--[เมื่อเวลาที่แม่ร้องไห้ ให้ผม]--


วันเสาร์ที่ : 15 ตุลาคม 2548
เวลาประมาณ : 18.30 น.
สถานที่ : ห้องครัวที่บ้านผม



ผมเพิ่งกลับมาจากการออกไปเล่นบาสแถวบ้าน
เพราะว่าเดี๋ยวนี้ มืดเร็วมาก อาจจะเป็นเพราะว่า
ย่างเข้าหน้าหนาวแล้วก็ได้นะ 6 โมงเย็นก็มืดแล้ว

กลับมาเจอแม่ผม กำลังจัดเตรียมกับข้าวไว้ ให้กับ
ลูกชายคนโต เพื่อที่จะได้กลับมากินข้าวด้วยกัน
ทั้ง ๆ ที่รู้ว่า ถึงจัดไว้ ไอ้ลูกชายสารเลวคนนั้น
มันก็ไม่กินข้าวร่วมกับแม่หรอก

ผมกลับมาก็อาบน้ำ แล้วก็เดินไปตักข้าวใส่จาน
พร้อมกับข้าวที่แม่เตรียมไว้ให้ โดยไม่พูดอะไรกับแม่ซักคำ

แม่ก็รู้ว่าผมไม่อยากจะพูดด้วย แต่แม่ก็ยังไม่วายที่จะถามสารทุกข์สุขดิบ ของลูกชายที่ไม่ค่อยอยากพูดกับแม่ซักเท่าไหร่

"วันนี้ไปเรียนมาหรือเปล่า"

"อืม ไป"

"เงินพอใช้ไหม"

แม่ถามทั้ง ๆ ที่แม่เองก็ไม่ค่อยมี

"มีอยู่"

"อ้าว นี่ไง แกงส้มตักขึ้นไปกินสิ ใส่ถ้วยไปจะได้ซดน้ำ"

ว่าแล้วแม่ก็จัดการตักใส่ถ้วยให้

ผมมองที่แม่กำลังทำให้ผมแล้วก็ได้แต่คิดว่า ทำไมผมมัน
เลวชาติขนาดนี้ แม่ตัวเองแท้ ๆ ทำไมไม่รู้จักถามแม่บ้าง
ว่าสบายดีไหม เป็นยังไงบ้าง

ใจผมตอนนั้น มันกำลังค้านกันอยู่ ระหว่าง

ศักดิ์ศรีงี่เง่าที่ผมเคยตั้งปณิธานไว้ว่า

"เราเลี้ยงตัวเองมาตลอด แม่ไม่ได้มีบุญคุณอะไรกับเรา ไม่เคยเลี้ยงเรา ทิ้งเราไปเมื่อเรายังเด็ก ปล่อยให้เราต้องดิ้นรนด้วยตัวเองมาตลอด"


กับความรู้ผิดชอบชั่วดี ที่ว่า

"แล้วเค้าต้องทิ้งเราไปเพราะอะไร ทำไมไม่คิดบ้าง แล้วเค้ากลับไปเอาเรามาอยู่ด้วยถึงจะตอนโตแล้วก็เหอะเพราะอะไร แล้วแกงส้มที่เค้าตักให้เรานี่ล่ะ เค้าทำไปเพราะอะไร"


ผมบอกตรง ๆ ว่า 4 ปีที่ผมคบกับเจ๊โหด ผมลืมแม่ผมไปเลย
อาจจะด้วยสาเหตุอื่น ๆ ที่แม่สร้างมันไว้ให้ผมจนทุกวันนี้ ผมคุยกับแม่ น้อยครั้งมาก
นับคำพูดได้ในการพูดแต่ละครั้ง ไม่ค่อยเจอกัน ทั้ง ๆ ที่
ห้องแม่ก็อยู่ตรงข้ามห้องผมนี่เอง แต่ก็ไม่ค่อยได้เจอกัน

