ตอนที่ 13 อายเขา...(yaoi)

*** ///เรื่องนี้เป็นนิยายวายมีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย/// บอกไว้ให้สำหรับคนที่ไม่ชอบแนวนี้จะได้ไม่ต้องอ่านนะคะ แต่ถ้าใครสนใจ หรือชอบแนวนี้ ก็เชิญให้ลองอ่านและติดตามกันได้ตามอัธยาศัยค่า^^ เนื่องจากเรื่องนี้อาจมีคำไม่สุภาพค่อนข้างเยอะ เพื่อให้เข้ากับเนื้อเรื่องและลักษณะนิสัยของตัวละครแต่ละตัว เพราะฉะนั้นถ้าใครไม่ชอบใจขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่า คนแต่งขอขอบคุณแฟนๆไว้ก่อนล่วงหน้า (จุ๊บๆ รักครับผม)







“ร้อนว่ะเชี่ย” น้ำเสียงหงุดหงิดมาจากไอ้เดย์ครับ มันกึ่งนั่งกึ่งนอนเล่นมือถืออยู่บนเตียง

ผมเล่นเกมส์อยู่ที่โต๊ะคอมหันหลังไปมองมัน เห็นมันเกาแขนลูบขาเกาไข่ ใส่กางเกงบอลของผมตัวเดียว
ยังบ่นว่าร้อนอีก ผมว่าคืนนี้มันไม่ค่อยร้อนเท่าไหร่นา... แต่สงสัยเดย์มันคงชินกับการนอนในห้องแอร์มากกว่า

เราขึ้นมาจากชั้นล่างก็ยังไม่นอนกัน ผมเล่นเกมส์ไปเรื่อยกะจะรอให้มันหลับสนิทก่อนค่อยไปนอน
ผมจะได้สบายใจว่ามันจะไม่เล่นพิเรนท์บ้าๆอะไรกับผมอีก แต่ดูเหมือนเชี่ยเดย์เขาก็ไม่ยอมนอนเช่นกัน
เอนหลังนอนเล่นมือถือตัวเองไปเรื่อย บ่นโน่นนี่นั่น

“หิวว่ะลูก...มีไรกินป่ะ”
แหม่.....มันก็ถามมาได้เนาะ มิแหกตาดูบ้างเหรอครับว่าบ้านกูขายของกินได้เต็มแป๊ด...

มันไม่ยอมลงไปข้างล่างคนเดียว ให้มันเปิดไฟเล่นโทรศัพท์ในห้องยังอยู่ได้มากกว่าต้องเดินลงมาที่มืดๆคนเดียว
แล้วจะลากผมลงไปผมก็รำคาญ เลยลงไปเอาของเองคนเดียวเร็วกว่า

ผมบอกให้มันรอเดี๋ยว แล้วลงไปเสียบกระติกน้ำร้อนในครัว ..ด้วยมีด...เสียบแม่งมิดด้ามเลยกระติกไม่ต่อสู้ด้วย55
(โอ๊ะ... ไม่ใช่เวลาเล่นเหรอ โทษทีฮะ)

กว่าจะรอให้กระติกน้ำร้อนเดือด กลัวไอ้เดย์มันคลุ้มคลั่งครับผมเลยถือขนมปังทาเนยติดมือขึ้นไปให้มันกินห่อหนึ่ง ก็คือขนมปังไม่มีเนยนั่นแหละครับ เพราะเนยติดอยู่ที่มือผมไง..... (อูยยยย...แหะ ไม่เล่นก็ได้เนี่ย)

ผมขึ้นมานั่งเล่นเกมส์สักพักก็ค่อยลงไปเอามาม่าผู้ชาย...เอ่อ..... ก็มาม่าคัพอ่ะ ...(อุ้ยเก่า?ไม่ขำแฮะขอโทษครับ)
ก็เอา หม่าม๊า เอ๊ย!อาม่า เอ๊ย!ไม่ใช่ญาญ่า เอ๊ย!บร๊า! คุณป้า! เฮ้ยเกี่ยวไรกันวะ!? มาม่า เอ๊ย! ไอ้บ้าก็บอกว่ามาม่า!
อ้าวเฮ้ยถูกแล้ว มาม่า!!........ (เอิ่ม..ขอโทษครับทุกคน อยู่กับไอ้บ้าเดย์มากไปหน่อย สมองผมเลยเสียเล็กน้อย
คราวหน้าจะไม่ทำตัวอย่างนี้แล้ว ไว้อาลัยให้มุกผมด้วย T T )

ก็เอามาม่าคัพใส่น้ำร้อนถือมาให้มันกินถึงบนเตียง กินเสร็จมันก็บ่น
“หิวน้ำว่ะ อยากกินน้ำเย็นลูกคิดเอาให้หน่อยดิ” เป็นหน้าที่กูมากกกกก .

..ผมก็ลงไปเอาน้ำดื่มในตู้เย็นขึ้นมาให้มัน กินเสร็จมันก็บอกอยากแปรงฟัน ตอนอาบน้ำยังไม่ได้แปรงเลย...
ผมก็ต้องเดินลงไปหยิบแปรงอันใหม่มาให้มัน หลังจากแปรงฟันไอ้เดย์ก็กลับมานอนไข่ย้อยห้อยขาตีไปตีมา
แถวปลายเตียงผม “ร้อนว่ะ มีแป้งเย็นม๊ะลูกคิด” พัดลมจ่อที่มันนะนั่น
ไม่เห็นมีเหงื่อเลย ธาตุไฟมึงแตกในม้ามเหรอสัดบ่นอยู่ได้ สงสัยไฟนรกจะแผดเผาเครื่องในมัน..


