ฟิคyและเรื่องที่อยากจะเล่าให้ฟังของtsktonight.
ตอนที่ 36 ยอมรับความจริง...(yaoi)

*** ///เรื่องนี้เป็นนิยายวายมีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย/// บอกไว้ให้สำหรับคนที่ไม่ชอบแนวนี้จะได้ไม่ต้องอ่านนะคะ แต่ถ้าใครสนใจ หรือชอบแนวนี้ ก็เชิญให้ลองอ่านและติดตามกันได้ตามอัธยาศัยค่า^^ เนื่องจากเรื่องนี้อาจมีคำไม่สุภาพค่อนข้างเยอะ เพื่อให้เข้ากับเนื้อเรื่องและลักษณะนิสัยของตัวละครแต่ละตัว เพราะฉะนั้นถ้าใครไม่ชอบใจขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่า คนแต่งขอขอบคุณแฟนๆไว้ก่อนล่วงหน้า (จุ๊บๆ รักครับผม)









กลับถึงบ้าน...........แม่จ๋านอนไปแล้วครับ แม่ไม่ได้รอเพราะผมเอากุญแจไปด้วย แอบดูน้องๆก็ยังหลับปุ๋ย

แต่ตอนนี้ผมมีเรื่องให้นั่งคิดกังวล พาลจะนอนไม่หลับเอาแล้วสิครับ
กำลังนั่งเหม่อๆอยู่ที่โซฟาข้างโต๊ะบัญชีของแม่ ไอ้เดย์ที่ยังไม่ยอมกลับบ้านก็เดินออกมาจากห้องน้ำ
มันตรงมานั่งกอดคอผม โน้มตัวเข้าใส่ยื่นหน้ามาทำท่าเหมือนจะจูบ ผมเลยรีบเบี่ยงหน้าหนีร้อง “อื้อ”

“อย่า! กูไม่มีอารมณ์เดย์!”
“ต้องให้กูเต้นอีกเหรอ” ถามหน้ากวนตีนนะ มันลุกขึ้นมาเต้นส่ายตูดดุ๊กดิ๊กๆแกล้งผมแล้วหัวเราะ
“มึงยังจะมาขำอยู่!” ผมต้องมองค้อนใส่มัน
“แล้วมึงจะเครียดทำไมวะ”
“ถามมาได้ควาย! ป้าเห็นกูแน่ๆถ้าเป็นอย่างที่มึงเล่าอ่ะ”
“มึงกลัวอะไร ป้ามึงจะทำอะไรได้วะ”
“ก็บอกแม่กูไง! ไอ้ห่าเขาต้องได้ยินที่เราคุยกันแหง”
“ก็ไม่เห็นเป็นไรนิ บอกก็บอกไปดิ กลัวไรวะ”

มันทำเอาผมต้องขมวดคิ้วมองหน้า ยังจะมาถามอีกว่า “อะไร”
“มึงนี่ไม่เคยกลัวอะไรบ้างเลยเนอะเดย์”
“มึงก็ไม่เคยจำเลยเนอะ กูก็กลัวอยู่อย่างเดียว..”
ผมเบือนหน้าหนีมันไปทางอื่น อดแอบอมยิ้มไม่ได้ครับ มันอ่ะชอบอ้อน บอกว่ากลัวผมไม่รักมันเรื่อย
ไอ้หอกหักเดย์เวลาอย่างนี้ยังมาทำกูเขินอี๊ก~~////

“แล้ว..ถ้าจ๋ารู้ มึงไม่กลัวเหรอว่าเราต้องเลิกคบกัน”
ผมหันกลับมาถามมันด้วยสีหน้าจริงจังสุดๆ แต่ดูไอ้บ้าเดย์ตอบสิ
“เดี๋ยวกูพาหนีเอง ไม่ต้องกลัว” ยักคิ้วอวดกูอีก... ความคิดมึงนี่หน๊อ~ ไม่รู้มันเอามาจากละครเรื่องไหน

“เอาดีๆดิเดย์”
“เอาได้เลยเหรอ ไหนมึงว่าไม่มีอารมณ์งะ ยังไม่ทันเปิดหนังเลยนะ55”
หัวเราะตาปิดเข้าไปนะฟายนี่///*//มันดันให้ผมนอนหงายลงไปบนโซฟาเลย
“ไอ้! ~ เชี่ย! ~ เด๊ย์~~~~! > * < ฮึ่ม!”
ผมโวยรีบตีมันรัวๆ แต่มันก็จับมือผมรวบกดไว้ทั้งสองข้าง “เดย์! ไม่เอา! ไม่ทำ! กูเครียดดด!!!”

“ก็จะทำให้ผ่อนคลายไงจ๊ะที่รัก!”
“มึงกลับบ้านไปปะเดย์!”
“ไม่อาวววว ไม่กลับครับ”
“ไอ้หน้าด้านไล่แล้วยังไม่ไปอีก! มึงไม่ต้องมายิ้มหวาน ไม่ต้องเลยไอ้หื่น!!////*//”
“ขอบคุณครับ!!”
“กูด่ามึ๊งงงงงงงงงงงงงง”
“อ้าวเหรอ55 โหยยยปากหมาแบบนี้ สงสัยต้องปล้ำสั่งสอนนะเนี่ย คึคึคึคึ/////”
“ไอ้บ้า อื้ออออ ปล่อยยยยยย”
“อย่าเสียงดังดิ! เดี๋ยวญาติมึงก็แห่ลงมาดูกูไม่รู้ด้วยนะ”
“ฮึ่มม!! ปล่อยกู๊~~~ กูไม่มีอารมณ์ไอ่ฟายย!”
“จริงอ่ะ”
“เอ้อ!!!”
“จริงนะ”
“เออ!”
“จริงดิ”
“ก็เออดิ!”
“สักนิ๊ดดดดดด”
“ไม่มี!”
“กะจึ๋งนึงอ่ะ..”
“ดูปากกูนะเดย์ กู!ไม่มี!อารมณ์!!”
“งั้นแล้วทำไมของมึงขึ้นเงี้ยะ...สู้มือกูน่าดูเลยนะลูกคิดดดดด”
สาบานว่าน้ำเสียงมันเย้ยหยันผมที่สุดของความกวนตีน

“อึก! ! ! ///////*// แล้วมึงจะมาจับทำจวยไรฟร๊ะ! ! ! !” อายแม่ง ไอ้เวรเอ๊ยลูบซะเสียวสาดดด
“5555เคี๊ยกกก อ๊า555555 ทำจวยที่ไหน จะเอาทำเมียอยู่เนี่ย555”
“หัวเราะหาพ่อง”
“ไม่ต้องหาหรอกกูเจอนานแล้ว พูดไม่เพราะเดี๋ยวกูฟ้องแม่มึงนะ”
“เชี่ยเดย์!/////*// เอามือมึงออกป๊ายยยย”
“อย่าโวยวายดิ! เสียงดังว่ะมึงอ่ะ!” ช่วยด้วยครับไอ้คนบ้ามันถลึงตาดุผม
ที่ชะงักยอมเงียบเสียงลงก็เพราะกลัวว่าแม่กับน้องๆจะตื่นหรอกนะไม่ได้กลัวมัน..จริง จริ๊งงง

แล้วไอ้เดย์มันก็ไล่จุ๊บๆๆไปทั่วแต่ขอโทษครับผมนอนหน้าหงิกนิ่งๆ มันจูบปากผมก็ไม่จูบตอบ
เห็นผมท่าจะโกรธมันก็ถอนหายใจซะดัง จ้องตาผมแล้วพูด “ลูกคิด...มึงว่า...ชาตินี้....เราจะได้กันมั้ย”

โหยยยยย ทำดราม่านะไอ่สาดดดด ถึงขั้นตัดพ้อ แล้วกูต้องร้องเพลงง้อมึงมั้ย

ไอ้เดย์ลุกจากตัวผมไปนั่งถอนใจอีกหลายที ทำเอาผมรู้สึกผิดซะได้ ได้ไงวะเนี่ย งงๆ เว้ย
“มองไร........กูงอนมึงอยู่เนี่ยไม่เห็นเหรอ ควายจริงๆรีบมาง้อกูเลย”
ดูมันพูดสิครับ ผมถึงขั้นต้องชี้หน้าตัวเองว่ากูเหรอ???