ยอมรับเลยว่า ตอนนี้สงสารแม่มาก ๆ ผมไม่ดีที่ทำกับแม่อย่างนั้น
แต่แม่ไม่เคยคิดโทษโกรธลูกเลย แม้แต่ครั้งเดียว
แม้จะมี งอน ๆ กันบ้างก็เหอะ แต่แม่คงทำใจแล้วแหล่ะว่า
งอนมันไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะว่า ลูกชายสารเลวคนนี้
ไม่เคยง้อแม่เลยแม้แต่ครั้งเดียว

ผมมองแกงส้มที่แม่ตักไว้ให้ พร้อมกับ เนื้อทอดติดมัน
ของโปรด พร้อมด้วยน้ำตาที่ออกมาคลอ ๆ อยู่

แล้วคำถามที่ผมไม่อยากได้ยินก็เอ่ยออกมาจากปากของแม่

"แล้ว........... เป็นยังไงบ้าง เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นมาหาที่บ้านเลย"

แม่จะถามคำถามนี้เป็นประจำเมื่อไม่ได้เห็นหน้า เจ๊โหด เป็นเวลานาน ๆ

น้ำตาผมเริ่มที่จะรินออกมา ผมเอามือเช็ดออก ไม่ให้แม่เห็น พร้อมกับตอบไปว่า

"แม่ ผมเลิกกับน้อง....... แล้วนะ"

แม่หยุดกิจกรรมทุกอย่างที่กำลังทำอยู่ทันที หันมามองลูกชาย
ด้วยไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

"อ้าว เลิกกัน........... เลิกกันเมื่อไหร่"

"เมื่อวันจันทร์"

"เลิกกันทำไมล่ะลูก"

"ผมมันจนครับแม่ ผมมันไม่มีอะไร"

ผมพยายามกลั้นน้ำตาไว้สุดชีวิต จะให้แม่เห็นไม่ได้ แต่แล้ว
สิ่งที่ผมไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

แม่เดินมาจับแขนผม แล้วก็ร้องไห้ พร้อมกับพูดว่า

"ไม่เป็นไรนะลูก อย่าคิดมาก เรามีของเราเท่านี้ แม่คิดแล้วว่าซักวัน เค้าจะทิ้งลูกไป"

"แม่ร้องไห้ทำไม"

"แม่สงสารลูก แม่โมโหตัวเอง ที่ต้องทำให้ลูกลำบากขนาดนี้ อย่าคิดอะไรสั้น ๆ นะลูกนะ อย่าคิดมาก แม่เป็นห่วงนะ"

แม่พูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลนองหน้า


ถึงตอนนี้ ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีในใจผมมันก็เอาชนะ ไอ้ศักดิ์ศรีงี่เง่าเฮงซวยได้ในที่สุด

"แม่อย่าร้องไห้ ช่างมันเหอะแม่มันเกิดไปแล้ว ผมก็แก้ไขอะไรไม่ได้
แม่ไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก ผมสิที่ผิด แม่อย่าร้องไห้นะ
ผมไม่เป็นอะไรหรอก ไม่ต้องเป็นห่วง ผมโตแล้วนะแม่
ไม่ใช่เหมือนตอนที่อกหักครั้งแรกซะหน่อย ผมไม่คิดอะไรสั้น ๆ หรอก"


ผมปลอบแม่อยู่นาน จนแกงส้มที่แม่อุ่นไว้ให้เริ่มเย็นแล้ว

"กินข้าวนะแม่ กินข้าวด้วยกัน เราไม่ได้กินข้าวด้วยกันนานแล้ว
ผมเอาเวลาไปให้กับคนอื่นมานานแล้ว ต่อไปนี้ผมจะให้แม่มากขึ้น"


พูดถึงตรงนี้ ผมก็เริ่มที่จะร้องไห้แทนแล้ว

ครับ แม่กับลูกชายสารเลว กินข้าวร่วมโต๊ะกันเป็นครั้งแรกในรอบ 4 ปี
เป็นการกินข้าวที่ผมรู้สึกว่า รักแม่ขึ้นมาอีก 100 เท่าทีเดียว


