Bloggang.com : tsk.love : ตอนที่ 11 หวง...(yaoi)

ตอนที่ 11 หวง...(yaoi)

*** ///เรื่องนี้เป็นนิยายวายมีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย/// บอกไว้ให้สำหรับคนที่ไม่ชอบแนวนี้จะได้ไม่ต้องอ่านนะคะ แต่ถ้าใครสนใจ หรือชอบแนวนี้ ก็เชิญให้ลองอ่านและติดตามกันได้ตามอัธยาศัยค่า^^ เนื่องจากเรื่องนี้อาจมีคำไม่สุภาพค่อนข้างเยอะ เพื่อให้เข้ากับเนื้อเรื่องและลักษณะนิสัยของตัวละครแต่ละตัว เพราะฉะนั้นถ้าใครไม่ชอบใจขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่า คนแต่งขอขอบคุณแฟนๆไว้ก่อนล่วงหน้า (จุ๊บๆ รักครับผม)

เสียงดนตรีดังกระหึ่ม ได้เวลาวงของพวกไอ้กีต้าร์ก็ขึ้นไปวาดลวดลายบนเวทีกันสุดฤทธิ์ สมแล้วที่ได้รับเลือก
ให้เป็นหนึ่งในวงมาเล่นโชว์ในงานใหญ่อย่างนี้พี่โจวมี่ร้องร็อคได้มันส์สะใจดีครับ ผมยอมรับเลยว่าทุกคนดูดีมาก

วงเราเท่เอามากๆ พี่อ๊อฟมือเบสประจำวงตัวจริง ยืนดูอย่างภูมิใจและพอใจในผลงานของวงตัวเอง
ถึงแม้วันนี้จะไม่มีโอกาสได้ร่วมแจม พี่แกก็โยกหัวตามอยู่กับพวกผมข้างหน้าเวทีเลย ไอ้กีต้าร์คงเขิน พอจบเพลง
พวกผมโห่แซวปรบมือให้มันกับวง ไอ้ซีนชี้ที่มันกับไอ้เดย์ตะโกนดัง
“เพื่อนผมคร้าบบบบบ เพื่อนโผ๊มมมมมมม”

กีต้าร์ก็แลบลิ้นให้พวกเรา ก่อนหันไปส่งยิ้มตาเชื่อมให้แอ๋มแฟนมันที่ยืนอยู่ข้างผม เห็นเพื่อนกับแฟนรักกันดี
ผมก็ดีใจครับ นึกถึงความรักของตัวเองแล้วเซ็ง ผมสลัดความคิดเหม่อไม่อยากนึกถึงเรื่องแฟนเก่า

ไม่ว่าจะกับคนล่าสุดหรือคนที่แล้วๆมาก็ไม่ได้ทิ้งความทรงจำให้ประทับใจสักเท่าไหร่
นึกออกแค่เรื่องงี่เง่าน่าปวดหัวซะมากกว่า ตอนนี้โสดผมก็ไม่ได้ไขว่คว้าอะไร คิดว่ารอให้มีโอกาสเหมาะๆ
ช่วงเวลาที่ได้เจอกับคนที่ใช่อีกสักหนคงมาถึงในสักวัน ที่แล้วมาผมมักจะเป็นฝ่ายโดนเขามาบอกชอบก่อนเสมอ
แล้วก็โดนทิ้งก่อนทุกทีแบบไม่ค่อยได้ทันตั้งตัว นี่ล่ะครับชีวิตของธีทัต

ผมก็โยกตัวบ้างตามจังหวะดนตรี เพลงสนุกดีครับแต่ไม่ถึงกับเต้นเป็นแร้งกาเหมือนคนอื่นๆ อายเค๊า~55
หันไปเห็นไอ้เดย์......เอ๊ะ?...นี่มันเขินรึเกร็ง หรือ....ยังไงของมันไม่รู้สิครับ หน้ามุ่ยๆแปลกๆ

ผมเลยลองยิ้มให้มันตอนที่มันมองมาทางนี้ดู ปรากฏว่ารอยย่นกลางหว่างคิ้วของมันหายไปทันที
มันยิ้มตอบผมด้วย แถมยักคิ้วข้างหนึ่งให้อีก แล้วก็ยิ้มกว้างๆทำลอยหน้าลอยตาใส่ผม ผมเลยอมยิ้ม
ลอยหน้าลอยตาใส่มันบ้างอย่างหมั่นไส้ ไอ่เชี๊ยะ! มันทำปากจูจุ๊บอากาศส่งมาซะงั้น/////*//

เล่นเอาผมสะดุ้งเสียงกรี๊ด กลุ่มสาวๆใกล้กับที่ผมยืนแถวนั้นกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ ไอ้ซีนตัวอิจฉามันหมั่นไส้ไอ้เดย์
ที่ทำหน้าเก็กตอนโดนกรี๊ดแซว ซีนมากอดคอกระซิบใกล้หูผม บอกไม่แน่งานนี้ไอ้เดย์อาจได้หญิง
ติดไม้ติดมือกลับบ้านเป็นแพ็คๆ
แหม่..มันพูดซะผมนึกถึงพวกของฝาก ทุเรียนกวน ปลาหมึกแห้ง น้ำพริกสารพัดแม่อะไรงี้55

“เฮ้ยยู พี่บาสยังไม่หายงอนมึงอีกเหรอวะ ไม่ชวนเขามาล่ะ” ได้ยินไอ้คิมถามหาพี่บาส ผมกับไอ้ซีนชะงัก
หันไปมอง หน้าไอ้ยูดูเจือนไป “เขาไม่ค่อยว่างหรอก” มันตอบแค่นี้แต่บรรยากาศรอบตัวแม่งหม่นครับ

พวกผมเลยไม่ซักไซ้อะไรต่อ ตบหลังตบไหล่ชี้ชวนไอ้ยูดูพี่อ๊อฟเต้นกวนๆ นี่ขนาดแขนพี่แกติดเฝือกนะนี่
ยังออกลีลาขนาดนี้ แล้วผมก็ยิ่งขำที่ไอ้ซีน ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไปเต้นด้วย อย่าให้บรรยายท่าพวกมันเลยครับ
น่าเอาไม้หน้าสามฟาดท้ายทอยพวกมันมาก ข้อหาเต้นได้อารมณ์น่าถีบน่ากระทืบสุดๆ คนหันมาดูก็ขำกันนะ