“ฮื้มม~จริงจังแค่ไหน~..แค่ไหนเรียกจริงจัง~ ผิดเกือบร้อยครั้ง~ ถึงพันซะที่ไหน~”
“ร้องเพลงกวนตีนว่ะลูก..” โดนมันด่าอีกครับ พี่ปูพงษ์สิทธิ์ไม่ช่วยอะไรกูเลย...
“เอ๊า แล้วเอาไงอ่ะ ว่าแต่นี่คือกูผิดเรอะ?”
“เออดิ ง้อกูใหม่เลย เอาเพลงที่มันเข้ากับหน้ากูหน่อย” โลกครับ...... นี่กูผิดเหรอครับ? กู ง๊ง งง ครับ
“เฮ้อ...งั้นนนนโอ้! นวลลออง น้องจะเหนียมอายไปทำไมล่ะหันมา~ใกล้ๆซิจะอายไปไหนกัน~โป๊ะตึกตึก”
“เชี่ยลูก..มึงร้องหนุ่มนาข้าวสาวนาเกลือสามช่ามาง้อกูเนี่ยนะ!”
“จูบเย้ยจันทร์ไอ่สัด”
“ไม่รู้แหละกูยังไม่หายงอนอ่ะ ง้อกูใหม่เลย”
“ไรนักวะ ขี้เกียจแล้วอ่ะเดย์”
“ฮึก! มึงแม่งงงงง (มันดิ้นครับมันดิ้น) ไม่รักกูเล๊ย!! ฮื้อ!!!” มองมันแล้วเหนื่อยครับ เล่นใหญ่เหลือเกิน
“เฮ้อ~.........ฉันกำลังขอร้องอ้อนวอนเธออย่าไป ทิ้งตัวลงคุกเข่ากอดขาเธอเอาไว้~”
“จะมีเพียงเธอ รักเพียงแต่เธอ โอบกอดเธอด้วยรัก รักที่ห่วงใย ใจช้านนนนนให้เธอ”
“คนละเพลงแล้วไอ่สัด! ร้องต่อกูช่วยดูวงด้วยไอ่ควาย!”
“.............กูว่ามึงเลิกร้องดีกว่า ก่อนที่กูจะโดนมึงด่าไปมากกว่านี้|||||||”

ช่วยไม่ได้นะ....เฮ้อ ผมเหลือกตาบนอย่างเหนื่อยใจแล้วเป็นฝ่ายกระดึบๆเข้าไปใกล้มันพูดเสียงอ่อน
“รอน้องกูกลับบ้านไปก่อนดิ/////” ก็ไม่อยากมองหน้ามันเพราะเขินจัด แต่ก็อยากรู้ปฏิกิริยาเลยชำเลืองดู
ไอ้คนบ้ามันก็ยังทำหน้าบึ้งมองไปข้างหน้า แต่ชูนิ้วก้อยมาทางผม “สัญญาด้วย..” ดูมันทำอย่างกับเด็ก

ผมหัวเราะแล้วเกี่ยวก้อยกับมัน ไอ้เดย์หันมายิ้มตาเยิ้มเชียว เขยิบมาดึงผมไปกอดแล้วจูบปาก
มันดันตัวผมให้ลุกนั่งคร่อมตักมันไว้ ทั้งที่ยังไม่ยอมปล่อยปาก ส่งลิ้นแตะเชื่อมกันอยู่อย่างนั้น..

ลิ้นเราสองคนสอดรับพันกันนัวเลยครับ น้ำลงน้ำลายของใครเป็นของใครไม่รู้กลืนหมด
พอมันใช้ลิ้นควานในปากผมก็ดูดลิ้นมันซะเลย แต่แค่แป๊บเดียวก็ต้องสะดุ้งร้อง “อ๊ะ” อ้าปากออก
เพราะไอ้หื่นมันดันเอามือล้วงเข้าไปในเสื้อ แล้วใช้นิ้วโป้งบี้ถูกับสองเม็ดแข็งๆที่ยอดอกของผม
เดย์ทั้งจูบทั้งจะดูดซอกคอผมเลยต้องรีบดันหัวมันออก “อย่าเดย์ เดี๋ยวเป็นรอย”
มันเลยเลื่อนลงมาจูบดูดเนื้อตรงไหปลาร้าแทน เจ็บจี๊ดๆแต่ก็เสียวดีครับ
ผมกอดคอมัน หอมที่กกหูมัน ลูบหัวเกรียนๆของมันให้มั่วไปหมด รู้สึกมีอารมณ์มากใจก็เต้นแรง
ไอ้เดย์ทั้งจับทั้งคลำขยำเป้าผมนอกกางเกงยีนส์ ผมถึงกับซบบ่ามันเผลอคราง ”อื้อ” ในลำคอ
ตรงนั้นของมันที่ผมนั่งทับก็ของขึ้นไม่ต่างกัน มันพองนูนจนก้นของผมรู้สึกได้ถึงความแข็งแรง
ที่กำลังดันปะทุอยู่ในกางเกงยีนส์ของอีกฝ่าย ผมค่อยๆลูบคลำสัมผัส มันก็เหมือนยิ่งตื่นมือขึ้นไปอีก

“มึงใส่กางเกงในมารึเปล่าเดย์”
“ไม่อ่ะ วันนี้ใส่บ็อกเซ่อร์มาอย่างเดียว ยิ่งตอนอยู่กับมึงสองคนนะกูไม่อยากจะใส่อะไรเลยด้วยซ้ำ คึคึคึ////”
“ไอ้คนลามก/////*//”
“กูออกจะหล่อปานนี้ลามกตรงไหน”
“ทุกตรงแหละมึงอ่ะไม่ต้องมาเถียง”
“แบบกูเขาไม่ได้เรียกว่าลามกนะ .....กูก็แค่หื่น เคี้ยกกกกกกก55”
“อาการหนักแล้วมึงอ่ะ ////*//อย่าหัวเราะเสียงดังสิไอ้บ้า ชู่ว์~~”
“อื้ม จุ๊บๆๆๆๆๆ/////”

ไอ้เดย์จับหน้าผมไว้แล้วจุ๊บปากซะหลายทีเหมือนมันจะหมั่นเขี้ยวอะไร ต่อด้วยไซร์คอแล้วเริกเสื้อผมขึ้น
ซุกหน้าเกลือกไปทั่วหน้าอกผม ลงลิ้นกับปลายยอดให้แข็งเป็นไตมันชอบใจนักล่ะ ตรงเป้าทั้งโดนล้วง
โดนควักผมก็เสียวสิครับ เล่นเอาตัวอ่อนโดนดันให้นอนหงายลงไปบนโซฟาแบบขืนไม่ได้
ผมซี๊ดปากร้องเสียวเบาๆกลั้นเสียงใจจะขาด มันลากลิ้นไปตรงไหนผมก็สะดุ้งไหวไปทั้งตัว
จนไปหยุดจ่ออยู่ที่จุกแข็งชูชันสู้ลิ้น ไอ้บ้านี่มันหันมาตั้งหน้าตั้งตาดูด...ทำผมตัวสั่น

“ซี๊ดดดด/////*//.... เชี่ยเดย์ ซี๊ดดเชี่ยโอ๊ย มึงรีดนมกูขนาดนี้ไปสมัครงานที่ฟาร์มโคนมมั้ยสาดดดดด”
“ก็กูหิวมึงอ่ะ///////” มันเงยหน้าจากนมมาจ้องตาผม
“/////ฮึ่ยยยไอ้บ้า”
“ความจริง.........ไม่เห็นต้องรอจนน้องมึงกลับก็ได้นี่” เดย์พูดยิ้มหวานตาเยิ้มมองหน้าผม
“............เดย์ มันกลางบ้านกูเลยนะ มึงบ้าเหรอ”
“ก็มึงมีอารมณ์แล้วนี่//// ตอนนี้ก็ไม่มีใครมาเห็นซะหน่อย นะนะน๊า~”
“แต่..” ผมขมวดคิ้วกังวล เรื่องป้าผมยังไม่เคลียร์ นี่ถ้าเกิดจ๋าลงมาเห็นอีกมันจะไม่เลวร้ายไปกันใหญ่เรอะ

ขณะที่ผมยังอึนๆมึนๆคิดไม่ตกอยู่ ไอ้เดย์ก็รีบจูบปิดปากผมเลยครับไม่ให้ปฏิเสธมัน
ขอบอกว่ารสจูบที่มันประเคนให้อร่อยลิ้นทำเอาผมเมา คิดอะไรไม่ออก ในหัวนี่ว่างเปล่าขาวโพลน.....
“อื้มมมม....อืมม....จุ๊บ...จ....ฮ่า~...อื้มมมม”


“แอ๊ดดดดดดดด………..ด”

“เฮือกกกกก!”
แต่แล้วเสียงเปิดประตูที่ได้ยินดังมาจากชั้นบนก็ทำให้ผมสร่างเมาลิ้นไอ้เดย์ทันที
พวกผมทั้งคู่สะดุ้งตาโต ผละออกจากกันแทบไม่ทันเพราะได้ยินเสียงวิ่งลงบันไดมาอย่างเร็วให้ใจหายใจคว่ำ
“ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! ตึง!”

“พี่ลูกคิดดดดดดดด ทำอะไรฮะ ทำไมไม่นอนอ่ะมานั่งข้างล่างทำไมมืดตื๊ดตื๋อ?” เป็นน้องผมเองที่ลงมา
มันก็ถามเสียงหลงส่ายหัวงงๆ ไอ้เดย์กับผมนั่งนิ่งๆแข็งทื่อในความมืด มีแค่ไฟตรงบันไดที่เปิดทิ้งไว้

“ซี..... ซีอะไรวะไหนมาดูไฝดิ๊" ผมกวักมือเรียกน้องที่กำลังเอื้อมมือไปเปิดไฟ "...ซีโน่ ซีโน่ทำไมไม่นอน”
ผมเฉไฉไม่ตอบมันไป ไอ้ตัวเล็กขยี้ตาทำท่าง่วงนอนแล้วจ้องไอ้เดย์ที่ถอยไปนั่งห่างจากผมเป็นวาได้
"ก็ซีโน่ปวดฉี่ฮะ ตื่นมาฉี่แล้วไม่เห็นพี่ลูกคิดเลยลงมาหา"
เจ้าซีโน่มันปีนมานั่งตักผมแล้วหันไปถามไอ้เดย์ “แม่ไม่ให้เข้าบ้านเหรอ ทำไมมาอยู่บ้านคนอื่นงี้”
เอาตรงๆนะของผมมันยังไม่สงบ ต้องนั่งตัวงอสะดุ้งหนีน้องไม่ให้มันกระเถิบก้นมาลึกเกิน
เดี๋ยวโดนมันซักละยุ่งเลย

ทั้งสองคนจ้องตากันเอาจริงเอาจัง แล้วจู่ๆไอ้เดย์มันก็หัวเราะก๊ากออกมา
“5555555555เพราะกูจะมาแย่งที่นอนมึงไงไอ้หนอนด้วง!!!” ไอ้เวรเดย์แลบลิ้นปลิ้นตาเย้ยน้องผม
ก่อนจะรีบวิ่งหนีขึ้นไปชั้นบน ซีโน่นี่ตาโต ตกใจรีบกระโดดออกจากตักผมวิ่งตามเชี่ยเดย์ไปแบบร้อนรน
“กลับบ้านตัวเองไปเลยยยยย ไม่ต้องมานอนบ้านนี้~~~”
ผมต้องรีบตามไปปรามน้อง “เบาๆ!ซีโน่!”
..........
................
........