แม่ครับ
ถึงผมจะไม่ค่อยพูดกับแม่เท่าไหร่ แต่ว่า ผมไม่ได้เกลียดแม่นะ

แม่ครับ
ถึงผมจะชอบตะโกนตอบเวลาแม่ถาม แต่ว่า ผมไม่ได้รำคาญแม่นะครับ ผมกลัวแม่จะไม่ได้ยิน รู้ว่าแม่หูไม่ค่อยดี

แม่ครับ
ผมโตแล้ว อายุจะ 30 แล้วนะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงผมมากนักก็ได้ แม่ดูแลตัวเองให้ดีดีกว่า ถ้าแม่เป็นอะไรขึ้นมา ผมจะเสียใจที่สุด

แม่ครับ
ถึงผมจะไม่ได้ทักทายแม่บ่อย ๆ แต่ว่า ผมก็คิดถึงแม่อยู่ตลอดเวลา ผมไม่อยากรบกวนเวลาแม่นอน เลยไม่ได้ปลุกเวลาที่ผมกลับถึงบ้าน

แม่ครับ
ถึงผมจะไม่ค่อยได้โทรหาแม่ แต่ว่า ผมก็ไม่ได้ไม่เป็นห่วงแม่นะครับ แต่ผมรู้ว่า แม่อยู่บ้านแล้วผมเลยไม่ได้โทรหา

แม่ครับ
ต่อไปนี้ เราคงได้อยู่ด้วยกันมากขึ้น กินข้าวด้วยกันบ่อยขึ้น ไปเที่ยวด้วยกันบ่อยขึ้น ผมจะพาแม่ไปดูหนัง จะพาแม่ไปทำบุญทุกครั้งที่ผมมีเวลา

เพื่อความสัมพันธ์ของเราจะได้กลับมาเหมือนเดิม

ผมรักแม่นะครับ ลืมเรื่องที่แม่ก่อให้ผมไปซะ ยังไง ๆ ผมก็ต้องทำให้แม่อยู่แล้ว ถึงแม้ว่าผมจะโมโหแค่ไหน ผมก็ยังเป็นลูกของแม่อยู่ดี


ขอโทษนะครับแม่ สำหรับ "วันแม่" ที่ผ่านมาที่ผมทำตัวเฮงซวย
เหมือนกับว่ามันเป็นวันธรรมดา ๆ วันหนึ่ง ผมรู้ว่าแม่อยากเจอหน้า
ลูกชายสารเลวคนนี้ขนาดไหนในวันแม่ วันที่แม่ ควรจะสำคัญที่สุดสำหรับผม
แต่ผมก็ไม่อยู่ให้แม่ได้คุยด้วยเลยตั้งแต่เช้า ขอโทษครับ ต่อไปนี้
มันจะไม่เป็นอย่างนั้นอีกแล้ว แม่จะต้องสำคัญที่สุดสำหรับผม เพราะว่า
ผมรู้แล้ว ว่าคนที่รักผมที่สุดในโลกไม่ใช่ใคร ไม่ใช่เจ๊โหด ไม่ใช่เพื่อน ๆ ไม่ใช่ใครทั้งนั้น
แต่ว่าคนที่รักผมที่สุด อยู่ใกล้ผมแค่เปิดประตูเจอกันแค่นั้นเอง

"รักแม่ครับ"


ปล. สำหรับสาว ๆ ที่แม่จะพามาแนะนำผมนั้น ผมอยากจะบอกแม่ว่า ไม่ต้องครับ ถึงผมจะไม่ได้คบคนที่หน้าตา แต่ว่า คนนี้ผมรับไม่ได้จริง ๆแม่บอกน่ารักได้ไงอ่ะ แหมมีการโทรมาบอกด้วยนะ ว่าน่ารัก ๆ โธ่ แม่ หลอกกันนี่นา 5555



Create Date : 16 ตุลาคม 2548
Last Update : 20 ตุลาคม 2548 21:24:07 น.
Counter : 756 Pageviews.

38 comments
  

สู้สู้ สู้ตาย
โดย: Cloud De Rufeus IP: 202.28.181.9 วันที่: 16 ตุลาคม 2548 เวลา:22:45:01 น.
  
