได้
เดินแยกตัวเลี่ยงออกไปคุยไกลเพื่อน ผมมองตามเพื่อนแล้วส่ายหน้าไม่คิดอะไรมากหรอกครับ มันทะเลาะกันบ่อย
แต่ไม่เลิกกันง่ายๆหรอกเห็นจนชินแล้ว

ผมเหล่มองไอ้เดย์มันไม่ยอมคืนโทรศัพท์ให้ผมครับ ดูคลิปเสร็จแล้วยังเอาไปเล่นเกมส์เฉย แถมทำท่าเหล่ๆแบบ
อยากให้ผมตักข้าวป้อนมันด้วย เรื่องอะไรผมต้องทำล่ะ ผมอยากขอโทรศัพท์คืนไม่รู้จะทำไงดี เหมือนมันจะแกล้ง
ทำให้ผมพูดกับมันก่อนให้ได้ ผมก็เลยไม่สนมันกินข้าวผัดพริกแกงหมูกรอบแม่งให้หมดกล่องเลย โมโห...


สักพักเหมือนไอ้เดย์มันจะยอมคืนมือถือให้ผม บ่นว่าเกมส์ในเครื่องผมน่าเบื่อไม่เล่นแล้วดีกว่า
แต่มันก็ยังไม่ทันคืนให้หรอกครับ ได้ยินเสียง ตะริ้งๆๆ ก่อน...

โอ๊ะ! โทรศัพท์ผมดัง.... มีข้อความเข้า
ผมตาโตมองไอ้เดย์ที่ทำหน้าเครียด มันค่อยๆเบนสายตาจากหน้าจอมามองหน้าผม
ผมลุกยืนจะเอื้อมมือไปแย่งคว้าโทรศัพท์มาดู ไอ้เดย์ก็ดึงมือหลบไม่ยอมคืนให้ มันทำหน้าโกรธๆผม แล้วลุกหนีไป
ผมเสียวสันหลังวาบ ในหัวตอนนั้นคือ ใครส่งอะไรมาวะ ทำไมมันต้องโกรธด้วย!?

เพื่อนๆก็มองหน้าผม “ทะเลาะอะไรกัน?” ไอ้ซีนเงยหน้ามองผมที่ยืนอึ้ง “เปล่า! มันจะแกล้งกูอ่ะดิ!” ผมรีบแก้ตัว
แล้ววิ่งตามไอ้เดย์ไป “เดย์! เดย์! มึงจะไปไหน!? เอาโทรศัพท์กูคืนมา!”

ไอ้เดย์หยุดครับ หันมามองผมตาขวาง ก่อนจะเข้ามาลากแขนผมให้เดินตามมันไปด้วยแรงอันมหาศาล
เจ็บแขนหมด “โอ๊ยมึงอะไรของมึงเนี่ย!!” มันพาผมไปห้องเรียนที่ว่างไม่มีคนมาใช้

“ตั้งแต่เมื่อไหร่!?” ไอ้เดย์หันหลังใส่แต่ท้าวเอวถามเสียงเครียด
“อะไร........ เอาโทรศัพท์กูมาเดย์” ในใจผมก็กลัวมันนะ แม่งจะพาผมมาฆ่ารึเปล่าเนี่ย
“เอาโทรศัพท์เหรอ.......ด๊ายยยยยย!” แล้วมันก็แกะเอาซิมส์มือถือของผมไปก่อนโยนเครื่องมาให้
“มึงเอาซิมส์กูไปทำไมเนี่ย!?” ผมอ้าปากค้างเลยตอนที่มันเค้นหัวเราะ แล้วหักซิมส์มือถือต่อหน้าผมดัง “เป๊าะ!!!”

“เชี่ยเดย์!!!” ไอ้เดย์ทิ้งซิมส์ไปไม่สนใจผมที่ด่ามัน
“เดี๋ยวกูซื้อให้ใหม่”
“แล้วมึงมาหักซิมส์กูทำไมไอ้บ้า!”
“ก็ไอ่เชี่ยนั่นมันจะได้ส่งข้อความมาจีบมึงไม่ได้อีกไง! กินข้าวรึยังครับ รู้มั้ยว่าเราคิดถึง! ไลค์! คิดถึงลูกคิดนะครับ!
ไอ่สัด!ท้าทายกันชัดๆ!! กูเคยบอกไม่ให้ไปยุ่งกับมันไง!”

เดย์ตะคอกผมอย่างโมโหมาก มันเข้ามาดันผมจนถอยหลังติดฝาผนังห้อง ไอ้เดย์ยืนยกแขนคร่อมตัวผมไว้
กันไม่ให้หนีมันไปไหน ผมตกใจเข่าอ่อนเลยครับ ก้มหน้าหลบตา มันก็จับหน้าผมบีบคางให้เงยหน้ามองมัน
ถึงตอนนี้ไม่ต้องถามผมก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น.....เชี่ยไลค์ส่งข้อความมาหาผม! ผมก็ลืมสนิทเลยมัวแต่หยิ่ง
ไม่พูดกับไอ้เดย์ รู้อย่างนี้แย่งมือถือคืนมาแต่แรกก็ดีหรอก||||||| ซวยฉิบ คดีพลิกเลยกู...ฮืออ







tsktonight…


***วิหยุดงานน่ะค่ะนอนทั้งวันตื่นมาห้าโมงเย็น5555 ชีวิตที่ลำเค็ญ เฮ้อ..ตีสองกว่าแล้วยังไม่ง่วงเลยอ่ะ
นี่นั่งแต่งตลอดเลยนะ ก็เลยอัพดึกเลย รอกันอยู่ใช่มั้ยทุกคน! เย่! รักนะแจ๊ะ แวะมาจุ๊บๆ



ถึงคุณ eiei----- เรื่องนี้คำตอบอยู่ที่ลูกคิดจริงๆค่ะ555 เดย์มันหื่นเสมอต้นเสมอปลาย
แต่น้องลูกคิดไม่รู้จะอดใจได้ถึงเมื่อไหร่ ต้องคอยติดตามนะคะ ^^

ถึงคุณ อาณาจักรแห่งเรา ----- เดย์เขาซื้อหวยทุกงวดแหละจ้ะแต่ไม่ได้ถูกทุกงวดแค่นั้นเอง ส่วนใหญ่จะถูกแดกซะมากกว่า55 

ช่วงนี้วินอนเยอะ มีวันนี้แหละหยุด นอนดึกเลยแต่งได้เยอะ ก็เลยแวะมารีบอัพให้นะจ้ะ ^^