เฮ้อ......เวรและกรรมที่ทำมาหนอ ผมต้องทำให้มันทุกอย่างเพราะไอ่เชี่ยที่โตแต่ตัวนี่เขากลัวผีครับ...
ผมเข้าใจในจุดนั้น แต่หลายรอบนี่น่ารำคาญไปมั้ยครับไอ่หัวหอกหัก

ผมเดินลงไปเอาแป้งเย็นขึ้นมายื่นให้ต่อหน้ามัน มันกดมือถือตัวเอง ตาก็จ้องหน้าจอ แต่ปากก็ใช้ผม
“ทาหลังให้กูหน่อยดิ”

ผมแจ๊ะปากใส่มันครับ เหมือนมันจะได้ยินเสียงเงยหน้ามามองผมบ่นต่อ “สรุปนี่กูคลอดมึงมาใช่มั้ยเดย์?”
“มึงทำได้ด้วยเหรอ!? เชี่ยมหัศจรรย์ว่ะ! ขอกูมุดเข้าไปดูมดลูกมึงหน่อยดิ!”
“ไอ่สัดมึงเป็นปรสิตเหรอ!////*//” มันทำเป็นมาจับขอบขาบ็อกเซอร์ผมจะแหงะดูข้างใน จะเอาหัวมุดมา
ทะลึ่งจัดแระไอ่ควายห้าแพร่ง ผมหยิกมือมันให้ปล่อยก็ทำมึนถาม “มึงหยิกกูทำไมเนี่ย” ... ดู๊! -*-

“ถ้ากูทาหลังตัวเองทั่ว กูก็ทาไปแล้วลูก” มีมองค้อนกูกลับนะมึง คือกูผิด!?... ขอโทษครับผมงง
กูไม่มีน้ำใจรึมึงเยอะไปสัดเดย์ อะไรนักหนาไม่รู้ครับวุ่นวายดึกแล้วไม่รู้จักหลับจักนอนไปซะทีฟะ

“ก็หันหลังมาดิ” ต้องนั่งทาแป้งให้มันอีก...เวร
“โปะเยอะๆจะได้เย็นนานๆ ทาทั่วๆเลยมึง เดี๋ยวกูทาให้มึงด้วย”
“ไม่ต้องเลย! กูไม่ร้อน กูชินแล้ว” ผมรีบยั้งมันไว้ก่อน แล้วมันก็หันหน้ามาบอก
“อ่ะไหนๆก็ไหนๆละเนอะ ทาข้างหน้าให้กูด้วยดิ” แม่งงงงงง สาดดดดดดดดด!
เชี่ยเดย์หันหน้ามานั่งกางแขนยิ้มแป้นใส่ผม อยากเอากระป๋องแป้งตรางูยิ้มแฉ่งโขกหัวมันให้บุบ..

มันให้ผมทาแทบทั้งตัว แบบว่าเอาลงไปทอดในกระทะได้เลยเพราะชุบแป้งเรียบร้อย ไอ้ที่ไม่ได้ทาให้มันนี่
เห็นจะมีก็ตรงส่วนนั้น... ไอ้ส่วนที่อยู่ในกางเกงบอลน่ะครับ มันก็ว่าให้ล้วงเข้าไปทาเล้ย แหม่น้ำเสียงท้าทายกูด้วย
โห......ใครเขาจะไปจ๊กให้มึงวะไอ้บ้า! ผมหมั่นไส้มันมากครับมันคงคิดว่าผมไม่กล้า(ก็จริง)

จังหวะที่มันเผลอ คือมันมัวแต่หันไปกดมือถือไง ผมรีบดึงเอวกางเกงมันให้อ้าออกแล้วเทแป้งใส่ให้เป็นกอง
แทบหมดกระป๋องเลย เชี่ยเดย์สะดุ้งรู้ตัวหันมามองตาเหลือก กระโดดไปเต้นเหยงๆด่าผม

“อ๊าค~~!!! เชี่ยลูก!!! มึงเทมาทำเชี่ยไรเนี่ย!|||||||*|| อ๊าค!เย็น! เย็นเข้ารูเลยไอ่สัด! มึงจำไว้เลยนะไอ้ลูก!”
ผมหัวเราะขำมันจะแย่ ไอ้เดย์ล้วงมือเข้าไปปัดแป้งออก ส่ายตูดสลัดๆ กระโดดไปกระโดดมา

“มึงยังร้อนอีกป๊ะล่ะ...หึหึ สม”
ผมหนีไปนั่งเล่นเกมส์ต่อไม่สนใจมัน มันเลยมาดึงปลั๊กคอมผมออกเฉยไอ่ห่า!-*-
หันไปมองหน้ามันอย่างแค้นเคือง มันแสยะยิ้มกวนตีนแลบลิ้นใส่ผม......ผมเห็นแล้วต้องสะดุ้งครับ..
รีบหันไปทางอื่นเพราะไม่อยากเห็นลิ้นมัน......///// ทำให้นึกถึงตอนที่โดนมันเลีย ใจแม่งเต้นแรงอีกแล้ว บ้าชะมัด

แล้วมันก็มาจับหน้าผม บังคับให้หันไปมองหน้ามัน เดย์ยื่นหน้ามาพูดใกล้กับหน้าของผมเหมือนทุกทีที่มันชอบทำ
“นอนกันเหอะ นะลูกคิด..” เสียงโคตรอ้อน สงสัยมันจะง่วง
“มึงก็นอนก่อนเลยเดย์” ผมขมวดคิ้ว เอียงหน้าหนีมัน มันก็ก่อกวนไม่ยอมให้ผมเปิดคอมเล่นเกมส์ใหม่

ผมเลยต้องยอมไปนอนเล่นเกมส์ในมือถือบนเตียง มันก็เดินไปปิดไฟเสร็จสรรพ ขึ้นเตียงมานอนชิดตัวผม
แล้วเริ่มก่อกวนอีก กางแขนบิดขี้เกียจบังหน้าบังตาผมบ้างล่ะ ยกขามาพาดทับขาผมบ้างล่ะ ดึงแก้มผมจนยืดบ้างล่ะ
ผมรำคาญมันเลยหันหลังใส่ มันทำไงรู้มั้ย.... กอดหมับ! ยกขามาก่าย เอาจมูกมาหายใจรดต้นคอโผ๊มมมมม!/////*//

อกจะระเบิดครับคุณท่านชายเชี่ยเดย์เล่นตั้งอกตั้งใจหลับท่านี้!... ผมจะดิ้น จะขยับ จะปัดมือปัดขามันออกก็ไม่ได้
แม่งนอนล็อคกูซะแนบแน่นขนาดนี้ มึงกำลังทำผิดกติกาสากลโลกการนอนกับเพื่อนอยู่นะ
ผมอยากให้มีกรรมการมาจับแยกมาก

“ออกไปเดย์/////*// มึงนอนท่าเชี่ยไรของมึงเนี่ย กูไม่ใช่หมอนข้างนะเว้ย”
ด่ามันแบบไม่กล้าหันหน้าไปหาครับ แงะมันก็ไม่ออก

“หุบปากแล้วหลับซะลูกคิด เดี๋ยวมึงจะโดน...”