สนุกดีครับ แต่ไอ้พวกฟายนี่เต้นได้กินพื้นที่มาก ผมก็ขำไปถอยๆๆเท้าหนี หลบมือไม้แข้งขาไอ้พวกบ้ามันออกมา
เดี๋ยวมาฟาดใส่หน้าผมสลบจะไม่มีใครลากกลับบ้าน แอ๋มนี่ไม่สนใจอะไรทั้งสามโลกครับนอกจากถ่ายรูป
ถ่ายวีดีโอแฟนตัวเองเห็นแบ็ตหมดยังพยายามชาร์ตไปถ่ายไป หัวเราะชอบใจปลื้มปริ่มกับไอ้กีต้าร์สุดๆ

ตอนแอ๋มเพิ่งมาถึงไอ้ซีนรีบถามหาเพื่อนแอ๋ม ทำไมไม่ชวนเพื่อนมาด้วยอีกแล้ว แอ๋มก็ว่าเพื่อนเวลาเรียนไม่พอ
โดดไม่ได้แล้ว ไอ้ซีนก็ยืนหมองหม่นได้ประมาณ...5วิ.. ก่อนจะน้ำลายย้อย น้ำลายหก มองตามสาวรุ่นพี่ที่ใส่เสื้อ
ฟิตเปร๊ยะเดินผ่านหน้ามันไปแบบตาค้าง....

“โอ๊ะ!?”
ผมถอยๆเท้าหนีวงสวิงการเหวี่ยงแขน วาดขาของไอ้เวรซีน จนไปชนคนข้างหลังเข้า แม่งมึงจะกางมือกางขาเต้น
หาพ่องหาแม่งอะไรขนาดนี้ฟะ ไปเช่าสนามหลวงมั้ยสัด ผมนึกด่าเพื่อนในใจแล้วรีบหันไปเช็คความปลอดภัยครับ

ผมไม่ได้ถอยไปชนเขาธรรมดานะเหยียบตีนเขาด้วยนี่สิ หันหน้าไปรีบพูดขอโทษ ผู้ชายข้างหลังตัวสูงกว่าผม
ผมก็ไม่ได้เงยมองหน้าเขาหรอก เดี๋ยวจะหาว่ามองหน้าเอาเรื่องกันอีก ผมก็เบี่ยงตัวจะหลบออกไปทางอื่น
ไปยืนให้ไกลๆเขาจะดีกว่า แต่ผมโดนคว้าแขนไว้ครับ “ไม่เป็นไร! เฮ้ยอยู่นี่ก็ได้ เราโอเคไม่เป็นไรๆ”
แล้วเขาก็ยิ้มให้ผม โห...........หน้าตาดีนี่หว่า เรียกว่าหล่อเลยล่ะ แต่คนละแนวกับพวกเพื่อนๆของผมเลย
คนนี้ดูเหมือนลูกคุณหนู ผู้ดีมีตังค์ สะอาดสะอ้าน รัศมีเหมือนคนเข้าโบสถ์...ฮาเลลู้ย่า

ยืนใกล้ ท่าทางเป็นมิตรดีผมเลยกล้าคุยด้วยตอนที่เขาชวนคุย แต่เสียงดนตรีมันดัง พูดดังแล้วก็ยังฟังไม่ถนัด
ไม่ค่อยรู้เรื่อง เลยต้องป้องปากตะโกนขึ้นอีกนิด พูดใส่หูกันไปมา
“นายมากับใครเหรอ” เขาหันมาถาม
“อ๋อ เพื่อนอ่ะ เนี่ยไอ้พวกบ้าเนี่ยแหละ55 (ชี้ๆพวกมันที่เต้นส่ายตูดอยู่)
มาเชียร์เพื่อนน่ะ นู่นมันเล่นกีต้าร์กับเบส แล้วนายล่ะ”

“มากับเพื่อนที่โรงเรียน แต่พวกมันไปสุมหัวอ่านหนังสืออยู่ที่บูธพี่ชายน่ะ วันนี้เปิดร้านเอาไอติมมาขาย
ไว้ไปอุดหนุนได้นะร้านป้ายสีชมพูเด่นๆเลย พี่เราเรียนที่นี่ เราก็ว่าจะเข้าที่นี่ นายล่ะมหาลัยไหน”
โห....... สมแล้วที่ไอ้คุณหนูนี่เขาดูเป็นเด็กดี ไม่ทันไรชวนเข้าเรื่องเรียนเลยเว้ย สมองผมตื้อในทันที
อนาคตกูคือ............โดราเอม่อนช่วยกูที๊~~~~ T T

“แฮะ.....ไม่รู้ดิ ยังไม่ได้คิดเลยว่ะ”
“55นายเรียนสายไหนอ่ะ เราสายวิทย์นะ อยู่......เอ่อ.....อยู่ม.5”
“อูยยยยยยย|||||||||5555 เราเด็กศิลป์ว่ะ ม.5 เหมือนกัน” แค่ได้ยินคำว่าวิทย์ผมก็ปวดหัวตุ๊บๆแล้วครับ
ไม่ค่อยถูกโลกกับพวกตัวเลขคิดคำนวณ สูตรฟิสิกข์ เคมี ทฤษฎี ตัวแปร หาค่า หาจมอยหาพ่องหาแม่ง
ไม่รู้ให้หาเชี่ยไรมากมายนักหนา ผมหาอะไรไม่เคยเจอ ขี้เลื่อยในสมองผมจะทำปฏิกิริยาเสียดสีกันไปมา
แล้วไฟลุก..ระเบิดบึ้ม... เส้นความคิดอุดตัน เอ๋อแดกทันที....แหะ

ไอ้หมอนี่เรียนสายเดียวกับพวกไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้เดย์เลยครับ อยากจะบุ้ยใบ้ให้ไปชวนไอ้สามตัวนั้น
คุยแทนละเกิน ผมลูบท้ายทอยตัวเองไปมา มาชวนกูคุยเรื่องเรียนทำไมวะ กูเครียดดดดดด
เขาเต้นเหย๋งๆสนุกเฟี้ยวฟ้าวกันมึงไม่ชายตาแลดูสถานการณ์ของชาติบ้านเมืองบ้างเหรอวะแป๊ะ

“เราชื่อไลค์นะ ที่แปลว่าชอบน่ะ” จู่ๆก็ชี้ที่อกตัวเองบอกชื่อแล้วยิ้มแบบคุณชายให้
“อ๋อเอ่อ...” คือผมคิดนิดนึง เราจำเป็นต้องรู้ชื่อกันรึเปล่านะ? จะได้เจอกันอีกรึเปล่าก็ไม่รู้ไม่จำเป็นม้างงง..

