--[วันเกิดไอ้หมัน ไอ้หมันทำอะไร]--

พฤหัสบดีที่ 27 ตุลาคม 2548 23.45 น.
สถานที่ : ที่บ้านผมเอง

ก็อก ๆ ๆ เสียงเคาะประตูห้องแม่ผม

"แม่"

"..............."
เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับ

ก๊อก ๆ ๆ

"แม่"

".............."
ยังเงียบอยู่ เอาไงดีหว่า

ปึง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เปลี่ยนจากเคาะมาเป็นทุบแทน

"แม่............แอ่ (ลากเสียงตามยาว ๆ นะครับ) .... เปิดหน่อย"

"เออ ๆ ๆ ได้ยินแล้ว จะเคาะทำไมเสียงดัง"

แน่ะ มาว่าเราเคาะเสียงดังอีก ก็เคาะเบาๆ คุณนายไม่ตื่นนี่นา

"แอ็ดดดด คาราบาว"
(เอ่อ จะตลกไปถึงไหนครับ) แม่เปิดประตูห้องออกมา

"มีไร แล้วทำไมกลับบ้านดึก ๆ ดื่น ๆ เนี่ยแม่ทำกับข้าวไว้ให้เนี่ยกินหรือเปล่า
จานชามในห้องอ่ะ รู้จักเอาไปเก็บมั่งนะ แล้วเนี่ยกุญแจบ้านน่ะ ล็อคหรือยัง
ไฟทำไมไม่ปิด เสื้อผ้าถ้าจะซักก็เอามาวางไว้ข้างนอก ดูซิห้องน่ะ
จะกลายเป็นรังหนูแล้ว มีงูหรือเปล่าก็ไม่รู้ ....................บลา ๆ ๆ (อื่น ๆ อีกมากมาย)"

"เอ่อ...................... (พูดไม่ทัน)"

ซวยแล้วไง รู้สึกว่าตัวเองพลาดไปถนัดใจที่คิดจะเรียกแม่ตอนนี้

"เอ่อ...................... (ก็ยังพูดไม่ทันอยู่ดี)"

" ................... "

อ่ะเงียบแล้ว

"มีไร"

"พรุ่งนี้วันเกิดผม"

"อ้าวเหรอ พรุ่งนี้วันที่เท่าไหร่"

"28 ตุลา"

"อ้าว เกิด 28 เหรอ"

พระเจ้า !!!!!!!!!!!!! นี่มันแม่ใครฟระ จำวันเกิดลูกตัวเองไม่ได้ซะแล้ว

"ก็ 28 สิ"

"ใช่เหรอ ไม่ใช่เกิดวันที่ 26 พฤษภา หรอกเหรอ"

(ยังมีการมาเถียงอีก)


"26 พฤษภา น่ะมันวันเกิดแม่"

"อ้าวเหรอ"

จริง ๆ แล้วแอบน้อยใจเล็ก ๆ แต่ก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร เพราะว่าแม่ผมขี้ลืม
ขนาดออกไปทำงานตั้งแต่ตี 5 น้ำเปิดไว้ก็ไม่ปิด
ประตูบ้านยังไม่ปิดเลย
เปิดล่อโจรมันซะงั้น แถมเปิดไฟข้างในบ้านไว้ด้วยนะ ให้เค้าเห็นหมดว่าในบ้านมันมีอะไรมั่ง

แล้วกว่าผมจะตื่นก็โน่น 6 โมงครึ่ง ดีนะที่ขโมยมันไม่เข้าบ้าน
แล้วเป็นอย่างนี้บ่อยมาก จนผมเริ่มเห็นว่าไม่ได้การแล้ว
เลยปรินท์ ตัวหนังสือมาติดที่หน้าประตูรั้วไว้ว่า

"ออกจากบ้าน อย่าลืมปิดน้ำปิดไฟ ปิดประตูบ้านด้วยนะ"

ได้ผลครับ ทุกวันนี้ไม่มีลืม เคยถามแม่ว่า ตั้งแต่ตุ้มเอามาติดไว้เนี่ย ได้อ่านมั่งไหม

"ก็เพราะว่าเราเอามาติดเนี่ยแหล่ะ แม่ถึงไปไม่ค่อยทันรถบริษัทฯ"

"อ้าว ทำไมล่ะ"

"ก็เดินออกมาถึงรั้วบ้านแล้ว เห็นไอ้ตัวหนังสือพวกนี้
แม่ต้องเดินย้อนกลับไปปิดน้ำ ปิดไฟ ปิดประตูทุกที"

เออ นี่กรูทำบาปกับคนแก่หรือเปล่าฟระเนี่ย ทำให้แกต้องเดินเข้าเดินออกบ้านหลายรอบ

เอ้ามาเข้าเรื่องต่อ หลังจากเถียงกันเรื่องวันเกิดลูกชายเสร็จแล้ว แกก็ถามว่า

"อ้าว แล้วมีอะไรล่ะ จะมาให้อวยพรวันเกิดเหรอ"

"ป่าว"

"อ่ะ แล้วทำไม"