ผมล่ะขำ ไอ้เดย์มันขึ้นไปแย่งที่นอนน้องๆผม ตัวมันโตอย่างกับหมีควาย พอผมไล่มันกลับบ้านก็ทำงอน
ไม่ยอมพูดด้วย สงสัยยังเคืองขัดใจที่ค้างกลางอากาศ ผมเลยลงไปเก็บรถมันเข้าบ้าน ล็อคบ้านแล้วขึ้นมา
ไล่มันไปอาบน้ำ อยากนอนก็นอนไปยกให้เลย ผมยอมนอนพื้นเองก็ได้(T T)

ระหว่างที่ไอ้เดย์เข้าไปอาบน้ำ(ซึ่งนานกว่าทุกที สงสัยว่าวด้วยไอ้หอกนี่) เจ้าซีน่อนที่พลอยตื่นไปด้วย
งัวเงียขยี้ตาโวยวายไม่ยอมนอนเบียดกับไอ้เดย์ ซีโน่มันก็ไปนอนแก้มป่องกางแขนกางขา
กินพื้นที่เตียงที่เหลือ กันไม่ให้ไอ้เดย์มานอนด้วย แต่พอไอ้เดย์มันอาบน้ำเสร็จออกมาเห็นไม่มีที่นอน
ก็ไล่จั๊กจี๋สองแสบให้หนีมันจนไม่เป็นอันได้นอนกันทั้งหมด ผมต้องคอยดุไอ้สามตัวนี้ให้เบาเสียงตลอด
เพราะดึกแล้วเดี๋ยวแม่จ๋าตื่นมาด่าเอา แล้วคุณผู้ชมคิดว่าใครละครับที่จะโดนด่า ผมนี่!
คนเดียวเต็มๆ เพราะจ๋าไม่เคยด่าไอ้เดย์ จ๋าไม่ด่าไอ้พวกตัวเล็ก จ๋าด่ากูคนเดียวทุกทีเลยครับ ||||||||...

"นี่ห้ามทะเลาะกันนะ ไปอาบน้ำก่อน ออกมาถ้าเห็นยังตีกันอยู่จะไล่ออกไปนอนนอกโลกทั้งสามตัวเลย
ไม่เชื่อก็คอยดูดิ!"

"นอกบ้านก็พอมั้ง นอกโลกพวกกูจะไปไงวะ"
"มึงไม่ต้องมาเถียงเลยเดย์” ผมชี้หน้ามัน
“เถียงเชี่ยไรมึงจะให้กูนั่งยานอวกาศไปเหรอ5555”
“ไม่ต้องมาหัวเราะกู////*// มึงอ่ะตัวดี ชอบแกล้งน้องกู บ้านมีห้องแอร์เย็นๆก็ไม่นอน ประสาท!"
"ใช่ๆๆๆๆๆๆประสาทไม่ดีเนอะๆ" ซีน่อนกับซีโน่กอดอกพยักหน้าเห็นด้วย ช่วยด่าเสริมทั้งที่ตาปรือ

"เดี๋ยวกูนอนแก้ผ้าก็ได้ เย็นเหมือนกันแหละ" ว่าแล้วมันก็ถอดเสื้อเหลือแต่บ็อกเซ่อร์
"งั้นซีน่อน ซีโน่ ถ้าไอ้บ้านี่แก้ผ้าหมดเมื่อไหร่เอาหนังยางมัดจู๋มันไว้เข้าใจนะ”
“555555555555”
น้องๆผมมันก็ขำชอบใจกันใหญ่ วิ่งหาหนังยางรัดของกันให้วุ่น ส่วนไอ้เดย์นอนกางแขนกางขาเต็มเตียง
ยิ้มผงกหัวชูนิ้วกลางให้ผมขำๆ “เดี๋ยวเถอะๆ ถ้าของกูเป็นไรไปขึ้นมามึงจะน้ำตาตกในนะไอ้ลูก หึหึหึ”

“ไอ้บ้า” ผมด่ามันแล้วเดินหนีเข้าห้องน้ำ ไอ้หอกเดย์ยังไม่วายพูดตามหลัง
“โด่หนังยางอันแค่นี้ทำไรกูไม่ได้หรอกเว้ย มันจะรัดพอเหรอ555 เอายางรถยนต์ม๊ะเคี้ยกกก555555”
ผมหมั่นไส้มันฉิบหายเลยชะโงกหน้าออกมาบอกน้องๆใหม่ “ซีน่อน ซีโน่ ไม่ต้องรัดแล้ว ใช้ดีดเอา!!!”
ไอ่เชี่ยเดย์หุบปากหุบขากุมเป้าเลยครับ ผมเลยขำมันแทน

...........................
................
..........

ตอนที่ผมอาบน้ำ ยังได้ยินเสียงเหมือนพวกตัวแสบสามคนข้างนอกเอาหมอนไล่ตีกันตุบตับ.. แต่
พอผมอาบเสร็จออกมา พวกมันสามคนกลับสามัคคีกันนั่งนิ่งเรียงหน้าสลอนที่ปลายเตียง
ผมมองโคตรแปลกใจ…. เลยหันไปดูทางขวามือหน้าจอคอมพิวเตอร์สว่างอยู่ พวกมันนั่งดูอะไรกัน
เสียงก็ไม่เปิด........พอได้เห็นชัดๆเท่านั้นแหละครับ “เชี่ย!!!!” ตกใจรีบวิ่งไปยืนบังหน้าจอเลย

ไอ่เชี่ยเดย์แม่งเปิดหนังโป๊ให้น้องๆผมดูกันตาแป๋วเลยครับพ่อแม่พี่น้อง!!!!!!!!
โอ๊ยยยย|||||||*||| ผมอยากจะเอามันยัดใส่กระสอบแล้วซ้อมจริงๆไอ่เลวววว

สามคนนั้นร้อง “โห่~~~~~~~” ที่ผมมายืนบังเลยต้องถลึงตาใส่พวกมันแทบถลน
“เชี่ยเด๊ย์~! -*- มึงนี่แม่ง กูล่ะเชื่อเลยไอ่สัด ให้น้องกูดูอะไรเนี่ย!!!”
“หนังโป๊ไง” มันยังมีหน้ามาเอียงคอตอบผมตาแป๋วอี๊ก! ซีน่อนกับซีโน่นี่สะดุ้งหลบหลังไอ้เดย์เลยครับ
“เชี่ย! มึงทำอย่างนี้ได้ไง!!”
“ก็กูจิ๊กมาจากบ้านไอ้ซีนไง จำไม่ได้เหรอ”
“โธ่โว้ยกูไม่ได้หมายความว่ามึงเอามาเปิดได้ยังไงสัด! มึงทำอย่างนี้ไม่ได้ น้องกูใจแตกหมด”
“ก็กูวางไว้ในตะกร้าผ้า มันเห็นมันบอกอยากดูอ่ะ ถ้ากูไม่ให้ดูมันไม่ให้นอนนี่อ่ะ”
“ซีน่อน! ซีโน่!” ผมเอ็ดน้องๆไม่อยากจะเชื่อ ไอ้สองแสบถามพร้อมกันเสียงอ่อยเลยครับ
“ดูไม่ได้เหรอพี่ลูกคิด”
“ไม่ได้!!”
พอผมทำหน้าโกรธพวกมันก็มารุมกอดเอวผมแล้วชี้มือไปที่ไอ้เดย์ “ก็พี่เดย์บอกว่าดูได้นี่ฮะ”
ผมจ้องหน้าไอ้เดย์ มันก็ทำปากขมุบขมิบบ่น “โหไอ่ห่าโยนขี้ให้กูนี่เรียกชื่อกูถูกเชียวนะ”

“มึงไม่ต้องมาแก้ตัวเลยเดย์ มึงน่ะผิดของอย่างนี้ก็ต้องรู้ดิว่ามันยังไม่ควรเปิดให้เด็กดู ยังไม่ถึงเวลา!”
ผมไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าไอ้เกรียนเปรตนี่ดี แต่พอหันไปเอาหนังออกปิดเครื่อง
มันก็พูดให้ผมช็อคกว่าเดิม “ก็น้องมึงบอกกูว่าเคยดูนิ...”
“ห๊า!!!!!!” |||||||||||ช็อคตาค้างเลยครับผม เจ้าซีน่อนซีโน่นี่แทบจะกระโจนมุดเข้าผ้าห่มหายไปเลย
ไอ่เชี๊ยะ น้องกูใสๆไม่มีจริง ผมเหวอสุดๆครับบอกเลย