คือโดนเชี่ยไร!!!?............. ไอ่ฟายไม่เคลียร์ แต่สาบานผมไม่มีวันกล้าถามมัน...

ผมไม่กล้ากระดุกกระดิก ต้องปิดมือถือแล้วข่มใจนอนไปพร้อมมัน แต่นอนไม่หลับครับ
เหมือนเวลาผ่านไปนานมาก นานมากๆ จนได้ยินเสียงหายใจเข้าออกของไอ้เดย์แบบสม่ำเสมอ
ผมรู้สึกสบายใจขึ้น เลยไม่รู้ตัวเองเผลอหลับไปเองเมื่อไหร่


................................................................

...................................

................


++++++++++++++++++++++++++++++



................. “อื้อ....” งัวเงียตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ ผมงงๆครับขยี้ตาเล็กน้อย แปลกใจทำไมวันนี้ผมตื่นเองเช้าจัง

ก็ไม่เห็นจ๋าโทรขึ้นมาเรียกแสดงว่ายังไม่สาย ทั้งที่เมื่อคืนก็นอนดึก ผมยังนอนท่าเดิมเลยคือนอนตะแคงข้าง
และมีไอ้ตัวปลิงบ้ามันนอนกอดซ้อนอยู่ข้างหลัง พอผมขยับตัวไอ้เดย์มันก็งัวเงียขยับตัวด้วย
แต่มันไม่ได้ขยับออกนะครับ แม่งขยับเข้ามากอดแน่นกว่าเดิม จนหลังผมงี้แนบกับตัวมันหมดทั้งตัว.....รู้สึกได้เลย
ว่ามีอะไรแข็งๆมาโดนก้นผม...

ก็ตอนเช้านี่ครับ เข้าใจธรรมชาติของลูกผู้ชายทุกคนดี ... แต่มันใช่ที่มั้ยที่มึงจะเอามาสีก้นกูเนี่ย!!!!/////*//

“ไอ่สัดเดย์! เชี่ยทำไรเนี่ย! ตื่นๆๆ!!!” ผมรีบลุกขึ้นนั่ง เขย่าตัวมันให้เลิกไขว่คว้าลากผมไปกอดไว้
“อ้าวตื่นเร็วทำไม นอนต่อเหอะลูก” ไอ้เดย์งัวเงียๆใส่ผม ดึงตัวผมเข้าไปกอดกับอก
ผมจะลุกมันก็ใช้แรงควายกอดผม ผมเลยซัดท้องมันดังอั๊ค! แล้วหนีไปหยิบผ้าเช็ดตัว กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำครับ
ไอ้เดย์มันหัวเราะแปลกๆ ผมเลยหันไปมอง มันลุกมานั่งขยี้หัวกวักมือเรียกผม
“มึงมานอนกะกูต่อเหอะ ไม่ต้องอาบหรอก ตัวยังหอมอยู่เลย”

“นอนบ้าอะไรเล่า!////*// กูต้องไปโรงเรียน แล้วก็ไหนว่าจะรีบตื่นแต่เช้ากลับบ้านตัวเองไง
ไม่อยากให้จ๋ารู้ไม่ใช่เหรอว่ามึงโดนพักการเรียนอ่ะ”

“.......เออ จริงด้วย งั้นมึงรีบไปอาบน้ำเหอะลูกคิด เดี๋ยวไม่ทันนะดูดิ” มันไม่พูดเปล่านะ
โชว์นาฬิกาในโทรศัพท์ตัวเบ่อเร่อให้ผมดู ผมแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองวิ่งเข้าไปคว้าจากมือมันมาแหกตาดูใกล้ๆ

“เชี่ยยยยย!!!!|||||||| เจ็ดโมงสี่สิบห้า!!!”
“เอ้อ! ตะลึ่งตึงโป๊ะ55555” ไอ่ควายยังมีหน้ามาหัวเราะกูอี๊ก!
“ทำไมมึงไม่ปลุกกู!? ทำไมจ๋าไม่ปลุกกู!? ทำไมนาฬิกาปลุกกูไม่ปลุกกู๊~!?||||||||”

“อ๋อคือเมื่อวานจ๋าบอกให้กูเป็นคนปลุกมึงไง สงสัยจ๋าคิดว่ามึงตื่นแล้วมั้งปกติมึงก็ไปโรงเรียนตอนใกล้ๆแปดโมงนี่
แล้วนาฬิกามึงก็ปลุกนะ แต่กูหนวกหูกูปิดเองแหละ กูอยากนอนกอดมึงต่อกูเลยไม่ปลุกมึงไง โอเคเข้าใจนะ”

“เข้าใจนะพ่องดิสาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!”

ไม่ต้องอาบมันแล้วน้ำ ล้างหน้าแปรงฟัน ใส่ชุดนักเรียนแล้วรีบลากเชี่ยเดย์ที่ยังนอนอืดอยู่บนเตียงให้ลงไปข้างล่าง
ผมทำทุกอย่างห้านาทีเสร็จ โอเคหยิบขนมปังที่บ้านขายไปแกะกินระหว่างทาง สิบนาทีผมรีบวิ่งก็คงเข้าโรงเรียนทัน

จ๋ากำลังปัดชั้นวางของอยู่หันมาพยักหน้ารับไหว้ผมพร้อมบ่นว่าข้าวไม่กิน มาแฮบขนมร้านไปกินอยู่ได้
แล้วแกก็เห็นสภาพไอ้บ้าเดย์เดินมึนๆตามตูดผมมาสวัสดีตอนเช้า แม่จ๋าดันทักไอ้เดย์ให้เสียเวลาผมอีก

“ อ้าวเดย์ ทำไมไม่แต่งตัวไปโรงเรียนล่ะลูก ยืมของลูกคิดไปสักวันคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
ไปเปลี่ยนที่บ้านเราจะทันเหรอ เมื่อวานก็น่าจะเอาเสื้อผ้ามานะ” ผมหมั่นไส้ไอ้ลูกคนโปรดมันเอาแต่ยิ้มๆ
เปลี่ยนผ้าอะไรกันล่ะจ๋า น้ำมันยังไม่ได้อาบด้วยซ้ำ (ผมด้วย)

“ อ๋อ..........เดย์ไม่ค่อยสบายอ่ะครับ ปวดหัวตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เหมือนจะเป็นไข้แต่ตัวยังไม่ร้อนอ่ะครับ
นี่เดย์จะกลับไปนอนพักที่บ้านครับจ๋า เศร้าเลย ...ไม่ได้ไปโรงเรียน...”