แต่ในเมื่ออีกฝ่ายบอกชื่อตัวเองมาก่อน แล้วเราเฉยๆมันก็กระไรอยู่เนาะ “ลูกคิด...ชื่อลูกคิด”
ผมก็ชี้ที่ตัวเองบอกชื่อแล้วยิ้มให้บ้าง ไม่ทันได้คุยอะไรกันต่อครับ ไลค์อ้าปากจะถามอะไรผมไม่รู้
แต่ไอ้น็อตมันมาสะกิดเรียกผมให้หันไปดูตามที่มันชี้...........คือให้ผมหันไปมองไอ้เดย์บนเวทีครับ.....เฮือก!|||||||

นั่นมันหน้าคนรึยักษ์วัดแจ้งประกอบร่างกับยักษ์วัดโพธิ์วะนี่ ตาก็โคตรขวางเลย ถ้ากีต้าร์ในมือมันที่ดีดๆอยู่นี่
กลายเป็นปืนสงสัยมีหมดแม็ก ยาคุมประสาทมันหมดรึไงนะ มันโกรธอะไรใครวะ!?

ผมโดนดึงมายืนข้างไอ้น็อตกับไอ้มาร์คแทน พวกมันสุมหัวกันบ่นไอ่ห่าเดย์เป็นอะไรไม่รู้
ทำหน้าอย่างกับจะแดกหัวคนดูเข้าไป จนไอ้กีต้าร์ส่งซิกมาหาพวกเราขอความช่วยเหลือใหญ่
ท่าทางไอ้เดย์จะแอบเล่นโน๊ตผิดไปแล้วด้วย ผมก็ได้แต่ยักไหล่ตอบพวกมันแหละ จะไปรู้ได้ไง
ว่ามันเป็นอะไรของมัน ก็เห็นเมื่อกี้ยังอารมณ์ดีเล่นกับผมปกติอยู่เลย

.....ผมหันไปมองไลค์ ไลค์ยังส่งยิ้มมา แต่เขาก็ไม่กล้ามารวมกลุ่มกับเพื่อนๆผมหรอก เห็นแล้วก็สงสารนะ
มาเที่ยวกับเพื่อน แต่เพื่อนดันไม่มาฟังเพลงด้วยสักคน ทิ้งให้อยู่คนเดียว พวกเด็กเคร่งเรียนนี่ก็แปลก
อุตส่าห์โดดมานั่งหง่าวในบูธกันทำไมนะ ตลกดีผมว่าไลค์เขาคงอยากมีเพื่อนยืนด้วยถึงได้ชวนผมคุย

ผมกำลังจะก้าวขาเดินไปหาไลค์อีกครั้ง ก็ว่าจะเรียกให้มายืนด้วยกัน แต่พอดีตอนนั้นจบเพลงครับคนก็ปรบมือ
พี่โจวมี่ก็พูดขอบคุณ คนดูเบียดเข้ามาหาหน้าเวทีมากขึ้น ผมเลยต้องเดินถอยหลังหลบกลับมายืนข้างไอ้มาร์คที่เดิม จะตะโกนเรียกไลค์ ไอ้มาร์คก็ดึงคอเสื้อผมซะเป๋เลย ผมขมวดคิ้วหันไปมอง พวกเพื่อนพยักเพยิดหน้าให้ผม
มองไปทางเวที เห็นไอ้ยูเดินไปชิดขอบเวทีคุยกับไอ้กีต้าร์

กีต้าร์มานั่งยองย่อตัวก้มพูดกับไอ้ยู แล้วไอ้ยูก็รีบเดินมาบอกผมอีกที “ไอ้ต้าร์เรียกมึงอ่ะลูก”
ผมทำหน้างง มองหน้าทุกคน ชี้หน้าตัวเอง........กู!?....กูเหรอครับ... มีอะไรของมันนะเพลงจะเล่นอยู่แล้ว
แต่ฟังเหมือนพี่โจวมี่คอยพูดถ่วงเวลาไว้ สงสัยจะรอให้ผมไปคุยกับไอ้กีต้าร์ก่อน

พอเดินผ่านรั้วกั้นระหว่างเวทีกับคนดูด้านหน้าเข้าไปหา ผมเงยหน้าตะโกนถาม “เฮ้ยมีไรวะ!?”
ไอ้กีต้าร์ทำหน้าลุกลี้ลุกลน ก้มมาบอก “มึงเห็นเชี่ยเดย์มั้ยลูกคิด มึงดู! มึงดูหน้ามันดิ!! มีอะไรกับมันวะ!?”

“เอ๊า!? อะไรวะ กูจะไปรู้เหรอ ทำไมต้องคิดว่าเป็นกูด้วย กูอยู่ข้างล่างมันอยู่ข้างบนอยู่ใกล้มึงด้วย มึงแหละ!”
ผมส่ายหน้าปฏิเสธแล้วชี้หน้าไอ้กีต้าร์ มันรีบสะดุ้งส่ายหน้า ก็ผมไม่เห็นเหตุผลที่จะเป็นผม
ผมไปสร้างความขุ่นข้องหมองมัวอะไรในใจไอ้บ้านั่นตั้งแต่เมื่อไหร่เล่า หรือทุกคนรวมทั้งตัวผมจะคิดมาก
กับหน้าตาและท่าทางของมันไปเองรึเปล่านะ ความจริงแล้วไอ้เดย์อาจแค่ปวดขี้ธรรมดาก็ได้นะ...