“ซะซะซะซะซีน่อน! ซีโน่! ไอ้พวกเด็กเปรต! ไปเคยดูหนังแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ตอบพี่มาเดี๋ยวนี้น๊ะ!!”
ผมกระโจนตามไปเขย่าถามไอ้สองแสบมันก็มุดผ้าห่มซุกหน้าหนีผมกันใหญ่ ไอ้เดย์ต้องมาปิดปากผม
“มึงอย่าเสียงดังไปดิลูกคิด”
“อื้ออออออออ~~~~!!! อื้อๆ!!”
ไอ่เวรดันปิดจมูกกูด้วย ผมตะเกียกตะกายแทบตายกว่ามันจะยอมปล่อยมือ
“ฮ้า! ก็มึงพวกดูมันดี๊~~~~~”
“โห่ เอาน่าน้องมึงจะเข้าวัยรุ่นแล้วเรื่องปกติป่ะ”
“เชี่ย! ปกติเชี่ยไรมันเพิ่งจะขึ้นป.6เองสัด!”
“แล้วมึงดูหนังโป๊ครั้งแรกตอนไหน”
“.....อึก......ม.1...”
“กูตอนป.4”
“ไอ้กาม!”
“ขอบคุณครับ เคี้ยกๆๆ”
“ตายห่าล่ะน้องกูจะโตมาเป็นคนบ้ากามแบบมึงรึเปล่าวะนี่ โธ่|||||||”
“น้องมึงก็ต้องเหมือนมึงดิ มาเหมือนกูได้ไงวะ”
“ฮึ่ม! ซีน่อน! ซีโน่! ต่อไปห้ามดูหนังแบบนี้อีกนะเด็กเขาไม่ดูกันหรอก แล้วก็ห้ามคิด
ห้ามทำแบบในหนังกับใครเชียวนะเข้าใจมั้ย ไม่อย่างนั้นพี่จะไม่รักไม่สนใจทั้งคู่เลย พูดจริงๆนะ
พี่จะตีทั้งคู่แล้วก็จะบอกพ่อให้ไม่ต้องพามาหาพี่อีกเลย รู้เรื่องมั้ย!!!”

“คร้าบบบบบ” พวกน้องตอบกันเสียงอ่อยๆยังมุดอยู่แต่ในผ้าห่ม

ไอ้เดย์มันเห็นเจ้าแฝดเหมือนจะร้องไห้เลยพูดขึ้น “ไว้รอให้โตก่อนแล้วกันไอ้หอยสองฝา”
“แล้วทำไมทีตัวเองยังดูได้ตั้งแต่ป.4เลยอ่ะ” ซีน่อนโผล่หน้าออกมาถามไอ้เดย์หน้าหงิก
“ป.4 กูก็โตแล้วไง แต่ของพวกมึงยังเล็กจึ๋งเดียวเลยอดดู555”
ปล่อยให้ไอ้บ้าเดย์มันตอบเด็กจะยิ่งอึนกับชีวิตนะผมว่า

“แล้วใครชวนดูหนังแบบนี้กันห๊ะซีน่อนซีโน่ มีใครเอาให้ดูรึเปล่า”
ผมยังตีหน้ายักษ์เค้นถามน้อง พวกมันมองตากันแล้วรีบพากันส่ายหน้า ผมเลยต้องขู่ว่าจะส่งกลับบ้านพรุ่งนี้
“เพื่อนที่โรงเรียนฮะ.. มันเอามาเปิดให้ดูอ่ะ” ซีโน่รีบเปิดปากคนแรก เจ้าซีน่อนก้มหน้าคอตกอย่างเดียว

ผมอยากจะบ้าตายได้แต่บอกให้รับปากจะอยู่ห่าง ถ้าเพื่อนชวนทำอะไรไม่ดีก็อย่าไปทำตาม
เป็นห่วงพวกมันจริงๆ น้องๆถามผมว่าทำไมยังดูไม่ได้ ทำไมนู่น ทำไมนี่ ทำไมทำอย่างนั้นไม่ได้
อย่างนี้ไม่ได้..... ผมกับไอ้เดย์นอนคุยกับพวกมันว่าอะไรไม่ควรทำบ้าง บางอย่างยอมรับ
ว่าผมก็เคยทำแต่ไม่อยากให้น้องทำตามอย่าง คุยกันไปมาก็พากันหาว.....ผล็อยหลับตามกันไป
ตอนนอนพวกมันน่ารักมากเลยนะครับ ทั้งสามตัวเลย


+++++++++++++++++++++++++++

เช้ามา.........

ผล็อค!
“โอ๊ย!เชี่ยยย|||||||||” ผมโดนเชี่ยเดย์ถีบตกเตียงครับ ตื่นเลย อยากจะตบบ้องหูมันคืน
แต่กลัวมันตื่นมาโมโหเมาขี้ตาก้านคอใส่ ผมนั่งกับพื้นจ้องหน้าไอ้หล่อ มันนอนตะแคงหลับยังหล่อเลยเว้ย
จมูกโด่งหน้าใสตัวขาวจั๊วะ กล้ามแม่งน่ากัดว่ะ////คึคึ หลับสบายเชียวนะมึงบนเตียงกูเนี่ย..

เมื่อคืนมันสะกิดผมที่นอนพื้นให้ขึ้นมานอนบนเตียงด้วยกัน ผมไม่ลุกมันก็ง้องแง้งไม่ยอม
สุดท้ายโดนมันอุ้มขึ้นเตียง เรานอนเบียดกันกอดกันกลมดิ๊ก ไอ้ตัวเล็กก็นอนกอดกัน
แล้วดูตื่นมาสิครับมันถีบผมตกเตียงเฉย

กำลังนั่งมองหน้าไอ้เดย์อมยิ้มเพลินๆได้ยินเสียงมือถือตัวเองดังผมรีบตะครุบมากดรับ
“อะไรเหรอจ๋า” คุณนายลูกเกดครับโทรมาปลุกลูกทำไมแต่เช้านะ
“เดย์นอนนี่ใช่มั้ย”
“จ๋ารู้ได้ไง”
“รถจอดอยู่ในบ้านนี่”
“เออจริงด้วย55”
“ตื่นกันรึยัง มาเข็นออกให้แม่หน่อยมันเดินลำบาก”
“อื้อ ลงไปเดี๋ยวนี้แหละคร้าบบบบบ”

.............
.......

แล้วพอผมลงไปก็อึ้งแดกเลยครับ ป้าผมมา! มาทำไมแต่เช้าวะ!!!
เห็นป้าก้มหาของอยู่ในรถยังไม่เข้าบ้าน ผมรีบประกบแม่ซุบซิบถาม “จ๋า ป้ามาทำไม”
“ป้าเขาเอาน้ำพริกมาฝากแน่ะลูก แวะเอามาให้ก่อนไปทำงาน.......โอ้โหเช้านี้ทำไมหน้าขาวจัง”
แม่จ๋าทักผมถึงรู้ตัว มาหน้าขาวอะไรเล่าหน้าซีดอยู่เนี่ย ||||||||

ป้าผมยังแข็งแรง เป็นสาว(แก่)ที่มั่นใจในตัวเอง อายุมากแล้วแต่ก็ยังดูไม่แก่ยังทำงานขยันมาก
นอกจากงานประจำที่ออฟฟิศบริษัททัวร์ที่แกทำมาตั้งแต่สมัยสาวๆแล้ว ก็ทำพวกขายตรงต่างๆ
ไอ้เครื่องกรองน้ำบ้านผมก็ซื้อมาจากแกนี่แหละ

“เป็นไงบ้างล่ะพี่ ขาหายปวดรึยัง สูตรสมุนไพรที่เกดให้ไปนี่ดีใช่มั้ย”
“อื้มช่วยได้มาก ดีขึ้นเยอะไม่ปวดมากเหมือนก่อน น้ำพริกนี่อร่อยนะมีคนเขาเอามาฝาก ลองเอาไปกินดู”
ป้าส่งถุงน้ำพริกให้แม่พร้อมกับชายหางตามาทางผม “ไงลูกคิด ตื่นเช้าได้ด้วยเหรอวันนี้ไม่ได้ไปโรงเรียนนี่”
ผมไม่กล้าสบตาป้าแกเลยครับ ได้แต่ยกมือไหว้แล้วหัวเราะแห้งๆกลบเกลือนหน้าเจือนๆแทน

“กินเป็นมั้ยน้ำพริกนรก” ป้าถามผมตอนที่จ๋าเดินเอาถุงของฝากเข้าไปเก็บในครัว
“ลูกกินได้ แต่มันเผ็ดไม่ใช่เหรอป้า จ๋าเขาจะกินได้เหรอ จ๋าไม่กินเผ็ดป้าก็รู้อ่ะ”
ตอนยืนคุยกันผมก็ยังไม่กล้ามองหน้าป้าอยู่ดี
“รู้.....ก็ตั้งใจเอามาให้เรากินไง”
“ให้ลูกเหรอ...?”
“ก็คิดว่าน่าจะชอบ”
“อ๋อ ขอบคุณครับ”
“แต่อย่าไปชอบนรกของจริงเข้าก็แล้วกัน.....อย่าโกหกแม่ แอบทำอะไรลับหลังให้แม่เสียใจ
จะได้ไม่ต้องตกนรกหมกไหม้ ตั้งใจเรียนหนังสือ คบเพื่อนดีๆ มีแฟนก็พามาให้แม่จ๋าเขารู้จักด้วย
แม่เขาจะได้รู้...ว่าใคร......แล้วสมควรคบมั้ย..”

“.................”
ผมนี่ยืนซีดไปซีดมา ก้มหน้าเม้มปาก ปกติป้าชอบชวนคุยสนุกแต่วันนี้แกกลับมาพูดเหน็บผมแบบนี้
ใช่แน่ๆรู้แน่ๆ โฮ~~~~ T|||||T เข็นรถไอ้เดย์หนีออกจากบ้านไปอย่างเร็วเลยครับ!