อื้อหือ...เนียนนะไอ้คุณดิลวิล มึงกอดพุงแม่กูอีกแล้ว ไอ้ตอแหลมันทำตาละห้อยจนจ๋ารีบหายาพาราให้มันใหญ่
ไอ้เดย์เลยต้องกินยาพาราครับ ผมอยากหายาฆ่าหญ้าให้มันกินบ้างเหลือเกิน

“ลูกคิด ไปส่งเดย์ที่บ้านนะ” ดูคุณนายลูกเกดผมสั่งสิ นึกว่าลูกชายขับวินมอเตอร์ไซค์เหรอครับ
“จ๋ามันจะแปดโมงแล้วนะทันได้ไง เออเฮ้ยยยยย!!!! |||||||||| จะแปดโมงแล้ว!”
ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ นี่ผมยืนรอไอ้เดย์มันทำไมวะเนี่ย มันไม่ได้ไปโรงเรียนด้วยซะหน่อย

“เอาอย่างนี้ นั่งวินไปกันซะ ไปโรงเรียนก่อน แล้วเดย์ค่อยนั่งต่อไปลงที่บ้านนะลูก”

“คร้าบบบบจ๋า!!” จ๋าฉลาดที่สุดอ่ะ พวกเรารีบรับคำแล้ววิ่งไปขึ้นวินหน้าปากซอยกัน ไม่ไกลหรอกครับ


แป๊บเดียวก็ถึงโรงเรียน ผมรีบลงรถ จะมุ่งหน้าไป แต่เชี่ยเดย์ดึงแขนไว้สะดุดเลยครับ
หันกลับมามอง มันยิ้มให้แล้วพูด “ห้ามนอกใจกูนะ เดี๋ยวตอนเย็นกูมารับ”

“ห่า!////*// พูดเชี่ยไรเนี่ย ไร้สาระแม่ง ไม่ต้องมาเลยนะตอนเย็นอ่ะ กูโตแล้วกลับเองได้”
แม่งอายคนขับมอเตอร์ไซค์ครับ เขาคงคิดไอ้สองตัวนี่ใครผัวใครเมียวะ

“มึงไม่ต้องโยกโย้ กูบอกจะมาก็มา ถ้าไม่รอกูมึงโดนยิ่งกว่าเมื่อคืนนี้แน่ไอ้ลูก” ชัดเลย กูได้เป็นเมียแระ...
“เดย์มึงพูดอะไรมึงอายเขามั่งมั้ยสัด! พี่เขาจะเข้าใจผิดไอ้บ้านี่!!/////*//” โดนมองหน้ายิ้มๆมุมปากอ่ะ แง||||||
“เข้าใจอะไรผิด? มึงรีบเข้าโรงเรียนไปป่ะลูกคิด จารย์วุธแม่งมองกูแล้ว ขี้เกียจโดนเรียกไปด่าว่ะ
วันนั้นด่ากูซะหูหนวกไปข้างละ”

ผมหันไปดูทางหน้าประตูโรงเรียน แล้วหันมาพูดกับมัน “เว่อร์ไปละมึง เออๆ ตามใจมึงจะมาก็มา ไม่รู้จะมาทำไม”

“ก็มาหามึงไงถามแปลก ห้ามไปไหนกับใครด้วยรู้ป่าว..ฮ้าววว~~ ง่วงว่ะ กลับไปนอนต่อดีกว่า เช้านี้อากาศดี
เสียดายว่ะอยากนอนกอดมึงเหมือนเมื่อคืนอ่ะ กูไปนะ ^ ^ บาย~ จุ๊บๆ”
พี่คนขับมอเตอร์ไซค์ส่ายหน้าระอาสองสามที ก่อนรีบเบิ้นรถพาร่างเชี่ยเดย์หายลับไป


ส่งจูบหวานแหว๋วให้กูคืออะไร!!? ไอ่เชี่ยเด๊ย์~~!!!!/////*// อายเขาแม่ง

พวกเด็กผู้หญิงที่รีบเดินผ่านยังมองมาทางผมกันจนเหลียวหลัง ผมนี่รีบวิ่งไปจากจุดนั้นเลยครับ




******************************************



“คนเต็มเลยว่ะยู นั่งไหนอ่ะ”
ตอนกลางวันครับ ผมเดินกอดคอมากับไอ้ยู มาจองที่ในโรงอาหารกันก่อน พวกห่าเหวนั่นเดี๋ยวตามมามันไปห้องน้ำ

“ชะ..ช..เชิญเลยครับพี่! ผมอิ่มแล้วครับๆ”
กวาดสายตาไปรอบๆยังไม่ทันไรมีพวกรุ่นน้องรีบลุกให้นั่ง แต่ที่มันไม่พอเพราะพวกผมนั่งกันห้าคน
ผมเลยหันไปพูดกับไอ้ยูว่า “เฮ้ยไม่พอว่ะ งั้น..” ยังไม่ทันพูดอะไรต่อเลยครับ
ไอ้พวกเด็กที่เหลือนี่ลุกให้เป็นแถบ........คือมันไปกันทั้งโต๊ะเลย เดินไปสหกรณ์กันเป็นแถว ไปหาขนมกินต่อนี่หว่า
พวกมันก้มหัวทักผมกันด้วย!? ทำไมดูมันเกรงๆ ทั้งที่ปกติไอ้พวกนี้ลีลาจะตายกว่าจะลุกกันได้


“หึหึหึ...สงสัยจะจริงนะนี่” ไอ้ยูขำครับ ผมมองหน้ามันยังเกาหัวตัวเองอยู่ ทำไมพวกนั้นเหมือนกลัวผมอ่ะ?
“อะไรวะยู อะไรจริง แล้วมึงดูดิ...แปลกฉิบหาย กินกันยังไม่หมดซะหน่อย รีบลุกให้เราเฉย เออดีเว้ย”
“ก็กูได้ยินเพื่อนในทีมมันคุยเรื่องความโหดของไอ้เดย์อ่ะดิ แล้วเห็นมันว่าใครๆก็เกรงมันนะช่วงนี้ ดังไปเลย”
“เอ้อ กูก็รู้แล้วเรื่องนี้ แล้วไง”
“ก็ไม่แล้วไง ทุกคนก็ต้องรู้ด้วยสิว่ามึงเป็นคนไปห้ามมันได้อ่ะ....โคตรเจ๋งเลย มึงหยุดมันได้
ขนาดไอ้เดย์ยังกลัวมึงเลย แล้วใครจะไม่กลัวมึงล่ะ555 555”