เนี่ยแหละคือส่งที่ดีที่สุดแล้ว
หันกลับมามองคนที่เค้ารักเรามากกว่าชีวิตเค้าบ้าง
เพราะถึงวันนึงที่น้ามีครอบครัววเวลาที่ต้องให้เค้าก็ลดลง


เนี่ยคือสิ่งที่หมีน้อย อยากจะบอกน้าหลายครั้งว่า...
ยังไงเค้าก็คือแม่ ในวันที่น้าล้มเค้าก็ยังอยู่ข้างกายน้า

ปัญหาที่ผ่านมามันกลับไปแก้ไขไม่ได้
ต่อให้เกิดความผิดพลาดมากมายขนาดไหน
ก็ไม่มีใครต้องการให้เป็นแบบนี้หรอก

ชีวิตมันก็ต้องก้าวเดินต่อไป สักวันมันก็ต้องมีจุดพลิกผัน
โดย: โคอาล่าน้อย วันที่: 17 ตุลาคม 2548 เวลา:8:26:12 น.
  
รักคุณแม่ให้มากๆ นะคะน้าหมัน...อ่านแล้วซึ้ง
โดย: คริสตอลสีชมพู วันที่: 17 ตุลาคม 2548 เวลา:9:06:33 น.
  
ปล. สำหรับสาว ๆ ที่แม่จะพามาแนะนำผมนั้น ขอบอกว่า ไม่ต้องครับ ถึงผมจะไม่ได้คบคนที่หน้าตา แต่ว่า คนนี้ผมรับไม่ได้จริง ๆ 5555555 แม่บอกน่ารักได้ไงอ่ะ

โดย: ithipong IP: 141.209.29.241 วันที่: 17 ตุลาคม 2548 เวลา:10:13:03 น.
  
วันที่ 14 ตุลาคมเป็นวันเกิดแม่ของพี่เหมือนกันครับ...ความรักที่เรามองไม่เห็นแต่อยู่ใกล้ตัวเรามากที่สุด "แม่" ยังงัยล่ะ
โดย: พี่โหน่ง PBA IP: 61.91.130.133 วันที่: 17 ตุลาคม 2548 เวลา:11:40:36 น.
  
M 150 เป็นกำลังใจให้กับลูกผู้ชายรักแม่ครับ ......
โดย: Mr.T IP: 61.91.130.133 วันที่: 17 ตุลาคม 2548 เวลา:11:53:53 น.
  
"ดวงอาทิตย์ไม่ได้ทอแสงทีเดียวทั้วฟ้าทั้งโลก แล้วสักวันดวงอาทิตย์จะส่งแสงมายังโลกที่คุณยืนอยู่ ..."


สู้ว๊อยยยย
โดย: "No.Seven" IP: 202.176.106.16 วันที่: 17 ตุลาคม 2548 เวลา:13:02:03 น.
  

เศร้าไปป่ะ งื่อๆๆๆ

แม่จ๋า............หนูก็รักแม่นะ ที่ทะเลาะๆ ดื้อๆ เถียงๆ อ่ะ
ก็เพราะแม่เป็นคนพิเศษหรอก หนูไม่เคยถียงใจในโลกนี้ได้อย่างเมามันซักคน
นอกจากแม่คนเดียว
โดย: นภันตรา วันที่: 17 ตุลาคม 2548 เวลา:20:40:25 น.
  
รักทั้งพ่อและแม่เหมือนกันคะ
เป็นกำลังใจให้น๊า
โดย: Puklook (Puklook ) วันที่: 17 ตุลาคม 2548 เวลา:21:07:02 น.
  
ประสบการณ์สอนชีวิต 5แต่ข้อความสุดท้าย ฮาจริงๆ เจอแม่เป็นแม่สื่อให้ เป็นไงล่ะ
โดย: mungkood วันที่: 17 ตุลาคม 2548 เวลา:21:14:49 น.
  