ผมขี่รถไอ้เดย์ออกไปแบบไร้จุดหมายปลายทาง แบบว่าขี่ไปเรื่อย มันบีบคั้นครับอยากจะร้องไห้แต่อายคน
มาจากไหนกันนักกันหนาวะผู้คนเต็มสองข้างทาง......อ๋อ นี่ผมขี่รถเข้าตลาดมานี่
ผมเหม่อแล้วไปจอดรถทำใจอยู่ข้างทางตรงท้ายตลาด แม่งเสียงอาซิ้มอาแปะก็เซ็งแซ่
มีแต่คนตะโกนแหกปากสั่งปาท่องโก๋ซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งกันอยู่ได้ไม่มีสมาธิให้กูเล้ย
โมโหเลยซื้อปาท่องโก๋แถวนั้นมาห้าร้อยแบบไร้สติ แล้วทุลักทุเลขนกลับบ้าน
ผมพยายามขี่รถให้เร็ว....ด้วยสปีดที่หมายังเดินแซงทัน

ถึงบ้านก็จอดรถหลบๆ แอบดูป้าก่อนว่าแกกลับไปรึยัง แต่รถป้ายังอยู่อ่ะ... ฮือ อุตส่าห์ไปตั้งนาน
อยากจะกัดปูนบ้านข้างๆกินให้ตาย พอดีมีคนเดินออกมามอง ผมเลยยิ้มแหยๆให้เพื่อนบ้าน
ก่อนรีบเดินมาบ้านตัวเอง ป้าเดินสวนออกมาพอดี จ๋ายืนตัวกลมอยู่ข้างหลังป้าถามผม
“ลูกคิดไปไหนมา จนป้าเขาจะกลับแล้วเนี่ย โห!! ทำไมปาท่องโก๋เยอะแยะอย่างนี้!?”

แม่จ๋าไม่มีท่าทีโกรธผม ป้าก็ทำหน้าเฉยๆ รึป้าจะยังไม่ได้บอกจ๋า....
“ไปตลาดมาจ๋า....ปะ...ป้ากินมั้ย” ผมชูถุงปาท่องโก๋ในมือให้แม่กับป้าดู ป้าบอกว่ากินเถอะจะกลับแล้ว
แต่จ๋าก็เอื้อมมือมาดึงเอาไปบอกแม่กิน แล้วแบ่งใส่ถุงเล็กส่งให้ป้าเอาไปด้วย
“ไม่รู้มันบ้าอะไรของมันเนี่ย ดูซิซื้อมาทำไมเยอะขนาดนี้ จะกินเข้าไปยังไงหมด”

ผมยกมือไหว้ลาป้า ป้าก็จับหัวผมแล้วเดินไปขึ้นรถ เห็นจ๋าเดินเข้าบ้านไปขายของมีคนมาซื้อสบู่
ผมเลยรีบเดินไปเคาะกระจกรถเรียกป้า

“ป้า......เอ่อ....เมื่อคืนลูกเห็นป้าที่เซเว่นด้วย... ป้าเห็นลูกมั้ย”
“เห็น”
“อึก...แล้ว........ทำไมไม่ทัก” ผมกลืนน้ำลายหนืดลงคอ กำกางเกงตัวเองแน่นโคตรลุ้น
“ไม่อยากจะไปขัดจังหวะ”
“ป้า...”
“บอกตรงๆนะป้าขนลุก ไม่คิดว่าแกจะเป็นแบบนี้เลย”
“ป้า....รับไม่ได้เหรอ”
“เฮ้อ....ไม่รู้สิ เพื่อนป้าเป็นกระเทยก็มี แต่หลานตัวเองบอกตรงๆไม่อยากให้เป็น เลิกได้ก็ดี”
“มันเลิกกันได้ง่ายๆที่ไหนล่ะป้า” ผมหน้าบูดเป็นตูดแน่ๆตอนนี้ ป้าก็ยังมองหน้าผมนิ่ง
“แล้วเมื่อไหร่จะเลิก”
“ป้า!”
“อย่าให้แม่จ๋าเขารู้ก็แล้วกัน เลิกกับไอ้นั่นซะก่อนที่แม่แกจะรู้เรื่อง”
“.........ถ้าลูกไม่เลิกอ่ะ”
“ทำไมดื้ออย่างนี้นะ เมื่อก่อนพูดรู้เรื่องกว่านี้นี่ ตั้งแต่ไปคบกับเด็กผู้ชายคนนั้นรึเปล่า ท่าทางเกเร”
“เดย์เป็นคนดี”
“ช่างเถอะ ไม่ช้าก็เร็วเดี๋ยวแกก็ต้องเลิกกับมัน”
“........” ผมเม้มปากแน่น มันเจ็บใจที่โดนดูถูกขนาดนี้ แต่ไม่อยากพูดกับป้าแล้ว

“เด็กมันก็คิดอะไรตื้นๆ โตกว่านี้แกจะรู้ว่าโลกมันไม่สวยอย่างที่แกคิดหรอกลูกคิด
ยังไงก็ดูแลแม่เขาดีๆล่ะไม่ใช่มัวแต่ไปหลงผู้ชาย วันนี้ป้าแค่อยากจะมาเตือนแกไว้ เฮ้อ...ไปล่ะ”
“..........................”
ป้าส่ายหัวเหมือนเอือมระอากับเรื่องของผม แกพูดแล้วทำท่าจะออกรถ แต่ผมเรียกไว้ “ป้า!”
“อะไร”
“ผมไม่ได้เป็นกระเทยนะป้า”
“..........”
“เขาเรียกเกย์!” ผมพูดแล้วรีบเผ่นเข้าบ้านเลยครับ ยังไงก็โล่งใจที่แกไม่ได้บอกแม่จ๋าเรื่องผม

อย่างน้อยก็ตอนนี้.....

...................
.........

ตอนสาย ซีน่อน ซีโน่ แม่ ผม และไอ้เดย์ เรียกว่าทั้งบ้านนั่งล้อมวงกินโอวัลตินกับปาท่องโก๋กัน
ไอ้เดย์ยิ้มแฉ่งอารมณ์ดีหยิบปาท่องโก๋จิ้มนมทำเป็นเครื่องบินร่อนเฉี่ยวหน้าผมไปๆมาๆ
“อย่า! -*- น่ารำคาญว่ะเดย์!” ผมดุมันปัดมือมันออกจับปาท่องโก๋ยัดปากมัน มันก็เอามายัดปากผมบ้าง
ซีน่อนกับซีโน่เลยเลียนแบบเอามายัดปากกันซะแก้มปูด ขำก๊ากจนแม่จ๋าด่าว่าทำให้น้องเอาของกินมาเล่น

“วันนี้จ๋าใจดีจังครับ ซื้อปาท่องโก๋มาให้เดย์กินเต็มโต๊ะเลย55555”
“โอ๊ยไม่ใช่จ๋าหรอกลูก ไอ้ลูกคิดมันไปซื้อมา”
“โหยยยยย ใจดีนะเนี่ย” ไอ้เดย์มันหันมายิ้มหล่อยักคิ้วชมผม ผมเลยยิ้มยักคิ้วตอบให้มัน
“กินให้อร่อยนะ ...ตังค์มึงทั้งนั้นแหละ”
“ห๊ะ!? อะไรนะ!?”

ไอ้เดย์มันชอบทิ้งตังค์ไว้ใต้เบาะรถครับ เห็นมันทิ้งไว้นานแล้วเดี๋ยวมดจะขึ้น พอบอกมันว่า
ผมเอาไปใช้ให้ด้วยความปรารถนาดี ไหงมันทำหน้าเบะมองปาท่องโก๋ตรงหน้าอย่างนั้นล่ะ..

สักพักซีน่อนกับซีโน่อิ่มแล้วหนีไปดูการ์ตูนกันหัวเราะคิกคัก ส่วนแม่จ๋าเดินออกไปขายของ
ผมนั่งกอดอกมองไอ้เดย์ มันยังตั้งหน้าตั้งตากินปาท่องโก๋ไม่ยอมหยุด
“ได้แค่ปาท่องโก๋ หมดพันเลยเหรอไอ้ลูก|||||||||”
“พันนึงเหรอ....กูนึกว่ามีแค่ห้าร้อย นี่มึงซุกไว้ตรงไหนอีกห้าร้อยเหรอ”
“อ้าวเวร”

ผมจ้องหน้ามันหลบตาผมนะ ผมคว้ากุญแจรถเดินออกไปหน้าบ้านเปิดใต้เบาะรถสุดรักสุดหวงของมัน
ลองค้นหาตังค์ว่ามีอีกจริงรึเปล่า ไอ้หอกเดย์มันเคยบอกผมว่าทิ้งตังค์ไว้เผื่อกรณีฉุกเฉิน
เมื่อเช้าผมเบลอสั่งปาท่องโก๋ไปแล้วนึกได้ว่าลืมเอาตังค์ไป เกือบกลับมาบ้านก่อนแล้วดีที่นึกออก

ถ้าไอ้เดย์มีตังค์มันก็ไม่เคยหวงผมหรอก เราใช้เงินใครจ่ายก็ได้ แต่ส่วนมากไอ้เดย์จะจ่าย
เพราะมันชอบทำตัวป๋า เปเพื่อนเปฝูง ใช้เงินสุรุยสุร่ายจนผมต้องคอยเตือนด้วยซ้ำ
แต่ช่วงนี้ท่าจะหน้าแห้งของจริง เห็นว่าขอบ่อยโดนพ่อด่าด้วย ขำมันนะแอบดูผมค้นรถ
มันตามมายืนบิดไปบิดมาลุ้นตูดโด่งอยู่ข้างประตูบ้าน ตลกดีพอผมค้นเจอนี่หน้าเหี่ยวเลย