“ก็มันให้กูเรียกมึงขึ้นมาอ่ะ!!! เชี่ยลูกมึงขึ้นๆมานี่มา ไอ้เดย์มันบอกถ้ามึงไม่ขึ้นมามันจะลงไปเอง
อะไรของพวกมึงกันว๊ะ!!? กูงงนะเนี่ยยยยยย||||||||”

“ห๊ะ!?” ขอผมตั้งสติกับสิ่งที่ไอ้กีต้าร์มันพูดแป๊บ กูว่ากูสมควรงงยิ่งกว่ามึงอีกนะต้าร์!????
ผมกับไอ้กีต้าร์หันไปมองไอ้เดย์ มันถอดสายสะพายกีต้าร์ออกจากตัว พิงกีต้าร์ไว้ข้างแอมป์
ตาขวางๆของมันนี่จ้องมาทางผมตาไม่กระพริบ หน้าแม่ง....ไม่น่าใช่ปวดขี้แล้วครับ||||||||

แล้วพี่กานต์ก็เดินเข้ามาเรียกผม “ลูกคิด! ขึ้นมาเร็วๆเข้า จะได้รีบเล่นเพลงต่อไป”

สถานการณ์ตอนนี้คือไอ้เดย์ตั้งท่าเหมือนจะลงครับถ้าผมไม่ขึ้นไปหามัน
พี่ๆกับไอ้กีต้าร์เห็นไอ้เดย์ดูโกรธแบบไม่มีเหตุผลก็หน้าตื่นๆกัน มีแค่พี่โจวมี่ที่ยิ้มร่ารักษาหน้า ชวนคุยเล่นมุข
แหย่กับคนดูให้กรี๊ดกร๊าด ทำทีเป็นแนะนำบูธน่าไปในมหาลัยแล้ววกเข้าเรื่องตลก พี่โจวมี่เป็นมืออาชีพครับ
ปกติพี่แกก็ทำพิเศษเป็นนักร้อง ร้องตามผับตามร้านอาหาร เล่นตามงานแต่ง เป็นปกติอยู่แล้วที่จะรู้ลูกล่อลูกชน
เรียกความสนใจจากคนดูให้หันเหไปที่แกคนเดียว จนลืมสังเกตุสิ่งผิดปกติที่เกิดขึ้น

บอกเลยนะว่าผมเกาหัวตัวเองตลอดทางที่เดินวนไปขึ้นบันไดข้างเวทีอ่ะ ตื่นเต้นไปงงไประแวงไป กลัวไป
“อะไรของมึ๊งงงง!? อะไรของมึงวะเดย์ให้กูขึ้นมาทำไมอ่ะ แล้วจะให้กูทำอะไร..”
ผมเดินไปอย่างกล้าๆกลัวๆครับ แล้วก็ยืนแอบๆข้างไอ้เดย์ที่ยังยืนท้าวเอวหน้าดุอย่างไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง

คนเยอะเป็นบ้า งานนี้เขาเป็นงานเปิดเด็กนอกมหาลัยมากันให้เพียบ คนมาดูการแสดงก็ไหลมาเรื่อยๆ
ผมไม่กล้าหันไปมองทางข้างหน้าเวทีเลย เขินสุดๆ

“เชี่ยนั่น! ไปยุ่งกับมันทำไม!?” โอ๊ะไอ้เดย์เปิดประเด็นแล้วเล่นชี้มือไปที่เป้าหมาย
“ใจเย๊นนนน คะค...ใคร? หมายถึงใครวะ”
หน้าไอ้เดย์โกรธๆหันไปตาขวางใส่คนดู ผมต้องรีบจับหน้ามันหันกลับมาแทบไม่ทัน ทำใจดีสู้เสือยิ้มให้มันก่อน
ดีนะที่มันยืนริมฝั่งซ้ายมีผ้าใบบังแดดข้างๆ พวกเราเลยไม่ต้องยืนคุยเหรอหรากลางเวทีให้มันเด่นนัก
ปล่อยให้พี่โจวมี่นักร้องนำรูปหล่อเขาเด่นไปคนเดียวก็พอแล้ว

ไอ้กีต้าร์ที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามดูท่าทางอยากรู้ไม่แพ้ไอ้พวกข้างล่าง แต่พวกมันอยู่ไกล ไม่ได้ยินที่พวกผมพูดกันหรอก

“กูบอกมึงแล้วใช่มั้ย ว่าอย่าให้มันมายุ่งกับมึง! เชี่ยนั่นกวนตีนกู! มันมองมึงตั้งแต่ตอนไปซื้อกาแฟแล้ว!
นี่ยังตามมาอีก!!” คราวนี้ไอ้เดย์ระบุตัวตนลักษณะชัดเจน บอกไอ้คนเสื้อฟ้าแปลกหน้าที่ผมคุยด้วยนั่นแหละ
เลยร้องอ๋อ ที่แท้ก็หมายถึงไอ้คนชื่อไลค์นั่น มันเคืองเรื่องนี้นี่เอง

“หา?..........เดี๋ยวนะ.... มึงว่าไอ้นั่น.......เฮ้ย!! มันอยู่ในกลุ่มนั้นด้วยเหรอ!!?”
ผมตกใจสะดุ้งเฮือกเชียวล่ะครับ ไม่คิดว่าไอ้ไลค์มันจะเป็นพวกเดียวกับไอ้คนที่มาแย่งแฟนผมไป....

