อ่านเที่ยวลาว 3 : ออนซอนหลวงพระบาง ๒
อ่านเที่ยวลาว 5 : จากหลวงพระบาง - เวียงจันทน์

ทางไปปากอูผ่านมหาวิทยาลัยสุภานุวงค์

เส้นทางไปปากอู

ท่าเรือข้ามฟากที่ปากอู

เรือข้ามฟากแม่น้ำโขงไปถ้ำติ่ง

พร้อมแล้วไปเลย

เขาด้านหน้าที่เราจะไป...ถ้ำติ่งอยู่ตรงนั้น

เทียบเรือที่โป๊ะ..ก่อนขึ้นถ้ำ

เรือที่มาจากหลวงพระบางมีเบาะนั่งยังกะรถ

ถ้ำติ่ง

ถ้ำติ่ง (หรือถ้ำปากอู) ประกอบไปด้วย 2 ถ้ำ แยกขวาไปถ้ำลุ่ม (ล่าง) แยกซ้ายไปถ้ำเทิง (บน) ถ้ำลุ่มหรือถ้ำติ่งล่างนั้น สูง 60 เมตรจากพื้นน้ำมีลักษณะเป็นโพรงถ้ำตื้นๆ มีหินงอกหินย้อยเล็กน้อย เป็นถ้ำที่มีพระพุทธรูปจำนวนมากหลายขนาด ส่วนใหญ่จะเป็นพระยืน มีทั้งปางประทานพร และปางห้ามญาติ ความสำคัญของถ้ำติ่งในสมัยโบราณเป็นที่สักการะบวงสรวงดวงวิญญาณ ผีฟ้า ผีแถน เทวดาผาติ่ง

ถ้ำติ่ง ในวันนี้ยังแสดงถึงยุคแห่งการปฏิวัติความเชื่อของชาวลาวในอดีตที่เคยนับถือผี พระเจ้าโพธิสารราชทรงเลื่อมใสในพุทธศาสนาเป็นผู้นำพุทธศาสนาเข้ามา และทรงใช้ถ้ำติ่งเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ทางพุทธศาสนาและมีการค้นพบพระพุทธรูปที่สร้างขึ้นในคริสศตวรรษที่ 18-19 กว่า 2,500 องค์ ส่วนใหญ่ทำขึ้นจากไม้ เมื่อตอนค้นพบใหม่มีพระพุทธรูปจำนวนหนึ่งที่ทำด้วยเงินและทองคำ แต่ถูกลอกออกไปหมด นับแต่นั้นมาถ้ำติ่งจึงเป็นถ้ำที่ศักดิ์สิทธิ์ เจ้ามหาชีวิตแห่งหลวงพระบางต้องไปสักการบูชาพระพุทธรูปในถ้ำ โดยเฉพาะช่วงปีใหม่ลาวทั้งเจ้ามหาชีวิต ข้าราชบริพาร พระสงฆ์ ประชาชนทั่วไปจะเดินทางไปสรงน้ำพระพุทธรูปที่ถ้ำติ่งบนและถ้ำติ่งล่าง จากนั้นจึงไปไปสรงน้ำพระพุทธรูปที่วัดปากอู ซึ่งอยู่ใกล้ๆกับถ้ำติ่งสำหรับถ้ำบนนั้นมีทางแยกซ้ายเดินขึ้นบันไดไป 218 ขั้น สองข้างทางร่มรื่นด้วยเงาไม้ ลักษณะถ้ำติ่งบนเป็นปากถ้ำไม่ลึกมาก มีพระพุทธรูปอยู่ภายในถ้ำแต่ไม่เยอะเท่าถ้ำติ่งล่าง ที่ปากถ้ำมีไฟฉายให้เช่าสำหรับเข้าไปส่องดูภายในถ้ำ