ไอ้ยูหัวเราะซะตัวงอ ผมอึ้งแดกเลยครับ...... มองไปรอบตัว คนหลบตาผมเพียบ เชี่ยไรกันเนี๊ยยยยยยยย||||||||*||

“ถ้าคนไหนรู้ว่าเป็นมึง แบบรู้ว่าใช่คนนี้อะไรเงี้ยะ ก็คงหลบให้มึงแบบไอ้พวกนั้นแหละลูกคิด55”
ไอ้ยูขำไม่หยุดเลย ผมนั่งทำหน้ายุ่ง บ้าบอคอแตกชะมัด ถ้าแม่จ๋ารู้ว่าใครๆมองว่าผมเกเรต้องโดนด่าแน่ ดีที่ไหนกัน
ทำให้แม่ไม่สบายใจเปล่าๆ...........แต่...ก็มีคิดว่าเท่ดีนิดนึงอ่ะนะ คึคึคึ......แต่.......คิดอีกทีก็ต้องหน้ายุ่งอีก
เพราะเป็นคนไม่ชอบมีเรื่องกับใครครับ กลัวเจอปัญหายุ่งยาก อย่างพวกตัวป่วนในโรงเรียนหรือพวกเพื่อนของ
ไอ้คนที่แสบเดย์มันไปมีเรื่องด้วยมากวนตีนใส่ หาเรื่องใส่ ถ้าเป็นอย่างนั้นผมคงปวดหัวตาย ผมพวกรักสงบอ่ะT T

“ไม่ต้องคิดมากน่าลูกคิด..... ไม่มีอะไรหรอก ขำๆไม่ต้องคิดมาก เดี๋ยวมันก็ลืมๆกันไปเอง55”
ไอ้ยูตบไหล่ผมเบาๆ มันคงเห็นว่าผมทำหน้าคิดมาก ที่โดนใครๆคิดว่าเป็นในสิ่งที่มันไม่ใช่ตัวผม

แล้วพวกเพื่อนผมที่เหลือมันก็เดินมากันครับพร้อมเสียงหัวเราะ ขำเชี่ยไรกันไม่รู้มากมาย
“เฮ้ยๆเชี่ยลูก! มึงรู้เรื่องรึยังวะ55555 มีข่าวลือเรื่องมึงอ่ะแม่งตลก กูขำจนขี้แตกไปสองรอบ” ไอ้ซีนมากอดคอผม

“หืมมม มิน่าล่ะกว่าจะโผล่มา กูนึกว่าพวกมึงหาอะไรกินกันในส้วมไปแล้ว”
ผมด่ามัน ไอ้ซีนมันก็ว่าผมปากดีแล้วยิ้มล้อๆ ผมมองหน้าคนอื่นที่ยืนล้อมตัวผมทำหน้ากรุ้มกริ่มกันอย่างแปลกใจ

“ยิ้ม...อะไรกันวะ?~.. พวกมึงขำเรื่องข่าวกูเหรอ กูรู้แล้ว แม่งบ้าบอชะมัด”

กีต้าร์มันได้ยินก็รีบถามติดขำๆ “เฮ้ยรู้แล้วเหรอ5555 แล้วมึงไปทำอะไรมาวะ เขาถึงลือกันว่าอย่าไปยุ่งกับมึง..”

“อ้าว..ก็เรื่องที่..” ผมก็นึกว่าพวกมันรู้สาเหตุซะอีกนะ ไม่รู้กันหรอกเหรอ?

“เพราะว่ามึงเป็นแฟนไอ้เดย์อ่ะ555” ไอ้คิมมันพูดต่อจากประโยคไอ้ต้าร์ ผมงี้แทบช็อค

“ห๊ะ!!!? มึงว่าไงน๊ะ!!!?”

แค่เห็นปฏิกิริยาของผม พวกมันก็พากันขำขี้แตกขี้แตน ไอ้ซีนเป็นคนเล่าให้ฟัง

“ก็พวกกูออกมาจากห้องน้ำ ก็ได้ยินพวกผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างนอกรอเข้าห้องน้ำหญิงข้างๆ เสริมสวยกันไปเม้าท์กันไป
ว่ารู้แล้วทำไมพี่ลูกคิดถึงเป็นคนไปห้ามพี่เดย์ ไม่ให้กระทืบพี่เคนจนตายคาตีนได้ อ๋อเพราะเขาเป็นแฟนกันนี่เอง
เมื่อเช้าเห็นพี่เดย์มาส่งพี่ลูกคิด ยังส่งจูบให้กันเลย แสดงว่านี่อ่ะเรื่องจริงนะยะหล่อน ว้ายเสียดายหล่อทั้งคู่เลย
โดยเฉพาะพี่เดย์ แอบปลื้มมาตั้งนาน เถื่อนๆเนี่ยยิ่งชอบ~ ไม่น่าเลยมีแฟนเป็นผู้ชายไปซะแล้ว
ไม่คิดเลยนะว่าพี่ลูกคิดเขาจะเป็นตุ๊ดอ่ะเธอ!!! …ก๊ากกกกกกกกกก55555555555555555”

เกลียดเสียงหัวเราะของมันมากก็จริง แต่ผมเกลียดช่วงที่มันดัดจริตพากษ์เสียงเป็นพวกผู้หญิงที่สุดอ่ะ

จบกัน...หมดแล้วครับความหวังในโรงเรียนนี้ของผม

“ยังไม่หมดนะไอ้ลูก555 กูได้ยินเขาเม้าท์กันต่อยัยน้องโมตอแหลว่าผู้ชายแย่งกัน เปล่าหรอกความจริงเจ็บใจ
ที่โดนสวมเขา เลยให้แฟนใหม่มาหาเรื่องแต่ดันสู้เขาไม่ได้ เขาว่ามึงแย่งไอ้เดย์มาจากน้องโมด้วยว่ะ5555
บางคนบอกไม่ใช่ๆ พวกมึงแอบคบกันมานานแล้ว สรุปเห็นเขาว่ามึงเป็นชู้ไอ้เดย์ว่ะ เยดดดดดดเข้!!55555”