นี่กูหลงคุยกับศัตรูเหรอวะเนี่ยยยย!!!!||||||||||*|| แม่งเอ๊ยทำไมผมถึงโง่อย่างเน้~~~~~~~~~
(ยอมรับครับผมจำได้แต่ไอ้คนแย่งแฟน เพื่อนมันผมไม่ได้มองด้วยซ้ำอ่ะ)

“นี่มึงอย่าบอกนะว่ามึงจำไม่ได้” ไอ้เดย์ส่ายหน้าเซ็งๆเหมือนเอือมผมอ่ะ มันบ่นว่าอยากจะบ้า
ผมหันไปมองไอ้คนชื่อไลค์ข้างล่างเวทีมันยังยกไม้ยกมือโบกให้ผมอยู่เลย ยิ้มกว้างแล้วก็มองมาที่ผม

“เฮ้ยก็กูไม่รู้นี่หว่า!....เอ่อแต่ว่ามึงรีบๆเล่นเพลงต่อไปเหอะ กูรู้ตัวแล้วๆ!! กูจะระวังตัว
โอเคกูไม่คุยกับมันแล้ว กูรีบลงก่อนนะเดย์”
ผมหยิบกีต้าร์ยื่นให้มันเอาไปสะพาย มันก็ทำท่าจะเล่นแล้วแต่ดันคว้าข้อมือผมไว้ไม่ยอมให้ผมเดินไปไหน

“ไม่ให้ไป”
“อึก! ทำไม!?”
“ไอ้พวกนั้นแม่งเอาแต่เต้นเล่นเชี่ยไรไม่รู้ ดูแลมึงไม่ได้เล้ย (มันลามไปด่าเพื่อนอ่ะครับ)
...เอ่อ..มึงอยู่บนนี้กับกูนี่แหละ” เดย์มันบ่นๆๆ ขยับกีต้าร์มือนึง อีกมือก็ดึงผมไว้ หันไปหันมา
มองเห็นพวกรุ่นพี่ส่งซิกให้รีบเตรียมเล่นเพลงต่อไปได้แล้ว

“เฮ้ยจะบ้าเหรอวะ ให้กูอยู่บนนี้ทำห่าอะไร/////*//”
ไม่รู้ทำไม...มันน่าจั๊กกะเดียมแปลกๆพิกลนะครับพอได้ยินคำว่า ดูแล.. กูไม่ได้ป่วยสักหน่อย
“ทำเชี่ยไรก็ได้ แต่ถ้ามึงลง...กูลง”
“ไอ่สัดเดย์มึงบ้าป่าววะ!!!/////*// ไม่เอากูอายเขา”
“อยากลงไปหามันเหรอ”
“สมองมึงอ่ะ! คิดบ้าๆ ดีนะที่มึงบอกกูให้รู้ตัวก่อน ไม่ปล่อยให้กูหลงคุยกับมันนานกว่านี้อ่ะ
......เฮื่อย...เออขอบใจนะ”
“..............................////” ไอ้เดย์มันเริ่มอมยิ้มให้เห็นนิดๆ

ไอ้นี่เขาก็บ้าจัดครับ ไอ้ไลค์มันมาคุยกับผมคือการไปกวนตีนมันตรงไหน?...
ช่างเหอะอย่างไอ้เดย์ก็คงคิดว่าเขาจะมาหาเรื่องมันไปหมดนั่นแหละ
มันโกรธแล้วลงยาก เป็นอันตรายกับคนรอบข้างมาก ผมไม่อยากให้มันโกรธใครเลยดีที่สุด

“เอ้า! เอาไข่ไป มาเขย่าตามพี่ก็ได้ลูกคิด” แล้วพี่กานต์ผู้กู้โลกก็โผล่มายื่นไข่เขย่าให้ผมลูกหนึ่ง
เดย์มันเลยปล่อยมือผมแล้วหันไปจับกีต้าร์ตัวเองเล่น

ไอ้พวกเพื่อนข้างล่างโห่แซวผมกันใหญ่ ว่าเสร่อขึ้นไปทำไม ทั้งที่พวกมันก็รู้ๆกันว่าผมน่าจะโดนไอ้เดย์บังคับ
ไอ้เดย์เล่นๆไปก็หันมามองผมเหมือนระแวงว่าผมจะหนีลง ผมนั่งเขย่าไข่ข้างพี่กานต์ไร้ชีวิตชีวา
ก่อนหน้านี้เมื่อวันซ้อมเคยขอเขาเล่นๆบ้างก็เลยจับจังหวะตามพี่กานต์ง่าย

“หึหึ ก็อย่างนี้แหละ ไอ้พวกหมาขี้หวง พี่กระดิกไปไหนไม่ได้เลยรู้ป่าว”
พี่กานต์แอบกระซิบข้างหูคุยกับผม ทำหน้าทำตาบุ้ยใบ้ไปทางพี่โจวมี่............

ผมก็ได้แต่ยิ้มๆ ที่แท้มันเป็นอย่างนี้นี่เอง พี่โจวมี่คงหวงพี่กานต์เลยจับให้ร่วมวงด้วยซะ
จะได้ไม่ต้องคอยกังวลเวลาตัวเองไปแสดงที่ไหน นี่พี่กานต์เขาคงคิดว่าไอ้เดย์มันหึงหวงผมเหมือนกัน

โธ่เอ๋ยมันใช่ซะที่ไหนเล่าพี่ ผมไม่ได้เป็นแฟนกับมันจริงๆสักหน่อย... อันนี้ได้แต่คิดครับไม่กล้าบอกพี่เขา
เดย์มันไม่รู้ว่านั่นเป็นกลุ่มของคนที่ผมไม่ถูกกันอยู่ ไอ้บ้านี่เขาคงกลัวผมจะโดนหลอกพาไปรุมกระทืบ
เพราะเขาอยากมีเรื่องกับมันทำนองนั้น (มันบ้าครับ เมื่อก่อนมองหน้าไม่ถูกชะตากับใครก็ไปตีกับเขา)

เอ๊ะ...แล้วทำไมไอ้ไลค์มันมาคุยกับผมดีจัง.....ดูมันดี๊ดีนะ................อ๋อ......หลอกให้ตายใจอ่ะดิ!
แม่งฟายเอ๊ย!(กูนี่แหละฟาย) ไม่ทันมันเอาซะเลย เพื่อนมันที่แย่งแฟนผมไป ป่านนี้คงนั่งหัวเราะเยาะ
ส่งไอ้นี่มาป่วนผมล่ะสิ แต่เสียใจด้วยนะกูไม่หลงกลมึงหรอกเฟ้ย!!!