"พรุ่งนี้ผมจะไปตักบาตรตอนเช้า แล้วก็ไปทำบุญถวายสังฆทานที่วัดอ่ะ
เลยอยากรู้ว่า ตอนเช้า ๆ เนี่ยมีพระผ่านแถวหน้าบ้านเรามั่งไหม
(นี่เป็นตัวบ่งบอกให้รู้ว่า ผมตื่นสายขนาดไหน) แล้ววัดอะไรใกล้บ้านที่สุด ตุ้มจะไปทำบุญ"

"จะใส่บาตรเหรอ สงสัยพรุ่งนี้บ้านเมืองคงร้อนเป็นไฟแน่ๆ"

"แม่.............แอ่ (ลากเสียงตามยาว ๆ นะครับ) ผมเป็นคนดีนะครับ"

(ในใจผมก็คิดตามว่า พรุ่งนี้กรูจะเข้าเขตวัดได้ไหมวะเนี่ย มันคงร้อนน่าดูชม)

"อ้อ ๆ มีสิ ตอนเช้า 6 โมง พระเดินผ่านอยู่หลายรูป"

"ผ่านหน้าบ้านเราเนี่ยนะ"

"ป่าว ผ่านหน้าตลาดโน่น"

"โธ่ นึกว่าผ่านหน้าบ้าน แล้วจะบอกทำไมเนี่ย"

"อ้าว ก็ตื่นให้มันเช้า ๆ หน่อยสิ จะได้ไปใส่ทัน"

(เออ ก็จริงของแกแฮะ)

"อืม แม่ปลุกตุ้มด้วยนะ ตอนแม่จะไปทำงานน่ะ ตุ้มจะได้ออกไปด้วย"

"เออ ๆ ปลุกแล้วก็ตื่นด้วยล่ะ ไม่ค่อยอยากปลุก ปลุกแล้วก็ไม่ตื่นทุกที"

"ตื่นสิ พรุ่งนี้วันเกิดผมนะ แล้ววัดไหนใกล้บ้านเราอ่ะแม่"

"วัดบางกะดีไง"

"โห!!!!!!!!!! ใกล้มากเลยครับ"

(ห่างจากบ้านผมประมาณ 20 กิโลได้)

"นั่งรถไปแป๊ปเดียว"
(รถกว่าจะมาคันนึงก็ครึ่งชั่วโมง แถมวิ่งเป็นหวานเย็นอีกตะหาก)

"อืมมม เอา ๆ แค่นี้แหล่ะ พรุ่งนี้อย่าลืมปลุกผมด้วยนะ"

"ปลุกแล้วตื่นด้วยล่ะ"

"คับ ๆ"

ผมหันหลังเดินขึ้นห้องซึ่งอยู่ชั้น 3 แต่ยังไม่ทันถึงห้องเลย

"ตุ้ม"

ผมหันมาตามเสียงเรียก

"มีไรเหรอ"

"วันเกิดลูก แม่ขอให้ลูกมีความสุขมาก ๆ นะลูกนะ ขอให้เป็นเจ้าคนนายคน
มีคนมารักลูกแม่เยอะ ๆ อะไรที่ลืมมันได้ ลูกก็ลืมมันไปซะ อย่าไปคิดมาก แม่เป็นห่วง"

แม่พูดพร้อมกับเดินมาลูบหัวผม (แกต้องเขย่งนะครับ ไม่งั้นลูบไม่ถึง
เพราะตัวแกนิดเดียว แกเคยพูดเล่น ๆ ว่า ตอนท้องผมเนี่ย มีฝรั่งมาค้างข้างบ้าน
ลูกเลยออกมาสูงเป็นเปรตอย่างนี้ เอ่อ........ขอบคุณมากครับแม่!!!!!)

"เราก็มีศักดิ์ศรีของเรานะลูก มีความสุขมาก ๆ นะ"

"ครับ แม่"

สิ่งที่ผมไม่เคยคิดจะทำเลยตลอดเวลาที่ผ่านมา วันนี้ผมได้ทำแล้วครับ

ผมกอดแม่ ครั้งแรกในชีวิต (ตั้งแต่ผมจำความได้)

"ขอบคุณครับแม่"

2 แม่ลูกแยกออกจากกัน สังเกตุได้ว่า ชุดนอนซาบรีน่าตัวโปรดของแม่
เปียกชื้นตรงหัวไหล่ แม่ได้น้ำตาผมไปอีกแล้วครับ

"เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่ปลุกนะ"

"ครับ รีบนอนล่ะแม่"




............................






ผมให้ทาย ว่า 28 ตุลาคม 2548 ผมได้ตื่นมาใส่บาตรหรือเปล่า



แล้วเดี๋ยวว่าง ๆ ผมจะเข้ามานินทาแกให้ฟังต่อ เพราะวันเกิดผม ผมก็พาแกไปดินเนอร์ด้วยนะ
มีวีรกรรมของแม่ผมอีกเพียบ แล้วจะมาเม้าท์ให้ฟัง อิอิ


ปล. ว่าแต่ ทำไม จำนวนผู้เข้าชมบล็อกของผม มันถึงได้เหลือแค่นั้นล่ะ จาก 4000 กว่าแล้วอ่ะ อยู่ดี ๆ ก็เหลือ 20 กว่าซะงั้น

Create Date : 29 ตุลาคม 2548 Last Update : 29 ตุลาคม 2548 22:41:25 น. Counter : 933 Pageviews.		27 comments
Share Tweet