ตายไปเลยครับ ใครก็ได้ช่วยขุดผมขึ้นมาจากผืนดินตรงนี้ที ผมรู้สึกเหมือนจมดิ่งลงไปชั้นใต้ดินลึกมากตอนนี้


นักเรียนชายม.ปลาย อายุ17ปีใสๆที่ยังไม่รู้อนาคตของตัวเองว่าจะไปทางไหนดี.......
กลายเป็นนักเลงหัวไม้ยังไม่พอ เป็นตุ๊ดด้วย ได้ไงวะ!? แล้วเป็นตุ๊ดยังไม่อะไร นี่เสือกเลวอี๊ก แย่งผัวชาวบ้าน!?
ใช่เรอะ!!? มันใช่ที่ไหนกันโว้ยยยยยยยยยยย!
คืออาร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย!!!||||||||||||||*|| ทำไมกูต้องมาเจอเรื่องแบบนี้~~~~~~~~~ โฮ-------

ไอ้ที่ว่าเก๋าทั้งที่ไม่ได้เก่ง ยังสามารถเดินกร่างในโรงเรียนได้นะครับ แค่เสียวต้องคอยหลบไม้คมแฝกตีกบาลนิดนึง
แต่ไอ้เรื่องที่ทุกคนพากันคิดว่าผมเป็นชู้ไอ่เชื่ยเดย์เนี่ย คือ!!!? ฮือออออออออออออออ ขอเรือกู้ภัยด่วนครับ

ผมอยากร้องไห้หนักและนานมากให้น้ำท่วมโรงเรียน ที่นี่จะได้ปิดไปเลย.......


*************************

เลิกเรียน........ เชี่ยเดย์มารอหน้าโรงเรียนอย่างที่คิด........มันนั่งรอบนมอเตอร์ไซค์ (จะขี่มาทำไมฟะ)

พวกเพื่อนๆที่ออกมาพร้อมกับผมพากันหัวเราะเข้าไปทักมัน คุยเล่นกันสักพักมันก็ชะเง้อคอมองหาผม
คือผมเดินหน้าหงิกไปยืนอีกมุมนึงไม่ยอมเดินไปหามัน มันเห็นผมไม่เข้าใกล้มัน มันก็คงแปลกใจ
ลุกยืนขมวดคิ้วกวักมือเรียกให้ผมเข้าไปหา แต่ผมแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน ไม่มองหน้ามันแล้วเดินหนีแม่งเลย
ไอ้บ้านี่มันก็ขี่รถตาม เรียกผมตอนที่เดินเลยป้ายรถเมล์ไปได้หน่อยนึง

“ลูกคิด......ลูกคิด.......ลูกคิดๆ ขึ้นรถเร็ว มึงจะเดินไปถึงไหนเนี่ย”
“............” ผมไม่พูดกับมันหรอก เพราะมันผมเดินไปไหนในโรงเรียนก็อายเขา หูระแวงไปหมดว่าใครนินทาบ้าง
“โกรธอะไรกูอ่า......... อย่าหนีดิวะ กูไม่ผิดซักหน่อย” มันดับเครื่อง จอดรถแล้วตามมาดึงแขนผม

ผมตกใจรีบสะบัดแขนออกมองไปรอบตัว กลัวเด็กที่โรงเรียนเห็น “มึงไม่ต้องมาใกล้กูเลยเดย์ เพราะมึงอ่ะ!”

“ทำไม!? กูทำอะไรผิด!? กูใช่คนปล่อยข่าวมั้ย!?”
“......................”
“ไอ้พวกนั้นมันเล่าให้ฟังแล้ว เพื่อนที่ห้องกูก็โทรมาเล่า...”

ผมจ้องหน้ามันโกรธๆ มันก็ลากผมไปขึ้นรถ มันกระชากแขนผมเจ็บ ผมไม่อยากไปกับมันก็ต้องยอมไป

ไอ้พวกเพื่อนเลวทั้งหลายแม่งเดินอืดเป็นเต่า พวกมันตามมาไม่ถึงตัวผมอยู่ตั้งไกลพากันยิ้มโบกมือบ๊ายบาย
ไอ้พวกห่าถ้าไอ้เดย์มันเอากูไปฆ่าปาดคอมึงก็ยิ้มส่งกูอย่างนี้สินะ ฟายยยยยยยยยยเอ๊ย -*-

วันนี้ผมอยากร้องไห้หนักบ่อยไปมั้ยนะ เชี่ยเดย์ขี่รถเร็วมว๊ากกกกกก หัวฟูหมด

มันพาผมไปไหนไม่รู้ไม่ได้ไปบ้านหรอก.. แม่งแกล้งเบรกบ่อยด้วย เบิ้นรถกระชากๆกวนส้นตีน
ผมไม่อยากจับมันก็ต้องจับแน่นเลยไม่งั้นร่วงแน่ บุญเท่าไหร่แล้วมันไม่ยกล้อ||||||||||*||

………..สักพักไม่นาน หรือว่ามันขี่รถเร็วเลยดูไม่นานก็ไม่รู้นะครับ เพราะมันก็พาผมมาไกลจากโรงเรียนอยู่

“พากูมานี่ทำไมเนี่ย”
“กูอยากกินบัวลอยจ้าวนี้”
เป็นย่านริมคลองครับ มีตลาด มันพาเดินเข้าตลาด ไปข้างในของขายกันเป็นแถวเป็นทางเลย
มีร้านขายบัวลอยไข่หวานคนต่อคิวซื้อเยอะเหมือนกัน ผมโดนลากเข้าไปนั่งโต๊ะมันเดินไปตักน้ำ

ไอ้เดย์สั่งบัวลอยไข่หวานสอง แล้วยิ้มหวานให้แม่หรือพ่อค้าไม่รู้ครับ เป็นผู้ชายที่ถักเปียสองข้างเหมือนพจมาน
มันกลับมานั่งตรงข้ามผมก็ยิ้มๆกระซิบป้องปากพูด
“กูมาทีไร สั่งพิเศษสี่สิบได้เยอะอย่างกับถ้วยล่ะร้อย55” ก็มึงอ่อยเขานิสัด..


มันเห็นผมไม่หือไม่อือ ยังทำเมินๆมัน มันก็เริ่มพูดหน้าจริงจัง
“มึงโกรธกูทำไมวะ กูบอกแล้วไง ปากคนอ่ะ มึงจะไปคิดมากอะไรกับปากคนวะ!?”