ผมมองไปเห็นไอ้ไลค์มันโบกไม้โบกมือยิ้มมาให้อีก แต่คราวนี้ขอโทษครับกูเชิด! ผมทำเมินไม่มองมัน
พอหันไปเห็นมันอีกที ดูหน้ามันเจือนไปเลย ผมก็ยิ่งทำหน้าบึ้งอยากให้รู้ผมไม่หลงกลมันแล้ว
ไม่ต้องมาตีเนียนใสๆใส่ มันทำหน้าผิดหวังยังไงไม่รู้สิครับ ยังยืนดูมาทางผมอยู่สักพัก แต่ผมชักสีหน้าใส่มัน
ทุกครั้งที่หันไปเห็น จนพวกเพื่อนๆที่ยืนด้านหน้าเริ่มสังเกต หันซ้ายหันขวามองหาว่าผมทำหน้าไม่ดีใส่ใคร
แต่ไอ้ไลค์มันเดินออกไปจากลานหน้าเวทีแล้ว

เดย์ดูเหมือนจะเห็นที่ผมทำตลอดครับ เล่นจบเพลงก็เดินมาใกล้ทำเป็นมากินน้ำที่วางอยู่ตรงพื้นใกล้ผม
“ตกลงมึงไม่รู้จักมันแน่นะ”
“........ก็ไม่เชิง”
“อ้าวไอ้ลูก มึงโกหกกูเหรอ!”
“เบาๆได้มั้ยวะเชี่ยเดย์! กูไม่รู้จักมัน แต่....รู้จักเพื่อนมัน.....ไว้กูเล่าให้ฟังวันหลัง”
“...........ได้...........กูเล่นจบเพลงสุดท้ายเมื่อไหร่ กูตามสอยมันแน่! ถามมันเดี๋ยวกูก็รู้”
พี่กานต์ที่อยู่ข้างผมได้ยินยังตกใจหันมามอง ผมรีบห้ามมันตาเหลือก

“ไอ้บ้า! ไม่ต้องไปตามมันนะ”
“มึงจะบอกไม่บอก”
“....เดย์.....กูขอนะ มึงอย่าเอาเรื่องส่วนตัว เอาอารมณ์ส่วนตัวมึงมาปนกับเรื่องส่วนรวม คนอื่นเขาจะเดือดร้อนกัน
มึงเป็นคนบอกกูเองไม่ใช่เหรอว่ามึงไม่อยากเป็นคนอย่างนี้แล้ว...”

ผมพูดมันก็ชะงักไม่โต้ตอบครับ แต่ยังทำหน้าโกรธใส่ผม ผมเลยรีบพูดต่อ
“มึงจะหาเรื่องใส่ตัวให้ปวดหัวทำไม ไอ้นั่นมันไปแล้วมึงก็เห็น ไม่ต้องไปยุ่งกับมันหรอก สำคัญตรงไหนวะ
กูไม่รู้จักมันจริงๆ” เดย์มันทำหน้าไม่เชื่อผมครับ จ้องตาผมเขม็ง

ไอ่สัดเหงื่อกูแตกแล้วเนี่ยยยยย มึงจะขู่กูไปถึงไหนเนี่ยยยยย|||||||||||

“เออๆกูไม่ถูกกับเพื่อนมันคนนึงในกลุ่มนั้นแหละ แต่กูไม่เคยรู้จักมันมาก่อนจริงๆ ไว้ค่อยคุยกันได้มั้ยล่ะ
ตอนนี้หน้าที่มึงคือหันไปเล่นกีต้าร์ให้เขาได้แล้วเว้ย!” ผมดันๆมัน ม๊านก็ไม่ขยับครับ

ไอ้เดย์ยังจ้องหน้าผมนิ่งไม่ไปยืนประจำจุด ทุกคนบนเวทีเริ่มเมียงๆมองๆมาทางนี้ เหมือนรอแค่ไอ้เดย์
พี่โจวมี่ก็พูดเป็นต่อยหอยไปเถอะ ถ่วงเวลาให้ไอ้ตัวปัญหามันทำเรื่องเอาแต่ใจ
ผมไม่อยากให้เดย์มันโดนใครๆว่าเอาได้ ว่าทำให้งานกร่อย งานล่ม วงจะเสียชื่อหมด ไหนจะไอ้กีต้าร์ที่มองมา
ทำหน้าลำบากใจ กลัวไอ้เดย์ก่อเรื่องอีก เพราะถึงยังไงมันก็เป็นคนพาไอ้เดย์เข้ามา เดี๋ยวจะมองหน้าพี่ๆเขาไม่ติด

ช่วยไม่ได้....ผมคงต้องลองอะไรบางอย่าง.. เฮ้อ

ผมเอื้อมไปจับมือมัน..

“อยู่กับกูนี่แหละ! เดี๋ยวเล่นเสร็จแล้วไปเดินเที่ยวอีกฟากนึงกัน กูยังไม่ได้ไปเลยไปเดินด้วยกันนะ
น่าสนุกดีออก ไปกับมึงจะได้ไม่ต้องกลัวใครรุมไง แหม่ อยู่กับเฮียเดย์ซะอย่างเนอะ55จะกลัวอะไรเนาะๆ
เฮ้ย~...ยิ้มหน่อยดี๊~ เดี๋ยวไม่หล่อนะเว้ย55 น๊ะ..นะๆ” พูดไปก็เขินปากไปพี่กานต์ที่อยู่ใกล้ยังอมยิ้มแอบขำผม

อายเขาแม่ง!//////*//

“ก็มึงอ่ะ ไม่ยอมบอกว่ามันเป็นใคร....ไม่รู้แหละยังไงวันนี้มึงต้องบอกกูด้วย... อ่ะก็ได้ๆ เดี๋ยวกูพาไปเที่ยว”
ถึงหน้าไอ้เดย์จะยังบูดๆ แต่มันก็ได้ผลครับ คุณชายเชี่ยเดย์บ่นง๊องแง๊งๆแล้วหันไปเริ่มเพลงใหม่กับพวกพี่ๆ
ดีดกีต้าร์แน๊วๆของมันไปก็คอยหันมาเหลือบมองผม พอผมส่งยิ้มให้มัน มันถึงอมยิ้มได้..