โห ไม่ได้เข้ามานาน พี่สมันเปี๋ยนไป๋
อ่านแล้วอยากจะร้องไห้ตามจัง

มีอะไรอยากจะบอกแม่เหมือนกัน
แม่คะ ถึงหนูจะไม่ได้กลับบ้าน แต่หนูก็มาทำงานทุกๆ วัน ถึงจะมีบางวันที่หนูอยู่กับผู้ชายคนนั้น แต่หนูก็คิดถึงแม่ทุกวันค่ะ ไม่ต้องห่วงค่ะแม่ หนูยังมาทำงานตามปรกติ แต่ที่ไม่ได้กลับบ้านเพราะงานเยอะจริงๆ ไม่ติดผู้ชายน๊า...เอิ๊กๆๆๆ
โดย: ถึงหนูจะไม่สวยแต่หนูก็จนนะคะ IP: 203.155.94.161 วันที่: 17 ตุลาคม 2548 เวลา:21:52:20 น.
  
รักแท้ คือรักที่พ่อแม่ให้เราค่ะ
โดย: Batgirl 2001 วันที่: 17 ตุลาคม 2548 เวลา:21:59:23 น.
  
น้ำตาซึมเลยอ่ะ

เรื่องมันเศร้าจริงๆ แต่พี่ไม่มีแม่แล้วอ่ะ ยังไงรักและดีกับแม่ให้มากๆนะตอนที่แม่ยังอยู่กับเรา จาได้ไม่เสียใจภายหลัง

มีอารมณ์ขันตอนจบอินะ เจ้าน้องหมัน หุหุ
โดย: ladybear (ladybear ) วันที่: 17 ตุลาคม 2548 เวลา:22:11:30 น.
  
พี่ ๆ เขียนหนังสือขายเหอะ จริง ๆ นะ อ่านแล้วโดน แต่เสียดายที่แม่เสียไปแล้ว อย่าลืมทำดีไว้เยอะ ๆ นะ จะได้ไม่ต้องเสียใจทีหลัง
โดย: Ple So gOoD วันที่: 17 ตุลาคม 2548 เวลา:23:12:28 น.
  


มีความสุขรักรึงายยย?

ทำให้ข้าพเจ้าร้องไห้อีกแล้วนะ
โดย: ohvenus IP: 202.183.233.12 วันที่: 18 ตุลาคม 2548 เวลา:1:58:15 น.
  
และแล้วหมันน้อยก้อพบแง่งามในชีวิต
หลังจากต้องสูญเสียบางอย่างที่คิดว่ามีค่าไป
แต่กลับได้สิ่งที่มีค่ายิ่งกว่ากลับมา
ดีใจด้วยจริงๆ
โดย: p_tham IP: 58.9.21.20 วันที่: 18 ตุลาคม 2548 เวลา:2:30:03 น.
  
รักแม่มากค่ะคนที่รักเราที่สุดคือแม่เราจริงๆค่ะขอให้ทุกคนรักแม่มากๆนะคะ
โดย: oryzaja วันที่: 18 ตุลาคม 2548 เวลา:9:55:03 น.
  
น้ำตาซึมเลยค้าบ ในที่สุดน้าก็ได้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ของจริงกับมาเสียทีนะ
โดย: ทาเคโซ IP: 202.129.9.4 วันที่: 18 ตุลาคม 2548 เวลา:10:03:23 น.
  
มาทักทายค่ะ ^^
โดย: nods วันที่: 18 ตุลาคม 2548 เวลา:13:05:24 น.
  
Blog ใหม่ สวยเกินหน้าเกินตา ม่ะย๊อมม่ะยอม
โดย: โคอาล่าน้อย วันที่: 18 ตุลาคม 2548 เวลา:15:15:00 น.
  
อย่างน้อย ก็มีแม่ที่ดีนะ หาใหม่ให้ได้แบบนี้นะ สู้เขา เพื่อนรัก
โดย: d_yong IP: 203.144.158.122 วันที่: 18 ตุลาคม 2548 เวลา:15:58:36 น.
  
โดย: โคอาล่าน้อย วันที่: 18 ตุลาคม 2548 เวลา:16:24:09 น.
  