ที่มา : //www.louangprabang.net/

ลงจากเรือแล้วต้องเดินขึ้นถ้ำ

พระพุทธรูปในถ้ำติ่งที่ยังเหลืออยู่

ลงมาก่อนยืนรอที่โป๊ะ

เรือมารอกลับไปที่ปากอู

มื้อเที่ยงที่เรือนแพปากอู

ทานอาหารอิ่มแล้ว เราเดินเข้าไปที่หมู่บ้านเพื่อไปเยี่ยมคนที่น้องเขารู้จัก ซึ่งครั้งก่อนที่เรามาที่นี่ เขาก็เลี้ยงดูเราอย่างดี คราวนี้เราเลยซื้อของฝากมาฝากเขาด้วย .... ในลาวของฝากเขาเรียกกันว่า "เครื่อง" เวลาพูดเขาจะพูดว่า "เอาเครื่องมาฝาก" เขาจะไม่ใช้คำว่า "ของฝาก" เหมือนบ้านเรา เพราะว่าคำว่า "ของ" มันหมายถึงผู้หญิงไม่ดี ประมาณนั้น ตกเย็นคนในครอบครัวนี้ก็ตามไปเลี้ยงมื้อเย็นให้พวกเราที่บ้านในหลวงพระบางอีกด้วย ซึ่งวันนั้นได้สนทนากับอาจารย์มหาวิทยาลัยที่นั่นด้วย ... ขอบคุณมิตรภาพที่ดีที่มีให้พวกเราทั้งสองครั้งสองคราที่เราไปเยือนเมืองหลวงพระบาง ซึ่งมิตรภาพดีๆแบบนั้นแม้จะมีเงินทองก็หาซื้อเอาไม่ได้...ขอบคุณด้วยใจจริงอีกครั้งครับ อาจารย์เที่ยงและญาติพี่น้องของท่าน

บ้านซ่างไห

เหล้าดอง....

ศูนย์หัตถกรรมบ้านผานม

ผ้าชิ้นลายขาวดำนั้นผืนละ 14,000 บาท ... เห็นว่าทำเป็นปี

บ้านผานม เป็นหมู่บ้านชาวไทลื้อที่อพยพมาจากเมืองสิบสองปันนา มีประชากรประมาณ 250 ครอบครัว ผู้หญิงชาวไทลื้อชำนาญในการทอผ้า ในอดีตบ้านผานมเป็นแหล่งทอผ้าถวายเจ้ามหาชีวิตและราชสำนัก

ในปัจจุบันบ้านผานมได้รับการยกระดับจากทางการให้เป็น “หมูบ้านวัฒนธรรม” ผ้าทอมือจากบ้านผานมเป็นผ้าทอที่มีชื่อเสียงมาก มีการรวมกลุ่มตั้งเป็นศูนย์หัตถกรรมแสดงสินค้า มีการสาธิตการทอผ้าด้วยกี่กระตุกแบบดั้งเดิม และยังมีผ้าทอรูปแบบต่างๆ จำหน่ายให้นักท่องเที่ยว ผ้าทอบ้านผานมมีทั้งผ้าแพรเบี่ยงลวดลายแบบลื้อแท้ๆ และผ้าที่ประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน เช่น ผ้าปูโต๊ะ, ผ้าคลุมเตียง, ผ้ารองแก้วรองจาน ฯลฯ

นอกจากจะเลือกซื้อผ้าทอมือสวยๆจากชาวบ้านที่นำมาจำหน่ายแล้วยังสามารถเที่ยวชมบรเวณโดยรอบหมู่บ้านได้อีกด้วย

สำหรับประวัติความเป็นมาของชาวไทลื้อแหล่งบ้านผานมนั้นมีอยู่ว่าบรรพบุรุษของชาวลื้อบ้านผานมถูกกวาดต้อนมาจากดินแดนสิบสองปันนาครั้งแรกใน พ.ศ. 2390 ซึ่งในขณะนั้นยังเป็นประเทศราชของไทยอยู่ ในครั้งนั้นกองทัพไทยยกทัพไปปราบจลาจลซึ่งเกิดขึ้นในเมืองหลวงเชียงรุ้งของแคว้นสิบสองปันนา โดยเกณฑ์ทัพเมืองหลวงพระบางซึ่งพระเจ้าสุกกะเสิมเป็นเจ้าครองนครขึ้นไปช่วยหลังปราบจลาจลเรียบร้อยแล้วได้กวาดต้อนครอบครัวอุปราชเชียงรุ้งและบ่าวไพร่ชาวลื้อลงมาไว้ในเขตเมืองหลวงพระบาง