“อะ..อะ..เอาไปไหนวะลูก เก็บไว้ที่เดิมดีกว่าป่ะคนดี๊คนดีของเดย์555||||||||”
“ทำไม ไหนเคยบอกให้กูเอาไปใช้ได้ไง”
“ก็ถนอมหน่อยมั้ย55 แบบว่า...เฮื่อยยยย เหลือให้กูไว้ใช้บ้าง เงินกูช็อตนะช่วงนี้”
“แล้วเอาเงินไปทำอะไรหมดล่ะ”
“........เอ่อ....”
“หวงเหรอ”
“เปล๊า...........”
“เก็บไว้กับกูนี่ปลอดภัยหายห่วง”
“T T เออ~ ฮืออ ใจร้ายว่ะแม่ง...กูไม่เอาก็ได้ ตังค์กูแท้ๆ”

ผมกลั้นขำจะแย่ แกล้งมันสนุกดี สมน้ำหน้าชอบมาแกล้งผมดีนักไอ้บ้าเดย์
ความจริงก็เป็นเงินของมันผมจะไปยุ่งทำไม แต่เมื่อคืนไอ้หอกนี่หลอกให้ผมจ่ายตลอดงาน
เลยต้องคิดดอกเบี้ยกันนิดหน่อย ถ้าเป็นเมื่อก่อนแค่นี้มันขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก
มันคงคิดว่าผมไม่รู้ล่ะสิว่าช่วงนี้มันเอาเงินไปทำอะไรหมด.... กูมีสายครับขอโทษเถอะอย่าดูถูก

กลับมานั่งหน้าโต๊ะกินข้าว เชี่ยเดย์เคี้ยวปาท่องโก๋อย่างเจ็บใจจนผมต้องกลั้นขำอีกรอบ
“ก็ดีแล้วไง ไม่ต้องเหลือตังค์ซักบาทมึงก็อยู่ได้ จะซื้ออะไรบอกกูสิ มาขอตังค์ที่กูนี่โอเค้”
“กูไม่โอเคอ่ะ ให้กูเหลือเงินติดตัวไว้บ้างไม่ได้เหรอ”
“เหลือให้มึงไปลุ้นป๊อกเด้งน่ะเหรอ!”
“อึก!........||||||||พูดอะไรอ่ะลูก ชู่ว์! เบ๊าๆ~ ปะป๊อกเด้งคือไรครับ?” หนอยยย ลนลานเชียวนะมึง
“ไปถามเพื่อนที่เรียนพิเศษมึงดูสิ เผื่อมันจะอธิบายได้ว่ามึงโดนแดกไปเท่าไหร่แล้ว”
จิกตาขู่ไว้ก่อนครับ เวลามันทำความผิดไว้มันไม่กล้าหือกับผมหรอก อย่างเวลาผมทำผิดก็กลัวมันเหมือนกัน
“.............หมาตัวไหนแม่งฟ้องวะ.....แม่ง.....” ไอ้เดย์บ่นอุบอิบๆ

“มึงไม่ต้องอัพเลเวลความเลวให้ตัวเองได้มั้ยเดย์ อย่าทำให้คนอื่นเขาดูถูก
กูไม่อยากให้ใครมาด่าว่ามึงไม่ดี แค่สติไม่ดีก็พอแล้วนะทุกวันนี้”

“กูแค่เล่นๆฆ่าเวลาเองลูกคิดดดดดดด ไม่เห็นต้องโกรธเลย” มันง้อผมครับมานั่งกอดคอพูดเบา

“เออโอเค เหล้ามึงไม่ถี่ไม่ค่อยเท่าไหร่ บุหรี่มึงก็นานๆทีจะมีให้เห็น มีเรื่องกับชาวบ้านเขาทีไรกูรู้
มึงไม่ได้ตั้งใจ ส่วนหวยนี่กูปลง.... กูทำใจอยู่กับมึงได้นะเดย์ แต่ถ้าวันไหนผีพนันเข้าสิง
หรือกลับไปมั่วยามั่วหญิงอีก มึงต้องเลิก!” ผมคิดแล้วก็เคืองมัน ยิ่งเมื่อเช้าโดนป้าว่าให้แบบนั้น
แต่ก็พยายามพูดให้เบา ไม่อยากให้แม่หรือน้องมาได้ยิน ตอนแรกก็ว่าจะไม่ยุ่งแต่ผมกลัวมันถอนตัวไม่ขึ้น
เดี๋ยวกู่ไม่กลับเหมือนเมื่อก่อนจะลำบาก ไม่อยากสาธยายครับ อายแทน อดีตเชี่ยเดย์นี่คำว่าชั่วคงไม่พอ
ขนาดมันยังเล่าให้ผมฟังไม่หมดทุกเรื่องนะ พ่อแม่พี่สาวมันทำบุญใส่บาตรทุกวัน ขอบคุณผีห่าซาตาน
ตัวที่เคยสิงมัน ออกจากร่างมันไปแล้วก็อย่าได้กลับมาอีกเลย

“ค้าบบบบ ค้าบบ เลิกแล้ววววว ขี้บ่นจังเหมือนพ่อกูเลย”
“เปล่า กูไม่ได้ให้มึงเลิกทำอะไรเลวๆไม่ต้องทำเพื่อกูหรอก”
“อ้าว อะไรของมึงวะ”
“กูให้มึงเลิกกับกู! เลิกกับกูไปเลยไอ่สัด!”
“โหยยยยยยยยยยยยย||||||||||| ขอตัวช่วยด้วยได้มั้ยครับพี่”
“อยากทำอะไรก็ตามใจ กูไม่ได้ห้าม แต่มึงต้องเลิกกับกูก่อน!”
“เชี่ย....โหดอ่ะ ใจร้าวรานนน”
“อย่ากวนตีน จะเอาไง”
“แสดงว่าไม่ชอบให้เล่นไพ่ใช่ป่ะ”
“เอ้อ! ก็คิดได้นี่”
“โอเค เดย์จัดให้! ไม่เล่นแล้วต่อจากนี้ ดีกันๆ”
“กูไม่เชื่อมึงหรอก มึงชอบตอแหลตลอด”
“............งั้น กูมีอะไรจะสารภาพ สัญญาก่อนว่าถ้าบอกแล้วเชื่อใจกู”
“...................ไม่สัญญา กูต้องฟังก่อน”
“โธ่ลูกคิด”
“รีบเล่ามา ก่อนจะมีใครเดินเข้าครัว เร็ว...”
“...............................”

เอ๊า.....มันนั่งนิ่งเงียบซะงั้น เอาแต่มองหน้าผม มันจะพูดอะไรวะผมชักหวั่นใจ ลุ้นรอฟังแม่งก็ไม่พูดซะที
เอาช้อนคนโอวัลตินเคาะหัวแม่งเลย “โอ๊ย! อย่าตีเดย์ดิ!”
“ก็มึงลีลาอ่ะ!”
“เออเล่าแล้วๆ”
แล้วไอ้เดย์มันก็ตั้งใจพูดกับผม

“มึงยังรู้ไม่หมดว่ากูเคยทำอะไรเลวๆไว้บ้าง....มึงบอกเองว่าไม่จำเป็น ขอแค่ตอนนี้
กูไม่กลับไปทำอย่างนั้นแล้วก็พอ มึงพูดแบบนี้จำได้มั้ย”

“อื้อ” ผมพยักหน้าตั้งใจฟัง
“แล้วมึงก็ยังไม่รู้ว่าเพราะอะไรเมื่อสองปีที่แล้ว กูถึงเลิกเกเรมึงไม่เคยสงสัยเหรอ”
“ก็เพราะเพื่อนรักมึง...เอ่อ...ตาย....”
“เรื่องนั้นทำให้กูออกจากแก็งค์ แต่ไม่ได้ทำให้กูเลิกทำอย่างอื่น พ่อแม่บอกถ้ากูจบม.สามได้
จะพักเรียนไปก่อนก็ได้ กูจะเลิกเรียนแล้วด้วยซ้ำ แม่งโคตรลำบากกว่ากูจะขอจบได้55 กูกระเสือกกระสน
เพราะแค่ไม่อยากให้พ่อกับแม่มายุ่งวุ่นวายกับกูอีก อารมณ์ตัดรำคาญน่ะ”

“เลว สงสารพ่อแม่มึง”
“ผ่านมาแล้วน่า อย่าด่ากูดี๊”
“ด่าย้อนหลังไง แล้วมันมีอะไรวะ ทำไมมึงเปลี่ยนใจ”
“เพราะมีมึงไง”
“เดย์/////” ให้ตายเถอะ ใครมาลองเป็นผมจะรู้ว่าเวลาที่เราต้องเก็กหน้าขึงขัง
แต่มันกลั้นยิ้มไม่ได้นี่โคตรลำบากแค่ไหน///// เขินโคตรๆเลยครับ

“ เพราะมึงทั้งนั้น กูจะบอกให้ กูอยากไปโรงเรียนทุกวันก็เพราะมึง กูเลิกทุกอย่างที่คิดว่ามึงจะรับไม่ได้
มึงแม่งใสอ่ะ เหมือนอยู่คนละโลกกับกู มึงเห็นนักเลงที่ไหนมึงก็กลัวหนีไปทางอื่น เหมือนที่มึงไม่เคย
จะสนใจมองกูที่อยู่แถวหน้าโรงเรียนบ้าง ป้ายรถเมล์บ้าง ตามมึงมาถึงบ้านบ้าง... กูมองมึงทุกวัน
ไปไหนกูก็ตาม มึงยังไม่เคยรู้ตัวเล้ยไอ้ลูก55 นึกถึงตอนนั้นแล้วโคตรจะขำตัวเอง5555”