อันนี้ลองเก็บไว้ส่ง บทความในวันแม่สิคับพี่หมัน ผมรับรองว่าได้รางวัลแน่ ๆ
โดย: 200SX IP: 61.91.196.18 วันที่: 18 ตุลาคม 2548 เวลา:17:18:47 น.
  
อ่านแล้วเศร้าๆ

แต่พอมาถึง ปล.
โดย: โลกส่วนตัว วันที่: 18 ตุลาคม 2548 เวลา:18:04:17 น.
  
เข้ามาขอบคุณทุกท่านอีกครั้งครับผม
โดย: สมันน้อย เบอร์ 14 วันที่: 18 ตุลาคม 2548 เวลา:21:10:50 น.
  
เข้ามาชม BG ใหม่อ่ะ ว่าแต่รูปสาวในช่องเม้นท์เนี่ย เปงครายรึน้องหมัน หรือว่า...
โดย: ladybear (ladybear ) วันที่: 18 ตุลาคม 2548 เวลา:22:27:05 น.
  
เสียใจด้วยน่ะค่ะ เดี่ยวทุกอย่างก็จะดีเองตองก็เคยโกรธไม่คุยกับแม่ไม่ไปเจอแม่เป็นปีเหมือนกันแต่เรื่องของตองมันเกี่ยวกับน้องค่ะไม่ได้เกี่ยวกับแฟน
โดย: Tumble วันที่: 19 ตุลาคม 2548 เวลา:7:57:20 น.
  
ม่ายช่ายอย่างที่พี่คิดนะค้าบบบบ พี่ ladybear รูปน้องสาวผมเอง เอามาโปรโมทซะหน่อย อิอิ ฝากโคอาล่าน้อยไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะครับ
โดย: M3B สมันน้อย เบอร์ 14 IP: 125.24.0.111 วันที่: 19 ตุลาคม 2548 เวลา:9:27:50 น.
  

ซึ้งเลยอ่ะค๊า แม่เรายังไงก้อเป็นแม่เราอยู่วันยังค่ำ
รุ้งเองยังเคยทะเลาะกับแม่เลย แต่ยังไงซะ
ความเป็นแม่ลูกกันก้อตัดไม่ขาดจ้า อิๆๆ ซึ้งป่าว

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมที่บล็อคน่ะค๊า
โดย: about_love วันที่: 19 ตุลาคม 2548 เวลา:13:52:05 น.
  
ซิกๆๆ

ไม่มีรักใดจะยิ่งใหญ่ไปกว่ารักของแม่แล้วค่ะ
ดีใจด้วยนะคะ ที่คุณสมันน้อยกะคุณแม่เข้าใจกันมากขึ้น

อ่านแล้วรู้สึกรักแม่ขึ้นมาทันทีเลยค่ะ (เอ...ปกติก็รักอยู่แล้วนะ แต่พอได้อ่านแล้วมันจี๊ด ซึ้งใจอย่างบอกไม่ถูก)
โดย: คุณป้ายังปิ๊ง วันที่: 19 ตุลาคม 2548 เวลา:14:32:39 น.
  
แม่ครับ..ผมรักแฟนผมครับ

แต่เดี๋ยวนี้

บอกกับแม่ว่า...

แม่ครับ....ผมรักแม่ครับ.....

ซึ่งผมเองก็ยังไม่ได้พูดกับแม่เลยสักที เฮ้อ.......
โดย: gaa วันที่: 19 ตุลาคม 2548 เวลา:15:57:42 น.
  
ผมว่าทุกสิ่ง ทุกอย่างหากเราคิดจะทำนี่ ยังไม่สายนะครับ
สำหรับตัวผมผมคงทำได้ทุกอย่าง อย่างที่พูดไว้ยกเว้นเรื่องเรียน !

โดย: เตีย IP: 58.10.140.67 วันที่: 19 ตุลาคม 2548 เวลา:20:29:52 น.
  