ผม... ได้เรียนรู้แล้วครับว่าคนอย่างไอ้หอกหักเดย์ ใช้ไม้แข็งหรือพูดตรงๆกับมันไม่เคยได้ผลหรอกครับ!
เพราะมันเป็นคนสู้คน มันไม่ยอมใคร มันรั้นจะเอาให้ได้ เลยต้องใช้น้ำเย็นจัดๆสาดใส่แม่ง เอ๊ย!ไม่ใช่ๆครับ
เอาน้ำเย็นลูบเข้าไว้ อ้อนนิดยอหน่อย ลวงให้มันเขวไปก่อน มันถึงจะยอมใจอ่อนลง (ลำบากกูละเกิ๊น)

.......................................................

................................

..............

พอลงจากเวทีทุกคนก็กรูกันเข้ามาถามกันใหญ่ว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ผมเป็นคนเล่าให้กระจ่างเองครับ
ก็เล่าไปตามจริง ว่าเจอคู่อริที่มันเคยแย่งแฟนผมที่งานนี้ มันส่งเพื่อนมันมาปั่นหัวผมเล่นแต่ไอ้เดย์มันจำหน้าได้
ก็เลยเรียกตัวผมขึ้นไปอยู่ข้างบนจะได้ไม่มีเรื่องกัน..

ถึงตอนนี้แหละไอ้เดย์ก็หายงอนเป็นปลิดทิ้ง แถมยังพาผมไปเดินเที่ยวตามที่สัญญา......
ด้วยการลากคอผมออกไปกันสองคน ไม่ยอมให้คนอื่นๆตามมาด้วย มีไอ้ซีนที่พยายามวิ่งตามมา
ไอ้เดย์ขัดขามันซะหน้าเกือบทิ่ม แล้วฉุดมือผมให้วิ่งหนีมันไป เราหัวเราะกันน่าดูขำหน้าไอ้ซีนอ่ะครับ

ห้าโมงเย็นกว่าหน่อยๆครับ เวลานี้คนยิ่งมากันเยอะ เด็กโรงเรียนอื่นเลิกเรียนก็มากัน
ไอ้เดย์มันเดินตามประกบผมไม่ห่างเลยครับ ตลอดทางก็ยอมรับว่าระแวงไม่อยากเจอพวกไอ้ไลค์อีก

“เฮ้ยยยยยยย เดย์ๆๆ กูอยากกินอันนั้นอ่ะ” ผมชี้มือไปทางร้านขายเครปตาวาว
“เอาดิ” ไอ้เดย์ยิ้มๆเดินไปร้านเครปกับผม ผมสั่งพริกเผา ทูน่า ไส้กรอก ปูอัด เม็ดมะม่วง ไม่ต้องกรอบมาก
แล้วก็หันมาถามไอ้เดย์ครับ “มึงกินมั้ย” ไอ้เดย์พยักหน้า แล้วมองๆชื่อไส้ต่างๆที่เขาติดป้ายไว้หน้าร้าน

“เอา.....แยมทุกรสเลยละกันพี่ แล้วราดนม..”
“ห๊ะ!!? เชี่ยยยยย|||||||| หวานตายห่า มึงจะแดกได้เหรอเดย์!?”
“งั้น........พี่เติมซอสแม็กกี้ให้ผมด้วยนะ มีป่ะ” มันทำหน้าคิดแล้วหันไปถามคนขายครับ พี่คนขายหัวเราะ
“คือ....||||||||| เดย์... กูไม่ได้ให้มึงแก้ตรงนั้น สัดแดกได้ก็แดกไป แล้วแต่มึงเหอะ” ผมส่ายหน้าช่างแม่ง

ได้เครปมาคนละอัน ก็เดินกินไปเรื่อยๆครับ (ก็เห็นมันกินของมันได้นะ) ดูของกันอยู่ๆไอ้เดย์ก็ถาม
“มึงยังคิดถึงแฟนเก่ามึงอยู่ป่าวลูกคิด”
“......ถามทำไมวะ” ความจริงก็เจอหน้ากันบ้างในโรงเรียน เราอยู่คนละห้องกันครับ ผมไม่อยากเห็นหน้านักหรอก
“เปล๊า....ถามเฉยๆ” หืมมมมม ...ทำหน้าทำตามึงได้น่าถีบมากเลยเดย์ ไอ้เปล๊ามึงนี่เสียงสูงไปนะ
“ก็มีบ้าง.........หึ...55มึงไม่ต้องห่วงกูไม่คิดมากแล้ว กูโดนทิ้งจนชินแล้ว” ปากผมก็พูดดีไปงั้นแหละครับ
ใครไม่เจอกับตัวไม่มีทางรู้หรอก กับคนล่าสุดยังไม่ค่อยผูกพันกันเท่าไหร่ แต่ไอ้ตอนคนแรกๆนี่สิครับ แทบตาย

“กูไม่มีทางทิ้งมึง”
“ห๊ะ? ว่าอะไรนะ”
“กูอ่ะ จะไม่มีทางทิ้งมึง ไม่เชื่อมึงคอยดูดิ////”

อึ้งแดกเลยดิครับ ไอ้คำว่า [ กูได้หมดแหละ! ] ของมันนี่แม่งตีแสกหน้าผมอีกครั้ง
ถ้ามันชอบผู้ชายก็ได้ด้วยจริงแล้วไอ้ที่มันชอบทำตาหวานใส่ผมบ่อยๆนี่ คือ...........
ตกลงนี่มันเล่นหรือจริงจัง ผมชักไม่แน่ใจ......