“จริงดิ! เชี่ยไม่รู้ตัวเลย มึงแม่งน่ากลัวเกินไปแล้วเดย์ ไอ้โรคจิต”
“เรียกซะเสียเขาเรียกแฟนคลับเว้ย”
“อย่างมึงไม่ใช่ติ่งธรรมดาแล้ว กูว่าน่าจะไส้ติ่ง”
“ด่ากูพอยัง ?ฟังต่อม๊ะ”
“เออฟังๆ”
“กูรู้จักทำอะไรดีๆเพื่อตัวเองเป็น ไม่รู้สิมันค่อยๆเป็นไปเองโดยที่กูไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ เพราะคิดถึงมึง
สักวัน...กูหวังว่ากูจะกล้าพูดกับมึง มันเป็นช่วงหลังจากที่ไอ้ปิงมันไป ก่อนจบม.3สองสามเดือนได้
ช่วงก่อนจะขึ้นม.4 ช่วงนั้นแหละที่กูเริ่มชอบมึงอ่ะ////”

ผมอมยิ้มเลยครับ ไอ้เดย์มันไม่เคยเล่า เขินว่ะ ครึ๋ยยย//////

“เอ๊ะเดย์ ตอนนั้นมึงอยู่คนละโรงเรียนกับกูไม่ใช่เหรอ มึงรู้จักกูได้ไง”
“.....ก็....ความจริงกูเห็นมึงมาตั้งนานแล้ว อยู่แถวนี้เหมือนกัน มึงแหละไม่มองกูสักนิดคนออกจะหล่อ”
“กูก็คุ้นหน้ามึงไง แต่จำไม่ได้”
“ประมาณ...ม.1 ช่วงที่มึงเริ่มดูหนังโป๊ กูก็จำหน้ามึงได้55”
“ไม่ต้องมาล้อกู มึงยังดูตั้งแต่ป.4 ไอ้หื่น////*//”
“ กูเห็นมึงทุกวันช่วงโรงเรียนเลิก แถวป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียนมึงไง”
“บ้าดิ กว่ามึงจะนั่งรถเมล์มา กูไม่กลับบ้านไปก่อนแล้วเหรอวะ”
“ไม่หรอก กูขี่มอไซค์โดดมาก่อนโรงเรียนเลิกทุกทีอ่ะ”
“ไอ้เลว”
“555อาจจะดูโง่ๆที่กูเลือกเรียนใกล้บ้านเพราะมึง ทั้งที่เมื่อก่อนกูอยากไปให้ไกลบ้านตลอดเวลา
แต่กูว่าอย่างน้อยมันก็ทำให้กูเรียนต่อได้”

ได้ฟังอย่างนี้ใครจะไม่ยิ้มแก้มปริล่ะครับ/////

“มึงรู้มั้ย กูได้กับใคร คบกับใครผ่านมาจนไม่รู้เท่าไหร่ๆ แต่ไม่เคยมีใครที่แค่คิดถึง
ก็ทำให้กูโคตรมีความสุขได้เหมือนมึงสักคน ทั้งที่มึงไม่ได้ทำอะไรเลย มึงไม่รู้จักกูด้วยซ้ำ
ไม่รู้เป็นอย่างนี้ได้ยังไง โลกกูเปลี่ยนตั้งแต่วันที่กูรู้ตัวว่าชอบมึง เรื่องเป็นผู้ชายเหมือนกัน
กูไม่เคยแคร์อยู่แล้ว บอกแล้วกูได้หมดกูไม่สนใจ.... แต่กูไม่กล้าเข้าใกล้มึงอ่ะ แม่งคนอย่างกู55
รู้ไว้นะลูกคิดมึงทำให้กูเหมือนได้ชีวิตใหม่ ยิ่งกว่าที่มึงขอกูก็ทำให้ได้”

“กูไม่ได้ดีขนาดนั้นหรอกเดย์/////” ผมน้ำตาคลอได้ไงไม่รู้ครับ
“กูไม่ได้ว่ามึงดี กูแค่รักมึง”
“ไอ้ห่า///// แม่งพูดขนาดนี้กะให้กูโกรธมึงไม่ลงไปสิบปีเลยใช่ป่ะ”
โอ๊ยยยย เขินโว้ยยยย ตัวจะแตก ผมจะยิ้มจะร้องจะเขินตีกันให้วุ่นไปหมด ไอ้เดย์ก็ยิ้มหวานเกิน
“คึคึ////// ขอสักร้อยปีได้ป่ะ”

ผมดึงมือมันให้แอบย่องขึ้นไปบนห้อง เข้าไปแล้วล็อคประตูก่อนโผกอดมันแน่น น้ำตาซึมเลยครับ
เราจูบกันอยู่นาน แต่ก็ต้องยั้งใจไว้แล้วย่องกลับลงไปข้างล่างก่อนที่สองแสบมันจะรู้ตัว
“แล้วเรื่องป๊อกเด้งอ่ะ”
“ไว้เล่นกับมึงสองคนก็แล้วกัน”
“ทะลึ่งไม่สร่างซานะไอ้หอก”
มันทำมือเป็นรูปหัวใจส่งให้ผม ปากผมด่ามันว่าน่ารักตายห่าล่ะ แต่ในใจผมคิดว่ามันน่ารักโคตรๆเลย////


*********************


ตกเย็นไปติวที่บ้านเดย์ครับ เด็กๆเล่นกันอยู่ที่บ้านน้องเงาะ พี่ดรีมซื้อเค้กมะพร้าวอ่อนมาเลี้ยงครับวันนี้
ลาภปากจริงๆคนอะไรนอกจากสวยแล้วยังใจดีผิดกับน้องชาย บ้าๆบอๆสติไม่ค่อยดีแถมหื่นกาม
มันคอยจับผมคลุกวงในเรื่อย ผมก็เคลิ้มบ้างตบเกรียนเรียกสติมันบ้างเวลามันหน้ามืดมากๆจนลืมตัว
จู๋จี๋กันได้อยู่แต่เราอยู่กันสองต่อสองแล้วล็อคห้องไม่ได้ครับเพราะบางทีแม่ไอ้เดย์ก็เข้ามาคุยด้วย

ไอ้เดย์กำลังสอนผมแก้โจทย์เลขอยู่ อันนี้เข้าโหมดติวจริงจังครับ กำลังปวดหัวได้ที่เลย
เกือบโดนไอ้เดย์บีบคอเพราะหงุดหงิดที่ผมทำผิดข้อเดิมมาสี่รอบ ไอ้สายผมก็โทรมาช่วยชีวิตพอดี

“ฮัลโหลว่าไงวะยู?”
“เดี๋ยววันนี้กูขอไปนอนค้างบ้านมึงได้มั้ยลูกคิด”
เปิดลำโพงครับ ไอ้เดย์มันได้ยินชิงตอบแบบไม่ถามอะไรเลย “ไม่ได้เว้ย!”
“เชี่ยเดย์ มึงอยู่ด้วยเหรอ งั้นขอกูไปนอนบ้านมึงก็ได้”
“มีอะไรวะยู” ผมกับเดย์ถามแทบจะพร้อมกันแต่มันเงียบครับ..

“อย่าบอกนะว่าหนีพี่บาสอีกแล้วอ่ะ ยังไม่ดีกันอีกเหรอวะ” ผมไม่เข้าใจเล้ยพี่บาสก็รักมันออก
ไม่รู้งอนไรเขานักหนา ปกติเป็นมันนะที่ตามง้อตลอด ทำไมช่วงนี้เอาแต่หนีพี่เขานะ

“ไม่ต้องถามมากได้มั้ย จะให้ไม่ให้ถ้าไม่ให้กูไปขอคนอื่นก็ได้”
ไอ้ยูพูดแบบนี้ ผมเลยมองหน้ากับไอ้เดย์แล้วถามกันว่าเอาไง เดย์เลยตอบไปว่า “เออได้”

ยูบอกว่าจะมาหาพวกผมเดี๋ยวนี้ แล้วไม่กี่นาทีมันก็มาที่บ้านเดย์ เล่นเอาเหวอกันไหงมาเร็วแท้
“ตอนโทรศัพท์ความจริงตอนนั้นกูอยู่แถวนี้แหละ กะแล้วว่าไงพวกมึงก็ต้องให้กูค้างด้วย55”

“ยังจะมาหัวเราะตาปิดอีกไอ้ยู มีอะไรไหนเล่ามาดิ๊ไอ้เด็กชอบหนีออกจากบ้าน”
ผมเห็นเป้ที่มันหอบเสื้อผ้ามาแล้วหวั่นใจ นี่มึงจะมาตั้งรกรากอยู่บ้านแฟนกูรึไงวะเชี่ย||||||

“ก็ตั้งแต่เมื่อวาน ก็ยังไม่ได้พูดกัน กูโดนลากกลับไปกูก็ออกมาใหม่ได้ เขาบอกไม่อยากเห็นหน้ากูเองนี่”
เหมือนเด็กเลยครับไอ้ฟันเหล็กมันทำหน้างอไปเล่าไป คงน้อยใจน่าดู

“กลับบ้านมึงไปป่ะยู ไร้สาระว่ะ” ไอ้เดย์ด่าส่ายหัว
“เออไอ้บ้า อย่ามามากมายไอ้ยู พี่เขารักมึงจะตายไม่งั้นไม่เป็นห่วงจนตามหาตัวมึงให้วุ่นหรอกเมื่อคืนอ่ะ”
ผมว่ามันช่วยเสริม อยากให้มันเห็นสีหน้าพี่บาสที่ตามไปรับมันถึงบ้านไอ้ซีนจริงๆ

“พวกมึงเข้าข้างพี่บาสได้ไงวะ เป็นเพื่อนกูรึเปล่าเนี่ย พี่เขาร้ายแค่ไหนมึงรู้ม๊ายยยยย”
ไอ้ยูแหกปากเหมือนคนเก็บกดหน้าบูดหน้าบึ้งโมโห ผมเห็นแล้วอยากตบหัวมันจริงๆ

“ยู~~~! มึงหายงอนพี่บาสได้แล้ว มึงไม่เหมาะเป็นฝ่ายงอนหรอกไอ้ยู ไปตามง้อเขาเหมือนเดิมดีกว่า
เขาไล่มึงน่ะแค่พูดประชดอย่าโง่ดิยู หนีเขามาอีกนี่เขารู้รึเปล่า เดี๋ยวก็ตามให้วุ่นอีกหรอกห่วงมึงจะแย่”
ผมเอาปากกาเคาะหน้าผากไอ้ยูไปพูดไป มันเบี่ยงหน้าหนีแล้วนั่งจับผมตั้งๆของมันทำหน้าใช้ความคิด..