“สัดนี่! มึงก็พูดได้ดิ มึงไม่ใช่คนที่โดนหาว่าแย่งผัวชาวบ้านแบบกูนี่! ฮือ!”
“...........5555555555”
“ควาย! ยังจะมาขำอีกนะ กูไม่ได้อยากกินบัวลอยไข่เชี่ยไรเนี่ยเลย พากูมาทำไม! กูจะกลับบ้าน!”
“มึงอย่าพาลดิลูก! เอางี้เดี๋ยวกูล่อให้หมดเลยใครล้ออะไรมึงบอกกูดิ๊! คนไหน!?”
“มึงก็คิดได้แค่เนี๊ยะ มึงจะตามต่อยเขาทั้งโรงเรียนได้ป่าวล่ะไอ้ฟาย! กูกลับเองก็ได้!”
“ นั่งลง!!!”
เชี่ยเดย์คว้ามือผมที่ลุกหนี ตะคอกผมซะดังจนคนหันมามองเต็ม.........เอาปีบที่ไหนคลุมหัวดีครับผม

“..................อึก...คอยดูนะกูจะฟ้องแม่กู” ไม่ได้กลัวมันนะ แค่ไม่กล้าเดินไป นั่งก้มหน้าที่เดิมแล้วอาฆาตมัน

พี่คนทำเขายกบัวลอยมาเสิร์ฟให้แบบเกรงๆ แล้วก็รีบเดินไปไม่ยอมสบตาผมเลย
อุตส่าห์มองส่งซิก เรียกตำรวจมาช่วยผมที T T

มองถ้วยบัวลอย....เอ่อ เรียกชามดีกว่า ใหญ่ไปรึเปล่าเนี่ย โห ....มาเต็ม หยิบช้อนคนๆดูมันได้เยอะจัดเว่อร์ๆจริงด้วย
แต่ไหงของโต๊ะอื่นถ้วยเล็กกว่าเยอะ ต่างกันเกินไปรึเปล่านี่? มองๆไปก็โคตรน่ากิน นั่งกินก่อนก็ได้...

“อร่อยป่ะ” เสียงไอ้เดย์ถาม ผมไม่มองหน้ามันไม่ตอบมันด้วย แดกอย่างเดียว
“กูขอโทษ..” เสียงมันอ่อยมากเลยครับคราวนี้ ผมก็ยังเงียบไม่สนใจ แดกอย่างเดียว
“ก็ไหนตอนนั้นมึงบอกไม่ได้โกรธกู” สะดุดหูนิดๆ แต่ก็ก้มหน้าก้มตา แดกอย่างเดียว
“ ไหนมึงเคยบอกว่าไม่ได้โกรธ บอกว่าเป็นห่วงกู.... แล้ววันนี้มึงมาโกรธกูทำไม”

ผมชะงักคิดเล็กน้อย..............เออ.. เคยพูดจริงๆด้วย|||||||||| แต่ว่าตอนนั้นยังไม่โดนใครนินทานี่หว่า

“กูไม่ได้ตั้งใจทำให้ใครเดือดร้อน จะให้กูขอโทษมึงสักกี่พันครั้งกันลูกคิด ถ้ามึงไม่ให้อภัยไหนช่วยตอบกูที
เขามีคำว่าขอโทษไว้ให้คนสำนึกผิดใช้ทำไมวะ...”

โห........แม่งมันดราม่าใส่ซะผมกลายเป็นคนเลวเลย...งงตัวเองเลยเอาดิ
รู้สึกผิดซะเองที่ไปโกรธมันทั้งที่มันก็นั่งหน้าซึมอยู่ตรงนี้

วันนั้นมันเองก็สำนึกผิดที่ลากเพื่อนๆไปเกี่ยวจนทำให้นึกถึงเรื่องเก่าๆ แล้วมันก็เสียใจจนแอบร้องไห้เจ็บใจตัวเอง
เรื่องปากคนมันก็ห้ามกันยากจริงๆ คนก็มั่วกันไปทั่ว ผมคิดไปคิดมา สงสารมันซะงั้น .......มันทำหน้าหมาหงอย
เอาแต่พูดขอโทษด้วยเสียงเหมือนคนอยากร้องไห้เป็นระยะๆ ไม่ยอมกินบัวลอยด้วย...
ถ้าแสดงมันก็ถือว่าโคตรเนียนยิ่งกว่าบีบีครีม

“เฮ้อ....ช่างแม่ง.... ไอ้นี่..มึงเลี้ยงนะ”
ผมพูดแค่นี้มันก็ดีใจยิ้มกว้างเชียว ตักบัวลอยเข้าปากเคี้ยวไปแม่งยังยิ้มไม่ยอมหุบ
พอเห็นมันกลับมาระริกระรี้กทันทีก็อดคิดไม่ได้ว่า.. เอ๊ะ....ง่ายไปรึเปล่านะ รึกูพลาด!???....?

.........แล้วขากลับออกมาผ่านร้านขายบ็อกเซอร์ครับ เชี่ยเดย์มันทะลึ่งซื้อสองโหลได้ คือบ้านมึงขาดแคลนเหรอ
หรือไอ้นั่นมึงคมมาก ขาดทุกวันรึ ก็จะไม่อะไรกับมันหรอกครับ ถ้าไม่ใช่มันให้ผมเป็นคนเลือกให้มัน!

แล้วถามว่าผมเคยขัดมันได้มั้ย ไม่รู้ต้องอายซ้ำซ้อนซ่อนเงื่อนไปถึงหน๊ายชีวิตของธีทัต แกล้งเอาลายเสร่อๆส่งให้
แม่ค้าเขาจะรู้ว่าผมเลือกแต่ไม่ได้ใส่เอง ก็เพราะปากไอ้หอกเดย์ มันดันพูดปาวๆนั่นแหละครับว่าเอ้อตัวนี้โออยู่นะ
เอ๊ะตัวนี้มันจะคับป่าววะของกูใหญ่นะ จะพูดทำไม!?/////*// ควาย... ถ้าของมึงใส่บ็อกเซอร์ไม่ได้
มึงไปซื้อเบนซินมาราดนะ แล้วเผาทิ้งแม่งไปซะ

................................
........
ซวยครับ ระหว่างทางกลับบ้านฝนดันตกลงมาได้ แต่ยังไม่ถึงกับแรงครับแค่ปรอยๆ