ผมรีบยัดๆๆเครปเข้าปากให้หมด ขนมเต็มปากซะจะได้ไม่ต้องพูดอะไรโต้ตอบกับมันอีก
ไอ้เดย์เห็นผมแก้มตุ่ยสองข้างก็ขำ มันเลียนแบบบ้างยัดเครปที่เหลือในมือใส่ปากจนแก้มปูดออกมาทั้งสองข้างบ้าง
แล้วมันก็จะอ้วกแต่ก็ยังฝืนกิน พวกเราแข่งกันว่าใครจะกลืนหมดก่อน..... ไอ้เดย์ชนะครับเพราะผมเป็นคนกินช้า
ผมเลยพามันไปเลี้ยงน้ำที่ซุ้ม ไปถึงไอ้เดย์เขาสั่งนมเย็นอีก ผมเลยด่ามัน

“สัดเดย์ เบาหวานจะแดกมึงตายสักวันไอ่ห่า กินอย่างอื่นมั่งมั้ยครับเชี่ย เอ๊ย เฮีย55”
“ก็กูชอบกินนม.......เอามาร้อยนึงเลยมึงลืมใช่มั้ย” ไอ้ที่เคยพนันกันไว้ นี่ผมต้องจ่ายตังค์มันเหรอ
“เรื่องดิ! กูจำได้แต่กูแค่กลัวมึงตายไอ้บ้า ไม่จ่ายเว้ย ....พี่ครับโค้กสองแก้วครับ” ผมสั่งเองซะเลย
“ กูไม่ตายง่ายๆหรอก เดี๋ยวมึงคิดถึง////”
โอ๊ะ สะดุดหน้าแทบทิ่มโค้กเกือบหก คำพูดคำจามึงนี่น้าไอ้เดย์ ผมได้โค้กมาก็รีบยื่นไปปิดปากมันแก้วนึง

“กูเลิกห่วงมึงก็ได้เพราะคนชั่วแม่งตายยากทุกคนแหละ555”
“เอ๊ามึงด่ากูทำไม”
“อ้าวมึงยอมรับแล้วเหรอว่าตัวเองชั่วอ่ะ555”
“55เออ แต่กูไม่ได้ชั่วธรรมดานะ กูชอบซาดิสต์! โรคจิต! วิตถาร! ฆ่า! ข่มขืน!!!55มัดเชือก55555”
มันทำหน้าหื่นๆโรคจิตๆใส่ผม “หึหึหึหึ เดี๋ยวมึงโดนแน่ไอ้ลูก55555”

“โดนเชี่ยไร! ฟาย/////*// มึงไปเล่นทางนู้นไปเดย์ ไปไล่ข่มขืนแมวแถวบ้านมึงอ่ะ”
“ไม่อาว........กูจะเอาคนแถวนี้ เดี๋ยวคืนนี้แหละลากเข้าข้างทางแม่ง5555พงหญ้ารกๆนะ55กูชอบ55”
“เชี่ย……./////*//” อดไม่ได้ที่จะทำตาค้อนใส่มันครับ “กูจะแจ้งตำรวจจับมึง”
“กูไม่กลัว ทุกวันนี้กูกลัวอยู่อย่างเดียว มึงรู้มั้ยกูกลัวอะไร” ไอ้เดย์ยิ้มยักคิ้วให้ผม ทำใจกว้างพูดเรื่องจุดอ่อนตัวเอง
“มึงไม่เคยบอกกูนี่หว่า ไม่นับนะข้อนี้กูไม่จ่ายมึงด้วย”
“เออ เออๆๆ กูไม่คิดตังค์ มึงรู้รึเปล่าล่ะว่าอะไร”
“ไม่รู้อ่ะ... อะไรวะ” ดี ถ้าผมรู้ผมจะหามาแกล้งมัน(วะ555555555หัวเราะแบบพวกผู้ร้ายในหนังไทย)
“กูกลัวตัวเอง..”
“.........เออ สมควรแล้วมึงอ่ะ”
“กลัวตัวเองไม่รักเค้าอ่ะ”
“.....................”
“.............5555555555555555ก๊ากกก5555555”
“ไอ่สัด/////////*//มุกควาย”

มันก็บ้าบออย่างนี้แหละ ถึงผมจะรู้ว่ามันเล่น แต่ใจผมก็เต้นแปลกๆ

แล้วขอโทษทีเถอะครับ แม่งพอมองไปข้างหน้าแล้วใจผมต้องเต้นแรงแทบร่วงไปที่ตาตุ่ม
เห็นกลุ่มคนอันตรายที่ผมไม่อยากเจอ! ผมเห็นกลุ่มพวกไอ้ไลค์เดินมาทางนี้นะเซ่~~~~~~~~|||||||||

ทำไมผมถึงไม่ชวนไอ้เดย์รีบกลับบ้านซะนะ ตอนนั้นเพิ่งรู้สึกครับว่าตัวเองช่างโง่ซะเหลือเกิน ลูกคิดเอ๋ย

tsktonight…

*** หนังตาจะปิดให้ได้ แต่ก็พยายามจนแต่งเสร็จมาตอนนึงได้
ขอบคุณทุกคนที่ตามอ่านกันมาตลอดเลยนะจ๊ะ ใครที่เพิ่งมาอ่านก็ยินดีต้อนรับ รักวิให้มากๆและรักเค้านานๆนะ

SmileSmileTem /// โอ๊ะ มองในแง่นี้ก็ดีจริงๆด้วยนะคะ555 ขนาดวิยังลืมคิดเลย จะให้เดย์ไปตีเขาเรื่อย55
ถ้าไม่มีปัญหากันลูกคิดจะตกมาอยู่ในเงื้อมมือเดย์ได้ไงเนาะ

Create Date : 28 เมษายน 2558

Last Update : 16 พฤษภาคม 2558 22:30:50 น.

2 comments

Counter : 917 Pageviews.

กี๊ดดดดดด...

มาอ่านสองตอนรวดเดียว ก็ยังทำให้ค้างได้อีก

ทำมั๊ย...ทำไม ทำไมถึงทำกันฉันได้

โดย: อาณาจักรแห่งเรา

วันที่: 30 เมษายน 2558 เวลา:2:08:51 น.

เดย์โรคจิต. smสะด้วย5555555555

โดย: SmileSmileTem IP: 223.207.69.27 วันที่: 30 เมษายน 2558 เวลา:16:27:07 น.