“แต่พี่บาสไม่ยอมพูดกับกู ตื่นมาเจอเขาแต่งตัวเตรียมไปทำงานพิเศษ กูถามอะไรก็ไม่ตอบทำหน้าหงิก
เอาแต่คุยโทรศัพท์กับพี่นิกกี้....หนักเข้าก็ทำหน้ารำคาญกูแล้วโบกมือไล่กูออกจากห้องเฉย
นี่กูต้องง้อเหรอมึง! พอเขาออกจากบ้านกูก็ออกบ้างสิแล้วจะไม่กลับไปด้วย! ไม่อยากเห็นหน้ากูนัก
เดี๋ยวกูขอน้าดาย้ายออกมาอยู่หอข้างนอกคนเดียวก็ได้! -*- ”

ไอ้เดย์ตาโตรีบถาม “เฮ้ยมึงนอนห้องเดียวกันเลยเหรอ เชี่ยน่าอิจฉาว่ะ!”

“เป็นบางครั้ง...แต่ก็บ่อยอยู่ เมื่อเช้าตื่นมาอยู่ห้องพี่บาสว่ะ”

“ยู............แล้วทำไมเมื่อก่อนมึงทนตามง้อพี่เขาได้ตลอดเลยวะ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทะเลาะกันนี่หว่า”
ผมถามจี้ใจมันรึไงไม่รู้นะ เห็นเงียบไปเลย ผมมองตากับไอ้เดย์ล่อกแล่กแล้วจู่ๆไอ้ยูก็โพล่งขึ้นมา

“ก็จริงของมึงเนอะลูกคิด......ไม่รู้สิ เบื่อมั้ง...”
“ทำไมถึงเบื่อล่ะ มีอะไรหรือ ใคร...ทำให้มึงรู้สึกว่าไม่ต้องง้อพี่เขาก็ได้รึเปล่า....ถามใจตัวเองดูซิยู”
ผมก็แค่เดาจากที่เห็นๆ ถ้าไม่ใช่ก็เถียงมาสิ แต่เล่นเงียบอย่างนี้แสดงว่ามันยอมรับ

เดย์มันนั่งท้าวคางมองไอ้ยูที่เอาแต่นั่งก้มหน้าเงียบ สักพักมันก็พูดขึ้นมาเหมือนอดไม่ได้
“บางที มึงอาจจะกำลังเอาเคิร์กกับพี่บาสมาเปรียบเทียบกัน มึงเคลียร์กับตัวเองให้ชัดก่อนยู
จะให้ใครเป็นเพื่อนให้ใครเป็นแฟน มึงยังรักคนเดิมอยู่รึเปล่า”
โหยยยย ไอ้เดย์แม่งถามจี้ใจดำกว่าผมอีกครับ อย่างนี้ยอมไม่ได้ผมต้องขยี้ เอาให้ขาว!
“พฤติกรรมมึงเปลี่ยนไป บางทีพี่บาสเขาอาจจะรู้สึกได้ ไม่แปลกหรอกที่เขาจะกันท่ามึงกับเพื่อนเก่า
ทุกทางที่ทำได้ บอกว่าพี่เขางี่เง้าอย่าทำเป็นไม่รู้หน่อยเลยว่าเพราะอะไรเขาถึงเป็นแบบนั้นกับมึง
มึงไม่รักเขาแล้วรึไงยู”

ไอ้ยูล้มตัวลงนอนเลยครับ นิ่งเงียบใบ้แดก เครียด จิตตก กุมหัว ตาเหลือก เกือบชักแล้ว
โดนผมสองคนพูดความจริงใส่เข้าไป สมองมันเอ๋อแดกไปเลย เลิกคิดเข้าข้างตัวเองซะได้ก็ดีไอ้บ้านี่

ผมกับเดย์คิดเลขกันต่อ ปล่อยให้ไอ้ยูมันนอนตายอยู่นานพอดู แล้วอยู่ๆแม่งก็ทะลึ่งลุกพรวดเล่นเอาตกใจ
มันเขย่าแขนผมเขย่าขาไอ้เดย์ร้องจะไปที่ที่นึง “พวกมึงสองคนไปเป็นเพื่อนกูหน่อยนะ! นะเพื่อน!”

“โอ๊ยเชี่ยยูพอแล้วเลิกเขย่ากูสักที ดูกำลังแขนมึงด้วยไอ้ห่า จะไปไหนของมึง?” ผมถามเสียงเหนื่อยใจ
“ไปหาพี่บาส” ไอ้ยูตอบเสียงหนักแน่นจนผมกับเดย์มองหน้ากันแบบแปลกใจ อะไรของมันวะ
อยู่ดีๆก็จะวิ่งเข้าใส่พี่เขาทั้งที่เมื่อกี้ยังหนีมา

“กูไม่อยากไปคนเดียว พี่บาสไปทำงานพิเศษที่ร้านพี่ชายของพี่นิกกี้ ที่ห้างอ่ะคนก็เยอะ..
แต่ก็รอนานกว่านี้ไม่ไหว กูจะบ้า.....” ไอ้ยูทำหน้าอ้อนวอน
สงสัยงานนี้ผมต้องฝากน้องๆไว้กับแม่ไอ้เดย์อีกแล้ว
“จะไปหาพี่บาสทำไม มึงคิดได้แล้วเหรอ” เดย์ถามผมก็รอฟังหูผึ่ง

“ยังไม่แน่ใจ.........กูก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าคนที่กูเลือก...........ยังเป็นพี่บาสอยู่มั้ย”







tsktonight…

*** วุ่นวายมาก พิมพ์ยากมาก ลำบากมาก น้ำตาจะไหล พอดีคอมเสียค่ะ ไม่แน่ใจว่าเป็นที่คีย์บอร์ดหรือไวรัสแดกเครื่อง วิยังไม่กล้าเสียบต่อusbเลยต้องแต่งตอนนี้ใหม่หมด...ลำบากมั้ยละคุณผู้ชม T T
แต่มันหงุดหงิดเวลาพิมพ์จริงๆนะคะ แป้นคีย์บอร์ดบางตัวใช้งานไม่ได้วิต้องออนสกรีนเอาไว้คลิกเม้าส์
ใครเคยพิมพ์แป้นรัวๆเป็นประจำมาเจออย่างนี้เซ็งสุดจะบรรยาย ปัญหามากมายเรื่องที่ทำงานวิอีก โอ้ยบ่นค่ะ
ขอกำลังใจด่วนๆๆ คิดถึงทุกคนนะคะ


ถึงคุณอาณาจักรแห่งเรา ///มาแล้วจ้ามาแล้ว เต่าตัวนี้โผล่มาให้หายคิดถึงแล้วจ้า ตอนหน้ายังมีอะไรบ้าบอไร้สาระอีกมากมาย55

ถึงคุณeie /// คราวนี้มาให้ยาวเลยค่อยๆอ่านรอวิไปนะ55 แฟนฟิกวิต้องอดทนเพราะนังคนแต่งมันแก่แล้ว55






Create Date : 26 ตุลาคม 2558
Last Update : 25 มกราคม 2559 2:31:27 น. 5 comments
Counter : 1309 Pageviews.

 
โอ้ย...สนุมาก บอกตรง ๆ อ่านแบบไม่ได้เตรียมใจ พอยูจะไปหาพี่บาศนี่ค้างเลย จะรีบตัดจบไปไหนเนี่ยยยยย


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 26 ตุลาคม 2558 เวลา:10:46:10 น.  

 
ค่อยๆอ่าน คิดถึงพี่มากๆเลย กลัวพี่มาช้าและจะเหงา อิอิ อยากให้มีสักตอนที่มารอพวกเราได้อ่านต่อเลย จะได้ไม่เหงาคิดถึงพี่ อิอิ


โดย: eiei IP: 125.26.168.187 วันที่: 27 ตุลาคม 2558 เวลา:6:21:17 น.  

 
อยากอ่านต่อแบ้วววววววว


โดย: รอ (สมาชิกหมายเลข 2785231 ) วันที่: 5 พฤศจิกายน 2558 เวลา:16:23:19 น.  

 
หายไปอีกแล้วอ่าคุณวิ ลงแดง...ลงแดง


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 11 พฤศจิกายน 2558 เวลา:18:36:53 น.  

 
พอดีทำเรื่องเรียนต่อ เลยไม่ได้มาเม้น
เกลียดอียู แกนอกใจพี่บาสสสสว
นุ่งป้าข้างบ้าน. นี้ก้อีกคน. ตบกับเจ๊ม่ายยยยยยยย


.
.
อินเกินไปเเล้วช้านน


โดย: SmileSmileTem IP: 223.207.197.9 วันที่: 12 พฤศจิกายน 2558 เวลา:21:18:40 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tsk.love
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?]




เพื่อนกัน คนที่มีใจรักวายๆๆๆๆ
Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2558
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
26 ตุลาคม 2558
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add tsk.love's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.