ไม่มีทางให้เดินกลับ มีแต่ถนนข้างหน้าอันยาวเหยียดและเต็มไปด้วยอันตราย แต่ท้ายที่สุดก้อไม่ลังเลใจที่จะก้าวต่อไป ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม มือที่คอยเกาะกุมมือของเราไว้ ไม่ว่าจะเป็นยังไง มือคู่นี้ก็ไม่เคยปล่อยให้เราต้องเดินไปอย่างโดดเดี่ยว ไม่ว่าดีหรือร้าย มือนี้ก็จะอยู่กับเราตลอดไป " มือ..........ของ พ่อและแม่ " ของพวกเรานั่นเองครับ

........... ก็ขออวยพรให้ทุกๆคน โดยเฉพาะพี่หมัน ก้าวต่อไปเพื่อมือคู่นี้ให้ได้นะครับพี่
โดย: เหยี่ยวครับ IP: 24.107.23.22 วันที่: 19 ตุลาคม 2548 เวลา:21:42:44 น.
  
ว่าจะเข้ามาเยี่ยมๆ มองๆ เฉยๆ

แต่เจออีตาล่ำๆ ยืนชี้นิ้วบอกให้เม้นท์...

เม้นท์ก็เม้นท์จ้ะ
โดย: ohvenus IP: 202.183.233.27 วันที่: 21 ตุลาคม 2548 เวลา:0:22:13 น.
  
ว่าจะไม่เม้นท์ ... เจอช่องคอมเม้นท์เข้าไป ....



อ่านเรื่องที่คุณรักแม่แล้ว ชั้นรักคุณ ....


ซึ้งเป็นบ้าเลย
โดย: catwalk IP: 58.9.133.141 วันที่: 24 ตุลาคม 2548 เวลา:19:28:51 น.
  

อ่านแล้ว คิดถึงแม่เลย

เพราะเลิกกับเขา แม่เราก็ร้องไห้ สงสารเรา


เข้ามาแล้วรู้สึกอบอุ่นจัง
โดย: cartoon-coconut IP: 202.147.99.90 วันที่: 24 ตุลาคม 2548 เวลา:22:17:55 น.
  
เห็นไหมค่ะ คนที่รักเรามากที่สุดก็ไม่ใช่ใคร
เขาอยู่ใกล้ตัวเราเอง
โดย: ขาวสวยหมวยแต่ไม่อื๋ม IP: 61.90.98.229 วันที่: 25 ตุลาคม 2548 เวลา:12:20:35 น.
  
อ่านแล้วนำตาซึม .. แต่น้าหมันก็หักมุมเอาฮาจนได้

จริงๆนะรวมเล่มเถอะ .. อ่านง่ายกว่านี้ด้วย

นึกถึงตอนที่พุทราทำตัวเลวเลย แล้ววันแม่พุทราก็ไปกราบแม่ แม่ก็บอกว่า

"ถ้ายังทำตัวเหมือนเดิมแล้วมากราบมันก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นนะ"

แล้วแม่ก็ร้องไห้ ตั้งแต่นั้น พุทราก็สัญญากับตัวเองว่า จะไม่ทำให้แม่ร้องไห้อีก T____T เลวจริงๆ ตรู

พุทราเลยคิดว่า วันแม่ก็วันๆนึง ทำตัวให้ค่อนข้างจะดีทุกวันก็พอเน๊อะ เอาแค่แม่บ่นๆ ไม่เหงาปาก
โดย: แค่ก้อนหินที่อยากบินได้ วันที่: 18 ตุลาคม 2550 เวลา:22:13:52 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สมันน้อย เบอร์ 14
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]






สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด โดยนำ ภาพถ่าย,รูปภาพ, บทความ,งานเขียน รวมถึงข้อความต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นส่วนหนึ่งส่วนใด หรือทั้งหมดใน Blog แห่งนี้ ไปใช้เผยแพร่ .ไม่ว่าส่วนตัวหรือเชิงพาณิชย์ โดยไม่ได้ รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด

:: หลังไมค์หาผมได้ครับ ::


Custom Search



ตุลาคม 2548

 
 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
7
8
9
10
12
13
14
15
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
30
31
 
 
All Blog
MY VIP Friend