ผมใส่หมวกกันน็อค ไอ้เดย์ไม่ใส่ แต่ขากลับนี่ผมขอเป็นคนขี่เองครับ มันก็ให้ทั้งที่มันหวง
มันบอกขี่ระวังๆมันไม่เคยให้ใครจับ แต่งมาอย่างดี ถึงจะไม่ได้ไปแว้นซ์เหมือนสมัยก่อนแล้ว แต่ก็ยังหวงอยู่ดี
ผมต้องขี่ระวังเหมือนขี่เพชรขี่ทองเลยครับ ไอ้เดย์ก็เกาะเอวแน่นเกิ๊น ผมขี่แค่ห้าหกสิบเท่านั้นแหละครับ
โดนไอ้บ้าผีพุ่งใต้เข้าสิงมันด่าตลอดทางว่าช้าเหมือนควบเต่า

“เชี่ยกูกลับวันนี้นะลูกคิด มึงจะขี่ยันเช้าเลยรึไงวะสาดดดดด”
“พูดมากฉิบหายเลยไอ้เดย์มึงเงียบบ้างก็ได้นะ ยังไงกูก็ถึงบ้านน่า!////*//”
“วันไหนอ่ะ!?”
“โธ่วันนี้แหละฟาย!”
แต่อย่างน้อยกูก็ปลอดภัยกว่ามึงอ่ะจะทำไม ผมแอบเถียงแม่งในใจ
ถึงช้าแต่ถึงชัวร์ดีกว่าเร็วแล้วแหกตายที่โค้งหน้า

พอถึงบ้านผมฝนก็หายครับ แต่เมฆยังครึ้มฟ้าครึ้มฝน ทางที่เราขี่มาก็มีแค่เม็ดฝนปรอยๆตลอดทาง
นั่งพักกินน้ำกินนมหน้าบ้านแป๊บเดียวเสื้อผ้าที่ชื้นๆอยู่กับตัวก็แห้ง จ๋าทักว่าเดย์หายดีรึยังมันสำออยบ่นว่าปวดหัว
ผมได้ทีเลยไล่มันกลับบ้านไปพักผ่อนซะ สมน้ำหน้าแม่งหาทางจะมานอนกับผมอีก ฝันไปเหอะมึง5555

.....................................................
......................

+++++++++++++++++++++++++++++++

แล้วสงสัยฟ้าจะแกล้งผมให้ปวดประสาทกับไอ้บ้าเดย์ต่อไม่ขาดตอน เมื่อในเช้าวันต่อมามันโทรมาหาผม
เสียงแหบเสียงแห้ง แล้วบอกว่า.... “มึงมาหากูเดี๋ยวนี้เลย”

“คืออะไรของมึงเดย์ กูกำลังจะไปโรงเรียน”
“ก็แวะมาหากูก่อน นะ นะ นะ”
“เสียเวลาสัด ไม่ไป วู้..” ผมบ่น มันก็ยังอ้อน
“ก็มึงขี่รถช้า เมื่อวานกูเลยโดนฝนเยอะ ไม่สบายเลยเห็นมั้ย ทรมานว่ะ มาหากูหน่อยน๊า นะๆนะๆ”
“อ้าว........ เปื่อยเหรอมึง... ไรวะโดนฝนตกใส่หัวแค่ปรอยๆนั่นอ่ะนะ” แต่โดนนานก็คงเยอะมั้ง
“กูยังไม่ได้กินยาเลย มาหากูหน่อยลูกคิด”
คือมึงไม่ได้อาศัยอยู่บนสันเขาคนเดียวนะ มาอ้อนกูทำแป๊ะไรวะ

“มึงป่วยได้ไงอ่ะ คนบ้าไม่เป็นไข้นี่”
“เป็นได้ดิ แค่มันไม่รู้ตัวว่าเป็นแล้วเท่านั้นเอง.............เดี๋ยวมึงจะโดนไอ้ลูก! แค่กๆๆๆ”
“555อ้าว55 สมๆ ด่ากูเลยไอเลย ความชั่วติดคอมึง555”
“อย่าดูถูก กูไอ ก็ไอเยื้มรูนะเว้ย”
“เลิฟยู!”
“โอ๊ะ...รู้แล้วว่ารัก แค่กๆ 55 แต่ก็อยากเห็นรูจมูกมึงด้วย มาหาหน่อยกูคิดถึงงงงงง55 แค่กๆ”
“เฮื่อย/////*// มึงนี่ อย่าเยอะกะกูแต่เช้าได้มั้ยเดย์ เอาเป็นว่ากูต้องไปโรงเรียนนะ”
“.............กูตายก็ได้ใช่ป่ะสัด....เออ ไปไหนก็ไปเลย....” มันเคืองครับ ด่าผมแต่ไม่ยอมวางสาย...

“เออๆๆ ไปแป๊บเดียวนะ เชี่ยเอ๊ยเหมือนคนมีลูกติดเลยไอ่สัด เฮ้อ!”

กดวางสายจากมันไป ผมก็รีบออกจากบ้านไป ....เพราะต้องแวะไปบ้านไอ้เดย์ก่อนไปโรงเรียนครับ
จ๋ารู้ก็ฝากโจ๊ก(ซอง)ไปให้มันอีก...รักมันจริ๊งงงง ผมล่ะเบื่อมันจริ๊งงงงง









tsktonight…
***มาอ่านกันเยอะๆๆๆๆๆเลยนะจ๊ะ

คุณ อานาจักรแห่งเรา /// 555กรี๊ดใส่น้องเดย์ นึกว่าเป็นดาราเกาหลีเลย555
x]. อย่าตากน้ำฝนนะจ๊ะช่วงนี้ฟ้าฝนตลก เดี๋ยวไม่สบาย

SmileSmileTem /// วานบอกให้น้องเดย์มันปกป้องวิด้วยค่า จะสลบคาคอมทุกวัน ง่วงอย่างแรง
ฮือ~ถึงได้เต่าตลอดไง x]. อย่านอนดึกเหมือนวินะจ๊ะ แย่เลยติดกันหลายวันความดันขึ้นซะก็ไม่รู้


ไม่ไหวแล้วกระดึบๆมาอัพเรื่อง กระดึบๆหนีไปนอน เดี๋ยวจะกระดึบๆมาอ่านเม้นท์น๊า

Create Date : 05 พฤษภาคม 2558		3 comments
Last Update : 16 พฤษภาคม 2558 22:34:11 น.
Counter : 1133 Pageviews.
Share Tweet