ครั้งที่ 2 เกิดขึ้นใน พ.ศ. 2395 สมัยพระเจ้าจันทะราชอนุชาของพระเจ้าสุกกะเสิมเป็นเจ้าครองนครหลวงพระบาง เมื่อพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 4 โปรดให้พระเจ้าน้องยาเธอกรมหลวงวงสาทิราชสนิท เป็นแม่ทัพใหญ่ยกไปตีเมืองเชียงตุง พระเจ้าจันทะราชโปรดให้เจ้าสิริสาโอรสของเจ้าอุ่นแก้ว อดีตเจ้าอุปราชในสมัยพระเจ้าสุกกะเสิม ยกกองทัพเมืองหลวงพระบางไปช่วยรบ โดยทัพหลวงพระบางเดินทัพผ่านเขตสิบสองปันนาเพื่อตีโอบเมืองเชียงตุงทางทิศตะวันออก การศึกครานี้แม้แม่ทัพไทยกับแม่ทัพหลวงพระบางจะพ่ายแพ้กลับมา แต่การเดินทัพกลับก็ได้กวาดต้อนครอบครัวชาวลื้อจากเมืองล่าในเขตสิบสองปันนาลงมาด้วย

ส่วนหนึ่งมาอยู่ในเมืองลาวบริเวณเมืองเงิน แขวงไชยะบุรี บางส่วนเข้ามาถึงเมืองไทยตั้งบ้านเรือนอยู่ในแถบ อำเภอปัว จังหวัดน่าน และอำเภอเชียงคำ จังหวัดพะเยา สำหรับชาวลื้อที่หลวงพระบางถูกให้ย้ายไปตั้งบ้านเรือนอยู่ริมน้ำคานนอกเมืองหลวงพระบาง และเรียกหมู่บ้านของตนว่า “บ้านผานม” ใช้ฝีมือทอผ้าที่มีมาแต่ครั้นอยู่ในดินแดนสิบสองปันนารับใช้ราชสำนักหลวงพระบาง โดยเป็นผู้ทอผ้าส่งให้เจ้านายในราชสำนักใช้ใส่ในพิธีการต่างๆ แม้ทุกวันนี้ชาวบ้านผานมจะไม่ได้ทอผ้ารับใช้ราชสำนักแล้ว แต่หัตถกรรมผ้าทอจากบ้านผานมกลับมีชื่อเสียงเลื่องลือไกลในความงามและลวดลายผ้าจนเป็นสินค้าที่มีชื่อเสียงที่สุดของเมืองหลวงพระบาง

ที่มา : //www.louangprabang.net/

เจดีย์ที่วัดผานม

พระอาจารย์ที่เคยจำพรรษาที่นี่

มองเห็นบางส่วนของหลวงพระบาง

ประตูเข้าชมเฮือนจัน

เฮือนจัน

เสาบ้านที่ตั้งอยู่บนก้อนหิน..เหมือนบ้านไทลื้อที่สิบสองปันนา

เดินเที่ยวจนเหนื่อย กาแฟซักถ้วยที่ Joma ก็ดีนะ....อยู่ในย่านเมืองเก่า

กลับออกมาจากชมเฮือนจันแล้ว เราก็มาเดินย่านเมืองเก่าอีกครั้ง สิ่งหนึ่งที่นักท่องเที่ยวไทยชอบไปก้คือร้าน Joma Bekery Café ร้านกาแฟ โจมา เบเกอรี่ คาเฟ่ เป็นร้านกาแฟลาวสไตล์ฝรั่งเศสที่ดีที่สุดของลาว มีอยู่สองสาขา ที่เวียงจันทน์ และ หลวงพระบาง ... ไปลองแล้ว ทั้ง เค๊กและกาแฟเยี่ยมเลยครับ ... ร้านหาไม่ยาก ที่หลวงพระบาง ร้านโจมา อยู่ข้าง ๆ ที่ทำการไปรษณีย์ ตรงถนนหน้าทางขึ้นภูสี เราอยู่หลวงพระบางครบ 3 วัน พรุ่งนี้เช้ามีกำหนดการจะต้องเดินทางไกลอีกแล้ว โดยวางแผนไว้ว่า เช้าตื่นไปตักบาตร (ใส่บาตร) อีกครั้ง แล้วกลับมาทานมื้อเช้าที่โรงแรมวันซะนะ หลวงพระบาง แล้วเดินทางสู่เวียงจันทน์ตามเส้นทางสายใหม่ โดยไม่ผ่านภูคูณ ซึ่งเส้นทางสายนี้สวยงามมาก ... แล้วคอยอ่านเที่ยวลาวปี 2014 เป็นตอนสุดท้ายนะครับ ขอบคุณที่ตามอ่านมาตลอด

ลาหลวงพระบางด้วยภาพนี้ครับ